Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kierkegaard" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Geistlosigkeit. Reflexionen zur Aktualität von Søren Kierkegaards Konstruktion des Selbst im Spannungsfeld von Immanenz und Transzendenz
    Autorzy:
    Hüsch, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076806.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    Søren Kierkegaard
    spiritlessness
    self
    immanence
    transcendence
    Opis:
    Spiritlessness. Reflections on the topicality of Søren Kierkegaard’s construction of the self in the field of tension between immanence and transcendence: One of the most suggestive and provocative concepts developed by the Danish philosopher Søren Kierkegaard is the concept of “spiritlessness”. Spiritlessness is conceived of as a state of mind which cuts out transcendent possibilities at the benefice of reduced immanent probabilities and thus hinders the individual to become a true Self. The present paper asks for the topicality of Kierkegaard’s dialectics of “spirit” and “spiritlessness” for the constitution of the Self in the 21st cntury.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2021, 11, 2; 363-381
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    How To Be a Baptist Philosopher
    Autorzy:
    Boone, Mark J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39569176.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Christian philosophy
    Reformation philosophy
    Baptist philosophy
    John Locke
    Søren Kierkegaard
    Opis:
    In this paper I will give some provisional answers to the questions how one can be a Christian philosopher rather than just a philosopher who happens to be a Christian, how one can be a Reformation philosopher rather than just a Christian philosopher whohappens to be a Reformation Christian, and how one can be a Baptist philosopher rather than just a Reformation philosopher who happens to be a Baptist. A good way to be a philosopher is to, like Socrates, seek wisdom concerning spiritual good. A good wayto be a specifically Christian philosopher is to, like Augustine, seek that wisdom in Jesus Christ. A good way to be a specifically Reformation philosopher is to recognize and reflect on a distinction between two inseparable spiritual goods on which we are seeking wisdom: justification and sanctification. A good way to be a specifically Baptist philosopher, taking some inspiration from the likes of Locke and Kierkegaard, is to also recognize and reflect on some signs of these spiritual goods which Baptists emphasize: resistance to the idea of a state church and believer’s baptism.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2023, 59, 2; 169-203
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Estetyzacja bez granic? O (konfliktowej) komplementarności etyki i estetyki
    Aesthetisation without limits? On the (conflictual) complementarity between ethics and aesthetics
    Autorzy:
    Rejniak-Majewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666090.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    estetyzacja
    etyka
    estetyka
    Søren Kierkegaard
    Wolfgang Welsch
    Rafał Michalski
    aesthetisation
    ethics
    aesthetics
    Opis:
    The article is a critical commentary on the book Między etyką i estetyką. Rozważania nad problemem estetyzacji [Between Ethics and Aesthetics. Considerations on the Issue of Aesthetisation] (Toruń: Wydawnictwo UMK, 2017). Apart from analyzing ideas presented in the book, it provides a reflection on prior discussions on aesthetisation and the Polish reception of the topic, going on since 1990s. Whereas “surface aesthetisation” understood as an economic and PR strategy of embellishment used to be commonly criticized, the postmodern, anti-fundamentalist project of “deep-seated aesthetisation” had been more warmly welcomed. The anthology introduces a new accent in relation to the earlier discussions, because its main concern is the relationship between ethics and aesthetics. Although the book presents various perspectives, the authors generally argue for the need for ethical criteria and complementarity between ethics and aesthetics. In this sense, they counter Wolfgang Welsch’s thesis that “ethics is today in the process of transforming itself into a subdiscipline of aesthetics”.
    Artykuł stanowi komentarz do książki Między etyką i estetyką. Rozważania nad problemem estetyzacji (Toruń, 2017). Analizę koncepcji prezentowanych w książce poprzedza przypomnienie kontekstu wcześniejszych dyskusji nad problematyką estetyzacji, w szczególności polskiej recepcji tej tematyki, począwszy od lat 90. dwudziestego wieku. O ile estetyzacja powierzchowna, rozumiana jako marketingowa i PR-owa strategia upiększania, spotykała się zazwyczaj z krytyką, bardziej pozytywnie przyjmowano postmodernistyczny, antyfundamentalistyczny program „estetyzacji głębokiej”. Omawiana antologia tekstów wprowadza nowy akcent w stosunku do wcześniejszych dyskusji, skupia się bowiem na relacji etyki i estetyki. Choć zostały w niej uwzględnione różne perspektywy, autorzy antologii opowiadają się za nieredukowalną potrzebą etycznych miar i wzajemną komplementarnością etyki i estetyki. Teksty zgromadzone w książce zaprzeczają w tym sensie tezie Wolfganga Welscha, że „współcześnie etyka sama przeobraża się w subdyscyplinę estetyki”.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2019, 33; 91-108
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Eagle? It is not half-turtle, half-thunder”. The problem of romantic irony in Vade-mecum
    Autorzy:
    Ronge, Gerard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17893096.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Søren Kierkegaard
    ironia romantyczna
    Vade-mecum
    permanentna parabaza
    Romantic irony
    permanent parabasis
    Opis:
    Numerous studies on the works composing the volume Vade-mecum confirm that although the individual poems are characterised by great ethical sensitivity and strong moral rigour, it is difficult to clearly define the worldview of Norwid’s work. The author of the article proposes an interpretation of Vade-mecum, taking into account the problem of Romantic irony. The poet uses irony as a tool to reach the elusive Truth. For him, ironic distance is not distancing himself from the views professed in particular works, but an awareness of the imperfections of a language which may falsify those views. Irony helps him in his quest to “give the right word to the thing”, not allowing the language to simplify or reduce the moral statements expressed in individual works.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2019, 37 English Version; 135-146
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Orzeł? Nie jest pół-żółwiem, pół-gromem”. Problem ironii romantycznej w Vade-mecum
    “Eagle? It is not half-turtle, half-thunder”. The problem of romantic irony in Vade-mecum
    Autorzy:
    Ronge, Gerard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117462.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Søren Kierkegaard
    ironia romantyczna
    Vade-mecum
    permanentna parabaza
    Romantic irony
    permanent parabasis
    Opis:
    Liczne opracowania na temat utworów wchodzących w skład Vade-mecum potwierdzają, że choć wiersze te cechują się ogromną wrażliwością etyczną i silnym rygoryzmem moralnym, trudno jest jasno określić światopogląd dzieła Norwida. Autor artykułu proponuje interpretację Vade-mecum z uwzględnieniem problematyki ironii romantycznej. Poeta posługuje się ironią jako narzędziem dochodzenia do nieuchwytnej Prawdy. Dystans ironiczny nie jest u niego dystansowaniem się od poglądów głoszonych w poszczególnych utworach, ale świadomością niedoskonałości języka, który może te poglądy fałszować. Ironia pomaga mu w dążeniu, by „odpowiednie dać rzeczy słowo”, nie pozwalając językowi upraszczać bądź redukować wyrażanych w poszczególnych utworach twierdzeń o charakterze moralnym.
    Numerous studies on the works composing the volume Vade-mecum confirm that although the individual poems are characterised by great ethical sensitivity and strong moral rigour, it is difficult to clearly define the worldview of Norwid’s work. The author of the article proposes an interpretation of Vade-mecum, taking into account the problem of Romantic irony. The poet uses irony as a tool to reach the elusive Truth. For him, ironic distance is not distancing himself from the views professed in particular works, but an awareness of the imperfections of a language which may falsify those views. Irony helps him in his quest to “give the right word to the thing”, not allowing the language to simplify or reduce the moral statements expressed in individual works.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2019, 37; 131-143
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maciej Artur SOSNOWSKI, Pokochać dialektykę
    Autorzy:
    Kącka, Eliza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437586.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    Søren Kierkegaard
    Georg Wilhelm Friedrich Hegel
    Lew Tołstoj
    idea/definicja miłości
    dialektyka
    powtórzenie
    zapośredniczenie
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2012, 2, 2; 431-438
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ziemska czy niebiańska? Wizja miłości u Cypriana Kamila Norwida i Sørena Kierkegaarda
    Earthly or Heavenly? Visions of love in Cyprian Kamil Norwid and Søren Kierkegaard
    Autorzy:
    Walczak, Maria
    Krogulska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/459681.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    miłość
    fi lozofi a egzystencjalna
    Søren Kierkegaard
    Cyprian Kamil
    Norwid
    love
    existential philosophy
    Cyprian Kamil Norwid
    Opis:
    Søren Kierkegaard i Cyprian Kamil Norwid nie należą do często zestawianych ze sobą twórców. Jednak ich wizje miłości mają wiele wspólnych cech. Odwołują się do konwencjonalnych przejawów tego uczucia: aktu zaręczyn i małżeństwa. Krytykują złudność i niedoskonałość „miłości ziemskiej”. Wskazują na duchowy wymiar tego uczucia oraz możliwość miłości przy dążeniu ku boskiemu wymiarowi.
    The article is devoted to the analysis of conceptions of love created by two nineteenth century thinkers: Cyprian Kamil Norwid and Søren Kierkegaard. Although their att itude to love has not been widely compared, the authors believe that it is important to point out similarities. Both the Polish writer and the Danish philosopher are focused on engagement and marriage, which are thought to be conventional ways of expressing the feeling. They criticise the imperfection of “love profane”. Their goal is to emphasize the spiritual aspect of love, which is connected with Christian thought.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2013, 3
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kierkegaard On Descartes: Doubt as a Prefiguration of Existential Despair
    Kierkegaard o Kartezjuszu. Wątpienie jako prefiguracja egzystencjalnej rozpaczy
    Autorzy:
    Kupś, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097302.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Søren Kierkegaard
    Kartezjusz
    wątpienie
    rozpacz
    racjonalizm
    sceptycyzm
    nieskończona rezygnacja
    Descartes
    doubt
    despair
    rationalism
    scepticism
    infinite resignation
    Opis:
    In his early, unfinished essay entitled Johannes Climacus, or De omnibus dubitandum est, Søren Kierkegaard enters into a polemic with Hegel’s interpretation of the methodic Cartesian doubt. Kierkegaard questions the philosophical absolutism of Cartesian scepticism and his methodological universalism. For the first time in Kierkegaard’s writings, the sphere of speculation (thinking) is confronted with personal involvement (will). Kierkegaard never published this work (it came out posthumously), and did not make any direct reference to Descartes in the same form ever again. However, certain subjects and themes remained: doubt (contrasted with despair) and the alias (Johannes Climacus), used when writing that early essay.
    We swoim wczesnym, nieukończonym eseju zatytułowanym Johannes Climacus albo De omnibus dubitandum est Søren Kierkegaard wdaje się w polemikę z Heglowską interpretacją metodycznego Kartezjańskiego wątpienia. Kierkegaard kwestionuje filozoficzny absolutyzm Kartezjańskiego sceptycyzmu i jego metodologiczny uniwersalizm. Po raz pierwszy w pismach Kierkegaarda sfera spekulacji (myślenia) zostaje skonfrontowana z osobistym zaangażowaniem (wolą). Kierkegaard nigdy nie opublikował tego dzieła (wydano je pośmiertnie) i nigdy więcej nie odniósł się bezpośrednio do Kartezjusza w tej samej formie. Pozostały jednak pewne tematy i wątki: zwątpienie (przeciwstawione rozpaczy) i pseudonim (Johannes Climacus) używany podczas pisania tego wczesnego eseju.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 2; 23-34
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewa Partyga «Ibsenowskie konstelacje. Ćwiczenia w patrzeniu i czytaniu». Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2016
    Ewa Partyga «Ibsenowskie konstelacje. Ćwiczenia w patrzeniu i czytaniu». Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, Warsaw 2016
    Autorzy:
    Sokół, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36139476.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Henrik Ibsen
    recepcja kulturowa
    Friedrich Nietzsche
    Søren Kierkegaard
    Edvard Munch
    Vilhelm Hammershøi
    konstelacje kulturowe
    cultural reception
    cultural constellations
    Opis:
    Ibsenowskie konstelacje Ewy Partygi prezentują dzieło Ibsena w perspektywie jego związków literackich, artystycznych, filozoficznych. Bodaj najbłyskotliwsze są konstelacje wizualne, w których rozpatruje relacje Ibsena i Muncha, Ibsena „w teatrze fotografii” i fotografię w dramatach Ibsena, wreszcie relację Ibsen – Munch – Vilhelm Hammershøi. Konstelacje filozoficzne obejmują tylko dwa teksty, z których pierwszy prezentuje niezwykłe paralele między Ibsenem jako autorem "Budowniczego Solnessa" i Nietzschem jako autorem "Z genealogii moralności". Drugi z tekstów jest równie odważny, gdyż dotyczy Ibsena i Kierkegaarda w perspektywie metateatralności. Konstelacje skandynawskie i młodopolskie prezentują problem recepcji Ibsena w dramacie i teatrze skandynawskim i polskim. Książka Ewy Partygi podnosi problem obecności Ibsena w teatrze Ingmara Bergmana; jest to pierwsze studium polskie na ten temat. Konstelacje młodopolskie zawierają istotne rewizje polskich mitów ibsenowskich. Pełna recepcja jego dzieła, obejmująca nowoczesne przekłady, artystycznie bogaty odbiór teatralny, naprawdę fachową krytykę teatralną i akademicką, głęboki rezonans widowni zaczęły się niedawno albo właśnie się zaczynają. Ibsenowskie konstelacje należą do tej nowej fali i są książką wybitną.
    Ewa Partyga’s Ibsenowskie konstelacje (Ibsen in Constellations) present the work of Ibsen in various literary, artistic, and philosophical contexts. Perhaps the most brilliant of them belong to the visual constellations, in which the author tackles the relationships between Ibsen and Munch, “Ibsen in the theatre of photography” and “photography in Ibsen’s dramas”, as well as the relationship between Ibsen, Munch, and Vilhelm Hammershøi. The philosophical constellations consist of only to essays. The first uncovers some striking parallels between Ibsen as the author of The Master Builder and Nietzsche as the author of On the Genealogy of Morality. The second text is equally important, because it deals with Ibsen and Kierkegaard with a view to metatheatricality. The Scandinavian and Young Polish constellations focus on the problem of reception of Ibsen’s work in the drama and theatre of Scandinavia and Poland respectively. Partyga examines the problem of Ibsen’s presence in Ingmar Bergman’s theatre; it is the first Polish study on the topic. The Young Polish constellations bring important revisions of Polish myths about Ibsen. A full reception of his oeuvre that encompasses modern translations, artistically rich theatre reception, as well as truly competent theatre and academic criticism in conjunction with a deep audience response has only just begun in Poland. The book Ibsenowskie inspiracje is a part of this new wave and it is an outstanding one.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 216-225
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Nonsensical” Caring in Ali Smith’s Fiction and Its Kierkegaardian Defence
    “Nonsensowna” troska w twórczości Ali Amith i jej kierkegaardiańska obrona
    Autorzy:
    Teske, Joanna Klara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31232783.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nonsensical caring
    ineffective care
    metaphysical assumptions
    Søren Kierkegaard
    Works of Love
    Ali Smith
    nonsensowna troska
    nieskuteczna troska
    metafizyczne założenia
    Opis:
    The present paper considers the possible sense of “nonsensical” caring—caring (1) which for various reasons apparently cannot help the cared-for, and (2) in which the carer, though convinced that it will not be effective, whole-heartedly engages. The project is inspired by the fiction of Ali Smith, which offers varied, vivid and memorable examples of such caring: worried that her dead sister misses life experience, Clare in Hotel World makes sure her sensations are doubly intense and rich though she knows her sister, being dead, will not benefit from them; in Summer Hannah and Daniel write to each other tender letters which they immediately burn for safety’s sake so that the addressee has not even the slightest chance of ever reading them; in “Virtual” a bed-ridden girl diligently takes care of her virtual pet, well aware that it is not alive, let alone sentient. Smith’s examples of “nonsensical” caring are strangely compelling, yet in real life such caring—predictably ineffective (as regards helping the other) and costly—is rare. Why? Under what metaphysical assumptions, if any, could “nonsensical” caring make sense? The paper considers these questions, taking Søren Kierkegaard’s extensive discussion of agape love in Works of Love (1847) as its primary point of reference.
    Artykuł rozważa możliwe sensy “nonsensownej” troski — troski, która z różnych powodów nie może, jak się zdaje, pomóc temu, do kogo jest skierowana, a w którą ten, kto się troszczy, angażuje się w pełni, mimo przekonania o jej nieskuteczności. Inspiracją dla projektu jest twórczość Ali Smith, która zawiera liczne, przemawiające do wyobraźni i zapadające w pamięć, przykłady takiej troski: zmartwiona, że jej zmarła siostra odczuwa brak życiowych wrażeń, Clare w Hotel World [Hotel Świat] zabiega usilnie o to, by jej wrażenia były możliwie intensywne, choć wie, że jej siostra — będąc martwą — nie skorzysta z nich; w Summer [Lato] Hannah i Daniel piszą do siebie czułe listy, które palą natychmiast po ich napisaniu ze względów bezpieczeństwa, tak że adresat nie ma najmniejszej szansy na ich przeczytanie; w “Virtual” obłożnie chora dziewczyna opiekuje się wirtualnym „zwierzątkiem”, choć zdaje sobie sprawę, że nie jest żywe, nic więc nie odczuwa. Przykłady Smith są niezwykle sugestywne, jednak w prawdziwym życiu tego typu troska — przewidywalnie nieskuteczna (tj. niezdolna pomóc potrzebującemu) i zarazem kosztowna — jest rzadka. Czemu? Przy jakich metafizycznych założeniach (jeśli są takie) “nonsensowna” troska mogłaby mieć sens? Artykuł rozważa te pytania, przyjmując obszerną analizę miłości agape, jaką w Czynach miłości (1847) przedstawia Søren Kierkegaard, za podstawowy punkt odniesienia.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 2; 261-288
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O ironii jako figurze retorycznej i postawie moralnej (z odniesieniem do Wittlina i Kierkegaarda)
    Irony as a figure of speech and moral stance (with regard to Wittlin and Kierkegaard
    Autorzy:
    Szewczyk-Haake, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391838.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Irony – rhetorical figure
    irony – ethical dimension
    Józef Wittlin
    Søren Kierkegaard
    moral dimension of literature
    Ironia – figura retoryczna
    ironia – wymiar etyczny
    moralny wymiar literatury
    Opis:
    In his work as a writer, Józef Wittlin searched for literature able to grant the   reader moral support, while at the same time being artistically successful. In his novel Salt of the Earth, the way to com-bine these two, to a certain extent contradictionary aims, is found in the use of irony. An analysis of the classical types of irony appearing in the novel (naive irony, irony of the sender, verbal irony) leads to the conclusion that each of those was remarkably modified by the author. As a result, the “ironical anthropology” created by Wittlin in his novel lacks any elements of simple moralizing or giving ready-made moral solutions, but brings a striking image of a human commu-nity, unified not by a common status, but by a common fate. In the novel, irony turns out to be not only a textual figure, but first and foremost a moral stance, approximate to that of Socrates as described by Kierkegaard. Thanks to this stance, Wittlin enthuses his readers with the longing for the ideal, shaping their moral sensibility, at the same time granting them the sovereignty to which the reader of a literary work should be entitled.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2015, 24; 13-29
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johann Georg Hamanns Sokratische Denkwürdigkeiten: Eine Auseinandersetzung mit dem Rationalismus der Aufklärung
    Johann Georg Hamannʼs Sokratische Denkwürdigkeiten: A Polemic with Enlightenment Rationalism
    Autorzy:
    Brose, Thomas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1775233.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Oświecenie
    Biblia
    nawrócenie
    publiczność
    metakrytyka
    Sokrates
    Immanuel Kant
    David Hume
    Søren Kierkegaard
    filozofia egzystencjalna
    Königsberg/Królewiec
    Enlightenment
    Bible
    conversion
    public
    metacriticism
    Socrates
    existentialism
    Königsberg
    Opis:
    Sokratische Denkwürdigkeiten Johanna Georga Hamanna. Polemika z oświeceniowym racjonalizmem Londyn, 1758 r. – to punkt zwrotny w biografii Johanna Georga Hamanna (1730-1788). To, co się wtedy wydarzyło w stolicy Anglii, ma znaczenie nie tylko dla jego królewieckiego adwersarza Immanuela Kanta. Londyńskie nawrócenie Hamanna czynni go krytykiem „oświeceniowej filozofii religii”. Jego Gedanken über meinen Lebenslauf należy wymienić w jednym szeregu z Confessiones św. Augustyna. Hamann zasługuje na szczególną uwagę w kontekście dyskursu „powrotu do religii” i „nowego ateizmu”. Wykonana przez niego około 1750 r. prekursorska analiza zinstytucjonalizowanej władzy „publiczności” ma wyjątkowe znaczenie, ponieważ podejmuje on próbę łączenia chrześcijańskiego przesłania z nowym rozumieniem rzeczywistości, stając się tym samym inspiracją dla Sørena Kierkegaarda. W osiemnastowiecznych debatach Hamann bronił egzystencji jednostki przed atakiem anonimowych sił. Z punktu widzenia historii duchowości godne odnotowania jest również to, że filozof odniósł się do Hume’owskiej krytyki metafizyki.   London 1758: das ist der Dreh- und Angelpunkt in Johann Georg Hamanns (1730-1788) Biografie. Was sich in der englischen Hauptstadt ereignet, besitzt nicht bloß für Immanuel Kant, seinen Königberger Mitbürger und Antipoden, Bedeutung. Hamanns Londoner Bekehrung macht ihn zum Kritiker der „Religionsphilosophie der Aufklärung“. Seine Gedanken über meinen Lebenslauf sind in einem Atemzug mit Augustinus’ Confessiones zu nennen. Hamann verdient im Diskurs um die „Wiederkehr der Religion“ sowie um einen „Neuen Atheismus“ geschärfte Aufmerksamkeit. Seine Analyse der sich um 1750 institutionalisierenden Macht von „Öffentlichkeit“ besitzt wegweisende Bedeutung. Denn er versucht, die christliche Botschaft in einem neuen Verständnis von Wirklichkeit zur Sprache zu bringen; er wird damit zum Anreger Søren Kierkegaards. Es ist die Existenz des Einzelnen, die Hamann gegenüber der Vereinnahmung durch anonyme Mächte („Man“) in den Debatten des 18. Jahrhunderts verteidigt. Dass sich der Glaubens-Denker dabei auf die Metaphysik-Kritik David Humes bezieht, erweist sich als geistesgeschichtlich folgenreich.
    London, 1758 is a turning point in the life of Johann Georg Hamann (1730-1788). What happened that year in England’s capital was meaningful, and not just for Immanuel Kant, his adversary in Königsberg – Hamann’s London conversion turned him into a critic of the “Enlightenment philosophy of religion”. His Gedanken über meinen Lebenslauf should be considered as analogous to Augustineʼs Confessions. Hamann merits special attention in the context of the discourse of the “return of religion” and “New Atheism.” The groundbreaking analysis of the institutionalised power of “the public” (Öffentlichkeit), which he performed around the year 1750, is of exceptional importance because it attempts to combine the Christian message with a new understanding of reality, thereby becoming a source of inspiration for Søren Kierkegaard. In eighteenth-century debates, Hamann defended the individual’s existence from its appropriation by anonymous forces. From the point of view of the history of spirituality, it is also important to mention the fact that the philosopher referred to Hume’s criticism of metaphysics.
    London 1758: das ist der Dreh- und Angelpunkt in Johann Georg Hamanns (1730-1788) Biografie. Was sich in der englischen Hauptstadt ereignet, besitzt nicht bloß für Immanuel Kant, seinen Königberger Mitbürger und Antipoden, Bedeutung. Hamanns Londoner Bekehrung macht ihn zum Kritiker der „Religionsphilosophie der Aufklärung“. Seine Gedanken über meinen Lebenslauf sind in einem Atemzug mit Augustinus’ Confessiones zu nennen. Hamann verdient im Diskurs um die „Wiederkehr der Religion“ sowie um einen „Neuen Atheismus“ geschärfte Aufmerksamkeit. Seine Analyse der sich um 1750 institutionalisierenden Macht von „Öffentlichkeit“ besitzt wegweisende Bedeutung. Denn er versucht, die christliche Botschaft in einem neuen Verständnis von Wirklichkeit zur Sprache zu bringen; er wird damit zum Anreger Søren Kierkegaards. Es ist die Existenz des Einzelnen, die Hamann gegenüber der Vereinnahmung durch anonyme Mächte („Man“) in den Debatten des 18. Jahrhunderts verteidigt. Dass sich der Glaubens-Denker dabei auf die Metaphysik-Kritik David Humes bezieht, erweist sich als geistesgeschichtlich folgenreich.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 33-46
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profetyczny ironista na przełomie epok – o możliwych śladach koncepcji ironii Kierkegaarda w poemacie Norwida Quidam
    The Prophetic Ironist at the Turn of Epochs: Possible Marks of Kierkegaard’s Irony Concept in Norwid’s Poem Quidam
    Autorzy:
    Lijewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807152.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Søren Kierkegaard
    środowisko studenckie Berlina
    opozycja anty-heglowska
    ironia sokratejska
    poemat Norwida Quidam
    the student circle in Berlin
    anti-Hegelian opposition
    Socratic irony
    Quidam
    poem by Norwid
    Opis:
    Artykuł wskazuje interesujące zbieżności w myśli Norwida i Kierkegaarda – dwóch Sokratesów dziewiętnastowiecznej Europy – dotyczące m.in. diagnozy kondycji społeczeństwa chrześcijańskiego tylko z nazwy. Autorka sugeruje, że Norwid mógł poznać niektóre idee duńskiego filozofa nie poprzez bezpośrednią lekturę jego dzieł, ale „z drugiej ręki”. Wskazuje na możliwą rolę berlińskiego środowiska studenckiego (m.in. Caspara Wilhelma Smitha) w transmisji myśli Duńczyka. Poszukuje śladów znajomości przez Norwida recenzji rozprawy Kierkegaarda O pojęciu ironii, ogłoszonej w „Deutsche Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst” (1842) pióra Andreasa Frederika Becka. W drugiej części artykułu postawione zostaje pytanie, czy w bohaterze poematu Quidam Norwida odnaleźć można rysy Sokratesa – jednostki ironicznej (w rozumieniu Kierkegaarda) pojawiającej się na przełomie epok: pogaństwa i chrześcijaństwa. Autorka sugeruje, że na poemat Norwida można spojrzeć jako na głos w dyskusji heglistów i antyheglistów, toczonej na fali neohellenizmu niemieckiego, na temat podobieństw i różnic między platonizmem i chrześcijaństwem.
    This article points to interesting similarities in the idea of Norwid and Kierkegaard—those two Socrateses of the 19th-century Europe—e.g. those referring to their diagnosis of the condition of society which was Christian in name only. The author suggests that Norwid may have met some of the Danish philosopher’s concepts not through reading his works but ‘second-hand.’ It is indicated that the student circle in Berlin (e.g. Caspar Wilhelm Smith) might have participated in transmitting the Danish thinker’s thoughts. The author makes an attempt to trace Norwid’s knowledge of the review of Kierkegaard’s treatise On the Concept of Irony printed in “Deutsche Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst” (1842), written by Andreas Frederik Beck. The second part of this article contains a question whether the main character of the poem Quidam by Norwid has any features of Socrates—an ironic individual (as Kierkegaard understood him) who appeared at the turn of two epochs: paganism and Christianity. The author implies that Norwid’s poem may be perceived as an opinion in the debate between Hegelians and anti-Hegelians, which occured on the tide of German new Hellenism, about similarities and differences between Platonism and Christianity.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2016, 7, 3; 81-99
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Call to Authentic Discipleship: Pope Benedict XVI, Kierkegaard and Entweltlichung
    A Call to authentic Discipleship: Pope Benedict XVI, Kierkegaard and Entweltlichung
    Wezwanie do autentycznego uczniostwa – papież Benedykt XVI, Kierkegaard i Entweltlichung
    Autorzy:
    de Gaál, Emery
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343729.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Joseph Ratzinger
    wprowadzenie w chrześcijaństwo
    Søren Kierkegaard
    uczniostwo
    Dietrich Bonhoeffer
    zwrot chrystocentryczny
    Entweltlichung
    system heglowski
    das Ganze im Fragment
    Benedict XVI
    introduction to Christianity
    discipleship
    Christocentric shift
    Hegelian system
    Opis:
    The article pursues the aim of demonstrating that both Pope Benedict XVI and Søren Kierkegaard call for genuine Christian discipleship. They apprehend in Christianity ever anew the danger of a bourgeois accommodation of the Christian gospel to the prevalent Zeitgeist. In the first part of this article the author presented the views of Kierkegaard, for whom threat comes from the state-established Danish Lutheran Church. The second part of the article discusses the viewpoint of Joseph Ratzinger. In his opinion, the threat may also come from a close relationship between Christianity and the state. The real danger in the 20th century was graver than that in 19th century Denmark. It comes from secularised Christology, from emphasis being put on the humanity of Jesus which ignores His divine personhood and nature. The last part of the article draws attention to the essential differences between the approaches adopted by both thinkers and the solutions proposed by them, which, however, only accentuated the greatness of these intellectuals. In his own words, Kierkegaard will always remain “a little pinch of cinnamon.” In contrast to the Danish radical Christian, by writing seminal texts from within the wisdom of the ever self-same Catholic Church, Ratzinger/Pope Benedict XVI, especially on account of his Jesus of Nazareth trilogy, inaugurates à la longue an epochal Christocentric shift. Assuredly, posterity will honour him with the title "Doctor of the Church."
    W artykule wykazano, że zarówno papież Benedykt XVI, jak i Søren Kierkegaard wzywają do autentycznego chrześcijańskiego uczniostwa. Dostrzegają w chrześcijaństwie wciąż na nowo niebezpieczeństwo mieszczańskiego dostosowania chrześcijańskiej Ewangelii do panującego Zeitgeistu. W pierwszej części artykułu przedstawiono stanowisko Kierkegaarda, dla którego zagrożenie to pochodziło od ustanowionego przez państwo Duńskiego Kościoła Luterańskiego. W drugiej części tekstu omówiono poglądy Josepha Ratzingera. Jego zdaniem o ile zagrożenie może wynikać także z bliskiego związku chrześcijaństwa z państwem, o tyle prawdziwe niebezpieczeństwo w XX wieku było poważniejsze niż to w XIX-wiecznej Danii. Pochodziło ono z „niskiej” chrystologii, z podkreślania człowieczeństwa Jezusa i ignorowania boskiego statusu Jego osoby i natury. W ostatniej części artykułu zwrócono uwagę na różnice w podejściach autorów i znaczącą odmienność proponowanych przez nich rozwiązań, co uwydatniło wielkość obu myślicieli. Kierkegaard, według jego własnych słów, pozostanie zawsze „szczyptą przyprawy”. W przeciwieństwie do radykalnego duńskiego chrześcijanina Ratzinger/Benedykt XVI, pisząc swoje dzieła (zwłaszcza trylogię Jezus z Nazaretu) oparte na mądrości wiecznie tego samego Kościoła katolickiego, inauguruje à la longue przełomowy zwrot chrystocentryczny. Z pewnością potomni uhonorują go tytułem „doktora Kościoła”.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 263-279
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies