Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "baroque painting" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Martwa natura w sewilskim malarstwie siedemnastego wieku
Still nature in the 17th century Seville painting
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901982.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
martwa natura
malarstwo
Sewilla
barok
still nature
painting
Seville
Baroque
Opis:
Although still nature did not enjoy a lot of prestige as a genre of paining in the 17th century Seville, it still accompanied many scenes that had a religious or lay character. With time, it even gained an autonomous status and some popularity, resulting rather from decorative reasons. It was to be ensured by presenting various objects made by man, but also appetizing articles of food and beautiful, colorful flowers. It was in this convention that, among others, works by Francisco de Zurbarán and his son Juan, Francisco Barranco or Pedro de Camprobín y Passano were painted. A feature typical of Seville painting was also the use of the language of symbols in still lifes, especially in religious context, like in Zurbarán's paintings. Historical circumstances connected with the spreading famine and the plague gave still life anew function. It was to satisfy the longing for the lost wealth of life, showing full of taste and beauty still lifes, like in the works by Pedro de Medina Valbuena, Cornelio Schut and Andrés Peréz. The toll of the black death also inspired artists, however, to paint works emphasizing the briefness and futility of human life, that were a message of a didactic-moralizing character, which culminated in the paintings by Juan de Valdés Leal and his son Lucas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 5-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznany obraz Petra Brandla z kościoła parafialnego pw. św. Jana Chrzciciela w Żabowie koło Pyrzyc
Unknown Petr Brandl’s painting from the parish church of St John the Baptist in Żabów, near Pyrzyce
Autorzy:
Dębowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440836.pdf
Data publikacji:
2018-12-27
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
Petr Brandl
painting
baroque
Baptism of Christ
Żabów
Javorná
malarstwo
barok
Chrzest Chrystusa
Opis:
An altar painting attributed to Petr Brandl was discovered in a church in Żabów near Pyrzyce. The article explores the painting, its meaning, history and provenance.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2018, 14; 225-263
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Forgotten artworks by Johann Christoph Lischka. The conservator’s examination of the baroque paintings
Zapomniane dzieła Johanna Christopha Lischki. Badania konserwatorskie obrazów barokowego malarza
Autorzy:
Kłoda, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217439.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Silesia
Bohemia
Baroque
painting
technical art historical research
restoration
technical art history
Śląsk
Czechy
barok
malarstwo
badania konserwatorskie
restauracja
techniczna historia sztuki
Opis:
The article presents the results of the technical art historical research conducted on paintings ascribed to the Silesian artist Johann Christoph Lischka (ca. 1650–1712). It tackles the question of the painting techniques, the characteristics of the painter’s manner, and the authenticity of the works of art. It comprises the traditional methods of the art history with research into the materiality of the paintings. During the research, seven paintings were chosen for the investigation. They come from different periods of Lischka’s life and the majority of them were forgotten or discredited as copies of the originals. The four paintings from Czech Republic Saint Joseph, Saint Mary of Egypt, Saint Charles Borromeo and Lamentation of Christ were commissioned by the religious Orders in Bohemia in 1690/1710. The three paintings from Silesia (Lamentation of Christ, Discovery of the True Cross, Angel) were produced after 1708, when Lischka was in charge of his step-father Michael Willmann’s workshop in Lubiąż. The paintings served as the basis for the analysis of Lischka’s painting technique and the later changes in the painting layers. Moreover, the technical art historical study enabled the comparative analysis of the painting techniques used by Lischka and Willmann in search of the factors distinguishing the artists’ works.
W artykule prezentowane są wyniki analiz fizykochemicznych wykonanych na polskich i czeskich obrazach przypisywanych śląskiemu malarzowi Johannowi Christophowi Lischce (ok. 1650–1712). Dzięki przeprowadzonym badaniom możliwe stało się opisanie stosowanej przez artystę techniki i maniery malarskiej oraz weryfi kacja atrybucji wybranych dzieł. Opracowanie łączy tradycyjne metody analizy historycznej, ikonografi cznej i stylistycznej z badaniami konserwatorskimi materialnego tworzywa obrazów. Do badań wytypowano siedem obrazów, które pochodzą z różnych etapów twórczości Lischki i są większości nieznane lub uważane za słabe kopie nieistniejących już realizacji malarza. Cztery obrazy z Czech (Święty Józef, Św. Maria Egipska, Św. Karol Boromeusz i Opłakiwanie Chrystusa) zostały zamówione przez czeskie środowiska zakonne w ostatniej dekadzie XVII i pierwszej dekadzie XVIII wieku. Trzy obrazy ze Śląska (Opłakiwanie Chrystusa, Znalezienie Krzyża Świętego i Anioł) pochodzą z lat 1708–1712, kiedy Lischka kierował lubiąskim warszatatem swojego ojczyma Michaela Willmanna. Obrazy stały się postawą do analizy techniki malarskiej Lischki oraz historii konserwacji i renowacji jego dzieł. Co więcej, analiza fi zykochemiczna umożliwiła porównanie technik malarskich używanych przez malarza i jego ojczyma Willmanna w poszukiwaniu obiektywnego narzędzia pozwalającego rozróżnić dzieła ucznia i mistrza.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2018, 53; 16-30
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Juan de Valdés Leal i jego „Hieroglify śmierci”
Juan de Valdés Leal and his “Hieroglyphs of Death”
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791396.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Juan de Valdés Leal
malarstwo hiszpańskie
XVII w.
barok
Sewilla
hieroglify śmierci
Spanish painting
17th century
Baroque
Seville
Hieroglyphs of Death
Opis:
Juan de Valdés Leal (1622-1690) był jedną z najbardziej oryginalnych osobowości sewilskiego malarstwa, niekiedy uznawany nawet za najbardziej barokowego z hiszpańskich malarzy, artystę tworzącego ekspresyjne dzieła, ukazujące pełne napięcia postaci, o nerwowych gestach i ponurych twarzach, nierzadko o wyjątkowej brzydocie. Przypuszcza się, iż terminował w pracowni Antonia del Castillo w Kordobie od ok. 1644 r. Jego najstarsze prace wykazują cechy naturalistyczne, o twardym rysunku, żywej kolorystyce i pewnej przenikliwości. Widoczny jest w nich wpływ Juana de Ucedy, Francisca Vareli, Francisca de Herrery St. oraz Antonia del Castillo i Francisca de Zurbarána. Z kolei ekspresja postaci i zastosowanie światłocienia przywołują prace José de Ribery. Po roku 1655 jego płótna wskazują na ewolucję stylu w kierunku większej dynamiki, co było wynikiem wpływu Francisca de Herrery Mł. Rysunek artysty stał się wówczas lżejszy, kolorystyka bardziej lśniąca i przeźroczysta. W 1659 r. został mianowany miejskim egzaminatorem malarzy sewilskich, a rok później był jednym z założycieli Akademii Malarstwa, której z czasem został nawet prezesem. W roku 1664 przebywał na dworze królewskim i poznał bogate kolekcje monarsze oraz nawiązał liczne kontakty z innymi malarzami, m.in. Francisco Rizi i Claudio Coello. W 1667 został członkiem elitarnego bractwa La Caridad w Sewilli, dla którego w 1672 r. zrealizował kilka dzieł, m.in. słynne „Hieroglify śmierci” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), które sprawiły, iż artysta fascynuje nieprzerwanie swym spojrzeniem przekraczającym granice życia. Często też podejmował się innych aktywności niż malowanie obrazów sztalugowych, najczęściej złocąc retabula i wykonując polichromie. Tworzył także ryciny, ilustracje książkowe oraz rzeźby, które jednak nie zachowały się.
Juan de Valdés Leal (1622-1690) was one of the most original personalities of Seville painting, sometimes considered even the most Baroque of Spanish painters, an artist who created expressive works, showing tense figures, with nervous gestures and gloomy faces, often exceptionally ugly. He is thought to have been an apprentice at Antonio del Castillo’s studio in Córdoba from around 1644. His oldest works show naturalistic features with hard brush, lively colours and certain sharpness. They show the influence of Juan de Uceda, Francisco Varela, Francisco de Herrera the Elder, Antonio del Castillo and Francisco de Zurbarán. On the other hand, the expression of characters and the use of chiaroscuro evoke the works of José de Ribera. After 1655, his canvases indicate the evolution of the style towards greater dynamism, which was influenced by Francisco de Herrera the Younger. At that time, the artist’s brush became lighter, the colours more shiny and transparent. In 1659 he was appointed the city examiner of Seville painters, and a year later he was one of the founders of the Academy of Painting, of which he even became president. In 1664 he stayed at the royal court and became acquainted with the rich royal collections and established numerous contacts with other painters, including Francisco Rizi and Claudio Coello. In 1667 he became a member of the elite La Caridad brotherhood in Seville, for which he produced several works in 1672, including the famous “Hieroglyphs of Death” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), in which the artist incessantly fascinates the viewers with his vision that crosses the boundaries of life. He was also often undertaking activities other than easel painting, most often gilding reredos and making polychromes. He also created engravings, book illustrations and sculptures, which, however, have not been preserved.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 7-38
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies