Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rozwój dziecka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Odporni rodzice – odporne dzieci. Jak zasoby psychiczne rodziny wpływają na odporność psychiczną dziecka
    Resilient Parents – Resilient Children. How the Mental Resources of a Family Influence Child’s Mental Resilience
    Autorzy:
    Sikorska, Iwona
    Adamczyk-Banach, Magdalena
    Polak, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1293320.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    odporność psychiczna
    rodzina
    dzieciństwo,
    rodzicielstwo
    rozwój dziecka
    mental resilience
    family
    childhood
    parenting
    child's development
    Opis:
    Odporność psychiczna dziecka jest zasobem opartym na czynnikach biologicznych (temperament, stan zdrowia) i społecznych (wpływ wychowawczy i atmosfera w rodzinie). Badania nad radzeniem sobie ze stresem pokazują, że odporna rodzina kształtuje odporne dziecko. Celem badania było poszukiwanie związków pomiędzy odpornością psychiczną rodziców i ich dzieci. Osobami badanymi byli rodzice dzieci w wieku przedszkolnym (N = 129) w wieku 5-6 lat (M = 5,77, SE = 0,44), w tym 121 matek oraz 115 ojców, z ośmiu przedszkoli na terenie Krakowa. Zastosowano dwie metody psychometryczne wypełniane przez rodziców: skalę obserwacyjną DECA (The Devereux Early Childhood Assessment), mierzącą odporność psychiczną dziecka i jej składowe (inicjatywę, samokontrolę i przywiązanie) oraz natężenie dziecięcych zachowań problemowych, a także Skalę Prężności Psychicznej SPP-25 do oceny poziomu odporności psychicznej rodziców. Badanie wykazało silne, pozytywne związki odporności psychicznej rodziców z odpornością psychiczną ich dzieci, tak w ujęciu całościowym, jak i w zakresie jej czynników składowych. Nie zaobserwowano istotnych różnic w profilach odporności pomiędzy dziećmi z wyższym i niższym poziomem zachowań problemowych. Doświadczenie trudnych wydarzeń życiowych wiązało się z niższym poziomem wszystkich aspektów odporności psychicznej zarówno u dzieci, jak i u ich rodziców. Upowszechnianie wiedzy o znaczeniu posiadania i rozwijania zasobów odporności psychicznej rodziców dla zdrowia psychicznego ich dzieci jest ważnym zadaniem społecznym na drodze popularyzacji wiedzy, jak i pedagogizacji rodziców w przedszkolu.
    The child’s mental resilience is a resource based on biological (temperament, health) and social factors (parental influence and family atmosphere). Research on dealing with stress shows that a resilient family forms a resilient child. The aim of the study was to seek relationships between the mental resilience of parents and their children. The subjects of the study were parents of preschool children (N = 129) aged 5-6 years (M = 5.77, SE = 0.44), including 121 mothers and 115 fathers, from eight kindergartens in Krakow. Two psychometric tests, filled in by the parents, were used: DECA (Devereux Early Childhood Assessment) observational scale, which measures child’s mental resilience and its components (initiative, self-control and attachment), and the intensity of child’s problematic behaviours; as well as the SPP-25 (Resiliency Assessment Scale) to assess the level of resil- iency in parents. The study showed strong positive relationships between the mental resilience of parents and the mental resilience of their children, both as a whole and in terms of its components. No significant differences in resistance profiles were observed between children with higher and lower levels of problematic behaviour. The experience of difficult life events was associated with a lower level of all aspects of mental resilience in both children and their parents. The popularization of knowledge about the importance of having and developing the mental resilience of parents for the mental health of their children is an important social task. This goal can be achieved e.g. by educating parents in kindergartens.
    Źródło:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2021, 16, 2(60); 101-117
    1896-2327
    Pojawia się w:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bajkoterapia jako skuteczna forma profilaktyki i terapii wobec przejawów naruszania praw dziecka
    A fairy tale therapy as an effective preventive and therapeutic measure against the violation of children’s rights
    Autorzy:
    Bełtkiewicz, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499378.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
    Tematy:
    prawa dziecka
    dzieciństwo
    rozwój dziecka
    bajkoterapia
    biblioterapia
    krzywdzenia dziecka
    przemoc
    trauma
    rodzina dysfunkcyjna
    children’s rights
    childhood
    child development
    fairy tale therapy
    storytelling therapy
    bibliotherapy
    child abuse
    violence
    dysfunctional family
    Opis:
    Dzieciństwo to etap życia człowieka, który wymaga szczególnej ochrony i wsparcia ze strony środowiska. W tym okresie dziecku powinny zostać zapewnione warunki do właściwego rozwoju duchowego i fizycznego. Stworzenie bezpiecznego gruntu do rozwoju człowieka umożliwia jego zbilansowany wzrost psychofizyczny. Prawa dziecka, które odpowiadają na jego potrzeby, regulują warunki życia i wychowania, choć objęte ochroną, stale nie są respektowane. Niezbędne jest poszukiwanie nowych środków zaradczych, zarówno profilaktycznych, jak i terapeutycznych, wobec problemu krzywdzenia dzieci, naruszania ich praw. Metodą, którą uważam za niezmiernie delikatną, a przy tym skuteczną, jest bajkoterapia, czyli oddziaływanie na dziecko za pomocą odpowiednio skonturowanych lektur, mających uchronić przed zagrożeniem lub pomóc w przypadku doznanej krzywdy.
    A child is a helpless human being that requires special protection. Providing each child with proper care, support, security and decent living conditions makes it possible for a child to develop spiritually and physically in a correct way. These factors govern children’s rights, which are protected, but the violation thereof is still a common social phenomenon. Children’s social, cultural and civil rights are constantly broken, very often all of them simultaneously, which has a multidimensional deleterious influence on the little ones and aggravates their suffering. Lack of respect for the biological and psychological needs of a child very often stems from ignorance or aggression. The damage to a child may include scarcity, inadequate protection, inadequate child care, and venting one’s frustration (both unintentionally and intentionally) and drives on children in the form of psychological, physical, and sexual abuse. This phenomenon requires new forms of prevention, understood as providing children with protection, making them aware, informing them about the dangers and remedies, and finally – organising therapies – to help those already harmed. The method proposed by me – a storytelling therapy – is directed primarily towards children at preschool and early school age and can be used both as a preventive and supportive measure. The plot of a speech therapeutic story presented to a little listener refers to a problematic situation which is analogous to the child’s current situation or the one the child is in danger of experiencing. By identifying with the story’s characters, the child becomes aware of the models of coping with negative emotions and difficult situations. Characters’ actions based on rational thinking, persistent work, and using the help of friends motivate the child to act and evoke his positive emotions. In addition, a speech therapeutic story features and reinforces positive values such as faith, hope, love, trust, respect, perseverance, and cooperation, which could be lost in a child due to negative experiences. Therefore, a storytelling therapy is a form of emotional support and a wake-up call to spiritual development, which is necessary for a child to be able to cope when faced with danger or physical and emotional damage the child has suffered.
    Źródło:
    Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2014, 13, 4; 64-81
    1644-6526
    Pojawia się w:
    Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Środowiskowe uwarunkowania rozwoju dziecka w pedagogice orientacji socjologicznej Drugiej Rzeczypospolitej
    Environmental Conditions of Infantile Development in the Sociologically Oriented Educational Theory in the Second Polish Republic
    Autorzy:
    Kabzińska, Łucja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/567252.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-14
    Wydawca:
    Olsztyńska Szkoła Wyższa
    Tematy:
    pedagogika socjologiczna
    pedagogika społeczna
    społeczne nierówności
    bieda
    bezrobocie
    dzieciństwo
    rozwój psychiczny dziecka
    rozwój moralny dziecka
    rozwój społeczny dziecka
    środowisko rodzinne
    rodzina wiejska
    środowisko szkolne
    drugoroczność
    kariera szkolna dziecka
    selekcja szkolna
    siły społeczne
    diagnoza społeczna
    profilaktyka
    kompensacja
    opieka społeczna
    sociological pedagogy
    social pedagogy
    social inequality
    poverty
    unemployment
    childhood
    mental
    moral and social infantile development
    family environment
    rural family
    school environment
    grade repeating
    school career
    school selection
    social forces
    prevention
    compendation
    social assistance
    Opis:
    W pedagogice orientacji socjologicznej okresu międzywojennego podjęto badania nad społecznymi nierównościami warunkującymi rozwój dziecka. Socjologowie, socjologowie wychowania, pedagodzy społeczni oraz inni teoretycy i praktycy, których żywo interesował los dziecka znajdującego się w trudnej sytuacji życiowej, ukazywali czynniki społeczne wpływające na proces wychowawczy w środowiskach rodziny wiejskiej, miejskiej, w szkole. Zwracano uwagę na zależność kariery życiowej i szkolnej dziecka od sytuacji egzystencjalno – materialnej, kulturowej czy panującej atmosfery wychowawczej w rodzinie. W kontekście warunków środowiskowych śledzono takie zjawiska jak: frekwencja szkolna, drugoroczność, odpad szkolny, problem dojrzałości szkolnej. W badaniach o charakterze diagnostycznym i praktycznym stosowano różne metody i techniki, m.in. obserwację swobodną, planową, ankietę, wywiad, wykorzystując szczegółowo opracowane kwestionariusze, arkusze z danymi statystycznymi, tablice statystyczne itp. Diagnoza społeczna służyła do projektowania i organizowania działań profilaktycznych, pomocowych i kompensacyjnych (H. Radlińska). Eksponowano katastrofalną dla spraw oświatowych politykę władz, której skutkiem było obniżanie się powszechności nauczania i wzrost liczby dzieci pozostających poza szkołą oraz wypowiadano się przeciwko wczesnej selekcji dzieci i młodzieży w zakresie edukacji (M. Falski).
    In the sociologically oriented educationaltheory of the inter-war period studies were carried out in order to investigate the effects of social inequalities on the infantile development. Sociologists, education sociologists, social pedagogues and other professionals of theory and practice, who were concerned in and about the fate of children and adolescents living in difficult existential conditions indicated the socio-economic factors which affected the educational process within the structures of both urban and rural family-environments and in the course of institutional education. It was pointed out that there exists a strong interdependence between the respective educational and life careers of a child and its socio-economic background and cultural situation, in brier the educational background and climate prevailing in the family. With regard to the environmental conditions the following factors were of special interest: school attendance, repeating a grade, school dropouts, problems with school readiness. The diagnostic and practical studies implemented various methods and techniques, among others: open ended observarion, planned observation, survey and interview, using questionnaires, especially designed for the respective purposes, data sheets, statistical tables and more. The social diagnosis was the basis for the planning and implementation of preventive, supporting and compensatory measures (H. Radlińska). The studies exposed a disastrous education policy pursued by the authorities, which had caused an overall decrease of the educational level and an increase in the number of children who completely fell through the grid of the public eduactional system. The results of the studies lead to the conclusion, that early selection during the education process has negative effects on children and adolescents (M. Falski).
    Źródło:
    Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne; 2015, 3; 31-55
    2084-1140
    Pojawia się w:
    Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spory o pojęcie dzieciństwa i podmiotowość dziecka od średniowiecza do czasów nowożytnych
    Disputes about the concept of childhood and the child’s subjectivity from the Middle Ages to the early modern times
    Autorzy:
    Doliwa, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945362.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-27
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    dzieciństwo
    podmiotowość dziecka
    P. Ariés
    rozwój systemu edukacji
    childhood
    child’s subjectivity
    development of the education systems
    Opis:
    Artykuł przedstawia kontrowersje wokół pojęcia dzieciństwa i podmiotowości dziecka w epokach minionych – w średniowieczu i czasach nowożytnych. Jedno z analizowanych zagadnień dotyczy kwestii istnienia w kulturze średniowiecza rozumienia dziecka jako istoty różnej od dorosłego. Według rozpowszechnionego poglądu, sformułowanego w latach 60-tych i 70-tych ubiegłego stulecia przez Philippa Ariés, dzieciństwo w wiekach średnich nie było dostrzegane, nie uznawano go za odrębny, ważny etap w życiu człowieka, okres którym rządziły szczególne reguły, różne od zasad ważnych w społeczności dorosłych. Dziecko wchodziło bardzo wcześnie w świat dorosłych i przyjmowało wyznaczoną mu w nim rolę. Odkrycie dzieciństwa nastąpiło dopiero w wieku XVI i XVII, kiedy zaczęto pojmować, że dziecko jest i powinno być podmiotem szczególnego traktowania. Pogląd Ariésa o nieistnieniu w średniowieczu poczucia odrębności dzieciństwa jest przez część mediewistów krytykowany – zarzucają oni francuskiemu badaczowi wady warsztatowe i analizę niereprezentatywnych, zbyt skąpych materiałów źródłowych. Według adwersarzy Ariés analiza dzieciństwa w średniowieczu nie może być prowadzona w oparciu o współczesną definicję tego terminu, podobnie jak rozpatrywanie relacji „dzieci – dorośli” w wiekach średnich nie może odwoływać się do kategorii współczesnych. Przeciwnicy tezy o nieistnieniu w średniowieczu koncepcji dzieciństwa dowodzą, że epoka ta miała swoją własną jego wizję, tyle że była to wizja zdecydowanie różna od współczesnej. Czasy nowożytne przynoszą nowe podejście do dzieciństwa i podmiotowości dziecka – wiek siedemnasty obok podejścia, które dziecko stawiało w centrum życia rodzinnego, promuje postawę, która nacisk szczególny kładzie na rozwój dziecka i zaspokojenie jego potrzeb psychicznych. Wiek XVIII z kolei przynosi „romantyczną” wizję dziecka, kiedy staje się ono – jako nosiciel wyjątkowych cech i istota o niezwykłej wrażliwości – wzorem do naśladowania dla dorosłych. Do ukształtowania się podmiotowego podejścia do dzieci przyczynił się z pewnością rozwój szkolnictwa; ewolucja postawy wobec dziecka w ludzkiej mentalności znajduje swoje najpełniejsze odbicie właśnie w rozwoju edukacji i instytucji szkoły. Dzisiaj pojęcia dzieciństwa i podmiotowości dziecka są przedmiotem złożonych badań interdyscyplinarnych – uczeni z zakresu różnych dziedzin nauki łączą wysiłki by wypracować jak najpełniejszą, odpowiadającą wyzwaniom współczesności koncepcję dzieciństwa.
    The article presents the controversy around the concept of childhood and subjectivity of a child in past centuries - in the Middle Ages and the early modern period. One of the analyzed issues concerns the existence in medieval culture of understanding the child as a being different from an adult. According to the widespread view, formulated in the 1960s and 1970s by Philipp Ariés, childhood in the Middle Ages was not noticed, it was not considered a separate, important stage in human life, a period governed by specific rules, different from important principles of the adult community. The child entered the adult world very early and assumed the role assigned to him. The discovery of childhood did not take place until the 16th and 17th centuries, when it began to be recognized that the child was and should be the subject of special treatment. Ariés' view of the non-existence in the Middle Ages of the sense of separateness of childhood is criticized by some medievalists - they accuse the French researcher of technical defects and an analysis of unrepresentative, too scarce source materials. According to the adversaries of Ariés, the analysis of childhood in the Middle Ages cannot be based on the modern definition of this term, just as considering the relationship "children - adults" in the Middle Ages cannot refer to contemporary categories. Opponents of the thesis about the non-existence of the concept of childhood in the Middle Ages argue that this epoch had its own vision of it, but it was a vision definitely different from the present one. The early modern period bring a new approach to childhood and the subjectivity of a child - the seventeenth century, in addition to the approach that the child placed at the center of family life, promotes an attitude that places particular emphasis on the child's development and fulfilment of its mental needs, while the eighteenth century brings a "romantic" vision of the child when it becomes - as a bearer of exceptional qualities and a creature of extraordinary sensitivity - a role model for adults. The development of education has certainly contributed to the formation of a subjective approach to children; the evolution of the attitude towards children in the human mentality finds its fullest reflection in the development of education and school institutions. Today, the concepts of childhood and the subjectivity of a child are the subject of complex interdisciplinary research - scientists from various fields of science combine their efforts to develop the most complete concept of childhood, corresponding to the challenges of modern times.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2020, 19, 1; 23-39
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo dziecka do edukacji w pracy opiekuńczo-wychowawczej instytucji pieczy zastępczej
    Autorzy:
    Bejger, Halina Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448844.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    child
    childhood
    orphaned child
    children’s rights
    education
    development
    dziecko
    dzieciństwo
    dziecko osierocone
    prawa dziecka
    edukacja
    rozwój
    Opis:
    The article addresses the problem of the right to education of children placed in foster care homes. In order to examine how the child’s right to education is implemented in pedagogical practice, research was carried out in one of the educational care center in the Lublin province. The purpose of this research was to determine the degree of implementation of this right in foster care institutions, as well as the scope of individual assistance supporting the child’s education. The research was aimed at searching the answers to the following research problems: What forms of educational influence on juveniles were undertaken in foster care home? What forms of vocational training were usually chosen by the pupils? What forms of support did the institution of foster care provide to the pupils in order to help them to choose their future education? How did the teaching staff support the pupils in achieving their school success? What actions stimulating the intellectual development of the pupils were undertaken in the above institution? What forms of therapy were available to the pupils in the examined period? The research was carried out with the use of the diagnostic survey method as well as the techniques of documents examination and questionnaire. Research shows that young people in upper secondary school most often chose vocational schools, high schools and technical schools, and only a small group of juveniles continued their education in post-secondary schools (3.22%) and universities (3.22%). Education was supported by specialized classes dedicated to flattening didactic deficiencies and eliminating developmental deficits. The research shows the need for further professionalization of care, upbringing and therapeutic interactions with orphaned children placed in foster care institutions.
    Artykuł podejmuje problem prawa do edukacji dzieci umieszczonych w instytucjach pieczy zastępczej. Aby określić, jak prawo dziecka do nauki jest realizowane w praktyce pedagogicznej, przeprowadzono badania w jednej z placówek opiekuńczo-wychowawczych typu socjalizacyjnego w województwie lubelskim. Celem tych badań było ustalenie stopnia realizacji tego prawa w instytucjonalnej formie opieki, jak również zakresu indywidualnej pomocy wspierającej przebieg edukacji dziecka. W toku badań poszukiwano odpowiedzi na następujące problemy badawcze: Jakie formy oddziaływań edukacyjnych wobec wychowanków podejmowane były w instytucji pieczy zastępczej? Jakie formy kształcenia zawodowego podejmowali wychowankowie? Jakie formy pomocy wychowankom w wyborze kierunku kształcenia zapewniała placówka? W jaki sposób kadra pedagogiczna pomagała wychowankom w osiągnięciu przez nich powodzenia szkolnego? Jakie działania na rzecz stymulowania rozwoju intelektualnego wychowanków były podejmowane w placówce? Z jakich form terapii korzystali w badanym okresie wychowankowie? W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz techniki badania dokumentów i ankiety. Z badań wynika, że młodzież w wieku ponadgimnazjalnym wybierała najczęściej szkoły zawodowe, licea i technika, a tylko mała grupa wychowanków kontynuowała naukę w szkołach policealnych (3,22%) i na studiach wyższych (3,22%). Nauka dzieci była wspierana przez specjalistyczne zajęcia poświęcone wyrównywaniu braków dydaktycznych i niwelowaniu deficytów rozwojowych. Z przeprowadzonych badań wynika potrzeba dalszej profesjonalizacji oddziaływań opiekuńczo-wychowawczych i terapeutycznych wobec dzieci osieroconych umieszczanych w instytucjach pieczy zastępczej.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 3
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies