Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Archaeology," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
UAV LiDAR mapping in the Historic Sanctuary of Machupicchu: challenges and preliminary results: Part 1
Mapowanie Historycznego Sanktuarium Machupicchu przy użyciu bezzałogowego systemu powietrznego wyposażonego w LiDAR. Wyzwania i wstępne wyniki (cz. 1)
Autorzy:
Ćmielewski, Bartłomiej
Sieczkowska, Dominika
Kościuk, Jacek
Bastante, José M.
Wilczyńska, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055735.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
LiDAR
UAV
Machupicchu
architecture
archaeology
bezzałogowy system powietrzny
architektura
archeologia
Opis:
Besides the well-recognized central part, the National Archaeological Park of Machupicchu encompasses approximately 60 lesser-known sites. Chachabamba and Inkaraqay are two examples. When using traditional field prospection on steep slopes covered by rainforest, it is challenging to detect traces of anthropogenic structures. A method that could help is the light detection and ranging (LiDAR) survey from aeroplanes or helicopters. The authors propose an alternative method using a self-developed LiDAR system mounted on a drone platform able to detect even relicts of walls less than one meter high. This approach’s main advantages are the speed and flexibility of prospection, highresolution 3D point clouds and the ability to penetrate the rainforest. The authors discuss methods of data accumulation, filtration, classification and different visualization algorithms pointing to challenges related to UAV LiDAR use. The second part of this article will present the preliminary results for the LiDAR survey over Chachabamba and Inkaraqay sites and the first validation of the results.
Obok dobrze zbadanej centralnej części, Narodowy Park Archeologiczny Machupicchu obejmuje także ponad 60 mniej znanych stanowisk. Przykładami są tutaj Chachabamba i Inkaraqay. Na stromych, porośniętych gęstym lasem deszczowym zboczach tradycyjne metody prospekcji terenowej nie gwarantują wykrycia wszystkich struktur o antropogenicznym charakterze, natomiast pomocne mogą być pomiary LiDAR (light detection and ranging) z pokładu samolotu lub helikoptera. Autorzy proponują alternatywną metodę z użyciem zamontowanego na dronie LiDAR-a, zdolnego do wykrywania reliktów murów o wysokości poniżej jednego metra. Główne zalety tej metody to łatwość i prędkość prospekcji, wysoka gęstość chmur punktów 3D oraz zdolność do penetracji pokrywy leśnej. Przedstawiono metodę zbierania danych, filtracji i klasyfikacji oraz algorytmy wizualizacji wyników. Jednocześnie wskazano wyzwania związane z użyciem systemów UAV LiDAR. Druga część artykułu zaprezentuje pierwsze wyniki pomiarów lidarowych w Chachabamba i Inkaraqay oraz ich wstępną ich ocenę.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 67; 259--170
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie metody georadarowej w badaniach dawnej architektury: relikty gotyckiego kościoła w Trzygłowie/Trieglaff (gm. Gryfice, Pomorze Zachodnie)
Application of the ground–penetrating radar method in research of past architecture: relicts of the gothic church at Trzygłów (com. Gryfice)
Autorzy:
Welc, Fabian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407995.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
georadar
geofizyka
architektura
archeologia
gotyk
GPR
geophysics
architecture
archaeology
Gothic
Opis:
Metoda georadarowa jest od wielu lat stosowana z powodzeniem w archeologii. Zaczyna być również standardem w nieinwazyjnych badaniach dawnej architektury. Największym problemem w implementacji tej metody na stanowiskach z reliktami architektonicznymi są rozległe warstwy gruzu, niwelacje, roślinność oraz elementy infrastruktury, które znacząco utrudniają pomiar oraz interpretację uzyskanych wyników. Pomimo tych ograniczeń, prawidłowo zaplanowane i wykonane badania georadarowe, nawet na niewielkim obszarze, mogą dostarczyć bardzo istotnych informacji dotyczących znajdujących się pod ziemią pozostałości dawnych budowli. Co więcej, wyniki profilowania georadarowego zintegrowane z danymi historycznymi pozwalają na trójwymiarową rekonstrukcję niezachowanego na powierzchni ziemi zabytku. Przykładem mogą być prezentowane w niniejszym artykule wyniki badań georadarowych reliktów gotyckiego kościoła św. Elżbiety w Trzygłowie (dawniej Trieglaff – wieś w gminie Gryfice, północno-zachodnia Polska). Świątynię tą rozebrano w 1955 roku. Wyniki rozpoznania geofizycznego w połączeniu z kwerendą materiałów archiwalnych pozwoliły na zobrazowanie przestrzenne (3D) wyglądu nieistniejącego już kościoła i niejako ponowne przywrócenie go lokalnej społeczności. Zaprezentowane tu podejście powinno być standardem w badanych architektonicznych zabytkowych budowli z użyciem metod nieinwazyjnych, co autor niniejszego opracowania proponuje określić terminem geofizyka architektury.
The ground-penetrating radar (GPR) method has been used for many years in archaeological research. However, this method is still not widely used in studies of past architecture. The biggest problem in implementing the GPR in sites with archaeological relics are the extensive layers of rubble, leveling, vegetation, and infrastructure elements which significantly hinder the measurement and interpretation of the results obtained. Despite these limitations, properly planned and executed GPR studies, even in a small area, can provide very significant information on the remains of ancient buildings located underground. Moreover, the results of GPR profiling, integrated with historical data, allow for a three-dimensional reconstruction of searched architectural relics, not preserved above ground. An example may be the results of an GPR studies, presented in this article, performed on relics of the Gothic church of St. Elisabeth at Trzygłów (village in the commune of Gryfice, north – western Poland). This building was demolished in 1955. The results of the geophysical reconnaissance combined with a search of archival material, made it possible to visualise spatially (3D) the appearance of the non-existent church and, so to speak, reintroduce it to the local community. It seems that such a comprehensive approach should be standard in contemporary geophysical research focusing on the relics of past architecture. 
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 285-298
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak nas widzą z daleka. O książce: „Medieval Art, Architecture and Archaeology in Cracow and Lesser Poland”
How they see us from afar. About: “Medieval Art, Architecture and Archaeology in Cracow and Lesser Poland”
Autorzy:
Korczyńska, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366516.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
konferencja
archeologia
architektura
Małopolska
recenzja książki
conference
archaeology
architecture
Lesser Poland
review
Opis:
W pierwszych dniach lipca 2011 roku członkowie Brytyjskiego Towarzystwa Archeologicznego oraz zaproszeni goście spotkali się w sali odczytowej gmachu Biblioteki Jagiellońskiej na międzynarodowej konferencji o średniowiecznej sztuce, architekturze i archeologii na terenie Krakowa i w Małopolsce. Brytyjskie Stowarzyszenie Archeologiczne (The British Archaeological Association) jest prestiżową instytucją, powstałą w roku 1843, na początku epoki wiktoriańskiej. Słowo „archaeological” należy zatem rozumieć w jego tradycyjnym, szerokim znaczeniu, któremu odpowiadał używany ówcześnie polski termin „starożytnicze”. Stąd Stowarzyszenie nie koncentruje się bynajmniej na badaniach archeologicznych i archeologii, lecz wspiera badania interdyscyplinarne z zakresu historii architektury, sztuki oraz ochrony narodowego dziedzictwa. Jego założycielami byli Charles Roach Smith, Thomas Wright oraz Thomas Joseph Pettigrew – „dżentelmeni i naukowcy”, jak ich wtedy nazywano. Cała trójka należała już wcześniej do Towarzystwa Antykwariuszy Londynu (The Society of Antiquaries of London), w pewnym momencie uznali jednak, że ów „starszy, arystokratyczny organ”zanadto koncentruje się na samym Londynie i niestety „brak w nim chęci i wigoru do walki o nowe”. Już sama nazwa powstałego stowarzyszenia BAA wskazywać miała na rewolucyjne zmiany i nową jego organizację, której celem było dokumentowanie, zachowanie oraz publikowanie w Wielkiej Brytanii nowych odkryć archeologicznych. Jednym z ważniejszych zadań były coroczne kongresy, organizowane w celu wymiany poglądów pomiędzy uznanymi ekspertami a lokalnymi badaczami.
In the first days of July 2011, members of the British Archaeological Association and invited guests met at an international conference in the lecture hall of the Jagiellonian Library to explore the mediaeval art, architecture and archaeology of the city of Cracow and Lesser Poland. The British Archaeological Association is a prestigious institution whose beginnings date back to 1843, the early Victorian era. The word “archaeological” contained in its name should therefore be understood in its traditional, broad sense, whose Polish equivalent used to be the word “starożytnicze”. The Association’s focus is not archaeological study alone, but rather interdisciplinary research ranging from the history of architecture and art to heritage preservation. Its founders, Charles Roach Smith, Thomas Wright and Thomas Joseph Pettigrew – “gentlemen and scientists”, as they were referred to by their contemporaries – were former members of the Society of Antiquaries of London, but decided at some point this “older body was too aristocratic, too London-focused and lacked the campaigning vigour required”. The very name of the new association they went on to establish was to suggest upcoming revolutionary changes and a new organisational model, aimed at documenting, preserving and publishing new archaeological findings in Britain. One of the principal commitments of the new organisation was to hold annual meetings to enable renowned experts and local scholars to share their opinions and insights.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2015, 60, 1; 81-89
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba rekonstrukcji układu przestrzennego zamku wysokiego (domu konwentu) w Kowalewie Pomorskim na podstawie źródeł historycznych i najnowszych wyników badań archeologiczno-architektonicznych
Attempt at reconstruction of the spatial layout of the high castle (the chapter house) in Kowalewo Pomorskie on the basis of historical sources and the latest results of archaeological-architectonic research
Autorzy:
Wasik, B.
Wiewióra, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218382.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Kowalewo Pomorskie
zamek krzyżacki
zamek wysoki
architektura
archeologia
Teutonic castle
high castle
architecture
archaeology
Opis:
Badania archeologiczne zamku w Kowalewie rozpoczęły się w 2013 roku. Dotąd wiedza na jego temat opierała się na szkicu z XIX wieku i krótkich nowożytnych opisach. Z zamku wysokiego na powierzchni nie pozostały żadne relikty. Zamek, którego początek budowy ustalano do tej pory na lata 70–80. XIII wieku, składał się z zamku wysokiego (domu konwentu) otoczonego parchamem i trzech przedzamczy. Przed wzniesieniem murowanego zamku w Kowalewie funkcjonowała drewniana warownia krzyżacka, lecz z dotychczasowych badań wynika, ze zamek wysoki zbudowano na „surowym korzeniu”. Pierwotna warownia musiała się więc znajdować gdzie indziej. Prowadzone w latach 2013– 2015 badania umożliwiły rozpoznanie i rekonstrukcję układu głównej i najsłabiej zachowanej części zamku – domu konwentu. Była to budowla czteroskrzydłowa na planie zbliżonym do kwadratu o boku około 45 m. Zamek nie posiadał wieży głównej ani narożnych wież, brak też dowodów istnienia murowanego krużganka. Główne, południowe skrzydło mieściło najważniejsze, znane ze źródeł pisanych pomieszczenia – kaplicę i refektarz. Od tej strony prowadził przez szyję bramną także wjazd do zamku. Nie był on usytuowany symetrycznie, ale był przesunięty w kierunku zachodnim. Nie ma pewności, jakie wnętrza mieściły się w skrzydle zachodnim – być może sypialnie braci. Północne i wschodnie pełniły najpewniej funkcje gospodarcze, mieszcząc na parterze kuchnię, browar i piekarnię. Większość skrzydeł była podpiwniczona, z wyjątkiem przejazdu bramnego i części środkowej skrzydła wschodniego. Analiza formalna i stylistyczna wskazuje na to, że dom konwentu, zachowany filar gdaniska i kościół parafialny w mieście budowały te same ekipy. Wyniki nowych badań wskazują, że wbrew dotychczasowym poglądom, początek budowy należy datować na przełom XIII i XIV wieku, a czas zasadniczych prac budowlanych na 1. ćwierć XIV wieku.
Archaeological research of the castle in Kowalewo started in 2013. Before that the knowledge concerning the castle had been based on the sketch from the 19th century and brief modern-day descriptions. There are no surface relics of the high castle. The castle, the beginnings of whose construction were believed to date back to the 1270s-1280s, consisted of the high castle (chapter house) surrounded by a bailey of the ‘parcham’ type and three wards. Before the masonry castle was erected, a woodenbuilt Teutonic fortress had functioned in Kowalewo, but the research so far has shown that the high castle was built “in cruda radice”. Therefore, the original fortress must have been located elsewhere. The research carried out in the years 2013–2015 allowed for identifying and reconstructing the layout of the main and the worst preserved section of the castle – the chapter house. It was a four-wing building on the square-like plan the side of which measured about 45 m. The castle did not have the main tower, or corner towers; there is no evidence of the existence of a masonry cloister either. The main, south wing housed the most important rooms, known from written sources – the chapel and the refectory. The entrance to the castle also led from this side through the gate neck. It was not symmetrically situated, but shifted to the west. It is not certain what rooms were located in the west wing – perhaps brothers’ bedrooms. The north and east wings must have served utility functions, housing the kitchens, the brewery and the bakery on the ground floor. Most of the wings had cellars underneath, with the exception of the gate passage and the central section of the east wing. A formal and stylistic analysis indicates that the chapter house, the preserved dansker pillar and the parish church in the town were built by the same teams of masons. Results of the latest research indicate that, contrary to previous beliefs, the construction beginnings ought to be dated to the turn of the 13th and 14th century, and the period of essential building work to the 1st quarter of the 14th century.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 45; 53-65
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnoromański portal kościoła sióstr norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie. Badania archeologiczno-architektoniczne – próba interpretacji
Late Romanesque portal of the church of the Norbertine Sisters in Zwierzyniec in Kraków. Archaeological and architectural research – an attempt at an interpretation
Autorzy:
Bojęś-Białasik, Anna
Łyczak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343029.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
norbertanki
Kraków
portal
badania architektoniczne
badania archeologiczne
architektura
archeologia
Norbertines
architectural research
archaeological research
architecture
archaeology
Opis:
W latach 2018–2023 przeprowadzono badania archeologiczno-architektoniczne oraz prace konserwatorskie przy późnoromańskim kamiennym portalu kościoła klasztornego sióstr norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie. Ten unikatowy zabytek architektury XIII wieku był w katastrofalnym stanie technicznym ze względu na mocne zawilgocenie i zasolenie oraz długotrwałe zasypanie do połowy wysokości ziemnymi warstwami kulturowymi, które kumulowały się w otoczeniu portalu przez wiele stuleci. Interdyscyplinarne badania diagnostyczne pozwoliły zidentyfikować przyczyny i źródła zawilgoceń oraz opracować procedury prac konserwatorskich, dzięki którym doszło do zahamowania zniszczeń i ustabilizowania struktury kamienia. W rezultacie badań archeologiczno-architektonicznych odsłonięto zasypane dotychczas partie portalu i wyeksponowano jego pełną formę. Badania te były okazją do szczegółowych obserwacji budowy architektonicznej portalu, analizy form detalu typowych dla sztuki XIII wieku i oceny jego stanu zachowania. Synteza wyników interdyscyplinarnych badań pozwoliła sformułować wstępne wnioski dotyczące historii budowy portalu jako obramienia głównego wejścia do XIII- -wiecznego kościoła oraz jego późniejszych przekształceń, pozostających w ścisłym związku z podnoszącym się poziomem użytkowym otaczającego terenu.
In the years 2018–2023, archaeological and architectural research and conservation work was carried out on the late Romanesque stone portal of the convent church of the Norbertine Sisters in Zwierzyniec in Kraków. This unique thirteenth-century architectural relic was in a very dilapidated condition due to extensive damp and salinity, as well as the long-term backfilling with earthen cultural layers – to up to half of its height – that had accumulated around the portal over many centuries. Interdisciplinary diagnostic tests made it possible to identify the causes and sources of the damp and establish procedures for conservation work, thanks to which the damage was contained and the structure of the stone stabilized. As a result of archaeological and architectural research, the hitherto buried parts of the portal were uncovered and its full form was revealed. These studies provided an opportunity to make detailed observations of the architectural structure of the portal, analyse the forms of details typical of thirteenth century art and assess its state of preservation. A summary of the results of interdisciplinary research made it possible to draw preliminary conclusions regarding the history of the portal’s construction as a setting for the main entrance to the thirteenth-century church and its subsequent transformations, which are closely related to the increasing rate of usability of the surrounding area.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2024, 1; 51-72
0029-8247
2956-6606
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Residential Towers of the Left-Bank Wrocław. An Unusual or a Forgotten Phenomenon in the Medieval Cityscape?
Wieże mieszkalne lewobrzeżnego Wrocławia. Nietypowe czy zapomniane zjawisko w krajobrazie średniowiecznego miasta?
Autorzy:
Mruczek, Roland
Legut-Pintal, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38711210.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
średniowiecze
Wrocław
dom wieżowy
wieża mieszkalna
architektura
archeologia
Middle Ages
tower hause
residential tower
architecture
archaeology
Opis:
In this study, we have taken on the subject of medieval residential towers in the chartered city of Wrocław. We discuss residential towers and tower houses that have been identified through archaeological/architectural, historical and iconographic research. The location of these towers in the city is associated with areas occupied by the elites of knightly and bourgeois origin, concentrated in the vicinity of the Market Square and the main roads leading from it. The model of residential towers can be found among the oldest masonry buildings from the 13th century and at the threshold of the early modern period, as evidenced by bourgeois constructions from the 16th century. It has been demonstrated that tower buildings could be associated with the foundations of the bourgeoisie, thus drawing inspiration from patterns known from Italy and Germany, serving as a means of emphasising the status of the founder. City-wall towers could also serve residential purposes; however, they did not possess the attributes of prestige.
W niniejszym studium podjęty został problem średniowiecznych wież mieszkalnych na terenie miasta lokacyjnego we Wrocławiu. Autorzy omawiają wieże mieszkalne i domy wieżowe zidentyfikowane w toku badań archeologiczno-architektonicznych, historycznych i ikonograficznych. Lokalizacja wież w mieście związana była ze strefami zajmowanymi przez elity pochodzenia rycerskiego i mieszczańskiego, skupiającymi się w sąsiedztwie Rynku i wychodzących z niego głównych dróg. Model wieży mieszkalnej spotykany był zarówno wśród najstarszych budowli murowanych z XIII w., jak i u progu doby nowożytnej, czego dowodem są realizacje mieszczańskie z XVI w. Budynki wieżowe mogły być związane z fundacjami mieszczan, co stanowiło nawiązanie do wzorców znanych z terenu Włoch i Niemiec, służyły podkreśleniu rangi fundatora. Wieże murów miejskich mogły również służyć celom mieszkalnym, pozbawione jednak były znamion prestiżu.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 2; 31-50
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedzamcze zachodnie zamku w Kowalewie Pomorskim w świetle badań nieinwazyjnych i archeologiczno-architektonicznych
West bailey of the castle in Kowalewo Pomorskie in light of non-invasive and archaeological-architectonic research
Autorzy:
Wiewióra, M.
Misiewicz, K.
Wasik, B.
Małkowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218623.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Kowalewo Pomorskie
zamek krzyżacki
zamek wysoki
architektura
archeologia
badania nieinwazyjne
geofizyka
Teutonic castle
high castle
architecture
archaeology
non-invasive
research
geophysics
Opis:
Do niedawna zamek i jego układ znane były tylko z mało wyraźnej ryciny zrujnowanego zamku z początku XVIII wieku, ze szkicowej rekonstrukcji rzutu autorstwa Conrada Steinbrechta z końca XIX wieku oraz lakonicznych opisów inwentarzowych z połowy XVII i połowy XVIII wieku. Badania archeologiczno-architektoniczne uzupełnione prospekcją geofizyczną w znacznym stopniu uzupełniły tę wiedzę, weryfikując stare poglądy i hipotezy. W efekcie udało się zrekonstruować przebieg kurtyn obwodowych przedzamcza oraz fosy. W narożniku północno-zachodnim zweryfikowano obecność wieży wymienianej w inwentarzu z połowy XVII wieku. Dzięki prospekcji geofizycznej zlokalizowano także niektóre elementy zabudowy wewnętrznej – duży budynek od zachodu oraz stojący na dziedzińcu obiekt szachulcowy na murowanym podpiwniczeniu, którego istnienie zostało potwierdzone metodą wykopaliskową. Szczególnie interesujące okazały się wyniki badań archeologicznych w odniesieniu do rekonstrukcji pogranicza domu konwentu i przedzamcza zachodniego, wskazując na obecność tam nieznanej fosy i muru w 2. połowie XIV wieku. Zweryfikowano także narożnik północnego, zewnętrznego muru zamku, w którym według planu C. Steinbrechta miała znajdować się baszta. Rekonstrukcja ta okazała się niepoprawna, a zachowany mur był w rzeczywistości przyporą narożną. Badania dostarczyły także dalszych informacji umożliwiających rekonstrukcję ukształtowania terenu i technik budowlanych – przede wszystkim prac ziemnych.
Until recently, the castle and its layout were known only from a rather unclear sketch of the ruined castle from the beginning of the 18th century, from a sketchy reconstruction of the plan drawn by Conrad Steinbrecht at the end of the 19th century, and laconic inventory descriptions from the moid-17th and mid-18th century. Archaeological-architectonic research and geophysical prospection significantly complemented the knowledge, verifying old views and hypotheses. As a result it was possible to reconstruct the outlines of perimeter curtains of the bailey and the moat. The existence of a tower mentioned in the inventory from the mid17th century was verified in the north-western corner. Owing to geophysical prospection some elements of interior buildings were also located – a large building in the west and a framework building with a masonry basement standing in the courtyard whose existence was confirmed by the excavations. Results of archaeological research in reference to the reconstruction of the borderline of the chapter house and the west bailey, indicating the presence of an unknown moat and a wall there in the 2nd half of the 14th century, turned out to be particularly interesting. The corner of the north, outer wall of the castle was also verified where, according to the plan by C. Steinbrecht, the tower was to be located. The reconstruction turned out to be incorrect, and the preserved wall was actually a corner buttress. The research also yielded further information allowing for reconstructing the lay of the land and construction techniques – mainly earthworks.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 51; 42-52
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archaeology of Jerusalem in the Time of Jesus: Introducing the Need for “Archeologically Enriched Theology”
Archeologia Jerozolimy w czasach Jezusa: O potrzebie „archeologicznie wzbogaconej teologii”
Autorzy:
Charlesworth, James H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807210.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
archeologia
architektura
Biblia
Jerozolima
Palestyna
Qumran
sztuka
zwoje znad Morza Martwego
archaeology
architecture
art
Bible
Jerusalem
Palestine
the Dead Sea scrolls
Opis:
Bibliści i teologowie powinni wzbogacić i ożywić swą teologię poprzez dodanie licznych godnych uwagi spostrzeżeń archeologicznych (zwłaszcza z Morza Martwego) i metod, takich jak socjologia. W ten sposób zmniejszy się antysemityzm, będący prawdopodobnie najgorszą herezją w teologii chrześcijańskiej, gdy uczeni zauważą, że Jezus był wiernym Żydem, przywiązanym do Pisma Świętego i oddającym cześć Bogu w Świątyni. Będziemy współpracować również, aby usunąć doketyzm z naszych kościołów i szkół. Jest to najwcześniejsza herezja, której brakuje przenikliwości Jana (1,14). Pomija fakt, że Jezus był człowiekiem z krwi i kości. Oba nowe spojrzenia są zgodne z nauczaniem Jana Pawła II, cenionego świętego, który ukazał mi miłość Boga.
Biblical scholars and theologians should enrich and enliven their theology by added the vast amount of astounding archaeological insights (especially from the Dead Sea Scrolls) and methods such as sociology. In so doing, perhaps the worst heresy in Christian theology, Anti-Semitism, will diminish as scholars perceive that Jesus was a faithful Jew who was devoted to Sacred Scripture and worshipped in the Temple. Also, we will work together to remove Docetism from our churches and schools. It is the earliest heresy and misses the perspicacity of John 1:14, ignoring that Jesus was a man of flesh and blood. Both improvements are in accord with the teachings of Pope John Paul II, a cherished saint who showed me God’s love.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 3; 43-63
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najnowsze tendencje w kształtowaniu ekspozycji archeologicznej
The latest tendencies in archaeological exhibition design
Autorzy:
Przygodzki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218014.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura
dziedzictwo kulturowe
ekspozycja reliktów
park archeologiczny
Carnuntum
Xanten
archeologia eksperymentalna
rekonstrukcja
architecture
cultural heritage
relic exhibition, archaeological park
experimental archaeology
reconstruction
Opis:
Dziedzictwo kulturowe wymaga czytelnej projekcji w świadomości społeczeństwa i indywidualnego odbiorcy, czyli takiej ekspozycji, która pozwala na interpretację przeszłości w oparciu o czytelną granicę pomiędzy autentyzmem materii a naukowo budowanym „modelem historycznej rzeczywistości”. Sposoby eksponowania zabytków archeologii podlegają ciągłemu rozwojowi i ewolucji. Najbardziej zauważalny proces ewolucji w kształtowaniu owych ekspozycji można zaobserwować pośród najdłużej działających parków archeologicznych w Europie.
Cultural heritage requires a legible projection in the conscious of both society and individuals, an exposition that makes it possible to interpret the past on the basis of a clear line drawn between the authenticity of matter and an academically built “model of historical reality”. Methods of exhibiting archaeological artefacts constantly develop and evolve. The most clearly observable process of evolution in the shaping of these exhibitions can be observed among European archaeological parks that have been active the longest.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 60; 76-84
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od stanowiska archeologicznego do rezerwatu archeologicznego i parku archeologicznego, czyli muzealizacja archeologiczna
From an archaeological site to an archaeological presenve and archaeological park – archaeological musealisation
Autorzy:
Przygodzki, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218163.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura
dziedzictwo kulturowe
ekspozycja reliktów
park archeologiczny
muzealizacja
stanowisko
rezerwat
archeologia
eksperymentalna
rekonstrukcja
architecture
cultural heritage
exhibition of relics
archaeological park
musealisation
archaeological site
reserve
experimental archaeology
reconstruction
Opis:
Współczesna socjologia i filozofia podjęły badania fenomenu nazywanego muzealizacją przestrzeni publicznej, które to zjawisko charakteryzuje się nie tylko zwiększonym zapotrzebowaniem społecznym na instytucje muzealne, quasi-muzealne, hybrydy kulturowe czy szerokie archiwizowanie osobliwości i artefaktów z przeszłości, ale także na coraz szybszą absorbcję nowości, które ze względu na ich liczbę jeszcze szybciej tracą swój innowacyjny charakter i przynależność do współczesności. Ale muzealizacja stanowisk archeologicznych jest nie tylko rezultatem zmiany świadomości społecznej i jej postrzegania przeszłości, skłonnej w coraz szerszym zakresie także takie przestarzałe nowości kolekcjonować i chronić; istotnym źródłem muzealizacji jest także rozwój gospodarczy generujący nowe inwestycje, które „ubocznie” produkują nowe obszary badania przeszłości.
Contemporary sociology and philosophy have engaged in the study of a phenomenon called the musealisation of the public space, a phenomenon which is characterised not only by an increased public need for museum or quasi-museum institutions, cultural hybrids, the broad archivisation of curiosities and artefacts of the past, but also by an increasingly rapid absorption of novelties, which, due to their number, lose their innovative character and place in contemporaneity ever quicker. However, the musealisation of the public space is not solely the result of changes in the public conscious and its perception of the past, which is inclined to collect and protect such expired novelties in a broader and broader scope; economic development that is also a signifi cant source of musealisation, generating new development projects, which, as a “side effect”, produce new sites for the studying of the past.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2018, 55; 7-15
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
METROPOL PARASOL W SEWILLI
Metropol Parasol in Seville
Autorzy:
Haduch, Bartosz
Marjański, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/439773.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
architektura
urbanistyka
przestrzeń publiczna
plac miejski
punkt widokowy
punkt orientacyjny
kontekst historyczny
archeologia
technologia
projektowanie komputerowe
parametryka
drewno
beton
szkło
ornament
efekt Bilbao
architektura hiszpańska
architecture
urbanism
public space
public square
view point
landmark
historical context
archaeology
technology
digital design
parametrics
wood
concrete
glass
Bilbao effect
Spanish architecture.
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie historii i szerszego kontekstu wyjątkowej realizacji architektonicznej – wielofunkcyjnego kompleksu Metropol Parasol (architekt: Jürgen Mayer H.) w hiszpańskiej Sewilli oraz jej wpływu na bliższe i dalsze otoczenie. Prezentowane założenie, umiejętnie łączące funkcje miastotwórcze z wysokiej jakości przestrzenią publiczną, stanowi ciekawą ilustrację nowych trendów w projektowaniu architektonicznym na początku XXI wieku (z uwzględnieniem architektury parametrycznej). Realizacja ta jest analizowana w kontekście lokalnym i globalnym, z nakreśleniem tła historycznego. Prezentowany materiał i wyniki badań mogą być punktem wyjścia dla dalszych opracowań dotyczących projektowania w historycznej tkance urbanistycznej.
The main goal of the article is a presentation of the history and broader context of a unique architectural realisation – the multifunctional complex of Metropol Parasol in Spanish Seville (architect: Jürgen Mayer H.) and its impact on the surrounding space. The presented case skilfully connects cityforming functions with high-quality public space, and it may be treated as a fine example of new architectural trends at the beginning of the 21st century (including parametric design). The realisation is analysed in a local, global, and historical context. The material can be a point of departure for further studies concerning architectural design in historical urban fabric.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2017, 4(54); 105-113
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies