Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Cesarstwo Rzymskie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Chrystianizacja i romanizacja elit w rzymskiej Edessie
Christianization and Romanization of Elites in Roman Edessa
Autorzy:
Jędrzejewska, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947572.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Edessa
chrześcijaństwo
elita
chrześcijanie
cesarstwo rzymskie
Christianity
elite
Christians
Roman Empire
Opis:
In the pre-Roman history of Edessa and Osrhoene, the role of the local elites, gathered around the royal court, was clearly visible. By this time, Edessean upper classes were strongly influenced with Iranian culture. In the process of incorporation of Osrhoene into Roman Empire, the elites of Edessa took over some Roman cultural models, and their representatives participated in the local administration already after the fall of the Abgarid dynasty in 242 BC. This article aims to trace in sources concerning the history of Edessa references to the local aristocracy. Apparently this group continued to play a role after the transformation of the kingdom into a province, but remained in the shadow of dynamically developing ascetic Syrian Christianity. The elites of Edessa are associated with the figure of Bar Daisan, whose teachings and sect called the Bardezanites survived at least until the fifth century; probably the same circles preserved and modelled the record of conversion of the King of Edessa (S. Brock's theory), which was generally accepted by the inhabitants of the city. Although the sources mention the elites of Edessa occasionally  and reluctantly, the most important tradition associated with them - the legend of the conversion of the city - became the factor that made Edessa famous in the Roman world.
W przedrzymskiej historii Edessy i Osrhoene wyraźnie rysowała się rola lokalnych elit, skupionych wokół królewskiego dworu. Warstwa ta była silnie przesiąknięta kulturą irańską. W procesie przechodzenia Osrhoene do rzymskiej strefy wpływów, elity Edessy przejmowały do pewnego stopnia rzymskie wzorce kulturowe, zaś ich przedstawiciele piastowali stanowiska w lokalnej administracji już po upadku dynastii Abgarydów w 242 roku po Chr. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie w źródłach dotyczących historii Edessy wzmianek na temat lokalnej arystokracji. Wskazują one, że warstwa ta nadal odgrywała pewną rolę po zamianie królestwa w prowincję, pozostając jednak w cieniu coraz prężniej rozwijającego się ascetycznego nurtu syryjskiego chrześcijaństwa. Z elitami Edessy związana jest postać Bar Daisana, którego nauki i sekta zwana Bardezanitami przetrwały co najmniej do V wieku; prawdopodobnie te same kręgi przechowywały i modelowały przekaz o nawróceniu króla Edessy (teoria S. Brocka), który została przyjęty przez ogół mieszkańców miasta. Mimo iż zachowane źródła wzmiankują elity Edessy niechętnie i zdawkowo, najważniejsza ze związanych z nimi tradycji – legenda o nawróceniu miasta – stała się czynnikiem, który rozsławił Edessę w rzymskim świecie.
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 25-48
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawa Teodora, czyli rozprawa cesarza Walensa z pogańskimi filozofami
Autorzy:
Spychała, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52803987.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
Teodor
notariusz
Walens
Cesarstwo Rzymskie
Theodorus
notarius
Valens
Modestus
Roman Empire
Opis:
Modestus, the praetorian prefect of the Orient uncovered details of magical practices in high places, using information supplied by Palladius, a humble poisoner, and Heliodorus, an expert in horoscopy. It was claimed that a certain Fidustius, assisted by two accomplices, had actually sought and ascertained the name of the emperor’s succesor through supernatural agencies. This man was to be one Theodorus, an educated and charismatic notarius from Gaul.
Źródło:
Tabularium Historiae; 2019, 5; 107-121
2543-8433
Pojawia się w:
Tabularium Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół problemów interpretowania przekazu źródeł numizmatycznych [rec. E. Manders: Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193–284. Leiden–Boston 2012]
Autorzy:
Kluczek, Agata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901690.pdf
Data publikacji:
2019-01-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
artykuł recenzyjny
recenzja naukowa
Erika Manders
moneta
Cesarstwo Rzymskie
coin
Roman Empire
Opis:
Artykuł recenzyjny monografii Erik Manders pt. "Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193—284" (Leiden—Boston 2012).
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2014, 7, 12; 129-136
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lactantius and “ressourcement”: Going to the sources of religious liberty in the civic order
Laktancjusz i ressourcement: droga do źródeł wolności religijnej w porządku świeckim
Autorzy:
Coleman, Anthony P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612528.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Laktancjusz
apologia
wolność religijna
Cesarstwo Rzymskie
Lactantius
apology
religious liberty
Roman Empire
Opis:
Laktancjusz, jako uznany retor, piastował urzędowe stanowiska w okresie panowania Dioklecjana (284-305) i Konstantyna (306-337). Był również obecny w Nikomedii, gdy zimą roku 302/303, Dioklecjan wezwał do rozwiązania „problemu chrześcijaństwa”. Szyderstwa i pogarda, które docierały do Laktancjusza, skłoniły go do napisania wielkiej chrześcijańskiej apologii – Divinae Institutiones. Atmosfera prześladowania, która towarzyszyła powstaniu Institutiones bez wątpienia skłoniła apologetę do dyskusji o wolności religijnej, nie tylko jako ogólnym prawie chrześcijan, ale jako podstawowym prawie osoby ludzkiej. Prezentowany artykuł ukazuje argumenty Laktancjusza za wolnością religijną w porządku świeckim oraz dowodzi, że wiara Laktancjusza w potrzebę wolności dokonywania czynności religijnych determinuje jego afirmację wolności religijnej jako takiej. Artykuł analizuje także użycie pism Laktancjusza w katolickiej nauce społecznej i stwierdza, że soborowe nauczanie Kościoła katolickiego na temat wolności religijnej jest przykładem nie tylko rozwoju doktrynalnego, ale autentycznego powrotu do nauczania Ojców.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 209-219
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Państwowe rozdawnictwo zboża w Cesarstwie Rzymskim. Kształtowanie postaw społecznych w świetle źródeł ikonograficznych
Autorzy:
Rząd, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116340.pdf
Data publikacji:
2022-08-30
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
zboże
annona
monety
ikonografia
propaganda
Roman Empire
grain
coins
iconography
Opis:
Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych. Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych. Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony. Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia  zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.
Aim. A presentation of the social aspects of Cura Annonae – the grain distribution system in the city of Rome – based on iconographic sources. Methods. Library study, analysis of archaeological, iconographic (mainly numismatic) and written sources. Results. Roman emperors presented themselves in iconographic sources in a special way – they needed to be perceived as responsible patrons, capable of providing food for their citizens, and as being blessed and favoured by the gods of abundance and generosity. The most common category of artefacts containing such images are coins, because they were used every day by every Roman citizen, so the message could spread easily and reach everyone. The significance of Cura Annonae in the imperial propaganda is observable on numismatic sources, and it adds new interpretative aspects to all the other iconography, which contains images of grain processing and distribution. When analysing sources showing activities such as measuring grain, unloading ships in a port or transporting grain along the Tiber, one should bear in mind the fact that they may be not only illustrations of the activities of individual people or private organizations, but also a testimony of a connection between them and the great, complex system of Cura Annonae. Conclusions. Iconographic sources are material evidence of the Roman authorities’ actions, which were supposed to cause specific social effects. Comparing them with written sources allows us to fully understand the significance and complexity of the institution of Cura Annonae in Roman society.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2022, 12; 175-185
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Securitas Rei Publice - Aspekty polityki bezpieczeństwa państwa w mennictwie Cesarstwa Rzymskiego
Securitas Rei Publice – Aspects of state security strategy in the Roman Empire coinage
Autorzy:
Zając, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
Bezpieczeństwo
Cesarstwo Rzymskie
mennictwo antyczne
propaganda
numizmatyka
Security
Roman Empire
ancient coinage
numismatics
Opis:
Bezpieczeństwo państwa jest jedną z najważniejszych wartości, która wpływa na rozwój i funkcjonowanie społeczeństwa. Polska polityka jest uzależniona od działań prezydenta i premiera, a także innych organów monitorujących oraz analizujących zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne, w celu uniknięcia ryzyka utraty stabilności narodowej. W Cesarstwie Rzymskim odpowiedzialność w tej kwestii ponosił panujący cesarz. Podstawowym celem artykułu jest zaprezentowanie wymiaru polityki bezpieczeństwa na terytorium Rzymu w czasach antycznych, a także omówienie jednego z jej podstawowych nośników, jakim była numizmatyka. Powszechnie wykorzystywanym narzędziem kształtującym postawy społeczeństwa w Cesarstwie Rzymskim była propaganda, która miała służyć przede wszystkim umocnieniu pozycji władcy, podkreśleniu jego najważniejszych przymiotów, niezbędnych do sprawowania rządów w państwie. Współczesnym nośnikiem propagandowym są telewizja, prasa i radio. W państwie rzymskim te funkcje pełniły między innymi monety, które, będąc w obiegu na całym, rozległym terytorium państwa rzymskiego, przekazywały program polityczny i ideologię cesarza. Jedną z wartości nadrzędnych często bitych na emisjach władców była Securitas, odnosząca się do stabilizacji i pokoju Cesarstwa Rzymskiego. Pierwsze monety opatrzone wyobrażeniem bezpieczeństwa bito w czasach Nerona, w 63–64 r. n.e. Legendy odzwierciedlające dobrobyt i brak zagrożenia Imperium – „SECVRITAS REI PVBLICAE” – pojawiły się w okresie późnego Cesarstwa, w czasie rządów Konstantyna Wielkiego i Licyniusza II. W IV w. unormował się nowy porządek ustrojowy, stąd niezbędna do podkreślenia pomyślnych wydarzeń czy pokoju była idea bezpieczeństwa rozpowszechniana przez cesarza. Zarządzanie bezpieczeństwem w czasach antycznych i realiach współczesnych ma charakter nieco odmienny, w obu okresach jednak należy podkreślić ponadczasową wartość i znaczenie stabilizacji, dobrobytu oraz pokoju każdego organizmu państwowego. W Cesarstwie Rzymskim jednym z nośników idei bezpieczeństwa były monety, w czasach dzisiejszych natomiast funkcję tę pełnią radio, telewizja i prasa. Bezpieczeństwo państwa jest jednym z najważniejszych warunków istnienia państwa, stąd jest niezwykle mocno akcentowane w przekaźnikach codziennego użytku.
Security of state is one of the most important values, which affects the development and society. The security strategy of Poland depends on actions of the president, prime minister and other persons who monitor and investigate internal and external risks so as to avoid any threats to national stability. In the Roman Empire the responsibility for this strategy was resting upon the reigning emperor. The main purpose of this paper is to present the ideology of security in antique Rome and introduce the basic instruments used to archive it, which was numismatics. Propaganda was one of the most popular instrument in the Roman Empire. Without any doubt it was reinforcing the position of the ruler and his most important qualities. Nowadays propaganda is spread by television, press or radio. In the Roman Empire this function was implemented by coins. The images on cons transmitted the whole political programs and emperors’ ideologies.. One of the overarching and very popular values struck on the monetary emissions was Securitas, which was related to the stability and peace of Roman Empire. First coins with image personifying security were struck during the reign of Nero, in AD 63/64. Legends directly related to prosperity of the Empire – SECVRITAS REI PVBLICAE – appeared in Late Roman Empire, during the reign of Constantine the Great and Licinius II. In 4th century a new constitutional order was introduced. Therefore, it was very important and vital for the state to emphasize the happy events or peace through the idea, widely spread by emperor. Management of security in antique times and modern reality differ in nature. Nevertheless, in both periods the timeless values and stability should be emphasized along with prosperity and peace. In the Roman Empire one of the instruments were coins, in our times this function is being played by the mass media. Undoubtedly, the security of state is one of the most important attributes, which ought to be widely seen in both: ancient and modern times.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2014, 6, 11; 37-42
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doryforos w pancerzu – czyli o wizerunku Augusta z Prima Porta słów kilka
Doryphoros in breastplate – a few words about the image of Augustus from Prima Porta
Autorzy:
Kwaśny, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681755.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
posąg Augusta
zbroja cesarza
Roman Empire
statue of Augustus
armor of Emperor
Opis:
Images of emperors of Julio-Claudian dynasty and especially the most famous representation of Octavian Augustus of Prima Porta, became the prototype representation of emperors-officers for the representatives of the next dynasty wielding Roman Empire. Statue of Augustus, no doubt modeled on Doryphoros – a statue made by Polykleitos (sculptor-foundry of classical Greek era) is an example of the propaganda image of the emperor. Statua loricata – a statue of Octavian in the breastplate – presents emperor during adlocutio – speech addressed to the army. Models of classical Greek sculpture exhibit at the statue of the emperor by using position called contrapposto and deification of the emperor by showing him barefoot. Among other things, lack of shoes indicates that the statue of Octavian was made after the death of the ruler. The divine pedigree of the emperor was also marked by the attributes that are on his right leg – Cupid and dolphin. Head of Augustus was also performed on the model Doryphoros, and its distinctive hairstyle is defined as a „Primaporta” type. The most important element of the Prima Porta statue of the emperor is his breastplate. Armor classified as a torso cuirass is here as long type – with the downward extension, meant to protect the lower abdominal part. Armor probably originally made of leather, on the statue of Octavian is very richly decorated with historical and mythological reliefs. In the central part of the armor was shown a scene that shows the Parthians transferring military signs (signum militare) that have been lost by Marcus Crassus in 53 BC. On both sides of middle scene, were placed two women – personifications of lands conquered by Rome. The whole presentation is observed by the images of deities: Tellus Mater – Mother of Earth, Apollo, Diana, the god of the Sun – Sol, goddess of the moon – Luna and the God of heaven – Caelus. Statue of Augustus from Prima Porta combines classical designs of sculptures of Polykleitos period and contemporary elements of the propaganda of the imperial policy of the Augustus principate. Sculpture showing the first emperor of the Roman Empire, dressed in breastplate has become an example image of the rulers shown as the leaders of the army but also showing the immense power of propaganda policy.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2015, 30; 69-81
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hic finis Antoninorum nomini in re publica fuit. Śmierć cesarza Heliogabala i potępienie jego pamięci
Autorzy:
Królczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631953.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie, Heliogabal, Julia Soaemias, damnatio memoriae
Roman Empire
Elagabalus
Heliogabalus
Julia Soaemias
damnatio memoriae
Imperium Rzymskie
Opis:
W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwóra na tronie i w taki sposób uwieczniony uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
The following article discusses the events that took place in Rome on 12th March 222 AD. On that day, the Roman emperor M. Aurelius Antoninus, also known as Elagabalus or Heliogabalus, was assassinated. Together with him perished his mother, Julia Soaemias, as well as some persons from his nearest circle. However, Elagabalus’ death did not put an end to the spiral of violence: the city of Rome saw then, for the second time in its history, the maltreatment of the emperor’s body, which was denied the right of a worthy burial. Elagabalus was not only brutally murdered, but he also became a victim of the policy of condemnation of memory (so called damnatio memoriae) which was ordered by the Roman senate. The senators decided that the part of emperor’s name, i.e. the nomen Antoninus, had to be removed from all official documents and inscriptions. The portraits of the emperor were also destroyed. Shortly afterwards, Elagabalus was stylized as a personification of all kinds of evil and as a true monster on the throne, and thus immortalized in the historical memory of Rome.
W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwór na tronie, i w taki sposób uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
Źródło:
Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chociaż jesteś cesarzem, powinieneś bardziej być poddany Bogu” (Ep. 10*,8)
„Even if you are emperor, that is all the more reason for being obedient to God” (Ep 10*,8)
Autorzy:
Ludewicz, Michał Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595398.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ambroży
władza cesarska
Cesarstwo Rzymskie
Walentynian
Teodozjusz
Ambrose
imperial power
Roman Empire
Valentinian
Theodosius
Opis:
The aim of this paper is to present St. Ambrose`s reflections upon imperial power. The bishop of Milan did not write any systematic work on that topic. Actually it is possible to discover his opinion on this question, since there is much concern about it in his letters and speeches. For Ambrose imperial power was the basis of social order. The source of the emperors special position in the society derives from God’s will. Piety, fidelity, care for the church and welfare of his subjects were the main features of a good ruler, who should be encouraged in his duty by prayers and the obedience of his subjects.
Artykuł przedstawia poglądy św. Ambrożego na temat władzy cesarskiej. Wprawdzie biskup Mediolanu nie stworzył całościowej koncepcji funkcjonowania cesarza w chrześcijańskim społeczeństwie Imperium Romanum, jednak analiza pozostawionych przez niego mów i listów pozwala odtworzyć jego najbardziej znaczące poglądy w tej kwestii. Ambroży podkreślał boskie pochodzenie władzy cesarskiej, będącej gwarantem porządku w ziemskiej społeczności. Idealny cesarz, zdaniem biskupa, powinien cechować się pobożnością, bojaźnią Bożą i pokorą oraz troszczyć się o pomyślność swoich poddanych. Wobec cesarza trwającego w wyznawaniu prawowiernej doktryny poddani mieli określone obowiązki. Powinni oni wspierać swojego władcę modlitwami i okazywać mu posłuszeństwo. 
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 117-129
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (289-389 AD)
Relacje rzymsko-barbarzyńskie w świetle zbioru Panegyrici Latini (289-389)
Autorzy:
Skibiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407943.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Panegyrici Latini
Panegiryki łacińskie
Cesarstwo rzymskie
barbarzyńcy
integracja
Latin Panegyrics
Roman Empire
barbarians
integration
Opis:
The article discusses the issue of Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (3rd-4th century). Through the analysis of these texts, the article shows various aspects of these relationships. The extreme attitude of the Romans is the pursuit of the destruction of barbarian peoples or at least their subordination to Rome. However, numerous texts show different forms of integration of the two peoples, resulting from the deportations of barbarians to Roman territories for the personnel needs of the Empire (coloni and recruits). The article also discusses the role of the limes, which gradually becomes a meeting place rather than a border and expands the area of contact and integration.
Artykuł omawia zagadnienie relacji rzymsko-barbarzyńskich w świetle zbioru Panegyrici Latini (III-IV w.). Poprzez analizę tych tekstów artykuł ukazuje zróżnicowane aspekty tytułowych relacji. Skrajną postawą Rzymian jest dążenie do wyniszczenia ludów barbarzyńskich lub przynajmniej ich podporządkowania Rzymowi. Liczne teksty ukazują jednak zróżnicowane formy integracji dwóch ludów. Drogą do niej były deportacje barbarzyńców na tereny rzymskie wynikające z potrzeb personalnych Cesarstwa (koloni i rekruci). W artykule jest także omówiona rola limesu, który z granicy staje się stopniowo miejscem spotkania i poszerza pola kontaktu i integracji.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 18-30
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola tradycji antycznej w sztuce wczesnośredniowiecznej. Rozważania na temat tożsamości europejskiej
Role of ancient tradition in early-Medieval art. Discussion on the European identity
Autorzy:
Stala, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/131700.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
antyk
Cesarstwo Rzymskie
sztuka karolińska
średniowiecze
tradycja
antiquity
Carolingian art
Middle Ages
Roman Empire
tradition
Opis:
Niniejszy artkuł dotyczy tradycji antycznej w sztuce europejskiej oraz wpływu antyku na naszą europejską tożsamość. Temat recepcji antycznych wzorców na sztukę, w tym w szczególności na architekturę doby średniowiecza, a więc epoki najbliższej chronologicznie spuściźnie Imperium Romanum, towarzyszył autorce od początków jej pracy naukowej. Ten osobisty stosunek do poruszanego zagadnienia oraz przekonanie o tym jak istotne dla rozwoju europejskiej myśli artystycznej są osiągnięcia kultury antycznej, sprawiły, że zdecydowała się do niego powrócić. Bowiem pomimo upływu lat jest on wciąż aktualny i konsekwentnie rozwijany przez badaczy krajowych i zagranicznych.
The article is devoted to the ancient tradition in the European art and the impact of antiquity on our European identity. The issue of reception of ancient models in art, in particular in the architecture of the Middle Ages, thus the epoch that was chronologically closest to the heritage of the Imperium Romanum, has accompanied the author since the very beginning of her academic career. Such personal approach to the issue and strong belief about the significance of the accomplishments of ancient culture for the development of European artistic thought resulted in the fact that the author decided to come back to it. In spite of the passage of time, it is still a valid subject matter, consistently pursued by Polish and foreign researchers.
Źródło:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 711-721
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid wobec Prowansji czasów rzymskich
Norwid and Provence of the Roman times
Autorzy:
Kowalska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729477.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Prowansja
Cesarstwo Rzymskie
Galia
Rzym
Marsylia
Nîmes
Arles
Herkules
Magdalena (święta)
Provence
Roman Empire
Gaul
Rome
Marseille
Hercules
St Madeleine
Opis:
The author discusses Norwid’s connections with Provence in four aspects. The first of them are Provencal motifs in the poet’s biography: his journey to the south of France in 1858, Norwid’s brothers, Ludwik and Ksawery, moving houses to Provence, presentation of Norwid’s etchings at an exhibition in Nimes in 1865. The second part of the article inscribes the image of Provence shown in Norwid’s works into the context of Mediterranean myths and the culture of northern France on the basis of conclusions drawn from Notes on Mythology and Orbis Album that he had read. In the third part the motif of Marseille proves especially significant, as the ancient Massalia is – which can be seen in Quidam and in the lectures on Juliusz Słowacki – a representation of the space of exile – it became the place to which Norwid’s important protagonists (like St Madeleine) were exiled. In the myth founding the town there is a clash between the idea of freedom and the vision of the world-prison. The fourth part of the article brings an interpretation of the Civilization “legend”, taking into consideration Provence contexts: the idea of putting forward Arles’ and Nimes’ candidatures for the status of authority centers of the 19th century France.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2013, 31; 41-70
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Missionary Activity of the Pope Gregory the Great
Działalność misyjna papieża Grzegorza Wielkiego
Autorzy:
Dudziak, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916728.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Saint Gregory the Great
missions
Migration Period
evangelization
Britain
Roman Empire
św. Grzegorz Wielki
misje
Wielka Wędrówka Ludów
ewangelizacja
Brytania
Cesarstwo Rzymskie
Opis:
The Migration Period at the turn of antiquity and the Middle Ages changed the face of Europe permanently. The Fall of the Roman Empire in the West showed that the functioning of the state and church administration must change. This was perfectly understood by Pope Gregory the Great, who, understanding the circumstances, undertook the task of re-evangelising Europe. In this undertaking, the monks played a significant role as missionaries of the new Europe. The Pope restored to the Holy See the priority in organizing missions and evangelization, which had been the domain of the secular power of the Empire for several centuries. Gregory the Great left behind numerous guidelines and advice for the missionaries, and he personally ensured that everyone entrusted with the task of evangelization was properly prepared for it. As the basis of the mission, Gregory considered, first and foremost, the testimony of the life of missionaries according to the so-called spirituality exemplum. In addition to the proclamation of the Gospel, monks were required to be active witnesses of love, demonstrated by the establishment of structures for the service of caritas. In his decisions, the Pope was firm and courageous, which is why posterity gave him the title of First European.
Wielka Wędrówka Ludów na przełomie starożytności i średniowiecza zmieniła na stałe oblicze Europy. Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie pokazał, że dotychczasowe funkcjonowanie administracji państwowej i Kościoła musi ulec zmianie. Doskonale rozumiał to papież Grzegorz Wielki, który odczytując bieżącą sytuację, podjął się zadania reewangelizacji Europy. W tym przedsięwzięciu mnisi odegrali znaczącą rolę jako misjonarze nowej Europy. Papież przywrócił Stolicy Apostolskiej pierwszeństwo w organizowaniu misji i ewangelizacji, które od kilku stuleci były domeną władzy świeckiej Cesarstwa. Grzegorz Wielki pozostawił po sobie liczne wskazania i rady dla misjonarzy, jak również osobiście dbał o to, aby każdy udający się z zadaniem ewangelizacji był do tego odpowiednio przygotowany. Jako podstawę misji uznał Grzegorz świadectwo życia misjonarzy według tzw. duchowości exemplum. Oprócz głoszenia Ewangelii do podstawowych zadań mnichów należało czynne świadectwo miłości, okazywane poprzez zakładanie struktur posługi caritas. W swoich decyzjach papież był stanowczy i odważny, przez co potomni nadali mu tytuł Pierwszego Europejczyka.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 207-228
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnorzymskie ustawodawstwo państwowe przeciw Żydom (IV–V wieku). Egzemplifikacja na podstawie ograniczeń praw obywatelskich
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041138.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Judaismus
römisches Recht
römisches Kaiserreich
bürgerliche Freiheiten
Kodex des Theodosius
Judaism
Roman Law
Roman Empire
Civil Liberties
Theodosianus Codex
judaizm
prawo rzymskie
cesarstwo rzymskie
swobody obywatelskie
Kodeks Teodozjański
Opis:
Przedmiotem publikacji są cesarskie ograniczenia ogłoszone względem Żydów przez rzymskich cesarzy chrześcijańskich w okresie późnego cesarstwa. Opracowanie zawęża tą problematykę tylko do dziedziny prawodawczej, ponieważ skupia się tylko na późnoantycznym ustawodawstwie skierowanym przeciwko wyznawcom judaizmu. Materiał źródłowy stanowią, zamieszczone w Kodeksie Teodozjańskim, cesarskie rozporządzenia ogłoszone w latach 339-438. Ustawodawcy zakazali wyznawcom judaizmu zawierania małżeństw mieszanych oraz nabywania niewolników-chrześcijan. Ograniczeniom uległy również kwestie zdolności sporządzania przez nich ważnych testamentów. Żydom zakazano również, bez specjalnego pozwolenia ze strony władz państwowych,  nie tylko budowania nowych synagog, ale również remontowania już istniejących świątyń żydowskich. Na początku V wieku cesarze także zdecydowali się podjąć kroki prawne w kierunku ograniczenia wyznawcom judaizmu praw publicznych, bowiem ustawowo zakazano im sprawowania niektórych urzędów. Wszystkie te ustawy z całą pewnością pogarszały sytuację prawną tej grupy ludzi.
The subject of this publication are the imperial restrictions announced toward the Jews by the Christian Roman emperors in the late Empire. The author narrows these issues only to the field of legislation, because he focuses only on late-antique legislation directed against the followers of Judaism. The source material is, contained in the Theodosianus Codex, imperial regulation promulgated in the years 339-438. The lawmakers banned the followers of Judaism to undertake mixed marriages and to acquire Christian-slaves. The restrictions were also issues about the ability to draw up their important testaments. The Jews were also forbidden, without special permission from the state authorities, not only to build new synagogues, but also repair already existing Jewish temples. At the beginning of the fifth century emperors also decided to take legal steps towards reducing the civil rights of the followers of Judaism, because the statutes prohibit the exercise of certain offices. All these laws certainly worsened the legal situation of this group of people.
Gegenstand des folgenden Artikels sind kaiserliche Begrenzungen gegenüber den Juden, eingeführt durch römische christliche Kaiser in der späten Kaiserzeit. Die Problematik wird hier auf den rechtlichen Bereich eingegrenzt, indem eine besondere Aufmerksamkeit auf die spätantike Rechtsprechung gerichtet gegen die Anhänger des Judaismus gelegt wird. Das Quellenmaterial bietet kaiserliche Erlasse aus den Jahren 339‒338 und enthaltenen im Kodex des Theodosius. Die Gesetzgeber verboten den Juden, Mischehen einzugehen sowie christliche Sklaven zu erwerben. Einige Begrenzungen bezogen sich auch auf die Fähigkeit, rechtsgültige Testamente anzufertigen. Ohne eine spezielle Erlaubnis der Staatsmacht wurde den Juden auch verboten, neue Synagogen zu errichten, und bestehende jüdische Tempel zu renovieren. Anfang des 5 Jh. haben die Kaiser einige rechtliche Schritte unternommen, den Anhängern des Judentums öffentliche Freiheiten zu begrenzen, indem ihnen die Bekleidung bestimmter Ämter verboten wurde. Alle diese Erlasse haben zweifelsohne die rechtliche Stellung dieser Personen verschlechtert.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 109-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audientia episcopalis comme forme d’exercice du gouvernement dans l’Eglise antique. Une relecture de l’expérience d’Augustin
Audientia episcopalis as a Form of Exercising Authority in the Ancient Church. Reconsideration of Augustine’s Experiences
Audientia episcopalis jako forma sprawowania władzy w starożytnym Kościele. Ponowne odczytanie doświadczeń Augustyna
Autorzy:
Awoa, Andre Cyrille
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010856.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
le juge
l’évêque
empire romain
l’ Église qui est née
judge
bishop
Roman Empire
early Church
sędzia
biskup
cesarstwo rzymskie
Kościół pierwotny
Opis:
W artykule została ukazana analiza dwóch ustaw, które przedstawiają uznanie prawne w praktyce chrześcijańskiej audientia episcopalis. To podejście pozwoliło pozostać bliżej tekstu i intencji ustawodawcy; oczywiście, aby wyciągnąć jak najbardziej logiczne wnioski. Wykorzystując praktykę już istniejącą w Kościele, Konstantyn uczynił z niej ustawę, zrobił z biskupa nie arbitra, ale sędziego z pełnią władzy. Te dwie ustawy wydają się umniejszać władzę iudex cesarskiego, ale dogłębna lektura sprawia, że ostatecznie, pozostaje on tym, któremu Konstantyn nakazuje czuwanie, aby decyzje biskupa były respektowane. Doświadczenie Augustyna pozwala uświadomić sobie, że mimo wszystko, biskup-sędzia pozostaje przede wszystkim pasterzem, wykonując z trudem tę odpowiedzialność.
The article shows an analysis of two laws that present the legal recognition of audientia episcopalis in the Christian practice. This approach allowed to stay closer to the text and intentions of the legislator; of course, to draw the most logical conclusions. Using the already existing practice in the Church, Constantine made a law from the practice, he made a bishop not an arbitrator, but a judge with full power. These two laws seem to diminish the authority of the imperial iudex, but the exact reading causes that finally he remains the one to whom Constantine commands watching to ensure that the bishop’s decisions be are to be respected. Augustine’s experience makes us realize that, after all, the bishop-judge is first of all a pastor who performs his responsibility with difficulty.
Nous nous sommes proposés de relire de manière analytique les deux lois qui ont donné une reconnaissance juridique à la pratique chrétienne de l’audientia episcopalis. Cette approche nous a permis de rester plus proche du texte et surtout de l’intention du législateur ; évidemment, de pouvoir tirer les conclusions les plus logiques qui puissent y être. Se servant d’une praxis déjà régnante au sein de l’Eglise, Constantin en fait une loi, il fait de l’évêque non un arbitre, mais un juge avec de pleins pouvoirs. Ces deux lois semblent diminuer le pouvoir du iudex impérial mais une lecture attentive nous a fait voir qu’au final, il reste celui à qui Constantin demande de veiller à ce que les décisions de l’évêque soient respectées. L’expérience d’Augustin comme juge nous permet de nous rendre compte que malgré tout, l’évêque-juge reste après tout un pasteur, il exerce donc avec le poids de cette responsabilité.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 9-21
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies