Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "drugs" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    To treat or not to treat drug-refractory epilepsy by the ketogenic diet? That is the question
    Autorzy:
    Ułamek-Kozioł, Marzena
    Pluta, Ryszard
    Bogucka-Kocka, Anna
    Czuczwar, Stanisław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/989609.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    ketogenic diet
    ketones
    acetone
    epilepsy
    antiepileptic drugs
    Opis:
    Epilepsy is a serious neurologic disorder worldwide which affects about 1% of the population (ca. 50 million people), the highest prevalence occurring in both children and elderly. Apart from idiopathic forms, etiology of the disease involves multiple brain risk factors – the most frequent being cerebrovascular diseases, tumours and traumatic injuries. Several treatment options exist, including, for instance, pharmacotherapy, vagal nerve stimulation or epilepsy surgery. In spite of treatment, about 30% of patients with epilepsy still have seizures and become drug-refractory. This is why other treatment options may be recommended, and ketogenic diet seems a last-chance method, especially in children and adolescents with epilepsy. The diet contains high amounts of fat and low carbohydrates with vitamin supplementation. The elevated concentrations of ketones induced by the diet may result in inhibition of the synaptic activity of glutamate, the mammalian target of the rapamycin pathway, and activation of adenosine triphosphate-sensitive potassium channels. One of the main ketones is acetone, shown to increase the seizure threshold and potentiate the anticonvulsant activity of some antiepileptic drugs. The clinical effectiveness of the ketogenic diet has been confirmed in a number of clinical trials carried out mainly on children. A wider use of the ketogenic diet may be limited by the number of early adverse effects (gastrointestinal distress, acidosis, hypoglycaemia, dehydration and lethargy), and late adverse effects (hyperuricaemia, hyperlipidaemia, kidney stones, easy bruising, and decreases in height and weight). Recently, data are available on the negative impact of the ketogenic diet on the qualitative characteristics of lipoprotein subfractions which points to the atherogenic fenotype as a new side-effect. In conclusion, future research directed to the proper identification of patients (in terms of age, epilepsy type and duration, recommended antiepileptic drugs) is necessary to answer the title question.
    Źródło:
    Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2016, 23, 4
    1232-1966
    Pojawia się w:
    Annals of Agricultural and Environmental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Additive interaction for three-drug combination of carbamazepine, lacosamide and lamotrigine against maximal electroshock-induced seizures – a type I isobolographic analysis
    Autorzy:
    Kondrat-Wróbel, Maria
    Łuszczki, Jarogniew J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454877.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    isobolographic analysis
    maximal electroshoc
    three-drug combination
    Opis:
    Introduction. Treatment of epilepsy patients with one antiepileptic drug often fails and then the insufficiently medicated patients need two or three antiepileptic drugs combined together to stop their seizures. However, polytherapy is always associated with drug-drug interactions whose nature may or may not be favorable for epilepsy patients. Preclinical studies on animals can help to select beneficial combinations of antiepileptic drugs that could be used in further clinical settings. Aim. To isobolographically characterize anticonvulsant effects of a combination of three antiepileptic drugs (carbamazepine, lacosamide and lamotrigine) at the fixed drug dose ratio of 1:1:1 in the mouse maximal electroshock-induced seizure test. Material and methods. Maximal electroconvulsions were evoked in male Swiss mice by a current (25 mA, 500 V, 0.2 s stimulus duration) delivered via auricular electrodes. Type I isobolographic analysis was applied to assess the interaction among carbamazepine, lacosamide and lamotrigine. Results. Isobolographic analysis revealed that the combination of carbamazepine, lacosamide and lamotrigine produced additive interaction in the mouse maximal electroshock-induced seizure test. Conclusions. Additivity among carbamazepine, lacosamide and lamotrigine in this preclinical study can be translated to clinical settings and this three-drug combination can be recommended as a treatment option for epilepsy patients who are resistant to standard treatment regimens.
    Źródło:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2017, 4; 303-309
    2544-2406
    2544-1361
    Pojawia się w:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    No effect of3-(N-p-isopropoxyphenylsuccinimidomethylamino)-cinnamic acid on anticonvulsant action of different classical antiepileptic drugs in mouse maximal electroshock-induced seizure model
    Autorzy:
    Luszczycki, J. J.
    Marczewski, T.
    Marzeda, E.
    Durmowicz, D.
    Podgorska, D.
    Kocharov, S. L.
    Florek-Luszczki, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972739.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    maximal electroshock-induced seizures
    pharmacokinetic/pharmacodynamic interaction
    p-isopropoxyphenylsuccinimide derivative
    Opis:
    Introduction and objective: The aim of the study was to determine the effects of 3-(N-p-isopropoxyphenylsuccinimidomethylamino)-cinnamic acid (IPPSMA-CA – a new succinimide derivative) on the protective action of 4 classical antiepileptic drugs (AEDs): carbamazepine [CBZ], phenobarbital [PB], phenytoin [PHT] and valproate [VPA]), against maximal electroshock (MES)-induced tonic seizures in mice. Materials and methods: Tonic hind limb extension (seizure activity) was evoked in adult male albino Swiss mice by a current (sine-wave, 25 mA, 500 V, 50 Hz, 0.2 s stimulus duration) delivered via auricular electrodes. Acute adverse-effectprofiles of the combination of IPPSMA-CA and 4 classical AEDs (CBZ, PB, PHT and VPA) with respect to motor performance, long-term memory and skeletal muscular strength were measured in the chimney, passive avoidance and grip-strength tests, respectively. Results: IPPSMA-CA administered at 150 mg/kg (i.p.) significantly elevated the threshold for electroconvulsions in mice (p<0.01). IPPSMA-CA at doses of 50 and 100 mg/kg, however, had no significant impact on the threshold for electroconvulsions in mice. Nor did IPPSMA-CA (100 mg/kg) significantly affect the anticonvulsant activity of CBZ, PB, PHT and VPA in the MES test in mice. None of the examined combinations of IPPSMA-CA (100 mg/kg, i.p.) with CBZ, PB, PHT and VPA (at their ED50 values from the MES-induced seizure test) affected motor coordination in the chimney test, long-term memory in the passive avoidance task, and muscular strength in the grip-strength test in mice. This indicates no possible acute adverse effects in animals. Conclusions: IPPSMA-CA elevated the threshold for electroconvulsions in mice in a dose-dependent manner. However, IPPSMA-CA at a sub-protective dose of 100 mg/kg did not affect the anticonvulsant action of various classical AEDs in the mouse MES model. Thus, the combinations of IPPSMA-CA with CBZ, PB, PHT and VPA are neutral from a preclinical viewpoint.
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2012, 06, 1; 20-24
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antagonistic interaction of lacosamide with carbamazepine and valproate in the mouse tonic-clonic seizure model
    Antagonistyczna interakcja lakozamidu z karbamazepiną i walproainianem w modelu drgawek toniczno-klonicznych u myszy
    Autorzy:
    Kondrat-Wróbel, M.W.
    Załuska, K.
    Walczak, A.
    Panasiuk-Poterek, A.N.
    Gut-Lepiech, A.
    Wróblewska-Łuczka, P.
    Łuszczki, J.J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053463.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    isobolography
    maximal electroshock
    three-drug combination
    antagonism
    leki przeciwpadaczkowe
    izobolografia
    elektrowstrząsy
    kombinacja trzech leków
    antagonizm
    Opis:
    Background. It is estimated that approximately 1% of people worldwide suffer from epilepsy. Currently available antiepileptic drugs (AEDs) are able to control epileptic seizures in about 70% of cases. In the remaining patients (30%), the application of two or three AEDs in combination is necessary for effective seizure management. The goal of this work was to characterize the interaction of three AEDs: lacosamide (LCM), carbamazepine (CBZ) and valproate (VPA) at the fixed-ratio of 1:1:1 in the mouse tonic-clonic seizure model. Material and methods. Male albino Swiss mice, after receiving a combination of LCM, CBZ and VPA, were challenged with electric current to evoke tonic hind limb extension (seizure activity). Protection of the mice from tonic-clonic seizures was assessed by isobolographic analysis to determine the type of interaction occurring between these drugs. Results. Type I isobolographic analysis revealed that the combination of LCM, CBZ and VPA produced infra-additive (antagonistic) interaction in the mouse tonic-clonic seizure model. Conclusions. Since the three-drug mixture of LCM, CBZ a nd VPA exerted an antagonistic interaction in the tonic-clonic seizure test in mice, we would caution physicians against treating epilepsy patients with this unfavorable combination.
    Wprowadzenie. Szacuje się, że około 1% osób na całym świecie cierpi na padaczkę. Obecnie dostępne leki przeciwpadaczkowe pozwalają na opanowanie napadów padaczkowych w około 70% przypadków. U pozostałych pacjentów z padaczką (30%) konieczne jest zastosowanie dwóch lub trzech leków przeciwpadaczkowych w kombinacji. Celem pracy było scharakteryzowanie interakcji między trzema lekami przeciwpadaczkowymi: lakozamidem (LCM), karbamazepiną (CBZ) i walproinianem (VPA) w stałym stosunku dawek 1:1:1 w modelu drgawek toniczno-klonicznych u myszy. Materiał i metody. Samce myszy albino Swiss, po otrzymaniu kombinacji LCM, CBZ i VPA, poddano działaniu prądu elektrycznego, aby wywołać toniczny wyprost kończyn tylnych (aktywność drgawkową). Ochronę myszy przed napadami toniczno-klonicznymi oszacowano za pomocą analizy izobolograficznej, aby określić typ interakcji zachodzącej między tymi lekami. Wyniki. Analiza izobolograficzna typu I ujawniła, że kombinacja LCM, CBZ i VPA powodowała oddziaływanie infra-addytywne (antagonistyczne) w modelu drgawek toniczno-klonicznych u myszy. Wnioski. Ponieważ trójlekowa mieszanina LCM, CBZ i VPA wywierała antagonistyczną interakcję w teście napadów toniczno-klonicznych u myszy, specjalne ostrzeżenie jest konieczne dla lekarzy, aby nie leczyć pacjentów z padaczką tą niekorzystną kombinacją.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2019, 13, 1; 92-98
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tiagabina w zaburzeniach lękowych
    Tiagabine in anxiety disorders
    Autorzy:
    Pawełczyk, Małgorzata
    Kaczorowska, Beata
    Przybyła, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053728.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    tiagabina
    leki przeciwpadaczkowe
    zaburzenia lękowe
    farmakoterapia
    układ GABA-ergiczny
    tiagabine
    antiepileptic drugs
    anxiety disorders
    pharmacotherapy
    GABAergic system
    Opis:
    With currently available drugs, patients with anxiety disorders experience only partial response to pharmacotherapy and require augmentation therapy. Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) and benzodiazepines are commonly used in the treatment of anxiety disorders. Unfortunately many patients do not achieve a complete response and experience significant adverse effects. Thus, pharmacotherapy for anxiety disorders is an active area of research. Results of these trials suggest potential usefulness of antiepileptic drugs in treatment of anxiety disorders. Tiagabine, a selective GABA reuptake inhibitor, has been shown to reduce symptoms of anxiety. γ-Aminobutyric acid (GABA) is the most potent inhibitory neurotransmitter in the central nervous system. There is evidence that GABA is implicated in both aetiology and treatment of anxiety. Tiagabine acting by GAT-1 transporter presynaptic blockade, facilitates GABA neurotransmission. Recent studies suggest than tiagabine may have anxiolytic properties with a reasonable adverse events profile, including dizziness, headache and nausea. Tiagabine has shown promise in the treatment of generalized anxiety disorder, post- traumatic stress disorder, and panic disorder, and as monotherapy or augmentation therapy for patients with anxiety disorders who are partial responders.
    Wiadomo, że pacjenci z zaburzeniami lękowymi uzyskują tylko częściową odpowiedź na stosowaną farmakoterapię i wymagają leczenia uzupełniającego. Głównymi lekami w terapii zaburzeń lękowych są selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) oraz benzodiazepiny. Niestety wielu chorych nie osiąga zadowalającej odpowiedzi na to leczenie lub doświadcza znaczących objawów ubocznych. Z tego względu farmakoterapia zaburzeń lękowych stanowi aktywne pole do badań, a obecne ich wyniki sugerują potencjalną skuteczność leków przeciwpadaczkowych w terapii tych zaburzeń. Do leków wykazujących działanie redukujące objawy lękowe należy tiagabina, selektywny inhibitor zwrotnego wychwytu GABA. Kwas γ-aminomasłowy (GABA) jest najważniejszym hamującym neurotransmiterem w ośrodkowym układzie nerwowym. Istnieją dowody, że GABA jest zaangażowany w etiologię zaburzeń lękowych, ale może być również skuteczny w ich leczeniu. Działanie tiagabiny polega na presynaptycznym blokowaniu transportera GAT-1, dzięki czemu ułatwiona zostaje neurotransmisja GABA. Ostatnie badania sugerują, że tiagabina z uwagi na ów mechanizm może wykazywać właściwości przeciwlękowe przy jednoczesnych umiarkowanych działaniach niepożądanych obejmujących między innymi zawroty, bóle głowy oraz nudności. Badania dowiodły skuteczności tiagabiny w terapii uogólnionych zaburzeń lękowych, stresu pourazowego, jak również ataków paniki. Korzystny wpływ leczenia tiagabiną dotyczy zarówno przypadków stosowania jej w monoterapii, jak i w leczeniu uzupełniającym u pacjentów, którzy nie odnieśli satysfakcjonującej poprawy po wcześniejszej typowej terapii przeciwlękowej.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 3; 164-168
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie topiramatu w leczeniu stanu padaczkowego
    Usefulness of topiramate in status epilepticus treatment
    Autorzy:
    Kaczorowska, Beata
    Przybyła, Monika
    Chudzik, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061301.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    epilepsy
    status epilepticus drug-resistant
    topiramate
    treatment
    leczenie
    leki przeciwpadaczkowe
    padaczka stan padaczkowy lekooporny
    topiramat
    Opis:
    Status epilepticus or continuous seizures occur as a result of many hard disorders and complications in epilepsy which appear in brain on different backgrounds. Most often these cases may become serious danger for the patient’s life, so they demand immediate intervention and appropriate treatment. Particularly it concerns convulsion epilepsy seizure, appearing with metabolic disorders, which lead to acidosis and brain oedema. The aim of pharmacological treatment of status epilepticus is to stop its clinical symptoms (seizures and its other forms) as quickly as possible and to normalize its bioelectric exponent EEG. Giving the classic drugs (benzodiazepines, phenytoin, phenobarbital – phenobarbiturates, sodium valproate) not always helps to take control over this state. In case of the lack of results of this treatment one may try to use the drugs of new generation. Last days there have appeared some information concerning the efficiency of topiramate treatment in status epilepticus unresponsive to traditional pharmacological therapies. The authors present a case of a 26-year-old patient with partial epileptic attack with secondary generalization, in whom there occurred status epilepticus resistant to treatment with commonly applied drugs. Only the administration of topiramate did allow to control the status epilepticus.
    Stan padaczkowy lub napady gromadne są wyrazem wielu ostrych zaburzeń i komplikacji w przebiegu padaczki zachodzących w mózgu na różnym tle. Są to w większości przypadków stany zagrażające życiu pacjenta, wymagają więc pilnej interwencji i odpowiedniego leczenia. Dotyczy to szczególnie napadów padaczkowych drgawkowych, przebiegających z zaburzeniami metabolicznymi, prowadzącymi do kwasicy i obrzęku mózgu. Celem farmakologicznego leczenia stanu padaczkowego jest jak najszybsze przerwanie jego objawów klinicznych (drgawek i innych jego form) oraz doprowadzenie do normalizacji jego bioelektrycznego wykładnika w badaniu EEG. Podawanie klasycznych leków (benzodiazepin, fenytoiny, fenobarbitalu czy walproinianu sodu) nie zawsze pozwala na opanowanie tego stanu. W przypadku nieskuteczności tego leczenia można podejmować próby stosowania leków nowej generacji. W ostatnim okresie pojawiło się kilka doniesień na temat skuteczności topiramatu w stanie padaczkowym opornym na leczenie tradycyjnymi lekami. Autorzy przedstawiają przypadek 26-letniego chorego z napadami częściowymi złożonymi wtórnie uogólniającymi się, u którego wystąpił stan padaczkowy niepoddający się leczeniu lekami powszechnie stosowanymi. Dopiero zastosowanie topiramatu, podawanego przez sondę żołądkową w postaci rozkruszonych tabletek, pozwoliło na opanowanie stanu padaczkowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 191-194
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie topiramatu w leczeniu stanu padaczkowego
    Usefulness of topiramate in status epilepticus treatment
    Autorzy:
    Kaczorowska, Beata
    Przybyła, Monika
    Chudzik, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058200.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    epilepsy
    status epilepticus drug-resistant
    topiramat
    topiramate
    treatment
    stan padaczkowy lekooporny
    leczenie
    padaczka
    leki przeciwpadaczkowe
    Opis:
    Status epilepticus or continuous seizures occur as a result of many hard disorders and complications in epilepsy which appear in brain on different backgrounds. Most often these cases may become serious danger for the patient’s life, so they demand immediate intervention and appropriate treatment. Particularly it concerns convulsion epilepsy seizure, appearing with metabolic disorders, which lead to acidosis and brain oedema. The aim of pharmacological treatment of status epilepticus is to stop its clinical symptoms (seizures and its other forms) as quickly as possible and to normalize its bioelectric exponent EEG. Giving the classic drugs (benzodiazepines, phenytoin, phenobarbital – phenobarbiturates, sodium valproate) not always helps to take control over this state. In case of the lack of results of this treatment one may try to use the drugs of new generation. Last days there have appeared some information concerning the efficiency of topiramate treatment in status epilepticus unresponsive to traditional pharmacological therapies. The authors present a case of a 26-year-old patient with partial epileptic attack with secondary generalization, in whom there occurred status epilepticus resistant to treatment with commonly applied drugs. Only the administration of topiramate did allow to control the status epilepticus.
    Stan padaczkowy lub napady gromadne są wyrazem wielu ostrych zaburzeń i komplikacji w przebiegu padaczki zachodzących w mózgu na różnym tle. Są to w większości przypadków stany zagrażające życiu pacjenta, wymagają więc pilnej interwencji i odpowiedniego leczenia. Dotyczy to szczególnie napadów padaczkowych drgawkowych, przebiegających z zaburzeniami metabolicznymi, prowadzącymi do kwasicy i obrzęku mózgu. Celem farmakologicznego leczenia stanu padaczkowego jest jak najszybsze przerwanie jego objawów klinicznych (drgawek i innych jego form) oraz doprowadzenie do normalizacji jego bioelektrycznego wykładnika w badaniu EEG. Podawanie klasycznych leków (benzodiazepin, fenytoiny, fenobarbitalu czy walproinianu sodu) nie zawsze pozwala na opanowanie tego stanu. W przypadku nieskuteczności tego leczenia można podejmować próby stosowania leków nowej generacji. W ostatnim okresie pojawiło się kilka doniesień na temat skuteczności topiramatu w stanie padaczkowym opornym na leczenie tradycyjnymi lekami. Autorzy przedstawiają przypadek 26-letniego chorego z napadami częściowymi złożonymi wtórnie uogólniającymi się, u którego wystąpił stan padaczkowy niepoddający się leczeniu lekami powszechnie stosowanymi. Dopiero zastosowanie topiramatu, podawanego przez sondę żołądkową w postaci rozkruszonych tabletek, pozwoliło na opanowanie stanu padaczkowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 218-220
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interaction of three-drug combination of lacosamide, carbamazepine and phenobarbital in the mouse maximal electroshock-induced seizure model – an isobolographic analysis
    Interakcja trójlekowej kombinacji lakozamidu, karbamazepiny i fenobarbitalu w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy – analiza izobolograficzna
    Autorzy:
    Kondrat-Wrobel, M.W.
    Łuszczki, J.J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2052601.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    isobolographic analysis
    maximal electroshock
    three-drug combination
    leki przeciwpadaczkowe
    analiza izobolograficzna
    maksymalny wstrząs elektryczny
    trójlekowe kombinacje
    Opis:
    Background. Epilepsy is one of the serious neurological diseases characterized by seizures that affect about 1% of people worldwide (65 million), and therefore, epilepsy can be considered as a disease of civilization. Although seizures are controllable with antiepileptic drugs (AEDs) in about 70% of cases, it remains still about 30% of epilepsy patients inadequately medicated with these AEDs, who need a full control of their seizure attacks. One of the treatment options in these patients is application of two or three AEDs in combination. The aim of this study was to characterize the anticonvulsant effects of a combination of three AEDs (i.e., carbamazepine [CBZ], lacosamide [LCM] and phenobarbital [PB]) at the fixed-ratio of 1:1:1 in the mouse maximal electroshock (MES)-induced seizure model. Materials and methods. Tonic hind limb extension (seizure activity) was evoked in adult male albino Swiss mice by a current (sine-wave, 25 mA, 500 V, 50 Hz, 0.2 s stimulus duration) delivered via auricular electrodes. Type I isobolographic analysis was used to analyze the three-drug combination. Results. Type I isobolographic analysis revealed that the combination of CBZ, LCM and PB (at the fixed-ratio of 1:1:1) exerted additive interaction with a slight tendency towards antagonism in the mouse MES-induced seizure model. Conclusions. A special caution is advised to patients taking LCM in combination with CBZ and PB because this three-drug combination offered additive interaction with a slight tendency towards antagonism in the mouse MES model.
    Wprowadzenie. Padaczka jest jedną z poważnych chorób neurologicznych charakteryzującą się występowaniem drgawek, które dotykają około 1% ludzi na świecie (65 milionów) i dlatego też padaczka może być uważana za chorobę cywilizacyjną. Chociaż drgawki padaczkowe kontrolowane są lekami przeciwpadaczkowymi w około 70% przypadków, wciąż pozostaje około 30% pacjentów z padaczką niewłaściwie leczonych tymi lekami, którzy wymagają pełnej kontroli napadów. Jedną z opcji leczniczych u tych pacjentów jest zastosowanie dwóch lub trzech leków przeciwpadaczkowych w kombinacji. Celem badania była ocena działania przeciwdrgawkowego kombinacji trzech leków przeciwpadaczkowych (tj.: karbamazepiny [CBZ], lakozamidu [LCM] i fenobarbitalu [PB]) w stałej proporcji dawek 1:1:1 w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy. Materiały i metody. Toniczny wyprost kończyn tylnych (aktywność drgawkową) wywoływano u dorosłych myszy szczepu albino Swiss prądem (25 mA, 500 V, 50 Hz, 0,2 s czas stymulacji) dostarczanym przez elektrody uszne. Zastosowano typ I analizy izobolograficznej do oceny trójlekowej kombinacji. Wyniki. Typ I analizy izobolograficznej wykazał, że kombinacja CBZ, LCM i PB (w stałej proporcji dawek 1:1:1) wykazuje interakcje addytywną z niewielką tendencją do antagonizmu w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy. Wnioski. Zaleca się szczególną ostrożność pacjentom przyjmującym LCM do kombinacji CBZ i PB ponieważ ta trójlekowa kombinacja oferuje addycję z niewielką tendencją do antagonizmu w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2016, 10, 1; 55-61
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ leków przeciwpadaczkowych na wskaźniki występowania osteoporozy
    The influence of antiepileptic drugs on the indications of osteoporosis
    Autorzy:
    Karp-Majewska, Agnieszka
    Adamkiewicz, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058032.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    bone markers
    dual energy X-ray absorptiometry
    osteoporosis
    osteoporoza
    leki przeciwpadaczkowe
    markery obrotu kostnego
    absorpcjometria podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego
    Opis:
    Osteoporosis is a generalized disease of the skeleton, characterized by low bone mineral density and disturbance of microarchitecture, leading to a lower mechanical endurance of bones and enlargements of susceptibility to fractures. One of the most significant features leading to osteoporosis is treatment with AED. Epilepsy usually reveals at young and needs long treatment. For the early diagnosis of osteoporosis the most important is estimation of real reduction of bone mineral density (BMD). Nowadays the most popular diagnostic method is dual energy X-ray absorptiometry (DEXA). Yet it reveals advanced level of osteoporosis, which cannot be reversed. Thus there is a need for diagnosis development of new markers of bone metabolism: markers of bone formation and bone resorption. The studies were conducted in group 100 patients aged 20-50 treated over 2 years with AED and in the control group – 40 persons properly chosen in respect to age and sex. The patients were examined by DEXA and bone markers: CTX (collagen type and cross-linked C-telopeptide) and osteocalcin. The persons suffering from other diseases or intaking different speciments affecting bone metabolism were eliminate from both groups. Results: Long-term intake AED considerably affects the decrease of BMD. It takes only few years of AED intake for the patients to develop osteopenia or osteoporosis. CTX is the most sensitive marker in patients treated below 6 years, while DEXA is most sensitive in patients treated longer than 6 years. The biggest changes in bone metabolism were found in patients treated with phenytoin.
    Osteoporoza jest uogólnioną chorobą szkieletu, charakteryzującą się niską masą kostną i zaburzeniem jego mikroarchitektury, prowadzącą do obniżenia wytrzymałości mechanicznej kości oraz zwiększenia podatności na złamania. Do istotnych czynników prowadzących do osteoporozy należy przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych. Padaczka często ujawnia się u osób młodych i wymaga długotrwałego leczenia. Konieczne jest zatem wczesne rozpoznanie zaburzeń w metabolizmie kości i wdrożenie odpowiedniej profilaktyki lub leczenia. Za standard diagnostyki osteoporozy uchodzi obecnie badanie gęstości mineralnej kości (BMD) metodą podwójnej absorpcjometrii rentgenowskiej (DEXA). Jest to jednak badanie ujawniające obraz osteoporozy na tyle zaawansowanej, że jej przebieg trudno już odwrócić. Dlatego konieczne jest poszukiwanie nowych, bardziej czułych metod diagnostycznych, takich jak markery obrotu kostnego. Badania zostały przeprowadzone u 100 pacjentów w wieku 20-50 lat chorujących na padaczkę powyżej 2 lat oraz 40 osób z grupy kontrolnej dobranych odpowiednio pod względem wieku i płci, nieobciążonych innymi schorzeniami. Pacjentom tym wykonywano DEXA oraz oznaczenia markerów obrotu kostnego w surowicy krwi: C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha alfa kolagenu typu I (CTX) oraz osteokalcyny. Wnioskuje się, iż stosowanie przewlekle leków przeciwpadaczkowych w znaczący sposób wpływa na obniżenie gęstości tkanki kostnej. Zależność ta jest proporcjonalna do długości stosowania leków oraz ich rodzaju. Najbardziej czułym markerem w rozpoznawaniu zaburzeń metabolizmu kostnego u pacjentów leczonych AED poniżej 6 lat jest białko CTX, zaś u osób leczonych dłużej niż 6 lat – DEXA. Największe zmiany tkanki kostnej stwierdzono u pacjentów leczonych fenytoiną.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 2; 105-111
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Padaczka - aspekt terapeutyczny, socjalny i ekonomiczny
    Epilepsy - therapeutical, social and economical aspects
    Autorzy:
    Plech, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/271560.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Kardynała Augusta Hlonda
    Tematy:
    padaczka
    leki przeciwpadaczkowe
    koszt leczenia padaczki
    sytuacja społeczna chorych na padaczkę
    epilepsy
    antiepileptic drugs
    cost of epilepsy
    social situation of epileptics
    Opis:
    Padaczka jest zespołem chorobowym manifestującym się zaburzeniami czynności mózgu, często występującymi u chorego w formie napadów drgawek i zaburzeń świadomości w różnych odstępach czasu. Znane są różne jej postacie kliniczne. Istotnym czynnikiem w patogenezie padaczki jest zwiększona, nienormalna pobudliwość neuronów mózgu powodująca wystąpienie nieprawidłowych, synchronicznych wyładowań elektrycznych określonych grup neuronów mózgu. Występowanie padaczki w populacji ludzkiej jest oceniane na 0,5 – 1%. W Polsce liczba chorych na padaczkę jest szacowana na 300 – 400 tys. osób, co uzasadnia uznanie jej za chorobę społeczną. Sytuacja społeczna chorych na padaczkę w różnych krajach, także w Polsce jest gorsza niż chorych na inne choroby przewlekle. Na ogół w krajach o niskim poziomie rozwoju cywilizacyjnego jest gorsza w porównaniu z krajami rozwiniętymi. Farmakoterapia stanowi istotną część leczenia padaczki. Stosowane leki przeciwpadaczkowe są lekami objawowymi, hamującymi drgawki, główny objaw choroby. Poważnym problemem farmakoterapii padaczki jest oporność na leki przeciwpadaczkowe, występująca u 30% chorych na padaczkę. Koszt leczenia chorego na padaczkę zarówno w Polsce jak i w innych krajach jest wyższy w porównaniu z przeciętnym kosztem leczenia osoby z ogólnej populacji społeczeństwa.
    Elepsies have been present thoroughout recorded history. The essential factor in pathogenesis of epilepsy is abnormal neuronal excitability in the brain, which results in excessive and uncontrolled discharge of group of neurons which spreads to other neurons and parts of the brain. These neuronal disturbances may induce seizures and unconsciousness of the patient. This syndrome consists of several, different clinical entities. The incidence of epilepsy occurs in about 0,5 – 1% of human population. The number of epileptic patients in Poland is valuated on 300 – 400 thousand people. Social situation of epileptics is worse than other non-epileptic patients. It is much worse in an undeveloped countries in comparison to well- developed societies. Pharmacotherapy plays an essential role in the treatment of epilepsy. Antiepileptic drugs prevent or decrease, high – frequency, repetitive neuronal firing and inhibit transmission epileptiform activity from epileptic focus to other parts of the brain. About 30% of epileptic patients is resistant to antiepileptic drugs in spite of proper therapy. This phenomenon is of great importance from the therapeutical and economical point of view. The cost of epileptic patient in Poland as well as in other countries is much higher in comparison to other non-epileptic patients.
    Źródło:
    Journal of Ecology and Health; 2010, R. 14, nr 4, 4; 205-211
    2082-2634
    Pojawia się w:
    Journal of Ecology and Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leki przeciwpadaczkowe w leczeniu bólu neuropatycznego
    Antiepileptic drugs in neuropathic pain treatment
    Autorzy:
    Kochanowski, Jan
    Cegielska, Joanna
    Tomalka‑Kochanowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058533.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    neuropathic pain
    nociceptive pain
    pathogenesis
    treatment of neuropathic pain
    ból neuropatyczny
    ból receptorowy
    patogeneza
    leczenie bólu neuropatycznego
    leki przeciwpadaczkowe
    Opis:
    Neuropathic pain, beside the nociceptive one, is clinically difficult in terms of a diagnosis as well as the treatment process. The variety of mechanism engaged in its pathogenesis is basics to apply the medicine about different mechanisms of operations. Neuropathic pain result from the damage caused to the pain track above the nociceptors in the peripheral and central nervous systems. Difficulties in neuropathic pain treatment emerge from the process of structural rebuilding within damaged fibres and neighbouring healthy ones. Early interrupt of the pain prevent the structural rebuilding. Antiepileptic drugs, in addition to antidepressants and opioids, are fundamental and often applied group of medications in neuropathic pain treatment of various aetiology. Their efficacy has been well known for a very long time. The medications of older generation as well as the newest ones are equally applied. Carbamazepine is generally used in treatment of neuropathic pain and the best efficacy and recommendations of this medicine is for trigeminal neuralgia. The medications of newer generation, such as gabapentine and pregabaline, appeared to be most effective in neuropathic pain treatment and diabetic neuropathy as well as after herpes zoster. Most antiepileptic drugs, particularly of the newest generation, exert significant efficiency in neuropathic pain treatment. There is lamotrigine, oxcarbazepine and topiramate among them, evaluated in a number of medical reports as helpful in its treatment.
    Ból neuropatyczny obok bólu receptorowego stanowi trudny problem kliniczny w zakresie diagnostyki i leczenia. Różnorodność mechanizmów biorących udział w patogenezie bólu neuropatycznego jest podstawą do stosowania leków o różnych mechanizmach działania. Ból neuropatyczny powstaje w wyniku uszkodzenia dróg bólu powyżej nocyceptorów zarówno w części obwodowej, jak i ośrodkowej układu nerwowego. Trudności w leczeniu bólu neuropatycznego wynikają przede wszystkim z faktu, iż w czasie jego trwania dochodzi do przebudowy strukturalnej w obrębie nie tylko włókien uszkodzonych, ale także sąsiadujących z nimi włókien nerwowych nieuszkodzonych. Wczesne przerwanie dolegliwości bólowych zapobiega tej przebudowie. Leki przeciwpadaczkowe obok leków przeciwdepresyjnych i opioidów są podstawową i często stosowaną grupą w leczeniu bólu neuropatycznego o różnej etiologii. Ich skuteczność jest znana od dawna. Stosowane są zatem zarówno leki starszej generacji, jak i te najnowsze. Karbamazepina jest lekiem powszechnie stosowanym w leczeniu bólu neuropatycznego. Największą skuteczność osiąga w przypadku neuralgii nerwu trójdzielnego i jest rekomendowana do stosowania w tego typu bólach. Leki nowszej generacji, takie jak gabapentyna i pregabalina, okazały się najskuteczniejsze w leczeniu bólu neuropatycznego w przebiegu neuropatii cukrzycowej, jak również po półpaścu. Większość leków przeciwpadaczkowych, szczególnie tych najnowszych, wykazuje znaczącą skuteczność w leczeniu bólu neuropatycznego. Wśród nich lamotrygina, okskarbazepina, topiramat są w wielu doniesieniach oceniane jako pomocne w jego terapii.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 3; 209-213
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leki przeciwpadaczkowe w leczeniu bólu neuropatycznego
    Antiepileptic drugs in neuropathic pain treatment
    Autorzy:
    Kochanowski, Jan
    Cegielska, Joanna
    Tomalka‑Kochanowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058154.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    neuropathic pain
    nociceptive pain
    pathogenesis
    treatment of neuropathic pain
    ból neuropatyczny
    ból receptorowy
    patogeneza
    leczenie bólu neuropatycznego
    leki przeciwpadaczkowe
    Opis:
    Neuropathic pain, beside the nociceptive one, is clinically difficult in terms of a diagnosis as well as the treatment process. The variety of mechanism engaged in its pathogenesis is basics to apply the medicine about different mechanisms of operations. Neuropathic pain result from the damage caused to the pain track above the nociceptors in the peripheral and central nervous systems. Difficulties in neuropathic pain treatment emerge from the process of structural rebuilding within damaged fibres and neighbouring healthy ones. Early interrupt of the pain prevent the structural rebuilding. Antiepileptic drugs, in addition to antidepressants and opioids, are fundamental and often applied group of medications in neuropathic pain treatment of various aetiology. Their efficacy has been well known for a very long time. The medications of older generation as well as the newest ones are equally applied. Carbamazepine is generally used in treatment of neuropathic pain and the best efficacy and recommendations of this medicine is for trigeminal neuralgia. The medications of newer generation, such as gabapentine and pregabaline, appeared to be most effective in neuropathic pain treatment and diabetic neuropathy as well as after herpes zoster. Most antiepileptic drugs, particularly of the newest generation, exert significant efficiency in neuropathic pain treatment. There is lamotrigine, oxcarbazepine and topiramate among them, evaluated in a number of medical reports as helpful in its treatment.
    Ból neuropatyczny obok bólu receptorowego stanowi trudny problem kliniczny w zakresie diagnostyki i leczenia. Różnorodność mechanizmów biorących udział w patogenezie bólu neuropatycznego jest podstawą do stosowania leków o różnych mechanizmach działania. Ból neuropatyczny powstaje w wyniku uszkodzenia dróg bólu powyżej nocyceptorów zarówno w części obwodowej, jak i ośrodkowej układu nerwowego. Trudności w leczeniu bólu neuropatycznego wynikają przede wszystkim z faktu, iż w czasie jego trwania dochodzi do przebudowy strukturalnej w obrębie nie tylko włókien uszkodzonych, ale także sąsiadujących z nimi włókien nerwowych nieuszkodzonych. Wczesne przerwanie dolegliwości bólowych zapobiega tej przebudowie. Leki przeciwpadaczkowe obok leków przeciwdepresyjnych i opioidów są podstawową i często stosowaną grupą w leczeniu bólu neuropatycznego o różnej etiologii. Ich skuteczność jest znana od dawna. Stosowane są zatem zarówno leki starszej generacji, jak i te najnowsze. Karbamazepina jest lekiem powszechnie stosowanym w leczeniu bólu neuropatycznego. Największą skuteczność osiąga w przypadku neuralgii nerwu trójdzielnego i jest rekomendowana do stosowania w tego typu bólach. Leki nowszej generacji, takie jak gabapentyna i pregabalina, okazały się najskuteczniejsze w leczeniu bólu neuropatycznego w przebiegu neuropatii cukrzycowej, jak również po półpaścu. Większość leków przeciwpadaczkowych, szczególnie tych najnowszych, wykazuje znaczącą skuteczność w leczeniu bólu neuropatycznego. Wśród nich lamotrygina, okskarbazepina, topiramat są w wielu doniesieniach oceniane jako pomocne w jego terapii.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 227-231
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lewetiracetam i leczenie padaczki w szczególnych sytuacjach klinicznych
    Levetiracetam and therapy of epilepsy in specific clinical situations
    Autorzy:
    Jastrzębski, Karol
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053631.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    padaczka
    leki przeciwpadaczkowe
    patomechanizm
    epileptogeneza
    lewetiracetam
    farmakokinetyka
    terapia padaczki
    cytokiny prozapalne
    zapalenie
    epilepsy
    antiepileptic drugs
    pathogenesis
    epileptogenesis
    levetiracetam
    pharmacokinetics
    pro-inflammatory cytokins
    inflammation
    treatment of epilepsy
    Opis:
    Epilepsy is a chronic, frequently encountered neurological disease, demanding long-term treatment with antiepileptic drugs (AEDs). It involves high treatment expenses. Epilepsy is a complex pathophysiological process, the numerous and complex symptoms are the result of various disorders of the brain. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The main and primary goal of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. It is vital that individual adjustment of the drug for each patient. The drug should be adapted to the type of seizure or seizure team, the frequency and severity of seizures. The emergence of a new generation of drugs gave them a certain advantage over the older generation drugs. Levetiracetam is one of the antiepileptic drugs – the pharmacokinetic profile of levetiracetam has been evaluated in many populations. Overall, levetiracetam has a very favourable pharmacokinetic profile, with rapid absorption following oral administration, excellent bioavailability, quick achievement of steady-state concentrations, linear kinetics, minimal plasma protein binding and without important hepatic metabolism. The mechanism of actions is still unclear. It may be used as monotherapy in patients with newly diagnosed epilepsy, to treat seizures with focal onset with secondary generalization or without secondary generalization. Levetiracetam may also be used supplementary to other antiepileptic drugs in the treatment of seizures of focal onset with secondary generalization or without secondary generalization, myoclonic seizures or primary generalized tonic-clonic seizure. This medicine is very useful tool for clinicians.
    Padaczka (epilepsia) to przewlekłe i częste schorzenie neurologiczne, wymagające długotrwałego stosowania leków przeciwpadaczkowych. Liczne i złożone objawy tego skomplikowanego procesu patofizjologicznego są wynikiem różnych zaburzeń funkcji mózgu. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Głównym i podstawowym celem leczenia padaczki jest całkowita kontrola napadów i zminimalizowanie objawów niepożądanych spowodowanych terapią lekami przeciwpadaczkowymi. Ogromne znaczenie ma indywidualne dopasowanie leku do każdego pacjenta. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do leków starszej generacji. Jednym z dostępnych na rynku leków przeciwpadaczkowych jest lewetiracetam, występujący w postaci podłużnych tabletek. Można go stosować w monoterapii u pacjentów od 16. roku życia z nowo rozpoznaną padaczką, w leczeniu napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia. Lewetiracetam można również dodawać do terapii innymi lekami przeciwpadaczkowymi, w leczeniu m.in. napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia u dzieci od 1 miesiąca życia, drgawek mioklonicznych (u pacjentów w wieku powyżej 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną) czy pierwotnych uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u pacjentów powyżej 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną. Lek ten między innymi pomaga w stabilizowaniu aktywności elektrycznej w mózgu i zapobiega napadom.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 258-266
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane farmakokinetyczne interakcje leków w trakcie leczenia padaczki. Część I
    Selected pharmacokinetic drug interactions during treatment of epilepsy. Part I
    Autorzy:
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Jastrzębski, Karol
    Kozera-Kępiniak, Alicja
    Klimek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053406.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    padaczka
    farmakokinetyczne interakcje leków
    leczenie padaczki
    leki przeciwpadaczkowe
    padaczka lekooporna
    absorbcja
    dystrybucja leku
    cytochrom p450
    epilepsy
    pharmacokinetic drug interactions
    treatment of epilepsy
    antiepileptic drugs
    resistant epilepsy
    absorption
    drug distribution
    cytochrome p450
    Opis:
    Epilepsy is one of the oldest known diseases. The word epilepsia has 2 500 years and comes from the Greek epilamvanein, which means ‘attack’, ‘grab’, ‘possess’. Seizures were treated as an expression possessed by demons, evil spirits and therefore for a long time it was considered as “sacred disease”. Epilepsy is not a disease in the classic sense, but rather a complex pathophysiological process, the numerous and complex symptoms are the result of various disorders of brain function. Epilepsy is one of the most difficult problems neuroepidemiology. Seizures are an expression of pathological brain activity in different areas of the course of many disease processes. Source discharges in the clinical pathological form of epileptic seizure can be traumatic scars, compression changes, inflammatory, degenerative, vascular fire or developmental disorders. Focal epileptic tissue is modified zone lying between the damage and the area healthy. This is a group of neurons that generates periodic paroxysmal bioelectrical activity in the form of paroxysmal discharge depolarization generating clinical seizures. Most epilepsies are primary brain disorder, but there are also many processes outbrain disturbing systemic homeostasis. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The aim of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. Knowledge and experience are the most important practitioners of the factors contributing to the care of patients with epilepsy. The drug should be tailored to the type of seizure or epilepsy syndrome, the frequency and severity of seizures. The emergence of a new generation of drugs gave them some advantage over older-generation drugs. They are characterized by greater specificity of action, improved pharmacokinetic properties, better evaluation of clinical trials and less side effects. These drugs are in clinical trials, and direct observation of lessons can be drawn that they are very useful in some types of epilepsy. There is no doubt that further research and observation
    Padaczka jest jedną z najdłużej znanych chorób. Słowo epilepsia liczy 2500 lat i pochodzi od greckiego epilamvanein, co znaczy ‘atakować’, ‘chwycić’, ‘posiąść’. Napady padaczkowe traktowane były jako wyraz owładnięcia przez demony, złe duchy, w związku z czym padaczkę przez długi czas uważano za „świętą chorobę”. Nie jest to choroba w klasycznym znaczeniu, a raczej skomplikowany proces patofizjologiczny, którego bardzo liczne i złożone objawy są wynikiem różnych zaburzeń funkcji mózgu. Padaczka należy do najtrudniejszych problemów neuroepidemiologicznych. Napady padaczkowe są wyrazem patologicznej czynności różnych obszarów mózgu w przebiegu wielu procesów chorobowych. Źródłem patologicznych wyładowań w klinicznej formie napadu padaczkowego mogą być blizny pourazowe, zmiany uciskowe, zapalne, zwyrodnieniowe, ogniska naczyniopochodne czy zaburzenia rozwojowe. Ogniskiem padaczkowym jest strefa zmienionej tkanki, leżącej między uszkodzeniem a okolicą zdrową. To grupa neuronów generująca okresowo napadową czynność bioelektryczną w formie napadowych wyładowań depolaryzacyjnych generujących kliniczny napad padaczkowy. Większość padaczek to zaburzenia pierwotne mózgowe, choć istnieje również wiele procesów pozamózgowych zaburzających homeostazę ustrojową. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Celem terapii jest całkowita kontrola napadów i uzyskanie jak najmniejszych objawów niepożądanych podczas leczenia lekami przeciwpadaczkowymi. Wiedza i doświadczenie lekarzy praktyków są najistotniejszym czynnikiem wpływającym na opiekę nad chorym z padaczką. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do starszych leków. Cechują je: większa swoistość działania, lepsze właściwości farmakokinetyczne, lepsza ocena klinicznych prób i słabsze objawy niepożądane. Z badań klinicznych i z bezpośrednich obserwacji wynika, iż są to leki bardzo przydatne w niektórych typach padaczek. Nie ulega wątpliwości, że potrzebne są dalsze badania i obserwacje.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 1; 40-49
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies