Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Tomkiewicz, Małgorzata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Karnoprawny obowiązek denuncjacji (art. 240 k.k.) a tajemnica posługi religijnej
    Denouncement Obligation Under Criminal Law (art. 240 of the Criminal Code) vs. the Privilege of Religious Service
    Autorzy:
    Świto, Lucjan
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372526.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-08
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa
    denuncjacja
    tajemnica duszpasterska
    posługa religijna
    seksualne wykorzystanie małoletniego
    crime notification
    denouncement
    seal of the confession
    religious service
    sexual abuse of a minor
    Opis:
    The amendment of art. 240 of the Criminal Code, effective as of 13 July 2017, has replaced the previous social obligation (art. 304 of the Code of Criminal Procedure) with the denouncement obligation under criminal law with reference to sex crimes. Expanding the substantive scope of the related obligation has been justified with the need to increase the protection of the victims of such crimes, especially minors and people who are inept due to their mental and physical condition. Recognizing the abovementioned purpose of the amendment as ne-cessary and socially important, it is worth asking the question about the relationship between the obligation under the analyzed legal norm and the freedom of conscience and religion, as guaranteed by the constitution as well as the right to privacy, including the right to discretion related to spiritual life and religious practice. Does the obligation to notify law enforcement authorities refer also to clergy and religious, who have obtained this kind of information while performing religious service? Does this obligation arise even when the victim expressly states during a spiritual conversation that they don’t want the police or prosecutor to be informed and when there are reasons to suspect that a possible notification and its procedural consequences may have an adverse effect on the victim’s psyche? The article will attempt to answer these questions.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 3; 149-168
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kanoniczne przesłanki formalno-porządkowe i ceremonia zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika w Kościele łacińskim w Polsce
    Canonical formal-structuring grounds and the marriage license granted by proxy in the Latin Church in Poland
    Autorzy:
    Świto, Lucjan
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/985894.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    małżeństwo, zawarcie małżeństwa, pełnomocnictwo, kanoniczne badanie przedślubne, prawo kościelne
    marriage, marriage contraction, proxy, canonical prenuptial examination, canon law
    Opis:
    The contraction of a marriage by proxy is a tradition deeply embedded in the Church history and, although it is rare in practice, it is still present in the canon law. The contraction of a marriage while one of the nuptrients is absent is obviously far from a typical situation and not well recognized in the church practice and canon doctrine, which raises some doubts. The first question that appears is whether, due to the specific nature of matrimonium per procura, are the canonical requirements regarding the activities directly preceding the contraction of marriage still valid? Are all the regulations applied when both nuptrients are physically present also required of the nuptrients who cannot be present at the marriage contraction? What are the consequences of the potential breaches in this matter? Is the ceremony itself of the marriage contraction by proxy in any way different than the ‘classic’ ceremony, and if so – what are these differences? This article is an attempt to answer these questions, presenting the relevant regulations of the canon law concerning the subject matter.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2018, 29, 3; 5-24
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZAWARCIE ‘PER PROCURA’ MAŁŻEŃSTWA KONSULARNEGO PRZEZ OBYWATELI POLSKICH
    Consular Proxy Marriage Contracted by Polish Citizens
    Autorzy:
    Świto, Lucjan
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096557.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zawarcie małżeństwa, pełnomocnictwo, konsul, prawo prywatne międzynarodowe, prawo rodzinne.
    the contracting of a marriage, power of attorney, consul, private international law, family law.
    Opis:
    Prawo polskie przewiduje między innymi dwie formy zawarcia małżeństwa: przed polskim konsulem za granicą (art. 1 § 4 k.r.o.) oraz przez pełnomocnika (art. 6 k.r.o.). O ile każdy z wymienionych sposobów zawarcia małżeństwa – analizowany osobno – jest materią ujętą przez ustawodawcę w sposób dość klarowny, o tyle jednoczesne zestawienie ze sobą obu wymienionych form zawarcia małżeństwa rodzi pytania i wątpliwości, które dotychczas nie były przedmiotem analiz. Pytaniem, które pojawia się niejako w punkcie wyjścia, jest to, czy dopuszczalne jest zawarcie per procura małżeństwa konsularnego przez obywateli polskich, a jeśli tak, to czy przepisy regulujące wymienione formuły „rozpoznają się” wzajemnie i czy są ze sobą zsynchronizowane. Artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania.
    Polish law provides for two forms of consular marriage, contracted before a Polish consul officiating in a foreign country (Article 1 § 4 of the k. r. o. [Polish Code of Family Law]), and by proxy (Article 6 of the k. r. o.). While the legislator gives a fairly clear separate description of each of these methods of contracting marriage, questions and dubieties still to be resolved appear as soon as the two forms are looked at together. The very first of these questions is whether it is admissible for Polish citizens to enter into consular proxy marriage, and if so, are the provisions regulating these formulas “mutually recognised” and synchronized? The article is an attempt to answer these questions.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 209-233
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies