Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Arabskie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Zmiany społeczno-polityczne w państwach arabskich po 2010 roku: krytyczna analiza stosowanych pojęć
Social and Political Changes in the Arab States after 2010: A Critical Analysis of Terms Applied
Autorzy:
Osiewicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616450.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arab Spring
Arab Revolution
Arab Awakening
Arab Uprising
Islamic Awakening
e-revolution
Arabska Wiosna
rewolucja arabska
arabskie przebudzenie
arabskie powstanie
islamskie przebudzenie
e-rewolucja
Opis:
The events that took place in the Arab states at the turn of the last decade and the consequent profound political and social transformations came as a great surprise to numerous analysts and commentators. Whereas the possibility of political transformations or the change of ruling elites in the Middle Eastern states were frequently speculated on by researchers, neither the pace nor the scope of the process was predicted. At the same time the researchers faced the serious challenge of defining and naming this process. This paper is devoted to a detailed and critical analysis of the six most popular notions applied with reference to the process of socio-political transformations in North Africa and the Middle East.
Wydarzenia w państwach arabskich przełomu dekad i będące ich wynikiem głębokie zmiany polityczne i społeczne stanowiły zaskoczenie dla wielu analityków i komentatorów. Chociaż możliwość zmian ustrojowych lub wymiany elit w poszczególnych państwach bliskowschodnich stanowiły niejednokrotnie przedmiot spekulacji ze strony badaczy, nikt nie przewidział ani tempa, ani skali procesu. Jednocześnie badacze stanęli przed niezwykle trudnym wyzwaniem – jak zdefiniować, jak nazwać tenże proces. Niniejszy artykuł poświęcony jest szczegółowej, krytycznej analizie sześciu najpopularniejszych pojęć, stosowanych w odniesieniu do procesu przemian polityczno-społecznych w państwach Afryki Północnej oraz na Bliskim Wschodzie.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 7-17
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Saudi Arabia’s Foreign Policy Towards Turkey During and After Arab Uprising: A Defensive Realism Approach
Polityka zagraniczna Arabii Saudyjskiej wobec Turcji w okresie Arabskiej Wiosny oraz po jej zakończeniu w ujęciu realizmu defensywnego
Autorzy:
Kural, Muzaffer
Erdem, Gökhan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147194.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Saudi Arabia
Turkey
Defensive Realism
Arab Uprisings
Egypt
Syria
Arabia Saudyjska
Turcja
realizm obronny
powstania arabskie
Egipt
Opis:
The Arab Uprisings in 2011 have led to redistribution of power in the Middle East. It has brought challenges and opportunities for regional powers such as Saudi Arabia and Turkey. While Turkey has perceived the developments as an opportunity to increase its influence in the region, it has created threat perceptions for Saudi Arabia’s hegemony in the Middle East. Especially, due to Turkey’s rising influence in Egypt and Syria it has been perceived as a second rival, after Iran, by Riyadh. This article argues that due to Turkey’s rising power in Egypt and Syria, Saudi Arabia’s foreign policy towards Turkey has been shifting by supporting local actors in Egypt and Syria in order to maintain the status quo. The paper aims to analyze shifts in Saudi Arabia’s foreign policy towards Turkey during and post-Arab uprisings in the Middle East in the framework of defensive realism through the regional level of analysis.
Wydarzenia arabskiej wiosny 2011 roku doprowadziły do redystrybucji władzy na obszarze Bliskiego Wschodu. Stworzyło to nowe wyzwania i możliwości dla mocarstw regionalnych, takich jak Arabia Saudyjska i Turcja. Turcja postrzegała arabską wiosnę jako okazję do zwiększenia swoich wpływów w regionie, tworząc tym samym poczucie zagrożenia u roszczącej sobie hegemoniczne aspiracje na Bliskim Wschodzie Arabii Saudyjskiej. Turcja, zwiększając swoje wpływy w Egipcie i Syrii zaczęła być postrzegana przez Rijad jako drugi po Iranie najważniejszy rywal w regionie. Artykuł dowodzi, że ze względu na rosnącą pozycję oraz wpływy Turcji w Egipcie i Syrii, polityka zagraniczna Arabii Saudyjskiej wobec Turcji zmienia się poprzez wspieranie lokalnych aktorów w Egipcie i Syrii w celu utrzymania status quo. Artykuł ma na celu analizę zmian w polityce zagranicznej Arabii Saudyjskiej wobec Turcji w trakcie i po wydarzeniach arabskiej wiosny na Bliskim Wschodzie w ujęciu paradygmatu realizmu defensywnego.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 59-69
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część II
The Abbasid Revolution and its Aftermath in the Chronicle of Theophanes the Confessor. Part Two
Autorzy:
Cecota, Błażej Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32319859.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantine empire
byzantine-arabic relations
Theophanes the Confessor
Byzantine historiography
Cesarstwo Bizantyńskie
relacje bizantyńsko-arabskie
Teofanes Wyznawca
historiografia bizantyńska
Opis:
W pierwszej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes Wyznawca właściwie odmówił prawa do legitymizacji dynastii abbasydzkiej, uznając prawowierność rządów Umajjadów (według kronikarza władza tych ostatnich pochodziła bezpośrednio od Proroka Muhammada, co oczywiście nie jest do końca prawdą). Chronograf podkreślał, że Abbasydzi wykorzystywali niższe warstwy społeczne do przejęcia władzy, co doprowadziło do stanu anarchii. Jednocześnie zauważył, jak złym władcą był Marwan II. Jak można zrozumieć, z tej trudnej sytuacji nie było dobrego wyjścia, ponieważ obie strony sporu zostały obciążone grzechami prowadzącymi do niesprawiedliwości i nieprawowierności. Potwierdzały to niejako zjawiska nadprzyrodzone, o których historyk wspomniał w kontekście zmiany władzy w państwie muzułmańskim. W drugiej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes próbował zasugerować, że rządy Abbasydów doprowadziły do podziałów religijnych i klasowych. Wspomniałem jak kronikarz opisywał przejawy anarchii, która doprowadziła m.in. do prześladowań chrześcijan. Według mojej interpretacji, opis wojny domowej w kalifacie po śmierci Haruna ar-Raszida jest niemal zwiastunem końca imperium muzułmańskiego.
In the first part of my article, I described how Theophanes the Confessor refused to legitimize the Abbasids, recognizing the legitimacy of Umayyad rule (according to the chronicler, the Umayyad power came directly from the Prophet Muhammad, which is obviously not entirely true). The chronograph emphasized that the Abbasids used the lower classes to seize power, which allowed them to lead to a state of anarchy. At the same time, he noticed how bad a ruler Marwan the Second was. From this difficult situation, as can be understood, there was no good way out, because both sides of the dispute were tainted with sins that led to injustice or unrighteousness. This was confirmed by supernatural phenomena mentioned by historian in the context of the change of power in the Muslim state. In the second part of my paper, I described how Theophanes tried to suggest that the Abbasid rule had led to religious and class divisions in the country. As a chronicler described the manifestations of anarchy that led to the persecution of Christians in Muslim countries. According to my interpretation, the description of the civil war in the caliphate after the death of Harun ar-Rashid in the work of Theophanes the Confessor is almost a harbinger of the end of the Muslim empire.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 7-21
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część I
The Abbasid Revolution and its aftermath in the chronicle of Theophanes the Confessor. Part one
Autorzy:
Cecota, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32314923.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantine empire
Byzantine-Arabic relations
Theophanes the Confessor
Byzantine historiography
Cesarstwo Bizantyńskie
relacje bizantyńsko-arabskie
Teofanes Wyznawca
historiografia bizantyńska
Opis:
Artykuł jest próbą interpretacji informacji wybranych przez Teofanesa Wyznawcy na temat przejęcia władzy w muzułmańskim kalifacie przez dynastię Abbasydów. W bizantyńskiej debacie naukowej ostatnich dziesięcioleci na temat Chronografii dominował spór o tzw. wschodnie źródła, w szczególności dotyczący Teofila z Edessy i rzekomych źródeł arabskich. W świetle tej bardzo ważnej dyskusji znika jednak kwestia pracy, jaką sam Teofanes Wyznawca (lub zespół współpracujących z nim osób i Jerzy Synkelos, w kontekście doboru materiałów) włożył w tworzenie tej kroniki. Jakie elementy narracji chciał podkreślić, jak ją prowadził, co chciał zasugerować swoim czytelnikom. Zdaniem autora tego tekstu, dobrym przykładem pracy selekcyjnej dokonanej przez Teofanesa są te elementy narracji, które dotyczą powstania i przejęcia władzy przez Abbasydów. Teofanes z pewnością nie był „zwolennikiem” Umajjadów, co widać zwłaszcza w opisie panowania Marwana, ale negatywnie odnosi się do tego, jak Abbasydzi przejęli władzę – kwestionuje ich legitymizację, przedstawiając jako ludzi, którzy pozwolili na rabunki i morderstwa dokonywane przez niższe klasy. Tymi zagadnieniami, a także pewnymi elementami związanymi z możliwymi interpretacjami religijnymi zająłem się w pierwszej, prezentowanej tutaj, części pracy. W drugiej przedstawię elementy narracji Teofanesa, które zdają się sugerować, iż wraz z przejęciem władzy przez Abbasydów widział on pewien zmierzch muzułmańskiego państwa w ogóle.
This article attempts to interpret the messages of Theophanes the Confessor about the seizure of power in the Muslim caliphate by the Abbasid dynasty. The Byzantine studies debate of the last decades about Chronography was dominated by the dispute over the so-called eastern sources of information contained in the Byzantine chronicle. There were numerous suggestions, most notably about Teophilus of Edessa and alleged Arab sources. In view of this very important discussion, however, the issue of the work that Theophanes the Confessor himself (or the team of people who worked with him and George Syncellus in the context of the selection of materials) put into the creation of this chronicle disappears. What elements of the narrative did he want to emphasize, how did he conduct the narrative, what he wanted to suggest to his readers. According to the author of this text, a good example of the selection work performed by Theophanes are those elements of the narrative that concern the rise and takeover of power by the Abbasids. In the first part of this article, I dealt with the circumstances of the Abbasid seizure of power, which was highlighted by the Byzantine chronicler. Theophanes was certainly not an "supporter" of the Umayyads, as seen especially in the description of Marwan's reign, but he is negative about how the Abbasids seized power - considering their legitimacy questionable, presenting them as the people who led to the robberies and murders by the lower classes . I dealt with these issues, as well as some elements related to possible religious interpretations, in the first part of the work, presented here. In the second, I will present elements of Theophanes' narrative, which seem to suggest that with the seizure of power by the Abbasids he saw a certain collapse of the Muslim state.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 55-69
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Arabska Wiosna” - doświadczenia arabskich monarchii subregionu Zatoki Perskiej
The Arab Spring - the Experiences of the Gulf Monarchies
Autorzy:
Bania, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615955.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arab Spring
Arab Gulf monarchies
political situation in the Gulf states
Arabska Wiosna
arabskie monarchie Zatoki
sytuacja polityczna w państwach subregionu Zatoki Perskiej
Opis:
Practically nowhere in the Arab world were the events of the Arab Spring avoided. Civil unrest and anti-government protests occurred in the rich oil monarchies of the Persian Gulf as well. When compared to the Maghreb and Mashrik, however, these anti-government protests were limited and in some cases merely incidental. Bahrain was the only country to witness violent anti-government protests of mass character, and that threatened the rule of the Al-Khalifa dynasty. Consequently, the authorities ofthe Kingdom of Bahrain decided to ask the members of the Gulf Cooperation Council for military aid in order to stabilize the internal situation, and eventually obtained it from Saudi Arabia and the United Arab Emirates. Unlike the remaining territory of the Middle East, the Gulf countries survived the most critical period of the Arab Spring, maintaining the key elements of their political systems unaltered. The objective of this paper is to present the progress of political events in the Gulf countries in 2011 and to indicate which determinants were decisive for the survival of the political systems in these states during a time of political crisis.
Wydarzenia „Arabskiej Wiosny” nie ominęły niemal żadnego zakątka świata arabskiego. Niepokoje i wystąpienia antyrządowe miały miejsce również w bogatych, naftowych monarchiach Zatoki Perskiej. W porównaniu z obszarem Maghrebu i Maszriku wystąpienia antyrządowe miały jednak przebieg ograniczony, w niektórych przypadkach wręcz incydentalny. Jedynie na Bahrajnie doszło do gwałtownych wystąpień antyrządowych, które przybrały charakter masowy i zagroziły rządom dynastii Al-Chalifa. W efekcie władze królestwa Bahrajnu zdecydowały się poprosić państwa Rady Współpracy Państw Zatoki o pomoc militarnąw celu ustabilizowania sytuacji wewnętrznej, której ostatecznie udzieliła Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Odmiennie niż w przypadku pozostałych obszarów Bliskiego Wschodu, państwa Zatoki przetrwały najbardziej krytyczny okres „Arabskiej Wiosny” zachowując niezmienione główne składniki swoich systemów politycznych. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie rozwoju wydarzeń politycznych w państwach Zatoki w roku 2011 oraz wskazanie uwarunkowań, które zdecydowały o przetrwaniu systemów politycznych tych państw w okresie kryzysu politycznego.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 201-214
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Weimar Triangle: France, Germany, Poland in the Middle East. United Arab Emirates Perspective
Trójkąt Weimarski: Francja, Niemcy, Polska na Bliskim Wschodzie. Perspektywa Zjednoczonych Emiratów Arabskich
Autorzy:
Krzymowski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042456.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Weimar Triangle
Middle East
France
Germany
Polska
United Arab Emirates
European Union
Trójkąt Weimarski
Bliski Wschód
Francja
Niemcy
Polska
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Unia Europsejska
Opis:
The article’s scientific goal is to investigate the Weimar Triangle countries’ relations with the United Arab Emirates. Therefore, the author asks the research question. Are the Weimar Triangle states’ role and significance increasing in the external dimension of the European Union? Based on the example of the United Arab Emirates, the research adopted a hypothesis. It is the statement that after Brexit, the Weimar Triangle countries have a chance to improve their importance in the EU external activities. Apart from case studies, to revise the hypothesis, the author performed a meticulous comparative analysis. Moreover, the research implemented International Practice Theory as an appropriate tool to investigate the presented issue. This empirical research and its findings resulted from over ten years of the author’s direct observation, analysis, and participation in many initiatives, both in the European Union and in the United Arab Emirates. The Middle East for the Weimar Triangle countries is more significant than just from a trade potential perspective. The situation in this region is also affecting Europe, as well as global security architecture. For this reason, one should develop a coherent and comprehensive EU foreign and security policy towards the region, and the Weimar Triangle formula should be one of its pillars.
Celem naukowym artykułu jest zbadanie stosunków państw Trójkąta Weimarskiego ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Dlatego też, autor stawia pytanie badawcze. Czy rola i znaczenie państw Trójkąta Weimarskiego wzrasta w zewnętrznym wymiarze Unii Europejskiej? Na przykładzie Zjednoczonych Emiratów Arabskich w badaniu przyjęto hipotezę. Jest to stwierdzenie, że po Brexicie, państwa Trójkąta Weimarskiego mają szansę zwiększyć swoje znaczenie w działaniach zewnętrznych UE. Oprócz studiów przypadków, w celu zrewidowania hipotezy, autor przeprowadził skrupulatną analizę porównawczą. Ponadto, jako odpowiednie narzędzie do zbadania przedstawionego zagadnienia, przyjęto Teorię Praktyki Międzynarodowej (International Practice Theory). Niniejsze badania empiryczne i jego wyniki są rezultatem ponad dziesięciu lat autora bezpośredniej obserwacji, analiz i uczestniczenia w wielu inicjatywach, zarówno Unii Europejskiej, jak i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Bliski Wschód dla krajów Trójkąta Weimarskiego jest ważniejszy niż tylko z perspektywy potencjału handlowego. Sytuacja w tym regionie ma również wpływ na Europę i globalną architekturę bezpieczeństwa. Dlatego też, należy rozwijać spójną i kompleksową politykę zagraniczną i bezpieczeństwa UE, wobec tego regionu, a jednym z jej filarów powinna być formuła Trójkąta Weimarskiego.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 107-126
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abraham Accords Against the Backdrop of the Middle East Political Mosaic
Porozumienie Abrahama na tle bliskowschodniej mozaiki politycznej
Autorzy:
Kosman, Michał M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147199.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Abraham Accords
Israel
United States
United Arab Emirates
Bahrain
Morocco
Sudan
League of Arab States
porozumienia Abrahama
Izrael
Stany Zjednoczone
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Bahrajn
Maroko
Liga Państw Arabskich
Opis:
In the second decade of the 21st century, many processes destabilized regional security in the Middle East. These include, first of all, the Arab Spring and the civil war in Syria, in which Russia, the United States, a number of regional powers and many non-state actors were involved. Iran’s nuclear ambitions turned out to be another major challenge, especially after the US withdrew from the JCPOA agreement in 2018. The pro-Israel stance of President Donald Trump’s administration has also strongly influenced the Middle East mosaic of interests. Under these circumstances, in 2020, Israel’s agreements with several Arab states, known as the Abraham Accords, were concluded. The aim of the article is to describe these agreements, analyze their causes and outline their consequences. The author adopted the hypothesis that the Abraham Accords constitute a significant step towards strengthening the acceptance of Arab states for Israel and its strategic interests. In the preparation of the text, the method of document and literature analysis was used primarily.
W drugiej dekadzie XXI wieku na Bliskim Wschodzie doszło do wielu procesów destabilizujących regionalne bezpieczeństwo. Wśród nich można wskazać przede wszystkim Arabską Wiosnę i wojnę domową w Syrii, w którą zaangażowały się Rosja, Stany Zjednoczone, szereg mocarstw regionalnych oraz wielu aktorów niepaństwowych. Innym poważnym wyzwaniem okazały się irańskie ambicje nuklearne, zwłaszcza po wycofaniu się USA z porozumienia JCPOA w 2018 r. Na bliskowschodnią mozaikę interesów silnie wpłynęło także proizraelskie stanowisko administracji prezydenta Donalda Trumpa. W takich okolicznościach w 2020 r. zawarte zostały porozumienia Izraela z kilkoma państwami arabskimi, znane jako porozumienia Abrahama. Celem artykułu jest omówienie tych porozumień, analiza ich przyczyn i zarysowanie ich następstw. Autor przyjął hipotezę, iż porozumienia Abrahama stanowią istotny krok na rzecz wzmacniania akceptacji państw arabskich dla Izraela i jego strategicznych interesów. W przygotowaniu tekstu posłużono się przede wszystkim metodą analizy dokumentów i piśmiennictwa.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 105-122
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies