Między wielkością a tragedią : hetman Stanisław Żółkiewski

Życie, dokonania i śmierć w walce hetmana polnego Stanisława Żółkiewskiego to temat artykułu. Oddany przez ojca w 1566 roku pod opiekę sekretarza królewskiego Jana Zamojskiego, pozostał mu wierny i stał się jego długoletnim stronnikiem. W 1588 roku otrzymał buławę hetmana polnego, zasłużywszy się na polach bitew pod Lubieszowem (1577) i w wyprawach moskiewskich króla Stefana Batorego (1579-1581). Uczestniczył też w zwycięskich walkach w Mołdawii (1595) i przeciwko Kozakom zaporoskim Semena Nalewajki, których zmusił do kapitulacji (1596). Zwyciężał też Szwedów pod Rewlem w 1602 roku, a w cztery lata później Tatarów nad Udyczem, gdzie uwolnił z jasyru tysiące polskich jeńców. W 1620 roku poniósł klęskę w bitwie z wojskami turecko-tatarskimi pod Cecorą. Zarządził odwrót wojsk, a sam, nie chcąc uciekać, zginął odpierając ataki. Jego głowę wysłano sułtanowi.