Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sobór Watykański" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Kościół
eklezjologia
dialog ekumeniczny
Sobór Watykański II
Church
ecclesiology
ecumenical dialogue
Vatican Council II
Opis:
W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Vaticanum II i jego eklezjologia. Próba retrospekcji z perspektywy 50 lat Gaudium et spes (II)
The Church of Vaticanum II and its Ecclesiology. An attempt at Introspection from the Perspective of 50 Years of Gaudium et spes (II)
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040590.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
eklezjologia
Konstytucja Gaudium et spes
Vatican Council II
ecclesiology
Constitution Gaudium et spes
Opis:
Artykuł jest kontynuacją większego projektu badawczego, którego przedmiotem jest spojrzenie na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Bezpośrednią okazją do jego podjęcia jest przypadająca 50. rocznica ostatniego soboru powszechnego (1962-1965), a w sposób szczególny rocznica publikacji Konstytucji pastoralnej Gaudium et spes. Druga część tryptyku w centrum naukowych rozważań stawia samą Konstytucję Gaudium et spes, ogniskując się przede wszystkim na historii jej redakcji; historii pełnej dramaturgii inieoczekiwanych zwrotów. Analiza poszczególnych etapów pozwoli uchwycić znaczenie przełomu, jaki dokonał się w tamtych – znamiennych dla dalszych losów Kościoła – wydarzeniach.
The article is a continuation of a greater research project whose subject it is to look at the ecclesiology of the Second Vatican Council II. Carrying it out is occasioned by the fiftieth anniversary of the recent Ecumenical Council (1962-1965), and especially by the anniversary of the publication of the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The second part of the triptych puts the very Constitution Gaudium et spes in the center of the studies, focusing first of all on the history of its edition; the history full of dramaturgy and unexpected turnabouts. Analyzing particular stages allows grasping the significance of the breakthrough that has happened in those – important for the further history of the Church – events.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 21-38
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypływy i odpływy katolicyzmu Miłosza (wymiar społeczny)
The ebbs and flows of the Catholicism of Czesław Miłosz in social dimension
Autorzy:
Breczko, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/665160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Czesław Miłosz
katolicyzm
nacjonalizm
Sobór Watykański II
filozofia polityki
Catholicism
nationalism
Vatican Council II
philosophy of politics
Opis:
In this article I deal with Czeslaw Milosz’s relationship to Catholicism in the social dimension. We can see in his position an ambivalence, not only in his life, but also in relation to the civilization and political role of the Church: from the strong acceptance on the historical and civilization level (“radical Catholicism”), to a strong dislike of the unions of Catholicism with the nationalism in various countries, especially in Poland; from  sympathy for Catholic modernism, to a strong dislike of some post-Vatican II rulings, which was, to some extent, a legacy of modernism. Moreover, Milosz did not want the Christian religion and the Catholic Church to be used politically (either through the left-wing politics, progressive politics, or nationalist politics), but also feared the dominance of the Church, the theocratic attempts. He did not want to subordinate the political sphere to religion or to subordinate religion to the political sphere. I treat this text as contributing to a more general theme, namely the attitude of Polish intellectuals to Catholicism in the 20th century
W artykule tym zajmuję się stosunkiem Czesława Miłosza do katolicyzmu w wymiarze społecznym. Można dostrzec w jego stanowisku wahanie i pewną ambiwalencję, nie tylko w czasie (na różnych etapach życia zbliżał się i oddalał od katolicyzmu), ale też w odniesieniu do cywilizacyjnej i politycznej roli Kościoła. Od zdecydowanej akceptacji w skali historiozoficznej i cywilizacyjnej („katolik radykalny”), do silnej niechęci wobec zrostów katolicyzmu i nacjonalizmu w różnych krajach, a szczególnie w Polsce; od sympatii do katolickiego modernizmu, do silnej niechęci wobec niektórych postanowień Soboru Watykańskiego II, który był wszak – w pewnym stopniu – dziedzictwem modernizmu. Co więcej, Miłosz nie chciał, aby religia chrześcijańska oraz Kościół katolicki był wykorzystywany politycznie (czy to przez nurt lewicowy, progresywistyczny, czy to przez nurt  nacjonalistyczny), ale też obawiał się dominacji Kościoła, czyli zakusów teokratycznych. Nie chciał zatem, aby sfera polityczna podporządkowała sobie religię, ani też, aby religia podporządkowała sobie sferę polityczną. Tekst ten traktuję jako przyczynek do ogólniejszego tematu: jaki mianowicie był w XX stuleciu stosunek polskich intelektualistów do katolicyzmu.
Źródło:
Folia Philosophica; 2017, 38
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:
Folia Philosophica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Magisterium pastoralne w posłudze papieża Franciszka
Pastoral Magisterium in the Ministry of Pope Francis
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430829.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
duszpasterstwo
doktryna chrześcijańska
Jan XXIII
Sobór Watykański II
pastoral care
Christian doctrine
John XXIII
Vatican Council II
Opis:
Nauczanie papieża Franciszka wzbudza wiele kontrowersji, a nawet wywołuje posądzenia o niewierność w stosunku do Tradycji katolickiej i odejście od nauczania jego poprzedników na tronie Piotrowym. Takie reakcje mogą być spowodowane niezrozumieniem charakteru magisterium papieskiego, które ma wyraźny profil pastoralny. Poprzez tekst artykułu autor chce pomóc w zrozumieniu intencji papieża i treści jego nauczania, ukazując zwrot Kościoła ku kwestiom duszpasterskim, dokonany na Soborze Watykańskim II z inspiracji Jana XXIII, a także podejście Franciszka do kościelnego przekazu prawdy chrześcijańskiej. W tym celu zostaną wykorzystane dokumenty Kościoła, których analiza wsparta refleksją teologów pozwala uzasadnić tezę, iż nauczanie papieża Franciszka jest kontynuacją myśli soborowej zarówno z uwagi na jego formę, jak i zawarte w nim przesłanie. Takie podejście do przekazu prawdy chrześcijańskiej wzbogaca wewnętrzne życie Kościoła i dynamizuje jego działalność w świecie.
The teaching of Pope Francis raises some controversy, and even causes accusations of infidelity to Catholic Tradition and turning away from the teaching of his predecessors on the throne of Peter. Such reactions may be due to a misunderstanding of the nature of the papal Magisterium, which has a clear pastoral profile. This article aims to help understand the Pope’s intentions and the content of his teaching, showing the Church’s turn towards pastoral issues, made at the Second Vatican Council inspired by John XXIII, as well as Francis’ approach to the Church’s transmission of the Christian truth. For this purpose, the documents of the Church will be used, the analysis of which, supported by the reflection of theologians, allows the justification of the thesis that the Magisterium teaching of Pope Francis is a continuation of the conciliar thought both in terms of its form and the content of its  message. This approach to the transmission of the Christian truth enriches the inner life of the Church and dynamizes its activity in the world.
Źródło:
Polonia Sacra; 2022, 26, 4; 7-28
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misjologia w świetle Evangelii gaudium
Missiology in the Light of „Evangelii Gaudium”
Autorzy:
Górski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480744.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
papież Franciszek
Evangelii gaudium
Misje
Kościół lokalny
Sobór Watykański II
pope Francis
Evangelii Gaudium
Missions
local Church
Vatican Council II
Opis:
Adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium na nowo ukazuje zadanie misyjne – nie tyle jako obowiązek, wynikający zresztą z samej natury Kościoła, ale jako radosne doświadczenie wiary. Przekaz wiary już jest jej pogłębieniem u samego ewangelizatora, a następnie u tych, do których jest posłany. Jest to zadanie zwłaszcza dla Kościoła partykularnego zaangażowanego w ewangelizację świata. Na nowo odkrywana jest radość głoszenia. Panuje tu atmosfera radości, jaka towarzyszyła misjonarzom od czasów apostolskich. W świetle nauczania papieża Franciszka misjologia znajduje nowe, ciekawe inspiracje. Chodzi nie tylko o nowe tematy i przedstawienie zagadnień już funkcjonujących. Ważny dla papieża jest duch misyjny, który ożywia cały Kościół. Jest tu wyraźny znak teologii latynoamerykańskiej, w tym i teologii wyzwolenia.
The apostolic exhortation of Pope Francis Evangelii Gaudium presents afresh the missionary task – not so much as an obligation, resulting from the very nature of the Church anyway, but as a joyful experience of faith. The message of faith is already deepened within the evangelizer himself, and then within those to whom he is sent. This is especially a task for the particular Church involved in the evangelization of the world. The joy of proclamation is especially rediscovered. We find here an atmosphere of joy that accompanies missionaries since apostolic times. In the light of the teaching of Pope Francis, missiology finds new, interesting inspirations. It’s not just about new topics and presenting issues that already exist. Important for the Pope is the missionary spirit that animates the whole Church. This is a clear sign of Latin American theology, including the theology of liberation.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 30-40
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pneumatologia w eklezjologii Konstytucji Lumen gentium Soboru Watykańskiego II z perspektywy teologii Yves’a Congara
Pneumatology in the Ecclesiology of the Second Vatican Council’s Constitution Lumen Gentium from the Perspective of Yves Congar’s Theology
Autorzy:
Kasprzak, Artur Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607093.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Vatican Council II
Lumen Gentium
Yves Congar
pneumatological ecclesiology
People of God
Christomonism
Sobór Watykański II
Lumen gentium
eklezjologia pneumatologiczna
lud Boży
chrystomonizm
Opis:
For all readers of the text of the Lumen Gentium constitution of the Second Vatican Council during this event, and also immediately afterwards, it seemed that the document focused solely on the explanation of the Church from the perspective of Christ. Some of the conciliar observers, espe- cially the Orthodox theologians, brought up criticism that the reflection of the Council was marked by a Christomonism. This study presents the question of the pneumatological implications of the ecclesiology contained in the Lumen Gentium constitution from the perspective of Yves Congar’s theological thought. As the analysis of the undertaken research will show, the answer of the French theologian not only provides an essential response to the objection of Christomonism based on a direct commitment of this theologian to the co-writing of Lumen Gentium as early as March 1963, but it also gives a thorough insight into the subject-matter referring to his theological achievements already before and mainly after the Council. The Dogmatic Constitution on the Church has a dis- tinct pneumatological dimension. The theology contained therein is related to all the theses on the subject as they were formulated by Yves Congar in 1973.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 33; 41-65
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czeka nas muzyczne esperanto. Z Adamem Strugiem rozmawia Piotr Grochowski
Autorzy:
Strug, Adam
Grochowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029458.pdf
Data publikacji:
2021-05-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
folk music
religious music
communism
Vatican Council II
in crudo movement
muzyka ludowa
muzyka religijna
komunizm
II Sobór Watykański
ruch in crudo
Opis:
Adam Strug śpiewak i instrumentalista, autor piosenek, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, producent i kurator muzyczny, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, popularyzator muzyki tradycyjnej. W latach 90. Współtworzył Bractwo Ubogich, pierwszy polski zespół wykonujący muzykę ludową w wersji in crudo. Organizuje spotkania śpiewacze, prowadzi audycje radiowe i telewizyjne, w ramach których popularyzuje polską i obcą muzykę tradycyjną. Jest pomysłodawcą zespołu śpiewaczego Monodia Polska, praktykującego pieśni przekazywane w tradycji ustnej.
Adam Strug singer and instrumentalist, songwriter, composer of theater and film music, music producer and curator, director and screenwriter of documentary films, and popularizer of traditional music. In the 1990s he co-founded Bractwo Ubogich, the first Polish band to perform folk music in crudo. He organizes singing meetings and broadcasts radio and television programmes popularizing Polish and foreign traditional music. He is the originator of the Monodia Polska singing group, which practices songs passed on in the oral tradition.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2021, 1; 89-98
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność w teologii Soboru Watykańskiego II
Synodality in the Theology of Vatican II
Autorzy:
Kasprzak, Artur Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36842842.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
synodality
collegiality
Vatican Council II
People of God
communio ecclesiarum
Lumen gentium
Authority in the Church
synodalność
kolegialność
Sobór Watykański II
Lud Boży
Władza w Kościele
Opis:
Od czasu publikacji konstytucji apostolskiej Episcopalis Communio w 2018 r. przez papieża Franciszka, instytucja Synodu Biskupów otrzymała głęboką reinterpretację zakresu swojej formuły. Obecnie trwające zwyczajne Ogólne Zgromadzenie Synodu Biskupów – poświęcone tematowi Dla Kościoła synodalnego komunia, uczestnictwo i misja –rodzi wiele fundamentalnych pytań o właściwe teologiczne rozumienie Synodu Biskupów. Odwołanie się w tych wszystkich aktualnych pytań do dyskusji Soboru Watykańskiego II jest niewątpliwie słuszne i wskazane. To właśnie podczas tego Soboru zostały ukształtowane zręby jak należy rozumieć Synod Biskupów oraz jego pierwsze powołanie do życia. Analiza tego studium pochyla się zatem nad podstawowymi elementami teologii synodalności, jakie wprowadzone zostały do eklezjologii Konstytucji dogmatycznej o Kościele, a są nimi takie kwestie jak: lud Boży, Kościół jako communio ecclesiarum, kolegialność episkopalna. Jak wykazuje niniejsza analiza, soborowe sformułowanie tych wszystkich istotnych dla odnowionej eklezjologii tematów i przemyśleń nie oznacza jednak, że teologia synodalności Vaticanum Secundum nie miała ograniczeń. Samo powołanie w 1965 r. Synodu Biskupów przez papieża Pawła VI i opracowanie motu proprio Apostolica sollicitudo nie odbyło się poprzez współpracę papieża ze zgromadzonymi jeszcze podczas Soboru biskupami. Zakres Synodu Biskupów wg woli Pawła VI otrzymał tylko funkcję konsultatywną, gdy tymczasem zamysłem większości Ojców Soborowych było nadanie temu synodowi kolegialności efektywnej.
Since the publication of the apostolic constitution Episcopalis Communio in 2018 by Pope Francis, the institution of the Synod of Bishops has received a profound reinterpretation of the scope of its formula. The current Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops - dedicated to the theme – For a Synodal Church Communion, Participation and Mission – raises many fundamental questions about the proper theological understanding of the Synod of Bishops. The reference in all these topical questions to the discussions of the Second Vatican Council is undoubtedly right and advisable. It was at this Council that the framework of how the Synod of Bishops and its first vocation should be understood was shaped. The analysis of this study therefore leans towards the basic elements of the theology of synodality that were introduced into the ecclesiology of the Dogmatic Constitution on the Church, and these are issues such as the people of God, the Church as communio ecclesiarum, and episcopal collegiality. However, as this analysis shows, the conciliar formulation of all these important themes and reflections for a renewed ecclesiology does not mean that the theology of synodality of Vaticanum Secundum had no limitations. The very establishment of the Synod of Bishops in 1965 by Pope Paul VI and the elaboration of the motu proprio Apostolica sollicitudo did not take place through the collaboration of the Pope with the bishops still gathered at the Council. The scope of the Synod of Bishops, according to the will of Paul VI, was given only a consultative function, whereas the intention of the majority of the Council Fathers was to give this synod an effective collegiality.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 109-127
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ambony skrzatuskie
Skrzatusz pulpits
Kanzeln von Skrzatusz
Autorzy:
Zadarko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570949.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Skrzatusz
sanktuarium Matki Bożej Bolesnej
bazylika
barok
XVII w.
ambona
kazalnica
Sobór Trydencki
Sobór Watykański II
sanctuary of Our Lady of Sorrows
basilica
baroque
seventeenth century
pulpit
Council of Trent
Vatican Council II
Opis:
Przedmiotem artykułu są dwie ambony znajdujące się w sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu. Świątynia została w 2019 r. podniesiona decyzją Stolicy Apostolskiej do godności bazyliki. Jest to okazja, aby przybliżyć czytelnikowi wiedzę o miejscach głoszenia słowa Bożego w historii i współcześnie w sanktuarium. Analiza konstrukcji, kształtu i ikonografii zabytkowej, barokowej kazalnicy prowadzi do wniosku, że w wyniku prac renowacyjnych doszło do zmian w kolorystyce i niezrozumiałych przemieszczeń figur zdobiących kazalnicę, mających wpływ na jej wymowę teologiczną. Nowa ambona, wykonana w 2013 r., jest dobrze zaprojektowanym „stołem” słowa Bożego obok ołtarza („stołu eucharystycznego”), ale pozbawiona artystycznej symboliki. Znajomość zagadnień historycznych, formalnych, architektonicznych i ikonograficznych omawianych ambon daje wiedzę o kulturze wnętrz sakralnych północnej Wielkopolski i diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej w historii, zwłaszcza po Soborze Trydenckim w XVII i XVIII w. i po Soborze Watykańskim II.
The subject of the article are two pulpits located in the shrine of Our Lady of Sorrows in Skrzatusz. The temple was raised in 2019 by the decision of the Holy See to the status of a basilica. It is an opportunity to bring closer to the reader the knowledge about the places of proclaiming the Word of God in history and today in the sanctuary. The analysis of the construction, shape and iconography of the historic Baroque pulpit leads to the conclusion that as a result of renovation works, there were changes in the color and incomprehensible displacements of the figures adorning the pulpit, affecting its theological significance. The new pulpit, made in 2013, is a well-designed “table” of God’s Word next to the altar (“Eucharistic table”), but devoid of artistic symbolism. Knowledge of the historical, formal, architectural and iconographic issues discussed in the pulpit gives knowledge about the culture of sacred interiors in Wielkopolska (northern Greater Poland) and the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese in history, especially after the Council of Trent in the 17th and 18th centuries and after the Second Vatican Council.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2020, 8; 53-80
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Da Rio de Janeiro a Medellin: la nascita della teologia post-conciliare latinoamericana
Autorzy:
Campagnaro, Matteo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007460.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
teologia latynoamerykańska
metoda teologiczna
Jan XXIII
Sobór Watykański II
Paweł VI
wyzwolenie
ubodzy
Latin American theology
theological method
John XXIII
Vatican Council II
Paul VI
liberation
poors
Opis:
In recent decades, from a theological point of view, the Church in Latin America has gone from being a "receiving" church to being a "protagonist" church. This happened thanks to the dynamic development of a new way of practicing theology. Latin American post-Conciliar theology presents a new existential, kerygmatic and methodological approach based on a wise balance (hermeneutic circle) between orthopraxis and orthodoxy. The article presents and attempts to critically analyze the most important events of the period from the first Latin American Episcopal Conference in Rio de Janeiro in 1955 to the second in Medellin in 1968, which laid the foundations for the birth of post-Conciliar Latin America theology: the rise of CELAM, the choice of John XXIII, the Cuban Revolution and the Vatican Council II and especially the Constitution Gaudium et Spes, which introduces a new theological paradigm that recognizes the historical realities of pluralism of nations and cultures, as well as social, political and economic structures. Undoubtedly, the election of Cardinal Bergoglio as Pope is a "sign of the times" that makes the richness and freshness of Latin American theological reflection powerfully join the world theological discourse.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 2; 26-44
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christophera B. Butlera koncept mariologii patrystycznej
Autorzy:
Pek, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158057.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Patristic Mariology
Fathers of the Church
Christopher Basil Butler
John Henry Newman
Anglicanism
Catholicism
Vatican Council II
mariologia patrystyczna
Ojcowie Kościoła
Chistopher Basil Butler
anglikanizm
katolicyzm
sobór watykański II
Opis:
Podczas pierwszej sesji Soboru Watykańskiego II w 1962 roku rozstrzygnięto niewielką liczbą głosów, że nauka o Matce Pana zostanie zamieszczona w konstytucji o Kościele. Basil Christopher Butler (1902 – 1986), opat benedyktyński Anglii był jednym z tych, którzy przygotowali projekt dokumentu mariologicznego. Otrzymał on poparcie episkopatu angielskiego. Ch. Butler wykazał w oparciu o dane biblijne i nade wszystko patrystyczne, że Matkę Chrystusa należy ukazywać w perspektywie historii zbawienia. Jego koncept patrystyczny został oparty na starożytnej figurze nowej Ewy, która stanowi pierwowzór Kościoła. Wskazał wiele pism ojców Kościoła. Zostały one wykorzystane w ósmy rozdziale Lumen gentium. Tymczasem we wstępnych projektach mariologii soborowej były nieliczne odniesienia patrystyczne. Należy zauważyć, że Ch. Butler skorzystał z pism J. H. Newmana. Podobnie jak on przeszedł z anglikanizmu na katolicyzm. Tradycja patrystyczna anglikanizmu XIX i początku XX wieku podawała wystarczająco dużo argumentów teologicznych, aby Bogurodzicy nie izolować z wykładu o Kościele.
In 1962, during the first session of Vatican II, it was decided by a small number of votes that the teaching regarding the Mother of the Lord should be placed in the constitution onthe Church. Basil Christopher Butler (1902-1986), a Benedictine abbot from England, was one of those who prepared the draft for the Mariological document. He received support from the English episcopate. Christopher Butler showed, through biblical and above all patristic sources, that the Mother of Christ ought to be seen in the perspective of salvation history. His patristic concept depended upon the ancient figure of the new Eve, who stands as the model of the Church. He pointed to many writings of the Church Fathers. They were used in the eighth chapter of Lumen Gentium. Meanwhile, in the first council drafts on Mary, there were few patristic references. Worthy of attention is that Christopher Butler used the writings of J.H. Newman. Like him, he left Anglicanism for Catholicism. The patristic tradition of Anglicanism from the 19th and the beginning of the 20th centuries gave sufficient theological arguments that the Mother of God ought not be isolated from the teaching on the Church.
Źródło:
Vox Patrum; 2021, 80; 329-348
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Episcopal Collegiality at the Vatican Council II. The Beginning of a Long Way of Renewing the Hierarchy in the Church
Kolegialność episkopalna na II Soborze Watykańskim. Początek długiej drogi odnowy hierarchii w Kościele
Autorzy:
Kasprzak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145215.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
collegiality
Vatican Council II
Lumen Gentium
Nota Explicativa Praevia
College of Bishops
Settimana nera
hierarchy
authority within the Church
kolegialność
II Sobór Watykański
Lumen gentium
Kolegium Biskupów
hierarchia
władza w Kościele
Opis:
Drugi Sobór Watykański w programie tzw. aggiornamento, czyli w ważnych kwestiach dotyczących odnowy duszpasterskiej Kościoła, zaproponował odnowione zrozumienie wymiaru hierarchicznego w Kościele. Tak jak to przedstawia Rozdział III Konstytucji dogmatycznej o Kościele, zwany również Lumen gentium, właściwa wizja dotycząca pasterzy Kościoła nie odnosi się tylko do centralnej roli papieża w Kościele. Sobór przypomniał, że – tak jak to funkcjonowało zwłaszcza w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa – niezastąpioną i fundamentalną dla Kościoła funkcję pełnią również wszyscy biskupi. Jako pasterz każdy z nich jest głową Kościoła partykularnego (diecezji). Konsekracja biskupów jest najwyższym stopniem sakramentu święceń i włącza ich do grona sukcesorów Kolegium apostolskiego (KK 20 i 21). Biskupi w kolegium tym, jak wyjaśnia dalej Sobór, „stanowią również razem ze swoją głową, Biskupem Rzymu, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem” (KK 22b). Niniejsze studium przedstawia skomplikowaną historię dyskusji i redakcji tekstu nauczania ostatniego Soboru w tej kwestii. Temat, który przeszedł do historii pod hasłem kolegialności episkopalnej, był podejmowany podczas II i III sesji Soboru. W tym czasie dyskusja podzieliła ojców Soboru na dwa obozy, na tzw. mniejszość i większość. „Większość” była za przyjęciem przez Sobór doktryny o kolegialności episkopalnej, natomiast „mniejszość” za jej ograniczeniem czy wręcz odrzuceniem. W czasie wielu sporów do dyskusji włączał się również papież Paweł VI. To z jego inicjatywy, tuż przed ostatecznym głosowaniem nad Konstytucją Lumen gentium i jej promulgacją, w celu wypracowania pełnego konsensusu wokół kolegialności episkopalnej dodano wiążący komentarz zwany Wstępną Notą Wyjaśniającą – Nota Explicativa Praevia. Komentarz ten nie rozwiązał jednak antagonizmów interpretacji wokół kolegialności episkopalnej jeszcze przez długie lata po Soborze.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 7-26
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty antropologiczne, personalistyczne i komunikacyjne we współczesnej teologii liturgii
Autorzy:
Mocydlarz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371172.pdf
Data publikacji:
2019-01-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Misterium paschalne Chrystusa
Misterium-Actio-Vita
komunikacja interpersonalna
antropologia
personalizm
natura ludzka
teologia liturgii
Sobór Watykański II
Christ’s paschal mystery
Misterium–Actio–Vita
interpersonal communication
anthropology
personalism
human nature
theology of liturgy
Vatican Council II
Opis:
Artykuł opisuje różne uwarunkowania wypływające z ludzkiej natury oraz wynikające z niej wszystkie aspekty antropologiczne, które stanowią podstawę, a jednocześnie są drogą zbawczej mediacji interpersonalnej i komunikacji Boga z człowiekiem oraz człowieka z człowiekiem w Liturgii. Te uwarunkowania ukazane są w trzech punktach: 1. Liturgiczne tło i jego zbawczy kontekst; 2. Aspekty antropologiczne jako warunek sine qua non oraz horyzont refleksji liturgiczno-teologicznej, oraz 3. Aspekty personalistyczne i komunikacyjne – wzajemna korelacja i umiejscowienie w teologii liturgii. Wszystkie wyszczególnione elementy stanowią nierozerwalną całość, a bez któregokolwiek z nich nie jest możliwa celebracja żywej liturgii we wspólnocie Kościoła.
The article describes various conditions arising from human nature and the resulting from it anthropological aspects that form the basis, and the way of salvific interpersonal mediation and communication between God and the human being and the communication of humans between themselves in the Liturgy. These conditions are shown in three points: 1) The liturgical background and its salvific context; 2) The anthropological aspects as a sine qua non condition and the horizon of liturgical-theological reflection, and 3) The personalistic and communicative aspects – mutual correlation and placement in theology of liturgy. All specified elements constitute an inseparable whole, and without any of them it is not possible to celebrate a living Liturgy in the community of the Church.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 51-65
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przepis na kościół. Dyskusje o współczesnej architekturze sakralnej w Polsce w latach 80. XX wieku
A Recipe for a Church. Discussions on Contemporary Sacral Architecture in Poland in the 1980s
Autorzy:
Głowacki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582257.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
architektura w PRL
architektura sakralna
budownictwo polskie po 1945
lata 80. XX w.
krytyka architektoniczna
Sobór Watykański II
Kościół Katolicki
architecture in Communist Poland (PRL)
sacral architecture
Polish construction projects after 1945
the 1980s
architectural criticism
Vatican Council II
Catholic Church
Opis:
Od około połowy lat 70. XX nastąpił bezprecedensowy wzrost liczby budowanych w Polsce kościołów, osiągając kulminację w latach 80. Wzmożonemu ruchowi budowlanemu towarzyszył rozwój krytyki architektonicznej. Uprawiali ją projektanci, artyści, inwestorzy i teoretycy. Artykuł wskazuje głównych uczestników debat toczonych w ostatniej dekadzie istnienia PRL, a dotyczących projektowanych i budowanych wówczas kościołów, omawia kluczowe praktyczne i teoretyczne aspekty projektowania i wznoszenia świątyń poruszane przez nich, takie jak: stosunek do tradycji, jakość sztuki sakralnej, podstawowe zasady projektowania kościołów i inspiracje zagraniczne.
In the 20th century, particularly after the Second Vatican Council (1962-1965), journalism gained essential impact on sacral architecture in Western Europe. Around that time criticism of sacral architecture in Poland was poorly developed, becoming important only as of around the mid-1970s. It was then that an unprecedented increase in the number of churches raised in Poland occurred, the phenomenon climaxing in the 1980s. The intensified construction efforts were accompanied by the development of architectural criticism. It was conducted at the time by designers, artists, investors, and theoreticians. The identified critical voices published in Poland reveal a rift between design demands raised by architects’ circles and the final forms of the erected churches.   The authors of the discussed texts coincided in the recognition of an urgent need to raise many churches and in an unfavourable opinion on the majority of sacral construction projects in Poland. They argued as for the evaluation of the architecture’s formal language. Some defended Modernism, others were tempted to accept Post-Modernism, which was gradually gaining prominence. The regular benchmark for the debaters was the tradition of the Catholic Church and its building, and the concordance with it was one of the basic principles in designing a church. Critics also discussed architectural projects from Western countries wondering what the most appropriate forms for Polish churches involving reference to Polish heritage should be. In view of the construction projects implemented at the time what was of high importance were remarks made by the debaters on high spatial, aesthetical, and technological values which the church designs introduced into Poland’s native architectural landscape. Furthermore, the debaters did not fail to mention practical and technical aspects of sacral structures and the necessity to economize resources. What proved quite controversial was the churches’ furnishing and the quality of artworks placed inside   However, despite many objections as for the quality of the erected churches, the future of sacral architecture loomed optimistic to the debaters in the Poland of the 1980s. The period was considered of breakthrough character. The herald of a positive transformation was seen in the church in Warsaw’s Ursynów District (Church of the Ascension, designed by Marek Budzyński, in cooperation with Zbigniew Badowski and Piotr Wicha, 1982–1989). A peculiar conditioning of the designs, a symbolic importance of churches and their political impact made this sphere of architects’ activity different than the remaining ones of their work in Communist Poland. Polish debates on church architecture from the 1980s, much later than those conducted in Western Europe, also differed in the sense that they were more pragmatic than ideological.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 1; 171-198
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów
The beginnings of post-council renewal in Roman Catholic Church in Poland (until 1972). An outline of chosen problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545192.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
Sobór Watykański II
recepcja
posoborowa
kolegialności
synody duszpasterskie
ruchu ekumenicznego
reforma
świeccy
synodalność
Catholic Church in Poland
Vatican Council II
reception
post-council renewal of liturgy
collegiality
pastoral synods
ecumenical movement
projects of structural church reforms
promotion of laity in the Church
Opis:
Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
The reception of II Vatican Council is one of the most important ecclesial processes occurring in the Catholic Church since the second half of the 1960’s. Factographic analysis of the process allows one to distinguish – in the history of the Church in Poland – three phases of reception of Vaticanum II. These are: 1) the early phase (1966-1978) with two clear stages: 1966-1972 and 1972-1978; 2) the mature phase (1978-1989); 3) the late phase (1989-1999). Conditions connected with the functioning of the Church in totalitarian state had a considerable influence on the reception of the Council in Poland, its specificity, dynamism as well as the actual possibilities of applying the teaching in the life of church communities. The present article presents respectively the political and systemic conditions; legal and canonic conditions; religious and social conditions. Special commissions headed by the Council Commission, set up by the Episcopal Conference of Poland, should be viewed as the institutional tools of the reception of the Vatican Council. To depict the process of the reception of Vaticanum II in Poland – in the first stage of the early phase (1966-1972) – a few characteristic areas of the post-council renewal have been chosen. A visible sign of introducing post-council changes was the renewal of the liturgy and biblical studies (a new edition of liturgical books in Polish was initiated and a new critical translation of the Holy Scripture published – the Millenium Bible). The renewal of collegiality and synodality consisted in drafting and putting into effect the Statute of the Episcopal Conference of Poland (1969); strengthening and deepening the pastoral character of the institution of diocesan and provincial synods; reinstating Presbyteral Councils. Much was done to give the ecumenical movement new reviving impulses. Preparations were made to conduct a modern renewal of church structures (project drafted by Archbishop Bolesław Kominek and his co-workers in 1967). Final accomplishment came partly through the resolutions of the bull of Paul VI Episcoporum Poloniae Coetus from 1972. Vatican Council II also brought considerable changes in the perception of the role of the laity in the Church. There was a revolutionary change of the paradigm of participation of laity in the life of the Church (from presence to involvement). In Poland it was followed through on the example of two formationally different Catholic movements (the precursory milieu of ZNAK and – the originated by Rev. Franciszek Blachnicki - Light-Life Movement). The general outline of examples does not exhaust the rich and diverse experience of the reception of Vatican Council II in the Polish Church.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 229-272
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies