Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Europejski Trybunał Praw Człowieka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Niedopuszczalność dowodu z prowokacji policyjnej w procesie amerykańskim i niemieckim w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego USA i ETPCz
    Inadmissibility of Police Entrapment Evidence in the Us and German Trials in the Light of the Case-law of the US Supreme Court and the European Court of Human Rights
    Autorzy:
    Kulesza, Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167465.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-01
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    prowokacja
    prawo do sądu
    Niemcy
    USA
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    Sąd Najwyższy USA
    Opis:
    Celem artykułu jest dokonanie próby porównania standardu amerykańskiego i standardu europejskiego w zakresie niedopuszczalności dowodów z nielegalnej prowokacji policyjnej. Mimo jakościowych różnic pomiędzy systemem common law i systemem civil law (opisywanym tu na przykładzie Niemiec) w obu systemach uznano prowokację policyjną za efektywną metodę zwalczania przestępczości, jednakże przyjęto różne standardy jej stosowania. W procesie amerykańskim, który dopuszcza aktywne formy prowokacji, Sąd Najwyższy USA i większość sądów federalnych przy ocenie zarzutu obrony stosują subiektywny test obrony opartej na zarzucie prowokacji, koncentrujący się na predyspozycjach prowokowanej osoby do popełnienia przestępstwa. Z kolei wypracowany przez orzecznictwo ETPCz (w tym w sprawach niemieckich) standard oceny dopuszczalności dowodów z nielegalnej (przede wszystkim aktywnej) prowokacji opiera się na stosowaniu dwóch testów: materialnego (badającego zarówno predyspozycje prowokowanej osoby, jak i legalność skierowanej wobec niej działań policji) oraz procesowego, polegającego na weryfikacji rzetelności rozpoznawania przez sądy krajowe zarzutu podżegania przez policję do przestępstwa. Podstawowej różnicy między analizowanymi standardami należy szukać w skutkach nielegalnej prowokacji. W systemie amerykańskim stanowi ona kontratyp odpowiedzialności sprawcy za przestępstwo popełnione wskutek prowokacji, zaś standard strasburski dopuszcza sanowanie negatywnych skutków takiego nielegalnego dowodu w postępowaniu sądowym wtedy, gdy Trybunał uznaje, że „proces sądowy oceniany jako całość był rzetelny”, zaś dowód z nielegalnej prowokacji nie był istotny dla skazania oskarżonego.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 2; 39-56
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inadmissibility of police entrapment evidence in the US and German trials in the light of the case-law of the US Supreme Court and the ECTHR
    Niedopuszczalność dowodu z prowokacji policyjnej w procesie amerykańskim i niemieckim w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego USA i ETPCz
    Autorzy:
    Kulesza, Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2199783.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-01
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    entrapment
    fair trial
    Germany
    USA
    European Court of Human Rights
    US Supreme Court
    prowokacja
    prawo do sądu
    Niemcy
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    Sąd Najwyższy USA
    Opis:
    Celem artykułu jest dokonanie próby porównania standardu amerykańskiego i standardu europejskiego w zakresie niedopuszczalności dowodów z nielegalnej prowokacji policyjnej. Mimo jakościowych różnic pomiędzy systemem common law i systemem civil law (opisywanym tu na przykładzie Niemiec) w obu systemach uznano prowokację policyjną za efektywną metodę zwalczania przestępczości, jednakże przyjęto różne standardy jej stosowania. W procesie amerykańskim, który dopuszcza aktywne formy prowokacji, Sąd Najwyższy USA i większość sądów federalnych przy ocenie zarzutu obrony stosują subiektywny test obrony opartej na zarzucie prowokacji, koncentrujący się na predyspozycjach prowokowanej osoby do popełnienia przestępstwa. Z kolei wypracowany przez orzecznictwo ETPCz (w tym w sprawach niemieckich) standard oceny dopuszczalności dowodów z nielegalnej (przede wszystkim aktywnej) prowokacji opiera się na stosowaniu dwóch testów: materialnego (badającego zarówno predyspozycje prowokowanej osoby, jak i legalność skierowanej wobec niej działań policji) oraz procesowego, polegającego na weryfikacji rzetelności rozpoznawania przez sądy krajowe zarzutu podżegania przez policję do przestępstwa. Podstawowej różnicy między analizowanymi standardami należy szukać w skutkach nielegalnej prowokacji. W systemie amerykańskim stanowi ona kontratyp odpowiedzialności sprawcy za przestępstwo popełnione wskutek prowokacji, zaś standard strasburski dopuszcza sanowanie negatywnych skutków takiego nielegalnego dowodu w postępowaniu sądowym wtedy, gdy Trybunał uznaje, że „proces sądowy oceniany jako całość był rzetelny”, zaś dowód z nielegalnej prowokacji nie był istotny dla skazania oskarżonego.
    The aim of this paper is to compare the American and European standards of the inadmissibilityof evidence of unlawful police entrapment. In US criminal procedure, which permits activeforms of entrapment, the US Supreme Court and most federal courts apply a subjective test forthe entrapment defence, focusing on the predisposition of the person provoked to commit thecrime and, less often, an objective test examining the legality of government agents’ actions.The Strasbourg standard (including German cases) is based on two tests: a substantive one(examining both the predisposition of the person being provoked and the legality of the policeactions) and a procedural one, which consists in verifying the reliability of the national courts’recognition of the charge of incitement to commit a crime by the police The basic differencebetween the analysed standards is to be found in the effects of illegal entrapment. In the USsystem, it is a justification to the perpetrator’s responsibility for a crime committed as a resultof entrapment, and the Strasbourg standard allows for sanctioning the negative effects of suchillegal evidence to be convalidated in criminal trial when the Court considers that “the trialas a whole was fair”.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 2; 39-56
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość samodzielnego ustalenia przez sąd cywilny, że czyn niedozwolony jest przestępstwem – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczącego domniemania niewinności
    The possibility for a Civil Court to independently determine that a tort is a crime – comments in the light of case law of the European Court of Human Rights regarding presumption of innocence
    Autorzy:
    Grochowska-Wasilewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167467.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-06
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    zasada domniemania niewinności
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    przestępstwo
    czyn niedozwolony
    termin przedawnienia roszczeń z czynów niedozwolonych
    presumption of innocence
    the European Court of Human Rights
    crime
    tort
    limitation for tort claims
    Opis:
    Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego, sąd cywilny jest uprawniony dosamodzielnego ustalenia, czy czyn niedozwolony stanowi przestępstwo, nawet w przypadkubraku prawomocnego wyroku skazującego. Pogląd ten został wyrażony przez Sąd Najwyższyna potrzeby stosowania na podstawie art. 4421 § 2 k.c. wydłużonego terminu przedawnieniaroszczeń z tytułu czynów niedozwolonych stanowiących przestępstwo. Stanowisko SąduNajwyższego budzi wątpliwości na gruncie zasady domniemania niewinności. Celem niniejszegoartykułu jest w pierwszej kolejności przedstawienie standardu dotyczącego zakresuobowiązywania domniemania niewinności w postępowaniu cywilnym, wykreowanego przezEuropejski Trybunał Praw Człowieka na gruncie art. 6 ust. 2 EKPC, zgodnie z którym każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasuudowodnienia mu winy zgodnie z ustawą. Następnie jest nim ocena zgodności przyjętegoprzez Sąd Najwyższy poglądu dotyczącego możliwości zastosowania art. 4421 § 2 k.c. równieżw sytuacji braku prawomocnego wyroku sądu karnego, stwierdzającego winę konkretnejosoby, przez pryzmat standardu konwencyjnego.
    According to the well-established Supreme Court’s case law, the civil court is entitled todetermine independently whether a tort constitutes a criminal offence even in the absenceof a final judgement of conviction. This opinion was expressed by the Supreme Court forthe purpose of applying the extended limitation period under Article 4421 § 2 of the CivilCode for claims for a tort that is a crime. The Supreme Court’s statement raises doubts on thegrounds of the presumption of innocence. The purpose of this article is firstly to present thestandard concerning the scope of the presumption of innocence in civil proceedings, createdby the European Court of Human Rights on the basis of Article 6 § 2 of the ECHR, accordingto which everyone charged with a criminal offence shall be presumed innocent until provedguilty according to law. Then it is the assessment of the compatibility of the Supreme Court’sopinion through the perspective of the Convention standard.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 3; 63-78
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność prawa do skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w toku postępowania karnego oraz w warunkach izolacji więziennej
    Autorzy:
    Gronowska, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391143.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    applications by individuals
    European Court of Human Rights
    prisoners
    positive
    obligations of the state
    pilot and quasi-pilot judgements
    efficiency guarantees
    skarga indywidualna
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    więźniowie
    obowiązki pozytywne państwa
    wyroki pilotażowe i quasi-pilotażowe
    gwarancje skuteczności
    Opis:
    Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym opracowaniu jest ocena skuteczności prawa do skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz), realizowanego przez osoby pozbawione wolności. Należy podkreślić, że w warunkach izolacji więziennej skarga ta może być jedynym skutecznym środkiem ochrony prawnej dla osób uwięzionych. W opracowaniu wykorzystano w pierwszej kolejności najbardziej istotne orzecznictwo ETPCz, ze szczególnym uwzględnieniem serii spraw przeciwko Ukrainie, które doprowadziły ETPCz do wydania wyroku quasi-pilotażowego. Ten kolejny przypadek pojawienia się systemowego problemu, uniemożliwiającego skuteczne korzystanie przez więźniów ze skargi indywidualnej, o której mowa w art. 34 KE, prowadzi do konieczności zastanowienia się nad potencjalnymi sposobami usunięcia tego typu mankamentów. W opinii autorki, niezbędna mobilizacja państw-stron KE w tym zakresie mogłaby być osiągnięta w drodze nadania swoistego priorytetu skargom pochodzącym od osób pozbawionych wolności i to poprzez formalne zobligowanie administracji więziennych odnośnie do wyposażenia więźnia, na jego prośbę, w potrzebne materiały uzasadniające skargę. Dodatkowo, do środków skutecznie oddziałujących na państwa w zakresie rzetelnego wypełnienia przez nie ich obowiązku wynikającego z art. 34 KE, można zaliczyć: a) korzystanie przez ETPCz z formy finansowej słusznego zadośćuczynienia, w przypadku, gdy jedyne stwierdzone naruszenie dotyczy prawa do skargi, oraz b) sięgnięcie po procedurę wyroku pilotażowego, a nie quasi-pilotażowego, w sytuacji, gdy są ku temu uzasadnione podstawy. Z dotychczasowej praktyki wynika, że jest to procedura bardziej „rygorystyczna” i jako taka, w przypadku przedstawionego problemu, byłaby pożądana.
    The aim of the paper is to assess the efficiency of an individual’s right to application to the European Court of Human Rights (ECHR) in case the applicant is imprisoned. It must be emphasized that in case of prison isolation an application may be the only efficient means of legal protection for prisoners. The paper first of all makes use of the most important ECHR judgements, especially a series of cases against Ukraine, which made ECHR issue a quasi-pilot judgement. This subsequent instance of a system-related problem precluding prisoners from exercising the right to application by an individual laid down in Article 34 of the European Convention on Human Rights (EC) results in a necessity for considering potential ways of eliminating the drawbacks. In the author’s opinion, essential mobilization of the States-Parties to the Convention might be achieved by giving applications by imprisoned individuals a priority by obliging prison administration to provide aprisoners, on their request, with materials necessary to substantiate an application. In addition, the measures effectively influencing the states in the field of thorough fulfilment of their obligations under Article 34 EC include: (a) the use of fair financial compensation by ECHR in case the only proved violation concerns the right to application, and (b) the use of a pilot judgement procedure, not a quasi-pilot procedure, in case there are justified grounds to do that. The practice shows that the procedure is more ‘rigorous’ and as such is more desirable in case of the discussed situation.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 4; 62-65
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies