Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dostoyevsky" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Ambiwalencja i Tajemnica. Wokół antropologii filozoficznej Dostojewskiego
Ambivalence and mystery. About philosophical anthropology of Dostoyevsky
Autorzy:
Michałowski, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426529.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Dostoyevsky
Christianity
philosophy of man
ambivalence
mystery
Opis:
The following article is an attempt to demonstrate Dostoyevsky’s philosophy of man. In this framework two categories seems most important: ambivalence and mystery. The picture of a man in Dostoyevsky’s novels is full of ambiguities, contradictories, paradoxes and – seeming – lack of logical senses. There is no total definition of a man, because he’s a big enigma. A man is not a monolith, he contains full of different existential and psychological areas. A man doesn’t have any ontological score, which would can to name and to determine him – particular, to name and to determine him unambiguously and permanently. An existence is a task. Can this diversity in a man integrated? Can the mystery of a man illuminate? It seems that Dostoyevsky sees only one solution: the Christianity.
Niniejszy artykuł jest próbą ukazania głównych kategorii antropologicznych w literackiej twórczości Fiodora Dostojewskiego, wśród których tajemnica i ambiwalencja wydają się kategoriami najważniejszymi. Obraz człowieka w powieściach Dostojewskiego jest pełen sprzeczności, paradoksów i logicznych wykluczeń. Nie ma tu jakiejś ostatecznej definicji istoty ludzkiej, ponieważ jest ona zagadką. Istota ta nie jest bowiem jakimś monolitem – mieści w sobie rozmaite obszary egzystencjalne i psychologiczne. Przede wszystkim jednak nie przysługuje jej żaden ontologiczny rdzeń, któryby ją ostatecznie określał i determinował. Egzystencja jest zadaniem. Czy tę różnorodność da się scalić? Czy da się rozświetlić tę tajemnicę? U Dostojewskiego odpowiedzi należy szukać w chrześcijaństwie.
Źródło:
Logos i Ethos; 2015, 1(38); 7-24
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biesy Fiodora Dostojewskiego jako wykład refleksji filozoficznej
Demons by Fyodor Dostoyevsky as a Philosophy Exposition
Autorzy:
Krasucka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423134.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Dostoyevsky
morality
religion
Russian philosophy
Fiodor Dostojewski
moralność
religia
filozofia rosyjska
Opis:
The question which we want to find the answer for is: what caused that F. Dostoyevsky was considered a philosopher and his novels were acknowledged as expressing his philosophical views? This is possible by finding in his writings typically philosophical content which includes metaphysical, epistemological and axiological issues; with paying attention to historical specificity of Russian philosophy, namely its evolution and problems.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2011, 23; 85-99
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archetyp „cienia” w strukturze powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego
“The shadow” archetype in the structure of Fyodor Dostoyevsky’s novel “Crime and Punishment”
Autorzy:
Jaworski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915286.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Dostoyevsky
Jung
archetype
Bakhtin
Opis:
The aim of the article is to show the interrelations between the works of Carl Gustav Jung and Fyodor Dostoyevsky with particular emphasis on the archetype  of shadow. The aforementioned archetype has been analyzed and characterized in the paper in order to interpret the novel Crime and Punishment in the psychoanalytical key. This category has been analyzed at the level of the structure and plot of the work. Consequently, the author of the present article attempts to interpret the functions of the main characters of Crime and Punishment and divides them into triads related to relevant Jungian archetypes. The research amounts to an incentive to further explore the Jungian traces in the works of Fyodor Dostoyevsky.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 71-83
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Процесс индивидуации как ключ к интерпретации главного героя романа Федора Достоевского „Бесы”
The process of individuation as a key to interpret the main character of Fyodor Dostoyevsky’s novel “The Possessed”
Autorzy:
Stryjakowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915300.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Dostoyevsky
the possessed
Stavrogin
Jung
individuation
Opis:
The article is an attempt to interpret Nikolay Stavrogin, the main character  of Fyodor Dostoyevsky’s novel The Possessed, in the key of the analytical psychology. It is argued that Stavrogin may be undergoing the process of individuation by dealing with the collective unconscious. The attention is drawn particularly to the character of Matryosha, who can be perceived as the protagonist’s anima, showing him the way out of the tragic impasse.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 235-244
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba odczytania fragmentu powieści F. Dostojewskiego „Idiota” w kluczu kategorii „słowa-naczynia”
An attempt at a reading of a fragment of Dostoyevsky’s “The Idiot” in the key of “the word-vessel” category
Autorzy:
Fedorushkov, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915287.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Klein’s bottle
„insideout”
metametaphor
Dostoyevsky
Opis:
The paper aims at presenting an attempt to interpret a fragment of Dostoyevsky’s The Idiot. To analize the masterpiece of Russian writer we took an innovative category  – the word-vessel, which interdisciplinary concept we based on a function model  of Klein’s bottle, alchemical vessel, biblical vessels at Cana, ideas of metametaphor and insideout by Kedrov. Given category – in our opinion – presents to be the key to the new interpretation of one of the climax of the novel – the before-epileptic meeting of prince Myshkin and Rogozhin.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 49-60
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powieść „Inny” Jurija Mamlejewa wobec artystycznego poznania Fiodora Dostojewskiego
Novel “The Other” by Yuri Mamleev in the light of artistic perception of Fyodor Dostoyevsky
Autorzy:
Przybysz, Anna Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915269.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mamleev
Dostoyevsky
sleep
doppelganger
fantastic realism
metaphysical realism
Mamlejew
Dostojewski
sen
sobowtór
realizm fantastyczny
realizm metafizyczny
Opis:
The aim of this article is to show the undeniable influence of Fyodor Dostoyevsky’s artistic method on Yuri Mamlejev’s literary works in particular in relation to his novel The Other. Relying on these determinants of fantastic realism, which for many researchers are referred to as the most significant elements of Dostoyevsky’s artistic method, we make an attempt to show that the carnival which combines the two orders in the works of the 19th century writer: the real (scientific) and the surreal (magic), makes the fantasy become an integral part of the surrounding space. Simultaneously the concept of fiction should be understood through such categories as: paradoxicality, iconicity, a word as a vessel, sleep, hallucinations, picture in picture, doppelgänger that foster deep psychological self-understanding of the entity. In the article we aim to expose some of the abovementioned categories of constructing the world of Dostoyevsky’s works and making up, as defined by the author himself “the realism of higher sense” which, in a slightly modified form, although still clearly visible, is also reflected in Mamleev’s artistic method – metaphysical realism. The main emphasis is put on the categories of sleep and doppelgänger which are the clearest examples of Yuri Vitalevich’s inspiration.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 169-179
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stawrogin – personifikacja zła
Stavrogin – the personification of evil
Autorzy:
Jastrząb, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497080.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
Dostojewski
demon
ateizm
nihilizm komunizm
Dostoyevsky
atheism
nihilism
communism
Opis:
Characters such as Stavrogin in the novel Demons by Fyodor Dostoyevsky reveal the writer’s deep and astute knowledge of demonology. It has long been known that in his novels the writer contained considerations about not only the philosophical but also theological aspects of life, including Christology. His novel Demons is a literary tractate about the destructive influences of nihilistic and communist ideologies, both on society and on the human condition. The central character of the novel is Nikolai Vsevolodovich Stavrogin, the son of Varvara Petrovna, and he is the most demonic hero of Dostoyevsky’s. Ever one of the people whom he encountered fell under his charm, and they would then become be spiritually and morally depraved and ruined. Among the characters that come into contact with Stavrogin are those who then eventually committed suicide. We are dealing with a hero who has become separated and isolated from society, and who comes across as being amoral and demonised. Dostoyevsky was very keen to show a society that creates their rights and the principles of social co-existence without God. Undoubtedly, the novel Demons is in the history of world literature one of the most discerning analyses of a civilization built without God.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2017, 1(15); 135-143
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geniusz i padaczka
Genius and epilepsy
Autorzy:
Motta, Ewa
Kazibutowska, Zofia
Gołba, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058222.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Dostojewski
Dostoyevsky
Flaubert
epilepsy
genius
van Gogh
padaczka
geniusz
Opis:
Introduction: In 1896, in his work The Man of Genius, Lombroso presented a daring concept about key role of epilepsy in genesis of human genius. Aim of paper: The aim of this paper is to present the history of lives of some outstanding men and women afflicted by epilepsy and controversies associated with this diagnosis. Discussion: Mahomet most probably suffered partial seizures since his 4th decade and his visions were subsequently denoted by his followers. Some authors believe, that the heroic Jeanne d’Arc had epileptic seizures caused by an intracranial tuberculoma. A brain tumor might have been a cause of Julius Caesar’s epilepsy. Dostoyevsky had secondarily generalized seizures with ecstatic aura and used his epilepsy-associated experiences in his literary works. Personages of his books The Brothers Karamazov and The Idiot also suffered epilepsy. Based on an analysis of Dostoyevsky case, Freud suggested a neurotic background for his condition. Retrospective attempts at determining the nature of van Gogh’s illness include a dozen or so different diagnoses, of which epilepsy seems the most probable. Descriptions of partial complex seizures may be found in many letters by van Gogh to his brother Theo and are also reported by the artist’s doctor. Antiepileptic drugs available then and implemented by van Gogh (potassium bromide and digitalis) might have had an impact on his artistic output. Digitalis side-effects leading to visual disturbances are illustrated by his works Starry Night and Night Café. Flaubert, who suffered three types of epileptic seizures (partial simple, partial complex and secondary generalized), was considered by Sartre a hysteric. Flaubert’s epilepsy was probably caused by a congenital vascular malformation in the occipital lobe, which probably caused his death too.
Wprowadzenie: W 1896 r. Lombroso w swoim dziele Człowiek – geniusz przedstawił śmiałą teorię o kluczowej roli padaczki w genezie geniuszu. Cel: Celem pracy jest przedstawienie historii niektórych wielkich ludzi chorujących na padaczkę oraz kontrowersji związanych z rozpoznaniem u nich tej choroby. Omówienie: Mahomet miał najpewniej napady częściowe złożone od 40. r.ż., a opisywane przez niego wizje były odnotowywane również przez jego zwolenników. Uważa się, że u bohaterskiej Joanny d’Arc występowały napady padaczkowe jako konsekwencja gruźliczaka mózgu. Guz mózgu mógł być przyczyną padaczki również Juliusza Cezara. Z kolei Dostojewski, mający napady wtórnie uogólnione z ekstatyczną aurą, wykorzystywał swoje doświadczenia związane z chorobą w twórczości literackiej. Bohaterowie jego książek Bracia Karamazow i Idiota także cierpią na padaczkę. Analizując przypadek Dostojewskiego, Freud sugerował tło nerwicowe choroby. Retrospektywne próby ustalenia, na co chorował van Gogh, obejmują kilkanaście rozpoznań, z których padaczka wydaje się najbardziej prawdopodobna. Opisy napadów częściowych złożonych van Gogha znane są z jego licznych listów do brata Thea, a także z relacji lekarza artysty. Stosowane przez van Gogha ówczesne leki przeciwpadaczkowe (bromek potasu i naparstnica) miały wpływ na jego twórczość artystyczną. Niepożądane działanie naparstnicy powodujące zaburzenia widzenia znalazło swój wyraz w dziełach Gwiaździsta noc i Nocna kawiarnia. Flauberta, który miał aż trzy rodzaje napadów (częściowe proste, częściowe złożone i wtórnie uogólnione), Sartre uważał za histeryka. Przyczyną napadów Flauberta była najpewniej wrodzona malformacja naczyniowa okolicy potylicznej, która najprawdopodobniej doprowadziła również do jego śmierci.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 190-193
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apologie Pawel Fjodorowitsch Karamasows. Schuld bei Dostojewskij und seinen Interpreten
Pavel Fyodorovich Karamazov’s Apology. Guilt in Dostoyevsky and his commentators
Autorzy:
Paulin, Maximilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558840.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Amok
Dostojewskij
Girard
Justiz
Karamasow
Literaturkritik
Menschenrechte
Mobbing
Opferselektion
Schuldfähigkeit
Suizid
Sündenbock
Vatermord
amok
criminal responsibility
Dostoyevsky
human rights
justice
Karamasov
literacy criticism
mobbing
parricide
scape-goat
suicide
victim selection criteriology
Opis:
In einer gängigen Interpretation des Romans „Die Brüder Karamasow” wird die Verantwortung für den Vatermord in unterschiedliche Komponenten zerlegt, deren jede in der Gestalt eines der vier Brüder allegorisch auskomponiert sei. Die „Komponente Smerdjakow” liege dabei als bloße physische Ausführung des Verbrechens außerhalb der Sphäre ethischer Betrachtung. Damit wird Smerdjakow aber noch in der Interpretation einmal mehr in seinem Menschsein verkannt. Eine durch Girard geschulte Lektüre zeigt hingegen, wie gekonnt Dostojewskij – ob intuitiv oder mit Absicht – diesen Charakter mit Kriterien der Opferselektion ausstattet und ihn so der Leserschaft als Sündenbock regelrecht anbietet.
In a common interpretation of Dostoyevsky’s The Brothers Karamasov, Dmitri Karamasov is held guilty of murdering his father in a moral sense, while the character of Smerdyakov is put beyond the range of ethic consideration as he is seen as an allegory of the merely executing factor of the act of violence. Hence, his suicide is read as a proof that the evil itself doesn’t take over responsibility; in face of the accusation it fades away, leaving the charge of responsibility to the human moral subject. Dostoyevsky, however, seems not wanting to stress such a kind of moral hero that, in this interpretation, could be seen in Dmitri. With introducing Alexey in his preamble, he is in fact presenting us a „weak” hero, leading us to another understanding of the story. Yet Alexey is still not the weakest. It is Smerdyakov. What this article pleads for is that Smerdyakov is systematically made a scapegoat, as Dostoyevsky is illustrating in several pertinent scenes. It is only coherent that interpreters, while completely ignoring this fact, continue this scapegoating in dehumanising him by taking off him of all ethic consideration, reducing him to a personification of a merely mechanic component. By contrast, this is an apology for Smerdyakov as a human being. And as a son of Fyodor and brother of Alexey, Dmitri and Ivan.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 32; 91-107
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Учиться, что есть человек и жизнь» («Записки из Мертвого дома» Ф. М. Достоевского
Autorzy:
Базилевская, Азлита
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445098.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Dostoyevsky
camp prose
expressive-psychological dominant
human's mystery
human inside human
Opis:
"Notes from the Dead House" belong to the "camp prose" with expressive-psychological dominant. Constant Dostoyevsky’s absorption into the problem of human shows itself here through close attention paid to the solution of "human’s mystery", the quest for "human inside human". The general idea of artistic construction of this work is the movement from initial impressions towards discovery of the hidden gist. The writer aspires to comprehend human nature in its individual manifestations and general principles. The main motif of "Notes" - "I want to be a human" - is the result of his searching for the truth about a human being.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2007, IX; 97-108
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Nabokov jako wykładowca literatury
Vladimir Nabokov as Literature Professor
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879601.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Nabokov
wykłady
literatura rosyjska
literatura europejska
Dostojewski
Gogol
Tołstoj
Czechow
lectures
Russian literature
European literature
Dostoyevsky
Tolstoy
Chekhov
Opis:
Vladimir Nabokov podjął pracę wykładowcy akademickiego po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Wellesley College i Uniwersytecie Cornella literaturę europejską i literaturę rosyjską. W swoich wykładach pisarz zaprezentował kategoryczne i kontrowersyjne opinie na temat literatury, podzielił ją na arcydzieła i utwory, jego zdaniem mierne, stworzył hierarchię literacką, wynikającą z osobistych autorskich przekonań i upodobań. W literaturze rosyjskiej zachwalał twórczość M. Gogola, L. Tołstoja i A. Czechowa, negatywnie ocenił dorobek F. Dostojewskiego i M. Gorkiego. Z literatury europejskiej wyróżnił wybrane dzieła M. Prousta, J. Joyce’a i G. Flauberta, w każdym wypadku wskazywał na wartości kluczowe dla swojego dorobku, metody znamienne dla całej swojej prozy. Wykłady Nabokova stanowią nierozerwalną część jego dokonań literackich, są wykładnią literackiej filozofii pisarza. Владимир Набоков – профессор литературы Владимир Набоков стал преподавателем литературы после переезда в США, где читал лекции в колледже Уэлсли и Корнеллском университете по русской и зарубежной литературах. В своих лекциях писатель представил твердые и спорные суждения на литературу, разделяя ее на шедевры, и, по его мнению, посредственные произведения, сочинил литературную иерархию как результат собственных авторских взглядов и симпатий. В русской литературе восхищался творчеством Н. Гоголя, Л. Толстого и А. Чехова, отрицательно высказывался на тему достижений Ф. Достоевского и М. Горького. В зарубежной европейской литературе подчеркивал значение выбранных произведений М. Пруста, Д. Джойса и Г. Флобера, в каждом случае определяя ключевые ценности и значительные методы для своего прозаического творчества. Лекции Набокова составляют неотделимую часть его творческого наследия, являются интерпретацией литературной философии писателя.
When he arrived to the United States Vladimir Nabokov took a job as the university lecturer at Wellesley College and Cornell University. He taught Russian and European literature. In his lectures he presented a categorical and controversial opinions on literature, he divided it into masterpieces and works. In his opinion he created a hierarchy of literary resulted from his personal beliefs and preferences. In Russian literature, he praised works of M. Gogol, L. Tolstoy and Chekhov. He negatively assessed the achievements of F. Dostoevsky and M. Gorky. In the European literature he singled selected works of Marcel Proust, Joyce J. and G. Flaubert. In any case he pointed to the key values for his Works and methods characteristic of all his prose. Nabokov's lectures are the integral part of his literary achievements and they are writer’s literary philosophy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 137-147
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O związkach literatury i filozofii na przykładzie postaci Iwana Karamazowa
Autorzy:
Kochanowski, Marcin Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644038.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
literatur
Philosophie
Unterscheidung
Ambivalenz
Dostojewskij
Schestow
Berdiajew
literature
philosophy
delimitation
ambiguity
Dostoyevsky
Shestov
Berdyaev
literatura
filozofia
rozgraniczenie
niejednoznaczność
Dostojewski
Szestow
Bierdiajew
Opis:
Stanislaw Gałkowski weist im Artikel Die Grenze der Philosophie. Die Metapher in der Philosophie am Beispiel der Sprache von Józef Tischner auf die Notwendigkeit hin, zwischen Literatur und Philosophie zu unterscheiden. Die Philosophie sei demnach ein Gebiet, dessen Anforderungen die intersubjektive Kommunizierbarkeit und Überprüfbarkeit von verfochtenen Thesen sind. Indem ich mich auf das Beispiel der Figur von Iwan Karamazow und auf seine existentiellen Dilemmas stütze, die den Nährboden für philosophische Überlegungen von Leo Schestow und Nikolai Berdiajew bildeten, weise ich nach, dass die Philosophie sowohl solche Forschungsbereiche, die keine Nahtstellen mit der Literatur haben (wie Logik) als auch solche, die das literarische Schaffen benutzten und immer noch benutzen (wie Existenzphilosophie oder Metaphysik). Für jene Bereiche sind literarische Werke sowohl mittelbar eine Inspirationsquelle als auch unmittelbar philosophische Texte sensu stricte, indem sie die Grundlage für Polemik und weitere Forschungen bilden, was keinen Abbruch der Autonomie der Philosophie gegenüber der Literatur tut.
The author argues in favour of defining a clear distinction between literature and philosophy in view of their outright different nature. Intersubjectivity in communication and verifiability of theses are typical in philosophy. He quotes as example the case of Ivan Karamazov and his existential dilemmas which inspired Lev Shestov’s and Nicolai Berdyaev’s philosophical thoughts in order to observe that philosophy covers versatile domains of study such as logic, which is not tied up with literature directly, as well as fields such as philosophy of existence or metaphysics which have been drawing all along from literary output indirectly as a source of inspiration and directly providing strictly philosophical substance for polemics and studies. None of that jeopardizes the independence of philosophy from literature.
Stanisław Gałkowski w artykule Granica filozofii. Metafora w filozofii na przykładzie języka Józefa Tischnera wskazuje na konieczność rozgraniczenia pomiędzy literaturą a filozofią, jako dziedziną, której wymogiem jest intersubiektywna komunikowalność i sprawdzalność tez w jej ramach głoszonych. Opierając się na przykładzie postaci Iwana Karamazowa i jego egzystencjalnych dylematach, które stanowiły podłoże filozoficznej refleksji Lwa Szestowa i Mikołaja Bierdiajewa wskazuję, że filozofia mieści w sobie zarówno obszary badawcze, takie jak logika, które nie mają punktów stycznych z literaturą, jak i takie dziedziny, jak filozofia egzystencji bądź metafizyka, które korzystały i nadal korzystają z dorobku literackiego, zarówno pośrednio jako źródła inspiracji jak i bezpośrednio – jako tekstów stricte filozoficznych, będących podstawą polemik i dalszych badań, przy czym nie stanowi to zagrożenia dla autonomii filozofii wobec literatury
Źródło:
Kultura i Wartości; 2019, 27
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proza rosyjska na scenach polskich po roku 1989. Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego
Russian prose on the Polish stage after 1989. „Crime and Punishment by Fyodor Dostoevsky
Autorzy:
Semczuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481256.pdf
Data publikacji:
2009-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Dostoyevsky
Crime and Punishment
Russian prose
Opis:
Crime and Punishment focuses on the mental anguish and moral dilemmas of Rodion Raskolnikov, who strives to be an extraordinary being, believing that murder is permissible in pursuit of a highter purpose. The following paper focused on the analysis of work by the two types playwrights, based on Crime and Punishment.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2009, 1, XIV; 245-252
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Меняющаяся софийная функция женских персонажей в русской литературе XX века
Changes in the Sophic Function of Female Characters in 20th-Century Literary Works
Autorzy:
Szabó, Tünde
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968715.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Dostoyevsky
Zamyatin
Yerofeyev
Ulitskaya
poetic-semantic complex
sophic function
Opis:
The present study examines in what ways three 20th-century works, Yevgeny Zamyatin’s short story “The Flood”, Viktor Yerofeyev’s novel “Russian Beauty” and Ludmila Ulitskaya’s novel “Sonechka”, are connected to Fyodor Dostoyevsky’s novel “Crime and Punishment”. Beyond the surface parallels in the plot, the presence of a poetic-semantic complex rooted in mythological thinking is observable. The sophic function, which is transformed in each of the successive works, is one of the components of the said complex.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2014, 07; 231-238
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies