Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Hetmani"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Hetman Jan Tarnowski
    Autorzy:
    Mleczek, Tomasz.
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2020, nr 11, s. 19-22
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Tarnowski, Jan Amor (1488-1561)
    Hetmani
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
    Biografia
    Opis:
    Artykuł przedstawia biografię hetmana wielkiego koronnego Jana Tarnowskiego (1488-1561), który uczestniczył m.in. w zwycięskiej bitwie z Moskalami pod Orszą (1514). Podczas podróży do Ziemi Świętej pasowany na rycerza jerozolimskiego, w Portugalii. Po powrocie w 1519 uczestniczył w wojnie z Zakonem Krzyżackim, a podczas najazdu Turków w 1519 roku jako jedyny zaatakował Turków w odwrocie pod Komarnem, pokonał tylną straż – ok. 3 tysięcy Turków. W 1527 Jan Tarnowski został hetmanem Wielkim Koronnym. Buławę hetmańską otrzymał od króla Zygmunta Starego w 1527 roku, a w 1533 niespodziewanie ją złożył. Tak zaprotestował przeciw polityce królowej Bony chcącej restytucji monarchii dziedzicznej i wzmocnienia władzy królewskiej. Buławę hetmańską Jan Tarnowski, zawiedziony polityką królewską, składał jeszcze czterokrotnie i tyleż samo razy ponownie przyjmował. Jako wybitny teoretyk wojskowości i wyjątkowo sprawny wódz był cenionym autorem wielu tekstów o prowadzeniu wojen. To hetmanowi Tarnowskiemu polskie wojsko zawdzięcza reorganizację i wprowadzenie m.in. korpusu saperów, szpitali polowych, oddziałów kierujących ruchem taborów, czy sądów wojskowych.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty Kozak
    Autorzy:
    Besala, Jerzy (1951-2023).
    Powiązania:
    Polityka 2020, nr 38, s. 54-56
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Konaszewicz-Sahajdaczny, Piotr (?-1622)
    Hetmani
    Kozacy
    Polityka
    Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
    Artykuł publicystyczny
    Artykuł z tygodnika opinii
    Biografia
    Opis:
    Artykuł przybliża postać jednego z najwybitniejszych hetmanów kozackich w XVII wieku. Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny był nie tylko znakomitym wodzem, ale także przywódcą politycznym. Przedstawiono jego młodość, wyprawy na wybrzeże czarnomorskie, podczas których łupił i niszczył tureckie porty oraz udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Omówiono jego rolę w przystąpieniu kozaków do prawosławia oraz w wojnie z Turcją. Zmarł 20 kwietnia 1622 roku w wyniku ran odniesionych pod Chocimiem.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Między wielkością a tragedią : hetman Stanisław Żółkiewski
    Autorzy:
    Milewski, Dariusz (1974- ).
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2020, nr 11, s. 23-27
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Żółkiewski, Stanisław (1547-1620)
    Hetmani
    Husaria
    Tatarzy
    Turcy
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
    Biografia
    Opis:
    Życie, dokonania i śmierć w walce hetmana polnego Stanisława Żółkiewskiego to temat artykułu. Oddany przez ojca w 1566 roku pod opiekę sekretarza królewskiego Jana Zamojskiego, pozostał mu wierny i stał się jego długoletnim stronnikiem. W 1588 roku otrzymał buławę hetmana polnego, zasłużywszy się na polach bitew pod Lubieszowem (1577) i w wyprawach moskiewskich króla Stefana Batorego (1579-1581). Uczestniczył też w zwycięskich walkach w Mołdawii (1595) i przeciwko Kozakom zaporoskim Semena Nalewajki, których zmusił do kapitulacji (1596). Zwyciężał też Szwedów pod Rewlem w 1602 roku, a w cztery lata później Tatarów nad Udyczem, gdzie uwolnił z jasyru tysiące polskich jeńców. W 1620 roku poniósł klęskę w bitwie z wojskami turecko-tatarskimi pod Cecorą. Zarządził odwrót wojsk, a sam, nie chcąc uciekać, zginął odpierając ataki. Jego głowę wysłano sułtanowi.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Żywot hetmana porywczego : kariera i działalność polityczno-wojskowa Jana Karola Chodkiewicza
    Autorzy:
    Żojdź, Karol (1988- ).
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2020, nr 11, s.32-35
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Chodkiewicz, Jan Karol (1560-1621)
    Wojsko
    Hetmani
    Husaria
    Szwedzi
    Turcy
    Artykuł problemowy
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
    Biografia
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest Janowi Karolowi Chodkiewiczowi – hetmanowi wielkiemu litewskiemu, wojewodzie wileńskiemu. Wykształcenie Chodkiewicz zdobywał w Akademii Wileńskiej do 1589 roku, potem studiował prawo i filozofię w uniwersytecie w Ingolstadt. Zwiedził Włochy i Maltę, wrócił do Polski w 1590, gdzie pod wodzą hetmana Żółkiewskiego walczył z kozackimi powstańcami atamana Nalewajki. Uczestniczył też w zwycięskiej kampanii przeciw hospodarowi mołdawskiemu Michałowi Walecznemu, na którą to wyprawę wspólnie z bratem Aleksandrem wystawili 150 konną rotę husarską. W 1596 zyskał urząd podczaszego litewskiego, a w 1599 roku głosami szlachty, z poparciem dworu królewskiego wybrany został starostą generalnym żmudzkim. W wojnie polsko-szwedzkiej o Inflanty (mianowany przez Zygmunta III Wazę pułkownikiem hetmańskim) zwyciężył pod Kokenhausen (1601), odebrał Szwedom Dorpat (1603) i obronił Rygę, odnosząc zwycięstwo pod Kircholmem nad przeważającymi siłami szwedzkimi. W kolejnej bitwie pod Białym Kamieniem (1604) rozniósł 7-tysięczną armię przeciwnika, mając 2 tysiące żołnierzy. Straty własne 150 osób, po stronie szwedzkiej 3 tysiące. Jan Karol Chodkiewicz od 1600 roku hetman polny litewski, w 1605 roku został hetmanem wielkim litewskim, a w 1616 roku przez króla mianowany na urząd wojewody wileńskiego. W 1617 roku poprowadził ekspedycję królewicza Władysława na Moskwę, ale do osadzenia na rosyjskim tronie nie doszło. W 1621 roku w rok po klęsce wojsk koronnych pod Chocimiem Chodkiewicz zdołał zatrzymać armię turecką pod wodzą Osmana II, ale odwrotu już nie doczekał, zachorował i zmarł pod Chocimiem.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies