Adam Mickiewicz − domniemany czytelnik dramatu „Ksiądz Marek” Słowackiego

Artykuł koncentruje się na problematyce koncepcji estetycznych i ich twórczych realizacji w latach czterdziestych XIX wieku, po tzw. przełomie towianistycznym, w dramatach autora Balladyny. Z tej perspektywy intrygująca wydaje się figura Mickiewicza − domniemanego odbiorcy późnej twórczości Słowackiego, w tym dramatu pt. Ksiądz Marek, uznawanego za najbardziej towianistyczne dzieło poety. Wychodząc od próby odtworzenia domniemanej lektury tekstu Słowackiego przez Mickiewicza, ponawiam w tekście pytanie o milczenie profesora w Collège de France na temat twórczości Słowackiego − zwłaszcza tej późnej, z lat czterdziestych, która powinna być bliska Mickiewiczowi. Zadaję je w kontekście intrygującego faktu przemilczenia przez autora Dziadów własnej twórczości w prelekcjach paryskich.

The article focuses on the issues of aesthetic concepts and their creative realisations in the forties, after the so-called Towian breakthrough, in the dramas of the author of Balladyna [Balladyna]. From this perspective, the figure of Mickiewicz seems to be intriguing − he appears as a supposed recipient of Słowacki’s late work, including the drama “Ksiądz Marek” [“Father Marek”], which is considered to be the work most influenced by Towianist ideas. Starting from attempts to reconstruct the alleged reading of Słowacki’s text by Mickiewicz, I repeat the question about the professor’s silence at the Collège de France about the work of Słowacki − especially that written in the late forties, which should be well-known to Mickiewicz. I ask this question in the context of an intriguing fact of Mickiewicz’s silence about his own work during his Paris lectures.