Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "BISHOP" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Ignacy Jeż – pierwszy biskup koszalińsko-kołobrzeski (1972–1992)
    Ignacy Jeż – first bishop of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese (1972–1992)
    Autorzy:
    Łukaszewicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098254.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bishop Ignacy Jeż
    diocesan bishop
    Ordinary
    Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg)
    bp Ignacy Jeż
    biskup diecezjalny
    ordynariusz
    diecezja koszalińsko-kołobrzeska
    Opis:
    28 czerwca 1972 roku decyzją papieża Pawła VI została utworzona diecezja koszalińsko--kołobrzeska i mianowany jej pierwszy biskup diecezjalny – Ignacy Jeż. W kolejnych miesiącach podejmował on szereg działań prawnych zmierzających do wypełnienia papieskiej decyzji, począwszy od kanonicznego objęcia w zarząd diecezji, poprzez zamieszkanie na jej terenie, mianowanie pierwszych urzędników, określenie zasad funkcjonowania kurii biskupiej, aż do uroczystego ingresu do koszalińskiej katedry i złożenia wymaganej prawem państwowej przysięgi. Przez kolejne 20 lat swoich rządów biskup Ignacy Jeż powołał do istnienia najważniejsze instytucje diecezjalne, rozbudował sieć terytorialną i tworzył prawo partykularne. Po złożeniu rezygnacji i jej przyjęciu przez papieża Jana Pawła II przeszedł na emeryturę 1 lutego 1992 roku.
    On June 28, 1972, by a decision of Pope Paul VI, the Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) was created and its first diocesan bishop, Ignacy Jeż, was appointed. In the months that followed, he took a number of legal steps to fulfill the papal decision, starting with canonically taking charge of the diocese, taking up residence in the diocese, appointing some first officials, defining the rules for the functioning of the episcopal curia, and finally making the ceremonial ingress into the Koszalin cathedral and taking the state oath required by law. Over the next 20 years of his governing, Bishop Ignacy Jeż established the most important diocesan institutions, expanded the territorial network and created a particular law. After his resignation and its acceptance by Pope John Paul II, he retired on February 1, 1992.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, jubileuszowy; 51-74
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność religijno-społeczna Kościoła gorzowskiego w latach 1966-1972
    Religious and social activity of the Gorzów Church in the years 1966–1972
    Autorzy:
    Wejman, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179235.pdf
    Data publikacji:
    1966
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    bp Jerzy Stroba
    bp Ignacy Jeż
    Kościół gorzowski
    administracja gorzowska
    działalność religijno-społeczna
    bp Wilhelm Pluta
    Bishop Wilhelm Pluta
    Bishop Jerzy Stroba
    Bishop Ignacy Jeż
    Gorzów Church
    Gorzów Administration
    religious and social activity
    Opis:
    The period between the Millennium of the Baptism of Poland (1966) and the papal bull of Pope Paul VI Episcoporum Poloniae coetus (1972) was governed by Bishop Wilhelm Pluta and his suffragans: Jerzy Stroba and Ignacy Jeż. It was at this time that particularly intensive efforts to normalise the church organisation in these lands were visible. And the religious and social activity of the Gorzów Church, so important in this process of normalisation, was focused on: sacramental and special ministry; two Catholic associations - the Confraternity of the Rosary and the Society of Friends of the Catholic University of Lublin; educational institutions - the Higher Theological Seminary, the School of Religious Knowledge, the Catholic catechist education centre and the Department of Divine Mercy. The activity in question was based mainly on parishes. It was a great help to have one large facility – the Higher Theological Seminary in Paradyż. Hence, it was understandable that Bishop Wilhelm Pluta called for new dioceses in Wrocław in 1970, so that the access of the faithful to their priests would be easier.
    Okres pomiędzy Milenium Chrztu Polski (1966) a bullą papieża Pawła VI Episcoporum Poloniae coetus (1972) obejmował rządy bp. Wilhelma Pluty i jego sufraganów: Jerzego Stroby i Ignacego Jeża. To w tym czasie widać szczególnie intensywne działania na rzecz normalizacji organizacji kościelnej na tych ziemiach. Zaś działalność religijno-społeczna Kościoła gorzowskiego, tak ważna w tym procesie normalizacji, skupiona była na: duszpasterstwie sakramentalnym i specjalnym; dwóch stowarzyszeniach katolickich – Bractwie Różańcowymi i Towarzystwie Przyjaciół KUL; instytucjach oświatowych – Wyższym Seminarium Duchownym, Studium Wiedzy Religijnym, ośrodku kształcenia katechetów oraz referacie miłosierdzia Bożego. Omawiana działalność opierała się głównie na parafiach. Wielką pomocą było posiadanie jednego wielkiego obiektu – Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu. Stąd też zrozumiałym było wołanie bp. Wilhelma Pluty we Wrocławiu w 1970 r. o nowe diecezje, aby dostęp wiernych do swoich duszpasterzy był łatwiejszy.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2022, 32; 213-241
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy św. Ambroży był słabym teologiem? Nowatorskie aspekty nauki o Trójcy Świętej w dziele De fide
    Was st. Ambrose weak theologian? Innovative aspects of the doctorine of the st. Trinity in the De Fide work
    Autorzy:
    Zimny, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139062.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Trinity
    church
    theologian
    bishop
    Doctor of the Church
    Opis:
    This article is about the Trinitarian theology of St. Ambrose of Milan concluded in De fi de, the most important and most complex bishop’s work of dogmatic. It focuses in particular on the innovative and original aspects of the theological thought of the Father of the Church. The fi rst point is given status quaestionis of Ambrosian theology. In the past, used to be attributed to Ambrose opinion good “politics” church, but poor theologian. More recent studies show one-sidedness of this opinion. In the second section are therefore discussed the aspects of Trinitarian theology Doctor of the Church, which show the specifi city and originality of his theological refl ection. They include: a new understanding of the role of the Emperor in matters of religion; relationship between faith and ecclesial interpretation of Scripture, the new interpretation of the term homoousios used by the Council of Nice, a development theme of unity of the Trinity by reference to the unity of the nature and operation of divine Persons, and not only in based on the idea arché, deepening the understanding of the mystery of the Incarnation; Christ as the center of Ambrosian spirituality, and fi nally, the relationship between faith in the Holy Trinity and the unity of the Church. In light of these issues emerges own and original theological “personality” of Bishop of Milan, and in this way it becomes possible to more comprehensive assessment of and appreciation for his contribution to the refl ection of the Trinity.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2013, 1; 141-156
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    METODY MISYJNE BP. BERNARDA HISZPANA I BP. OTTONA Z BAMBERGU. ANALIZA PORÓWNAWCZA
    MISSIONARY METHODS OF BISHOP BERNARD SPANIARD AND BISHOP OTTO OF BAMBERG – COMPARATIVE ANALYSIS
    Autorzy:
    Masalski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592131.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    bishopric
    Kamień
    Wolin
    methods of mission
    Bishop Otto of Bamberg
    Bishop Bernard Spaniard
    biskupstwo
    metody misji
    bp Otton z Bambergu
    bp Bernard Hiszpan
    Opis:
    Nieodzownym elementem rodzącej się wiary zarówno w życiu osobistym człowieka, jak i w życiu społecznym całych narodów jest sakrament chrztu świętego. Początki chrześcijaństwa na Pomorzu Zachodnim należy łączyć z dwiema osobami: biskupem Bernardem i biskupem Ottonem z Bambergu. Są to postacie o diametralnie różnych profilach misyjnych. Biskup Bernard to ubogi duchowny, którego ewangelizacja w zetknięciu z mentalnością Pomorzan poniosła fiasko. Natomiast biskup Otton ubogacony doświadczeniem swojego poprzednika, liczący się z mentalnością ówczesnych ludzi i mający świadomość skuteczności ordaliów, zapoczątkował proces chrystianizacji Pomorza Zachodniego. Mając na uwadze teorię misji, należy podkreślić, że misjonarze Pomorza w całym średniowieczu stosowali naczelną zasadę perswazji. Analizując zaś sam przebieg misji, zauważalne jest, że kierowano się schematem Alkuina. Konsekwencją chrystianizacji Pomorza było utworzenie 14 października 1140 roku pomorskiego biskupstwa misyjnego ze stolicą w Wolinie.
    The sacrament of baptism is an indispensable element of the faith in personal life and also in the social life of entire nations. The beginnings of Christianity in Western Pomerania should be combined with two people: bishop Bernard and bishop Otto of Bamberg. They were characters with diametrically different mission profiles. The Bishop Bernard, poor clergyman whose evangelization failed in contact with the mentality of Pomeranians. Bishop Otto enriched by the experience of its predecessor, counting with the mentality of contemporary people and being aware of effectiveness of trial by ordeal, initiated the process of Christianization of Western Pomerania. Bearing in mind the theory of the mission it should be emphasized that missionaries in Pomerania, as throughout the whole Middle Ages, used the guiding principle of persuasion. Analyzing the course of the mission, it is noticeable that missionaries went by Alcuin’s scheme. The consequence of Christianization of Pomerania, was the creation of Pomeranian bishopric missionary with its capital in Wolin, on 14 October 1140.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 1; 59-72
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje Kardynała Augusta Hlonda z Arcybiskupem Józefem Gawliną w latach 1993-1948
    Cardinal August Hlond and Archbishop Józef Gawlina in the years 1933–1948 – relationships
    Autorzy:
    Bylina, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010384.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Catholic Church
    Primate
    bishop
    diocese
    Kościół katolicki
    prymas
    biskup
    diecezja
    Opis:
    Wspólne dzieje kapłanów kard. Augusta Hlonda z abp. Józefem Gawliną w latach 1933–1948 przeplatują się z istotnymi wydarzeniami w dziejach zarówno Kościoła katolickiego w Polsce, jak i na świecie. Wzajemne spotkania i korespondencja ukazują wielkie zaufanie i dyskrecję w poruszaniu zagadnień na najwyższym szczeblu. Wszelkie postacie omawiane w artykule posiadają znaczącą rangę w istnieniu i funkcjonowaniu Kościoła katolickiego, jak również Ordynariatu Polowego w Polsce i na emigracji.
    The common history of priests Cardinal August Hlond and Archbishop Joseph Gawlina in the years 1933–1948 is interspersed with the major events in the history of the Catholic Church in Poland and the world. Mutual meetings and correspondence show great trust and discretion in moving issues at the highest level. All figures discussed in this article have significant importance in the existence and functioning of the Catholic Church as well as the Military Ordinariate in Poland and Emigration.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 1; 7-28
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KWALIFIKACJE REKTORA WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO
    QUALIFICATIONS OF THE RECTOR OF THE MAJOR SEMINARY
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592128.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    formation
    diocese
    bishop
    major seminary
    rector
    formacja
    diecezja
    biskup
    wyższe seminarium
    kluczowe: rektor
    Opis:
    Niniejszy artykuł podejmuje kwestię kwalifikacji rektora wyższego seminarium duchownego w aspekcie kanonicznym. Najpierw ogólnie ukazano przepisy mówiące o zdatności do pełnienia urzędu rektora seminarium. Następnie skoncentrowano się na problematyce przymiotów ludzkich rektora seminarium. Z kolei przedstawiono walory duchowe rektora. Wreszcie skupiono się na zaletach naukowych i praktycznych kapłana pełniącego tę funkcję.
    The article discusses the issue of qualifications of the rector of the major seminary in the canonical context. First, in general terms, it outlines the rules specifying the capabilities which are necessary to hold the office of the rector of the major seminary. Next it focuses on the question of human attributes of the rector of the major seminary. It also enumerates the spiritual virtues of the rector. Finally it describes the scholarly and practical qualities of the mentioned priest.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 1; 21-34
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Organizacja katechezy w diecezji
    The organisation of cathesis in the diocese
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1963525.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    formation
    catechism
    diocesan catechetical office
    catechesis
    bishop
    forma
    katechizm
    diecezjalny urząd katechetyczny
    katecheza
    biskup
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony został organizacji katechezy w diecezji. Najpierw zaprezentowano urząd biskupa diecezjalnego, który jest pierwszym katechetą i organizuje nauczanie w swojej diecezji. Następnie ukazano kurię diecezjalną jako narzędzie świadczące pomoc biskupowi diecezjalnemu w organizowaniu katechezy. Szczególnie wyeksponowano rolę wydziału katechetycznego, który winien być powołany w każdej diecezji. Końcowa część przedłożenia traktuje o organizacji kształcenia katechetó;w.
    The following article is devoted to the organisation of cathesis in the diocese. Firstly, the diocesan Bishop's office is presented, who is the first catechist and is the person who organises teaching in his diocese. Next, the diocesan curia is discussed, which is the tool for helping the diocesan Bishop in organising the catechesis. The Catechetical Office, which should be set up in every diecese, is particularly emphasised. The final part of the submission is connected with the organisation of the catechists' education.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2015, 2; 7-28
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Landesherrschaft und Kirche vor der Reformation
    The Territorial Authorities and the Church before the Reformation
    Autorzy:
    Auge, Oliver
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591043.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Landesherrschaft
    Papsttum
    Bischof
    Klosterreform
    Pfründen
    Schirmvogtei
    Landstände
    territorial sovereignty
    papacy
    bishop
    monastic reform
    benefices
    protectorate
    territorial estates
    Opis:
    Für den Bereich Pommerns fehlt es nach wie vor an einer heutigen Ansprüchen genügenden Gesamtdarstellung zum Verhältnis der vorreformatorischen Kirche zur Landesherrschaft. Ein kurz gefasster Überblick wie der in dem Beitrag gelieferte kann auf der Grundlage der vorhandenen Literatur und eigener Vorarbeiten lediglich die groben Entwicklungslinien nachzeichnen, um damit einer künftigen Gesamtstudie eine ebenso grobe erste Richtschnur zu liefern. Dazu wurde auf folgende Aspekte eingegangen: 1. Das Verhältnis der Landesherrschaft zum Papsttum, 2. Das Verhältnis zum Bistum Cammin, 3. Die Nutzung geistlichen Personals und kirchlicher Ressourcen durch die Landesherrschaft und 4. die Bedeutung der landesherrlichen Kirchen- und Klosterreform. Wie gezeigt wird, erlangten die pommerschen Herzöge, insbesondere Bogislaw X., im Zusammenspiel mit der Kurie, den Camminer Bischöfen und dem pommerschen Klerus, zudem durch die nachdrückliche Heranziehung klösterlicher Ressourcen für ihre Zwecke sowie auf dem Weg der Klosterreformen bereits vor der Reformationszeit wesentliche Bausteine zur Etablierung einer einheitlichen Landeskirche und eines landesherrlichen Kirchenregiments, wie es dann im Zuge der Reformation in den protestantisch gewordenen Territorien gang und gäbe war.
    To date there has not appeared a work that would comply with the present-day standards and – at the same time – exhaustively describe the relation between the pre-Reformation Church and the territorial authorities in Pomerania. The present concise review, based on the existing literature and on my own preliminary research, may be treated as an introductory outline of future research and its general guidelines. The text deals with the following aspects: (1) the relations between the territorial authorities and the papacy; (2) the relations with the Kamień (German: Cammin) Diocese; (3) the use of the Church staff and resources by territorial rulers; and (4) the importance of the sovereign reform of the Church and monasteries. As it will be demonstrated, the Pomeranian Dukes, especially Bogusław (Bogislaw) X, obtained the basic conditions to establish a territorially uniform Church and to gain control of the territorial churches, which was common in the Protestant areas after the Reformation, still before the 16th century, thanks to the cooperation with the General Curia, the Cammin Bishops and the Pomeranian clergy, and by determining the use of the monastic resources for their own purposes. As it will be demonstrated, still before the 16th century the Pomeranian Dukes, especially Bogislaw X, by cooperating with the Curia, the Cammin Bishops and the Pomeranian clergy and by effective use of the monastic resources obtained the basic conditions to establish a uniform territorial Church and to gain control of it, which was common in the Protestant areas after the Reformation.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2018, 4; 141-159
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wyboru papieża Jana Pawła II na stosunek władz państwowych do Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim. Metody i przykłady
    Impact of the election of Pope John Paul II on the attitude of state authorities to the Catholic Church in Western Pomerania. Methods and examples
    Autorzy:
    Śmierzchalski-Wachocz, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010482.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Communism
    clergy
    Solidarity
    opposition
    the Catholic Church
    Western and Central Pomerania
    John Paul II
    Szczecin
    Koszalin
    bishop Kazimierz Majdański
    bishop Ignacy Jeż
    komunizm
    duchowieństwo
    Solidarność
    opozycja
    Kościół katolicki
    Pomorze Zachodnie i Środkowe
    Jan Paweł II
    pielgrzymki
    biskup Kazi¬mierz Majdański
    biskup Ignacy Jeż
    Opis:
    16 października 1978 roku wybór papieża Polaka – Jana Pawła II przebudził Kościół katolicki w Polsce i samo społeczeństwo. Natomiast pierwsza pielgrzymka do Ojczyzny w 1979 roku, do której nie mogło dojść w 1966 roku w osobie papieża Pawła VI, ośmieliły Polaków, w tym także ludzi Kościoła. Wybór papieża Polaka przełożył się na prawdziwy bum powołaniowy w Polsce, w tym w seminarium paradyskim, nad którym nie były w stanie zapanować władze komunistyczne. Natomiast pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny i kolejne dwie przebudziły sumienia Polaków, jak to podkreśla George Weigel w swoich publikacjach. Owocem pielgrzymki były narodziny „Solidarności”. Przez kolejne lata 80. Kościół oraz społeczeństwo w Polsce, a tym bardziej na tzw. Ziemiach Odzyskanych, żyło w klimacie i duchu pielgrzymek papieskich oraz peregrynacji obrazu MB Częstochowskiej. Jednak system komunistyczny nie zamierzał dać za wygraną. Nasilił na ogromną skalę działania operacyjne Służby Bezpieczeństwa, czego wyrazem były skrytobójcze mordy ludzi z opozycji. Przykładem jest rodzina Mariana Jurczyka oraz ludzi Kościoła katolickiego, w tym ks. Jerzego Popiełuszki. Jednak takie działania jedynie wzmagały w społeczeństwie i osobach duchownych wolę walki z systemem. Stąd dni systemu komunistycznego w Polsce, w tym na Pomorzu Zachodnim, były policzone. Kontraktowe wybory z czerwca 1989 roku jedynie potwierdziły ten fakt. Niestety, nie udało się w 1990 roku ostatecznie odciąć ludzi minionego sytemu i jego mentalności. Czego konsekwencje kraj przeżywał i niestety, nadal przeżywa na różnych płaszczyznach życia politycznego, społecznego, a zwłaszcza w przekazach mediów prywatnych, pozostających w rękach ludzi związanych z minionym systemem.
    On December 16, in 1978, the election of the Polish Pope John Paul II awakened the Catholic Church in Poland and the society itself. The first pilgrimage of the Pope to Poland in 1979, that couldn’t be realized in 1966 as a pilgrimage of the Pope Paul VI, encouraged Polish people as well as the Church. The election of the Polish cardinal as a pope caused in Poland the beginning of a real “boom” of vocations to priesthood, also in Paradyz (Paradyż) Seminary. Even communist authorities were not able to control it. The first pilgrimage of Pope John Paul II to His homeland and the next, awakened the conscience of Polish nation, as G. Weigel emphasizes in his publications. “The birth” of “Solidarity” was the fruit of this first pilgrimage. Over the following 1980s, the Church and the society in Poland, and especially on the so-called Regained Territories, lived in the spirit and atmosphere of both – papal pilgrimages and the peregrination of the miraculous image of Our Lady of Czestochowa (Częstochowa). However, the communist system was not going to give up. It intensified on the large scale the operations of the Security Service, expressed in treacherous murders of people of opposition. The example of such oppression was the family of Marian Jurczyk, also people and priests of the Catholic Church, like priest Jerzy Popiełuszko, murdered treacherously. However, such action only intensified in society and in clergy the spirit of fighting with the system. Hence the days of the communists were numbered. The regulatory election in June 1989 only confirmed this fact. Unfortunately, in 1990 it was not possible to finally cut off the people of the passing system and its mentality; it have caused the consequences, which were and still are in various areas of political and social life, and especially in the media, remaining in the hands of people of the passing system.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 501-523
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie i przebieg I Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Preparation and conduct of I Synod of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese
    Autorzy:
    Łukaszewicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469648.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    synod diecezjalny
    diecezja koszalińsko-kołobrzeska
    biskup Ignacy Jeż
    prawo synodalne
    Diocesan Synod
    the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) diocese
    Bishop Ignacy Jeż
    Synod law
    Opis:
    Synod diecezjalny to zgromadzenie wybranych kapłanów oraz wiernych świeckich, którzy służą pomocą biskupowi dla dobra ich Kościoła partykularnego. Jedynym ustawodawcą na synodzie jest biskup diecezjalny, zaś pozostali jego członkowie mają wyłącznie głos doradczy. Po zakończeniu wszystkich sesji biskup diecezjalny dokonuje ostatecznej redakcji uchwał synodalnych, podpisuje je i zarządza ich opublikowanie. Mając na uwadze wskazania prawa kościelnego, pierwszy biskup diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Ignacy Jeż podjął decyzję o zwołaniu synodu diecezjalnego. Faza przygotowawcza synodu przypadła na lata 1984–1985. Synod rozpoczął się uroczyście 10 maja 1986 roku, a zakończył 9 grudnia 1989 roku. Złożyły się na niego przede wszystkim, następujące po sobie na przemian, prace Synodalnych Komisji Problemowych, prace i spotkania Komisji Głównej oraz kolejne sesje plenarne. Owocem prac synodu był zbiór prawa diecezjalnego promulgowany przez biskupa Ignacego Jeża w dniu ostatniej sesji synodu, 9 grudnia 1989 roku.
    The Diocesan Synod is a gathering of elected priests and lay faithful who are to help a bishop for the good of the particular Church. The only legislator at the Synod is a diocesan Bishop while the rest of its members have only an advisory vote. After all session, the diocesan Bishop makes the final editing of the Synod’s resolutions, signs them and orders their publication. Taking into consideration the indications of the Church law the first bishop of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese, Ignacy Jeż made a decision on summoning a diocesan synod. The period of the Synod’s preparation fell in 1984–1985. The Synod began solemnly on 10 May, 1986 and ended on 9 December, 1989. It comprised of the work of the Synod committees, the work and meetings of the Main Committee occurring alternately, and the subsequent plenary sessions. All the work resulted in a statue book of the diocesan law promulgated by Bishop Ignacy Jeż in the last session of the Synod on 9 December, 1989.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2016, 23; 377-400
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biskup Wilhelm Pluta (1910–1986). Źródła formacji liturgicznej
    Bishop Wilhelm Pluta (1910-1986) - the source of liturgical formation
    Autorzy:
    Sałatka, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2007965.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    liturgical fomation/ education
    bishop Wilhelm Pluta
    gorzowska diocese
    reform of liturgy in Poland
    formacja liturgiczna
    bp Wilhelm Pluta
    diecezja gorzowska
    reforma liturgiczna w Polsce
    Opis:
    W każdej wspólnocie są osoby szczególne, które wyznaczają kierunki i prowadzą innych ludzi. Często to właśnie patrzenie na świat tych osób zostaje przyjęte przez innych, stając się normą postępowania w życiu. Taką postacią formującą innych dla diecezji zielonogórsko-gorzowskiej był i jest nieustannie bp Wilhelm Pluta. Przez swoje dzieła realnie kształtuje wiarę i człowieczeństwo diecezjan, mimo że od jego śmierci w 1986 roku upłynęło już 27 lat. Z tego powodu warto zobaczyć nie tylko to, co biskup uczynił dla diecezji w różnych przestrzeniach życia, a co było też już wielokrotnie przedstawiane i analizowane w pracach naukowych, ale wskazać też źródła jego formacji, które stały również u podstawy twórczości bp. Pluty. W tej analizie chciałem skupić się na ukazaniu źródeł jego formacji liturgicznej. Temat ten zasługuje na szczególną uwagę, gdyż po Soborze Watykańskim II i Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium przestrzeń liturgiczna nabrała nowych kierunków i nowego znaczenia, z którym należało zapoznać wiernych. Biskup podjął to wyzwanie i z ogromnym zapałem zabrał się do pracy. Pomagały mu w tym różnorakie doświadczenia ruchu liturgicznego, z którymi się zetknął na swojej życiowej drodze, a które zostały ukazane w tym artykule.
    In every community there are special people who set the direction and lead other people. Very often the way they perceive world becomes the way others start to see it and start to live. Such a person for the Zielona Góra-Gorzów Diocese was and still is Bishop Wilhelm Pluta. Although it's been 27 years since his death in 1986 his work really shapes the faith and humanitarian attitude of local people. That is why it is worth seeing not only what he did for the diocese in different areas of life, what has already been often presented and analyzed in academic essays, but also we should indicate the sources of his formation, which became the base of his work. In this analysis, I want to focus on showing the sources of liturgical formation of Bishop Wilhelm Pluta. This topic deserves our special attention because after the Second Vatican Council and the Sacrosanctum Concilium constitution sacral and liturgical space changed its' meanings. The people of the diocese needed to be introduced into those changes. The Bishop took the challenge and with a lot of his effort started working with this issue. All his previous liturgical experience, which has been presented in this article, helped him with that work.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2015, 1; 125-142
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak niemiecki Marienkirche stał się polską Katedrą Wniebowzięcia NMP w świetle akt z zasobu Archiwum Państwowego w Gorzowie Wielkopolskim
    How German Marienkirche became Polish Cathedral of the Assumption of Blessed Virgin Mary
    Autorzy:
    Rymar, Dariusz A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034601.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Gorzów Wielkopolski
    church
    cathedral
    Bishop Edmund Nowicki
    Florian Kroenke
    Piotr Wysocki
    Leon Kruszona
    Gorzów Wielkopolski Diocese
    State Archive in Gorzów Wielkopolski
    kościół
    katedra
    bp Edmund Nowicki
    Archiwum Państwowe w Gorzowie Wielkopolskim
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie procesu powstania w Gorzowie stolicy Administratury Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej – w latach 1945–1972 faktycznie największej diecezji w kraju. Na proces ten składały się dwa elementy: 1) odgórne decyzje władz Kościoła katolickiego oraz 2) działania lokalnej administracji. Jak wynika z analizy akt znajdujących się w Archiwum Państwowym w Gorzowie Wielkopolskim decyzja władz kościelnych nosiła cechy przypadku. Od połowy sierpnia 1945 r. poszukiwano odpowiedniej siedziby na ulokowania władz diecezji. Naturalnym, największym ośrodkiem na tym terenie był Szczecin. Ten jednak odpadł prawdopodobnie z uwagi na swoje peryferyjne położenie, w dodatku nie gwarantujące pozostania w Polsce. Z drugiej strony ks. Edmund Nowicki trafił przypadkowo do Gorzowa już w sierpniu 1945 r. Był to pierwszy, większy ośrodek miejski na terenie planowanej Administratury. Został tu niezwykle życzliwie przyjęty przez przedstawicieli lokalnej administracji rządowej z Pełnomocnikiem Rządu Florianem Kroenke na czele. W decyzji ulokowania stolicy Administratury w Gorzowie widział on wzmocnienie zabiegów o uczynienie z Gorzowa stolicy Ziemi Lubuskiej. Aby przekonać ks. Nowickiego co do swojego nastawienia, w kościele, który miał się stać katedrą, na koszt miasta wykonano szereg prac remontowych, co doskonale pokazują akta przeanalizowane na potrzeby niniejszego artykułu, które zachowały się w Archiwum Państwowym w Gorzowie Wielkopolskim.
    The purpose of this article is to investigate the process of erection in Gorzów the capital of Apostolic Administration of Kamień Pomorski, Lubusz, and Prelature of Piła – in fact the biggest diocese in Poland in the years 1945–1972. This process was composed of two elements: 1) decisions of the higher authorities of the Catholic Church, and 2) activity of the local government. As follows from the analysis of files in the State Archive in Gorzów Wielkopolski, the decision of the Church authorities was accidental. From mid August 1945 they were in search of a suitable seat for the diocese authorities. The natural, biggest centre in this area was Szczecin, but it was rejected, probably because of its peripheral location, and lack of guarantee that it will remain in Poland at that. On the other hand, Rev. Edmund Nowicki came accidentally to Gorzów as early as in August 1945. It was the first bigger town centre in the planned Administration’s territory he came to. He was extremely friendly welcomed by the local government administration headed by the Government Representative Florian Kroenke. In the decision to locate the capital of the Apostolic Administration in Gorzów he saw support to his efforts to make Gorzów capital of the Lubusz Land. To convince Rev. Nowicki of his favourable attitude, he ordered several renovations works in the church that had to become cathedral which were made at the city’s expense. This is perfectly demonstrated in the files preserved in the State Archive in Gorzów Wielkopolski.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2021, 36; 193-225
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd administratora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej w okresie wakatu 3.03–9.07.2007 roku
    Office of the administrator of the Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) during the vacancy period 3.03–9.07.2007
    Autorzy:
    Dullak, Kazimierz
    Pniewski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098251.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Diözesanadministrator
    Diözesangouverneur
    Ordentliche und Selbstverwaltungsbehörde
    Vorläufige Behörde
    Bischof Tadeusz Werno
    diocesan administrator
    diocesan government
    ordinary and proprietary authority
    temporary authority
    Bishop Tadeusz Werno
    administrator diecezji
    rządca diecezji
    władza zwyczajna i własna
    władza tymczasowa
    bp Tadeusz Werno
    Opis:
    Na czele diecezji, decyzją papieża, stoi biskup diecezjalny wyposażony w potrójną władzę: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Kodeks Prawa Kanonicznego przewiduje możliwość zaistnienia wakatu na stolicy biskupiej. Taka sytuacja może być podyktowana kilkoma okolicznościami przewidzianymi przez prawo. Wówczas kolegium konsultorów wybiera administratora diecezji, celem prowadzenia Kościoła lokalnego, do momentu przejęcia diecezji przez nowego biskupa diecezjalnego. Trzykrotnie taki urząd piastował biskup Tadeusz Werno. Będąc tymczasowym zarządcą Kościoła partykularnego, przejął na siebie w tym okresie wszelkie obowiązki biskupa diecezjalnego. Był zobowiązany wypełniać je poprzez realizację swej władzy w zakresie nauczania, uświęcania i rządzenia. Wszelkie płynące stąd zadania podejmował on w łączności z biskupem Rzymu. Poprzez swoje rządy stanowił niejako gwarancję zachowania ciągłości władzy i sukcesji apostolskiej w kierowaniu diecezją. Tymczasowość jego rządów nie przeszkadzała jednocześnie w realizowaniu posługi kierowania wiernymi zgodnie z misją zbawczą Kościoła.
    At the head of the diocese, by decision of the Pope, is the diocesan bishop equipped with the threefold power: legislative, executive and judicial. The Code of Canon Law provides for the possibility of a vacancy on the Episcopal capital. Such a situation can be dictated by several circumstances provided by law. In that case, the college of consultors elects a diocesan administrator to run the local Church until a new diocesan bishop takes over the diocese. Bishop Tadeusz Werno has held such an office three times. Being the temporary administrator of the particular Church, he assumed all the duties of the diocesan bishop during this period. He was obliged to fulfill them by exercising his authority to teach, sanctify and govern. All the tasks flowing from this he undertook in conjunction with the Bishop of Rome. Through his rule, he was, as it were, a guarantee of the continuity of authority and apostolic succession in the leadership of the diocese. At the same time, the temporal nature of his rule did not prevent him from carrying out his ministry of governing the faithful in accordance with the salvific mission of the Church.
    Die Diözese wird auf Beschluss des Papstes von einem Diözesanbischof geleitet, der mit dreifacher Macht ausgestattet ist: Legislative, Exekutive und Judikative. Der Codex des kanonischen Rechts sieht die Möglichkeit einer Vakanz des Bischofsstuhls vor. Eine solche Situation kann durch verschiedene im Gesetz vorgesehene Umstände bedingt sein. In einem solchen Fall wählt das Kollegium der Konsultoren einen Diözesanadministrator, der die Ortskirche leitet, bis ein neuer Diözesanbischof die Diözese übernimmt. Bischof Tadeusz Werno hat dieses Amt bereits dreimal ausgeübt. Als Interimsverwalter der Teilkirche hat er in dieser Zeit alle Aufgaben des Diözesanbischofs übernommen. Er war verpflichtet, sie zu erfüllen, indem er seine Befugnis zu lehren, zu heiligen und zu regieren ausübte. Alle sich daraus ergebenden Aufgaben nahm er in Zusammenarbeit mit dem Bischof von Rom wahr. Durch seine Herrschaft war er gleichsam eine Garantie für die Kontinuität der Autorität und der apostolischen Sukzession in der Leitung der Diözese. Gleichzeitig hinderte ihn der zeitliche Charakter seiner Herrschaft nicht daran, sein Amt der Leitung der Gläubigen gemäß der Heilssendung der Kirche auszuüben.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 235-263
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Likwidacja Kościoła katolickiego obrządku wschodniego w południowo-zachodnich guberniach Cesarstwa Rosyjskiego za panowania cesarza Mikołaja I (lata 30. XІX wieku)
    Liquidation of the Catholic Church of the Eastern Rite in the Southwestern Governorates of the Russian Empire during the reign of emperor Nicholas I (1930s)
    Autorzy:
    Bilyk, Viktoria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098243.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Katholische Kirche des östlichen Ritus (Griechisch-Orthodoxe)
    Orthodoxe Kirche
    Bischof
    Klerus
    "Akt der Wiedervereinigung"
    Synode
    Eastern Rite Catholic Church (Greek Orthodox)
    Orthodox Church
    bishop
    clergy
    “act of reunion”
    synod
    Kościół katolickiego obrządku wschodniego (greckounicki)
    Cerkiew prawosławna
    biskup
    duchowieństwo
    „akt ponownego zjednoczenia”
    Opis:
    W artykule przedstawiono politykę władz rosyjskich zmierzającą do ograniczenia pola działania Kościoła katolickiego obrządku wschodniego (dawniej greckounickiego czy unickiego) i jego stopniowej likwidacji w latach 30. XIX wieku, a także pokazuje przygotowanie „aktu ponownego zjednoczenia” w 1839 roku. W latach 1794–1796 trwał intensywny proces „przyłączania” unitów do Cerkwi prawosławnej. Okres od 1797 roku do połowy lat 20. XIX wieku charakteryzuje się osłabieniem presji władz na Kościół katolickiego obrządku wschodniego. W drugiej połowie lat 20. XIX wieku władze rosyjskie zaostrzyły swoją politykę wobec Kościoła katolickiego obrządku wschodniego i zaczęły przygotowywać grunt pod jego ostateczne zjednoczenie z Cerkwią prawosławną. W proces likwidacji Kościoła katolickiego obrządku wschodniego zaangażowani byli także hierarchowie unici. Szczególną rolę odegrał biskup litewski Józef Siemaszko. Z pomocą biskupa białoruskiego Wasilija Łużyńskiego i biskupa brzeskiego, wikariusza diecezji litewskiej Antoniego Zubko zwołał on w 1839 roku w Połocku synod biskupów i kleru unickiego, na którym podjęto decyzję „ponownie zjednoczyć” Kościół katolickiego obrządku wschodniego z Cerkwią prawosławną.
    The article outlines the Russian government’s policy of limiting the field of action of the Eastern Rite Catholic Church (formerly Greek Orthodox or Uniate) and its gradual liquidation in the 1830s, and shows the preparation of the “act of reunification” in 1839. As is well known, in 1794–1796 there was an intensive process of “joining” the Uniates to the Orthodox Church. The period from 1797 to the mid-1920s is characterized by weakening of government pressure on the Eastern Rite Catholic Church. In the second half of the 1820s, the Russian authorities tightened their policy toward the Eastern Rite Catholic Church and began to prepare the ground for its eventual unification with the Orthodox Church. The Uniate hierarchs were also involved in the process of liquidating the Eastern Rite Catholic Church. A special role was played by Lithuanian Bishop Józef Siemaszko. With the help of Belarusian Bishop Wasilij Łużyński and the Bishop of Brest, Vicar of the Diocese of Lithuania Antoni Zubko convened a synod of Uniate bishops and clergy in Polotsk (Połock) in 1839, at which it was decided to “reunite” the Eastern Rite Catholic Church with the Orthodox Church.
    Der Artikel schildert die Politik der russischen Behörden, den Aktionsradius der katholischen Kirche des östlichen Ritus (ehemals griechisch-orthodox oder uniert) einzuschränken, sowie ihre allmähliche Auflösung in den 1830er Jahren und zeigt die Vorbereitung des "Wiedervereinigungsakts" von 1839. Zwischen 1794 und 1796 gab es einen intensiven Prozess des "Anschlusses" der Unierten an die orthodoxe Kirche. Die Zeit von 1797 bis Mitte der 1820er Jahre ist durch eine Abschwächung des Drucks der Behörden auf die katholische Kirche des östlichen Ritus gekennzeichnet. In der zweiten Hälfte der 1820er Jahre verschärften die russischen Behörden ihre Politik gegenüber der katholischen Kirche des östlichen Ritus und begannen, den Boden für ihre eventuelle Vereinigung mit der orthodoxen Kirche zu bereiten. Auch die unierten Hierarchen waren an der Auflösung der katholischen Kirche des östlichen Ritus beteiligt. Der litauische Bischof Jozef Siemaszko spielte dabei eine besondere Rolle. Mit Hilfe des weißrussischen Bischofs Wassili Luschinski und des Bischofs von Brest, des Vikars der litauischen Diözese Anton Zubko, berief er 1839 eine Synode der unierten Bischöfe und Geistlichen in Polotsk ein, auf der die "Wiedervereinigung" der katholischen Kirche des östlichen Ritus mit der orthodoxen Kirche beschlossen wurde.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 221-233
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies