Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ukrainian people" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Ukraińcy w Piotrkowie Trybunalskim w okresie międzywojennym (1920-1939)
Ukrainian People in Piotrków Trybunalski in the Interwar Period (1920-1939)
Autorzy:
Warzocha, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850574.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Ukrainians
soldiers
Ukrainian People’s Republic
Piotrków Trybunalski
Ukraińcy
żołnierze
Ukraińska Republika Ludowa
Opis:
Nieliczni Ukraińcy przebywali w Piotrkowie Trybunalskim już w okresie panowania carskiego. Najczęściej byli żołnierzami armii rosyjskiej. Także w czasie I wojny światowej pojawili się w Piotrkowie uchodźcy pochodzący z Ukrainy. Większa grupa Ukraińców przybyła do Piotrkowa po 1920 roku. Wojska Ukraińskiej Republiki Ludowej walczyły u boku Wojska Polskiego przeciwko sowieckiej Rosji. Ukraińcy nie zdołali jednak utworzyć niepodległego państwa, zaś wojska ukraińskie zostały internowane w Polsce. Obóz Internowanych nr 11 znajdował się w Piotrkowie, na terenie koszar Wojska Polskiego. Powstał na przełomie grudnia 1920 i stycznia 1921 roku, został zlikwidowany w listopadzie 1921 roku. Był to najmniejszy z podobnych obozów w Polsce. Przebywało w nim od 372 do 576 osób – żołnierzy i członków ich rodzin. Na tle innych podobnych placówek piotrkowski obóz dla internowanych wyróżniał się pod względem dobrej jakości warunków lokalowych. Faktycznie był miejscem stałego zakwaterowania, a nie izolacji. Żołnierze ukraińscy mieli w ciągu dnia możliwość opuszczania obozu i swobodnego poruszania się po mieście i jego okolicy. Mogli podejmować pracę zarobkową. Internowani mogli prowadzić działalność oświatową, kulturalną, religijną, sportową i wydawniczą, mogli tworzyć i prowadzić warsztaty rzemieślnicze. W obozie w Piotrkowie w 1921 roku funkcjonowało kółko kulturalno-oświatowe. Utworzono szkołę dla analfabetów. Organizowano kursy języków obcych oraz historii ukraińskiego piśmiennictwa. W obozie działał chór. Wydawano kilka czasopism. W Piotrkowie działał w 1921 roku Związek Internowanych Ukraińskich Studentów. Nie utworzono natomiast kaplicy, a internowani korzystali z piotrkowskiej cerkwi prawosławnej. Po rozwiązaniu obozu część byłych żołnierzy pozostała w Piotrkowie. W różnych latach przebywało ich w mieście około 140-170. Najlepiej wykształceni pracowali jako urzędnicy, inni jako robotnicy w fabrykach i rolnictwie. Część ożeniła się z Polkami, a ich potomkowie mieszkają w Piotrkowie do dziś.
There were already a few Ukrainians in Piotrków Trybunalski during the tsarist reign. Most often, they were soldiers of the Russian army. Refugees from Ukraine also appeared in Piotrków during World War I, and a large group arrived there after 1920. The troops of the Ukrainian People’s Republic fought alongside the Polish army against Soviet Russia. However, the Ukrainians did not manage to create an independent state, and the Ukrainian army was interned in Poland. Internment camp No. 11 was located in Piotrków, in the barracks of the Polish army. Established between December 1920 and January 1921, it was dissolved in November 1921. It was the smallest of such camps in Poland: there were between 372 and 576 soldiers and their family members there. Compared to other similar establishments, the internment camp in Piotrków stood out in terms of its good-quality housing. It was in fact a place of permanent residence rather than isolation. During the day, the Ukrainian soldiers were able to leave the camp and move freely around the city and its surroundings. They could also take up paid jobs. In addition, the internees could conduct educational, cultural, religious, sports, and publishing activities, as well as run craft workshops. There was also a cultural-educational club and a school for the illiterate internees. In the camp foreign language courses and classes in the history of Ukrainian writing were organized as well. There was also a choir, and several magazines were published. Finally, some of the young people were members of the Union of Interned Ukrainian Students. However, there was no chapel, and the internees used the Orthodox Church in Piotrków. After the camp was dissolved, some of the soldiers remained in Piotrków. Approximately, 140-170 of them lived in the city at various times. The best educated Ukrainians worked as clerks and others worked in factories and on farms. Some of them married Polish women, and their descendants have lived in Piotrków to this day.
Źródło:
Facta Simonidis; 2022, 15, 1; 43-74
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińscy emigranci polityczni w Kaliszu i Piotrkowie Trybunalskim w latach 1920–1930 w świetle źródeł archiwalnych
Ukrainian political emigrants in Kalisz and Piotrków Trybunalski in the years 1920–1930 in the light of archival sources
Autorzy:
Sinkewycz, Jewhen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343423.pdf
Data publikacji:
2024-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraińska Republika Ludowa
Polska
ukraińscy emigranci polityczni
Kalisz
Piotrków Trybunalski
Ukrainian People’s Republic
Polska
Ukrainian political emigrants
Opis:
In this article, the author considered the fate of Ukrainian political emigrants in the socio-economic life of Kalisz and Piotrków Trybunalski in the 1920s and 1930s. Apart from mentions in general works and articles about Ukrainian political emigration in Poland, there are several special studies devoted to Kalisz and Piotrków Trybunalski. This study was conducted primarily on the basis of documents processed by the author in the state archives of Lodz and Piotrków Trybunalski.
W niniejszym artykule autor rozważył losy ukraińskich emigrantów politycznych w życiu społeczno-gospodarczym Kalisza i Piotrkowa Trybunalskiego w latach 20. i 30. XX wieku. Oprócz wzmianek w ogólnych pracach i artykułach na temat ukraińskiej emigracji politycznej w Polsce, istnieje kilka specjalnych opracowań poświęconych Kaliszowi i Piotrkowowi Trybunalskiemu. Niniejsze opracowanie zostało przeprowadzone przede wszystkim na podstawie dokumentów opracowanych przez autora w archiwach państwowych Łodzi i Piotrkowa Trybunalskiego.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2024, 1(40); 166-185
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Українські політичні емігранти в суспільному, господарському і культурному житті Ченстохови, Пйотркува-Трибунальського, Торуня, Каліша та Тухолі в 1920–1930-х роках
Ukraińscy emigranci polityczni w życiu społeczno-gospodarczym Częstochowy, Piotrkowa Trybunalskiego, Torunia, Kalisza i Tucholi w latach 1920–1930
Autorzy:
Sinkevych, Yevhen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33916885.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
political emigrants
Polska
Ukrainian People’s Republic
emigranci polityczni
Polska
Ukraińska Republika Ludowa
політичні емігранти Польща
Українська Народна Республіка
Opis:
Доля України значною мірою, ніж інших народів, переплетена з долею Польщі. В українсько-польській історії є багато прикладів союзів і дружби. 22 квітня 1920 р. було укладено українсько-польський союз, який зрештою під натиском більшовицького війська не виправдав очікуваних сподівань української сторони. На цьому історія українських регулярних збройних сил закінчилася, армія УНР восени 1920 р. перейшла кордон і була інтернована. Українські політичні емігранти в Польщі 1920–1930-х рр. намагалися посісти гідне місце в суспільно-економічному та культурному житті за місцем свого проживання. У статті розглядаються питання діяльності українських військових мігрантів на території Польщі в міжвоєнний період (від 1920 р. до початку Другої світової війни). Зокрема, мова йде про контекст і обставини появи української еміграції в Республіці Польща внаслідок діяльності армії УНР та співпраці Симона Петлюри з Юзефом Пілсудським, а також різні аспекти її функціонування в ряді польських міст: склад, умови життя, організація товариств, реалізація громадських та культурних ініціатив тощо. На основі комплексного аналізу архівних джерел і сучасної української та польської історіографії проблеми автор відзначає необхідність подальших історіографічних досліджень.
The fate of Ukraine is intertwined with the fate of Poland to a greater extent than that of other nations. There are many alliances and friendships in Ukrainian-Polish history. On April 22, 1920, the Ukrainian-Polish union was concluded. Thus, the story of the Ukrainian regular armed forces ended. Ukrainian political emigrants in Poland in the 1920s and 1930s tried to take a decent place in the social and economic life of their place of residence. The authors deal with the issue of a Ukrainian army emigration to be found active in the territory of Poland in the interwar period (from 1920 to the outbreak of World War II). He shows the context and circumstances of its appearance in the Republic of Poland, as a result of the Ukrainian People’s Republic army activity and Symen Peltura’s cooperation with Józef Piłsudski. The authors characterize the way the army emigration functioned within the reality of the Polish nation covering various aspects, a developed cultural and educational structure among others. Based on a comprehensive analysis of modern Ukrainian historiography of the problem, the authors note the necessity of further historiographical research.
Losy Ukrainy w większym stopniu niż innych narodów splatają się z losami Polski. W historii ukraińsko-polskiej jest wiele sojuszy i przyjaźni. 22 kwietnia 1920 r. została zawarta unia ukraińsko-polska, którą ostatecznie pokonały wojska bolszewickie. Na tym zakończyła się historia ukraińskich regularnych sił zbrojnych: armia Ukraińskiej Republiki Ludowej przekroczyła granicę jesienią 1920 r. i została internowana. Ukraińscy emigranci polityczni w Polsce w latach dwudziestych i trzydziestych XX w. starali się zająć godne miejsce w życiu społecznym i gospodarczym swojego miejsca zamieszkania. Autor podejmuje problematykę ukraińskiej emigracji wojskowej, która funkcjonowała na ziemiach polskich w okresie międzywojennym (od 1920 r. do początku II wojny światowej). Ukazuje kontekst i okoliczności jej pojawienia się w Rzeczypospolitej, w wyniku działań armii URL oraz współpracy Szymona Petlury z Józefem Piłsudskim. Charakteryzuje funkcjonowanie emigracji ukraińskiej w realiach narodu polskiego, obejmując różne aspekty, rozwiniętą strukturę kulturalno-oświatową itp. Opierając się na kompleksowej analizie współczesnej ukraińskiej i polskiej historiografii problemu, autor zauważa potrzebę dalszych badań historiograficznych.
Źródło:
Res Historica; 2023, 56; 449-478
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia zaopatrzenia inwalidów wojennych z byłej Ukraińskiej Republiki Ludowej w II Rzeczpospolitej w latach 1921–1927
Autorzy:
Święch, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401321.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
wojna polsko-bolszewicka
II Rzeczpospolita
Ukraińska Republika Ludowa
ukraińscy inwalidzi wojenni
Polish-Soviet war
Second Polish Republic
the Ukrainian People’s Republic
Ukrainian war invalids
Opis:
Głównym celem artykułu jest analiza problematyki dotyczącej zaopatrzenia inwalidów wojennych z byłej Ukraińskiej Republiki Ludowej (URL), którzy walczyli u boku Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych wraz z innymi żołnierzami URL zostali oni internowani w Polsce. Po likwidacji obozów internowania w 1924 r. znaleźli się w trudnej sytuacji. Jednak dopiero w 1927 r. zrównano ich w prawach z polskimi inwalidami wojennymi. Niniejszy artykuł ukazuje proces legislacyjny, który doprowadził do wydania rozporządzenia w tej sprawie. Ukazuje również motywy, jakimi kierowały się polskie władze.
The main purpose of the article is to analyze the issues regarding the supply of war invalids from the former Ukrainian People’s Republic who fought alongside the Polish Army in the Polish-Soviet war. Aft er the end of hostilities, they were interned in Poland along with other soldiers of the Ukrainian People’s Republic. After the liquidation of internment camps in 1924, they found themselves in a diffi cult situation. However, it wasn’t until 1927 that they were equated with Polish war invalids. This article shows the legislative process that led to the issue of a regulation on this matter. It also shows the motives of the Polish authorities.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2020, 23; 55-69
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińska Wojskowo-Sanitarna Misja w Austrii i na Węgrzech w latach 1918–1919 (na podstawie materiałów Centralnego Państwowego Archiwum Wyższych Organów Władzy i Zarządzania Ukrainy)
Ukrainian Military and Sanitary Mission in Austria and Hungary in 1918–1919 (Based on the Materials from the Central State Archives of Supreme Bodies of Power and Government of Ukraine)
Autorzy:
Sribniak, Milana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46446162.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
jeńcy ukraińscy
misja wojskowo-sanitarna
punkt tranzytowy
Ukraińska Republika Ludowa
Austria
Węgry
Ukrainian prisoners of war
miliary and sanitary mission
midpoint
Ukrainian People's Republic
Hungary
Opis:
Repatriacja jeńców żołnierzy ukraińskich z terenów Austrii i Węgier po I wojnie światowej do dziś przyciąga uwagę badaczy historii Europy Środkowo-Wschodniej i rzuca dodatkowe światło na ówczesną geopolitykę, koleje wojenne i losy setek tysięcy ludzi. Ukraińskie organizacje państwowe, dyplomatyczne i humanitarne – w szczególności misje wojskowe i sanitarne Ukraińskiej Republiki Ludowej (URL) w Austrii, na Węgrzech i w innych krajach – odegrały kluczową rolę w ustaleniu przebiegu procesu repatriacji Ukraińców z obozów państw centralnych. Artykuł ukazuje specyfikę działalności i znaczenie misji wojskowo- -sanitarnych URL na terenach byłego Cesarstwa Austro-Węgierskiego, które pełniły szereg funkcji dyplomatycznych i humanitarnych. W szczególności przez pryzmat cennych dokumentów archiwalnych Centralnego Archiwum Państwowego Wyższych Organów Władzy i Zarządzania Ukrainy autorce udało się uwypuklić rolę misji w wyznaczaniu tras ewakuacyjnych, prowadzeniu negocjacji dyplomatycznych z rządami innych państw w sprawie tranzytu repatriantów, tworzeniu punktów tranzytowych (stacji) oraz organizowaniu udzielania pomocy medycznej i materialnej. Ważnym aspektem opracowania była analiza specyfiki działalności misji w Austrii i na Węgrzech (kierowanej przez Andrija Okopenko), zakresu obowiązków ich członków, charakteru współpracy z innymi instytucjami (w szczególności misje dyplomatyczne Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej). Autorka skupiła się na badaniu wyzwań, jakie pojawiły się w procesie repatriacji jeńców Ukraińców, a także wpływu na ten proces wydarzeń geopolitycznych, które uniemożliwiły skuteczną realizację masowej repatriacji. W pracy przeanalizowano specyfikę opieki nad repatriantami (zaopatrzenie w żywność, zapewnienie im pomocy medycznej i materialnej, a także prowadzenie działalności kulturalnej i oświatowej) w punktach tranzytowych na terenie Austrii i Węgier (zwłaszcza na przykładzie Wiednia – głównego punktu tranzytowego repatriacji jeńców Ukraińców). Działalność misji wojskowo-sanitarnych w czasach Państwa Ukraińskiego i URL umożliwiła zorganizowanie zakrojonej na szeroką skalę pomocy humanitarnej dla jeńców Ukraińców po zakończeniu I wojny światowej w warunkach trudnej sytuacji geopolitycznej i braku zasobów.
Repatriation of Ukrainian prisoners of war from the territories of Austria and Hungary after World War I is a unique phenomenon of Central-Eastern European history that sheds new light on the geopolitics, military vicissitude, and destinies of hundreds of thousands of people at that time. Ukrainian state, diplomatic, and humanitarian institutions – particularly Ukrainian military and sanitary missions of the Ukrainian People’s Republic (UPR) in Austria, Hungary, and other countries played a key role in implementing the repatriation process of Ukrainians from Central Powers camps. The article describes the specifics of activity and importance of UPR military and sanitary missions on the territory of the former Austro-Hungarian Empire which performed various functions in diplomatic and humanitarian fields. In particular, the author highlights the missions’ role in determining evacuation routes, diplomatic negotiations with foreign governments for repatriates’ transit, establishing the midpoints (stanytsia), and organizing medical and humanitarian aid. This was done based on invaluable archival documents of the Central State Archives of Supreme Authorities and Government of Ukraine. An important research aspect is also the specifics of the mission’s activity in Austria and Hungary (led by Andrii Okopenko), members’ scope of duties, specific features of their cooperation with other institutions (in particular, with the diplomatic missions of the West Ukrainian People’s Republic). The author focused on researching the challenges that appeared in the course of repatriation of the Ukrainian prisoners of war, as well as the impact of geopolitical events which constrained the effective implementation of mass repatriation. In this research, the characteristic features of humanitarian assistance to repatriates (providing nutrition, medical and financial aid, organizing cultural and educational activities) at midpoints in Austria and Hungary were analyzed (particularly based on the example of Vienna, the main transit point for repatriation of the Ukrainian prisoners of war). The activity of military and sanitary missions in the times of the Ukrainian State and the UPR allowed to organize full-scale humanitarian assistance to Ukrainian prisoners of war after World War I in the light of the difficult geopolitical situation and shortage of resources. An important research aspect is also the specifics of the mission’s activity in Austria and Hungary (led by Andrii Okopenko), members’ scope of duties, specific features of their cooperation with other institutions (in particular, with the diplomatic missions of the West Ukrainian People's Republic). The author focused on researching the challenges that appeared in the course of Ukrainian prisoners-of-war repatriation, as well as the impact of geopolitical events which constrained the effective implementation of mass repatriation. In the research, the characteristic features of humanitarian assistance to repatriates (providing nutrition, medical and financial aid, organizing cultural and educational activities) at midpoints in Austria and Hungary were analyzed (particularly on the example of Vienna, the main transit point for Ukrainian prisoners-of-war repatriation). The activity of military and sanitary missions in the times of the Ukrainian State and the Ukrainian People’s Republic allowed to organize full-scale humanitarian assistance to Ukrainian prisoners of war after World War I in the light of the jdifficult geopolitical situation and shortage of resources.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2024, 115; 49-66
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Nadzwyczajnej Komisji Śledczej ds. Antysemickich Pogromów na Terytorium Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1919 roku
Activities of the Special Commission to Investigate Anti-Jewish Pogroms in the Territory of the Ukrainian People’s Republic in 1919
Autorzy:
Kozubel, Marek Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129559.pdf
Data publikacji:
2020-12-19
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
history of Ukraine
pogroms
Symon Petlyura
Ukrainian People’s Republic
war crimes
historia Ukrainy
pogromy
Symon Petlura
Ukraińska Republika Ludowa
zbrodnie wojenne
Opis:
Rok 1919 zapisał się bardzo krwawo w relacjach ukraińsko-żydowskich. Na marginesie konfliktów zbrojnych, które musiała toczyć Ukraińska Republika Ludowa, oraz przy rozpowszechnieniu bandytyzmu doszło na jej terytorium do wielu zbrodni na ludności żydowskiej. Pogromy pochłonęły życie nawet kilkudziesięciu tysięcy osób. Powyższy temat jest zdecydowanie najbardziej kontrowersyjnym fragmentem historii ukraińskiej rewolucji narodowej lat 1914–1923.
In Ukrainian-Jewish relations, the year 1919 was marked with blood. On the margin of armed conflicts fought by the Ukrainian People’s Republic and widespread banditry, many crimes against Jewish people were committed in its territory. The pogroms took the lives of as many as tens of thousands people. This topic is by far the most controversial fragment of the history of the Ukrainian national revolution of 1914–23.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2020, 127, 4; 883-920
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)
A Profile of the Ukranian Warlord Ołeksandr Kozyr-Zirka and his Activities during the Rule of the Directorate of the Ukrainian People’s Republic (1918–1919)
Олесь Козырь-Зирка – профиль недисциплинированного атамана во время правления Директории Украинской Народной Республики (1918–1919)
Autorzy:
Kozubel, Marek Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857065.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Ukraińska Republika Ludowa
ukraińska wojna o niepodległość
rosyjska wojna domowa
antysemityzm
pogromy
zbrodnie wojenne
Ukrainian People’s Republic
Ukrainian War of Independence
Russian Civil War
anti-Semitism
pogroms
war crimes
Украинская Народная Республика
Украинская война за независимость
гражданская война в России
антисемитизм
погромы
военные преступления
Opis:
Artykuł jest poświęcony Ołeksandrowi Kozyrowi-Zirce, jednemu z najsłynniejszych ukraińskich atamanów okresu ukraińskiej rewolucji narodowej 1917–1921. Jego kariera jako dowódcy oddziału obejmowała okres od listopada 1918 r. do grudnia 1919 r. W tym czasie walczył po stronie Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej przeciwko władzy hetmana Pawła Skoropadskiego, Armii Czerwonej i Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Zasłynął głównie z rozbojów na tyłach wojsk ukraińskich oraz pogromów dokonanych w Owruczu na przełomie 1918 i 1919 r. Jego losy zainspirowały Michaiła Bułhakowa do stworzenia postaci krwawego atamana Kozyra-Laszki, jednego z pobocznych bohaterów powieści Biała gwardia.
The article concerns Oleksandr Kozyr-Zirka, who was one of the most famous Ukrainian warlords associated with the 1917–1921 Ukrainian War of Independence. Kozyr-Zirka served as a military unit commander for the Directorate of the Ukrainian People’s Republic from November 1918 to December 1919. During this period, he challenged the authority of the recently installed Hetman of Ukraine Paweł Skoropadski and fought against both the Red Army and military factions from the South of Russia. He was famous mainly for conducting robberies in the areas behind the advancing Ukrainian troops and participating in the 1918 and 1919 pogroms carried out in Owrucz. His fate inspired Mikhail Bulgakov to create the bloody warlord Kozyr-Laszka, who appeared as a character in his novel „The White Guard”.
Статья посвящена Олесю Козырь-Зирке, одному из самых известных украинских атаманов периода украинской национальной революции 1917–1921 годов. Его карьера командира подразделения пришлась на период с ноября 1918 г. по декабрь 1919 г. В это время он воевал на стороне Директории Украинской Народной Республики против власти гетмана Павла Скоропадского, Красной Армии и Вооруженных Сил Юга России. Он прославился в основном грабежами в тылу украинских войск и погромами, совершенными в Овруче на рубеже 1918–1919 годов. Его судьба вдохновила Михаила Булгакова на создание персонажа кровавого атамана Козыря-Лешко, одного из второстепенных героев романа „Белая гвардия”.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 172-205
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies