Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "l’intertextualité" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Un cas d'intertextualité médiévale dans l'Heptaméron: la nouvelle 70
    Przypadek intertekstualności w Heptameronie - nowela 70
    Autorzy:
    Sasu, Voichita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034600.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Związki z literaturą średniowieczną w twórczości Małgorzaty z Nawarry spotyka się często (np. wizja nocna i tercyna w La Navire, ramy moralitetu bądź misterium w teatrze, reminiscencje z romansów Okrągłego Stołu, echa literatury mistycznej XIV i XV w. w liryce religijnej, wątki średniowieczne w Heptameronie), ale fakt ten w niczym nie umniejsza jej oryginalności. Choć tradycja miłości dwornej jest nadal żywą w XVI w., jej konfrontacja z brutalną nieraz rzeczywistością kształtuje w Heptameronie temat dekadencji rycerskich ideałów, co służy bądź przestrodze przed zasadzkami miłości od nich odległej, bądź prowadzi do egzaltacji miłości platonizującej. Opowiedziana przez Oisille nowela 70 jest wykorzystaniem tematu La Châtelaine de Vergy, choć narratorka waha się, czy może przedstawić historię już poprzednio opisaną. Autorka zestawia obydwa teksty, koncentrując się w ostatecznych wnioskach na wykazaniu modyfikacji idei moralnej w noweli Małgorzaty z Nawarry.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1997, 38
    0208-6085
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Congruence de deux théories polyphoniques dans l’analyse stylistique des textes romanesques : intertextualité et dialogisme dans L’état z’héros ou la guerre des gaous de Maurice Bandaman
    Congruence of two polyphonic theories in the stylistic analysis of novelistic texts: intertextuality and dialogism in Maurice Bandaman’s L’état z’héros ou la guerre des gaous
    Autorzy:
    Coulibaly, Daouda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142063.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    stylistics
    dialogism
    intertextuality
    polyphony
    literarity
    stylistique
    dialogisme
    intertextualité
    polyphonie
    littérarité
    Opis:
    L’état z’héros est une œuvre dans laquelle Maurice Bandaman intègre le conte dans la structure du roman. Sa discursivité repose sur un certain nombre d’intertextes oraux dont les chants rituels, les stances, les opus et des références intégrées sous la forme d’un collage littéraire. Au niveau de la narration, la voix des narrateurs interagit avec celles des personnages dans les dialogues et les monologues autonomes des personnages ou des narrateurs. Ces relations dialogiques mettent en relief des métalepses narratives qui ressortent de la polyphonie. Celle-ci est l’une des marques de la littérarité, principal moteur de l’analyse stylistique. À travers un double objectif, primo, il s’agit de montrer que le dialogisme et l’intertextualité sont deux approches qui se font écho dans l’analyse stylistique des textes romanesques, en l’occurrence de ce texte de Maurice Bandaman. Secondo, il est question de prouver que les relations intertextuelles débouchent sur la polyphonie et mettent au premier plan la littérarité.
    L’état z’héros is a work in which Maurice Bandaman integrates the tale into the frame structure of the novel. Its discursivity is based on a number of oral intertexts including ritual songs, stanzas, opuses and references integrated in the form of a literary collage. At the narrative level, the voices of the narrators interact with those of the characters in dialogues and autonomous monologues by characters or narrators. These dialogic relationships highlight narrative metalepses that are polyphonic. It is one of the marks of literarity, the main driving force of stylistic analysis. The aims of this article are, firstly, to show that dialogism and intertextuality are two approaches echoing each other in the stylistic analysis of novelistic texts and, secondly, to prove that intertextual relations lead to polyphony and bring literarity to the fore.
    Źródło:
    e-Scripta Romanica; 2022, 10; 1-12
    2392-0718
    Pojawia się w:
    e-Scripta Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Un cas d'intertextualité au XVIe siècle - l'Antigone de Robert Garnier
    Przypadek międzytekstowości w XVI wieku - Antygona Roberta Garnier
    Autorzy:
    Sasu, Voichita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034975.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Określając międzytekstowość jako ślad w tekście pozostawiony przez obcą kulturę w sferze językowej i odniesień do życia, autorka niniejszego artykułu stawia sobie zadanie opisania Antygony Roberta Garniera (1580) jako ilustracji zjawiska międzytekstowości. Twórca tej tragedii inspirował się przede wszystkim Feniejankami Seneki, co jest zrozumiałe w świetle sentencyjnych i oratoryjnych zainteresowań teatru XVI w. Temat Antygony pokrywa się z tradycyjną estetyką: przykładowa historia okropnej i koniecznej śmierci szlachetnych bohaterów. Antygona, rozłożona na 5 aktów, dzieli się na trzy wyraźne części: prolog, część centralną i epilog, co może być odczytane jako chęć odnowienia struktury tragedii antycznej. Utwór ten, będący przede wszystkim lekcją moralną, zrywa jednak z tradycją poprzez łączenie wątków patetycznych i dialektycznych w ramach jednego aktu. Odmalowując charaktery, Garnier bądź naśladuje bezpośrednio Senekę, bądź rozbudowuje pewne wątki, głównie w kierunku głębszych analiz psychologicznych postaci. I tak w przypadku Antygony oddaje wiernie wobec swego modelu starożytnego Jej pobożność, rozwija natomiast, wykraczając poza ten wzór, bolesną walkę, która odbywa się w sercu bohaterki. Dalej autorka kontynuuje opis psychiki Antygony, podkreślając, że działanie tej postaci świadczy o zdławieniu prawa naturalnego przez prawo cywilne. Opis Antygony ustępuje potem miejsca analizie innych postaci .tej tragedii, przy czym autorka zwraca uwagę na wprowadzanie przez Garniera scen nie występujących w antycznym modelu. Wreszcie przebadana zostaje funkcja chóru, która pokrywa się z funkcją, jaką chórowi przypisywali Arystoteles i Sofokles: komentowanie i krytykowanie zdarzeń przedstawionych w postaci ustępów lirycznych.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1990, 26
    0208-6085
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies