Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Foucault" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Heterotopia przedszkola, o „nie-miejscu w miejscu”
    Heterotopia of kindergarten, about the “no-place in place”
    Autorzy:
    Kurcińska, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/550435.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    heterotopia
    Michel Foucault
    przedszkole.
    kindergarten
    Opis:
    There are places which create their own rituals and circumstances give them functions. The kindergarten seems to be such a place - "a different space". The object of my considerations, in which I applied the understanding of the specific kindergarten space as a “no-place in the place”, are the six principles defining Foucault's heterotopy. Considering each of them, I refer to preschool as an institution which, apart from implementing its basic goals focused on care and supporting child’s development, becomes a unique microcosm for every pupil.
    Są miejsca, które tworzą własne rytuały, a okoliczności nadają im funkcje. Przedszkole wydaje się być takim miejscem - „inna przestrzenią”. Celem moich rozważań, podczas których ulokowałam rozumienie specyficznej przestrzeni przedszkola jako „nie-miejsca w miejscu”, uczyniłam sześć zasad definiujących heterotopię Foucaulta. Analizując każdą z nich odnoszę się do przedszkola jako instytucji, która poza realizacją swoich podstawowych celów, skoncentrowanych na opiece i wspomaganiu rozwoju dziecka, staje się unikalnym mikroświatem dla każdego wychowanka.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2018, 8, 2; 257-266
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trwanie rzeczy i trwanie kultury
    Autorzy:
    Piłat, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555603.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    artefakt
    konserwacja
    oryginał
    historia
    Zbigniew Herbert
    Michel Foucault
    Opis:
    Artykuł omawia związek pomiędzy trwaniem rzeczy fizycznych i trwaniem kultury niematerialnej. Materialne i niematerialne aspekty kultury cechuje odrębny stosunek do czasu. Zgodnie z ontologiczną koncepcją Karla R. Poppera sensy, znaczenia, idee należą do dziedziny quasi-czasowej − powstają w pewnej chwili czasowej, lecz ich dalsze, potencjalnie nieskończone trwanie w czasie nie polega na opieraniu się czasowi ani na utrzymywaniu równowagi pomiędzy zmianą i tożsamością. Można powiedzieć, że nie mają wewnętrznych własności czasowych. Jednak ich bezczasowe trwanie zależy ściśle od czasowego trwania rzeczy fizycznych. Te ostatnie przenoszą idee, sensy i znaczenia nie tylko na mocy konwencji, lecz niejako w ich własnym trwaniu i wewnętrznej strukturze, materialnie połączone z materialną strukturą czujących inteligentnych podmiotów. Szczególne miejsce przypada tu książce, której materialna warstwa jest na tyle subtelnie spleciona z ich treścią, że próby redukcji książki do samej treści (przechowywanie jej tylko w postaci elektronicznego zapisu) byłyby zubożeniem kultury. W nawiązaniu do wczesnej publicystyki Zbigniewa Herberta rozróżnione zostały trzy funkcje odkrywania i zachowania artefaktów: odtwarzanie, konserwowanie i poznawanie przeszłości. W obcowaniu w przedmiotami z przeszłości istotne są trzy cele: poszukiwanie oryginału, wrażliwość na zmieniającą się tożsamość, ujawnianie ich źródła. W artykule nawiązuje się do dyskusji, jaka toczy się w prasie kulturoznawczej na temat wartości oryginału w epoce powszechnego kopiowania i powielania. Na koniec przeprowadzona została dyskusja z poglądami Michela Foucault, który, kwestionując wartość ludzkiego podmiotu, postulował kształtowanie samego siebie w bogatym nawiązaniu do świata kulturowych artefaktów. Przedstawiono zalety idei Foucault − docenienie decorum w kształtowaniu samego siebie.
    Źródło:
    Załącznik Kulturoznawczy; 2015, 2; 50-62
    2392-2338
    Pojawia się w:
    Załącznik Kulturoznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzór miejski. Próba ujęcia problematyki na podstawie filmu „Raport mniejszości”
    Autorzy:
    Wójcik, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1187219.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    surveillance studies
    social control
    biopower
    Michel Foucault
    Steven Spielberg
    Minority Report
    Opis:
    In this article, I try to present the problems of modern surveillance, using three perspectives: theoretical, practical and pop-cultural. The first chapter provides a theoretical basis. Through adapting theories of selected philosophers, including Michel Foucault and Giorgio Agamben, I’m trying to create a cognitive frame, constituting the key to understanding the contemporary supervision discourse. In the next part of the work I make a synthetic presentation of the current forms of social control, emphasizing their tendency to encroach on every area of human life. In the third, crucial chapter, I carry out an analysis of the film Minority Report, using the interpretation tools developed in the first chapter. Specifying certain elements of the Steven Spielberg’s film, I interpret the image in the spirit of social supervision discourse. At the same time I try to highlight the number of threads and the interpretative ambiguity of the film − a thoroughly pop-cultural image, which constitutes a very interesting diagnosis of contemporary reality.
    Źródło:
    Załącznik Kulturoznawczy; 2016, 3; 446-501
    2392-2338
    Pojawia się w:
    Załącznik Kulturoznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne wyzwanie dla podmiotowości – w stronę człowieka nieokreślonego
    The contemporary challenge to subjectivity – towards the indefinite man
    Autorzy:
    Warzyński, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068981.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    człowiek
    „śmierć człowieka”
    człowiek jako podmiot
    nowożytność
    Nietzsche
    Heidegger
    Sartre
    Derrida
    Foucault
    filozofia człowieka
    man
    „death of man”
    man as subject
    modernity
    philosophy of man
    Opis:
    Artykuł traktuje o współczesnym zakwestionowaniu nowożytnej wizji człowieka jako podmiotu. Ukazuje, w jaki sposób takie myślenie stało się swego rodzaju ponowoczesną dominantą, a odnosząc się do kilku konkretnych koncepcji filozoficznych, tłumaczy jak należy rozumieć idę „śmierć człowieka” i jakie są jej konsekwencje. W pierwszej części autor ukazuje, że nowożytne kreowanie podmiotu na szczególnego rodzaju suwerena, władcę siebie i świata, w konsekwencji doprowadza do jego „śmierci”. „Śmierci”, która w pewien sposób została sprowokowana przez samych rzeczników podmiotowości, przez ich pomysł ubóstwienia podmiotu, uczynienia go absolutnie niezależnym, autonomicznym, niczym nieskrępowanym.W drugiej części, odwołując się do takich filozofów jak Nietzsche, Heidegger, Sartre, Derrida, Foucault, autor tłumaczy, z czym wiąże się ponowoczesna idea „śmierci człowieka”. Uzasadnia, że każdy z tych filozofów, porzucając metafizykę, kwestionując nowożytne rozumienie podmiotowości, proponuje wizję człowieka, który przestaje być „jakiś”, jakoś określony, stale obecny, zdefiniowany. Zgodnie z takim myśleniem człowiek staje się całkowicie nieokreślony. Na koniec, odwołując się do myślenia Michela Foucaulta, autor ukazuje istotne znamiona kultury, w której żyjemy, jako konsekwencje przyjęcia pewnych ponowoczesnych założeń w myśleniu o człowieku. Mówi więc o „kulturze niedialektycznej”, „kulturze dobrego funkcjonowania” oraz „kulturze oporu”.
    This article addresses the contemporary challenge to the modern vision of man as a subject. It shows that this kind of thinking has become a postmodern dominant view, and by taking into account several philosophical accounts it explains how one should understand the idea of the „death of a man” and what its consequences are. In the first part, the author shows that the modern creation of the subject for a particular kind of sovereign, that is the ruler of himself and the world, consequently leads to his own „death”. The author argues that the death of such a subject has in a way been provoked by the very advocates of subjectivity and their idea of the deification of the subject, making him absolutely independent, autonomous, uninhibited. In the second part of the paper, the author explains what is entailed by the postmodern idea of the “death of a man” with reference to philosophers such as Nietzsche, Heidegger, Sartre, Derrida, and Foucault. He argues that each of these philosophers, by abandoning metaphysics and questioning the modern understanding of subjectivity, proposes the vision of a man who ceases to be „jakis”, somehow determined, permanently present, defined. According to such a view, man becomes instead completely undefined. Lastly, the author shows following Foucault the essential features of the culture in which we live as the result of accepting certain postmodern assumptions when thinking about man. Hence, he speaks of a „nondialectic culture”, „the culture of good functioning” and the „culture of resistance”.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2019, 55, 4; 61-88
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między podmiotem absolutnym a bytową nieokreślonością. O antyhumanistycznych źródłach współczesnej kultury
    Between an absolute subject and an indefinite being. About anti-humanistic sources of contemporary culture
    Autorzy:
    Warzyński, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070398.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    podmiot
    człowiek jako podmiot
    „śmierć człowieka”
    nowożytność
    ponowoczesność
    antyhumanizm
    Nietzsche
    Heidegger
    Sartre
    Foucault
    Derrida
    Delsol
    realizm
    subject
    man as a subject
    „death of man”
    modernity
    postmodernity
    antihumanism
    realism
    Opis:
    Artykuł jest próbą ukazania źródeł współczesnej kultury. Autor stawia w nim tezę, że u jej podstaw znajduje się dziś myślenie w gruncie rzeczy antyhumanistyczne – myślenie spod znaku „śmierci człowieka”, jego bytowej nieokreśloności, ale również spod znaku nowożytnego cogito, podmiotu zabsolutyzowanego, który staje się szczególnego rodzaju fundamentem, ostatecznym podłożem rzeczywistości. W pierwszej części autor przedstawia specyfikę nowożytnego rozumienia bytu ludzkiego, zgodnie z którą człowiek – jako podmiot myślący, poznający, samoświadomy, racjonalny – przypisuje sobie rolę nowożytnego suwerena, Demiurga, jedynego ustawodawcy i architekta nowego, prawdziwie ludzkiego świata. W ten sposób – zgodnie ze znaczeniem słowa „podmiot” – człowiek staje się „ostatecznym podłożem” rzeczywistości. Dalej autor wykazuje, że absolutyzowanie podmiotu, przypisywanie mu coraz to większych kompetencji, doprowadza ostatecznie do jego podważenia i zanegowania. Odwołując się do koncepcji takich filozofów jak Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, Derrida twierdzi, że negacja kartezjańskiego cogito, „śmierć” pewnej określonej wizji człowieka jako podmiotu rodzi myślenie, zgodnie z którym człowiek staje się bytowo nieokreślony.Zarówno nowoczesne jak i ponowoczesne spojrzenie zostały w pewien sposób naznaczone myśleniem antyhumanistycznym. W jednym i drugim przypadku mamy bowiem do czynienia z nierealistycznym spojrzeniem na człowieka. Autor mówi o „antyhumanizmie pana i władcy” oraz „antyhumanizmie zluzowanego” i wskazuje, że właśnie one stanowią swego rodzaju podglebie współczesnego humanizmu. W punkcie ostatnim pokazano, że sposób rozumienia roli podmiotu na przestrzeni ostatnich kilku wieków, został zbudowany na niezwykle prostej opozycji – wszystko albo nic. Ponieważ nieprawdą jest, że podmiot jest dla siebie całkowicie racjonalny, przejrzysty, że jest autonomicznym panem samego siebie, musi zniknąć, trzeba o nim zapomnieć, stąd idea „śmierci człowieka”. W tym kontekście, odwołując się do intuicji francuskiej profesor filozofii Chantal Delsol, autor przedstawia próbę wyjścia z aporii między nowoczesnym podmiotem absolutnym, samowystarczalnym, a ponowoczesnym podmiotem, którego właściwie nie ma. Wskazuje na konieczność realistycznego spojrzenia na człowieka, gdyż tylko na takim spojrzeniu można zbudować prawdziwie humanistyczną kulturę.
    This paper is an attempt to identify the sources of contemporary culture. The author argues that at its bottom we can find a form of antihuman thinking. Such thinking derives from the perspective of „the death of a man”, his indefinite being, but also from the perspective of the modern cogito, the absolutized subject who becomes a special kind of foundation, the ultimate subject of reality. In the first part of the paper, the author describes in detail the contemporary understanding of human being, according to which man as a thinking, cognizing, self-aware, and rational subject assigns himself the role of a modern sovereign, a Demiurge, the only legislator and architect of a new, truly human world. In accordance with the meaning of the word „subject”, man thus becomes the „ultimate foundation” of reality. In the second part of the paper, however, the author argues that the absolutization of the subject, which assigns him more and more powers, leads to his undermining and negation. Taking into account the views of philosophers such as Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, and Derrida, he shows that the negation of the Cartesian cogito, or the „death” of a specific vision of man as a subject, leads to the thought that man becomes an indefinite being. In the third part of the paper, the author explains that both modern and post-modern thinking are influenced by antihuman thinking, which in both cases results in an unrealistic view of human beings. The author speaks of the „antihumanism of Lord and master”, and „antihumanism of the loosened up” and argues that these are the bedrock of modern humanism.Lastly, the author shows that the understanding of the role of the subject during the last centuries was built on a very simple opposition - everything or nothing. Since it is not true that the subject is completely rational, transparent, and that he is an autonomous master of himself, he must disappear, he must be forgotten. Hence, the idea of „man’s death”. In this context, taking into account the intuition of the French philosopher Chantal Delsol, the author attempts to break out the aporia between a modern, absolute, and self-sufficient subject, and a postmodern subject that does not actually exist. The author expresses the need for a realistic view of man as the only way to establish a truly humanistic culture.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 1; 103-134
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies