Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Common foreign security policy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Polska i jej stosunek do Europejskiej Wspólnej Polityki Zagranicznej i Obrony Unii Europejskiej
Poland and her relation to the European Foreign Common Policy and the Defence of the European Union
Autorzy:
Hoffmann, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/347748.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
bezpieczeństwo
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa UE
Polska a Wspólna Polityka Zagraniczna UE
safety
European Union
EU Common Foreign and Security Policy
Poland and EU’s Common Foreign and Security Policy
Opis:
Wraz z wejściem w życie Traktatu z Maastricht powołano do życia II filar Unii Europejskiej - Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa. W 1999 roku wraz z implementacją Traktatu Amsterdamskiego, zaczęto wdrażać Europejską Politykę Bezpieczeństwa i Obrony, która została zredefiniowana w Traktacie Reformującym. Polska początkowa była sceptycznie nastawiona do owej polityki, uważając że gwarantem bezpieczeństwa w Europie jest NATO. Po pewnym czasie optyka postrzegania EPBiO uległa zmianie. Stosunek naszego kraju zmienił się do odniesieniu do polityki zagranicznej i bezpieczeństwa w momencie uzyskania członkostwa w Unii Europejskiej. Obecnie Polska angażuje się w misje cywilne i zarządzania kryzysowego prowadzone w ramach tej polityki przez Unię Europejską. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie istoty Wspólnej Europejskiej Polityki Zagranicznej i Obrony. W szczególności autor skupił się na prześledzeniu historii oraz zmiany stosunku Polski do tejże polityki, a także wykazaniu istotnych elementów pozytywnych jak i negatywnych aspektów Wspólnej Europejskiej Polityki Zagranicznej i Obrony.
Together with the effect of the Treaty with Maastricht one called into being II the pillar of the European Union - the Common Foreign Policy and Safeties. In 1999 together with the implementation of the Amsterdam Treaty , one began to initiate European Security policy and Defenses which became define in the Treaty Reforming. Initial Poland was skeptically disposed to that policy, considering that a guarantor of the safety in Europe is NATO. Some time later the optics of the perception EPBiO underwent change. The relation of our country changed to the reference to the foreign policy and the safety into the moment of the obtainment of the membership into the European Union. At present Poland launches out into civil missions and the crisis management led (driven) within the framework of this policy by the European Union. An aim (target) of the present article is presenting of the creature of the Common European Foreign Policy and the Defense. Particularly the author assembled on tracing of history and the change of the relation of Poland to this policy and also to the proof of essential positive elements as and negative aspects of the Common European Foreign Policy and the Defense.
Źródło:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2011, 3; 70-87
1731-8157
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania kształtowania priorytetów polityki zagranicznej Unii Europejskiej wobec państw Azji Centralnej po roku 2012
Determinants shaping foreign policy priorities of the European Union towards Central Asia after 2012
Autorzy:
Przybylska-Maszner, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625143.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
European Union
Common Foreign and Security Policy
EU–Central Asia
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
UE–Azja Centralna
Opis:
Central Asia is not a priority for the European Union. Relations with the states in this region were established immediately after the former Soviet republics won independence but, despiteattempts at rapid advancement there, the results of mutual cooperation and mutual commitments have been unsatisfactory. The objective of this paper is to analyze the priorities of the European Union’s policy towards Central Asia after 2012. These priorities are viewed from the regional and national perspectives. The analysis studies a comprehensive range of legal documents to establish the framework of mutual relations and the broad range of mutual political declarations. The key elements of this analysis involve examining the determinants that have shaped the political priorities, the institutional mechanisms established for the purpose of political decision-making and the conduct of collaboration. The paper also looks at the main challenges faced in those areas of cooperation that are deemed crucial. The final part of the analysis leads to conclusions that make it possible to assess how feasible it is to implement EU policies in relations with Central Asian states.
Azja Centralna nie jest obszarem priorytetowego zainteresowania ze strony Unii Europejskiej. Choć relacje z państwami regionu nawiązano zaraz po uzyskaniu przez byłe republiki radzieckie niezależności i intensywnie próbowano rozwijać przez następne lata, dzisiejsze efekty współpracy wynikające ze wzajemnych zobowiązań nie są satysfakcjonujące. Celem artykułu jest analiza priorytetów polityki zagranicznej Unii Europejskiej wobec Azji Centralnej po roku 2012. Priorytety zostały przedstawione w dwóch ujęciach: regionalnym i krajowym. Analizie podlegał pełen zakres dokumentów prawnych określających ramy wzajemnych relacji,jak i szersze spektrum obustronnych deklaracji politycznych. Kluczowymi elementami analizy stały się: uwarunkowania kreowania priorytetów politycznych, utworzony mechanizm instytucjonalny niezbędny do kształtowania decyzji politycznej, jak i realizacji założeń współpracy. Artykuł porusza także główne wyzwania w uznanych za kluczowe wymiarach współpracy.Końcowa część analizy prowadzi do wniosków pozwalających na ocenę możliwości realizacji założonych celów polityki unijnej w relacjach z państwami Azji Centralnej.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2016, 10; 353-370
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział Polski w operacjach wojskowych Unii Europejskiej w Afryce
Polish participation in military operations of the European Union in Africa
Autorzy:
Przybylska-Maszner, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615800.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
European Union
military operations
UE–Africa
common foreign and security policy
Unia Europejska
operacje wojskowe
EU–Africa
wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
Opis:
The purpose of this paper is to analyze the conditions behind Polish participation in the European Union’s military operations in Africa. The author attempts to describe the evolution of the Polish position on the concept of the Common Security and Defence Policy. The text presents the Polish experiences, gained during operations, and assessments of the outcomes of Polish involvement, against the declared priorities of Polish foreign policy. The author also points out the main causes of changes in the Polish stance against further involvement on the African continent. She draws attention to the transformations within the EU and their reception by the Polish government.
Celem artykułu jest analiza uwarunkowań udziału Polski w afrykańskich operacjach wojskowych Unii Europejskiej na tle ewolucji polskiego stanowiska wobec koncepcji realizacji Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. W tekście przedstawiono polskie doświadczenia z udziału w operacjach, a także ocenę jego konsekwencji w odniesieniu do deklarowanych priorytetów polskiej polityki zagranicznej. Autorka wskazuje także na główne przyczyny zmiany stanowiska polskiego wobec dalszego zaangażowania na kontynencie afrykańskim. Zwraca uwagę na przekształcenia wewnątrz Unii oraz ich odbiór przez stronę polską.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2016, 3; 7-26
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania reorientacji polityki Unii Europejskiej wobec Afryki Północnej po roku 2011
The Determinants of the Reorientation of the European Union’s Policy towards North Africa after 2011
Autorzy:
Przybylska-Maszner, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616502.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arab Spring
Common Foreign and Security Policy
European Union
North Africa
arabska wiosna
wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
Unia Europejska
Afryka Północna
Opis:
The paper attempts to indicate the determinants of the reorientation of the European Union’s policy towards North Africa after 2011 on account of the EU’s involvement in the Arab Spring and to analyze the new attitude to the possibilities of practical implementation of EU policy instruments. These considerations allow conclusions on further EU involvement in North Africa and building new frameworks for the EU’s strategic approach in this region to be presented both in terms of how various interests are established in Brussels and how the joint standpoint is presented and practical activities launched internationally.
Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań reorientacji polityki Unii wobec regionu Afryki Północnej po roku 2011, w związku z jej zaangażowaniem podczas ‘arabskiej wiosny’, a także analiza zakresu nowego podejścia w odniesieniu do praktycznych możliwości wdrażania unijnych instrumentów polityk. Powyższe rozważania pozwolą na przedstawienie wniosków dotyczących dalszego zaangażowania Unii Europejskiej w regionie Afryki Północnej i budowy nowych ram podejścia strategicznego UE w tym regionie, zarówno na płaszczyźnie ustalania interesów na arenie brukselskiej, jak i przedstawienia wypracowanego stanowiska i uruchomienia działań na arenie międzynarodowej.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 51-65
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejska Polityka Sąsiedztwa a Wskaźnik Specjalizacji Narodowych w polityce zagranicznej państw członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadzenie do pojęcia
European Neighbourhood Policy and the National Specialization Index in foreign policy of the Member States of the European Union. An introduction to the notion
Autorzy:
Ociepa, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/547103.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Politologii
Tematy:
Unia Europejska
wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
europejska polityka sąsiedztwa
wskaźnik specjalizacji narodowych
European Union
Common Foreign and Security Policy
European Neighbourhood Policy
National Specialization Index
Opis:
Europejska Polityka Sąsiedztwa jest areną nieustannych, niejako wpisanych w nią napięć pomiędzy ambicjami państw członkowskich, chcących wywierać, jak największą rolę w kształtowaniu relacji zewnętrznych Unii Europejskiej. Charakterystyczną i wręcz oczywistą cechą tego zjawiska jest fakt, że zainteresowanie państw członkowskich danym regionem w otoczeniu Unii wzrasta proporcjonalnie do jego bliskości geograficznej. Tworzy to w sposób naturalny zjawisko bloków państw członkowskich zainteresowanych i wyspecjalizowanych czy to regionem basenu Morza Śródziemnego, Morza Czarnego, czy też polityki wschodniej. Równolegle istnieje znacząca grupa państw członkowskich, która poprzez swoją znaczną odległość od danego regionu, wykazuje niewielkie zainteresowanie, a więc często i brak zrozumienia dla dotyczących go kwestii. Celem niniejszego artykułu jest uchwycenia tego zjawiska i próba jego systematyzacji poprzez pojęcie i metodologię Wskaźnika Specjalizacji Narodowych.
The European Neighbourhood Policy is the arena of continuous, inherent as it were, tensions among the ambitions of Member States wanting to play the largest role in the shaping of the European Union’s relationships with the surrounding world. A characteristic and obvious quality of this phenomenon is the fact that particular Member States’ interests in a given region in the neighbourhood of the European Union increases in proportion to its geographical proximity. This creates naturally the phenomenon of a group of Member States interested or specialized in the region of the Mediterranean Sea, the Black Sea or the Eastern policy. Simultaneously there exists a considerable group of Member States which, because of a considerable distance from a particular region, shows little interest and consequently a frequent lack of understanding of issues related to it. The objective of this article is to capture this phenomenon and to try to systemize it through the notion and methodology of the National Specialization Index.
Źródło:
Pogranicze. Polish Borderlands Studies; 2017, 5, 3; 225-235
2545-160X
2353-3781
Pojawia się w:
Pogranicze. Polish Borderlands Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcje Unii Europejskiej jako aktora na arenie międzynarodowej a rozwój aktywności w zakresie polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony
Concepts of the European Union as an Actor on the International Stage and the Development of Activities in the Field of Foreign, Security and Defence Policy
Autorzy:
Podraza, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832846.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Unia Europejska
koncepcje podmiotowości międzynarodowej UE
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony
European Union
concepts of an EU international actorness
Common Foreign and Security Policy
Common Security and Defence Policy
Opis:
Celem artykułu jest analiza Unii Europejskiej jako aktora na arenie międzynarodowej z punktu widzenia trzech najbardziej wpływowych koncepcji, tj. Europy jako potęgi cywilnej, normatywnej i militarnej. Charakterystyka dokonana jest przy uwzględnieniu ewolucji aktywności zewnętrznej Unii, począwszy od nieudanych prób zainicjowania integracji politycznej w latach 50. XX wieku aż do okresu po wejściu w życie traktatu lizbońskiego w 2009 r. Unia Europejska jest traktowana jako nowy rodzaj potęgi, którego wartość wynika ze stosowania instrumentów gospodarczych i dyplomatycznych (potęga cywilna), przywiązania do wartości i norm prawa międzynarodowego (potęga normatywna) oraz z ograniczonego stosowania instrumentów militarnych w postaci operacji petersberskich (potęga militarna). UE nie może jednak w pełni odegrać istotnej roli na arenie międzynarodowej. Ograniczenia w tym zakresie wynikają z braku należytej reakcji przez UE na wiele bieżących wyzwań o charakterze wewnętrznym (np. Brexit) lub zewnętrznych (np. wojna domowa w Syrii i napływ uchodźców do Europy). Są one także rezultatem faktu, że Unia Europejska jest traktowana jako struktura hybrydowa, gdyż wywodzi się z różnych źródeł lub składa się z elementów o odmiennym lub przeciwstawnym charakterze.
The aim of the article is to analyse the European Union as an actor in the international arena from the point of view of the three most influential concepts, i.e. Europe as a civilian, normative and military power. Characterization is made taking into account the evolution of the Union's external activities ranging from failed attempts to initiate political integration in the 1950s until the period after the entry into force of the Treaty of Lisbon in 2009. The European Union is treated as a new kind of power, whose value is derived from the use of economic and diplomatic instruments (a civilian power), attachment to the values and norms of international law (a normative power) and the limited use of military instruments in the form of Petersberg operations (a military power). The EU cannot fully play a significant role in the international arena. Restrictions in this regard derive from the lack of an adequate response by the EU to many current challenges internal (e.g. Brexit) or external challenges (e.g. the war in Syria and the influx of refugees to Europe). They are also the result of the fact that the European Union is treated as a hybrid structure, since it is derived from different sources, or consists of elements with different or opposite nature.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2016, 44, 3; 85-114
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy traktatowe Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej
Treaty principles of the EUs Common Foreign and Security Policy
Autorzy:
Ciupiński, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120786.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa UE
bezpieczeństwo europejskie
polityka bezpieczeństwa
polityka zagraniczna
European Union
EU
Common Foreign and Security Policy
CFSP
High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy
HR
Common Security and Defence Policy
CSDP
European External Action Service
EEAS
Opis:
The aim of this article is to analyse the long political and military process of forming the Common Foreign and Security Policy (CFSP). At the beginning it was the separate pillar of the European. For the European security issues was responsible the NATO and the Western European Union. After almost twenty years the Lisbon Treaty on European Union, which entered into force on 1 December 2009, changed the competence of the European Union in the security sphere. Treaty of Lisbon created the Common Security and Defence Policy (CSDP) and for the first time put so much attention to European Union’s international activity. Responsible for this is the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. For this function was appointed Catherine Ashton. She is assisted by the European External Action Service. HR is also one of the Vice-Presidents of the European Commission, chairs the Foreign Affairs Council, contributes through proposals towards the preparation of the CFSP and ensures implementation of the decisions adopted by the European Council and the Council, especially in the security matters. Lisbon compromise also led the termination of the Western European Union in 2011. Several prominent leadershave voiced support for a common defence for the Union. This possibility, requiring unanimous support among the member states, was formally laid down in Article 42 the Treaty of Lisbon extended the enhanced co-operation provision to become available for application in the area of defence. This mechanism enables a minimum number of member states to deepen integration within the EUs institutional framework, without the necessity of participation for reluctant member states.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2013, 4(93); 31-71
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System reagowania kryzysowego w regulacjach Unii Europejskiej
Crisis response system in European Union regulations
Autorzy:
Hoffmann, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/347522.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
bezpieczeństwo narodowe
reagowanie kryzysowe
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa UE
Europejska Strategia Bezpieczeństwa
international security
crisis response
European Union
EU Common Foreign and Security Policy
European Security Strategy
Opis:
Integracja europejska była od samego początku projektem o charakterze politycznogospodarczym. Z czasem jednak zaczęto budować zręby obecnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Przełomowa data miała miejsce wraz z wejściem w życie Traktatu z Maastricht w 1993 roku, w którego ramach powołano II filar – czyli Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa. W zasadzie od tego momentu moSna mówić o skondensowanym rozwoju regulacji w zakresie reagowania kryzysowego. Podstawowe przepisy z tego obszaru umieszczono w samym traktacie, i w kolejnych traktatach reformujących, a także w przepisach wspólnotowego prawa wtórnego. W szczególności dobitnie uregulowano funkcjonowanie systemu reagowania kryzysowego w Traktacie Amsterdamskim, który zaczął obowiązywać od 1 maja 1999 roku. Po tym okresie Unia Europejska zaczęła prowadzić pierwsze operacje cywilne, które miały urzeczywistnić fakt implementowania na dobre regulacji z zakresu zarządzania kryzysowego. Od tego momentu przeprowadzano coraz liczebniejsze misje cywilne, poprzez które kształtował się model reagowania kryzysowego. Model ten z czasem zaczął charakteryzować się tendencją do łączenia działań politycznych, środków wojskowych i policyjnych oraz pomocy ekonomicznej. Wraz z kolejnymi zmianami prawnymi, jakie miały miejsce w Unii Europejskiej – przyjęcie Traktatu Lizbońskiego, zwiększa się potencjał reagowania kryzysowego. Unia Europejska już obecnie angażuje się w coraz trudniejsze misje, dzięki którym wypracowuje spójną doktrynę bezpieczeństwa na Starym Kontynencie.
European integration by means of security is now concentrated on overcoming threats, as it used to in the past. Moreover, it is concentrated on eliminating threats, managing different challenges and, finally, restricting the risk. The aspect mentioned as the last one is especially significant. In comparison with various critical threats, the readiness of the European Union to take precautions on the Old Continent is considerable. One must assume that the issues of crisis management have been treated more and more extensively in the European Union since the beginning of the 1990s. Then, these issues were being extended in various areas of activity concerning the organization. It was shown, for example, in forming new politics, institutions or even the law covering this issue. Under this law, a unique crisis response system was formed. At present, it is at the European Union’s disposal. The system is the integral part of security management in individual countries, including the European Union. It is also a structure of dynamic systems which concern authority among its different organs. They are determined by methods, procedures and actions that tend to lower the level of risk and functioning of the whole organization. The purpose of this paper is to present the fact of crisis management in the European Union. Furthermore, it indicates basic legal regulations, both the treaty and the secondary law. The security system of European communities, including statutes that establish the ability of crisis response, are based on the treaty and the secondary law.
Źródło:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2010, 3; 97-108
1731-8157
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theoretical aspects in multi-level security management of the European Union in the framework of Security Sector Reform (SSR)
Autorzy:
Luiza, Wojnicz,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894863.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
European Union
the concept of multi-level governance (MLG)
security
Common Foreign and Security Policy (CFSP)
Common Security and Defence Policy (CSDP)
Security Sector Reform (SSR)
Unia Europejska
koncepcja wielopoziomowego zarządzania (MLG)
bezpieczeństwo
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony
reforma sektora bezpieczeństwa (SSR)
Opis:
Zarządzanie jest sposobem na zorganizowanie się społeczeństwa, podejmowanie i wdrażanie decyzji poprzez wzajemne zrozumienie, zawieranie porozumień i podejmowanie działań. Działa to na każdym poziomie, i widoczne jest w wymiarze społecznym, politycznym i ekonomicznym. Obejmuje szereg instrumentów, zasad, instytucji i praktycznych działań. Państwa, jednostki rządowe i pozarządowe posiadające pewne kompetencje w zakresie zarządzania mają na celu zwiększenie poziomu rozwoju i zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom. Koncepcja wielopoziomowego zarządzania (MLG) jest charakterystyczna dla Unii Europejskiej (UE) i tych obszarów, w których jest ona zdolna do sprawowania władzy na wielu poziomach przy użyciu sektorowych polityk wewnętrznych i zewnętrznych. Niniejszy artykuł koncentruje się na wielopoziomowym zarządzaniu bezpieczeństwem przez Unię Europejską w ramach reformy sektora bezpieczeństwa, dedykowanej zewnętrznej polityce, tj. Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Wspólnej Polityce Bezpieczeństwa i Obrony. W artykule autorka spróbuje wyjaśnić, co tak naprawdę oznacza reforma sektora bezpieczeństwa dla Unii Europejskiej. Aby lepiej zrozumieć tę analizę, autorka przyjęła teorię wielopoziomowego zarządzania, żeby pokazać, w jaki sposób można połączyć koncepcję reformy sektora bezpieczeństwa z wielopoziomowym zarządzaniem. Autorka wysunęła tezę, że koncepcja SSR jest realizowana w ramach wielopoziomowego zarządzania bezpieczeństwem, z uwagi na wiele podobieństw, np. w podejściu do zarządzania bezpieczeństwem przez UE w jej relacjach zewnętrznych.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2020, 3; 35-51
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólna Polityka Zagraniczna, Bezpieczeństwa i Obrony z perspektywy Berlina – o zaangażowaniu Niemiec w proces wzmacniania politycznej roli Europy
Common Foreign, Security and Defence Policy of the European Union from the perspective of Berlin: Germany’s commitment to the process of strengthening the political role of Europe
Autorzy:
Ciesielska-Klikowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/557231.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Wspólna Polityka Zagraniczna, Bezpieczeństwa i Obrony
Unia Europejska
Niemcy
niemiecka polityka zagraniczna
Niemcy w Unii Europejskiej
nowy porządek międzynarodowy
stosunki niemiecko-francuskie
Common Foreign, Security and Defence Policy
European Union
Germany
German foreign policy
Germany in the European Union
New International Order
Franco-German relationship
Opis:
Artykuł omawia zaangażowanie Republiki Federalnej Niemiec w proces wzmacniania Wspólnej Polityki Zagranicznej, Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej od wejścia w życie Traktatu Lizbońskiego do chwili obecnej. Po ukazaniu roli rządu w Berlinie w tym zakresie w ostatnich latach na scenie europejskiej, a także – na scenie międzynarodowej, autor wskazuje najważniejsze inicjatywy i strategie podejmowane oraz opracowywane przez administrację kanclerz Angeli Merkel, analizuje dyskusję nad kwestią wzmacniania niemieckiej pozycji w procesie integracji europejskiej na polu bezpieczeństwa oraz, jak sami Niemcy postrzegają swoje miejsce na arenie międzynarodowej.
The article focuses on the commitment of the Federal Republic of Germany to the process of strengthening the Common Foreign, Security and Defence Policy of the European Union since the Lisbon Treaty has entered into force. Its aim is to show the role which the Berlin government has played in this issue in the recent years in the European arena, and also more broadly – internationally. The text highlights the key initiatives and strategies undertaken and developed by the administration of Chancellor Angela Merkel, analyses the debate over the issue of strengthening the German role in the process of European integration in the field of safety, and notes how Germans themselves perceive their place in the international arena.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2017, 1; 67-81
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mechanizm podejmowania decyzji w zakresie stosunków zewnętrznych UE
System of Decision-Making in the Area of External Relations of the European Union
Autorzy:
Starzyk-Sulejewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832066.pdf
Data publikacji:
2020-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Unia Europejska
stosunki zewnętrzne UE
działania zewnętrzne UE
wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa UE
mechanizm podejmowania decyzji
the European Union
external relations of the EU
external action of the EU
common foreign and security policy of the EU
system of decision-making
Opis:
Zgodnie z dyspozycjami Traktatu z Lizbony do stosunków zewnętrznych UE zaliczono szereg dziedzin współpracy, w tym działania zewnętrzne UE (wspólną politykę handlową, współpracę na rzecz rozwoju, pomoc humanitarną etc.), wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa UE (WPZiB) oraz europejską politykę sąsiedztwa (EPS). Celem artykułu jest charakterystyka mechanizmu podejmowania decyzji w zakresie stosunków zewnętrznych UE oraz wskazanie różnic w tym zakresie i odpowiedź na pytanie, czy pod auspicjami nowych regulacji traktatowych udało się przezwyciężyć istniejący przed reformą lizbońską dualizm w tym zakresie. Podstawą teoretyczną przeprowadzonej analizy jest teoria reżimów międzynarodowych, a zwłaszcza rozwijana w jej ramach teoria reżimów decyzyjnych, które wydają się w tym przypadku szczególnie przydatne. W związku z tym artykuł składa się ze wstępu i zakończenia oraz trzech podrozdziałów. Podrozdział pierwszy to analiza możliwości zastosowania teorii reżimów międzynarodowych i rozwijanej w jej ramach teorii reżimów decyzyjnych do charakterystyki mechanizmu podejmowania decyzji w obszarze stosunków zewnętrznych UE. Podrozdział drugi to analiza mechanizmu podejmowania decyzji w zakresie działań zewnętrznych UE i zewnętrznych aspektów wewnętrznych polityk UE. Podrozdział trzeci to charakterystyka specyfiki mechanizmu podejmowania decyzji w dziedzinie WPZiB UE.
According to the provisions of the Treaty of Lisbon external relations of the European Union consist of a lot of areas of cooperation: External Action (common commercial policy, humanitarian aid, development cooperation etc.) the Common Foreign and Security Policy (CFSP) and the European Neighbourhood Policy (ENP). The main purpose of an article is an analysis of the decision-making system in the area of external relations of the European Union and differences in this area and answering the question if under the auspices of the new provisions of the treaty the EU is able to overcome dualism in this sphere existing in the period before entry into force of the lisbon reform. The theoretical basis of an analysis is the theory of international regimes and especially the theory of decision regimes. Article consists of introduction, three parts and conclusions. In the first part there is an analysis of the possibilities of using the theory of international regimes and especially the theory of decision regimes towards the description of the decision-making system in the area of external relations of the EU. The second part is the description of the decision-making system in the area of external action and on the external dimension of internal policies of the EU. The third part is the analysis of the decision-making system in the area of the Common Foreign and Security Policy of the EU.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2018, 46, 1; 7-27
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of the European security system in the context of current geopolitical challenges
Przemiany europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych
Autorzy:
Antonyuk, Natalia
Gladysh, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546997.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
European security system
NATO
the European Union
Common Foreign and Defence Policy
the OSCE
Ukraine
Russian Federation
europejski system bezpieczeństwa NATO
Unia Europejska
Wspólna
Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
OBWE
Ukraina
Federacja Rosyjska
Opis:
The article considers the issue of the modernization of the European system of security in the context of contemporary geopolitical challenges, especially the aggressive policy of the Russian Federation. The formation of the system of European security, taking into account the multi-dimensionality and the functionality of the system is analysed in the article, and the factors of threats and challenges that determine its modern functioning are indicated. The authors draw attention to the inefficiency of the European security system, its problems and possible avenues of reform. The main institutions of the European system of security are analysed: NATO (specifically the special contribution of this structure in ensuring peace and security on the European continent, paying particular attention to the experience and strength of this highly organized trans-Atlantic military-political organisation); The European Union and its Common Foreign and Security Policy (reasons for its emergence and development, those advantages and disadvantages which emerged at the time of its inception, the transformation of the CFSP under the Treaty of Lisbon and its prospects. Particular attention is devoted to the issue of its effectiveness in the context of the new threats to regional and global security); the OSCE (its main tasks and functions, achievements and problems). The authors propose possible ways of modernization of European security system, namely a review of relations with those countries which refuse to recognize the agreements governing the relations in the field of security; strengthening the NATO-EU rela tions; work out new strategic documents in the field of security and defence which correspond to modern security challenges in Europe; total reorganization of the OSCE; and the use of regional and sub-regional organizations for the purpose of strengthening the European security system.
W artykule rozważa się problem modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych, zwłaszcza agr esywnej polityki Federacji Rosyjskiej. Przeprowadzono analizę kształtowania syst emu europejskiego bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę wielowymiarowość i zdoln ość systemu, wyznaczono czynniki zagrożenia i wyzwania, które decydują obecnie o jego funkcjonowaniu. Autorzy zwracają uwagę na nieefektywność europejskiego systemu bezpieczeństwa, jego problemy i możliwe sposoby jego reformowania. Przeanalizowane główne instytucje europejskiego systemu bezpieczeństwa: NATO (szczególny wkład tej struktury w gwarantowanie pokoju i bezpieczeństwa na kontynencie europejskimi, z uwzględnieniem doświadczeń i potencjału tej wysoce zorganizowanej wojskowo-politycznej struktury transatlantyckiego bezpieczeństwa), Unię Europejską i jej Wspólną Polityką Zagraniczną i Bezpieczeństwa (powody powstania i rozwój WPZB EU, jej zalety i wady, które ujawniły się podczas jej stanowienia i realizacji, transformowanie WPZB na mocy Traktatu z Lizbony i perspektywy jej rozwoju). Szczególną akcent położono na kwestie jej efektywności w kontekście nowych zagrożeń regionalnego i globalnego bezpieczeństwa. W artykule uwzględniono także OBWE (jej główne zadania i funkcje, osiągnięcia i problemy). Autorzy proponują możliwe kierunki modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa, mianowicie reorientację stosunków z krajami, które odmawiają uznawania umów regulujących relacje w sferze bezpieczeństwa; wzmocnienie relacji NATO–UE; wypracowanie nowych strategicznych dokumentów dotyczących bezpieczeństwa i obrony, które odpowiadałyby współczesnym wyzwaniom bezpieczeństwa europejskiego; całkowita reorganizacja OBWE; wykorzystanie regionalnych i subregionalnych organizacji w celach wzmocnienia bezpieczeństwa europejskiego.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2017, 3, 2; 99-117
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies