Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "agon" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Między agonem a antagonizmem. Chorwackie koncepcje idei polityki
    Between Agon and Antagonism. Croatian Concepts of the Idea of Politics
    Autorzy:
    Wróblewska-Trochimiuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013951.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    agonistyka
    polityka
    agon polityczny
    Chantal Mouffe
    Chorwacja
    piśmiennictwo polityczne
    agonistic
    politics
    political agon
    Croatia
    political writing
    Opis:
    Celem artykułu jest zaprezentowanie idei polityki rozwijającej się w nowoczesnym ujęciu od czasów oświecenia w kontekście pojęć agonizmu i antagonizmu w ujęciu belgijskiej filozofki Chantal Mouffe. Za materiał badawczy posłuży chorwackie piśmiennictwo polityczne (głównie z XIX i XX wieku), będące polem, na którym autorzy rozwijali rodzime wersje dominujących koncepcji polityki, wskazując jej cel, zakres i rolę społeczną w odniesieniu do lokalnych uwarunkowań. Prześledzenie zmian zachodzących w obrębie idei polityki pozwoli zademonstrować, w jaki sposób na chorwackim gruncie rozwijała się idea agonistyki i agonu politycznego.
    The aim of the article is to present the idea of politics that has been developing in the modern approach since the Enlightenment in the context of the concepts of agonism and antagonism in the view of the Belgian philosopher Chantal Mouffe. The research material will be constituted by Croatian political writings (mainly from the nineteenth and twentieth centuries), which is the field where the authors have developed local versions of the dominant conceptions of politics, indicating its purpose, scope, and social role in relation to local conditions. Following changes taking place within the concept of politics allows to demonstrate how the idea of political agon and agonistics, understood as an area of fundamental social and cultural conflict, has developed within the Croatian cultural context.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 321-335
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spory literackie Michała Bałuckiego
    Michał Bałucki’s Literary Disputes
    Autorzy:
    Sobiecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014057.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Michał Bałucki
    agon literacki
    literatura schyłku XIX wieku
    literary agon
    literature of the end of the nineteenth century
    Opis:
    Artykuł charakteryzuje wypowiedzi krytyczne Michała Bałuckiego, autora rozprawy O różnych modach w literaturze powieściowej (1894), dotyczące modernizmu oraz wypowiedzi przedstawicieli krytyki młodopolskiej formułowane w stosunku do twórczości Bałuckiego. Spór literacki przybiera najbardziej tragiczne zakończenie z możliwych. Kontekstem rozważań czyni autorka kategorię agonu literackiego, która okazuje się interesująca przy próbie opisu dokonań artystycznych ostatniej dekady życia i twórczości krakowskiego komediopisarza.
    The aim of this article is to summarise critical responses of Michał Bałucki, the author of the essay O różnych modach w literaturze powieściowej (1894), concerning modernism and the criticism expressed about his own works by the critics of the Young Poland movement. The literary feud takes on the most tragic end possible. As a context for her reflections, the author of this article utilises the category of literary agon, which turns out to be a very illuminating idea when applied to describing the artistic achievements of the last decade of the playwright’s life.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 243-259
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adam Mickiewicz − domniemany czytelnik dramatu „Ksiądz Marek” Słowackiego
    Adam Mickiewicz − The Presumed Reader of Słowacki’s Drama “Ksiądz Marek” [“Father Marek”]
    Autorzy:
    Hoffmann-Piotrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014040.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    Juliusz Słowacki
    towianizm
    dramat romantyczny
    estetyka romantyczna
    agon poetów
    Towianism
    romantic drama
    romantic aesthetics
    poets' agon
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na problematyce koncepcji estetycznych i ich twórczych realizacji w latach czterdziestych XIX wieku, po tzw. przełomie towianistycznym, w dramatach autora Balladyny. Z tej perspektywy intrygująca wydaje się figura Mickiewicza − domniemanego odbiorcy późnej twórczości Słowackiego, w tym dramatu pt. Ksiądz Marek, uznawanego za najbardziej towianistyczne dzieło poety. Wychodząc od próby odtworzenia domniemanej lektury tekstu Słowackiego przez Mickiewicza, ponawiam w tekście pytanie o milczenie profesora w Collège de France na temat twórczości Słowackiego − zwłaszcza tej późnej, z lat czterdziestych, która powinna być bliska Mickiewiczowi. Zadaję je w kontekście intrygującego faktu przemilczenia przez autora Dziadów własnej twórczości w prelekcjach paryskich.
    The article focuses on the issues of aesthetic concepts and their creative realisations in the forties, after the so-called Towian breakthrough, in the dramas of the author of Balladyna [Balladyna]. From this perspective, the figure of Mickiewicz seems to be intriguing − he appears as a supposed recipient of Słowacki’s late work, including the drama “Ksiądz Marek” [“Father Marek”], which is considered to be the work most influenced by Towianist ideas. Starting from attempts to reconstruct the alleged reading of Słowacki’s text by Mickiewicz, I repeat the question about the professor’s silence at the Collège de France about the work of Słowacki − especially that written in the late forties, which should be well-known to Mickiewicz. I ask this question in the context of an intriguing fact of Mickiewicz’s silence about his own work during his Paris lectures.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 35-50
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Matka Boska w śmiech parschła”. Agon ukryty?
    “Our Lady burst out laughing”. A Hidden Agon?
    Autorzy:
    Rzepniewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014037.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    agon
    obraz
    Matka Boska
    Madonna
    Rafael
    religijność
    painting
    Our Lady
    Raphael
    religiousness
    Opis:
    W wierszu [Nie to człek duchowny, podług Zana słów...] Juliusza Słowackiego nie pada imię ani nazwisko Adama Mickiewicza, niemniej subtelne nawiązania wskazują, że utwór może być ironiczną wypowiedzią na jego temat. Artykuł sytuuje ją na tle innych odniesień do Mickiewicza w twórczości Słowackiego i odsłania warstwy nawiązań do sztuki, pod którymi można się doszukiwać ukrytego agonu między twórcami. Analiza wyrasta z przekonania, że Słowacki posłużył się obrazami Matki Boskiej Częstochowskiej i Madonny Rafaela w sposób polemiczny. Zestawienie dwóch postaw religijności wobec tych obiektów mogło mu służyć do ukazania różnic między nim a Mickiewiczem w podejściu do sztuki i do twórczości poetyckiej.
    In the poem under discussion, [“Nie to człek duchowny, podług Zana słów...”] [“Ney he is a spiritual man, according to Zan’s words”] by Juliusz Słowacki, the name and surname of Adam Mickiewicz is not mentioned; nevertheless, subtle references indicate that the work may be an ironic statement about him. The article situates it in relation to other references to Mickiewicz in Słowacki’s works and reveals the layers of references to art, under which one can look for a hidden antagonism between the artists. The analysis stems from the conviction that Słowacki used the paintings of Our Lady of Częstochowa and Raphael’s Madonna in a polemical manner. The juxtaposition of two religious attitudes towards these objects could serve to show the differences between him and Mickiewicz in their approach to art and poetry.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 67-82
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potęgowanie agonu, czyli o literackim starciu Józefa Albina Herbaczewskiego z Tadeuszem Micińskim
    Intensifying the Agon: A Comment on the Confrontation between Józef Albin Herbaczewski and Tadeusz Miciński
    Autorzy:
    Flis-Czerniak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013972.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    agon
    Młoda Polska
    relacje polsko-litewskie
    Józef Albin Herbaczewski
    Tadeusz Miciński
    Young Poland
    Polish-Lithuanian relations
    Opis:
    Przedmiotem namysłu badawczego w niniejszym artykule jest jedno z najbardziej spektakularnych starć literackich na arenie Młodej Polski. Zainicjowane ono zostało przez Józefa Albina Herbaczewskiego (Juozapasa Albinasa Herbačiauskasa), młodolitewskiego pisarza dwujęzycznego, związanego na początku XX wieku ze środowiskiem artystyczno-naukowym Krakowa i prowadzącego aktywną działalność publicystyczną w kwestii relacji polsko-litewskich. Jego adwersarzem był Tadeusz Miciński, młodopolski poeta, dramaturg i prozaik, podobnie jak Herbaczewski zaangażowany na rzecz odrodzenia narodowego Polski i Litwy. Autorka artykułu próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego pomimo czytelnego powinowactwa myślowego i ideowego, a także pewnego zbliżenia postaw artystycznych i wyborów estetycznych, dochodzi pomiędzy obu pisarzami do gwałtownego zwarcia na polu literackim. Odsłaniając kulisy przyjęcia przez litewskiego twórcę stanowiska rewizjonistycznego wobec Micińskiego, autorka odwołuje się także do Bloomowskiej teorii „lęku przed wpływem”. Tytułowe potęgowanie agonu oznacza zarówno narastanie napięcia we wzajemnych relacjach, co przełoży się na kolejne akty literackiego starcia, jak i wielopodmiotowość tego pisarskiego pojedynku (m.in. pośredni udział Stanisława Tarnowskiego).
    The subject of reflection in this article is one of the most spectacular clashes in the Young Poland arena. The confrontation was initiated by Józef Albin Herbaczewski (Juozapas Albinas Herbačiauskas), a bilingual Lithuanian writer, who in the early twentieth century was connected with the artistic and scientific community of Kraków and was an active journalist writing on the topic of Polish-Lithuanian relations. His adversary was Tadeusz Miciński, a Young Poland poet, playwright, and prose writer, similarly to Herbaczewski committed to the national revival of Poland and Lithuania. The author of the article tries to find an answer to the question why, despite a clear conceptual and ideological affinity, as well as a certain closeness of artistic attitudes and aesthetic choices, the two writers entered into an intense conflict with one another. Unveiling the backstage of the Lithuanian author’s adoption of a revisionist stance towards Miciński, the article also refers to Bloom’s theory of the “anxiety of influence”. The intensification of the agon referred to in the title means both a growing tension in mutual relations, which will translate into subsequent literary skirmishes, and the multi-objectivity of this writers’ duel (including the indirect participation of Stanisław Tarnowski).
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 261-276
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowacki mentorem Mickiewicza w wierszu „Mój Adamito...”
    Słowacki as Mickiewicz’s Mentor in the Poem “Mój Adamito...”
    Autorzy:
    Fabianowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1194035.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Mój Adamito...
    Adam Mickiewicz
    Koło Sprawy Bożej
    agon
    wartości
    Mój Adamito... [My Adamita...]
    the Circle of God’s Cause
    values
    Opis:
    Wiersz Mój Adamito... zapisany został w sylwicznym Raptularzu i w dotychczasowych interpretacjach traktowany był jako utwór skierowany przeciwko Mickiewiczowi, będący gorzką reakcją na ideowy kształt Koła Sprawy Bożej, w którym nie było już miejsca dla Słowackiego. Lektura taka wydaje się niepełna. Utwór jest zapisem mentorskiej, ale i życzliwej, postawy Słowackiego, który, jako twórca bardziej doświadczony w bojach o swoje wartości, ukazuje Mickiewiczowi obecną sytuację, gdy nie jest już powszechnie podziwianym idolem i musi walczyć o wyznawane idee.
    The poem Mój Adamito... [My Adamita...], included in Słowacki’s Raptularz [Diary] written in silva rerum style, has been considered so far as a literary piece aimed at Mickiewicz himself as the poem expresses a bitter reaction to the ideological condition of The Circle of God’s Cause in which Słowacki had been denied a membership. However, these interpretations appear to be incomplete. The poem shows a record of Słowacki’s magisterial and yet benevolent attitude towards Mickiewicz, exposing him, as an artists hardened in the struggle for the values he believes in, to a situation when Mickiewicz, stripped off people’s admiration, must defend the ideas he holds to.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 335-348
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzycznoliteracki agon tożsamości: „Konrad Wallenrod”
    Adam Mickiewicz’s “Konrad Wallenrod” [“Konrad Wallenrod”]: A Musicoliterary Agon of Identities
    Autorzy:
    Czarnecki, Jan Wawrzyniec
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013973.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Konrad Wallenrod
    ballada Alpuhara
    Adam Mickiewicz
    muzyka w literaturze
    agon śpiewaczy
    tożsamość
    genologia muzycznoliteracka
    “Alpuhara” ballad
    music in literature
    singing contest
    identity
    musicoliterary genre study
    Opis:
    Agon śpiewaczy − topos organizujący centralną scenę Konrada Wallenroda, tj. Ucztę − stanowi klucz do muzycznoliterackiej interpretacji poematu Mickiewicza. Tradycje homerycka, paulińska i trubadursko-truwerska pozwalają dostrzec w śpiewaczych zmaganiach uczestników turnieju bój, którego stawką jest z jednej strony tożsamość Konrada-Alfa, a z drugiej – tożsamość gatunkowa „pieśni o Aldony losach”. Artykuł problematyzuje przekonanie o czystej konwencjonalności muzycznych sygnałów genologicznych tekstu i pokazuje korzyści z jego zawieszenia w badaniu, co rzuca nowe światło na balladę Alpuhara.
    The central scene of Adam Mickiewicz’s historic tale Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod] (canto IV) is, diegetically speaking, a singing contest. Its poetic presentation is deeply anchored in Homeric, Pauline, and Troubadour traditions of agon intended both as musicopoetic rivalry and as spiritual struggle. What is at stake here are identities: Konrad-Alf’s national/moral identity on the one hand, and the poem’s medial identity (literary/musical) on the other. Walterscottian stylisation used here by Mickiewicz is typically taken to neutralise the text’s overt and covert musical genetic self-identifications, which make up for the text’s self-presentation as a song to be “sung in the tender reader’s soul” (VI, in fine). The division of the work into musical numbers, with a variety of genres represented (hymn, different types of song, tale, ballad), is notoriously ignored. Critics take such musical paratextes as mere signs of historical convention, taking Mickiewiczian “singing” to be a dead metaphor for “storytelling in verse”, sometimes going so far as to misread or misquote the last lines of the source text. The present paper challenges this common anti-musical interpretation, thus shedding new light on Wallenrod’s contest ballad “Alpuhara” [“Alpuhara”] and its disturbing musical shape.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 227-241
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies