Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ethnohistory" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Influence Work, Resistance, and Educational Life-Worlds: Quintilian’s [Marcus Fabius Quintilianus] (35-95 CE) Analysis of Roman Oratory as an Instructive Ethnohistorical Resource and Conceptual Precursor of Symbolic Interactionist Scholarship
Autorzy:
Prus, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106788.pdf
Data publikacji:
2022-07-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Quintilian
Rhetoric
Aristotle
Cicero
Roman Oratory
Education
Symbolic Interactionism
Ethnohistory
Persuasive Interchange
American Pragmatism
Impression Management
Courtroom Exchanges
Opis:
Despite the striking affinities of classical Greek and Latin rhetoric with the pragmatist/interactionist analysis of the situated negotiation of reality and its profound relevance for the analysis of human group life more generally, few contemporary social scientists are aware of the exceptionally astute analyses of persuasive interchange developed by Aristotle, Cicero, and Quintilian. Having considered the analyses of rhetoric developed by Aristotle (384-322 BCE) and Cicero (106-43 BCE) in interactionist terms (Prus 2007a; 2010), the present paper examines Quintilian’s (35-95 CE) contributions to the study of persuasive interchange more specifically and the nature of human knowing and acting more generally. Focusing on the education and practices of orators (rhetoricians), Quintilian (a practitioner as well as a distinctively thorough instructor of the craft) provides one of the most sustained, most systematic analyses of influence work and resistance to be found in the literature. Following an overview of Quintilian’s “ethnohistorical” account of Roman oratory, this paper concludes by drawing conceptual parallels between Quintilian’s analysis of influence work and the broader, transcontextual features of symbolic interactionist scholarship (Mead 1934; Blumer 1969; Prus 1996; 1997; 1999; Prus and Grills 2003). This includes “generic social processes” such as: acquiring perspectives, attending to identity, being involved, doing activity, engaging in persuasive interchange, developing relationships, experiencing emotionality, attaining linguistic fluency, and participating in collective events. Offering a great many departure points for comparative analysis, as well as ethnographic examinations of the influence process, Quintilian’s analysis is particularly instructive as he addresses these and related aspects of human knowing, acting, and interchange in highly direct, articulate, and detailed ways. Acknowledging the conceptual, methodological, and analytic affinities of The Institutio Oratoria of Quintilian with symbolic interactionism, an epilogue, Quintilian as an Intellectual Precursor to American Pragmatist Thought and the Interactionist Study of Human Group Life, addresses the relative lack of attention given to classical Greek and Latin scholarship by the American pragmatists and their intellectual progeny, as well as the importance of maintaining a more sustained transcontextual and transhistorical focus on the study of human knowing, acting, and interchange.
Źródło:
Qualitative Sociology Review; 2022, 18, 3; 6-52
1733-8077
Pojawia się w:
Qualitative Sociology Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łódzki ośrodek badań historycznych. Przeszłość i teraźniejszość
The Lodz historical research center. The past and present
Autorzy:
Pomorski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689093.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
łódzka szkoła historii historiografii
łódzka szkoła etnohistorii
łódzka szkoła historii stosunków międzynarodowych i dyplomacji
łódzka szkoła bizantynologii
Lodz school of history of historiography
Lodz school of ethnohistory
Lodz school of international relations and diplomatic history
Lodz school of byzantine studies
Opis:
The author raises the question of what Polish historiography owes to the Lodz Historical Institute and as a reply, he sketches most important turning points and accomplishments in the 75-year long presence of a study of history at the University of Lodz. Phase one, from 1945 to 1948, was the period when – especially in the first couple of years – Lodz actually assumed the role of a ‘provisional’ capital. It exhibited relative pluralism of the historical community and significant intellectual ferment. Phase two, that lasted until 1956, was the period of Stalini-zation of Polish historiography, that affected the Lodz Historical Institute maybe even to a greater extent than others. Phase three that continued till the end of the 1960s and phase four that spanned over the 1970s, were the periods of ‘normalization’, that is of return towards source studies and creating one’s own academic identity, as well as of ‘stabilization’, when strong faculty base was built. These were also the times when four ‘schools of history’ – recognizable not only from the Polish perspective but also from the European one – started to take shape within the Lodz historical community. These included: the school of ethnohistory, the school of history of historiography, the Lodz school of Byzantinology, and the school of history of diplomacy and international affairs. The achievements of these four schools are subject to a short presentation in this article.
Autor stawia pytanie, co zawdzięcza polska historiografia ośrodkowi łódzkiemu, by w odpowiedzi zarysować najważniejsze punkty zwrotne i osiągnięcia w 75-letniej obecności studium historii na Uniwersytecie Łódzkim. Faza pierwsza obejmuje okres 1945–1948, gdy Łódź faktycznie odgrywała – zwłaszcza w pierwszych latach – rolę „zastępczej” stolicy. Cechował ją względny pluralizm środowiska historycznego i duży ferment intelektualny. Faza druga, trwająca do 1956 r., to okres stalinizacji polskiej historiografii, której ośrodek łódzki podlegał może jeszcze w większym stopniu niż inne. Fazy trzecia, trwająca do końca lat sześćdziesiątych, i czwarta, obejmująca lata siedemdziesiąte, to okresy „normalizacji”, czyli powrotu do badań źródłowych i budowania własnej akademickiej tożsamości, oraz „stabilizacji”, czyli zbudowania solidnego zaplecza kadrowego. Wtedy też zaczynają się kształtować w obrębie łódzkiego środowiska historycznego cztery „szkoły historyczne”, rozpoznawalne nie tylko z perspektywy polskiej, lecz także europejskiej: szkoła etnohistorii, szkoła historii historiografii, łódzka szkoła bizantynologii oraz szkoła historii dyplomacji i stosunków międzynarodowych, których dorobek pokrótce jest w artykule omawiany.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 143-167
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies