Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "roman period" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Wooden artefacts from site no. 2 in Modlniczka, dist. Cracow
Zabytki drewniane ze stanowiska nr 2 w Modlniczce, pow. krakowski
Autorzy:
Byrska-Fudali, Małgorzata
Przybyła, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442515.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Przeworsk culture
pre-Roman period
Roman period
settlement
wooden artefacts
wooden constructions
Opis:
The excavations conducted at the Przeworsk culture settlement in Modlniczka, site no. 2, have provided an exceptional series of wooden artefacts, numbering in total 396 specimens. The marshy soil of the Wedonka river paleochannel is responsible for the good state of preservation of the wood, due to which a significant number of relics of wooden constructions were discovered Numerous posts were recorded, being remnants of constructions of pier type, a hut with a fragment of a ridge beam and relics of plaited walls, rectangular platforms made of beams and branches associated with an offering hole and, finally, two wells. The most common wooden artefacts are represented by construction elements of various sorts, such as: fragments of trunks or branches bearing traces of cutting or chipping, beams, pickets, laths. The most interesting, although scarce, were fragments of wooden portable objects. Amongst them, one should name: wooden swords for flax beating, a club, hooks, wooden pivots, a spoke, hexagonal boards, a beam and a lath with holes, an arch-shaped haft, a bowl, a semi-finished kneading-trough and a fragment of a spear shaft. As indicated by dendrochronological dating obtained for part of the wooden artefacts, they should be dated to the younger pre-Roman period (the 2nd–1st century BC).
Badania prowadzone na osadzie kultury przeworskiej w Modlniczce st. 2 dostarczyły wyjątkowej serii wyrobów drewnianych, liczących 396 zabytków. Podmokłe podłoże starorzecza rzeki Wedonki przyczyniło się do dobrego stanu zachowania drewna, dzięki czemu odkryto szereg pozostałości konstrukcji drewnianych. Uchwycono liczne słupy, będące pozostałościami po konstrukcjach w typie pomostów, chatę z fragmentem sochy i resztkami ściany plecionkowej, prostokątne platformy z belek i gałęzi, towarzyszące jamie ofiarnej oraz 2 studnie. Najliczniejsze zabytki drewniane to różnego rodzaju elementy budowlane: fragmenty pni lub gałęzi z śladami cięcia lub strugania, belki, paliki, dranice. Najciekawsze, choć nieliczne, są drewniane fragmenty przedmiotów. Wśród nich warto wymienić: drewniane miecze do rozbijania lnu, pałkę, haki, czopy drewniane, szprychę koła, sześciokątne płyty, belkę i dranicę z otworami, łukowato ukształtowaną rękojeść, misę, półwytwór dzieży oraz fragment drzewca włóczni.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2015, 7; 61-76
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Investigations conducted in 2014 at the settlement in Kryspinów, site no. 3, com. Liszki
Badania prowadzone w 2014 roku na osadzie w Kryspinowie, st. 3, gm. Liszki
Autorzy:
Byrska-Fudali, Małgorzata
Fudali, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442546.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Przeworsk culture
younger pre-Roman period
Roman period
settlement
handmade pottery
fibulae
coin
Opis:
In the course of the excavations conducted in 2014 at site no. 3 in Kryspinów, com. Liszki, the north-eastern zone of the Przeworsk settlement was investigated. The settlement in question, and the northward located cemetery dated to the same period, was investigated by the Institute of Archaeology of the Jagiellonian University in Krakow, in the years 1968–1998. The research presented here covered an area of ca. 16.5 ares, and resulted in the discovery of 186 archaeological features, mostly semi-dugouts and postholes. In the east, the settlement was adjacent to a bank running along the paleochannel of the Vistula river. Towards the north-east and north, the alignment of encountered features was not very dense, which may be due to fact that the investigations merely caught the fringes of the settlement. The trenches located in the southern part of the explored area were characterised by a great accumulation of features and artefacts. Almost three thousand fragments of pottery were obtained. They were mainly discovered within the fills of features, although some of them were also found within the cultural layer up to 40 cm thick. Among the metal artefacts, a Trajan denarius and five fibulae were especially noteworthy. The great majority of pottery represented forms typical of the Przeworsk culture. Based on the dating of ceramic vessels, this part of the settlement should be dated to the period from the A3 phase of the younger pre-Roman period until the C1a phase of the Roman Period. The archaeological material obtained from the cultural layer contained artefacts dated to other cultural units as well, such as those of the Neolithic, Bronze and Middle Ages.
W trakcie badań w 2014 roku rozpoznano północno-wschodni obszar osady kultury przeworskiej na st. 3 w Kryspinowie, gm. Liszki. Osada ta, jak również leżące na północ cmentarzysko z tego samego okresu, była badana w latach 1968–1998 przez Instytut Archeologii UJ. Powierzchnia obecnych badań wyniosła około 16,5 ara. W trakcie badań wyeksplorowano 186 obiektów archeologicznych, głównie półziemianek i jam posłupowych. W stronę wschodnią osada opiera się o skarpę w stronę starorzecza Wisły. W stronę północno-wschodnią i północną obiekty występowały w dużym rozrzedzeniu, co może świadczyć o eksplorowaniu granic osady. Natomiast wykopy w części południowej charakteryzuje bardzo duże nagromadzenie obiektów i materiału zabytkowego. Pozyskano prawie 3 tysiące fragmentów ceramiki, pochodzących głównie z wypełnisk obiektów, a także z warstwy kulturowej, posiadającej miejscami miąższość do 40 cm. Wśród zabytków metalowych na uwagę zasługuje denar Trajana oraz 5 zapinek. Zdecydowana większość ceramiki jest charakterystyczna dla kultury przeworskiej. Na podstawie datowania ceramiki funkcjonowanie tej części osady należy datować na okres A3 młodszego okresu przedrzymskiego do fazy C1a okresu wpływów rzymskich. W materiale zabytkowym z warstwy kulturowej stwierdzono obecność zabytków także innych kultur, pochodzących z okresu neolitu, epoki brązu i średniowiecza.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2015, 7; 61-76
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sondierungsausgrabungen auf der Siedlung aus der Bronzezeit und der römischen Kaiserzeit in Markowa, Kr. Łańcut, Fst. 85
Trial excavations at the settlement of the Bronze Age and the Roman period in Markowa, site 85, Łańcut District
Autorzy:
Przybyła, Marcin S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442493.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Markowa
Tarnobrzeg group
Roman period
Opis:
In August 2006, a site 85 in Markowa has been excavated. The cause to undertake the research at the site was recording traces of damaged feature from the late Bronze Age during control survey, in the spring of 2004. The research aimed to identify background settlement of the Tarnobrzeg group large cemetery, located on the adjacent site no. 5 in Lipnik, Przeworsk District. Within the survey trench (138 sq. m) 20 prehistoric features were discovered. Most of them were pits from different stages of the Tarnobrzeg group development. A circular groove of a diameter of 7-8 m and a width of up to about 20 cm is probably related with the same unit. Two objects, distinct from the Tarnobrzeg group ones due to larger size, are younger. Based on pottery found there, they can be attributed to phase B2 or C1 of the Roman period.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2009, 1; 157-169
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Roman Period pottery kiln from Kraków-Górka Narodowa, site no. 6
Piec garncarski z okresu rzymskiego ze stanowiska Kraków-Górka Narodowa 6
Autorzy:
Bulas, Jan
Link-Lenczowski, Michał
Okońska, Magdalenia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396849.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Roman Period
kiln
pottery
Przeworsk culture
Opis:
The article presents results of archaeological excavation conducted in Kraków-Górka Narodowa, site 6. During an archaeological watching brief, among other discovered features, the Roman Period pottery kiln was found. The site is a rare example of the workshop consisting of two kilns connected by one stoker’s pit. Only one of the kilns was excavated as the other one was located outside of the construction area. The analysis of the construction of the kiln, that was preserved in bad condition, allowed to link this workshop with the other known production sites form the Kraków area, located on the Vistula fluvial terrace. The fill of the kiln and the stoker’s pit consisted of 98 pieces of pots, in vast majority made on wheel. Analysis of both the kiln and the ceramics allowed to set broad chronological framework.
Podczas nadzoru archeologicznego na stanowisku Kraków-Górka Narodowa 6, znaleziono szereg obiektów archeologicznych. Część z nich, na podstawie analizy materiału pozyskanego z ich wypełnisk, udało się wydatować na okres neolitu oraz okres rzymski. Niewątpliwie, najbardziej interesującym obiektem odkrytym na stanowisku jest piec do wypału ceramiki z okresu rzymskiego. Zarówno lokalizacja stanowiska na krawędzi terasy lewego brzegu Wisły jak i konstrukcja pieca dobrze korespondują z innymi tego typu znaleziskami z okolic Krakowa (Kraków-Nowa Huta-Pleszów, stan. 17–20, Kraków-Nowa Huta- -Mogiła, stan. 59, Kraków-Nowa Huta-Cło, stan. 1, 58, 58A, 65, Zofipole, stan. 1 oraz Igołomia, stan. 1). Obiekt zarysował się na głębokości ok. 80 cm. W wykopie związanym z prowadzoną inwestycją znalazł się piec oraz jama przypiecowa. Miąższość uchwyconej części obiektu wynosiła ok. 100 cm. Komora wypałowa posiadała średnicę ok. 148 cm. Ściany obiektu wydrążonego w podłożu lessowym były silnie przepalone. Dolna część, najprawdopodobniej stanowiąca komorę paleniskową, miała w przekroju kształt trapezowaty o szerokości ok. 175 cm. Jeśli przyjąć miejsce, w którym obiekt zaczyna się poszerzać za początek komory dolnej, to jej miąższość wynosiła ok. 65 cm. W obrębie przebadanego obiektu nie zachowały się fragmenty rusztu ani inne elementy konstrukcyjne. W najniższej części eksploracyjnej (głębokość ok. 80 cm) uchwycono pas przepalonego lessu, dzielący obiekt mniej więcej na pół, który wg autorów może stanowić destrukt przegrody pieca. Komora dolna obiektu połączona była z komorą przypiecową od strony północno-wschodniej. Nie zauważono jednak by kanał je łączący podzielony był przegrodą. Można to być związane ze złym stanem zachowania obiektu. Komora dolna drugiego, nie badanego pieca garncarskiego posiadała kanał wlotowy wydrążony w podłożu lessowym, przedzielony przegrodą, co wyraźnie widać na profilu stanowiącym granicę wykopu. Znajdował się on na północ od jamy przypiecowej. Opisywane kanały posiadały przekrój kolisty o średnicy 45 cm. Wypełnisko zarówno komory pieca garncarskiego jak i jamy przypiecowej miało charakter zasypiskowy, a w jego nawarstwieniach odnaleziono klejące się między sobą fragmenty naczyń ceramicznych. Charakter nawarstwień pozwala sądzić, iż powstały one w tym samym czasie podczas akcji niwelacyjnej terenu, kiedy obiekt być może został wtórnie wykorzystany jako jama odpadkowa. Konstrukcja pieca znalezionego na stanowisku 6 w Krakowie-Górce Narodowej nie jest prosta do rekonstrukcji. Stan zachowania elementów konstrukcyjnych pozwala na ogólnikową próbę opisu pierwotnego kształtu założenia. Jak już wspomniano, obiekt składał się z zespołu dwóch pieców połączonych jedną jamą przypiecową. Tego typu pary pieców występują stosunkowo rzadko (Dobrzańska 1990b, 23), znajdują jednak bliskie analogie na terenach podkrakowskich w Igołomi i Zofipolu. Charakterystyczny dla Igołomi jest fakt współwystępowania w zespole mniejszego i większego pieca. Większy posiadał dłuższą przegrodę komory dolnej, sięgającą komory przypiecowej podczas gdy obiekt mniejszy posiadał przegrodę krótszą, nie ciągnącą się przez całą długość kanału wlotowego (Dobrzańska 1990b, 23). Z oczywistych względów nie można mieć pewności, który z pieców z Górki Narodowej posiadał większe rozmiary, jednakże jeśliby przyjąć, że i w tej kwestii mamy do czynienia ze ścisłą analogią należałoby przyjąć, iż przebadana konstrukcja jest mniejszą z pary, ponieważ przegroda niebadanego pieca prawdopodobnie sięgała jamy przypiecowej. Hipoteza ta wydaje się prawdopodobna, zwłaszcza że rekonstruowana średnica rusztu badanego obiektu wynosi około 130–135 cm, co odpowiada średnicom rusztów pieców 3/52 i 7/54, a więc mniejszych z odkrytych w Igołomi zespołów (Dobrzańska 1990a, 151, 163). Należy zwrócić uwagę, iż odnalezione w Igołomi zespoły należy datować na fazę C1b (Dobrzańska 1990b, 80, rys. 18), natomiast zespoły z Zofipola datowane są także na fazę C3 (Dobrzańska 2011, 268) okresu wpływów rzymskich, tak więc sama forma łączenia pieców w pary nie jest wyznacznikiem chronologicznym. W wypełnisku omawianego pieca i jamy przypiecowej zachowało się łącznie 98 fragmentów ceramiki (92 fragmentów pochodzi z wypełniska pieca, 6 z jamy przypiecowej). Prawie wszystkie, za wyjątkiem dwóch, pochodzą z naczyń wykonanych przy użyciu koła garncarskiego. Materiał ceramiczny pochodzący z różnych poziomów i części wypełniska pieca garncarskiego i jamy przypiecowej wykleja się między sobą. Z wypełniska pieca i jamy przypiecowej pochodzą fragmenty naczyń różnych odcieni barwy beżowej, żółtej i brązowej (69 fragmentów), rzadziej barwy szarej i czarnej (27 fragmentów). Fakt ten może sugerować, że materiał ceramiczny pochodzi w większości z nieudanych wypałów przebiegających w atmosferze utleniającej. O występowaniu w omawianym zbiorze fragmentów pochodzących z nieudanych wypałów, świadczy także obecność skorup o niewystarczającej twardości. Nadmienić należy, że wszystkie tego typu fragmenty pochodziły z naczyń o wyświeconych, czarnych powierzchniach. Wskazanie momentu chronologicznego, w którym funkcjonował opisywany piec garncarski przedstawia szereg trudności. Niewątpliwie największym z nich jest fakt jego zasypania materiałem, który de facto nie datuje momentu końca jego użytkowania, a jedynie czas jego zasypania. Fragmenty naczyń odnalezionych w obrębie wypełniska można datować między fazami C1b–D okresu wpływów rzymskich i wczesnej fazy wędrówek ludów. Fakt ten najlepiej odzwierciedla obecność fragmentów waz nawiązujących do typu 13 wg H. Dobrzańskiej (1990b, tabl. 19). Naczynia te występowały między wymienionymi fazami chronologicznymi, co potwierdzają także odkrycia z Krakowa-Nowej Huty-Cła i Krakowa-Nowej Huty-Mogiły (Glanc-Kwaśny 1997, 47–48; Glanc-Kwaśny, Rodak 2000, 99–100). Datowanie użytkowania opisywanego obiektu między fazami C1b–D potwierdza także obecność garnków zbliżonych formą do typów 41 lub 42, datowanych między fazą C1b i C2 w systematyce H. Dobrzańskiej (1990b, tabl. 19). Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, iż nie udało się określić precyzyjnej chronologii odkrytych materiałów. Wydaje się jednak, iż wśród publikowanego zbioru znajdują się elementy odbiegające od typowych dla środowiska kultury przeworskiej w mikroregionie podkrakowskim. Fakt ten może być efektem zasypania opisywanego pieca fragmentami ceramicznymi pochodzącymi z nieudanych wypałów. Sam piec silnie nawiązuje do konstrukcji odkrytych na terenach podkrakowskich, przede wszystkim w Igołomii i Zofipolu. Dalsze informacje mogłyby przynieść badania drugiego pieca, znajdującego się poza terenem inwestycji.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2016, 8; 173-184
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The results of the rescue excavations conducted in 2012 at site 2 in Jakuszowice, Kazimierza Wielka commune, świętokrzyskie voivodeship
Autorzy:
Oziemska-Żmuda, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442476.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Przeworsk culture
Younger pre-Roman period
Roman period
settlement
rescue excavations
hand-made pottery
wheel-made pottery
Opis:
Rescue excavations conducted in 2012 at the site no. 2 in Jakuszowice, Kazimierza Wielka commune, have confirmed both the chronology of settlement development of the Przeworsk culture at the site and the agricultural character of this part of the settlement. Among the discovered features were storage pits accompanied by a few postholes and a fire-hearth, unfortunately partly damaged by more recent settlement related with the modern period phase of the development of the village. The retrieved artefacts (more than 6000) were exclusively pieces of ceramic vessels mostly belonging to the Przeworsk culture which were dated to the Younger pre-Roman period and Early and Late Roman period, and a few stone tools related with the Neolithic settlement and the Early Bronze Age. Moreover, numerous animal bones were found, which were the subject of separate archaeozoological analysis, as well as pieces of daub. Rescue excavations within the site were continued in the following months by the Kraków Team for Archaeological Supervision of Motorway Construction.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2013-2014, 5-6; 249-270
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pakoszówka, Gde. und Kr. Sanok, Woiw. Podkarpackie, Fst. 1 (Siedlung aus der Römischen Kaiserzeit)
Pakoszówka site 1, Sanok Commune and District, Podkarpackie Voivodeship (the settlement from the Roman Period)
Autorzy:
Madyda-Legutko, Renata
Rodzińska-Nowak, Judyta
Pohorska-Kleja, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442513.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Pakoszówka 1
Roman Period
settlement, Dacian influences
Opis:
Research on the settlement dated at the Roman Period at Pakoszówka was a continuation of the works carried out in the years 1999-2000 and 2002-2003. In light of the results of previous studies the settlement can be divided into two zones. In the southern part of the site, at the foot of Wroczeń Mountain, a zone of economic and productive activity was recognized, while in the higher northern area a residential part was indicated. Research in 2004 focused in the latter part of the site. Cultural affiliation of settlement at Pakoszówka is not completely clear. The elements typical of the Przeworsk Culture are accompanied by certain foreign elements, most likely derived from the Dacian cultural circle.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2009, 1; 311-320
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late La Tène scabbards with openwork decorative fittings
Późnolateńskie pochwy mieczy z ażurowymi okładzinami
Autorzy:
Czernecka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442505.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
scabbard
Celtic imports
Late pre-Roman/Early Roman period
Opis:
Metal scabbards decorated with open work plates (mostly copper alloy, rare silver, exceptionally iron), dated to the turn of the 1st century AD, were found on a vast area from the west of Rhine through middle Europe to Bulgaria and Slovenia. The considerable part of these sheaths was discovered on the territories of the central and northern Europe inhabited by Germanic tribes, where they are treated as Celtic imports. Most of them were made of two iron sheets, often with additional bronze/brass sheet in front, and a high, ladder-form chape with boat-form or with spur-like end. Despite many similarities, there are differences in quality of execution, stylistic form, used motifs in the decorative plates and also in the construction of the scabbards. The general idea of these scabbards – metal sheets, bell shaped mouth, way of suspending, is undoubtedly rooted in Celtic tradition. They were produced, most probably in new Roman provinces, former Celtic regions. The Thraco-Dacian territory is also not excluded. Such scabbards were luxury goods, and could function as ceremonial gifts for allies or clients. Beside scabbards with fine opus interasile decorated plates, there is a group of scabbards decorated with openwork grid pattern, made solely of iron, known exclusively from the Przeworsk culture, Oksywie culture and the Elbian circle and dated to the phase A3. They were not unsuccessful imitation of high quality objects, but objects inspired by a Celtic style or “fashion” of decorating scabbards with open work, executed most probably, by local smiths in favourite material – iron.
Pochwy mieczy, zdobione w górnej części nakładaną ażurową płytką z rozbudowanym ornamentem pojawiają się u schyłku okresu lateńskiego na rozległym obszarze od terenów położonych na zachód od Renu przez Europę środkową po Bułgarię i Słowenię (ryc. 1), a więc na obszarach celtyckich, sąsiadujących z nimi germańskich, oraz dackich i trackich na południowym wschodzie. Mimo licznych podobieństw nie tworzą całkowicie homogenicznej grupy. W dotychczasowych opracowaniach wyróżniano dwa podstawowe warianty: pochwy z nakładaną płytką ażurową ze skomplikowanymi motywami zdobniczymi, których wykonanie wymagało dużych umiejętności i posiadania odpowiednich narzędzi, a także grupę pochew zdobionych prostym motywem nałożonej kratki, wykonanych wyłącznie z żelaza, i uważanych, poczynając od J. Wernera (1977, 383), za lokalne naśladownictwo. Egzemplarze z okładzinami z wyrafinowanym opus interrasile występują zarówno na stanowiskach związanych z kulturą lateńską, jak i na obszarach poza jej zasięgiem, gdzie traktowane są jako importy. Prawie wszystkie pochodzą z cmentarzysk, trzy z depozytów wodnych (por. katalog) Dotychczasowe próby podziałów typologicznych (Werner 1977; Böhme-Schönberger 1998) uwzględniały tylko stylistykę i sposób wykonania ażurowych okładzin pomijając całą konstrukcję pochwy. Jednak sposób wykonania samej pochwy jest równie ważnym elementem, pozwalającym na ustalenia chronologiczne, a także dającym możliwość identyfikacji ewentualnych warsztatów. Nakładane okucia ażurowe mogły być wykonywane osobno i montowane (lub nie) na gotowych pochwach (Bochnak, Czarnecka 2005, 32; Harasim 2013, 19). Płytki ażurowe o podobnej formie zakładano na pochwy różniące się szczegółami konstrukcji (trzewik, zawieszka), z drugiej strony, na identycznych pochwach pojawiają się okładziny różniące się detalami wykonania. Najczęściej pochwy złożone są z dwóch blach żelaznych, lub żelaznej spodniej i wierzchniej wykonanej ze stopu miedzi, połączonych za pomocą okuć bocznych. Charakterystycznym elementem jest wysoki trzewik zaopatrzony w poprzeczne szczebelki tworzące drabinkę sięgającą, na ogół, 2/3 wysokości pochwy. Zakończenia trzewika mają różny kształt. Wcześniejszy chronologicznie wydaje się typ łódkowaty. Taki trzewik mają również okazy zdobione ażurowymi nakładkami (ryc. 2:1, 8:1, 2). Najczęściej zakończenie ma formę ostrogowatą (ryc. 2:2–4). Późniejsze egzemplarze mają półkolisty trzewik uformowany poprzez zagięcie spodniej blachy na wierzchnią, które określam jako typ Zemplin (Czarnecka 2014, ryc. 4) (ryc. 2:5). Te egzemplarze wykonane są w całości ze stopu miedzi, wyjątkowo ze srebra. Zawieszki mają lateńską formę prostokątnej przewleczki przymocowanej dwoma płytkami z nitami. Nakładane ozdobne ażurowe płytki najczęściej były wykonane ze stopu miedzi, rzadziej srebra (ryc. 6:8, 15) i zupełnie wyjątkowo z żelaza (ryc. 6:10, 11). Mają różną długość, na ogół 12–16 cm, kształt górnej krawędzi odpowiada zazwyczaj kształtowi wylotu pochwy – prosty lub, częściej, dzwonowaty. Ornament składa się z dwóch lub trzech pól. Część centralna, największa, składająca się z pięciu pionowych pasm elementów w układzie: arkadka pozioma – łącznik – owal centralny – łącznik – arkadka pozioma (ryc. 6:1–11). W kilku przypadkach pojawił się motyw koła (ryc. 7:1–5). Motyw podwójnego S, dość charakterystyczny dla ozdób celtyckich, w tym również (wcześniejszych wprawdzie) pochew pojawił się w dwóch przypadkach (ryc. 6:1.2). Dość wyjątkowy jest motyw równoramiennego krzyża, znany z zachowanej fragmentarycznie okładziny pochwy z Kopaniewa. Znane są też ażurowe nakładki odbiegające formą i doborem wzorów od omówionych powyżej, niemniej należące do tego samego szerokiego kręgu pochew zdobionych ornamentem ażurowym (np. Lamadelaine, Metzler-Zens, Meniel 1999, tabl. 20, 21). (ryc. 8, 1). Inny rodzaj okładzin należących do grupy pochew z ozdobnymi ażurowymi płytkami to, zaproponowany przez J. Wernera (1977, 382, 383), typ Wabenmuster, „plaster miodu” zbudowany z zestawionych ze sobą niskich sześciokątów. Żelazny egzemplarz takiej płytki umieszczonej na pochwie miecza pochodzi z grobu 3 z cmentarzyska w Mutynie (Terpilovskij 2014, ryc. 6:3) (ryc. 9:4) i z cmentarzyska Zaguminki-Zvenigorod, na Ukrainie (Svešnikov 1957, ryc. 21:1; Kokowski 1999, ryc. 6) (ryc. 9:3), a także z cmentarzyska kultury oksywskiej w Rządzu (Rondsen), 1/1883 (Bohm 1985, 5; Anger 1890, 11, tabl. 16:20; Czarnecka 2007b, ryc. 4) (ryc. 9:2). Istnienie wzoru „plastra miodu” w środowisku celtyckim potwierdzają ażurowe płytki znalezione na oppidum Bibracte (Bochnak, Czarnecka 2005, ryc. 5, 6) (ryc. 9:1). Sądzę, że można, choć z pewną ostrożnością, wyróżnić jeszcze jeden dotychczas niezauważony rodzaj zdobienia ażurowych okładzin złożony z pasm pionowych niewielkich prostokątów i kwadratów oddzielonych poziomymi listwami zdobionymi poziomymi rytymi liniami i małymi punktami. Brak motywów arkadek czy perełkowań, niemniej jest to wzór bardziej rozbudowany niż zwykła prosta kratka. Należą tutaj pochwy z Szentendre/Pomaz (Hunyady 1942, tabl. 44:5; Hellebrandt 1999, 35–36, tabl. 4:4) i Kostieva (Tackenberg 1929, 270, ryc. 135) (ryc. 11:1, 2). Taki motyw pojawił się też na niekompletnie zachowanych okładzinach z Łuczki (Lučka) i Tuczna. Są one jednak zachowane tylko w niewielkich fragmentach, nie można więc wykluczyć, że są to pozostałości ozdobnych płytek z bogatym ornamentem. Jeszcze inną, rzadko spotykaną formą zdobienia płytek opus intrerrasile jest wykorzystanie motywów krzywolinijnych, stylizowanej wici roślinnej. Taki ornament pojawił się na okładzinie pochwy miecza z Goeblingen Nospelt, grób C (ryc. 13). Na krótkim mieczu (sztylecie) z inhumacyjnego grobu w Palluau-sur-Indre (Coulon, Cufez 1976, ryc. 2:1, 2, 4; 3; Bulard 1980, ryc. 4:2) zachowały się fragmenty brązowej ażurowej okładziny z motywami połączonych dużych S-ów (ryc. 14:1.1a). W łącznikach pomiędzy nimi znajdują się niewielkie otworki (na nity?). Niezwykle interesujące jest, że fragment bardzo podobnej ażurowej nakładki pochodzi z cmentarzyska kultury lipickiej w Bolotni na Ukrainie, z ciałopalnego grobu 61 (ryc. 14:2.2a). Do grupy ażurowych okładzin z nietypowym wzorem dodać można znalezisko z Bułgarii, z bogatego trackiego cmentarzyska Čatalka (Stara Zagora). J. Werner (1977, 393, ryc. 19) Srebrna płytka opus interrasile została wykonana przez wysokiej klasy specjalistę złotnika-kowala, w nieco innym stylu niż dotychczas omawiane egzemplarze. Należy przyjąć istnienie więcej niż jednego centrum produkcji tych przedmiotów, ze względu zarówno na różnice w konstrukcji samych pochew i w drugorzędnych cechach stylistycznych okładzin, jak i rozrzut terytorialny oraz chronologiczny. Jednym z takich centrów był zapewne „kraj Trewerów”, obecny Luksemburg (Goeblingen Nospelt, 2 razy, Titelberg, Lamadelaine) i sąsiadujący rejon ujścia Mozeli do Renu (Büchel, Wederath i nieco dalej Badenheim). Drugim wyraźnym skupieniem jest niewątpliwie Noricum z dwoma pochwami z samego Magdalensbergu, i ziemie Taurysków ze Słowenii, skąd pochodzą znaleziska takich militariów ze Strmec Bela Crkev i rzeki Ljubljanicy, a także z cmentarzyska Verdun, grób 131 (Istenič 2010, ryc. 10). Kolejne skupisko wyodrębnia się w Bułgarii. Uderzający brak tak zdobionych pochew z terenu Czech czy górnego Renu związany jest, zapewne, z odmiennym obrządkiem pogrzebowym i brakiem cmentarzysk. Bardzo nieliczne są znaleziska pochew z ażurowymi okładzinami na obszarach celtyckich z Galii czy Brytanii. Poza obszarem kultury lateńskiej, wyraźne skupisko omawianych militariów jest na wschodniej Słowacji (3 egzemplarze z Zemplina), i zachodnia Ukraina (Zaguminki, Łuczka, Bołotnia). Zapewne należy dołączyć znalezioną na tym terenie pochwę z Hryniowa, z znacznie bogatszą, bo z ornamentem figuralnym, dekoracją. Znaleziska te, prawdopodobnie wiązać się mogą z wpływami lub nawet osadnictwem dackim. Należy je traktować, podobnie jak egzemplarze znane z obszarów kultury przeworskiej, oksywskiej i grupy Gross Romstedt, jako niewątpliwie importy. Tylko część omawianych pochew pochodzi z zespołów zwartych, umożliwiających datowanie. Większość datowana jest na fazę LT D2 do czasów Augusta, a na obszarze Barbaricum na fazę A3 do poczatków fazy B1. Najwcześniejsze wydają się groby z zachodniej, nadreńskiej strefy ich występowania. Wśród pochew z opus interasile znalezionych na obszarze kultury przeworskie najwcześniej, na fazę A2/A3 i początek A3, datowane są grób 3 z Wesółek i grób 301 z Kamieńczyka. Nieco później, na schyłek A3 można datować Wesółki, grób 50, a na początek B1 – grób 147/1937 z Witaszewic, a także znaleziska z Łuczki i Zaguminek. Pochwy zdobione okładziną opus interrasile znalezione na obszarze kultury przeworskiej i oksywskiej to niewątpliwie importy. Powstaje jednak pytanie, czy są to importy celtyckie (lateńskie) czy też rzymskie? Oczywiście same przedmioty należą bez wątpienia do tradycji militariów i stylistyki czy estetyki celtyckiej – w sposobie wykonania (metalowe blachy) i zdobienia – dobór motywów i sposób wykonania. Niemniej, chronologia wskazuje, że mogły być wytwarzane w warsztatach na terenach zajętych przez Rzymian i będących już administracyjnie częścią państwa rzymskiego (Werner 1977; Istenič 2010, 145; Czarnecka 2014, 74). Funkcjonowanie warsztatów płatnerskich czerpiących z umiejętności i tradycji celtyckich, ale przyjmujących pewne techniki rzymskie potwierdzać mogą nieliczne wprawdzie znaleziska łączące rozwiązania techniczne charakterystyczne dla obu kultur. Przykładem może być okaz z Amiens, Square Jules Bocquet (Maheo 1979). Jest to pochwa krótkiego miecza (gladiusa) z osady (obozu rzymskiego?), z trzewikiem zakończonym kulką i ażurową okładziną zaopatrzona w typową dla egzemplarzy lateńskich zawieszką z prostokątną przewleczką i płytkami mocującymi, umieszczoną na spodniej ściance. Jeszcze ciekawsze jest nowe znalezisko z ziem polskich – brązowa pochwa z cmentarzyska kultury przeworskiej z Orenic (Czarnecka, Siciński 2015). Innym przykładem łączenia dwóch tradycji może być okładzina pochwy, niestety z nieznanej miejscowości, niedawno restaurowanej w RGZM w Moguncji (Miks 2015) (ryc. 17:2). Ma ona bogatą dekoracją figuralną, dwa pola: z gryfem i z jeźdźcem dokładnie odpowiadają motywom z pochwy z Hryniowa (Ryc. 17:1). Dwa pozostałe to przedstawienia w stylu rzymskim – postać nagiego bóstwa (?) i odcisk z falery z przedstawieniem cesarza (Miks 2015, ryc. 4). Omawiane pochwy robią wrażenie towarów luksusowych, ich wykonanie wymagało umiejętności i wkładu pracy. Niewątpliwie robione były na zamówienie albo z przeznaczeniem dla szczególnych klientów – wodzów, przedstawicieli elit związanych pochodzeniem czy tradycją z kulturą lateńską, Celtami. Przykładem sygnalizującym udział w jakieś wydarzeniach politycznych może być unikatowe cmentarzysko małej grupy wojowników w Mutynie (Terpilovskij, Zharov 2013; Terpilowskij 2014), bardzo bogato wyposażone w zestawy militariów najwyższej rangi, w tym hełmy, i naczynia brązowe. Jako szczególny dar dla sojusznika traktować można omawianą powyżej pochwę z nieznanej miejscowości z kombinacją przedstawień figuralnych (Miks 2015, 296). Oprócz omówionych pochew z płytkami opus interrasile, znamy też dość liczne (kilkanaście sztuk) znaleziska żelaznych pochew z żelaznymi okładzinami ze znacznie prostszym wzorem określanym jako Gittermuster, kratka. Tworzą wyraźnie wydzielającą się grupę znalezisk pochodzących prawie wyłącznie z obszarów kultury przeworskiej, oksywskiej i Germanów nadłabskich, natomiast niewystępujących na terenach kultury lateńskiej. Na kilku egzemplarzach można zaobserwować podział ornamentu kratki na strefy boczne – poziomych prostokątów i strefę centralną, którą tworzy pionowe pasmo kwadratów (ryc. 18:1–5.9). W przypadku egzemplarza z Oblina, z grobu 297, pionowe poprzeczki są zdobione nacinaniem, a poziome głębokim skośnym facetowaniem, co daje efekt sekwencji esek. Identyczne zdobienie ma okładzina z Łubnic, zaopatrzona w dolnej części w dodatkowe elementy zdobnicze. Unikatowy charakter ma brązowa nakładka pochwy z Hedegård (Madsen 1999, ryc. 26) (ryc. 19:3). Ich relacja do znalezisk należących bezsprzecznie do wytworów kultury lateńskiej jest przedmiotem dyskusji. Przez J. Wernera (1977, 383) i innych badaczy (Bockius 1991, 289; Böhme-Schönberger 1998, 238) zostały uznane za lokalne naśladownictwo bardziej wyrafinowanych lateńskich pierwowzorów. Sądzę jednak, że są to niezależnie wypracowane elementy dekoracyjne nawiązujące do zwyczajów zdobienia i estetyki swojego czasu i milieu kulturowego. Pojawiają się w tym samym czasie (początek fazy A3) co najwcześniejsze pochwy z ozdobnym ażurem i stanowią osobny, inny sposób dekoracji. Wszystkie płytki z zachowaną górną częścią mają kształt dzwonowaty, zapewne odpowiadające kształtowi wylotu pochwy. Wszystkie zachowane w całości egzemplarze pochew, z wyjątkiem Hedegård i Łubnic mają wysokie, (do 2/3 długości pochwy, lecz nie więcej) drabinkowate trzewiki z ostrogowatym zakończeniem. Mają one różne, mniej lub bardziej rozbudowane formy, zakończenia mogą być sztabkowate lub wachlarzowate, niekiedy dodatkowo zaopatrzone w elementy dekoracyjne. Wyraźna koncentracja takich trzewików jest na terenach poza obszarem kultury lateńskiej, niemniej spotykane są również w tym okresie na terenach rdzennie celtyckich zarówno zachodnich (np. Büchel, Bad Nauheim, Kr. Wetterau), jak i pd. wschodnich (Verdun, gr. 37, Kostievo). Ciekawych obserwacji mogą też dostarczyć zawieszki. Przy dokładniejszej obserwacji można dostrzec powtarzalność pewnych – pozornie przypadkowych rozwiązań. Sądzę, że właśnie te drugorzędne szczegóły, takie jak omawiany sposób mocowania poprzeczki czy asymetryczny występ na zakończeniu trzewika mogą wskazywać na pochodzenie z jednego warsztatu tych, dość podobnych pochew. Nie da się utrzymać podziału ozdobnych okładzin pochew na dwie wyraźnie rozdzielone grupy: dobrej jakości z wypracowanym, skomplikowanym ażurem z wzorami arkadek, wykonane ze stopu miedzi oraz gorszej jakości, nieskomplikowane, żelazne proste kratki (Łuczkiewicz 2006, 192). Pośród egzemplarzy grupy pierwszej można wskazać wytwory różnej jakości, niekiedy o uproszczonej formie lub w ogóle o innym zestawie motywów – bez arkadek i perełkowanych elementów, Również wzór „kratki” (Gittermuster) w większości przypadków nie jest „kratką”, w sensie poziomych i pionowych prętów przecinających się, w równych odstępach, pod kątem prostym. Omawiane pochwy różnią się między sobą starannością wykończenia, bogactwem detalu, co może po prostu świadczyć o indywidualnych umiejętnościach poszczególnych kowali, ich zaangażowaniu w wykonanie tego konkretnego egzemplarza, mogło się też przekładać na ich cenę.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2016, 8; 85-142
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bemerkungen zu den Funde der Przeworsk-Kultur in Mitteldeutschland in der jüngeren vorrömischen Eisenzeit
Remarks on the finds of the Przeworsk culture in Central Germany within the Younger Pre-Roman Period
Autorzy:
Kasiński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442472.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Przeworsk culture
Central Germany
Younger Pre-Roman Period
Opis:
In the Younger Pre-Roman Period the territory of Central Germany was occupied by Jastorf culture. Within this cultural milieu some elements occur typical of areas which are located on the eastern bank of Odra river, that is on the territory of Przeworsk culture. It concerns both material culture and behaviours connected with burial custom. Studies on some specific forms of pottery (cups of TD I) allow to distinguish two regions of Central Germany, which display different reception models of Przeworsk culture traits. Of the first one (Unstrut and Sale region) presence of vessels identical to those known from the area of Przeworsk culture is typical. Within the second zone (central Elbe region and Gubin group) the specimens occur which are usually larger then original cups of type TD I. Second part of the paper is devoted to explanation of this phenomenon. Materials coming from four cemeteries represented both the Jastorf and Przeworsk culture were here the subject of more detailed analysis. It allows to draw the conclusion that observed change in size of TD I cups may be considered as a result of adaptation to the specific norms of burial custom. While in the area of Przeworsk culture cups usually served as a gift, being deposited within the burial pit, in the case of Jastorf culture they were used as container for charred bones. Because their capacity had to be fitted to the volume of remains deposited in them, the positive correlation between age of deceased and the size of cups can be observed.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2010, 2; 43-64
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Excavations of multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, in the years 2008–2010
Autorzy:
Zagórska-Telega, Joanna
Bulas, Jan
Pikulski, Jacek
Szczepanek, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442528.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
cemetery
Przeworsk culture
Roman Period
groove-type features
Opis:
The multicultural site 1 at Michałowice has long attracted the attention of archaeologists. Since the 1950’s, artefacts attributed to the Przeworsk culture have been discovered from time to time in fields near the administrative border between the Michałowice and Ciuślice villages. This resulted in an initial, small-scale salvage excavation of the site, which revealed skeleton burials of the Lusatian culture, as well as skeleton and cremation burials attributed to the Przeworsk culture. The excavations conducted in 2008–2010 uncovered 53 archaeological features, attributed to the Trzciniec, Lusatian and Przeworsk cultures. Among the most remarkable discoveries were human and horse burials connected with the Trzciniec culture and the Early Roman Period groove-type features from the Przeworsk culture cemetery.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2011, 3; 195-225
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eine Siedlung der römischen Kaiserzeit in Pakoszówka, Gde. Sanok, Woiw. podkarpackie, FSt. 1, im Lichte der von 2007 bis 2008 durchgeführten Ausgrabungen
Roman Period settlement at Pakoszówka, district Sanok, site 1 in the light of excavations carried out in 2007-2008
Autorzy:
Madyda-Legutko, Renata
Smajek, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442459.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Roman Period
Przeworsk culture
Polish Eastern Carpathians
Pakoszówka settlelement
Opis:
During the excavations carried out in 2007-2008 dwelling part of the site at Pakoszówka was investigated, in the zone bordering on area where the field works in 2003-2004 were conducted. Especially worth noticing are observations concerning stratigraphical relations between some features within the investigated part of the site. They remain in accordance with the relative chronology of pottery discovered within fills of the features. Oldest one are two large storage pits, dated back to the beginning of the Early Roman Period. They are cut partially by relics of an earthfast house, which yielded pottery from the end of the Early Roman Period. The youngest stage of this stratigraphical sequence is represented by the pit, which is dated to Younger Roman Period. Within the fill of the last mentioned feature besides the hand-made pottery also some fragments of wheel-made pottery as well as piece of silver mirror were found. All discovered in 2007-2008 artifacts represent Przeworsk culture, however with some traces of other cultural traditions.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2010, 2; 277-289
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die kulturelle Situation im oberen Sangebiet in der römischen Kaiserzeit im Lichte der neuesten Forschungen
Cultural patterns in upper San region during the Roman Period in the light of current research
Autorzy:
Madyda-Legutko, Renata
Rodzińska-Nowak, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442530.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Roman Period
upper San region
Przeworsk culture
Dacian influences
Opis:
Surveys conducted in the upper San area since 70-ties led to the discovery of vast number of settlements dated back to the Roman Period. Since 90-ties until now the expedition of Archaeological Institute of Jagiellonian University carry out excavations on selected sites within the area surrounding Sanok, such as settlement at Pakoszówka (sites 1 and 26) and cemetery at Prusiek. Results of this studies allow us to assume that in contrary to the western part of Polish Carpathians the upper San area constituted during the first centuries AD a kind of transitional zone of different cultural currents. Besides elements of Przeworsk culture the Dacian influences from the Dniester region and the eastern Slovakia are especially noticeable in the area in question.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2010, 2; 65-77
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rescue excavations on the Late Roman period settlement on site 3 in Zagórzyce, com. and distr. Kazimierza Wielka, voiv. Świętokrzyskie
Autorzy:
Grygiel, Michał
Pikulski, Jacek
Trojan, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442443.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Zagórzyce 3
Funnel Beaker Culture
Trzciniec Culture
Late Roman Period
Opis:
During archaeological research carried out in Zagórzyce area a small multicultural site (numbered as 3) was discovered. It is situated opposite to the excavated site no. 1 and the adjacent site no. 2. All these sites make a settlement complex functioning with varying intensity during the La Tène and Roman Prriods. During surface surveys and small rescue explorations conducted at sites 3 in 2003 remains from the Neolithic period (Funnel Beaker culture), the Older Bronze Age (Trzciniec culture) and from the Late Roman Period were recorded. The inventory of the explored feature of unknown function should be connected with the latter chronological horizon.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2009, 1; 277-294
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Excavations on a multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, season 2012
Badania wykopaliskowe na wielokulturowym stanowisku 1 w Michałowicach, gm. Czarnocin, woj. świętokrzyskie w sezonie 2012
Autorzy:
Zagórska-Telega, Joanna
Pikulski, Jacek
Szczepanek, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396856.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
cemetery
Przeworsk culture
Roman Period
groove-type features
closed depression
Opis:
Excavations on a multicultural archaeological site at Michałowice have been conducted since 2008. So for, a total area of nearly 3200 m2 has been explored, bringing to light 107 archaeological features connected in the most part with the Przeworsk culture cemetery. In the 2012 season, 6 cremation burials and one groove-type feature attributed to this cultural unit were discovered. They were dug into a very large (ca. 30 m in diameter) natural closed depression.
Badania wykopaliskowe na wielokulturowym stanowisku 1 w Michałowicach prowadzone są od roku 2008. Do chwili obecnej odsłonięto obszar o powierzchni blisko 32 arów, odkrywając 107 obiektów, związanych głównie cmentarzyskiem ludności kultury przeworskiej (por. Pikulski, Zagórska-Telega 2011; Zagórska-Telega et al. 2011; 2012) (Ryc. 2). W sezonie 2012 badania koncentrowały się w północno-wschodniej części stanowiska i miały na celu weryfikacje badań geofizycznych przeprowadzonych przez mgr. P. Wronieckiego w roku 2010 (por. Wroniecki 2012). W trakcie badań wykopaliskowych wyeksplorowano obszar około 6 arów, odsłaniając bardzo dużych rozmiarów (ok. 30 m średnicy) naturalne zagłębienie bezodpływowe, tzw. wymok, określone jako obiekt 100. W obiekt ten zostało wkopanych sześć grobów ciałopalnych kultury przeworskiej (obiekty 101–104, 106, 107) oraz obiekt rowkowy związany z tą samą jednostką kulturową (105). Odkryte w trakcie tegorocznych badań groby były w znacznym stopniu zniszczone przez głęboką orkę. Zostały one wyposażone w przedmioty charakterystyczne dla pochówków kultury przeworskiej, m.in. w elementy stroju w postaci zapinek (obiekt 104, Ryc. 10: 2, 3) i sprzączek do pasa (obiekt 103, Ryc. 9: 2), jak również nożyce żelazne (obiekt 101, Ryc. 6) i nóż (obiekt 101, Ryc. 5: 1). Z obiektem 101 związana jest prawdopodobnie także ostroga żelazna (Ryc. 5: 2). W jednym z grobów (obiekt 103) odkryto koncentrację fragmentów ceramiki, pochodzących z kilku mocno zniekształconych i potłuczonych naczyń (Ryc. 7; 8). Wszystkie wspomniane obiekty należy datować na wczesny okres rzymski.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2015, 7; 157-180
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bemerkungen zu einigen lokalen Formen der Schwertgürtelschließen vom sog. Balteus-Typ aus dem Barbaricum
Remarks on the barbarian forms of the sword belt buckle of balteus type
Autorzy:
Przybyła, Marzena J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442415.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Roman Period
Central European Barbaricum
sword belt buckle of balteus type
Opis:
Presented paper is devoted to the forms of the sword belt buckle produced on the territory of the Central European Barbaricum, which are characterised by presence of fastening riveted down to bottom plate and which are a part of baldric. It seems that the custom of hanging sword on the belt worn over one shoulder emerges in Barbaricum at the beginning of 2nd century AD or shortly earlier. Perhaps in connection with the widespread presence of barbarian auxiliary troops in the Roman army. Original reception environment of this habit was the Elbe Germanic cultural circle. Whilst in the case of the Early Roman Period buckles from this territory one may trace their local stylistic origin, the specimens dated to the Younger Roman Period are true imitation of Roman models. Occurrence of the balteus buckles in other regions of Central European Barbaricum can be considered as a result of influences from the Elbe Germanic cultural circle, and dated back not earlier as to the 1st half of the 3rd century AD.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2010, 2; 93-184
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hand-made storage vessels from the Early Roman Period from south-western Lesser Poland
Autorzy:
Lasota, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442433.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Early Roman Period
south-western Lesser Poland
hand-made storage vessels
Opis:
In the Early Roman Period, apart from the Przeworsk culture settlement covering southern Lesser Poland, there also occur single settlements attributed to the Púchov culture. Ceramic materials of both above-mentioned cultures contain small percentage of large-size forms used for storing supplies. They differ from other pot-like forms in manufacture technology, morphological details as well as in the limited degree of applied decoration. The paper presents results of detailed typological and technological analysis of fully preserved storage vessels, supplemented by the studies on the vast collection of specimens preserved in fragments. Collected observations show that storage vessels with flange-shaped rims appear in the Early Roman Period on the settlements of the Púchov culture, majority of which were functioning already in the late La Tène period, whilst the forms with S-shaped rim are younger (B2 phase) and occur rather further to the east, on the territories occupied by the Przeworsk culture. The typological analysis reveals strong similarity between hand-made storage vessels from the close of the La Tène period and the Early Roman Period vessels, confirming their genetic connections. In the discussed period, these forms undergo transformations that are similar to those which take place in the Púchov culture in its core territories.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2010, 2; 79-91
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies