Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ekumenizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    W służbie jedności Kościoła. Ekumeniczny program pontyfikatu św. Jana Pawła II
    In the service of the Church’s unity. Ecumenical program of the pontificate of St. John Paul II
    Autorzy:
    Glaeser, Zygfryd
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28883503.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Jan Paweł II
    Kościół
    ekumenizm
    pojednanie
    dialog
    John Paul II
    Church
    ecumenism
    reconciliation
    dialogue
    Opis:
    Ekumeniczny program św. Jana Pawła II cechuje nie tylko wymiar horyzontalny, urzeczywistniający się w osobistych spotkaniach, w wymianie myśli i duchowych darów. Obejmuje także wymiar wertykalny, polegający „na wspólnym i wzajemnym uznaniu naszej kondycji jako ludzi, którzy zgrzeszyli”, co – według Jana Pawła II – otwiera „wewnętrzną przestrzeń, w której Chrystus jako źródło jedności Kościoła może skutecznie działać mocą swego Ducha – Parakleta” (UUS, nr 35). Nadając ekumenizmowi priorytetowy charakter w programie swojego posługiwania, Jan Paweł II zwraca szczególną uwagę na dwa elementy, które wzajemnie się warunkują. Są to: „pamięć i jej oczyszczanie oraz pojednanie”.
    The ecumenical program of St. John Paul II is characterized not only by the horizontal dimension, which is carried in personal meetings, in the exchange of thoughts and spiritual gifts. It also includes a vertical dimension, consisting in “mutual and reciprocal recognition of our condition as people who have sinned,” which, according to John Paul II – opens “an internal space in which Christ as the source of the Church’s unity can effectively act by the power of the Spirit – the Paraclete” (UUS, no. 35). By giving ecumenism priority in the program of its ministry, John Paul II pays special attention to two elements. They are: “memory and its purification and reconciliation.”
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2020, 24, 2; 41-64
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Encyklika Ut Unum Sint papieża Jana Pawła II jako zaproszenie do dyskusji o prymacie papieskim
    The Encyclical Ut Unum Sint of pope John Paul II as an invitation to a discussion on papal primacy
    Autorzy:
    Tomalak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233589.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-15
    Wydawca:
    Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
    Tematy:
    John Paul II
    Ut unum sint
    primacy
    ecumenism
    Orthodoxy
    Protestantism
    Jan Paweł II
    prymat
    ekumenizm
    prawosławie
    protestantyzm
    Opis:
    Jan Paweł II podejmował liczne inicjatywy ekumeniczne, które stanowiły tło powstania encykliki Ut unum sint, pierwszej po Soborze Watykańskim II bezpośrednio traktującej o ekumenizmie, przez którą papież chciał ożywić dialog i przezwyciężyć kryzys ekumeniczny narastający pod koniec XX w. W artykule przedstawiono genezę jej powstania, odniesiono się do części nawiązującej wprost do posługi Biskupa Rzymu – jednej z największych przeszkód na drodze do jedności Kościoła – oraz ukazano recepcję przez wspólnoty chrześcijańskie.
    John Paul II was undertaking numerous ecumenical initiatives, which were the background for the creation of the encyclical Ut unum sint, the first after the Second Vatican Council dealing directly with ecumenism, through which the Pope wanted to revive the dialogue and overcome the ecumenical crisis growing at the end of the 20th century. The article presents the genesis of its creation, refers to the part directly alluding to the ministry of the Bishop of Rome – one of the greatest obstacles to the unity of the Church – and shows perception by Christian communities.
    Źródło:
    Studia Włocławskie; 2022, 24; 180-198
    1506-5316
    2449-8777
    Pojawia się w:
    Studia Włocławskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ekumenizm radykalny: Papież Jan Paweł II i Włodzimierz Sołowjow
    A Radical Ecumenism: Pope John Paul II and Vladimir Solovyov
    Autorzy:
    Rojek, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342725.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Paweł II
    Włodzimierz Sołowjow
    ekumenizm
    rosyjska filozofia religijna
    John Paul II
    Vladimir Solovyov
    ecumenism
    Russian religious philosophy
    Opis:
    Istnieje wiele świadectw, że Jan Paweł II wysoko cenił myśl Włodzimierza Sołowjowa. W 2000 r. papież wspominał o nim jako o „świadku wiary” , „wybitnym chrześcijańskim myślicielu” i „człowieku niezwykłej głębi”. W tym artykule próbuję przedstawić analizę niektórych podobieństw między tymi dwoma myślicielami. Po pierwsze, jak dostrzegało to wielu komentatorów, podzielali oni wspólną wizję zjednoczenie Kościołów katolickiego i prawosławnego. Po drugie, co wydaje mi się ważniejsze, mieli takie samo teologiczne rozumienie człowieka, świata i historii. Sądzę, że ta wspólna chrystocentryczna wizja jest nie tylko ostateczną podstawą  wysiłków ekumenicznych, lecz także gruntem dla sformułowania prawdziwie chrześcijańskiej alternatywy dla świeckiej nowoczesności.
    There is much evidence that John Paul II highly appreciated the thoughts of Vladimir Solovyov. In the year 2000, the Pope famously mentioned him as a “witness of the faith”, one of the “renowned Christian thinkers” and a “figure of extraordinary depth”. In this paper, I attempt to analyse some similarities between these two thinkers. First, as many commentators have noted, they shared the ecumenical vision of uniting the Catholic and Orthodox Churches. Secondly, and which seems to me to be more important, they had the same deep theological understanding of man, the world and history. I think that this common christocentric vision is not only the ultimate basis for ecumenical efforts, but also grounds for the formulation of a truly Christian alternative to secular modernity.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 9-27
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ecumenical Epoch of the Blessed Pope John Paul II
    Ekumeniczna epoka Błogosławionego Papieża Jana Pawła II
    Autorzy:
    Kantyka, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343360.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Paweł II
    ekumenizm
    wielcy ekumeniści
    dialog ekumeniczny
    wydarzenia ekumeniczne
    John Paul II
    ecumenism
    great ecumenists
    ecumenical dialogue
    ecumenical events
    Opis:
    Ponad ćwierćwiecze pontyfikatu błogosławionego papieża Jana Pawła II to cała epoka ekumeniczna, wypełniona intensywnymi dialogami doktrynalnymi oraz wydarzeniami i spotkaniami o charakterze ekumenicznym. Jan Paweł II, który zasiadł na stolicy Piotrowej 13 lat po Soborze Watykańskim II, podjął soborowe dzieło przywracania jedności chrześcijan, podobnie jak jego poprzednik papież Paweł VI. Jan Paweł II rozpoczął dialog Kościoła rzymskokatolickiego z prawosławiem. W czasie swych apostolskich podróży spotykał się ze zwierzchnikami niekatolickich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Wielokrotnie też przyjmował w Rzymie przedstawicieli chrześcijańskiego, nierzymskokatolickiego świata. Jan Paweł II położył też trwałe podwaliny pod dialog ekumeniczny, określając w encyklice Redemptor hominis, a później także w encyklice Ut unum sint jego podstawowe założenia. Nie wahał się nazwać zaangażowania ekumenicznego „imperatywem chrześcijańskiego sumienia”. Błogosławiony papież działał wedle przekonania wyrażonego w liście apostolskim Novo millennio ineunte, że dyskusje teologiczne, współpracach w dziełach charytatywnych, a nade wszystko wielki ekumenizm świętości nie może zawieść, lecz z Bożą pomocą przyniesie dobre rezultaty. Swym pontyfikatem umocnił i utwierdził Kościół rzymskokatolicki na ekumenicznej drodze odbudowywania widzialnej jedności.
    Over a quarter of a year of the pontificate of blessed Pope John Paul II constitutes the whole ecumenical epoch, filled by intensive ecumenical doctrinal dialogues, events and encounters. John Paul II – who ascended the Petrine See 13 years after the Second Vatican Council – like his predecessor Pope Paul VI undertook the conciliar deed of restoring the Christian unity. John Paul II launched the ecumenical dialogue of the Roman Catholic Church with Orthodoxy. During his apostolic visits to various countries often met the heads of non Catholic Churches and Church Communities. He also frequently received in Vatican representatives of Christian non Roman Catholic world. John Paul II also laid the foundations for the ecumenical dialogue drawing its main lines in his encyclical letters Redemptor hominis and Ut unum sint. Pope did not hesitate to describe the ecumenical engagement as an “imperative of Christian conscience”. The blessed Pope was acting according to his conviction expressed in his apostolic letter Novo millennio ineunte that theological discussions, cooperation in charity initiatives and above all the great ecumenism of sanctity cannot fail, but with God’s help will bring good results. By his pontificate he confirmed and strengthened the Roman Catholic Church on its ecumenical path of rebuilding the visible unity.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 5-16
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ecumenism in Poland – movement full of contrasts
    Ekumenizm w Polsce – ruch pełen kontrastów
    Autorzy:
    Budniak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149733.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    John Paul II
    Roman Catholic Church
    Polish Ecumenical Council
    dialogue
    ecumenism
    Jan Paweł II
    Kościół rzymskokatolicki
    Polska Rada Ekumeniczna
    dialog
    ekumenizm
    Opis:
    Since the beginning of Christianity, the consequences of the separations (regarding doctrine and tradition) have been permanent and painful – full of contrasts (conflicts, differences); contrasts that present a certain phenomenon, by showing it in comparison with another but completely different phenomenon. Therefore the article presents a set of selected positive and negative ecumenial experiences. The purpose of such combination of opposites is to emphasize the characteristic features that particular Churches or Christian Communities present, and simultaneously it shows the Christians’ responsibility for seeking unity. As John Paul II formulated it, ecumenism is “a movement towards unity”. Ecumenism is not merely the “sign of the times”, but it is a duty and responsibility in the face of God and His saving plan. It lies with those who through Baptism became Christ’s body and His people.
    Skutki podziałów (dotyczących doktryny i tradycji) od początku chrześcijaństwa są trwałe i bolesne, czyli pełne kontrastów (konfliktów, różnic). Kontrasty, polegające na przedstawieniu pewnego zjawiska, poprzez ukazanie na tle lub obok, zjawiska, zupełnie odmiennego. Stąd w artykule zostały zaprezentowane wybrane pozytywne i negatywne doświadczenia ekumeniczne. Takie zestawienie przeciwieństw służy uwydatnieniu cech charakterystycznych, które prezentują poszczególne Kościoły, czy Wspólnoty chrześcijańskie, a jednocześnie wskazuje na obowiązek dążenia do jedności, który ciąży na wszystkich chrześcijanach. Każda dobra inicjatywa ma swój sens. Jak sformułował Jan Paweł II, „ekumenizm jest ruchem ku jedności”. Ekumenizm bowiem to już nie tylko „znak czasu”, ale to obowiązek i odpowiedzialność wobec Boga i Jego zbawczego zamysłu, spoczywająca na tych, którzy przez chrzest stali się Ciałem Chrystusa i nowym Jego ludem.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 53-66
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia prymatu w myśli eklezjologiczno-ekumenicznej kardynała Stanisława Nagyego
    The Theology of Primacy in Eclessiological and Ecumenical Thought of Cardinal Stanisław Nagy
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036335.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół
    św. Piotr
    prymat
    sukcesja
    Biskup Rzymu
    Jan Paweł II
    eklezjologia
    ekumenizm
    Church
    St. Peter
    primacy
    succession
    Bishop of Rome
    John Paul II
    ecclesiology
    ecumenism
    Opis:
    Artykuł ukazuje w szerokim kontekście poglądów eklezjologicznych i ekumenicznych problem prymatu Biskupa Rzymu w dorobku Kardynała S. Nagyego. Sobór Watykański II miał wpływ na przemiany w przedmiocie badań dotyczących Kościoła: od eklezjologii apologetycznej do fundamentalnej. Najważniejsza funkcja w Kościele katolickim została ukazana w klasycznej argumentacji via primatus, jako argument jego wiarygodności oraz w dialogu ekumenicznym, a także w aspekcie prakseologicznym w pontyfikacie Jana Pawła II. Poglądy Profesora początkowo podkreślały instytucjonalne i historyczne aspekty prymatu, jednak wraz z rozwojem posoborowej eklezjologii akcentowały teologiczną stronę, ukazując tę misję w historiozbawczej wizji Kościoła.
    The article presents the achievements of Cardinal Stanisław Nagy in the field of ecclesiology, including the ecumenical context. The main problem is the primacy of the Bishop of Rome as the supreme office in the Catholic Church. The article presents the apologetic argumentation concerning the truthfulness of the Church, called via primatus. It describes the ministry of primacy as the function of St. Peter the Apostle and his successors, conferred upon him by Jesus Christ with the purpose to ensure the unity and permanence of the Church. The article also addresses the problem of ecumenical quest, for which the person of the pope is the most difficult obstacle in the process of unifying Christianity. The last part of the article presents the praxeological aspect of the ministry of primacy in the pontificate of John Paul II.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 9; 91-106
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La comunidad ecuménica de Taizé y los cambios políticos en Polonia a fines del siglo XX
    The Ecumenical Community of Taizé and political changes in Poland at the end of the 20th century
    Ekumeniczna Wspólnota z Taizé a zmiany polityczne w Polsce końca XX wieku
    Autorzy:
    Zatyka, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149283.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Taizé
    ecumenism
    Polish People’s Republic
    communism
    European integration
    lay people
    political transformation in Poland
    John Paul II
    ekumenizm
    Polska Rzeczpospolita Ludowa
    komunizm
    integracja europejska
    laikat
    transformacja ustrojowa w Polsce
    Jan Paweł II
    Opis:
    The principal aim of this article is to show the relationship between the Ecumenical Community of Taizé and Poles in the time of political changes in Poland at the end of the 20th century. The Youth Council initiated in the 1970s by the community, which was later transformed into the Young Adults European Meetings, created an opportunity to intensify the ecumenical process, but also to enable meetings of thousands of young Europeans from two antagonistic blocs, eastern and western, separated by the Iron Curtain between 1945 and 1989. Recently published documents of the authorities of the Polish People’s Republic (PRL), used by the author in the article, prove hostility of the communist regime towards the Catholic Church in Poland, but also reveal some methods used in this struggle. They also show that shortly before the Youth Council organized in France by the Taizé Community, the communist authorities appointed necessity to conduct actions aimed at weakening the Church in the area of ecumenism and the movements and organizations of lay people, which were slowly developing themselves that time. The Poles living in the communist state were accompanied by the Taizé brothers. Their dedication have been continued also after the collapse of the regime. The intensity of the events organized by the community has changed, as well as a number of participants of meetings in this French village and the Youth Adults European Meetings organized by Taizé. While during the time of communism there were only several dozen or hundred young participants from Poland, after the end of the regime, Poles in the number of tens of thousands dominated these events. During the political transformation Taizé has become one of the main foreign destinations for young Polish Christians, as well as a place of their natural integration with other young adults from the European Union countries. The person who contributed significantly to the inclusion of Poles in the activities of this community, both during the communist period and during the political transformation, was Pope John Paul II form Poland.
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie relacji między ekumeniczną Wspólnotą z Taizé a Polakami na tle zmieniającej się sytuacji politycznej w Polsce końca XX w. Zainicjowany w latach 70. przez tę wspólnotę Sobór Młodych, który następnie przekształcił się w Europejskie Spotkania Młodych, stworzył okazję nie tylko do intensyfikacji procesu ekumenicznego, ale też do regularnych spotkań tysięcy młodych Europejczyków z antagonistycznych bloków, wschodniego i zachodniego, rozdzielonych Żelazną Kurtyną między 1945 a 1989 r. Upublicznione w ostatnim czasie dokumenty władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (PRL), z których korzystał autor, dowodzą nie tylko wrogości komunistycznego reżimu wobec struktur Kościoła katolickiego w Polsce, ale też ujawniają stosowane w tej walce metody. Ukazują również, iż na krótko przed organizowanym we Francji przez Wspólnotę z Taizé Soborem Młodych władze komunistyczne uznały za niezbędne akcje w obszarze ekumenizmu oraz rozwijających się dopiero w PRL ruchów i organizacji katolików świeckich, służące osłabieniu Kościoła. Solidarni z żyjącymi w komunistycznym państwie Polakami bracia z Taizé nie ustali w animowaniu młodzieżowych spotkań także po upadku reżimu. Zmieniła się intensywność tych wydarzeń, a także liczba osób wyjeżdżających do tej francuskiej miejscowości i na organizowane przez Taizé Europejskie Spotkania Młodych. O ile w okresie PRL udawało się tam od kilkudziesięciu do kilkuset młodych katolików, o tyle po zakończeniu komunistycznego reżimu Polacy w liczbie kilkudziesięciu tysięcy osób rocznie zdominowali te wydarzenia. W okresie transformacji ustrojowej Taizé stało się jednym z głównych miejsc zagranicznych wyjazdów grup młodych chrześcijan z Polski, a także ich naturalnego integrowania się z rówieśnikami z państw Unii Europejskiej. Osobą, która w znaczący sposób przyczyniła się do włączenia Polaków w działalność tej wspólnoty, zarówno w okresie komunizmu, jak i podczas transformacji ustrojowej, był pochodzący z Polski papież Jan Paweł II.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 93-106
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jagielloński wymiar polskości” drogą do pojednania? Na kanwie polskich doświadczeń katolików i protestantów
    “Jagiellonian dimension of Polishness” – a way to reconciliation? on the basis of Polish experience of Catholics and Protestants
    Autorzy:
    Wilk-Woś, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502343.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Kościół
    Jan Paweł II
    cywilizacja zachodnia
    reformacja
    reformacja w Polsce
    „«jagielloński» wymiar polskości”
    Sprawa Samuela Zborowskiego
    ekumenizm
    Church
    John Paul II
    Western civilization
    reformation
    reformation in Poland
    “Jagiellonian” dimension of Polishness
    ecumenism
    Opis:
    John Paul II mentioned that Martin Luther’s proclamation gave rise to the reformation and became the cause of breakages and divisions in the Church, but (despite everything) “the belief in the Crucified and Resurrected Christ remains as a common denominator of Christians of the reformation times. They differed in relation to the Church and Rome but they did not reject the truth about the Resurrection”. This truth particularly characterized the actions of people on the Polish political scene in the Jagiellonian period. This truth even now unites Christians and Christians who act together stand a chance to demonstrate to the contemporary world that evil can and should be overcome by good but they must, like Elijah, conquer disappointment and despair and to hear God’s command: “Get up, eat as there is a long way ahead of you”. Catholics and Protestants have already overcome many obstacles on their way to reconciliation but perhaps the tradition of Polish Christianity, its Jagiellonian dimension will point out new areas of dialogue.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 129-139
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Unity–the Challenge of Your History”: John Paul II and Czech Ecumenism
    „Jedność – wyzwanie dla waszej historii”. Jan Paweł II i czeski ekumenizm
    Autorzy:
    Svatoň, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035282.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół katolicki
    Jan Paweł II
    ekumenizm
    Czechy
    uzdrowienie pamięci
    eklezjologia
    Nowa Ewangelizacja
    Reformacja
    Jan Hus
    Cyryl i Metody
    Catholic Church
    John Paul II
    ecumenism
    Czech lands
    healing of memory
    ecclesiology
    New Evangelization
    Reformation
    Cyril and Methodius
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na wezwaniach Jana Pawła II dotyczących czeskiego ekumenizmu. Omawia je w trzech punktach: po pierwsze, poprzez prezentację charakterystyki ekumenizmu przez Karola Wojtyłę, następnie naświetla eklezjalny i społeczny kontekst, w którym były odbierane wezwania Jana Pawła II o jedność chrześcijan w Czechach w latach dziewięćdziesiątych, wreszcie, przedstawia trzy najważniejsze tematy ekumeniczne w nauczaniu papieża. Zastosowana metoda pozwala nam dostrzec, jak ogólne zasady Jana Pawła II dotyczące wysiłków ekumenicznych były manifestowane w jego pastoralnej trosce o Kościół lokalny i jedność chrześcijan w Czechach i na Morawach.
    The present text focuses on the appeals of John Paul II regarding Czech Ecumenism. It does so in three steps: first, it offers general characteristics of Wojtyła’s understanding of ecumenism; then it outlines the social and ecclesiastic context in which the Pope’s calls for Christian unity in the Czech Republic were received during the 1990s; and, finally, it presents three topics of the Pope’s most important ecumenical appeals. The chosen method allows us to see how the universally-applicable principles of John Paul II’s ecumenical efforts were manifested in his specific pastoral concerns about the local Church and Christian unity in Bohemia and Moravia.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 131-149
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sobór Watykański II w piśmiennictwie łotewskim
    A Reflection of the Second Vatican Council in the Latvian Press
    Autorzy:
    Tolstovs, Ilmars
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038085.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    Kościół katolicki na Łotwie
    chrystianizacja Łotwy
    komuniści
    ZSSR
    ekumenizm
    prasa świecka
    prasa katolicka
    Jan Paweł II
    Katechizm Kościoła Katolickiego
    Kościół
    eklezjologia
    dokumenty Soboru Watykańskiego II
    Second Vatican Council
    Catholic Church in Latvia
    Christianization of the Latvia
    communists
    USSR
    ecumenism
    secular press
    Catholic press
    John Paul II
    Catechism of the Catholic Church
    Church
    Ecclesiology
    documents of the Second Vatican Council
    Opis:
    W pierwszej części artykułu została krótko przedstawiona sytuacja historyczna od XIII w., kiedy to na terytorium Łotwy przybyli chrześcijańscy misjonarze, aż do 1962 r., kiedy to rozpoczął się Sobór Watykański II. Pozostałe dwie części artykułu stanowi prasowy przekaz od Soboru Watykańskiego II w czasach imperium radzieckiego oraz w niepodległej Łotwie. Kiedy rozpoczął się Sobór Watykański II, terytorium Łotwy znajdowało się pod okupacją radziecką. Z tego powodu przebieg soboru, a także idee zawarte w jego dokumentach, które powinny być wprowadzane także w życie Kościoła na Łotwie, pozostawały albo w ogóle nieznane, albo dostęp do nich był utrudniony. Jednak – pomimo trudności – w czwartej i piątej sesji soborowej brał udział ks. Julians Vaivods, który w owym czasie został też konsekrowany na jedynego biskupa na terytorium Łotwy. Analizując radziecką prasę z tego czasu, należy stwierdzić, że dla komunistycznych ideologów interesującą wydała się otwartość ówczesnego Kościoła na świat i prezentowana przez niego myśl społeczna. Według nich Kościół próbował w ten sposób modernizować się i rozwijać swój chrześcijański socjalizm. Po odzyskaniu niepodległości w 1991 r. Kościół na Łotwie stopniowo zaczął rozwijać się. Pojawiły się istotne publikacje dotyczące soboru, które dotykały najistotniejszych zagadnień. Praca w tej dziedzinie nadal jest na Łotwie kontynuowana. Dokumenty Soboru Watykańskiego II w języku łotewskim jeszcze oczekują na pełne wydanie, co stanowi trudność dla wiernych w zapoznaniu się z tymi tekstami i w pełnym zrozumieniu ducha soborowego, a także we wprowadzeniu ich w życie.
    The report briefly examines the historical situation of the period extending from the 13th century, when Christian missionaries arrived in Latvia and a planned evangelization of the population was organized, up to 1962, when the Second Vatican Council started. As the territory of Latvia was under the rule of different powers and different religious views dominated during different historical periods, there were periods when the ruling power favoured evangelization, but there were also such periods when this process was completely paralysed. The territory of Latvia was under the Soviet occupation regime also when the Second Vatican Council started, thus the progress of Second Vatican Council, as well as realization of ideas and thoughts expressed in the documents of the Council were either hindered or impossible in the Church in Latvia. Notwithstanding the difficulties, Latvia was represented by prelate Julians Vaivods in the fourth and fifth session of the Second Vatican Council. During the Council, J. Vaivods was also consecrated as the only bishop in the territory of Latvia. It should be stressed that there were bishops only in Latvia and Lithuania throughout the whole USSR, and bishop J. Vaivods was responsible for pastoral care of Catholic believers of all the USSR, except Lithuania. Research of articles on the Second Vatican Council published in the soviet press allows to conclude that soviet ideologists sympathized with the openness of the Church to the world and social ideas, because, in their opinion, in such a way the Church tried to modernize religion and develop as if its own Christian socialism. After regaining independence in 1991, the Church in Latvia gradually started to develop; more significant publications about the Council tackling the most necessary issues appeared in the press. However, taking into consideration the previous situation of the Church in Latvia, the work is still being continued. Documents of the Second Vatican Council have not yet been published in Latvian, thus they are not easily available for believers and it hinders them to become aware of the spirit of the Council and implement it in life.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 9; 111-124
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów
    Post-Council Renewal in the Catholic Church in Poland in the Years 1978-1989. An Outline of Chosen Problems
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545137.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kościół katolicki
    PRL
    Sobór Watykański II
    recepcja Vaticanum II
    Jan Paweł II
    Konferencja Episkopatu Polski
    Komisje Episkopatu Polski
    nauczanie soborowe
    reforma liturgii
    kolegialność biskupów
    synodalność
    ekumenizm
    odnowa życia zakonnego
    ruchy katolickie
    Catholic Church
    Polish People’s Republic
    Second Vatican Council
    reception of Second Vatican Council
    Commissions of the Polish Episcopate
    application of council teachings
    reform of liturgy
    collegiality of bishops
    idea of synodality
    ecumenical movement
    renewal of monastic life
    Catholic movemens
    Catholic associations
    Opis:
    Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
    The years 1978-1989 in the Catholic Church in Poland constitute a mature stage of the reception of the Second Vatican Council. Among the most important phenomena that influenced the process were: changes in Polish religious life in the 1980’s; new model of state-Church relationship, social aspect of the three pilgrimages of the Polish Pope to Poland (1979-1983-1987); personal and generational changes in Polish Episcopate. An important role was played by the activity of special Commissions of the Polish Episcopate, which gave the whole process an appropriate tempo and determined the main directions of changes. The application of council teachings in Polish theology could be found in the works of: Rev. Józef Kudasiewicz (Bible studies), Rev. Józef Tischner (Catholic Social Teaching), Rev. Adam Ludwik Szafrański (Ecclesiology), Fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (Mariology, Ecumenism), Rev. Wacław Hryniewicz OMI (Ecumenism), Fr. Jan Charytański SJ (Catechetics) Rev. Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgics), Rev. Eugeniusz Weron SAC (Theology of the Laity), Bishop Wilhelm Pluta (Pastoral Theology), Rev. Franciszek Woronowski (Pastoral Theology) and Rev. Tadeusz Dajczer (Religious Studies and Phenomenology of Religion). Publication of four volumes of Liturgy of Hours and Roman Missal for Polish Dioceses (1986) constituted the culmination of liturgical renewal. Publication of critical third edition of the Millennium Bible (1980) was the realization of the postulates set in the second half of the 1960’s. Collegiality of bishops was fully reflected in the regulations of the new Statute of Polish Episcopal Conference (1987), and the synodality developed through synods. In the years 1978-1989 there was one provincial synod assembly and nine diocesan synod assemblies. A considerable achievement of the ecumenical movement was the inauguration of bilateral doctrinal dialogues (about the validity of baptism and mixed marriages). The renewal of monastic life in the 1980’s was predominantly of juridical dimension connected with the revision of monastic law and adopting new constitutions. Activity of the laity resulted in the development of existing movements and associations and the creation of new ones. Neocatechumenal Way, Catholic Charismatic Renewal, Light-Life Movement, Families of Nazareth Movement and Christian Life Communities enjoyed a dynamic growth.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 263-323
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русь и её святые в славянском учении Иоанна Павла II. Между историей и настоящим
    Ruś i jej święci w słowiańskim nauczaniu Jana Pawła II. Między historią a dniem dzisiejszym
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1376008.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    dziedzictwo średniowiecznej prawosławnej Rusi
    święci bracia Cyryl i Metody
    św. Benedykt
    dawne dzieje i religia Białorusi
    Ukrainy i Rosji
    święci dawnej Rusi
    Jan Paweł II
    prawosławie
    katolicyzm
    ukraiński grekokatolicyzm
    ekumenizm
    wiara i kultura
    heritage of medieval Orthodox Rus
    the Saints Cyril and Methodius
    St. Benedict
    early
    history of Belarus
    Ukraine and Russia
    the saints of early Russia
    John Paul II
    Orthodox
    Christianity
    Catholicism
    Ukrainian Greek Catholics
    ecumenism
    faith and culture
    “the
    two lungs of Christianity”
    Vyacheslav Ivanov
    meeting between Pope Francis I and the Patriarch
    of Moscow Cyril I in Cuba
    наследие средневековой
    православной Руси
    святые братья Кирилл и Мефодий
    св. Ве-
    недикт
    средневековая история и религия Беларуси
    России и Украины
    святые древней
    Руси
    Иоанн Павел II
    православие
    католичество
    украинскиое грекокатоличество
    экуменизм
    вера и культура
    «два лёгких христианства» Вячеслава Иванова
    встреча
    папы Франтиска I патриарха Кирилла I в Гаване (Куба)
    Opis:
    Ruś i jej święci w słowiańskim nauczaniu Jana Pawła II. Między historią a dniem dzisiejszymW tekście podjęto próbę syntetycznego opisu stosunku Jana Pawła II – „Papieża z Polski” – doreligijnej tradycji Rusi Kijowskiej, będącej dziś wspólnym dziedzictwem i przestrzenią duchowo-historyczną dla Rosji, Ukrainy i Białorusi. Jan Paweł II, przyznając się do duchowego dziedzictwajagiellońskiej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, głosił w swoich dokumentach, wypowiedziach,pielgrzymkach i postawach życiowych „ekumenizm większej Europy”. Należą tutaj zarównokatolicki Zachód i Europa Środkowowschodnia, mające za duchowego patrona św. Benedykta,jak i prawosławna oraz greckokatolicka Europa Wschodnia, której patronują bracia Cyryl i Metody.Polski papież często nawiązywał w tym kontekście do zasady „dwóch płuc chrześcijaństwa”,sformułowanej w 1930 roku przez rosyjskiego poetę-symbolistę i myśliciela Wiaczesława Iwanowa.W tym szerokim ekumenizmie – będącym podstawą wizji „Europy od Atlantyku aż poUral” polskiego Papieża – swe miejsce mogą odnaleźć zarówno katolicy obrządku łacińskiegoi grekokatolicy obrządku bizantyńskiego jak i prawosławni wszystkich narodów Europy Południowej i Wschodniej. W artykule zostało podkreślone, że ekumeniczna postawa Papieża z Polskiw szczególności wobec rosyjskiego prawosławia przyczyniła się do epokowego, pierwszegow ogóle w dziejach spotkania papieża z moskiewskim patriarchą – stało się to 12 lutego 2016roku w Hawanie na Kubie za sprawą papieża Franciszka I i moskiewskiego patriarchy Cyryla I.
    The article attempts a synthetic description of the attitude of John Paul II – “the Pope from Poland” – to the religious tradition of Kievan Rus, a territory of shared spiritual and historical heritage for Russia, Ukraine, and Belarus. Identifying himself with the heritage of the Jagiellonian Polish-Lithuanian Commonwealth, John Paul II preached the “ecumenism of a greater Europe” in his official documents and statements, during his pilgrimages, and through the example of his own life. His teaching encompassed both, the Catholic West and Central Europe, with their spiritual patron in the figure of St. Benedict, as well as the Orthodox and Greek Catholic Eastern Europe, patroned by the brother saints Cyril and Methodius. Speaking of European spirituality the Polish Pope often referred to the metaphor of “the two lungs of Christianity” coined by the Russian symbolist poet and thinker, Vyacheslav Ivanov, in 1930. This broad ecumenical concept, which stands at the basis of the Pope’s vision of “Europe from the Atlantic to the Ural Mountains,” brings together the Roman Catholics, the Greek Catholics of the Byzantine Rite, and the members of all the Orthodox churches functioning among the nations of southern and eastern Europe. The article underlines the importance of the ecumenical stance of the Polish Pope and shows how his openness towards the Russian Orthodox Church prepared ground for the first historical meeting of a pope and a patriarch of Moscow – this epochal event happened in Cuba on 12 February 2016 between Pope Francis I and the Patriarch of Moscow and all Rus’ Cyril I.
    Автор предпринял попытку синтетического описания отношения Иоанна Павла II – «Папы из Польши» — к религиозному наследию Киевской Руси как части духовно-и- сторического пространства, общего для России, Украины и Беларуси. Иоанн Павел II, черпая из духовного наследия ягеллонской Речи Посполитой, одновременно в своих высказываниях, апостольских визитах, жизненной позиции и документах выступал за «экуменизм Европы побольше», включающей как католический Запад и Централь- но-восточную Европу, под духовным покровительством св. Бенедикта, так и Восточную Европу, покровителями которой являются братья Кирилл и Мефодий. В данном контексте польский Папа часто обращался к принципу «двух лёгких христианства», сформулированному в 1930 году российским поэтом-символистом и мыслителем Вяче- славом Ивановым. В этом широком экуменизме как идейном базисе папского видения «Европы от Атлантики до Урала» своё место могут найти как верующие Римско-ка- толической и Греко-католической, так и Православной церквей всех народов Южной и Восточной Европы. В статье подчёркивается, что экуменическая позиция польского Папы, в особенности по отношению к русскому православию, стала одним из важных факторов, благодаря чему стала возможна первая в истории встреча Папы – Франциска I с Патриархом Московским и всея Руси – Кириллом I – состоявшаяся 12 февраля 2016 года в Гаване на Кубе.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2020, 3, 3; 49-74
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies