Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jarosław, Gara," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    (Dia)logiczny horyzont doświadczenia edukacyjnego, społecznego i kulturowego
    (Dia)logical horizons of educational, social and cultural experience
    Autorzy:
    Gara, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428355.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    doświadczenie egzystencjalne
    doświadczenie bezpośredniości
    negatywne stany rzeczy
    „zła wiara"
    pseudodialog
    existential experience
    direct experience
    negative states of affairs
    „bad faith”
    pseudo-dialogue
    Opis:
    Kategoria doświadczenia edukacyjnego, społecznego i kulturowego odsyła nas do „międzyludzkiej przestrzeni styczności”. Doświadczenie takie zawsze ostatecznie odnajduje swe rzeczywiste ramy odniesienia w przestrzeni, która ma charakter publiczny (otwarty). Przestrzeń publiczna jako odwrotność przestrzeni prywatnej zakłada zaś bezpośrednią styczność tego, co znane i bliskie z tym, co nieznane i obce. Otwarty charakter przestrzeni publicznej z założenia wymaga więc uznania tego, co wyraża się w racjach intersubiektywności i transparentności myślenia i działania. W tym też kontekście nastawienia dialogiczne rozpatruję przez pryzmat kategorii „Niewymierności”, z kolei samą intersubiektywność i transparentność rozpatruję przez pryzmat kategorii „Nieoczywistości”.
    The category of educational, social and cultural experience is inseparably linked to the spaces of interpersonal contact. Such experience always finally finds its actual frame of reference in a space that is public (open). Public space, as the reverse of private space, implies direct contact between what is known and close and what is unknown and foreign. Thus the open character of public space by very definition requires recognition of what is expressed by the notions of inter-subjectivity and transparency of thought and action. In this context, the author discusses the dialogical attitudes through the category of „Unquantifiability”, while in turn the categories of intersubjectivity and transparency are considered from the perspective of „Non-obviousness”.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2018, 2 (23); 23-40
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Egzystencjalny fenomen epizodów codzienności jako źródło antycypacji przyszłości
    Existential phenomenon of the episodes of everyday life as a resource of future anticipating
    Autorzy:
    Gara, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428638.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    świat życia codziennego
    zasób wiedzy podręcznej
    antycypacje
    analiza fenomenologiczno-egzystencjalna edukacji
    Life-World
    cache knowledge
    anticipation
    phenomenological-existential analysis of education
    Opis:
    Każda postać doświadczeń edukacyjnych (wychowania i kształcenia), które rozgrywają się „tu i teraz” przybiera postać epizodów codzienności i w tym znaczeniu stają się one źródłem antycypacji przyszłości. Antycypacje te mogą zaś okazywać się „puste” (nie spełniające się, nie znajdujące swego urzeczywistnienia) lub „pełne” (spełniające się, znajdujące swoje urzeczywistnienie). Mogą też być urzeczywistniane na mocy obiektywnego biegu rzeczy i przyczynowo-skutkowej przewidywalności lub subiektywnej sprawczości podmiotu działania, który „wczytuje” zarówno w siebie, jak i w otaczającą rzeczywistość własne egzystencjalne projekty. W tym znaczeniu człowiek jest stwarzany przez otaczający świat, ale również świat ten stwarza – jest zarazem bytem uwarunkowanym i warunkującym. Struktura i dynamika edukacji, jej sens i istota, mogą i powinny być zatem ujęte przez pryzmat tych dwóch aspektów: obiektywnego i subiektywnego. To, co obiektywne może zaś być przewidywane, tak jak to, co subiektywne może być projektowane. Jednym z podstawowych zadań edukacji jest zatem wyposażanie swych adeptów w owe kompetencje antycypacji przyszłości przewidywania i projektowania.
    Each educational experience (upbringing and education) that takes place „here and now” takes the form of the episodes of everyday life and, in this meaning, they become the resource of anticipation of events in the future. Anticipation may become „empty” (not self-fulfilling, and without its own realisation) or „full” (self-fulfilling, and finding its own realisation). Anticipation may be also realised on the basis of the objective course of the matter, on the basis of cause-and-effect predictability, or on the basis of subjective proactivity of the operator that “loads” its own existential projects in both itself and the surrounding reality. In this meaning, a person is created by the surrounding world, but a person also creates the world; therefore, the man is both the determined and determining being. The structure and dynamics of the education, its sense and the essence may be considered in the context of objective and subjective aspects. The objective ones may be as predictable as the subjective ones may be designed. One of the essential tasks of the education is therefore to equip its adepts with the competencies of future anticipation of predictions and design.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2015, 3 (12); 29-48
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metafora granicy i heurystyka doświadczeń (po)granicznych oraz ich znaczenie dla myślenia i działania pedagogicznego
    Autorzy:
    Gara, Jaroslaw
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36450838.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    metafora granicy
    heurystyka doświadczeń (po)granicznych
    zachowywanie/przekraczanie granic
    pedagogika doświadczeń (po)granicznych
    pedagogika „myśli słabej”
    Opis:
    Zasadnicza teza tekstu wyrażona zostaje w twierdzeniu, że człowiek jest „istotą graniczną” – żyje w obrębie jakichś specyficznych granic, a jego przystosowanie i rozwój opierają się na dialektyce doświadczania pogranicza różnych specyficznych światów i ich prawidłowości. Metafora jako taka, w warstwie swych znaczeń zawsze posiada pewną „epistemologiczną nadwyżkę”, która może odsłonić naturę i specyfikę tego, co jest złożone lub niejednoznaczne w sposobach swego istnienia. Samą metaforę granicy należy zaś uznać za jeden z najbardziej doniosłych tropów w próbie przybliżania ludzkiej egzystencji. Granica bowiem to coś, co rozdziela, zamyka lub otwiera określony horyzont doświadczenia człowieka. W tym znaczeniu dotrzeć do granicy to znaczy dojść do jakiegoś kresu - tam, gdzie coś nie może mieć już swojej prostej kontynuacji. Obiektywne istnienie pewnych granic lub ich subiektywne odczucie nadają więc człowiekowi tożsamość lub skłaniają go do aktów transgresji (tak konstruktywnych, jak i destruktywnych), stanowiąc element jego ontologicznej alokacji w otaczającym świecie materialno-przyrodniczym oraz społeczno-kulturowym. Zachowywanie lub przekraczanie określonych granic zawsze też doświadczane jest przez człowieka jako coś, co niesie ze sobą zarówno możliwości, jak i zagrożenia dla odziaływań pedagogicznych oraz związanego z tym rozwoju człowieka.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(2 (39)); 27-53
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agatologiczny horyzont Tischnerowskiej filozofii wychowania jako horyzont „ziemi obiecanej” i/lub „ziemi odmowy”
    Autorzy:
    Gara, Jaroslaw
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36782730.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-09
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    filozofia człowieka
    filozofia dramatu
    filozofia wychowania
    agatologia
    ludzkie doświadczenie
    heurystyka „ziemi obiecanej” i „ziemi odmowy”
    Opis:
    Filozofia wychowania Józefa Tischnera odzwierciedla zakładaną przez niego filozofię człowieka, która programowo odwołuje się do heurystycznego potencjału „myślenia z głębi metafory”. Tischnerowska agatologia opiera się na założeniu, zgodnie z którym ludzkim życiem rządzi „logos dobra i zła. Ludzkie istnienie przybiera więc postać „egzystencji dramatycznej”, a sam człowiek jawi się jako „byt aksjologiczny”, który przeżywa wartości oraz przyjmuje względem nich określone postawy. W tym znaczeniu jednym z podstawowych zadań wychowawcy jest przekazanie „fundamentalnej nadziei”, zgodnie z którą możliwe jest odkrywanie własnego życiowego powołania. Wychowanie to naprowadzanie na autentyczne i niebanalne postacie egzystencjalnego urzeczywistniania dobra. Świat jako „scena dramatu ludzkiego” zawiera jednak w sobie zarówno nadzieję, związaną z tym, że świat ten okaże się „ziemią obiecaną” człowieka, jak i groźbę, związaną z tym, że okaże się on dla niego „ziemią odmówioną”. W tym kontekście życie ludzkie rozgrywa się jako zakorzenienie lub wykorzenienie w obrębie swoistych przestrzeni doświadczenia ludzkiego, rozpatrywanych zarówno fizycznie, jak i symbolicznie, takich jak: „dom”, „warsztat pracy”, „świątynia”, czy „cmentarz”. I choć Tischner w swojej koncepcji filozofii dramatu nie odnosił wprost podjętej w tym miejscu perspektywy „ziemi obiecanej” i/lub „ziemi odmowy” do problematyki wychowania, to jednak wiele wskazuje na to, że zagadnienia te dopełniają jego wypowiedzi, które wprost określają zakładaną przez niego filozofię wychowania.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(1(38)); 31-50
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forma myślenia i działania pedagogicznego a doświadczenie paradoksalności (samo)kształcenia
    Autorzy:
    Gara, Jaroslaw
    Stepkowski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37174792.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-19
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    forma
    myślenie i działanie pedagogiczne
    (samo)kształcenie
    paradoks
    aporetyka
    analiza egzystencjalna
    Opis:
    Przedmiotem zainteresowania badawczego w prezentowanym artykule jest forma myślenia i działania pedagogicznego z uwagi na jej powiązanie z (samo)kształceniem rozumianym jako autonomiczne i osobotwórcze działanie adresata oddziaływań edukacyjnych. Stosując filozoficzno-hermeneutyczną metodę analizy tekstów oraz wypracowany w egzystencjalnej filozofii wychowania model paradoksalnej struktury doświadczenia, autorzy poddali problematyzacji trzy pary paradoksów, które charakteryzują myślenie i działanie pedagogiczne oparte na afirmacji (samo)kształcenia jako doświadczenia egzystencjalnej paradoksalności.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2024, XV(1(46)); 9-29
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies