Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diocese," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Actual Missionary Involvement of Diocese of Tarnów in the Context of the 225-years Anniversary of its Existence
Autorzy:
Czermak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668413.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Missionary
evangelisation
diocese of Tarnów
Opis:
This article presents actual missionary involvement of the diocese of Tarnów in the context of the 225th anniversary of its existence. For 38 years, Catholic missionaries from the diocese of Tarnow have been traveling the globe educating other cultures about the Christian faith as well as organising everything needed for the improvement of people’s spiritual and physical lives. So, missionary activities have two dimensions – spiritual and material. The bishop’s role, as the ruler and centre of unity in the diocesan apostolate, is to promote missionary activity, to direct it and to coordinate it, but always in such a way that the zeal and spontaneity of those who share in the work may be preserved and fostered. The missionary activities in the diocese of Tarnow have been strongly supported by the bishops: Jerzy Ablewicz, Józef Życiński and Wiktor Skworc, who have sent 118 priests to the three continents. The Tarnow missionary work is a great contribution to the evangelization of the countries in Africa, South America and, more recently, in Asia (mostly Kazakhstan). This commitment has been marked by the seal of martyrdom by one of the priest – Fr. Jan Czuba who was murdered in the Republic of Congo in 1998. Currently, the Diocesan Missionary Agency has sent 46 priests as missionaries: 14 to Africa, 27 to Latin America and 5 to Kazakhstan. Apostolic activity is organized not only by priests, but also by lay missionaries: one in Cameroon, two in the Central African Republic and additionally two volunteers.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Synods of the Diocese of Tarnów as a tool for the renewal of the particular Church
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668317.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Diocesan synods
Diocese of Tarnów
Particular Church
Opis:
This article analyses the last four synods of the diocese of Tarnów, highlighting their structure and course. Diocesan synods grow out of the needs of the particular Church; they shape the ecclesial reality most clearly by the formulated disciplinary, pastoral and spiritual proposals, reaching the very basic ecclesiastical and social environments. Each synod has its specific meaning in the history of the diocese, and its impact is certainly not limited to the formulated proposals. A diocesan synod has a very important function in the process of formation of the particular Church. The synods of the Diocese of Tarnów were the place of meeting of and dialogue between the bishop, the clergy and the laity of the Church in Tarnów. The present article discusses five points : ”Legal grounds”, “First Synod of the Diocese of Tarnów – 1928”, “Second Synod of the Diocese of Tarnów – 1938”, “Third Synod of the Diocese of Tarnów – 1948”, “Fourth Synod of the Diocese of Tarnów – 1986”.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspomnienia bp. Adama Stanisława Krasińskiego: między rękopisem a publikacją
Th memoirs of Vilnius bishop Adam Stanisław Krasiński: from manuscript to publication
Autorzy:
Prašmantaitė, Aldona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560365.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Adam Stanisław Krasiński
biskup
diecezja wileńska
Kraków
bishop
Vilnius Diocese
Opis:
Biskup diecezji wileńskiej Adam Stanisław Krasiński (1810–1891) dał się poznać nie tylko jako aktywny hierarcha Kościoła katolickiego, ale też jako zaangażowany uczestnik ówczesnego życia kulturalnego i literackiego. Za niedostosowanie się do instrukcji generalnego gubernatora Michaiła Murawjowa nakazującej wydanie okólnika potępiającego powstanie styczniowe Krasiński na początku lata 1863 roku został zesłany do Wiatki (obecnie Kirow). Zwolniony z wygnania został w 1883 roku, ale bez prawa powrotu do swojej diecezji, dlatego osiadł w Krakowie. Krakowski okres życia biskupa z twórczego punktu widzenia było bardzo aktywny. Od młodości interesując się literaturą, przygotował słownik synonimów polskich. W Krakowie zaczął również pisać wspomnienia. Po raz pierwszy pamiętniki biskupa wileńskiego – Wspomnienia – napisane w ojczystym języku polskim ukazały się w 1900 roku w krakowskiej gazecie „Czas”. W tym samym roku 1900 (lub też na początku 1901), wydawnictwo „Czas” opublikowało je jako książkę w nakładzie 150 egzemplarzy. We wspomnieniach są bardzo ciekawe szczegóły z historii zakonu pijarów, o położeniu Kościoła katolickiego na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, które zostały zagarnięte przez imperium rosyjskie. Znajdujemy tam także wiadomości o literackich i intelektualnych realiach życia w Wilnie. Dwadzieścia lat wygnania opisał bardzo zwięźle, a życia w Krakowie po powrocie z wygnania nie wspomniał w ogóle. Artykuł pragnie zrekonstruować drogę Wspomnień biskupa wileńskiego od rękopisu do druku na początku wieku XX. Podczas odkrywania okoliczności tworzenia i publikowania Wspomnień ustalono, że w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie od 1917 roku znajduje się nie rękopis Wspomnień Krasińskiego, lecz wersja redakcyjna złożona z fragmentów autografu. Należy przyjąć, że oryginalne Wspomnienia nie zachowały się. Stanisław Estreicher (1869–1939), profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i współpracownik dziennika „Czas”, zredagował rękopis. Niewątpliwe jest, że część pamiętników Krasińskiego była wśród rękopisów przewiezionych w 1927 roku z Muzeum Polskiego w Rapperswilu do Biblioteki Narodowej w Warszawie. Adnotacja dawnego rękopisu Krasińskich w Rapperswilu pozwala stwierdzić, że jeden z nich był częścią wspomnień biskupa o jego latach spędzonych na wygnaniu. Przygotowujący Wspomnienia Krasińskiego do publikacji w 1900 roku Stanisław Estreicher nic o rękopisie Krasińskiego w Rapperswilu nie wiedział. Kiedy i jak rękopis Krasińskiego dostał się do muzeum w Rapperswilu nie jest oczywiste. Rękopis Wspomnień Krasińskiego został przekazany do Warszawy w 1927 roku do zbiorów Biblioteki Narodowej, gdzie zniszczony został w czasie Powstania Warszawskiego. Nie ma danych, które wskazywałyby, że w przyszłości można by było ów ostatni rękopis (lub jego kopię) gdzieś odnaleźć. Geneza Wspomnień biskupa wileńskiego Adama Stanisława Krasińskiego, historia konserwacji rękopisu oraz jego przygotowania do publikacji kryją więcej niż jedną tylko zagadkę.
Bishop of Vilnius Diocese Adam Stanisław Krasiński (1810–1891) left a deep imprint not only as an active hierarch of the Roman Catholic Church, but also as an energetic participant of 19th c. cultural life, a man of letters. Not complying with the instruction of Governor General Michael Murav’ev to issue a circular condemning the 1863 uprising, Krasiński in the early summer of 1863 was exiled to Vyatka (now Kirov). Released from exile in 1883, without the right to return to his diocese, Krasiński settled in Krakow. The period of the life of the bishop in Krakow from a creative point of view was very productive. From his youth interested in literature, having also been a man of letters, the preparer of a dictionary of Polish synonyms, Krasiński while living in Krakow began to write memoirs. For the first time the Memoirs [Wspomnienia] of the Bishop of Vilnius written in his native Polish were published in 1900 in the newspaper „Czas”, and in the same year 1900 (or in early 1901) the „Czas” publishing house issued them as a book with a press run of 150 copies. In the Memoirs there are interesting details from the history of the Piarist order, about the situation of the Roman Catholic Church in the lands of the former Polish-Lithuanian Commonwealth that after its collapse fell to the Russian Empire, and the literary and intellectual realities of life in Vilnius. The twenty years of exile are described very succinctly and the life in Krakow after returning from exile is not even mentioned at all. The paper reconstructs the path of the Vilnius Bishop’s memoirs from manuscript to printing at the beginning of the 20th c. While uncovering the circumstances of the writing and publishing of the Memoirs, it was determined that in the collections of the National Museum in Krakow since 1917 is stored not the manuscript of Krasiński ‘s memoirs, but its editorial version with fragments of the autograph. It is assumed that the original memoirs have not survived. Stanisław Estreicher (1869–1939), then a professor at the Jagiellonian University in Krakow and a contributor to the newspaper „Czas”, edited the manuscript. It is clear that part of Krasiński’s Memoirs were among the manuscripts transferred from the Polish Museum in Rapperswil to the National Library in Warsaw in 1927. The annotation of the former Krasiński manuscript in Rapperswil lets one declare that among them was the part of the bishop’s memoirs about his years spent in exile. The preparer of the Krasiński Memoirs for publication in 1900 Stanisław Estreicher did not know anything about the Krasiński ‘s memoirs manuscript in Rapperswil. When and how the Krasiński manuscripts arrived in the Rapperswil museum is unclear. The manuscript of Krasiński’s memoirs handed over to Warsaw in the 1920s ended up in the collections of the National Library destroyed during the war. There are no data that would suggest that the latter manuscript (or its copy) could be found in the future. The genesis of the memoirs of Vilnius Bishop Krasiński, the history of the manuscript’s preservation and its preparation for publication hide more than one riddle.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 297-316
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protection of Minors in the Legislation of the Diocese of Tarnów
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11383426.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Diocese of Tarnów
protection of minors
canon law
sexual abuse
Opis:
The sexual abuse of a child is a crime which demands a response on various levels. On the one hand, it requires psychological support for the victims, while on the other, it requires concrete legal and penal measures against the perpetrators, as well as broad social education and preventive measures in order to prevent similar tragedies from recurring in the future. The document entitled “Protection of Minors in the Pastoral Work of the Diocese of Tarnów – Norms and Rules” refers to the actions of the universal Church. The document on the protection of minors is a guideline for the Diocese of Tarnów to be used in all parishes, communities and works of the diocese, both by clergymen, consecrated persons and laity who undertake ministry among children and young people.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2022, 12, 1; 185-200
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Special features of the relationship between the Finance Council and the finance officer in the Code of Canon Law by John Paul II
Autorzy:
Di Nicco, Jorge Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668663.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Finance Council
finance officer
administration of the goods of the diocese
Opis:
The Finance Council and the finance officer support and work with the Bishop in the administration of the goods of the diocese. The relationship between the Council and the treasurer is not without some features, and the analysis of these peculiarities about this article. Both functions are presented and specific situations are discussed. Some concerning the various situations described, with special reference to the reality in Argentina statistical data are available. Suggestions aimed at optimal performance of their respective tasks are performed.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2016, 6, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapłańska droga księdza prałata Stanisława Indyka
Autorzy:
Kupiec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669207.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
diocese of Tarnow
ks. Stanisław Indyk
Tarnów-Mościce
pastoral
diecezja tarnowska
duszpasterstwo
Opis:
The life of priest Stanisław Indyk is an example of how to fulfill priestly vocation as well as a guidepost showing people the way to God. After he became a priest he worked in the parish as a religion teacher. Then he became a tutor at the Theological Seminary in Tarnów. During the war he took care of his parishioners in Tarnów-Mościce. He organized secret teaching, charity help and he was in charge of building a new church. The hard work has badly affected his health. He lived 80 years serving God and people.
Życie ks. Stanisława Indyka stanowi dla kapłanów przykład realizacji powołania, a dla wiernych świeckich jest wyraźnym drogowskazem w drodze do Boga. Po otrzymaniu święceń kapłańskich pracował jako wikariusz i katecheta. Następnie pełnił posługę ojca duchownego i prefekta w Seminarium Duchownym w Tarnowie. W trudnych czasach wojny i okupacji otaczał pasterską troską swoich parafian w Tarnowie-Mościcach. Zorganizował ośrodek tajnego nauczania, rozwijał pomoc charytatywną oraz budował nowy kościół parafialny. Wytężona praca duszpasterska odbiła się na jego zdrowiu. Przeżył 80 lat, służąc z oddaniem Bogu i ludziom.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2015, 34, 1
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów organów w kościele parafialnym w Ryglicach (diecezja tarnowska)
Autorzy:
Szymanowicz, Maria
Gładysz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669315.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
organs
organists
diocese of Tarnow
Ryglice
Rudolf Haase
Mieczysław Gwóźdź
organy
organiści
diecezja tarnowska
Opis:
The parish in Ryglice was created in 14th century. The currently existing church was built in the years 1928–1940. Basing on the archives it has been discovered that there were four instruments used in the churches of Ryglice:– Organs built before 1647 (14 voices);– Organs from 1721 (12 voices);Organs built by Rudolf Haase from Lwów in 1909 (12 voices), in 1957 extended to 18 voices by Stanisław Czachor from Tuchów;– Organs built by Mieczysław Gwóźdź from Nowy Sącz in 1991 (25 voices). This instrument has been still existing and being used in the parish church in Ryglice as the accompaniment during the devotions.The first and last names of the 9 organists working in Ryglice have also been identified. Kazimierz Zając (father of the Rev. Prof. Andrzej Zając), who had been on this duty for 40 years, is also among them.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2014, 33, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Rady kapłańskiej diecezji tarnowskiej za czasów bpa Józefa Życińskiego w latach 1990-1997
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669383.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
bishop
bishop Zycinski
presbyteral council
Tarnow diocese
Rada kapłańska
biskup
diecezja tarnowska
bp Życiński
Opis:
The Code of Canon Law gives the definition of a presbyteral council and declares: „In each diocese a presbyteral council is to be established, that is, a group of priests which, representing the presbyterium, is to be like a senate of the bishop and which assists the bishop in the governance of the diocese according to the norm of law to promote as much as possible the pastoral good of the portion of the people of God entrusted to him”. The Fourth Synod of Tarnow Diocese reminds that a Diocese Presbyteral Council is as if the bishop’s senate with its own statues; a team of priests representing all clergy of the diocese, both diocesan and from religious orders. During the time when the diocese was led by bishop Życiński, there have been two terms of the Presbyteral Council with elections in 1990 and 1995. The article analyses the topics debated over by the Presbyteral Council between 1990 and 1997. Some of the following items were on the Council’s agenda: priests’ retirement age, spiritual formation of the lay members of the church, missions.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 1
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rady, które wspierają biskupa diecezjalnego
Autorzy:
Iwańczak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554767.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
particular Church
diocese
diocesan bishop
auxiliary collegial organs
diocesan councils
“extracanonical” councils
pastoral service
managing the diocese
Kościół partykularny
diecezja
biskup diecezjalny
pomocnicze organy kolegialne
rady diecezjalne
rady „pozakanoniczne”
posługa duszpasterska
zarządzanie diecezją
Opis:
As for the internal ordering of particular Churches, the actual Code of Canon Law mentions a few collegial organs, which assist in managing the diocese (cann. 460–514). The object of this paper is not to analyze all the auxiliary collegial organs mentioned by the Code, but to consider only those organs, which are councils – the councils, which support the diocesan bishop. Such councils are: the finance council; the episcopal council; the presbyteral council; the mission council and the college of consultors; the pastoral council – all of them support the bishop, especially in the pastoral service as well as in managing the spiritual and temporal goods of the diocese. The diocesan bishop, apart from these “canonical” councils, can also institute in his diocese other councils, which are not in the Code, for example: the decanal council, the religious council, the council concerning young people, the catechetical etc. All these serve as consultative organs of the bishop. Their opinions, advices or proposals should support the diocesan bishop and assist him in managing his diocese in a proper way.
Jeśli chodzi o wewnętrzną organizację Kościołów partykularnych, aktualny KPK wymienia kilka organów kolegialnych, które pomagają w zarządzaniu diecezją (kan. 460–514). Celem niniejszego opracowania nie jest analiza wszystkich pomocniczych organów kolegialnych podanych przez kodeks, ale jedynie tych, które są radami – radami wspierającymi biskupa diecezjalnego. Należą do nich: rada do spraw ekonomicznych, rada biskupia, rada kapłańska, rada misji i kolegium konsultorów, rada duszpasterska – wszystkie wspomagają biskupa przede wszystkim w posłudze duszpasterskiej, a także w zarządzaniu dobrami duchowymi i doczesnymi diecezji. Biskup diecezjalny obok tych „kanonicznych” rad może również ustanowić w swojej diecezji inne, których nie ma w kodeksie, na przykład: radę dziekańską, radę zakonną, radę do spraw młodzieży, radę katechetyczną itp. Wszystkie one są organami doradczymi biskupa. Ich propozycje, porady czy opinie powinny wspierać biskupa diecezjalnego i pomagać mu w prawidłowym zarządzaniu jego diecezją.
Źródło:
Annales Canonici; 2017, 13
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Response of the Catholic Church in the United States to Offences of Sexual Abuse of Minors Committed by Clerics Based on the Example of the Diocese of Fairbanks
Autorzy:
Lewandowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11382902.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Sexual abuse
clergy abuse
abuse of minors
sexual misconduct
Diocese of Fairbanks
bankruptcy
Chapter 11
Opis:
Offences of sexual abuse committed by clerics, which are a grave sin, cause physical, mental and spiritual harm to their victims and greatly harm the community of the faithful. In order to prevent such situations from happening anymore, it is necessary to take great responsibility for minors, for people who habitually have an imperfect use of reason and for people to whom the law recognizes equal protection. This concern may be considered an indispensable part of the mission entrusted to the Church, which, as a community of the faithful, strives for the salvation of every human being and for the common good of the community in which it carries out its mission. The answer to how to accomplish this task and how to bring church communities out of the deep crisis caused by sexual abuse of clergy comes from the Catholic Church in the United States, including the Diocese of Fairbanks.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2022, 12, 1; 53-74
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cztery świadectwa święceń duchownych z diecezji krakowskiej z XV i XVI wieku
Autorzy:
Kaczmarek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560351.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
certificate
holy orders
Krakow diocese
15–16 th century
święcenia
duchowieństwo
diecezja krakowska
XV–XVI wieku
Opis:
There are few records showing the practice of the holy orders taken by local clergy in medieval Krakow diocese. With the exception of two short lists of acolytes ordained by bishop Jan Rzeszowski, we do not have any name lists of clergymen ordained by local ordinaries and suffragans. Consequently, studies on the holy orders of clergy from the diocese should refer to certificates of the holy orders bestowed upon individual clerics identified in studies to date. The archival search, performed in bishops’ files and consistory books from several dioceses belonging to late medieval Polish church organization, led to the retrieval of certificates of three clergymen from the Krakow diocese from the years 1460–1531: Andrzej (probably from MęcinaMała), Grzegorz from Olkusz and Jan from Jakimowice. The content of the certificates is of significance for studies on the prosopography of the Krakow clergy in 15th and mid-16th century.
Z terenu średniowiecznej diecezji krakowskiej posiadamy niewiele materiałów pokazujących praktykę święceń tamtejszego duchowieństwa. Z wyjatkiem dwóch krótkich wykazów akolitów ordynowanych przez bp. Jana Rzeszowskiego nie znamy też żadnych imiennych wykazów duchownych wyświęconych przez tamtejszych ordynariuszy i sufraganów. Z tego względu w badaniach nad święceniami kleru w tej diecezji warto sięgać do zapoznanych w dotychczasowych badaniach świadectw święceń poszczególnych duchownych. Kwerenda przeprowadzona w aktach biskupich i księgach konsystorskich kilku diecezji należących do polskiej organizacji kościelnej późnego średniowiecza pozwoliła na odnalezienie świadectw trzech duchownych z diecezji krakowskiej z lat 1460–1531: Andrzeja (prawdopodobnie z Męciny Małej), Grzegorza z Olkusza oraz Jana z Jakimowic. Zawartość tych materiałów ma znaczenie dla studiów nad prozopografią krakowskiego kleru w XV i pierwszej połowie XVI wieku.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diecezja kamieniecka około 1830 roku – parafie i dekanaty, kościoły i kaplice
Autorzy:
Szczepaniak, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669673.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Podolia
Diocese of Kamyanets
Metropoly of Mohylev
Kamianets-Podilskyi
Podole
diecezja kamieniecka
metropolia mohylewska
Kamieniec Podolski
Opis:
The key and basic problem in doing research about the history of the Catholic Church of Latin rite in the eastern regions of the Republic of Both Nations (the Polish-Lithuanian Commonwealth), after the regions of the Republic were included into Russian Empire, is verification of information about the changes in administrative division, numbers of parishes, churches and chapels and the number of clergy and the faithful. The difficulties refer to period 1772–1939. The data to which the researchers are usually referring were determined on the basis of fragmentary sources from Polish and West-European archives, scientific periodicals and old publications of historians. The paper’s aim is to verify the essential information about the diocese of Kamyanets, for the period before the onset of the Russian repressions following the November Uprising.
Kluczowym i podstawowym problemem w badaniach nad dziejami Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego na wschodnich ziemiach Rzeczpospolitej Obojga Narodów, po rozbiorach wcielonych do Imperium Rosyjskiego, jest weryfikacja informacji dotyczących zmian w podziale administracyjnym, ilości parafii, kościołów, kaplic oraz liczby duchowieństwa i wiernych od 1772 do 1939 roku. Istniejące w obiegu naukowym, często wykorzystywane i komentowane dane zostały ustalone na podstawie szczątkowych źródeł, znajdujących się w polskich i zachodnioeuropejskich archiwach, wydawnictw prasowych oraz dawniejszych publikacji historyków. Niniejsza praca ma za zadanie zweryfikowanie podstawowych informacji o diecezji kamienieckiej przed rozpoczęciem represji rosyjskich, po upadku powstania listopadowego.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pracownik organu nadrzędnego parafii katolickiej jako jej pełnomocnik procesowy
Employee of the superior authority of the Catholic parish as its court agent
Autorzy:
Kroczek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11334359.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
by court agent
parish
diocese
diocesan curia
civil law proceedings
pełnomocnik sądowy
parafia
diecezja
kuria diecezjalna
postępowanie cywilnoprawne
Opis:
Zgodnie z polskim prawem regulującym postępowanie sądowe w sprawach cywilnych, strony mogą występować przed sądem poprzez pełnomocników sądowych. Pełnomocnikiem osoby prawnej może być pracownik organu nadrzędnego. Autor artykułu pokazuje, używając argumentów prawnych i teologicznych, że organ nadrzędny parafii katolickiej nie może być utożsamiany z kurią diecezjalną (jak uznał to jeden z sądów powszechnych w Polsce), a nawet nie jest nim diecezja, lecz jedynie biskup diecezjalny. W związku z tym tylko osoba zatrudniona przez biskupa diecezjalnego może reprezentować parafię przed sądami powszechnymi.
According to the Polish law governing court proceedings in civil matters, parties may act before court as represented by court agents. A court agent of a legal person may be an employee its superior authority. The author in the article shows, using legal and theological arguments, that the superior authority of the Catholic parish is not a diocesan curia (as it was recognized by one of the courts in Poland), and not even a diocese, but only the diocesan bishop. As a consequence, only a person employed by the diocesan bishop can represent a parish before the courts.
Źródło:
Annales Canonici; 2020, 16, 2; 37-44
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The 1416 Indulgence for the Franciscan Friary in Ashmiany: Context and Text
Odpust dla klasztoru franciszkanów w Oszmianie w 1416 r.: tekst i kontekst
Autorzy:
Baronas, Darius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11346786.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Indulgences
Franciscan Friars
Council of Constance
diocese of Vilnius
Ashmiany
Indulgencje
Franciszkanie
Sobór w Konstancji
diecezja wileńska
Oszmiana
Opis:
This article contains the edition of the newly found letter of indulgence that was granted by three Roman Cardinals: Francesco Lando, Antonio Pancera, and Francesco Zabarella, for the no-longer extant Franciscan friary in Ashmiany in present-day Belarus. It was issued on 16 January 1416 during the Council of Constance, sede vacante. The text of this indulgence has been preserved as a copy in the collection of documents of the above-mentioned friary that was compiled in the early seventeenth century (now kept at Vilnius University Library, Manuscript Department, F. 114–13). For the time being, this text represents one of the earliest known indulgences related to a specific religious house in the Grand Duchy of Lithuania and thus makes part and parcel of the meagre fund of primary sources illuminating the first steps in the process of Christianization of post-conversion Lithuania. This indulgence may also serve as a clue allowing us to expand the circle of the known participants from Lithuania at the Council of Constance by including Friars Minor, whose scope of service for the Grand Dukes of Lithuania still awaits a more thorough investigation.
Niniejszy artykuł zawiera edycję niedawno odnalezionego listu odpustowego wydanego przez trzech rzymskich kardynałów: Francesco Landę, Antonio Pancerę i Francesco Zabarellę dla nieistniejącego już klasztoru franciszkanów w Oszmianie na terenie dzisiejszej Białorusi. Odpustu udzielono 16 stycznia 1416 r. podczas soboru w Konstancji, sede vacante. Tekst listu odpustowego zachował się jako odpis w zbiorze dokumentów ww. klasztoru, zebranym na początku XIX w. (obecnie przechowywanym w Bibliotece Uniwersytetu Wileńskiego, Dział Rękopisów, F. 114–13). W chwili obecnej tekst ten jest najstarszym znanym odpustem, jakiego udzielono klasztorowi w Wielkim Księstwie Litewskim, tym samym zaliczając się do skromnych zasobów źródeł pierwotnych naświetlających pierwsze etapy chrystianizacji Litwy w okresie po jej chrzcie. Odpust może także stanowić wskazówkę umożliwiającą poszerzenie kręgu znanych nam przedstawicieli Litwy na soborze w Konstancji o braci mniejszych, których zasługi dla wielkich książąt litewskich nadal oczekują bardziej skrupulatnych badań.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2020, 26, 1; 25-40
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Impediti Bishops of the Vilnius Diocese in the Russian Empire Period: A Case of Bishop Adam Stanisław Krasiński
Biskupi impediti diecezji wileńskiej w okresie porozbiorowym: przypadek bpa Adama Stanisława Krasińskiego
Autorzy:
Prašmantaitė, Aldona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11347085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Vilnius diocese
Bishop Adam Stanisław Krasiński
Russian Empire
impediti bishops
diecezja wileńska
bp Adam Stanisław Krasiński
Imperium Rosyjskie
biskupi impediti
Opis:
Following the partition of the Polish-Lithuanian Commonwealth, the Vilnius diocese, together with the Samogitian diocese, found itself under the direct supervision of the Russian Empire. It was the intention of lay authorities that the Catholic Church should be governed according to the same principles as the Orthodox Church, which enjoyed the status of the national church in the Russian Empire. Disobedience frequently became a pretext to remove the disloyal hierarch from power over the diocese. This phenomenon became a real plague in the Vilnius diocese. Under the pretext of disloyalty, lay authorities prevented three bishops ordinary of the Vilnius diocese: Adam Stanisław Krasiński (1863), Karol Hryniewiecki (1885), Eduard von Ropp (1907) from performing their duties, exiling the hierarchs. Based on the literature of the subject and analysis of sources, the article presents the history of the removal of Bishop Krasiński from the episcopal throne. His stance during the January Uprising was a pretext to remove the bishop from the Vilnius diocese. The analysis led to the conclusion that Bishop Krasiński’s stance towards the uprising was in accordance with the statement of the Holy See. However, faced with the requirements of the Russian officials, he did not relent and refused to issue a public circular condemning the uprising. Bishop Krasiński was alien to servile obedience towards imperial authorities. The exile to Vyatka (called Kirov since 1934) in inland Russia was  he price he paid for his personal dignity and the dignity of his office of the bishop of the Roman Catholic diocese. Bishop Krasiński was released from his exile in 1883. However, the analysis does not confirm the currently prevalent view that he resigned from his office of his own initiative. It was determined that the idea of Krasiński’s letter to the Pope with the request to accept the bishop’s resignation from the office of the head of the Vilnius diocese originated in the Ministry of Internal Affairs in 1877. The Russian government adeptly used the case of the exiled bishop in their negotiations with the Holy See. The fate of the Vilnius bishop was sealed in one of the articles of a preliminary agreement from 1880 between the Russian Empire and the Holy See. Bishop Krasiński’s dismissal from the office of the head of the Vilnius diocese and his exile was in line with the policy of the Russian government towards the Roman Catholic Church.
W skutku rozbiorów Rzeczypospolitej diecezja wileńska razem ze żmudzkąokazała się pod bezpośrednią egidą władz Imperium Rosyjskiego. Władzom świeckim zależało na tym, żeby Kościół katolicki był rządzony na takich samych zasadach jak i Kościół prawosławny, który w Imperium Rosyjskim miał rangę Kościoła państwowego. Brak lojalności nieraz stawało się pretekstem do odsunięcia nielojalnego hierarchy od rządów diecezją. Zjawisko to stało się istną plagą w diecezji wileńskiej. Pod pretekstem braku lojalności władze świeckie przez zesłanie pozbawiły możliwości pełnienia swoich obowiązków trzech biskupów ordynariuszów diecezji wileńskiej: Adama Stanisława Krasińskiego (1863), Karola Hryniewieckiego (1885) i Eduarda von Roppa (1907). Na podstawie literatury przedmiotu i analizy źródeł została przedstawiona w artykule historia usunięcia z tronu biskupiego bpa Krasińskiego. Pretekstem do odsunięcia bpa Krasińskiego od kanonicznie zleconych rządów diecezją wileńską stała się jego postawa w czasie powstania styczniowego. Przeprowadzona analiza pozwala wnioskować, że bp Krasiński trzymał się pozycji nakreślonej wówczas przez Stolicą Apostolską wobec powstania. Wymaganiom urzędników imperialnych władz lokalnych jednak nie uległ i nie wydał okólnika do ludu potępiającego powstanie. Służalcza uległość wobec władz imperialnych była bp. Krasińskiemu obca. Za poczucie godności własnej i piastowanego urzędu pasterza diecezji Kościoła rzymskokatolickiego bp. Krasiński zapłacił zesłaniem w głąb Imperium Rosyjskiego, do Wiatki (od r. 1934 Kirow). Bp Krasiński został zwolniony z zesłania w 1883 r. Przeprowadzona analiza nie potwierdza dominującego jak dotąd w historiografii poglądu, że bp Krasiński zrzekł się urzędu biskupiego ze własnej inicjatywy. Ustalono, że idea listownego zwrócenia się bpa Krasińskiego do Ojca Świętego z prośbą o przyjęcie jego rezygnacji z rządów diecezją wileńską, powstała w ministerstwie spraw wewnętrznych Rosji w 1877 r. Rząd imperialny po mistrzowsku wykorzystał przypadek przebywającego na zesłaniu bpa Krasińskiego w czasie pertraktacji ze Stolicą Apostolską. Los biskupa wileńskiego został określony w jednym z artykułów wstępnej umowy z roku 1880 między Imperium Rosyjskim a Stolicą Apostolską. Pozbawienie bpa Krasińskiego mitry pasterza diecezji wileńskiej, jak i jego zesłanie, leżało w planach polityki rządu Imperium Rosyjskiego, prowadzonej względem Kościoła rzymskokatolickiego.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2020, 26, 2; 69-95
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies