Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zemszał, Piotr" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Metaforyka związana z pojęciami światła i ciemności w sowieckim ideologicznym subdyskursie o kulturze w latach 1953–1957 na materiale gazety „Prawda”
Autorzy:
Zemszał, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611493.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
culture of USSR
de-Stalinisation
newspeak
ideological discourse
light
darkness
kultura ZSRR
odwilż
nowomowa
dyskurs ideologiczny
światło
ciemność
Opis:
Metaphors of light and darkness belong to the most salient ways of introducing and maintaining the Manichean division into US and THEM in many kinds of discourse, including the Soviet ideological discourse on culture in the period of de-Stalinisation. The present study investigates about 400 articles on cultural matters published in the years 1953--1957 in the newspaper Pravda, characterised, among others, by a confrontational stance connected with the political and cultural turning point of the period. It deals with the metaphors of light and darkness as these were used in the then Soviet cultural propaganda. The study reveals that the metaphors were used as a means of controlling the country’s cultural life and that their application was no different from old patterns employed already in Ruthenian writings. They were harnessed to express the categories crucial to the authors the central management of culture, the leading role of certain individuals and circles in creating culture, the superiority of OUR culture over THEIRS, etc. By referring to archetypical notions the author made sure that the propagandist tricks were effective.
Metaforyka związana z pojęciami jasności i ciemności należy do najbardziej wyrazistych narzędzi służących wprowadzaniu i podtrzymywaniu manichejskiego podziału na swoich i obcych w wielu dyskursach, w tym również w sowieckim ideologicznym dyskursie o kulturze okresu tzw. odwilży. Analizie poddano około 400 tekstów o tematyce kulturalnej, publikowanych w latach 1953–1957 w gazecie „Prawda”, które charakteryzują się m.in. konfrontacyjnym charakterem związanym z przesileniem politycznym oraz kulturalnym w epoce poststalinowskiej. Artykuł jest próbą analizy funkcjonowania metaforyki związanej z pojęciami światła i ciemności w sowieckiej propagandzie kulturalnej tego okresu. Okazuje się, że metaforyka ta pełniła ważną rolę w próbach odgórnego sterowania życiem kulturalnym kraju oraz że sposoby jej zastosowania bynajmniej nie odbiegają od najdawniejszych wzorców znanych piśmiennictwu ruskiemu. W badanym dyskursie metafora światła i ciemności pozwalała na wyrażenie istotnych kategorii, na których promocji zależało jego autorom centralizm zarządzania kulturą, przewodnia rola określonych jednostek i środowisk kulturalnych w kreowaniu kultury, wyższość kultury swoich nad kulturą obcych itd. Poprzez odwołanie się do pojęć archetypowych nadawca zyskiwał gwarancję skuteczności tego typu oddziaływania.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2017, 29
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartościowanie uniwersalne i ideologiczne –pojęcie i rola ideologemu na przykładzie wybranych nominacji dotyczących Stalina w sowieckim dyskursie ideologicznym
Autorzy:
Zemszał, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611505.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
In the Soviet totalitarian discourse there are two intertwined types of the axiological scale: universal and ideological valuation. A reliable analysis of a discourse of this kind requires a precise separation of the two types. One of the effective analytical tools may be the concept of the ideologeme. This paper attempts to define it and to present a method of verifying the “ideological” character of communicative acts by pairing them according to the principle of axiological polarity within antagonistic discourses. Instead of treating the ideologeme (or more precisely: an implementation of the ideologeme) as a unit “referring” or “related” to the ideological area, it is worth to consider defining it as a unit distinctive in a given ideology (or political gnosis). Implementations of ideologemes are always marked axiomatically. In conditions of familiar discourse they will always involve positive values, while as parts of an antagonistic discourse, these values will be negative. This assumption may facilitate a move away from intuitive identification of textual implementation of concepts of this type, or, at least, will be useful as a starting point for a procedure verifying the researcher’s intuition. The ideologemic character of a textual unit can be established on the basis of a specially prepared test that juxtaposes two implementations presenting opposite values within ideological oppositional discourses.
W sowieckim dyskursie totalitarnym funkcjonują dwa splecione ze sobą typy skali aksjologicznej – wartościowanie uniwersalne i ideologiczne. Rzetelna analiza tego typu dyskursu wymaga możliwie precyzyjnego oddzielenia tych dwóch typów wartościowania. Jednym ze skutecznych narzędzi analitycznych może być w tym przypadku pojęcie ideologemu. Artykuł jest próbą jego doprecyzowania oraz prezentacji metody weryfikującej „ideologiczny” charakter badanychkomunikatówpoprzezichzestawianienazasadziebiegunowościaksjologicznej w ramach dyskursów antagonistycznych. Zamiast traktować ideologem (precyzyjniej: realizację ideologemu) jako jednostkę „odsyłającą” czy „związaną” ze sferą ideologiczną, warto zastanowić się nad zdefiniowaniem go jako jednostki dystynktywnej dla danej ideologii (lub gnozy politycznej). Realizacje ideologemów są zawsze aksjologicznie nacechowane. W warunkach rodzimego dyskursu będą zawsze wartościować pozytywnie, zaś w ramach dyskursu ideologii antagonistycznej – negatywnie. Być może jest to założenie, które umożliwi ucieczkę od intuicyjnego identyfikowania realizacji tekstowych pojęć tego typu lub przynajmniej będzie użyteczne jako punkt wyjścia procedury weryfikującej intuicję badacza. Na podstawie odpowiednio skonstruowanego testu polegającego na zestawieniu dwóch przeciwstawnie wartościujących realizacji w ramach ideologicznych dyskursów opozycyjnych można wnioskować o ideologemowym charakterze badanej jednostki tekstowej.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2014, 26
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies