Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ending" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
W świecie imion własnych. O funkcji imienia w „Nie kończącej się historii” Michaela Endego
IN THE WORLD OF PROPER NAMES. ON THE FUNCTION OF NAMES IN MICHAEL ENDE’S THE NEVER-ENDING STORY
Autorzy:
Ługowska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611334.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
name and its creative power
naming
the necessity of naming
organizing the world
imię i jego kreacyjna moc
nadanie nazwy
przymus nazywania
porządkowanie świata
Opis:
Znaczenie i funkcja imion, ich specyficzna magia, związek z systemem kultury, z właściwym jej sposobem myślenia i porządkowania świata interesują nie tylko uczonych. Problematyka ta staje się również istotnym składnikiem fabuły utworów. Jeden z takich utworów – Nie kończąca się historia Michaela Endego – rozpatrywany jest w artykule. Liczne motywy tej współczesnej baśni związane są z nadawaniem imienia, posługiwaniem się nim, jego kreacyjną mocą. Dla ogólnej wymowy dzieła, jego filozoficznego i etycznego przesłania bardzo ważne są m.in. problemy: imienia prawdziwego i fałszywego, kary „wyzucia z imienia” oraz roli aktów nazewniczych. W świecie przedstawionym dzięki nadaniu nazwy przedmioty zyskują realność i trwałość, właściwe nazwanie zaś oznacza ustalenie nowej relacji miedzy podmiotem nazywającym a przedmiotem nazywanym, jest tożsame z „wzięciem w posiadanie”. Swoisty przymus nazywania, cechujący także samego Endego, należy uznać za integralny składnik jego metody twórczej i wiązać z centralną dla utworu kategorią dziecięcości, pojmowaną jako szczególny sposób rozumienia i porządkowania świata.
Not only scientists are interested in the meaning and function of proper names, their peculiar magic, links with culture, with its specific way of thinking and organizing the world. The problem also becomes an important component of works of literature, one of which, Michael Ende’s The Never-Ending Story, is the subject dealt of the present article. Numerous motifs of this contemporary fairy tale are connected with naming and using names, with the creative power of a name. Problems crucial to the general idea of the work, its philosophical and ethical message, are the issues of real vs. false names, the punishment of depriving someone of their name and the role of naming acts. In the presented world, it is by receiving names that objects achieve genuiness and permanence. Assigning an appropriate name, too, means establishing a new relationship between the naming subject and the named object; it is tantamount to the enactment of the relationship of ‘possession’. A peculiar necessity of naming, characteristic also of Ende himself, must be considered an integral component of his artistic method and associated with being a child, viewed as a peculiar way of understanding and organizing the world.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2001, 13; 49-61
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Admissibility of a Complaint against Inaction and Prolixity Despite the Ending of Administrative Proceedings
Dopuszczalność złożenia skargi na bezczynność i przewlekłość pomimo zakończenia postępowania administracyjnego
Autorzy:
Smarż, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348165.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
inaction
prolixity
call to action
complaint to an administrative court
bezczynność
przewlekłość
ponaglenie
skarga do sądu administracyjnego
Opis:
A discerning and quick handling of a case is the duty of an authority conducting administrative proceedings. If this duty is breached, a party has the right to present a call to action and a complaint to an administrative court against inaction or prolix proceedings. A doubt arises in connection with this regulation, however, if the submission of a complaint against inaction and prolixity at the end of proceedings and following the issue of an effective decision prevents an administrative court from considering such a complaint on its merits in the light of Article 149 § 1 (3) of the Law on Proceedings before Administrative Courts. The doubts have not been dispelled by the recent amendments to the Administrative Procedure Code and the Law on Proceedings before Administrative Courts in 2017 or a resolution of the panel of seven judges of the Supreme Administrative Court (II OPS 5/19), to which dissenting opinions were submitted. The Supreme Administrative Court has therefore made another resolution (II OPS 1/21) in order to clarify and reinforce the former. It is difficult to agree with the interpretation arising from these resolutions since they restrict a party’s right to seek their rights in court. The universal binding force of the resolution must be borne in mind, though, as it binds administrative court judges until the interpretation of a given provision is varied by another resolution.
Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie administracyjne jest wnikliwe i szybkie załatwienie sprawy. W przypadku naruszenia tego obowiązku stronie przysługuje prawo złożenia ponaglenia oraz skarga do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Na tle powyższej regulacji powstaje jednak wątpliwość, czy wniesienie skargi na bezczynność (przewlekłość) po zakończeniu postępowania i wydaniu ostatecznej decyzji stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wątpliwości tych nie rozwiały ostatnie zmiany prawne wprowadzone do Kodeksu postępowania administracyjnego i Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w 2017 r. ani uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (II OPS 5/19), do której zgłoszono zdania odrębne. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny podjął kolejną uchwałę (II OPS 1/21), mającą doprecyzować i wzmocnić poprzednią uchwałę. Trudno zgodzić się z interpretacją wynikającą z tych uchwał ponieważ ograniczają one stronie prawo dochodzenia swoich praw przed sądem. Należy pamiętać jednak o ogólnej mocy wiążącej uchwał, która wiąże składy sądów administracyjnych do momentu zmiany wykładni określonego przepisu przez inną uchwałę.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 4; 255-274
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies