Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Vladimir" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
HOW THE WEST LOST MOLDOVA TO RUSSIA
Autorzy:
Volovoj, Vadim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483930.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Moldova
Transnistria
European Union
Europeanization
America
Russia
“Kozak plan”
Eurasian Economic Union
Vladimir Putin
Vladimir Voronin
Andrei Nastase
“DA” movement
Igor Dodon
Vladimir Plahotniuc
Opis:
Today Moldova is not on the top of international political agenda, but it is important both for the West and Russia in the context of their geopolitical competition. At the same time it is a competition of two integrative projects, which propose two different models of development – the European Union and the Eurasian Economic Union. For a long time it seemed that parliamentary “Alliance for European Integration” will be able to make Moldova a successful example of Europeanization, but finally it discredited European idea and Moldovan people after massive social protests elected pro-Russian Igor Dodon president of the country. Now it seems that he will eventually integrate Moldova to the Eurasian Economic Union, but to do this he has to solve the problem of parliament, which is controlled by his political opponents. Referendum is supposed to become a solution. Finally, potential additional advantage of I. Dodon is that the challenge of Transnistria can also be overcome in connection to the Eurasian integration of Moldova, because Chisinau with the help of Kremlin will get unified state and Tiraspol – formal affiliation with Russia it dreams of. The story is not over yet, but Vladimir Putin’s chances to win are good as never
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2017, 1(8) Moldova on the geopolitical map of Europe; 47-59
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Managed civil society during Vladimir Putin era – methods of control
Autorzy:
Dębowicz, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521531.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Społecznych. Instytut Studiów Międzynarodowych
Tematy:
civil society
managed democracy
Russia
Vladimir Putin
Źródło:
Wschodnioznawstwo; 2016, 10; 279-288
2082-7695
Pojawia się w:
Wschodnioznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władza w Rosji – logika samorekonstrukcji systemu
Power in Russia – the logic of self-reconstruction of the system
Autorzy:
Bartnicki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901680.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Rosja
autorytaryzm
Władimir Putin
Russia
authoritarianism
Vladimir Putin
Opis:
Potencjał i społeczne przyzwolenie na zmiany w Rosji zostały wyczerpane już w 1993 r. Kolejne lata przynoszą coraz większą i coraz bardziej jawną kontynuację rozwiązań z przeszłości. Pewne specyficzne uwarunkowania przywództwa władzy są rzecz jasna typowe dla każdego systemu politycznego, w tym artykule chodziło jednak o podkreślenie czynników, które wpływały na polityczną pozycję przywódcy, a także tych, które przesądziły o klęsce „projektu demokratycznego” w Rosji. W tym kontekście szczególną uwagę zwrócono na uwarunkowania historyczno-kulturowe, cechy osobowościowe prezydenta oraz spuściznę czasów komunistycznych. Ta ostatnia kwestia była kluczowa z punktu widzenia budowy systemu quasi-autorytarnego i autorytarnego (po 2000 r.). Pewnym paradoksem rosyjskiej rewolucji lat 90. było to, że w walce „starego” i „nowego” zarówno władza, jak i elity, walczyły o przeniesienie do nowej Rosji jak największej liczby rozwiązań z ZSRS. Rosja miała być zreformowaną kontynuacją państwa komunistycznego pozbawioną jedynie kilku istotnych wad dawnego systemu. Polityczne zmiany w latach 1991–1993 nie skruszyły prawdziwych fundamentów życia politycznego ZSRS. W znacznym stopniu były więc tylko mniej lub bardziej udaną adaptacją istniejącego systemu do zmieniających się realiów. Tym samym wiele elementów składowych Rosji było jedynie prostą kontynuacją tradycji i rozwiązań sprzed 1991 roku.
In Russia potential for “change” and its social acceptance by the year 1993 have long since expired. The following years mark a stronger and more open “continuity” – that is, the revival of mechanisms of the past. Each political system has, of course, it’s own specific circumstances of leadership, however, this article intended to display those factors, which played a crucial role in building of a political position of the leader in rule as well as those, that determined the collapse of the democratic project in Russia. In this context a special attention was given to cultural and social circumstances, president’s features of character, and the legacy of the communist regime. The last question played a crucial role first in building of a semi-authoritarian and later, after the year 2000, an authoritarian system. The Russian revolution of the 90’s displayed a paradox. In the struggle of the old and the new, both the state power and the elites insisted on implementing as many Soviet mechanisms in new Russia as it was possible. Russia was supposed to be a reformed continuation of the communist state free of a few flaws of the past regime. Political changes that took place between 1991 and 1993 did not shatter real foundations of the political system of the Soviet Union, and turned out to be a more or less successful adaptation of the existing system to the changing circumstances. This meant that many elements that the Russian state consisted of were merely a simple continuation of the tradition and solutions from before year 1991.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 2(63); 5-25
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ŹRÓDŁA POPULARNOŚCI WŁADIMIRA PUTINA
VLADIMIR PUTIN’S POPULARITY CONDITIONS
Autorzy:
Kuczyńska–Zonik, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441600.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Sopocka Akademia Nauk Stosowanych
Tematy:
popularity
Vladimir Putin
Russia
popularność
Władimir Putin
Rosja
Opis:
Poziom popularności Władimira Putina od lat pozostaje bardzo wysoki. Analizując ten swoisty fenomen należy zwrócić uwagę na czynniki systemowe, polityczne i osobowościowe. O ile uwarunkowania systemowe (autorytaryzm i silna pozycja przywódcy) i polityczne (społeczna redystrybucja środków, idea antyzachodnia, kontrola mediów) są powszechnie rozpoznawalne, moim zdaniem istotne znaczenie mają czynniki związane z osobowością Putina. Istotne jest również określenie zagrożenia i umiejętna konsolidacja społeczeństwa wokół wspólnych wartości. Popularność i silna pozycja Putina w państwie nie wynika jedynie z postawy antyzachodniej. Ich źródłem jest tworzenie wizji wroga i ciągłego zagrożenia. Wizerunek ten kształtowany przez zmanipulowaną w dużej mierze telewizję i zafałszowane sondaże, jest konstrukcją odzwierciedlającą podstawowe wartości społeczne i zapotrzebowanie na silnego przywódcę. Powodzenie Putina wynika z efektywności jego przekazu, w którym odbiorcy otrzymują to, czego potrzebują.
High Vladimir Putin’s popularity over his presidency depends on some factors. They are connected with systemic and political factors and Putin’s personality. While systemic (authoritarianism and the strong position of the leader) and political conditions (social redistribution, the anti-Western idea, the media control) are widely recognized, there are other serious factors associated with the personality of Putin. It is also necessary to determine the risks and society consolidation because of the threat. Putin’s popularity and his strong position in the country do depend on the anti-Western attitude and the objective or imagined enemy in Russian society as well. This image created by largely manipulated and falsified satellite surveys, is a structure that reflects the basic social values and the need for a strong leader. Putin's popularity success is the result of the effectiveness of the message in which Russian society receive what they need.
Źródło:
Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo; 2014, 6/II; 39-53
2299-1263
2353-0987
Pojawia się w:
Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Great Patriotic War in Russian history textbooks
Autorzy:
Moskwa, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678424.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
the Great Patriotic War
history teaching
Russia
historical policy
Vladimir Putin
Opis:
The Great Patriotic War in Russian history textbooksThe topic of this article is presenting how the Great Patriotic War (GPW) is depicted in Russian national history textbooks. Here, I consider textbooks not only as a source of knowledge about the past times, but first and foremost as a tool to create the state’s historical policy. I examine the GPW, in turn, as a fundamental myth of the Russian society which-without any doubt-constitutes one of the main pillars of identity of modern Russians. Another subject of this study is the changes in Russian education that took place in 2013-2015, that is during the presidency of Vladimir Putin. In so doing, I focus primarily on the creation of the concept of a new educational and methodological complex for teaching national history and the introduction of new national history textbooks (the idea of the so-called “single textbook”). I strive to show in the article that the picture of the GPW in the new textbooks is mainly based on success-of the Red Army, the Union of Soviet Socialist Republics and the Soviet nation. Wielka Wojna Ojczyźniana w rosyjskich podręcznikach do historii ojczystejTematem niniejszego artykułu jest sposób przedstawiania Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (WOW) w rosyjskich podręcznikach do historii ojczystej. Podręczniki traktuję przy tym nie tylko jako źródło wiedzy o czasach dawnych, lecz przede wszystkim jako narzędzie kreowania polityki historycznej państwa. WOW rozpatruję z kolei w kategoriach podstawowego mitu społeczeństwa rosyjskiego, który – ku czemu nie ma wątpliwości – stanowi jeden z podstawowych filarów tożsamości współczesnych Rosjan. Przedmiotem badań są także zmiany w rosyjskiej oświacie, które miały miejsce w latach 2013-2015, a zatem w trakcie prezydentury Władimira Putina. Skupiam się przy tym przede wszystkim na powstaniu koncepcji nowego kompleksu edukacyjno-metodycznego w zakresie nauczania historii ojczystej oraz wprowadzeniu nowych podręczników do historii ojczystej (idea tzw. „jednego podręcznika”). W artykule staram się pokazać, że obraz WOW w nowych podręcznikach oparty jest głównie na sukcesie – Armii Czerwonej, Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich i narodu sowieckiego.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2018, 50
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Desecularization to Sacralization of the Political Language: Religion and Historiosophy in Vladimir Putin’s Preparations for War
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Smuniewski, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158354.pdf
Data publikacji:
2022-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Russia
Vladimir Putin
Russian Orthodox Church
church and state
Russian neo-conservatism
Opis:
This article aims to analyze religious and mystical elements contained in Putin’s public statements by referring to selected examples characteristic of contemporary Russian identity politics. In order to demonstrate the importance of religious and mystical threads in Putin’s speeches, we chose five specific cases. The analysis of these statements indicates that religious and mystical motifs in Putin’s language are an attempt at self-creation for the purpose of domestic policy. We claim that this self-creation is more of an effort to strengthen Putin’s public support than proof that he borrows patterns for shaping Russia’s political life from the Russian religious and political tradition. Putin’s rhetoric is not so much a desire for an axiological renewal of Russian politics but an attempt to search for the new legitimization of the power system he created in confrontation with the West.
Źródło:
Verbum Vitae; 2022, 40, 4; 869-891
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mapa polityczna przyszłej Europy Środkowej według Władimira Żyrinowskiego
Political Map of Future Central Europe according to Vladimir Zhirinovsky
Autorzy:
Eberhardt, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540059.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Władimir Żyrinowski Rosjam Europa Środkowa
mapa polityczna
Russia
Central Europe Vladimir Zhirinovsky political map
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie mapy Europy Środkowo-Wschodniej autorstwa Władimira Żyrinowskiego, która ukazała się drukiem 29 stycznia 1994 r. na łamach paryskiego pisma „Le Monde”. Obejmuje ona część kontynentu europejskiego. Na południu obejmuje Włochy i Grecje, na północy skrawki półwyspu skandynawskiego. Natomiast na wschodzie mapa zawiera dużą część Ukrainy i Białoruś, zaś na zachodzie zasadniczą część Niemiec. Można przyjąć, że obiektem analizy jest terytorium położone miedzy Bałtykiem, Morzem Czarnym i Adriatykiem. Na mapie tej zakreślono zgeneralizowanymi liniami przyszłe granice polityczne państw. Tego rodzaju rozbiorowe rozgraniczenie przechodzi przez centralną Polskę miedzy Zatoką Gdańską a Karpatami. Cała zachodnia część Polski t.zn. Pomorze, Wielkopolska i Śląsk zostają przyłączone do Niemiec. Do przyszłej Rzeszy Niemieckiej Żyrinowski włącza Austrie, Republikę Czeską i Słowenię. Pomimo jej kuriozalnego charakteru odzwierciedla ona sposób myślenia i poglądy licznej rzeszy geopolityków rosyjskich. Należy wspomnieć, że była również niezmiernie krytycznie oceniona przez bardziej światłych geografów i demografów rosyjskich. Pokazała jednak równocześnie, że w Rosji istnieje pokaźna i wpływowa grupa działaczy politycznych, którzy nie pogodzili się z upadkiem imperium sowieckiego i tworzą stale różnorodne scenariusze przyszłych zmian terytorialnych w Europie i odzyskania utraconych krajów i prowincji. Zdając sobie sprawę ze swych ograniczonych możliwości, ciągle liczą na wykorzystanie rewizjonizmu i rewanżyzmu niemieckiego.
Article analysis a map of Central and Eastern Europe by Vladimir Zhirinovsky, which was published on January 29, 1994 in “Le Monde”. It covers part of the European continent. In the south, covers Italy and as Greece, north of theScandinavian peninsula scraps. In contrast, in the East map contains a large part of Ukraine and Belarus, while in the West the essential part of Germany. It can be assumed that the object of analysis is the territory situated between the Baltic, the Black Sea and the Adriatic. On this map are defined lines of future political boundaries of states. This type of partitioning demarcation passes through central Poland between the Gulf of Gdansk and the Carpathians. The whole western part of the Poland, essentially Pomerania, Greater Poland and Silesia are connected to Germany. To the “future German Reich” Zhirinovsky adds Austria, the Czech Republic and Slovenia. Despite its bizarre nature, it reflects the way of thinking and ideas to a wide range of Russian geopoliticians. It should be mentioned that it was also extremely critically assessed by a more enlightened geographers and demographers Russian. But at the same time showed that in Russia there is a substantial and influential group of political activists, who have not come to terms with the collapse of the Soviet empire and create a permanently different scenarios for the future of territorial changes in Europe and to recover the lost country and province. Aware of his limited opportunities, are still counting on the use of German revisionism.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2015, 11; 9-19
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka Rosji wobec Białorusi po 2014 r. – zmiana czy kontynuacja?
Russia’s Policy Towards Belarus after 2014 – change or continuation?
Autorzy:
Bielicki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056236.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Belarus
Alexander Lukashenko
Russia
Vladimir Putin
Kremlin
Białoruś
Aleksander Łukaszenka
Rosja
Władimir Putin
Kreml
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie i analiza problematyki relacji Rosji z Białorusią po 2014 r. Zamierzam spróbować odpowiedzieć na pytanie, czy polityka Federacji Rosyjskiej wobec swojego zachodniego sąsiada uległa zmianom po tym okresie. Niniejszy temat zdecydowałem się przybliżyć z racji obecnych w dyskursie naukowym dyskusji o przyszłości Białorusi w dobie ekspansywnej polityki rosyjskiej. W tekście przeanalizowałem główne determinanty przedstawiające stosunki obu podmiotów i coraz częściej pojawiające się rozbieżności. W okresie rządów Borysa Jelcyna i W ładimira Putina relacje rosyjsko-białoruskie ewoluowały od partnerskiego sojuszu do rosnących napięć, spowodowanych niechęcią prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki do ściślejszej integracji politycznej i gospodarczej z Rosją. Główna teza artykułu zakłada, że po aneksji Krymu Rosja znacząco zmieniła politykę wobec Białorusi, podejmując konkretne kroki w celu przymusowego zespolenia obu krajów. Władze Federacji Rosyjskiej uważają, że jedynie integracja polityczna i gospodarcza obu krajów umożliwi szerszy wpływ Rosji na wydarzenia zachodzące w Europie Środkowo-Wschodniej oraz na obszarze postradzieckim. Głównym paradygmatem badawczym, zastosowanym w tekście, jest metoda analizy systemowej.
Abstract: The purpose of the article is to present and analyze the problems of Russia’s relations with Belarus after 2014 and to attempt to assess whether the policy of the Russian Federation towards its western neighbor has changed after that time. In the text, I analyzed the main determinants, showing the relationships of both entities and the increasingly common discrepancies. During the reign of Boris Yeltsin and Vladimir Putin, Russian-Belarusian relations evolved from a partner alliance to growing tensions, caused by the reluctance of Belarusian president Alexander Lukashenko, to closer political and economic integration with Russia. The main thesis of the article assumes that after the annexation of Crimea, Russia has significantly changed its policy towards Belarus, taking concrete steps to unite the two countries. The authorities of the Russian Federation believe that only the political and economic integration of both countries will allow Russia to have a broader impact on events taking place in Central and Eastern Europe and in the post-Soviet area. The main research paradigm used in the text is the system analysis method.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2021, 28, 1; 7-33
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BRICS – ugrupowanie „krajów wschodzących” a członkostwo Rosji. Bariery pozorowanej modernizacji.
The BRICS’ weakest link. Concepts and barriers of Russia modernization.
Autorzy:
Łysek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441169.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
BRIC
modernizacja
Dmitrij Miedwiediew
Władimir Putin
reformy
Rosja
modernization
Dmitry Medvedev
Vladimir Putin
reforms
Russia
Opis:
Esej omawia program modernizacji Rosji rozpoczęty przez Dmitrija Miedwiediewa w 2009 roku, w kontekście dotychczasowych prób unowocześnienia Rosji. Przeanalizowane zostały bariery gospodarcze, polityczne i społeczne z jakimi muszą zmierzyć się rosyjscy politycy. Autor przedstawia zagadnienie odwołując się do przykładów o charakterze historycznym a także doświadczenia w reformowaniu gospodarki w pozostałych krajach BRICS. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosków, iż Rosja to „najbardziej nietypowy aktor” w tym klubie.
The paper concerns the process of Russia modernization, implemented by Dmitry Medvedev in 2009, putting it in the context of the previous attempts at Russia modernization. I perform an analysis of the economical, political and social barriers faced by Russian politicians, supplemented by the references to historical examples and the experience of the modernization of the economy in other BRIC countries. The analysis leads to the conclusion that Russia is “the most uncharacteristic actor” in the club.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2013, 14; 61-81
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyszłość propagandy w razie zmiany w najwyższych władzach Federacji Rosyjskiej
The future of propaganda in the case of a change in the leadership of the Russia n Federation
Autorzy:
Kościński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901740.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Rosja
Władimir Putin
propaganda
wojna informacyjna
wojna hybrydowa
Russia
Vladimir Putin
information war
hybrid war
Opis:
Rosja pod rządami przez Władimira Putina jest państwem, w którym propaganda odgrywa szczególną rolę. Rosyjski budżet na 2020 r. przewidywał, iż nadająca na zagranicę stacja telewizyjna RT otrzyma 325 mln EUR, podczas gdy Rossija Siegodnia (w tym agencja prasowa RIA Novosti i radio Sputnik) 106 mln EUR. Wobec tak intensywnie prowadzonych rosyjskich działań propagandowych, istotne jest czy i jak będą kontynuowane w razie zmiany władzy. Przyszły kształt rosyjskiej propagandy zależy przede wszystkim od tego, kto obejmie władzę po Władimirze Putinie. Demokratyzacja Rosji może prowadzić do rezygnacji z agresywnej propagandy, dojście do władzy przedstawicieli sił skrajnie nacjonalistycznych będzie powodować jej nasilenie.
Ruled by Vladimir Putin, Russia is a country where propaganda plays a special role. The Russian budget for 2020 predicted that RT television broadcasting abroad would receive 325 million euros, when Rossiya Syegodnia (including RIA Novosti news agency and Sputnik radio) 106 million. Since Russian propaganda is currently being conducted so intensively, it is important whether and how it will be continued in the event of a change of leadership. The future shape of Russian propaganda depends primarily on who will take power after Vladimir Putin. Russia’s democratization may lead to the abandonment of aggressive propaganda; coming to power of representatives of extremely nationalist forces will cause its intensification.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 2(63); 43-57
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
REŻIM POLITYCZNY ROSJI W UJĘCIU WSPÓŁCZESNYCH TEORII POLITOLOGICZNYCH
POLITICAL REGIME OF RUSSIAN FEDERATION IN CONTEXT OF CONTEMPORARY POLITOLOGICAL THEORIES
Autorzy:
Szydywar-Grabowska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418749.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
Rosja
reżim polityczny
autorytaryzm
polityka wewnętrzna
Władimir Putin
Russia
political regime
authoritarianism
domestic politics
Vladimir Putin
Opis:
The deliberations presented in this text are an attempt to capture the tendencies in the discussion on the phenomenon of the Russian political regime and its process of transformation in the Vladimir Putin era. The author presents different ways of defining the political regime and different approaches to the subject of the researched phenomenon presented by researchers from Poland, Russia and representatives of Western political science. The text is a overview since the dynamics of the changes and the multiplicity of elements involved have resulted in more or less consistent concepts and the lack of effective completion of the transition processes results in topic's non-exhaustion, despite the great interest in the issue.
Rozważania przedstawione w niniejszym tekście stanowią próbę uchwycenia tendencji w dyskusji nad fenomenem rosyjskiego reżimu politycznego i jego procesu przemian w epoce Władimira Putina. Autorka prezentuje różne sposoby definiowania reżimu politycznego oraz odmienne podejścia do tematyki badanego zjawiska prezentowanego przez badaczy z Polski, Rosji oraz przedstawicieli zachodniej politologii. Tekst ma charakter przeglądowy, gdyż dynamika dokonujących się zmian i wielość zaangażowanych w nie elementów spowodowały powstanie mniej bądź bardziej spójnych koncepcji a brak skutecznego zakończenia procesów tranzycji powoduje, iż mimo dużego zainteresowania problematyką, nie została ona w pełni wyczerpana.
Źródło:
Colloquium; 2018, 10, 3; 115-128
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A New Alliance against the US? Sino-Russian Relations in Response to Trump’s Redefined Foreign Policy Priorities
Autorzy:
Ciborek, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648352.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
China
Russia
USA
Donald Trump
Barack Obama
Vladimir Putin
Xi Jinping
bilateral relations
Pivot to Asia
economic protectionism
economic sanctions
Opis:
The current state of bilateral relations between the Russian Federation and the People’s Republic of China is described by many international relations experts as the best in history. After taking the president office by Donald Trump, the bilateral relations between America and abovementioned powers are cooling down. Current foreign policy of the People’s Republic of China and the Russian Federation focuses on holding a common position in the international political arena, which is in fact an attempt to counterweight political influence of the US administration and their allies. The dimension of the strategic partnership between China and Russia is also determining the mutual economic dependence, which is now crucial for both powers to build a strong position on the international forum. In addition, Russia is one of the crucial partners for the Chinese-led Belt and Road Initiative (BRI) – by many recognized as the Chinese attempt to break the American economic domination. The collisional course of the American foreign policy towards Russia and China forces the latter to look for Central and Eastern European allies as well as to gain influence in the region of Central Asia which is leading to a constant increase in tensions between China and Russia.
Źródło:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal; 2019, 23, 1; 149-159
1641-4233
2300-8695
Pojawia się w:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE POLITICAL-MILITARY VIEW OF THE PURPOSE OF THE CREATION OF TERRITORIAL DEFENSE SYSTEM IN POLAND
Autorzy:
Volovoj, Vadim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483816.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Polska
Territorial Defense System (TDS)
American elite
“hawks”
“traditionalists”
“isolationists”
Donald Trump
Vladimir Putin
Russia
Baltic region
Baltic states
“Intermarium”
Ukraine
Opis:
Creation of the Territorial Defense System (TDS) in Poland is a very serious step in military, political and economic terms. Therefore, it is important to understand if this decision is an effective response to Russian threat or a politically motivated populist mistake. Article explains, why military conflict between NATO and Russia is not realistic. At the same time, some interest groups in American elite (mainly, the so called “hawks”) are interested in construction of the “geopolitical wall” between Russia and the EU, creating artificial “Russian threat” for Europe and twisting spiral of confrontation between two sides with the help of Baltic states and Poland (concept of “Intermarium”). Contemporary Polish ruling elite follows this strategy, because sees America as a main guarantor of Poland’s security and wants to be its main ally in Europe. Also exploits “Russian threat” to strengthen its popularity internally. Creation of TDS – one of the populist steps in this direction. But it can be paradoxically useful in case of possible disintegration of Ukraine.
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2016, 2(7) Obrona Terytorialna i jej rola we współczesnych systemach bezpieczeństwa; 119-127
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej
Who is on the side of good? Values in Russian foreign policy
Autorzy:
Lisiakiewicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973428.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
Federacja Rosyjska
Rosja
stosunki międzynarodowe
Rosja–Zachód
polityka zagraniczna Rosji
Władimir Putin
Russian Federation
Russia
international relations
Russia-West
Russian foreign policy
Vladimir Putin
Opis:
Autor niniejszego artykułu stawia tezę, że podstawowym problemem w relacjach Rosja–Zachód jest odniesienie obu podmiotów do szeroko rozumianej sfery wartości politycznych w obszarze stosunków międzynarodowych. Pogląd ten jest rozwijany na trzech głównych płaszczyznach: 1) podstawowego paradygmatu interpretacji stosunków międzynarodowych w Rosji, czyli realizmu; 2) konsekwencji tego podejścia dla miejsca Rosji w stosunkach międzynarodowych; oraz 3) znaczenia dla Rosji współpracy gospodarczej z partnerami zachodnimi.
The author of this paper argues that the basic problem in relations between Russia and the West concerns political values shared by these entities in the area of international relations. This paper examines the problem on the three basic levels: (1) the basic paradigm of interpretation of international relations in Russia, i.e. realism; (2) the consequences of this approach for Russia’s place in international relations; and (3) the importance for Russia of economic cooperation with Western partners.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2017, 1(39); 83-96
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misja Williama Bullitta do Rosji (luty–marzec 1919). Błąd czy nieudana próba pragmatycznego działania?
William Bullitt’s Mission to Russia (February–March 1919). A Miscalculation or a Failed Attempt at Pragmatic Action?
Autorzy:
Marczewska-Zagdańska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763564.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
United States
Russia
Thomas Woodrow Wilson
Vladimir Lenin
Paris Peace Conference
Prinkipo Island
William Bullitt
Stany Zjednoczone
Rosja
Włodzimierz Lenin
konferencja pokojowa w Paryżu
Prinkipo
Opis:
Misja Williama Bullitta z 1919 r. do Rosji była ostatnim etapem procesu zainicjowanego w przeddzień konferencji pokojowej w Paryżu i kontynuowanego w pierwszych tygodniach jej trwania, w trakcie m.in. obrad Rady Dziesięciu. Dyskurs aliantów dotyczył kluczowego pytania o miejsce i rolę Rosji w budowaniu trwałego stabilnego ładu międzynarodowego. Pytaniom: „co zrobić z Rosją?”, „jaki tryb postępowania przyjąć wobec niej?”, towarzyszyły problemy dyplomatycznego nieuznawania rządów bolszewickich, prowadzenia blokady gospodarczej oraz interwencji zbrojnej. Bez udziału Rosji, spadkobierczyni wielkiego carskiego imperium, nie wydawało się możliwe zbudowanie nowego porządku światowego. Rosja, choć targana rewolucją, wojną domową, ekonomicznym i gospodarczym chaosem, nadal stanowiła klucz do ustanowienia trwałego pokoju światowego.
William Bullitt’s 1919 mission to Russia was the final stage of a process initiated on the eve of the Paris Peace Conference and continued in the first weeks of the Conference, in particular during the sessions of the Supreme Council, also called the Council of Ten. The Allied discourse addressed the vital question of Russia’s place and role in building a lasting, stable international order. The questions: “what to do with Russia?” and “what course of action to adopt towards her?” were accompanied by the dilemma of whether to continue diplomatic non-recognition of Bolshevik rule and pursue an economic blockade and military intervention. Without the participation of Bolshevik Russia, heir to the great empire of the tsars, it seemed impossible to build a new world order. Although racked by revolution, civil war, and economic chaos, Russia still held the key to establishing a lasting world peace.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2022, 129, 4; 823-851
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies