Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "callus culture" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Transgenic callus culture establishment, a tool for metabolic engineering of Rhodiola rosea L.
Zakładanie hodowli kalusowej jako narzędzie w inżynierii metabolicznej Rhodiola rosea L.
Autorzy:
Mirmazloum, I.
Forgács, I.
Zok, A.
Pedryc, A.
György, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542965.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
transgenic culture
callus culture
establishment
metabolic engineering
Rhodiola rosea
roseroot
Opis:
Agrobacterium tumefaciens EHA101 (pTd33) strain carrying uidA (GUS) reporter gene was used in model experiments on roseroot callus transformation. The T-DNA of pTd33 binary vector plasmid harbors nptII gene conferring resistance to kanamycin, and a uidA reporter gene, encodes the ß-glucuronidase enzyme. Roseroot seeds were sterilized and germinated on half strength MS media of which 70% germinated without any pretreatment. Calli were obtained from leaf segments of the in vitro grown seedlings. Calli was grown on solid MS medium supplemented with 1 mg l⁻¹ NAA and 0.5 mg l⁻¹ BAP. Different types of calli were obtained of which the green and compact type was chosen for transformation experiments. After co-cultivation with agrobacteria, calli were transferred to the same medium supplemented with 20 mg l⁻¹ kanamycin, 200 mg l⁻¹ carbenicillin and 300 mg l⁻¹ claforan with antioxidants (Polyclar and DTE) for selection. GUS test using a titron buffer was applied for monitoring the transformation of the calli. DNAs of 20 individual samples was extracted and subjected for PCR analysis proved the stable transformation in all of the taken samples by amplifying the nptII gene fragment. The method introduced here can be a tool for inserting and over-expressing the genes encoding for hypothesized enzymes to be involved in the biosynthesis of pharmaceutically important bioactive molecules of roseroot and therefore facilitating the applications for callus culture of roseroot in different bioreactor systems for pharmaceutical productions.
Szczep Agrobacterium tumefaciens EHA101 (pTd33) przenoszący gen reporterowy uidA (GUS) został użyty w modelowych doświadczeniach nad transformacją kalusa różeńca górskiego. T-DNA z plazmidy wektora binarnego pTd33 mieści w sobie gen nptII przekazujący odorność kanamycynie, natomiast gen reporterowy uidA koduje enzym ȕ-glukuronidazy. Nasiona korzenia różeńca gorskiego wysterylizowano i poddano kiełkowaniu na połowie zestawu pożywki MS. Spośród nich 70% wykiełkowało bez żadnego wcześniejszego zabiegu. Kalusy otrzymano z segmentów liści sadzonek wyrosłych in vitro. Kalusy wyhodowano na stałej pożywce MS z dodatkiem 1 mg l⁻¹ NAA oraz 0,5 mg l⁻¹ BAP. Uzyskano różne typy kalusa, z których typ zielony i zwarty zostaá wybrany do doświadczeĔ dotyczących transformacji. Po wspólnej hodowli z agrobakteriami kalusy byáy przeniesione to tej samej pożywki uzupełnionej 20 mg l⁻¹ kanamycyny, 200 mg l⁻¹ karbenicyliny oraz 300 mg l⁻¹ klaforanu z przeciwutleniaczami (Polyclar i DTE) do selekcji. Zastosowano test GUS przy użyciu bufora trytronowego do monitorowania kalusów. Wyodrębniono 20 indywidualnych próbek DNA i poddano je analizie PCR, która wykazała stabilną transformację we wszystkich próbkach poprzez amplifikowanie fragmentu genu nptII. Metoda przedstawiona tutaj może być narzędziem insercji i ekspresji kodowania genów do hipotetycznych enzymów, które mają brać udział w biosyntezie ważnych z punku widzenia farmaceutycznego molekuł różeca górskiego, co ułatwi zastosowanie hodowli kalusów różeńca górskiego w różnych systemach bioreaktorów w produkcji farmaceutycznej.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 4; 95-106
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Somaclonal variability in callus culture of Lycopersicon hirsutum f. typicum and Lycopersicon chilense
Zmienność somaklonalna w kulturach kalusowych Lycopersicon hirsutum f. typicum i Lycopersicon chilense
Autorzy:
Rzepka-Plevneš, D.
Kulpa, D.
Palka, E.
Wiśniewska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541914.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
tomato
somaclonal variability
callus culture
Lycopersicon hirsutum f.typicum
Lycopersicon chilense
wild species
salinity
plant tolerance
growth regulator
DNA
variability
plant breeding
genetic variability
Opis:
The aim of the study was to induce somaclonal variability in the callus culture of L. hirsutum f. typicum and L. chilense and to characterize them in respect to tolerance to salinity. Callus was initiated on the cotyledon fragments grown on the medium supplemented with NAA and BAP. The tolerance of callus to salt was tested on MS media containing NaCl in concentration 25, 50, 75, 100, 200 mM. Callus tolerant to 100 mM NaCl was next regenerated by ten weeks on the media with different doses of growth regulators. After this time genetic differences between selected fragments and control (MS medium containing no growth regulators) were determining using ISSR-PCR method. The results show that NaCl concentration significantly affects the regeneration of callus in L. hirsutum f. typicum and L. chilense. The dose 200 mM NaCl of the medium results, in both species, in callus dying. Comparing the genetic similarity of examined callus samples with the control ones in both species, it may be stated that the differences in their response to NaCl and applied growth regulators were generally in the range 2–30%.
Celem pracy była próba indukowania zmienności somaklonalnej w kulturach kalusowych L. hirsutum f. typicum i L. chilense oraz charakterystyka ich tolerancji na zasolenie. Kalus inicjowano na fragmentach liścieni wyłożonych na pożywkę uzupełnioną NAA i BAP. Tolerancję na zasolenie badano, wykładając fragmenty kalusa na pożywkę uzupełnioną 25, 50, 75, 100, 200 mM NaCl. Kalus uznany za tolerancyjny był regenerowany na pożywkach uzupełnionych różnymi kombinacjami roślinnych regulatorów wzrostu. Następnie metodą ISSR-PCR określono różnice genetyczne pomiędzy wybranymi fragmentami kalusa a kontrolą. Na podstawie otrzymanych wyników badań stwierdzono, że stężenie NaCl w sposób istotny wpływa na regenerację w przypadku obu badanych gatunków. Stężenie 200 mM NaCl powoduje zamieranie tkanki kalusowej. Obserwowana u obu gatunków pomidora na poziomie kalusa tolerancja na zasolenie NaCl jest prawdopodobnie w większości przypadków zmiennością dziedziczną.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2010, 09, 4; 63-73
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of growth regulators and culture conditions on the callus induction in tomato Lycopersicon sp.
Wpływ roślinnych regulatorów wzrostu i warunków prowadzenia kultury na indukcję kalusa u Lycopersicon sp.
Autorzy:
Rzepka-Plevneš, D.
Kulpa, D.
Grabiec, M.
Kowalczys, K.
Kurek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11364553.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
cotyledon
darkness
light
tomato
growth regulator
Lycopersicon
callus induction
culture condition
Opis:
Effect of auxins: (NAA, IAA), cytokinin BAP and culture conditions (light, darkness) on callus induction in cotyledons of tomato cultivar ‘Maskotka’ and the wild form of Lycopersicon peruvianum was investigated. Callus was obtained in all experimental combinations, except of the culture with L. peruvianum on the medium with 1.0 mg⋅dm⁻³ of IAA. Callus weight, colour and structure depended on the tomato genotypes and experimental conditions. Best medium for the culture of tomato cultivar ‘Maskotka’ and the wild form L. peruvianum proved to be MS medium supplemented with 2.0 mg⋅dm⁻³ of IAA and 1.0mg⋅dm⁻³ of BAP.
W pracy określono wpływ auksyn (NAA i IAA) i cytokininy BAP oraz warunków kultury (światło, ciemność) na tworzenie się kalusa na liścieniach odmiany uprawnej pomidora ‘Maskotka’ oraz formy dzikiej Lycopersicon peruvianum. Indukcję kalusa obserwowano u obu badanych form niezależnie od składu hormonalnego pożywki, za wyjątkiem kombinacji, z auksyną IAA w ilości 1.0 mg⋅dm⁻³. Masa, zabarwienie i struktura otrzymanego kalusa zależały od genotypu badanych form pomidora oraz od warunków prowadzenia kultury. Inicjacja kalusa pomidora odmiany ‘Maskotka’ i L. peruvianum powinna odbywać się na pożywce MS uzupełnionej 2,0 mg dm⁻³ IAA i 1,0 mg dm⁻³ BAP.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2006, 05, 2; 23-34
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In vitro flowering and micropropagation of Lisianthus (Eustoma grandiflorum) in response to plant growth regulators (NAA and BA)
Kwitnienie i mikropropagacja in vitro lisianthusa (Eustoma grandiflorum) w reakcji na regulatory wzrostu roslin (NAA i BA)
Autorzy:
Kaviani, B.
Zamiraee, F.
Zanjani, S.B.
Tarang, A.
Torkashvand, A.M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542950.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
in vitro culture
ornamental plant
flowering
micropropagation
Lisianthus
Eustoma grandiflorum
plant response
plant growth regulator
NAA potassium salt
axillary bud
callus
plant tissue culture
Opis:
In vitro flowering and micropropagation are useful for plant breeding programs and commercial production of important ornamental plants. In vitro conditions including media components, kind, concentration and ratio of plant growth regulators and culture conditions significantly affect in vitro flowering and micropropagation. There is no any report dealing with the in vitro flowering of Lisianthus (Eustoma grandiflorum). Here, a protocol was developed for flowering and high frequency in vitro micropropagation of E. grandiflorum, an ornamental plant. Micropropagation is an effective tools for propagation of ornamental plants in large scale. The aim of the present study was to evaluate the effect of different concentrations of NAA and BA on micropropagation and flowering of Lisianthus, in vitro. Used culture medium was MS enriched with 0, 0.1, 0.2 and 2 mg L-1 of NAA and BA. In establishment process of explants, the most shoot length (2.07 cm per plant) was obtained on medium supplemented with 0.1 mg L-1 BA (without NAA). Maximum shoot number (5.80 per plant) was produced in medium containing 0.1 mg L-1 BA along with 0.2 mg L-1 NAA. Bud explants in culture media containing 0.2 mg L-1 NAA (without BA) and 0.1 mg L-1 NAA along with 2 mg L-1 BA produced maximum node number (3.20 per plant). The largest number of root (14.53 per plant) and root length (3.87 cm per plant) were produced on 0.2 mg L-1 NAA without BA, also 0.2 mg L-1 BA plus 0.2 mg L-1 NAA and 0.2 mg L-1 BA without NAA. Explants produced flower on medium containing 0.1 mg L-1 BA along with 0.1 mg L-1 NAA without transition of callus formation. Flower was produced from callus in medium containing 0.1 mg L-1 BA along with 2 mg L-1 NAA. Regenerated plants showed 98% survival in greenhouse during acclimatization. Acclimatized plants were morphologically similar to the mother plants.
Kwitnienie i mikropropagacja in vitro są użyteczne w programach hodowli roślin oraz produkcji komercyjnej ważnych roślin ozdobnych. Warunki in vitro, łącznie ze składnikami pożywek, rodzajem, stężeniem oraz proporcją regulatorów wzrostu roślin, a także warunkami hodowli, w sposób istotny wpływają na kwitnienie i mikropropagację in vitro. Nie istnieje żadne badanie dotyczące kwitnienia in vitro lisanthiusa (Eustoma grandiflorum). W niniejszym badaniu opracowano kwitnienie i wysoką częstotliwość mikropropagacji in vitro dla E. grandiflorum, który jest rośliną ozdobną. Mikropropagacja jest skutecznym narzędziem rozmnażania roślin ozdobnych na dużą skalę. Celem niniejszego badania była ocena wpływu różnych stężeĔ NAA i BA na mikropropagację i kwitnienie lisianthiusa in vitro. Używana pożywka hodowlana została wzbogacona za pomocą 0; 0,1; 0,2 i 2 mg L-1 NAA i BA. Przy powstawaniu eksplantów największa długość łodygi (2,07 cm na roślinę) była uzyskana na pożywce uzupełnionej o 0,1 mg L-1 BA (bez NAA). Maksymalna liczba łodyg (5,80 na roślinę) została wytworzona na pożywce zawierającej 0,1 mg L-1 BA wraz z 0,2 mg L-1 NAA. Eksplanty pączków na pożywce hodowlanej zawierającej 0,2 mg L-1 NAA (bez BA) oraz 0,1 mg L-1 NAA wraz z 2 mg L-1 BA wytworzyły maksymalną liczbę węzłów (3,20 na roślinę). Największą liczbę korzeni (14,53 na roślinę) oraz największą długość korzenia (3,87 na roślinę) zaobserwowano na 0,2 mg L-1 NAA bez BA jak również 0,2 mg L-1 BA plus 0,2 mg L-1 NAA oraz 0,2 mg L-1 BA bez NAA. Eksplanty tworzyły kwiat na pożywce zawierającej 0,1 mg L-1 BA wraz z 0,1 mg L-1 NAA bez przeniesienia kalusa. Kwiat był tworzony z kalusa na pożywce zawierającej 0,1 mg L-1 BA wraz z 2 mg L-1 NAA. Zregenerowane rośliny wykazały 98% przeżycie w szklarni podczas aklimatyzacji. Zaaklimatyzowane rośliny były morfologicznie podobne to swych roślin macierzystych.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 4; 145-155
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies