Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Sztuka"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
"Ortlich betäubt" und "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" von Günter Grass
Sztuka powieści a sztuka polityki, "Ortlich beräubt" i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke" Güntera Grassa
Autorzy:
Światłowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034839.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Przedmiotem artykułu jest "socjaldemokratyczna" faza twórczości Guntera Grass, której dokumentami są dwie powieści "Örtlich betäubt" (1969) i "Aus dem Tagebuch einer Schnecke"(1972). Ewolucję estetycznych poglądów Grassa autor artykułu interpretuje jako refleks ewolucji jego politycznej postawy. Proces intelektualnych przemyśleń i rewizji, który w drugiej połowie lat sześćdziesiątych doprowadził autora "Blaszanego bębenka" z pozycji radykalnego nonkonformizmu na pozycje umiarkowanego reformizmu, nie tylko w sposób zasadniczy odmienił światopoglądowy fundament jego utworów; sprawił on również, że pojawiły się w nich nieobecne dotąd u Grassa konstelacje tematyczne. Jeśli więc z jednej strony staje się Grass zwolennikiem społecznego pragmatyzmu, rzecznikiem polityki "małych kroków", wyznawcą zasady ewolucyjnego postępu, to z drugiej strony porzuca on gdańskie reminiscencje i zdecydowanie zwraca się ku zahodnioniemieckiej współczesności. 0 tych trendach rozwojowych obie wspomniane powieści wyraziście zaświadczają. V/ obu tematem nadrzędnym jest najnowsza polityka. W centrum "Örtlich betäubt" stoi światopoglądowy spór między "rewolucją" a "reformą", między pragnieniem natychmiastowego odmienienia świata a trzeźwą wiedzą o iluzoryczność takich zamierzeń. W tonacji nie polemicznej, lecz deklaratywnej ten wątek myślowy powróci w "Aus dem Tagebuch einer Schnecke". Ta oparta na autobiograficznych doświadczeniach . Grassa książka zawiera otwartą deklarację jego politycznej "wiary", zawiera również melancholijną refleksję nad nieodłączną od reformizmu koniecznością kompromisów i godzenia się z niedoskonałością świata; W obu tych powieściach istotną rolę odgrywa krytyka społecznej filozofii zachodnionieckiej lewicy. Krytyka ta - dowodzą tego ewidentnie publicystyczne wypowiedzi Grassa - logicznie zwraca się również przeciwko marksizmowi i komunizmowi. W tym punkcie ideowa postawa Grassa poddana została krytycznej analizie, ze wskazaniem zarówno na schematyczność jego wyobrażeń o marksizmie, jak i na nieuchronne zubożenie artystyczne jego dzieła, będące konsekwencją owej trzeźwości zaprzysięgającej wierność empirycznym faktom.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1982, 6
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peter Weiss’ Stück "Der neue Prozeß"
Sztuka Petera Weissa "Nowy proces"
Autorzy:
Bartos, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035122.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1989, 27
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zur Dürer - Rezeption in der seelischen Landschaft des "Doktor Faustus" von Thomas Mann
Dürer i jego sztuka elementem krajobrazu wewnętrznego "Doktora Faustusa" Tomasza Manna
Autorzy:
Świderska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034378.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Artykuł jest poświęcony problematyce recepcji sztuki Albrechta Durera w powieści "Doktor Faustus" Tomasza Manna. Założeniem artykułu było od nalezienie i ukazanie "źródeł" i "korzeni" tej powieści czerpiącej z tradycji niemieckiej; powstałej z "ducha" reformacji Lutra i sztuki niemieckiej tego okresu, tj. sztuki z kręgu Dürera. "Faustowski" charakter powieści, kategorie estetyczne krajobrazu wewnętrznego, w którym żyje i tworzy Adrian Leverkühn są następstwem i wynikiem zainteresowania i głębokiego zrozumienia dla świata reformacji ze strony autora "Doktora Faustusa". Powieść kontynuuje tradycje kultury niemieckiej i europejskiej, i jak to zauważył K. Kereny i jest to powieść niemiecka i chrześcijańska zarazem. T. Mann świadomie stworzył postać Adriana Leverkûhna żyjącego w kręgu wartości chrześcijańskich. Z tej sfery pochodzi także "demoniczność" powieści. Kompozycja "Doktora Faustusa" transponuje elementy twórczości A. Durera. Adrian Leverkühn należy do melancholijnego świata sztychu "Mélancolie I"; magia liczb kwadratu magicznego łączy się z obrazami biblijnymi , z problemami "pitagorejskimi" i z wątkami dzieł Dürera; przetworzone w muzyce Adriana, stają się je go dźwiękowym obrazem świata; on sam jest wcieleniem Dürera, melancholika, świętego męczennika przedstawionego na pierwszym sztychu do "Apokalipsy". Adrian oddycha powietrzem średniowiecza, j e s t stworzony na obraz i podobieństwo Dürera z Jego autoportretów i portretów, tak jak jego ojciec, matka, jego wuj, tak jak jego cały świat - Kaisersaschen i "obejście" u Schweigestillów. Godną uwagi jest także "literackość" odbioru sztuki , tj. grafiki Dürera u Manna oraz jego ."Nietzscheańskie" spojrzenie na twórcę "Rycerza, śmierci i diabła", symbolu "niemieckiego" światopoglądu, i postawy życiowej. Na końcu artykułu umieszczony jest krótki przegląd prac różnych germanistów analizujących relację Dürer-Mann. Ciekawe są m.in. uwagi I. Seidlera na temat pisarskiej techniki montażu stosowanej przez T. Manna, który cenił zawsze wyżej "odszukiwanie” materiału od jego "wymyślania". Dzięki tej technice powstawały dzieła "collage", w których manipuluje się historycznym materiałem, wykorzystuje przekazy kulturowe i tradycję literacko-kulturalną przedstawioną w charakterystycznym dla T. Manna ironicznym świetle.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1982, 5
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bronzezeitliche Petroglyphen mit Waffendarstellungen in Schweden
Sztuka naskalna epoki brązu z przedstawieniami militariów
Autorzy:
Ekdahl, Sven
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941965.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
epoka brązu
ryty naskalne
petroglify
Szwecja
Tanum
wojna
Bronzezeit
Felsritzungen
Petroglyphen
Schweden
Waffen
Opis:
Niniejsze opracowanie poświęcone jest sztuce naskalnej epoki brązu w Szwecji ze szczególnym uwzględnieniem przedstawień broni. Podsumowano oraz oceniono w nim istotniejsze publikacje dotyczące tej tematyki. Dla ilustracji omawianych kwestii, oprócz rytów z obszaru Szwecji, okazjonalnie posłużono się przedstawieniami z terytoriów Norwegii oraz Danii. Kolejno zaprezentowane zostały broń zaczepna (miecze, topory, włócznie, łuki i strzały) oraz ochronna (tarcze i hełmy). Całość zakończona jest kilkoma uwagami na temat brązowych rogów (lur) oraz łodzi, statków i wozów. Choć tych ostatnich kategorii nie zalicza się do broni per se, tym niemniej wszystkie związane są z walką, wojną i towarzyszącymi jej zachowaniami rytualnymi. To krótkie omówienie zamyka konstatacja, że za tymi przedstawieniami kryje się fascynujący świat sztuki i wojny społeczności epoki brązu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Kunst als Refugium der Selbstrettung und Selbstfindung. Das Lesen und Verstehen von Charlottes Salomon autobiographischen Werk Leben? oder Theater?
Art as a refugium of self-rescue and self-finding. Reading and understanding of Charlotte Salomon´s autobiographical work Life? or Theatre?
Sztuka jako refugium ocalenia i odnalezienia samego siebie. Czytanie i rozumienie autobiograficznego dzieła Charlotte Salomon Życie? czy teatr?
Autorzy:
Wawrzynek, Karin Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20666127.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Charlotte Salomon
Niemcy
sztuka
gwasze
czytanie
autobiografia
Życie? czy teatr?
modernizm
Holokaust
Germany
art
gouaches
reading
autobiography
“Life? or theater?”
modernism
Holocaust
Opis:
Celem poniższego artykułu jest zaprezentowanie sposobu w jaki sztuka może posłużyć jako skuteczny środek do przezwyciężenia, odnalezienia i ocalenia samego siebie, by nie ulec zapomnieniu. Sztuka potrafi tworzyć swoisty dystans, chroniący nas przed brutalnością i surowością rzeczywistości wczasach w których nam dano żyć. Arcydzieło autobiograficzno-historyczne Życie? czy teatr? Śpiewogra pochodzącej z asymilowanej rodziny żydowskiej Charlotte Salomon, składa się z 1325 zamalowanych kartek, z których 769 są treści biograficznej. Dzieło, którego struktura przypomina sztukę teatralną w formie scenorysu w słowie i obrazie, opisuje krótkie życie autorki: jej dzieciństwo, młodość w Republice Weimarskiej, jej doświadczenia antysemityzmu w Akademii Sztuk Pięknych i machinę reżimu nazistowskiego. W latach 1940 do 1942, na przestrzeni 18 miesięcy, Charlotte Salomon stworzyła serię obrazów, które odzwierciedlają faktyczne szczegóły z jej historii rodzinnej, dzieciństwa, młodości i życia na wygnaniu z aktualnymi wydarzeniami historycznymi, których jest świadkiem. W ten sposób autorka pokazuje obie strony: tragiczną historię rodzinną i historię aktualnych wydarzeń historycznych II wojny światowej, których jest świadkiem. Salomon łączy w swojej pracy w ekspresjonistyczny i modernistyczny sposób barwę, literaturę i muzykę, tworząc dzieło multimedialne. Używa takich technik malarskich jak van Gogh, Chagall, Munch czy Nolde, które służą wizualizacji. Obrazy o charakterze komiksu opatrzone są niejednokrotnie fragmentami muzycznymi od muzyki klasycznej do nowoczesnej. Jej dramat składa się z trzech części: z prologu, części głównej i epilogu. Jej kompleksowe i wielowarstwowe dzieło jest niczym syntetyczny, szczegółowy opis życia, niespełnionej miłości, cierpienia i śmierci. Stworzone by przetrwać. Tą intencję potwierdza także postscriptum utrwalone na ostatnim gwaszu na jej plecach: „Życie? czy teatr?”
The aim of this article is to show, in which way art can be used as an instrument, of self-conquest, self-finding and self-rescue as not to be forgotten by creating the appropriate distance, saving us from brutality and severity of reality and given times in which we live. The example of the Jewish artist Charlotte Salomon of approximately 1325 painted sheets, from which 769 represent her biographic-historical masterpiece Life? or Theatre? A song play. It illustrates like a play in the form of a storyboard in word and picture her quite short life, her childhood and adolescence in the times of Weimar Republic, her antisemitic experiences at the Academy of Art, the machinery of the Nazi regime. She created her series of paintings over the duration of approximately eighteen months between 1940 and 1942. Salomon intertwined factual details from the memory of her childhood and adolescence and exile life. It is a reenactment, a conflation that raises compelling questions about the formation and operation of memory, showing both sides: the traumatic memory of the tragic family history and the present historical events of the Second World War, which she experienced and witnessed by herself. Charlotte Salomon created a multimedia work by combining colour, literature and music in an expressionistic way, using techniques from painters like van Gogh, Chagall, Munch and Nolde, to visualize in form of comics and musical settings, consisting of the chosen palette of music pieces from classical music to modern pop songs. Her complex drama is divided into three parts in a prologue; a main part and an epilogue like a theatre play. Her work is nothing else as a synthetic depiction of life and unfulfilled love, suffering and death, created to survive. This intention of Charlotte Salomon confirms especially her own words, of the last gouache from the postscript on her back: Life? or Theatre?
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2022, 2, 35; 133-152
0860-7435
2450-1336
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sten Nadolny und die Kunst der Lebensbeschreibung
Sten Nadolny and the art of life writing
Sten Nadolny i sztuka opowiadania życia
Autorzy:
Lasse, Bastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035359.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Selim oder Die Gabe der Rede
autofikcja
teoria autobiografii
tożsamość
bycie innym
Sten Nadolny
autofiction
theory of autobiography
identity, alterity
Autofiktion
Autobiographietheorie
Identität
Alterität
Opis:
Im Autobiographiediskurs spielen Romane bisher keine nennenswerte Rolle als theoretische Impulsgeber. Der vorliegende Beitrag zeigt, dass STEN NADOLNYS Selim oder Die Gabe der Rede eine autofiktionale Situation im inneren der diegetischen Welt erzeugt und sich damit für die Reflexion autobiographietheoretischer Problemkontexte eignet. Mit Rekurs auf Kristevas Überlegungen zur Selbst-Fremdheit werden die ‚autofiktionalen‘ Schreibakte vorgeführt, die das Individuum auch vom Fremden her erschreiben. Als dezentrierte Selbstlebensbeschreibung überschreitet NADOLNYS Roman damit gängige Formen der Autofiktion.
W rozważaniach nad autobiografią gatunek powieściowy odgrywał do niedawna mało istotną rolę jako przedmiot badań. Artykuł pokazuje, że powieść STENA NADOLNEGO Selim oder Die Gabe der Rede tworzy w świecie przedstawionym sytuację autofikcjonalną. Tym samym można ten utwór poddać teoretycznej refleksji w odniesieniu do autobiografii. W kontekście rozważań Julii Kristevy na temat obcości podmiotu wobec samego siebie, przedstawione zostają autofikcjonalne strategie pisarskie, które wywodzą autobiografię od ‚obcego’. Powieść NADOLNEGO – można ją nazwać ‚zdezorientowanym’ opisem samego siebie – przekracza wobec tego tradycyjne formy autofikcji.
Discourse concerning autobiography does not usually include novels as material for theoretical study. This article demonstrates how STEN NADOLNY’S novel Selim oder Die Gabe der Rede creates an autofictional situation within a diegetic world; therefore it may be a subject of reflection on theoretical problems associated with autobiography. In the context of Julia Kristeva’s deliberations on self-alienation, the Author discusses ‘autofictional’ acts of writing that describe the self through the ‘other’. As decentered life-writing, NADOLNY’S novel transcends common forms of autofiction.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2021; 93-110
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies