Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "bialowieża forest" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Distribution and ecology of Biatoridium monasteriense J. Lahm ex Korb in Poland
Autorzy:
Lubek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/57580.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
distribution
ecology
Biatoridium monasteriense
Polska
Bialowieza Forest
lichen
species distribution
Opis:
A new site of Biatoridium monasteriense was discovered during a lichenological investigation in Białowieża National Park. The paper presents information on the distribution of this species in Poland.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2012, 81, 1
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New records of Lobaria amplissima (Lobariaceae, Ascomycota) in Poland
Nowe stanowiska Lobaria amplissima (Lobariaceae, Ascomycota) w Polsce
Autorzy:
Zalewska, A.
Bohdan, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67231.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
new record
new locality
fungi
lichenized fungi
ancient forest
forest species
Lobaria amplissima
Lobariaceae
Ascomycota
Bialowieza Forest
Polska
Opis:
The current knowledge on the occurrence of Lobaria amplissima, a very rare old-growth forest lichen in Poland, is discussed. Both previous and new localities are presented. The Białowieża Forest, from which L. amplissima is reported, is a refuge site of L. amplissima in the lowland forests of Central Europe. The most important data on the ecology and the general distribution of the species are given. Diagnostic characters related to the morphology, anatomy and chemistry of L. amplissima differentiating it from similar species are described.
Lobaria amplissima jest porostem znanym głównie z Europy, ale posiada również stanowiska w Makaronezji, Azji, Nowej Zelandii, a także w Ameryce Płn. i północnej części Afryki. Typ jej rozmieszczenia w Europie można określić jako oceaniczno-suboceaniczny, od Norwegii po Portugalię. Dalej w kierunku wschodnim występuje głównie w górach, np. w regionie śródziemnomorskim i w Europie Centralnej. Lobaria amplissima rośnie na pniach lub grubych konarach starych drzew liściastych, bezpośrednio na korze lub na epifitycznych mszakach. Rzadziej notowana jest na omszonych kwaśnych skałach. Porost ten jest bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza i przekształcenia zbiorowisk leśnych, spowodowane zabiegami gospodarczymi. Jest on składnikiem ugrupowań epifitycznych ze związku Lobarion i jego występowanie ograniczone jest do najlepiej zachowanych ekosystemów leśnych. Pierwsze stanowisko L. amplissima w Polsce podali Kukwa i in. (2008) w wyniku rewizji okazu zdeponowanego w BSG, zebranego w Puszczy Białowieskiej i znanego wcześniej jako L. virens (Cieśliński i Tobolewski 1988; Cieśliński 2003, 2010). Kolejne stanowiska L. amplissima zostały ostatnio znalezione przez A. Bohdana, w wilgotnych lasach olszowych w obrębie kilku części rezerwatu „Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej” i Białowieskiego Parku Narodowego. Wszystkie notowania pochodzą z kory przewróconych starych jesionów. Plechy zlokalizowane były w podkoronowej części pni i w koronie. W Polsce L. amplissima zarejestrowana została łącznie na 9 stanowiskach w Puszczy Białowieskiej, która jest prawdopodobnie ostatnim refugium tego gatunku na Niżu Środkowo-Europejskim. Omawiany gatunek, podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju Lobaria, jest porostem ściśle chronionym w Polsce. W niedalekiej przyszłości powinien być objęty ochroną strefową, która dodatkowo zabezpieczy potencjalne nowe stanowiska, zwłaszcza jeżeli zostaną znalezione w lasach gospodarczych. L. amplissima powinna być także wprowadzona w miejsce L. virens na krajową czerwoną listę gatunków zagrożonych oraz do zestawienia indykatorów lasów puszczańskich. W pracy przedstawiono jedno dotychczas znane oraz nowe stanowiska L. amplissima, stwierdzone w latach 2010 i 2011. Uzyskane wyniki oraz przegląd danych dotyczących ekologii tego gatunku wskazują, że możliwe jest znalezienie w Polsce nielicznych nowych stanowisk tego rzadkiego porostu, ale tylko w najmniej zniekształconych lasach liściastych, o charakterze puszczańskim. Potencjalne miejsca występowania wydają się być ograniczone do dużych kompleksów leśnych w północno-wschodniej Polsce i w Bieszczadach. Najbardziej prawdopodobnymi forofitami mogą być jesiony w łęgach i olsach, jesiony i dęby w wilgotnych postaciach grądów, buki i jawory w zbiorowiskach leśnych w górach. Przeszukiwane powinny być górne części pni i grube, dolne konary przewróconych drzew. Obserwacje drzew stojących, za pomocą lornetki ornitologicznej, umożliwiają zauważenie tylko dużych (do 20-30 cm średnicy) plech, występujących dość rzadko (Ryc.2). Ze względu na podobieństwo, głównie do Lobaria virens i Flavoparmelia caperata, konieczne są badania laboratoryjne, w tym TLC. Najbardziej istotne cechy diagnostyczne omawianego gatunku to jasnoszara (w stanie suchym) górna powierzchnia plechy (wilgotna – szaro-zielona), z wyraźnymi marszczeniami w części środkowej i drobne, do 2 cm szerokości, karbowano-wcinane, częściowo podwinięte łatki. W materiałach z Polski nie stwierdzono bardzo charakterystycznych, brązowo-czarnych krzaczkowatych cefalodiów, występujących na górnej stronie plechy. Plechy zawierają skrobikulinę, rzadziej pseudocyfellarynę i atranorynę. Górna kora barwi się od KOH intensywnie jasno żółto, charakterystyczne są również reakcje miąższu: K+ ciemno żółty, PD–, C–, KC+ ciemno różowy lub czerwono-różowy.
Źródło:
Acta Mycologica; 2012, 47, 1
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Similarity between seed bank and herb layer in a natural deciduous temperate lowland forest
Autorzy:
Wodkiewicz, M
Kwiatkowska-Falinska, A.J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/56649.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
similarity
seed bank
herb layer
lowland forest
Bialowieza Forest
primeval forest
oak-hornbeam forest
seed extracting
soil seed bank
species dominance
species similarity
Opis:
Forest seed banks mostly studied in managed forests proved to be small, species poor and not reflecting aboveground species composition. Yet studies conducted in undisturbed communities indicate a different seed bank characteristic. Therefore we aimed at describing soil seed bank in an undisturbed forest in a remnant of European lowland temperate forests, the Białowieża Forest. We compared similarity between the herb layer and seed bank, similarity of seed bank between different patches, and dominance structure of species in the herb layer and in the seed bank of two related oak-hornbeam communities. We report relatively high values of Sorensen species similarity index between herb layer and seed bank of both patches. This suggests higher species similarity of the herb layer and soil seed bank in natural, unmanaged forests represented by both plots than in fragmented communities influenced by man. Although there was a set of core seed bank species present at both plots, yielding high Sorensen species similarity index values, considerable differences between plots in seed bank size and dominance structure of species were found, indicating spatial variability of studied seed bank generated by edaphic conditions. Dominance structure of species in the herb layer was not reflected in the underlying seed bank. This stresses, that natural forest regeneration cannot rely only on the seed bank, although some forest species are capable of forming soil seed banks. While forest seed banks may not reflect vegetation composition of past successional stages, they may inform on history and land use of a specific plot.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2010, 79, 2; 157-166
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Macrofungi in the secondary succession on the abandoned farmland near the Białowieża old-growth forest
Autorzy:
Kalucka, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/54917.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
macrofungi
secondary succession
abandoned farmland
forest
old-field succession
fungal succession
ectomycorrhizal fungi
saprotrophic fungi
sporocarp production
Polska
Bialowieza Forest
Basidiomycetes
fungi
soil analysis
Opis:
T he paper deals with the succession of basidiomycete macrofungi on abandoned farmland. T T he research was carried out in the unique complex of old fields of different age located on the southwest edge of the Białowieża old-growth forest (NE Poland). T T hese lands undergo spontaneous secondary succession leading to formation of a continental fresh pine forest. Regular observations of basidiomata in 16 permanent plots (11 plots of 1000 m2, 5 plots of 400 m2) representing initial, optimal and terminal stage of vegetation development from psammophilous grassland to a pine forest with 100-year-old tree stand were conducted for three years. Soil and vegetation analyses were also carried out as well as quantitative examination of ectomycorrhizae in root samples. T he series yielded 300 species of macromycetes (including 6 collective taxa) found in permanent plots plus 18 species outside the plots. T T he species composition, spatial distribution of sporocarps, and quantitative structure of fungal communities changed along the successional gradient. Increasing diversity of fungi resulted from persistence of species typical of open areas and species associated with younger trees, as well as accumulation of species associated with older trees and more developed stands. Some species typical of younger phases were replaced with species arriving later in the chronosequence. Species usually occurred long before and after attaining maximum abundance and frequency. Species associated with certain periods of vegetation development could be distinguished, as well as species accompanying the phytocoenoses regardless of their developmental stage. Patterns in structural changes of the fungal community, e.g., in number of species, abundance, frequency and production of carpophores, could also be recognised. T T hey were different in ectomycorrhizal and in saprotrophic fungi. T T he occurrence of the former was influenced mainly by the presence of symbiotic trees and their age, stand structure and soil properties, while occurrence of the latter was affected by microclimatic factors and by diversity of accessible substrates. Changes in fungal communities were consistent with vegetation changes, but were also specific to this group of organisms.
Źródło:
Monographiae Botanicae; 2009, 99
0077-0655
2392-2923
Pojawia się w:
Monographiae Botanicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effects of different types of woodstand disturbance on the persistence of soil seed banks
Autorzy:
Kwiatkowska-Falinska, A.
Panufnik-Medrzycka, D.
Wodkiewicz, M.
Sondej, I.
Jaroszewicz, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59064.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
different type
woodstand
soil
seed bank
density
disturbance
frequency
longevity index
persistence
soil seed bank
Bialowieza Forest
Potentillo albae-Quercetum community
species composition
Opis:
The research was conducted on four patches of thermophilous oak wood in Białowieża Primeval Forest: A – with a woodstand: oak + approx. 30-year-old hornbeam + hornbeam brushwood; B – with a hornbeam stand formed by natural seed fall after logging (ca. 1920) oaks; C – after logging oaks and replanted (ca. 1965) with pine and oak; D – with a natural low-density oak stand. Species composition and seed bank density were estimated using the seedling emergence method. Seedling emergence was observed over two vegetation seasons. Research demonstrated that: 1) the species abundance of the seed banks depends on canopy cover (A, B approx. 50 species; C, D approx. 70 species); 2) the floristical similarity (Sørensen’s index) of the seed bank and ground vegetation is higher in the undisturbed patch D (0.50) than in disturbed patches (0.30-0.35); 3) species diversity in plots A, B, C, D (H’=12.5; 13.4; 15.5; 16.9) and seed bank density per m2 (432.5; 958.0; 1486.5; 2268.0) are negatively correlated with the degree of patch shading; 4) the average weight of diaspores in the seed banks of shady plots is lower (A, B approx. 0.003 g) than that of sunny plots (C, D approx. 0.08 g); 5) the share of long-lived diaspores increases in patches after logging.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2011, 80, 2
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies