Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dementia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Nie wiem… Nie mogę naprawdę… Ja mam głowę taką, kiepską zupełnie – o zmianach w dyskursie pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera
I don’t Know… I Really Cannot… My Head is so, so Very Weak – On Changes in the Discourse of Patients with Dementia in Alzheimer’s Disease
Autorzy:
Domagała, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943737.pdf
Data publikacji:
2021-11-17
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
choroba Alzheimera
diagnoza logopedyczna
opis
otępienie łagodne
otępienie umiarkowane
sprawności komunikacyjne
Alzheimer’s disease
diagnosis
description
mild stage of Alzheimer’s dementia
moderate stage of Alzheimer’s dementia
communication skills
Opis:
Artykuł poświęcony jest problemom w zakresie realizacji wypowiedzi ustnych ujawnianym przez osoby z otępieniem w chorobie Alzheimera. Postępowanie badawcze ukierunkowano na znamienne dla części pacjentów wskazywanie w toku wypowiedzi, w sposób jednoznaczny, na własną niekompetencję, na niemożność sprostania wymaganiom związanym z konstruowaniem tekstu (wedle wyobrażeń, jakie ma w tym względzie badany). Materiał empiryczny stanowią wypowiedzi w formie opisu – próbki mowy zgromadzone w badaniach indywidualnych 120 osób w łagodnym i umiarkowanym stadium otępienia w chorobie Alzheimera. W zależności od rodzaju opisu (tu: opis postaci, opis miejsca, opis sytuacji) problem występował u 39–47% badanych, był jednym z najczęstszych zachowań niepożądanych w aspekcie makrostruktury opisu. U części badanych był zachowaniem o zwiększonym nasileniu, co może czynić go wyróżnikiem ich dyskursu. Analizowane zachowania pozwalają rozpoznać osoby z otępieniem jako uczestników interakcji borykających się z problemami z realizacją wypowiedzi i jednocześnie – przynajmniej częściowo – wyczuwających własne ograniczenia, sygnalizujących je współrozmówcom, szukających zrozumienia; niekompetentny mówca daje sobie prawo do nieskrywania własnych trudności.
The paper presents the issues of description as a form of oral utterance in Alzheimer’s patients. the research procedure was oriented towards the significant tendency in some patients for pointing unambiguously to one’s own incompetence, inability to satisfy the requirements connected with constructing an utterance (according to the notions that the subject has in this respect). the empirical material comprises utterances in the form of description – speech samples collected in individual testing of 120 patients with mild and moderate stages of dementia in Alzheimer’s disease. Depending on the type of description (here: descriptions of persons, description of interiors, description of situations) the problem occurred in 39-47 percent of the subjects, and was one of the most frequent undesirable behaviors in terms of the macrostructure of the description. In some subjects it was behavior with heightened intensity, which can make it a distinguishing characteristic of their discourse. the analyzed behaviors make it possible to identify persons with dementia as interaction participants trying to cope with problems with utterance production and at the same time - at least partially – sensing their limitations, signaling them to their interlocutors, and seeking understanding; an incompetent speaker gives him/herself the right not to hide his/her difficulties.
Źródło:
Logopedia; 2021, 50, 1; 83-99
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia konotacji jako wskaźnik rozpadu systemu językowego
Connotation Disorders as an Indicator of Disintegration of the Language System
Autorzy:
Lipski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892723.pdf
Data publikacji:
2020-06-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
connotation
schizophrenia
schizophasia
aphasia
dementia
Alzheimer’s disease
konotacja
schizofrenia
schizofazja
afazja
demencja
otępienie
choroba Alzheimera
Opis:
W prezentowanym artykule autor skupia się nad zaburzeniami spójności wypowiedzi. Opisuje je posługując się pojęciem konotacji. Konotacja jest terminem, który utrwalił się w nauce w kilku znaczeniach. Autor dokonuje przeglądu tych znaczeń oraz wskazuje, jak zjawisko konotacji wiąże się z zaburzeniami językowymi. Początki badań nad konotacją w wymiarze filozoficzno-logicznym sięgają XIX wieku i wiążą się z pracami J.S. Milla. Za twórcę językoznawczej teorii konotacji uważany jest K. Bühler. W obrębie samego językoznawstwa konotacja była postrzegana różnie, a wiedza na jej temat rozwijała się wraz z rozwojem tej dyscypliny. Badania N. Chomsky’ego wskazują, że to związki formalne i semantyczne pomiędzy wyrazami użytymi w wypowiedzi determinują jej spójność. Sam N. Chomsky nie używał pojęcia konotacji, ale w prezentowanych przez niego pracach przedstawił dwa poziomy zaburzeń spójności. Zasady konotacji są tam prezentowane jako reguły subkategoryzacji i selekcji. Jak zaznacza autor artykułu, właściwości konotacyjne czasowników są czynnikiem determinującym schemat składniowy. Artykuł przedstawia propozycję włączenia badań nad konotacją w obręb problematyki logopedycznej. Autor wskazuje na występowanie zaburzeń konotacji w schizofazji, afazji i otępieniu. Należy zaznaczyć, że rozpad związków konotacyjnych prezentuje się w każdym z tych zaburzeń inaczej. Zaburzenia konotacji związane są z nieprawidłowym funkcjonowaniem mózgu, a zwłaszcza z zaburzeniami w okolicy czołowo-skroniowej.
The present study focuses on disorders of speech coherence and describes them using the concept of connotation. Connotation is the term that has become established in science with several meanings. The author makes a review of these meanings and shows how the phenomenon of connotation is associated with language disorders. Early studies on connotation in the philosophical-logical dimension go back to the nineteenth century and are connected with the works by J.S. Mill, while K. Bühler is regarded as the founder of the linguistic theory of connotation. Within linguistics, connotation was perceived in different ways, and knowledge about it developed with the development of this discipline. Studies by N. Chomsky show that it is formal and semantic relationships between words used in an utterance that determine its coherence. Chomsky himself did not use the concept of connotation but he presented two levels of coherence disorders in his works. The principles of connotation are presented there as rules of subcategorization and selection. The author of the paper emphasizes that the connotation properties of verbs are a factor that determines the syntactic pattern. The paper shows the proposal of including investigations on connotation in the issues of logopedics. The author draws attention to the occurrence of connotation disorders in schizophasia, aphasia, and dementia. It should be stressed that the disintegration of connotation relationships looks different in each of these disorders. Connotation disorders are related to the improper functioning of the brain, particularly with disorders in the frontotemporal region.
Źródło:
Logopedia; 2018, 47, 1; 107-127
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak pacjenci z chorobą Alzheimera opisują osoby, miejsca i sytuacje? Charakterystyka trudności w zakresie komunikacji językowej w łagodnej fazie otępienia
How Do Patients with Alzheimer’s Disease Describe Persons, Places and Situations? Description of Difficulties in Linguistic Communication in the Mild Stage of Dementia
Autorzy:
Domagała, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1937509.pdf
Data publikacji:
2021-06-02
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
choroba Alzheimera
łagodna faza otępienia
opis
wypowiedź mówiona
Alzheimer’s disease
mild stage dementia
description
spoken utterance
Opis:
W artykule dokonano charakterystyki trudności w zakresie komunikacji językowej u osób z chorobą Alzheimera w łagodnym stadium otępienia, mając za podstawę wyniki badań empi-rycznych odnoszących się do opisu jako formy wypowiedzi mówionej, przeprowadzonych w gru-pie 60 osób w ramach projektu badawczego pt. „Narracja i jej zaburzenia w przebiegu choroby Alzheimera. Skala sprawności narracyjnych jako technika diagnostyczna w otępieniu alzheimerow-skim” (kierownik projektu: A. Domagała; 39. konkurs projektów badawczych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, NN104 155339). Artykuł ten stanowi drugą część opracowania dotyczą-cego możliwości językowych pacjentów z odniesieniem do różnych rodzajów opisu (postaci, wnę-trza, sytuacji) w aspekcie makro- i superstruktury tekstu (w pierwszej części opracowania zapre-zentowano wyniki analiz odnoszące się do umiarkowanej fazy otępienia – Domagała 2018). W tej części w analogiczny sposób (przy wyborze tych samych zjawisk i zakresu ich analizy co uprzed-nio w przypadku pacjentów z otępieniem umiarkowanym) unaoczniono ujawniające się stosunko-wo wcześnie trudności z określaniem tematu wypowiedzi (najczęściej w przypadku opisu sytuacji, najrzadziej w przypadku opisu miejsca), wskazywanie przez pacjentów na własną niekompetencję, własne ograniczenia, niemożność sprostania wymaganiom związanym z konstruowaniem wypowie-dzi w aspekcie makrostrukturalnym (najczęściej w przypadku opisu sytuacji, nieco rzadziej w przypadku opisu miejsca i opisu osób), manifestujące się w niektórych wypowiedziach znaczące trudności w aspekcie superstrukturalnym (najczęściej w przypadku opisu osób).
The paper presents difficulties in linguistic communication in Alzheimer’s patients (in the moderate stage dementia) on the basis of empirical studies concerning description as a form of spoken utterance, conducted in a 60-person group as part of the research project ‘Narrative and Its Disorders in the Course of Alzheimer’s Disease. The Scale of Narrative Skills as a Diagnostic technique in Alzheimer’s Dementia (project manager: Dr Aneta Domagała; the 39th Competition of Ministry of Science and Higher education for research projects NN10415339). the present article is the second part of the study on the linguistic abilities of patients with regard to different kinds of description (of persons, interiors, situations) from the angle of the macro- and superstructure of text (Part one of the study presented the results of analyses concerning the moderate stage of dementia – Domagała 2018). the present part, analogously (having selected the same phenomena and scopes of their analyses as previously in the cases of patients with moderate dementia) demonstrates difficulties with defining the subject of utterances that manifest themselves comparatively early (most often in the case of descriptions of situations, least often in the case of descriptions of interiors), showing their incompetence by the patients themselves, their own limitations, inability to meet the requirements related to utterance building from the macrostructural perspective (most often in the case of descriptions of situations, less frequently in the case of descriptions of interiors and descriptions of persons), significant difficulties manifested in some utterances from the superstructural angle (most often in the case of descriptions of persons).
Źródło:
Logopedia; 2020, 49, 2; 103-119
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chyba… Może… Mężczyzna pewnie czy coś – o zmianach w dyskursie pacjentów z otępieniem w chorobie Alzheimera
Probably … Possibly… A Man, I think, or Something – On Changes in the Discourse of Patients with Dementia in Alzheimer’s Disease
Autorzy:
Domagała, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954935.pdf
Data publikacji:
2022-01-09
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
choroba Alzheimera
łagodna faza otępienia
umiarkowana faza otępienia
funkcje modalne wypowiedzi
makrostruktura opisu
sprawności komunikacyjne
Alzheimer’s disease
diagnosis
mild stage of Alzheimer’s dementia
moderate stage of Alzheimer’s dementia
modality
macrostructure of the description
communication skills
Opis:
Niniejszy artykuł podejmuje kwestię modalności w wypowiedziach ustnych budowanych przez osoby z otępieniem w chorobie Alzheimera, koncentrując się na informacjach o charakte-rze hipotetycznym w makrostrukturze wypowiedzi w formie deskrypcji (tu: opis postaci, opis miej-sca, opis sytuacji). Materiał empiryczny stanowiły próbki mowy zgromadzone w badaniach indy-widualnych 120 osób w łagodnym i umiarkowanym stadium otępienia w chorobie Alzheimera. Scharakteryzowano zachowania klasyfikowane w ramach kategorii A/h (prawidłowe określanie obiektów, informacje o charakterze hipotetycznym), występujące ogółem u 23–83,33% wszystkich badanych, w zależności od rodzaju opisu, oraz zachowania klasyfikowane w ramach kategorii B/h (nieprawidłowości w określaniu obiektów, informacje o charakterze hipotetycznym), występujące ogółem u 28,33–42,50% wszystkich badanych, w zależności od rodzaju opisu. Dokonano ilustra-cji zachowań pacjentów.Analizowane zachowania pozwalają rozpoznać osoby z otępieniem jako uczestników interak-cji borykających się z problemami z realizacją wypowiedzi i jednocześnie – przynajmniej częścio-wo – wyczuwających własne ograniczenia, sygnalizujących je współrozmówcom (tak, jak wskazy-wano we wcześniejszym artykule w odniesieniu do – Domagała 2021).
The present paper discusses the issue of modality in the oral utterances constructed by patients with dementia in Alzheimer’s disease; it focuses on hypothetical information in the macro-structure of utterances in the form of description (here: descriptions of persons, description of interiors, description of situations). the empirical material comprises speech samples collected in individual testing of 120 patients with mild and moderate stages of dementia in Alzheimer’s disease. the paper characterizes behaviors classified within the A/h category (correctly defining objects, hypothetical information), which occur in general in 23-83.33 % of all subjects, depending on the kind of description, as well as behaviors classified within the B/h category (incorrect definitions of objects, hypothetical information), occurring in general in 28.33-42.50 % of all subjects, depending on the kind of description. the patients’ behaviors have been illustrated. the analyzed behaviors make it possible to identify persons with dementia as interaction participants trying to cope with problems with utterance production and at the same time - at least partially – sensing their limitations, signaling them to their interlocutors (in the way shown in the earlier article – Domagała 2021).
Źródło:
Logopedia; 2021, 50, 2; 69-91
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia funkcji językowych i innych funkcji poznawczych w otępieniu semantycznym
Disorders of Language Functions and Other Cognitive Functions in Semantic Dementia
Autorzy:
Wolańska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892767.pdf
Data publikacji:
2020-08-27
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
otępienie semantyczne
pamięć semantyczna
afazja
afazja z zachowaną płynnością mowy
anomia
wzrokowa agnozja asocjacyjna
zwyrodnienie płatów czołowych i skroniowych
semantic dementia
semantic memory
aphasia
fluent aphasia
associative visual agnosia
frontotemporal lobar degeneration
Opis:
Artykuł ma na celu opis specyfiki zaburzeń językowych i poznawczych oraz zmian w zachowaniu i osobowości w otępieniu semantycznym (SD). SD, znane również jako wariant semantyczny afazji pierwotnej postępującej (svPPA), jest postępującym zaburzeniem neurodegeneracyjnym, charakteryzującym się utratą pamięci semantycznej. Pacjenci z SD mają zazwyczaj trudności z aktualizacją wcześniej znanych wyrazów oraz rozpoznawaniem znajomych obiektów i twarzy. Objawy kliniczne obejmują anomię, wielomodalne zaburzenia rozumienia znaczeń wyrazów, afazję z zachowaną płynnością mowy i wzrokową agnozję asocjacyjną. Mowa pacjentów z SD charakteryzuje się pauzami niezbędnymi do znalezienia brakujących wyrazów, zmniejszoną częstotliwością występowania wyrazów samoznaczących, obecnością parafazji semantycznych, zwiększonym stosunkiem czasowników do rzeczowników oraz wielością powtórzeń. Wraz z postępem choroby zmiany zachowania i osobowości są często postrzegane jako podobne do tych obserwowanych w otępieniu czołowo-skroniowym.
The aim of the article is to describe the specificity of language, cognitive, behavioral and personality changes in semantic dementia (SD). SD, also known as semantic variant primary progressive aphasia (svPPA), is a progressive neurodegenerative disorder characterized by loss of semantic memory. SD patients generally have difficulty in generating familiar words and in recognizing familiar objects and faces. Clinical signs include anomia, impaired comprehension of word meaning, fluent aphasia, and associative visual agnosia. Speech of SD patients is marked by wordfinding pauses, reduced frequency of content words, semantic paraphasias, increased ratios of verbs to nouns, and multiple repeats. As the disease progresses, behavioral and personality changes are often seen similar to those seen in frontotemporal dementia.
Źródło:
Logopedia; 2018, 47, 2; 453-465
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies