Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Adorno" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
KIERKEGAARD AND THE CONCEPT OF NEGATIVE DIALECTICS OF THEODOR ADORNO
Autorzy:
Krawerenda-Wajda, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647184.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
Kierkegaard
Adorno
dialectic
synthesis
mind
Opis:
The main subject of this paper is the influence of Kierkegaard's philosophy on the concept of Adorno's dialectics. This article is focused on the analysis of Adorno's work published in 1966 titled Negative Dialec-tics. Adomo 's concept of dialectics, which is based on undefined experience, is broadly similar to the "negative" concept of existential philosophy of Kierkegaard. Although Adomo uses the Hegelian dialectics to expose the ways in which Kierkegaard’s thoughts fali into idealism. Finally, Adomo adopts Kierkegaard’s criticism of Hegelian identity of thinking. Adomo, in Negative Dialectics refers to Kant, Hegel Heidegger, but seldom to Kierkegaard. A careful analysis shows that a number of themes and concepts of its predecessor have been assimilated to his philosophy.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2012, 11, 3
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kłamstwo kiczu”
Autorzy:
Rogucki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644727.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
kitsch
art
non-art
Adorno
Kundera
Barthes
Opis:
Many authors agree that kitsch as an esthetic conc ept has its roots in the romanticism. Its negative meaning places kitsch in opposition to high art and other concepts of beauty. This paper deals with this issue and puts a significant question on the alleged and paradox conservative character of this esthetics. Kitsch as a caricature of art itself is here being analyzed critically on the basis of fundamental theories of modern art and esthetics by Theodor Adorno, Roland Barthes or Milan Kundera.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2015, 8, 2; 101-110
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Etwas Fehlt”: Marxian Utopias in Bloch and Adorno
„Etwas fehlt”: Marksowskie utopie w myśli Blocha i Adorna
Autorzy:
Truskolaski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009537.pdf
Data publikacji:
2020-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Adorno
Bloch
Marx
Utopia
Critical Theory
Teoria Krytyczna
Opis:
During a radio debate in 1964, Bloch and Adorno clashed over the status of Utopia in Marx’s thinking. In particular, the disagreement concerned the possibilities (or, rather, limitations) of picturing – with Marx and beyond Marx – a condition in which all societal antagonisms have been reconciled. It is telling, then, that their conversation quickly came to turn on a surprising term: the Old Testament interdiction against making images of God. Given both authors’ commitment to an ostensibly secular critique of capitalist modernity, the prominence of this figure, which is emblematic of the decades-long exchange between these authors, invites further questions. What, for instance, are the epistemic and aesthetic conditions under which Bloch and Adorno propose to present their Marxian Utopias? By considering these questions in light of issues arising from their debate, and applying it to their writings more generally, my paper aims to contribute to the on-going exploration of “Utopia” in German Critical Theory.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2020, 35, 1
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der performative Zauber der Sirenen? Adornos negative Dialektik und das deutschsprachige Gegenwartstheater
The Performative Magic of Sirens? ADORNO’S Negative Dialectics and German-speaking Contemporary Theater
Performatywny czar syren? Negatywna dialektyka ADORNO a współczesny teatr niemieckojęzyczny
Autorzy:
Englhart, Andreas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/642481.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Adorno
studentische Revolte
1969
postdramatisches Theaters
Sirenen
Negative Dialektik
Opis:
Dlaczego ADORNO, filozof rewolty studenckiej, zwolennik awangardy od Schönberga po Becketta uciekł w kwietniu 1969 roku przed performatywnym protestem studentek, obnażających nagie biusty? Artykuł wyjaśnia związki między Dialektyką oświecenia, Dialektyką negatywną i Teorią estetyczną z estetyką dzisiejszego teatru performatywnego i postdramatycznego. Mimo wszystko teatr pozostał dla ADORNA miejscem sztuki, a rewolucja dokonała się nie w performatywnej negacji sensu, w okrutnej realności ‚syren’ i dekonstrukcji, lecz w dziele, które przedstawiając to, co nie do pogodzenia, prowadzić ma do ugody.
Wieso flüchtete ADORNO, der Philosoph der Student*innenrevolte, der Fürsprecher der Avantgarde von Schönberg bis Beckett, im April 1969 vor der Performance protestieren-der Studentinnen mit nackten Brüsten? Der Beitrag erörtert Verbindungen von ADORNOS Dialektik der Aufklärung, Negativer Dialektik und Ästhetischer Theorie zur Ästhetik des heutigen performativen oder postdramatischen Theaters. Dennoch blieb für ADORNO das Theater ein Ort der Kunst, verwirklichte sich die Revolution nicht in der performativen Verweigerung von Sinn, im grausamen Realen der ‚Sirenen‘ und der Dekonstruktion, sondern in einem Werk, das das Unversöhnliche darzustellen und so zu versöhnen habe.
Why, in April 1969, did ADORNO, the philosopher of the student revolt, the advocate of the avant-garde from Schoenberg to Beckett, flee when he was faced with the performative actions of protesting students with naked breasts? The article discusses connections between ADORNO’S Dialectics of Enlightenment, Negative Dialectics and Aesthetic Theory and the aesthetics of today’s performative and post-dramatic theatre. For ADORNO, theatre remained a place of art, and the revolution did not come to fruition in the performative denial of meaning, in the cruel reality of “sirens”, and in deconstruction, but in the work of art itself, that is supposed to represent the irreconcilable and thus to lead to reconciliation.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2019; 15-30
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Playing distressed art: Adorno’s aesthetic theory in game design
Autorzy:
Hanussek, Benjamin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135603.pdf
Data publikacji:
2022-08-09
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
games as art
game studies
Adorno
aesthetic theory
critical theory
Distressed
Opis:
The discussion on games as (not) art has been raging for decades without reaching a consensus. It is argued here that the ontological status of games is irrelevant for the perception and development of aesthetic experiences in videogames. Instead, game design should be regarded as ripe to convey the experience of art according  to established aesthetic theories. The essay presents Adorno’s aesthetic theory and highlights its reflections in the games Papers, Please and Observer. It then describes how they were synthesized into a  critical gameplay experience in the author’s game Distressed. The latter may be regarded as an example of a method in game studies in which the aesthetic potential of games is explored by creation rather than analysis. Arguably, this reveals the importance of epistemological approaches  towards games and art instead of the predominant ontological ones.
Źródło:
Replay. The Polish Journal of Game Studies; 2021, 8, 1; 73-87
2391-8551
2449-8394
Pojawia się w:
Replay. The Polish Journal of Game Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przejrzeć Heideggera
Looking Inside Heidegger
Autorzy:
Różanowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171430.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Heidegger
Adorno
Benjamin
estetyka
sztuka
przeżycie
dzieło sztuki
źródło
aura
prawda
Opis:
Martin Heidegger’s lecture The Origin of the Work of Art, presented on November 13th, 1935 in Freiburg, marked a significant turn in its author’s philosophical thought. Earlier Heidegger had immersed himself in politics, yet when it proved to be a blind alley or simply a mistake, he turned to aesthetics. And although he never endeavoured to form a systematic theory of art or aesthetics, art does hold a solid position within his philosophical output. When certain researchers tackle the issue of Heidegger’s specific, metaphorical language, they point out that the philosopher addressed well known issues that, in fact, had already been widely discussed beforehand. While analyzing art, he asked a basic question about its substance. The provided answer would also remain on the traditional side: only art, as opposed to thinking with the use of certain terms, saliently relates to being – here Heidegger’s thought finds its common ground with those of philosophers as different as Schelling, Nietzsche or Adorno. Heidegger himself found his idea of art very much opposed to traditional aesthetics - to what focused on artistic experience and on experiencing art. In his opinion, all attempts to interpret a work of art that were based on the term “experience”, using it then to construct a whole concept of modern aesthetics, were deleterious effects of the old philosophy focused on subjectivity, where aesthetics is inevitably degenerated – not only by promoting the wrong idea of the spheres belonging to the artist and the viewer, but also by losing sight of the work of art being the highest, essential instance. Thus, solely a work of art remains the object of his specific metaphysics, since it embodies the substance of art. And so, the desire to “see through Heidegger,” focusing on his key opus - The Origin of the Work of Art - follows the perspective drawn by Hermann Mörchen who aimed at breaking the philosophical refusal to make connections between Heidegger and Adorno, as well as confronting the output that each of them had left after their deaths. Within that perspective, a significant role is played, next to Adorno, by Walter Benjamin – as there are certain remarkable aesthetic problems that at times set the two adversaries closer to each other, and at times further apart. Benjamin’s letters involve a critique of Heidegger’s work. According to Adorno, every attempt to justify aesthetics by invoking the origin of art as its core, must lead to a disappointment. Whereas Benjamin, in an essay that was supposed to earn him a degree, mused about the “origin of German Trauerspiel;” and like Heidegger, he also wrote about van Gogh. Thus, the presented conclusions may not only imply differences, but also correspondence and compliance of certain philosophical assumptions made by the philosophers.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2021, 24; 45-61
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schwarz und Grau hinter Weiß und Rot. Autoritäre Potenziale in der türkischen und in der polnischen Gesellschaft im Spiegel der Reportagen Bittersüße Heimat: Bericht aus dem Inneren der Türkei von Necla Kelek und Rückkehr nach Polen: Expeditionen in mein Heimatland von Emilia Smechowski
Black and Grey behind White and Red: Authoritarian Potential in the Turkish and Polish Societies in the Light of Necla Kelek’s Bittersweet Homeland: A Report from the interior of Türkiye and Emilia Smechowski’s Return to Poland: Expeditions to My Homeland
Autorzy:
Okoński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14731412.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migration
Kelek
Smechowski
PiS
AKP
Türkiye
Polska
Adorno
Migration
Türkei
Polen
Opis:
(Post-)Migrationsliteratur polnischer und türkischer Autoren in Deutschland ist nicht mehr eine künstlerische Aufarbeitung des Lebens in der Fremde, ein Blick auf den Westen aus östlicher Perspektive oder ein Spiegelbild von Traumata, Phobien und Träumen aus der alten Heimat. Schriftsteller mit ausländischen Wurzeln beziehen sich in ihren Werken immer häufiger auf die deutsche Geschichte und Gegenwart. Ähnlich wie die Autoren türkischer Herkunft, berichten auch die in Deutschland lebenden polnischen Schriftsteller und Publizisten über das Land ihrer Kindheit – und das ist nicht immer ein sentimentaler Blick. Ideologische Polarisierung, antidemokratische Tendenzen, Patriarchat, religiöser Radikalismus, Phantomschmerzen und Sehnsucht nach der imperialen Vergangenheit, Nationalismus und Idealisierung der eigenen Geschichte, Teilung des Landes in prowestliche Metropolen und in eine konservative Provinz bilden einen Hintergrund für die Wanderung durch das wiederentdeckte Herkunftsland – in Polen und in der Türkei. Emilia Smechowskis Rückkehr nach Polen. Expeditionen in mein Heimatland (2019) und die Reportage der deutsch-türkischen Soziologin Necla Kelek Bittersüße Heimat: Bericht aus dem Inneren der Türkei (2008) bilden den Ausgangspunkt für eine vergleichende Analyse der autoritären Potentiale in beiden Gesellschaften.
Post-)migration literature by Polish and Turkish authors in Germany is no longer an artistic elaboration of life abroad, a view of the West from an Eastern perspective or a reflection of traumas, phobias and dreams from the old homeland. More and more frequently, writers with foreign roots refer to the German past and present. Similarly to authors of Turkish origin, Polish writers and journalists living in Germany are reporting on the country of their childhood—and that is not always a sentimental view. Ideological polarization, anti-democratic tendencies, patriarchy, religious radicalism, phantom pains and longing for the imperial past, nationalism and idealization of one’s own history, division of the country into pro-Western metropolises and a conservative province form a background for the journey through the rediscovered country of origin—in Poland and in Türkiye. Emilia Smechowski’s Return to Poland: Expeditions to my home country (2019) and the report by the German-Turkish sociologist Necla Kelek Bittersweet Home: Report from the interior of Turkey (2008) form the starting point for a comparative analysis of the authoritarian potentials in both societies.
Źródło:
Porównania; 2022, 32, 2; 213-231
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adorno and practically useless art, or autonomy instead of avant-garde
Autorzy:
Czekaj, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593853.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Adorno
autonomy
logic of art
content of art
autonomia
logika sztuki
treść sztuki
Opis:
Adorno’s aesthetic theory allows us to treat him as an anti-theorist of the avant-garde. We can find in his work many accurate observations grasping the essence of the changes that were introduced by this artistic formation. Adorno himself used the term “avant-garde” in a slightly different meaning – as denoting artistic production going against the traditional aesthetic tastes, but also resistance to commercialization and reification. In the context of Adorno’s whole philosophy such resistance is illusory. The mechanisms governing the sphere of culture are total and efficiently pacify any aesthetic rebellions. Therefore, it is not in the formal experiments that Adorno saw the rebellion of art against the existing system. According to the German philosopher, the critical function of art – its main vocation – is realized in the antithetic attitude to reality and is due to the so-called “ideal of transformation”. And those are only conditioned by the autonomy of art. In the present paper I discuss the points in Adorno’s aesthetic theory at which he shows art as autonomous.
Teoria estetyczna Adorna pozwala na traktowanie go jako teoretyka awangardy. Znajdziemy u niego wiele trafnych analiz dotykających istoty zmian, jakie wprowadziła ze sobą ta formacja artystyczna. Sam Adorno jednak używał terminu „awangarda” w nieco szerszym znaczeniu – jako produkcja artystyczna, która nie tylko łamie tradycyjne gusta estetyczne, ale także stawia opór komercjalizacji i reifikacji. W kontekście całej filozofii Adorna taki opór jest jednak iluzoryczny. Mechanizmy rządzące sferą kultury są totalne i skutecznie pacyfikują wszelkie bunty estetyczne. Dlatego to nie w formalnych eksperymentach Adorno widział rebelię sztuki przeciwko panującemu systemowi. Funkcja krytyczna sztuki – wedle frankfurtczyka naczelne jej powołanie – spełnia się w antytetycznym stosunku do rzeczywistości i dzięki tzw. ideałowi przetworzenia. Ich warunkiem z kolei jest autonomia sztuki. W niniejszym tekście przedstawiam te momenty teorii estetycznej Adorna, w których ukazuje on sztukę jako autonomiczną właśnie.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 121-130
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Retoryka jako narzędzie badania kiczu
Rhetoric as a tool for investigating kitsch
Autorzy:
Łakota, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676555.pdf
Data publikacji:
2020-09-22
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Adorno
kicz
zwrot retoryczny
Perelman
retoryka wartości
kitsch
rhetorical expression
rhetoric of values
Opis:
Współczesna ekspansja kiczu domaga się odpowiedzi na pytanie dotyczące warunków, w których można odszyfrować kicz i dostrzec rolę, jaką odgrywa on współcześnie. Praca skupia się na retoryce kiczu, podkreślając tym samym, jak ważne jest znaczenie retoryki w recepcji współczesnej kultury. Wykorzystując ujęcie nowej estetyki dokonane przez Adorna, prawodawcy decorum sztuki po Auschwitz, praca rozwija spojrzenie na kicz jako parodię katharsis. Zastosowane nowe zestawienie badań nad retoryką wartości autorstwa Perelmana z refleksjami autora Minima moralia dotyczącymi tej kategorii prowadzi do śmiałej tezy: kicz nie jest niewinny. Pesymistyczny, pełen melancholii sposób myślenia Adorna, którego źródłem była świadomość standaryzacji produktów przemysłu kulturowego, dotyczył walki o indywidualny kontakt jednostki z dziełem sztuki. Estetyczny odbiór sztuki stał się bowiem niemożliwy (w eseju Schemat kultury masowej Adorno podkreślał logikę reakcji na dzieło sztuki wpisaną w samo dzieło jako produkt, w którym zawarta została instrukcja odbioru). Filozofia frankfurtczyka znalazła trwały grunt w aranżującym w kulturze sytuację kryzysu zwrocie performatywnym, poglądzie o nieuchwytności przedmiotu badań, zakłóceniu stanu równowagi i wyeksponowaniu tego zakłócenia. Kultura masowa stała się kulturą wyczerpania, lecz piszący o niej Adorno nie jest wyłącznie kasandrycznym autorem. Pisząc o zagładzie, zawarł on w swoich pracach podwaliny koncepcji spowinowaconej z założeniami nowej retoryki. Praca skupia się na tych podobieństwach, aby uchwycić celowość zwrotu retorycznego.
Contemporary expansion of kitsch calls for the answer to the question concerning conditions in which it is possible to decipher kitsch and see the role it plays nowadays. The work concentrates on the rhetoric of kitsch, at the same time emphasising, how important rhetoric is for the reception of contemporary culture. Using the perspective of new aesthetics, suggested by Adorno, who established the decorum of art after Auschwitz, the paper develops the view on kitsch as a parody of katharsis. Implementing a new combination of research findings into rhetoric of values (by Perelman) with Adorno’s insights concerning this category leads to a bold thesis: kitsch is not innocent. Adorno’s pessimistic and melancholic point of view, whose source was the awareness of standardisation of culture industry products, concerned the fight for a personal contact between an individual and a work of art. An aestehtic reception of art became impossible (in his essay, “The Schema of Mass Culture”, Adorno emphasised the logic behind the reaction to a work of art, inscribed in a work as a product, in which the instruction of reception was included). Adorno’s philosophy was firmly based in the performative perspective, a view about the intangibility of research object, disruption of the balance and exposing it. Mass culture became a culture of exhaustion, but Adorno is not an exclusively Cassandric author. Writing about destruction, he included in his works the foundations for the concept linked with the assumptions of the new rhetoric. The paper concentrates on these similarities in order to capture the purposefulness of the rhetorical expression.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 111-129
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Culture Industry and Transformation of the Value of Hope
Przemysł kulturalny i transformacja wartości nadziei
Autorzy:
Salman, Selda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31226611.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Hoffnung
Kulturindustrie
soziale Medien
Internet
Bloch
Adorno
Fromm
hope
culture industry
social media
internet
nadzieja
przemysł kulturalny
media społecznościowe
Opis:
In this paper I point to the degraded value of hope in the contemporary digital world and discuss the dangers of this transformation. Hope constitutes one of the basic drives that sustains vitality in the  human species. Especially contemporary philosophers such as Hume, Kant, and Bloch, among others, consider hope from a philosophical perspective and despite their differences, they agree on the overall importance of hope as one of the fundamental motivations of humans towards a future life that makes striving possible. However, in the contemporary world, starting with the film industry as Adorno and Horkheimer stated, and later advanced by social media practices, hope becomes solely a hope of fame. This desire for fame is such that, as Baudrillard anticipated before the widespread use of the internet and the emergence of social media, a panoptical system is no longer required as people share their private life publicly, ‘hoping’ that they gain more followers, likes and attention. People exhibit ‘glamorous’, ‘beautiful’, and ‘delicious’ moments that constrain hope to one dimension and disconnect it from reality. From these points, I argue that what the contemporary world presents is a passive, negative hope that marks the loss of hope which should be productive and transformative.
Im Artikel stelle ich den degradierten Wert der Hoffnung in der heutigen digitalen Welt vor und erörtere die Gefahren dieser Transformation. Die Hoffnung ist einer der grundlegenden Faktoren, die das Leben der Menschheit aufrechterhalten. Besonders moderne Philosophen wie Hume, Kant, Bloch betrachten die Hoffnung aus einer philosophischen Perspektive und sind sich trotz mancher Unterschiede über die allgemeine Bedeutung der Hoffnung als einer der grundlegenden Motivationen des Menschen für das zukünftige Leben einig, die jedes Streben ermöglicht. In der modernen Welt jedoch, beginnend mit der Filmindustrie, wie Adorno und Horkheimer feststellten, und dann durch Social-Media-Praktiken, wird Hoffnung ausschließlich zu einer Hoffnung auf Ruhm. Dieser Wunsch nach Ruhm ist so groß, dass – wie Baudrillard vor der Verbreitung des Internets und dem Aufkommen der sozialen Medien vorhergesagt hat – das panoptische System nicht mehr nötig ist, denn die Menschen teilen ihr Privatleben öffentlich und "hoffen", mehr Follower, Likes und Interesse zu gewinnen. Die Menschen zeigen "glamouröse", "schöne", "wunderbare" Momente, die die Hoffnung auf eine Dimension beschränken und sie von der Realität lösen. Auf der Grundlage dieser Argumente komme ich zu dem Schluss, dass die moderne Welt eine passive, negative Hoffnung darstellt, die den Verlust der Hoffnung bedeutet, die konstruktiv und transformativ sein sollte.
W artykule przedstawiam zdegradowaną we współczesnym cyfrowym świecie wartość nadziei i omawiam niebezpieczeństwa związane z tą transformacją. Nadzieja stanowi jeden z podstawowych czynników podtrzymujących życie gatunku ludzkiego. Zwłaszcza współcześni filozofowie, tacy jak Hume, Kant, Bloch, rozważają nadzieję z perspektywy filozoficznej i mimo dzielących ich różnic zgadzają się co do ogólnego znaczenia nadziei jako jednej z podstawowych motywacji człowieka do przyszłego życia, umożliwiającej jakiekolwiek dążenie. Jednak we współczesnym świecie, poczynając od przemysłu filmowego, jak stwierdzili Adorno i Horkheimer, a następnie dzięki praktykom mediów społecznościowych, nadzieja staje się wyłącznie nadzieją na sławę. To pragnienie sławy jest tak wielkie, że – jak Baudrillard prognozował przed upowszechnieniem się Internetu i pojawieniem się mediów społecznościowych – system panoptyczny nie jest już potrzebny, ludzie dzielą się bowiem publicznie swoim życiem prywatnym, „mając nadzieję”, że zdobędą więcej zwolenników, polubień i zainteresowania. Ludzie pokazują „efektowne”, „piękne”, „wspaniałe” momenty, które ograniczają nadzieję do jednego wymiaru i odrywają ją od rzeczywistości. Na podstawie tych argumentów stwierdzam, że współczesny świat prezentuje nadzieję pasywną, negatywną, oznaczającą utratę nadziei, która powinna być konstruktywna i przeobrażająca.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2021, 32; 69-78
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ideał wspólnoty i polityka różnicy
The idea of community and the politics of difference
Autorzy:
Young, Iris Marion
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011877.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
community
deconstruction
critic of metaphysics of presence
city
difference
Derrida
Adorno
Kristeva
wspólnota
dekonstrukcja
krytyka metafizyki obecności
miasto
różnica
Opis:
Tekst dotyczy idei wspólnoty w filozofii dekonstrukcji i filozofii Szkoły Frankfurckiej.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2010, 1; 41-66
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koniec wieku poetów? O zszyciach literatury i filozofii
The End of the Age of Poets? Stitching Together Literature and Philosophy
Autorzy:
Zawadzki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32049694.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
logos and mythos
categories of philosophy
poetics
transcendentalism
dialectics
hermeneutics
deconstruction
Plato
Aristotle
Kant
Hegel,
Hegel
Dilthey
Nietzsche
de Unamuno
Heidegger
Adorno
Blanchot
Derrida
De Man
Ricoeur
Schegel
Novalis
Mallarmé
Opis:
The article presents an attempt to outline, from a mainly typological and partly historical perspective, what the author considers the most important varieties of the relationship between philosophy and literature (which is, of course, understood here in a working and broad sense, as poesis). In the first of these varieties, for which the fundamental significance is Plato’s gesture of excluding poets from the state, the philosophical logos defines itself in opposition to literature, or mythos. In the second, which appears to predominate from Aristotle to the 18th century, the relationship between philosophy and literature takes on a more neutral character: the former provides the latter with motifs, themes, topics, mainly related to moral philosophy in the broadest sense, while the latter provides the former with discursive modes, such as genre. Modern aesthetics and the philosophy and theory of literature (fundamentally different from the tradition of the great poets and rhetoricians of the 16th and 17th centuries), which emerged together with transcendental philosophy and its reception in German Romanticism, contributed both to the increased interest among philosophers in literature and to a clear embedding, or even closing, of literature in philosophical notions, which originated mainly in the tradition of transcendentalism and dialectical thought. Finally, the beginning of the twentieth century is distinguished, in most of the major continental philosophical traditions, by a tendency to seek, or to find, in literature the most important partner of philosophical thinking, and sometimes even the identity of philosophy.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 121-144
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies