Temat: Bioavailability - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Phytotoxicity and speciation of copper and nickel in composted sewage sludge
Fitotoksyczność i specjacja miedzi i niklu w kompostowanym osadzie ściekowym
Autorzy:: Jakubus, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1188057.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: sewage sludge
compost
germination index
copper and nickel speciation
bioavailability
Opis:: W ostatnich latach w Polsce notuje się znaczne zwiększenie masy osadów ściekowych. Kompostowanie jest uważane za jedną z najbardziej korzystnych metod wykorzystania osadów ściekowych. Kompost może przyczynić się do poprawy właściwości fizycznych i chemicznych gleby. Jednak jakość kompostów powstałych z osadów ściekowych przed ich doglebowym zastosowaniem powinna być oceniana za pomocą biologicznych i chemicznych metod. Indeks biologiczny oparty na teście kiełkowania roślin pozwala określić ewentualny fitotoksyczny efekt kompostów. Natomiast metody chemiczne pomocne są w ocenie stopnia przyswajalności metali dla roślin. W badaniach określono fitotoksyczność, specjację i bioprzyswajalnośc miedzi i cynku w osadzie ściekowym kompostowanym z trocinami i słomą. Proces kompostowania odpadów organicznych przebiegał w komorach bioreaktora przez 28 dni, po czym kompostowaną biomasę zdeponowano w zamkniętym pomieszczeniu na okres 3 miesięcy celem zakończenia procesu dojrzewania. Próbki do analiz pobierano w trzech charakterystycznych fazach kompostowania: mezofilnej, termofilnej oraz kompoście dojrzałym. zmiany specjacji oraz bioprzyswajalności metali oceniono wykorzystując odpowiednio analizę sekwencyjną BCR oraz ekstrakcję pojedynczą z roztworem DTPA. Fitotoksyczność analizowanych kompostów określono z wykorzystaniem testu kiełkowania nasion rzeżuchy. stwierdzono, że efektem większego udziału osadu ściekowego w kompostowanej mieszance były większe bioprzyswajalne ilości miedzi i niklu oraz ich zawartości we frakcjach kompostów. Większą wartość indeksu kiełkowania stwierdzono tylko podczas kompostowania mieszanki, gdzie udział osadu ściekowego wynosił 30%. Kompost, w którym osad ściekowy stanowił 75%, silnie hamował kiełkowanie nasion rzeżuchy. Rezultatem procesu dojrzewania kompostów była większa zawartość miedzi we frakcji I i III. Niezależnie od tego, najmniejszą zawartość tego metalu oznaczono w połączeniach wymiennych, a największą w połączeniach z materią organiczną i siarczkami. Proces kompostowania osadu ściekowego ze słomą i trocinami zredukował przyswajalnośc niklu, czego wyrazem było zmniejszenie jego zawartości we frakcji i, a zwiększenie w połączeniach trudno- i nieekstrahowanych (fr. III i IV).
Źródło:: Journal of Elementology; 2012, 17, 1; 43-56
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Biofortification - promising approach to increasing the content of iron and zinc in staple food crops
Biofortyfikacja - obiecujący sposób zwiększania zawartości żelaza i cynku w podstawowych roślinach uprawnych
Autorzy:: Garcia-Banuelos, M.L.
Sida-Arreola, J.P.
Sanchez, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/15687.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: biofortification
iron content
zinc content
food crop
metal
homeostasis
micronutrient
malnutrition
anaemia
bioavailability
Opis:: Micronutrient deficiencies have increased over recent decades due to the general depreciation of the quality of poor people’s diet, both in developed and developing countries. The deficiencies of iron (Fe) and zinc (Zn) are a critical public health problem worldwide, with the negative impact on health, lifespan and productivity. Biofortification is an agricultural approach that can improve human nutrition on a global scale. Agronomic biofortification is considered a short-term and complementary strategy, but economic analyses suggest that genetic biofortification is the most effective strategy for increasing dietary Fe and Zn intakes of vulnerable populations. Enrichment of cereal grains by breeding is a high-priority area of research, and an effective strategy among other approaches, e.g, fortification, supplementation and food diversification. This review discusses the role of Fe and Zn in plant nutrition, the potential strategies for developing Fe and Zn biofortified crops and their importance in human nutrition.
Obecnie niedobory Fe i Zn stanowią istotny problem dotyczący zdrowia publicznego, są bowiem przyczyną negatywnego wpływu na zdrowie, średnią długość życia i przyrost naturalny. Biofortyfikacja agronomiczna jest to metoda, która może poprawić żywienie człowieka na całym świecie. Analizy ekonomiczne wskazują, że genetyczna biofortyfikacja jest najbardziej skuteczną strategią zwiększenia spożycia Fe i Zn, natomiast agronomiczna biofortifikacja może być podejściem komplementarnym, i to w krótkim czasie. Strategia genetyczna jest obszarem priorytetowym w badaniach zboża, i okazuje się być bardziej skuteczna niż metody fortyfikacji, suplementacji lub zróżnicowania środków spożywczych. W pracy omówiono rolę Fe i Zn w odżywianiu roślin, potencjalne strategie rozwoju upraw z wykorzystaniem biofortyfikacji Fe i Zn oraz znaczenie tych upraw w żywieniu człowieka.
Źródło:: Journal of Elementology; 2014, 19, 3
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Investigation on adsorption of fatty and bile acids in the presence of dietary supplements containing chromium
Badanie sorpcji kwasow tluszczowych i cholowych w obecnosci suplementow diety zawierajacych chrom
Autorzy:: Meler, J
Grimling, B.
Pluta, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14261.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: adsorption
fatty acid
bile acid
dietary supplement
chromium
chitosan
bioavailability
in vitro model
macroelement
microelement
Opis:: Dietary supplements contain not only macro- and microelements, but also elements which affect human metabolism. Many products available on the market contain chromium compounds together with chitosan used as a dietary supplement enhancing the digestion of lipids. The studies involved natural chitosan from krill available on the market, with the deacetylation degree of 85 to 95%, and dietary supplements containing chitosan (Vitana®, Hitec Nutrition®) as well as a product containing ionic chromium with niacin and several aminoacids — Chromdiet®). The study has determined the capability of binding fatty and bile acids by dietary supplements containing chitosan and chromium. The process of lipids and bile acids adsorption was investigated by means of a dynamic method in a biopharmaceutical model imitating in vitro conditions. The findings prove that extracts of fatty acids and bile acids undergo adsorption by various kinds of adjuvant substances found in dietary supplements, which confirms a significant effect of these polymers on the bioavailability of fatty and bile acids in a human organism. The addition of chromium to a supplement does not effect the capability of chitosan to bind fatty and bile acids. Mean adsorption of bile acids by 1 g of the polymer (chitosan, inulin, fibre) ranges from 0.9 g to 1.79 g depending on the pH (which decreases the bioavailability of lipids by 15-30%).
Suplementy diety to nie tylko makro- i mikroelementy, ale tez pierwiastki, które wykazują wpływ na przemiany metaboliczne organizmu. Obecnie na rynku jest sporo preparatów zawierających związki chromu wraz z chitozanem stosowanych jako dodatek żywieniowy wspomagający trawienie tłuszczowców. W pracy przebadano naturalny chitozan z kryla o stopniu deacetylacji od 85 do 95% występujący obecnie w sprzedaży rynkowej oraz preparaty zawierające chitozany, stosowane jako suplementy diety (Vitana®, Hitec Nutrition® oraz preparat zawierający chrom—Chromdiet®). Określono zdolności wiązania tłuszczowców i kwasów żółciowych przez suplementy diety zawierające chrom i chitozan. Zjawisko adsorpcji lipidów i kwasów żółciowych badano metodą dynamiczną w modelu biofarmaceutycznym imitującym warunki in vitro. Otrzymane wyniki dowodzą, że kwasy tłuszczowe i ekstrakty kwasów żółciowych ulegają adsorpcji przez różnego rodzaju substancje pomocnicze służące do wytworzenia suplementu diety, co potwierdza znaczący wpływ tych polimerów na biodostępnośc kwasów tłuszczowych i żółciowych w organizmie człowieka. Średnia wielkość adsorpcji kwasów żółciowych przez 1 g polimeru w zależności od pH środowiska mieściła się w granicach od 0,90 g do 1,79 g (daje to zmniejszenie biodostępności tłuszczowców o 15-30%).
Źródło:: Journal of Elementology; 2010, 15, 1; 141-147
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Utilization of selenium compounds in nutrition of lambs
Wykorzystanie zwiazkow selenu w zywieniu jagniat
Autorzy:: Slupczynska, M
Kinal, S.
Hadrys, M.
Krol, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14395.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: animal feeding
lamb
selenium compound
utilization
bioavailability
tissue accumulation
glutathione peroxidase
feed mixture
selenium supplementation
chemical form
Opis:: The level of mineral utilization depends on many factors related to animals as well as to the chemical form of given nutrients. It has been experimentally demonstrated that animals utilize inorganic forms of minerals less efficiently than organic ones. Hence, an attempt has been made to evaluate the bioavailability of selenium bound in different compounds to lambs. Selenium supplementation in fodder mixtures was another aspect included in our tests. Thus, an experiment was conducted on 48 growing lambs, testing the level and chemical forms of selenium in fodder mixtures for animals. In group I (the control) lambs received fodder mixture without any selenium supplement. In the experimental groups, selenium was supplemented as sodium selenite in the amount 0.2 mg Se kg-1 d.m. feeds (II), or selenium enriched yeast (Se-yeast) in the amounts of 0.1 and 0.2 mg Se kg-1 d.m. of feed groups III and IV, respectively. At the end of the experiment, when animals had reached 35 kilos of weight, blood samples were taken. The activity of glutathione peroxidase was estimated in heparinized blood samples. Eight lambs were chosen from each group and killed to collect samples of soft tissues (liver, kidney, brain, muscle). The content of selenium was determined in the tissue samples. Supplementation of feeds for lambs with selenium, both inorganic (sodium selenite) and organic (Se-yeast), increased the content of the element in soft tissues of animals. The highest level of the element was found in the liver and kidneys: 4.65 and 4.90 and 2.10 and 2.30 mg kg-1 fresh tissue, of the lambs receiving sodium selenine and Se-yeast in the amount 0.2 mg Se kg-1 D.M. of feed (groups II and IV), respectively. Selenium compounds added to feeds given to lambs significantly (P£0.01) increased activity of GSH-Px in blood, especially in the case of animals which received yeast enriched with selenium. In blood of the lambs which received feeds with Se-yeast in the amount 0.2 mg Se kg-1 d.m. of feed (group IV), the activity of glutathione peroxidase was by 129.71 U gHb-1 higher, and of the animals which received Se-yeast in the amount 0.1 mg kg-1 d.m. or sodium selenite, the activity of the enzyme was higher by 86.33 and 86.35 U gHb-1, respectively, than the activity of this enzyme in blood of animals from the control group. Supplementation of lambs’ rations with Se in the form of selenite or yeast enriched with selenium forms increased the content of Se in soft tissues and gluthatione peroxidase activity in comparison with animals which did not receive additional doses of this nutrient in fodder mixtures. The availability of Se was more profoundly affected by the amount of the element added rather than its form.
Stopień wykorzystania składników mineralnych z paszy zależy od wielu czynników związanych zarówno ze zwierzęciem, jak i z formą chemiczną stosowanych związków. W badaniach wskazano, że związki nieorganiczne są najczęściej gorzej wykorzystywane niż ich organiczne odpowiedniki. Dlatego podjęto próbę oceny przyswajalności przez jagnięta różnych związków selenu, uwzględniając także poziom dodatku tego pierwiastka w mieszankach. W badaniach na 48 rosnących jagniętach czynnikiem różnicującym poszczególne grupy były różne poziomy i formy połączeń chemicznych selenu w mieszankach treściwych. W grupie I (kontrolnej) jagnięta otrzymywały mieszankę bez dodatku selenu. W grupach (II) doświadczalnych mieszanki uzupełniano seleninem sodu w ilości 0.2 mg Se kg-1 s.m. paszy, a w grupach III i IV – drożdżami wzbogaconymi w selen (drożdże-Se), odpowiednio w ilości: 0.1 i 0.2 mg Se kg-1 s.m. paszy. Na końcu doświadczenia, po osiągnięciu przez zwierzęta masy ciała ok. 35 kg, pobrano od nich krew. Następnie w pełnej heparynizowanej krwi oznaczono aktywność peroksydazy glutationowej (GSH-Px). Z każdej grupy wybrano losowo po 8 jagniąt, zwierzęta ubito i pobrano tkanki miękkie (wątroba, nerki, mózg, mięsień przywodziciel uda). W zliofilizowanym materiale biologicznym oznaczono zawartość selenu. Podane jagniętom w mieszankach treściwych zarówno nieorganiczne (selenin sodu), jak i organiczne (drożdże-Se) formy połączeń selenu zwiększyły zawartość tego pierwiastka w tkankach miękkich jagniąt. Najwięcej selenu znajdowało się w wątrobie i nerkach, odpowiednio 4.65 i 4.90 oraz 2.10 i 2.30 mg kg-1 świeżej tkanki jagniąt otrzymujących w paszy selenin sodu i drożdże–Se w ilości 0.2 mg Se kg-1 s.m. paszy (gr. II i IV). Stosowane w paszy jagniąt związki selenu wyraźnie (P≤0.01) zwiększyły aktywności GSH-Px we krwi owiec, zwłaszcza u zwierząt, które w mieszance otrzymywały drożdże wzbogacone w selen. U owiec otrzymujących w paszy drożdże-Se w ilości 0.2 mg Se kg-1 s.m. paszy (grupa IV) wykazano wyższą o 129.71 U gHb-1 aktywność peroksydazy glutationowej, a u zwierząt, którym w paszy podawano drożdże-Se w ilości 0.1 mg Se kg-1 s.m. paszy lub selenin sodu, aktywność tego enzymu we krwi była wyższa odpowiednio o 86.33 i 86.35 U gHb-1 w porównaniu z grupą kontrolną. Zastosowanie w dawkach dla jagniąt dodatku Se, zarówno w formie seleninu, jak i wzbogacanych drożdży, spowodowało wzrost jego zawartości w tkankach miękkich oraz wzrost aktywności peroksydazy glutationowej w porównaniu ze zwierzętami z grupy kontrolnej. Większy wpływ na dostępność Se miał jego poziom w dawce niż stosowana forma.
Źródło:: Journal of Elementology; 2009, 14, 1; 157-163
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: The influence of synbiotics on magnesium bioavailability from diets in rats
Wplyw synbiotykow na biodostepnosc magnezu z diety u szczurow
Autorzy:: Klobukowski, J
Modzelewska-Kapitula, M.
Wisniewska-Pantak, D.
Kornacki, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/13872.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: corn starch
soft cheese
probiotic
rat
diet
ash
magnesium
potato starch
protein
absorption
mineral salt
prebiotic
retention
dry matter
cheese
vitamin
synbiotic
bioavailability
diet composition
fat
Opis:: Products containing pro- and prebiotics are known as synbiotics. The benefits of pro- and prebiotics on the host include: normalization of the microbial balance in the gastrointestinal tract, increase of mineral bioavailability, reduction of cholesterol level in blood and prevention of gastrointestinal disorders. The aim of the work was to compare the apparent absorption and retention indexes in rats fed diets containing probiotic or synbiotic soft cheeses. As a probiotic, the strain Lactobacillus plantarum 14 was used, whereas as prebiotics inulin HPX and maltodextrin were used. For 10 days, the animals were fed diets consisting of 61-81% of soft cheese with probiotic (A diet), probiotic and 2,5% of inulin HPX (B diet) and probiotic and 2.5% of maltodextrin (C diet). On the basis of the magnesium concentration in the diets and the urine and faeces excreted during the last 5 days of the experiment, the apparent absorption (A) and retention (R) indexes (%, mg 5 days-1) were calculated. The apparent absorption indexes obtained did not differ statistically among the groups, although the highest value of apparent absorption (A%) was obtained in group B. The apparent retention indexes in group A were significantly higher (p < 0.05) compared to groups B and C. On the other hand, in B and C groups increased faecal mass was detected, but the inulin influence was stronger than that of maltodextrin. Although the short-term supplementation of rat diets with inulin HPX and maltodextrin did not increase magnesium absorption and retention, their use in probiotic products is reasonable because of the beneficial physiological effects.
Jako produkty synbiotyczne są określane wyroby zawierające jednocześnie probiotyki i prebiotyki. Korzystny wpływ pro- i prebiotyków na organizm obejmuje m.in. normalizację składu mikroflory przewodu pokarmowego, zwiększanie biodostępności składników mineralnych, obniżanie poziomu cholesterolu we krwi oraz zapobieganie występowaniu zaburzeń jelitowych. Celem pracy było porównanie wpływu diety zawierającej probiotyczny i synbiotyczne serki twarogowe na absorpcję i retencję magnezu u szczurów. Zastosowanym szczepem probiotycznym był Lactobacillus plantarum 14, a prebiotykami inulina HPX oraz maltodekstryna średniosckukrzona. Zwierzętom przez 10 dni podawano diety, w skład których wchodził serek twarogowy, w ilości 61-81%, zawierający: probiotyk (dieta A), probiotyk i 2,5% inuliny HPX (dieta B) lub probiotyk i 2,5% maltodekstryny (dieta C). Na podstawie zawartości magnezu w diecie, kale i moczu wydalonego w czasie ostatnich 5 dni eksperymentu, wyznaczono współczynniki absorpcji (A) i retencji (R) pozornej (%, mg 5 dni-1). Uzyskane współczynniki absorpcji nie różniły się znacząco między grupami zwierząt, chociaż najwyższy (A%) odnotowano w grupie B, natomiast wartości współczynników retencji pozornej w grupie A były istotnie wyższe (p < 0,05) w porównaniu z grupami B i C. W grupach przyjmujących dietę synbiotyczną obserwowano zwiększenie masy kału w porównaniu z grupą kontrolną A, przy czym działanie inuliny HPX było silniejsze niż maltodekstryny. Chociaż krótkotrwała suplementacja diety szczurów inuliną HPX i maltodekstryną średnioscukrzoną nie przyczyniła się do wzrostu absorpcji i retencji magnezu, tostosowanie tych prebiotyków łącznie ze szczepem probiotycznym jest uzasadnione ze względu na korzystne efekty fizjologiczne.
Źródło:: Journal of Elementology; 2008, 13, 1
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Bioavailability" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język