Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prazak, R" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Prospects for Sorghum cultivation in Poland
Perspektywy uprawy sorga w Polsce
Autorzy:
Prazak, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27538.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The article presents the origin and cultivation history of sorghum (Sorghum spp.), its biology, requirements, cultivation techniques, and utilization. Sorghum is a cereal of the Poaceae. It is one of the most important crop plants grown in warmer parts of the world. Sorghum comes from Africa and therefore has very high heat requirements. In comparison with other crop plants, it is characterized by more efficient nutrient and water utilization. Sorghum grain is used to produce porridge, flour, syrup, sugar, ethanol, vegetable oil, starch, wax, paints, and animal fodder (the grain and entire plant). Sorghum straw is used to produce fibres, paper, and building materials. Sorghum has high energy value and can be an excellent source of renewable energy. It is easy to cultivate, with low soil and nutrient requirements. Due to its content of allelopathic compounds, it inhibits weed growth and has a phytosanitary effect. It is also resistant to disease and pests. It is a short-day plant, and in Polish climate conditions, it does not form sufficiently mature seeds, but produces a very high yield of green matter that can be used for fodder. Cultivation of sorghum during periodic water shortages may be an alternative solution for obtaining fodder when maize cultivation is unreliable.
W artykule przedstawiono pochodzenie, historię uprawy sorga (Sorghum spp.), jego biologię, wymagania, agrotechnikę i wykorzystanie. Sorgo to roślina zbożowa z rodziny wiechlinowa-tych (Poaceae), jedna z najważniejszych roślin uprawnych, uprawiana w cieplejszych rejonach świata. Sorgo pochodzi z Afryki stąd ma bardzo duże wymagania cieplne. W porównaniu do innych roślin uprawnych charakteryzuje się wyższą efektywnością wykorzystania składników odżywczych i wody. Z ziarna sorga wytwarza się kaszę, mąkę, syrop sorgowy, cukier, bioetanol, olej roślinny, krochmal, wosk, farby, pasze. Słomę sorga również wykorzystuje się do produkcji pasz, poza tym włókien, papieru, oraz przeznacza na cele budowlane. Sorgo charakteryzuje się wysoką wartością energetyczną i może być doskonałym źródłem energii odnawialnej. Jest rośliną łatwą w uprawie, o małych wymaganiach glebowych i pokarmowych. Ze względu na zawartość związków allelopatycznych przyczynia się do zahamowania wzrostu chwastów i działa fitosanitarnie. Charakteryzuje się również odpornością na choroby i szkodniki. W warunkach polskiego klimatu sorgo, które jest rośliną dnia krótkiego, nie wytwarza dostatecznie dojrzałych nasion, ale za to daje bardzo wysoki plon zielonej masy z przeznaczeniem na paszę. Uprawa tej rośliny przy okresowych niedoborach wody, może być alternatywnym rozwiązaniem pozwalającym uzyskać paszę w przypadku, gdy uprawa kukurydzy jest zawodna.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2016, 69, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of Aegilops species in the origin and improvement of common wheat
Udział gatunków Aegilops w powstaniu i doskonaleniu pszenicy zwyczajnej
Autorzy:
Prazak, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27054.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Some Aegilops species participated in wheat evolution playing a major role in wheat domestication and therefore the genus Aegilops represents a big part of the additional gene pool determining important traits of wheat. Breeders have been using these genes for many years to produce improved cultivars. Wide crosses between its wild relatives are sources of desirable characteristics for genetic improvement of common wheat. Triticum aestivum evolution and methods for transfer of alien material into wheat, briefly reviewed in this article, include incorporation of the whole genomes, single chromosomes, small chromosomal segments, single genes and cytoplasm substitution in wheat.
Niektóre gatunki Aegilops brały udział w ewolucji pszenicy zwyczajnej, odgrywając ważną rolę w jej udomowieniu, dlatego rodzaj Aegilops stanowi dużą część dodatkowej puli genów warunkujących ważne cechy użytkowe dla pszenicy. Hodowcy od lat wykorzystują te geny do tworzenia nowych doskonalszych odmian pszenicy. Krzyżowania oddalone napotykają na szereg barier niekrzyżowalności, które należy pokonać, aby uzyskać mieszańce, a następnie wyselekcjonować z nich linie charakteryzujące się pożądanymi cechami dzikich krewniaków pszenicy. W artykule przedstawiono doniesienia na temat ewolucji pszenicy zwyczajnej oraz główne metody i techniki umożliwiające transfer materiału genetycznego gatunków Aegilops do pszenicy, w tym dodawanie całych genomów, pojedynczych chromosomów, fragmentów chromosomów, pojedynczych genów oraz substytucję cytoplazmy w pszenicy.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characterization of Aegilops kotschyi Boiss. x Triticum aestivum L. hybrid lines
Charakterystyka linii mieszańcowych Aegilops kotschyi Boiss. x Triticum aestivum L.
Autorzy:
Prazak, R.
Paczos-Grzeda, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28277.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
A study of four F5 and one BC1F1 Aegilops kotschyi Boiss. x Triticum aestivum L. hybrid lines was conducted to determine their quantitative morphological and qualitative features as well as a molecular investigation was carried out. Observations of ten quantitative traits showed that the F5 hybrid lines exhibited intermediate values between Ae. kotschyi Boiss. and T. aestivum L., or had similar traits to one of the parents. These hybrid lines had a significantly lower number and weight of grains per main spike, main spike fertility and 1000-grain weight than T. aestivum L. cv. ‘Rusałka’. The BC1F1 hybrid line was characterized by wheat-like fertility and phenotype. The F5 hybrid lines were characterized by much higher variability of the analysed morphological traits than T. aestivum L. cv. ‘Rusałka’. Grains of the hybrid lines had higher protein and micronutrient (iron and zinc) content than wheat grains. The presence of DNA fragments specific to Ae. kotschyi Boiss. in the genotypes of the hybrid lines was confirmed by seven ISSR (Inter Simple Sequence Repeats) molecular markers. Two ISSR markers – ISSR23690 and ISSR33650 – were the most effective for germplasm analysis of the hybrid lines. The analysed lines can become a source material for improvement of common wheat T. aestivum L. in crossing programs.
Przeprowadzono ocenę cech morfologicznych i jakościowych czterech linii mieszańcowych F5 i jednej BC1F1 Aegilops kotschyi Boiss. x Triticum aestivum L. Linie mieszańcowe wykazały się pośrednimi wartościami cech morfologicznych w porównaniu do Aegilops kotschyi Boiss. i Triticum aestivum L. lub zbliżonymi do jednej z form rodzicielskich. Linie mieszańcowe F5 miały istotnie niższą liczbę i masę ziarniaków z kłosa, płodność kłosa i masę tysiąca ziarniaków od pszenicy T. aestivum L. odmiany ‘Rusałka’. Linia mieszańcowa BC1F1 charakteryzowała się podobną do pszenicy płodnością i fenotypem. Zmienność cech morfologicznych linii mieszańcowych F5 była znacznie większa niż pszenicy odmiany ‘Rusałka’. Ziarniaki linii mieszańcowych zawierały więcej białka i mikroelementów (żelaza i cynku) niż ziarniaki pszenicy. W liniach mieszańcowych potwierdzono obecność prążków specyficznych dla Ae. kotschyi Boiss. za pomocą siedmiu markerów molekularnych ISSR (Inter Simple Sequence Repeats – polimorfizm odcinków DNA pomiędzy mikrosatelitami). Dwa markery ISSR – ISSR23690 i ISSR33650 – okazały się najbardziej efektywne w analizie genomów linii mieszańcowych. Badane linie mogą zostać wykorzystane w programach hodowlanych mających na celu ulepszenie pszenicy zwyczajnej.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Agronomic biofortification as a means of enriching plant foodstuffs with iodine
Biofortyfikacja agronomiczna sposobem na wzbogacenie żywności pochodzenia roślinnego jodem
Autorzy:
Krzepilko, A.
Prazak, R.
Skwarylo-Bednarz, B.
Molas, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28103.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Iodine is indispensable in the diet of humans and other mammals and iodine deficiencies cause serious illnesses. The content of iodine in food (with the exception of marine foodstuffs) does not meet the nutritional needs of humans, and for this reason prophylactic iodination of salt is currently carried out in many countries. Biofortification of plants with iodine can become a widespread, alternative means of supplying iodine-rich foods. In the present study, we discuss the main issues related to the cultivation of plants enriched with iodine. We describe the effect of various forms of iodine fertilizer on crops, such as natural iodine sources, organic iodine, iodate and iodide salts, as well as ways of biofortifying crops: fertigation, foliar and soil application, and by hydroponics. Effective biofortification of plants with iodine increases its concentration to levels corresponding to human nutritional requirements whilst preserving the desirable eating qualities of the plants. Because each species reacts in a specific manner to a particular chemical form of iodine application, fertilization and cultivation methods, and other conditions, the development of proper cultivation technologies is essential to bring about widespread biofortification with iodine.
Jod jest niezbędnym składnikiem diety człowieka i innych ssaków, a jego niedobory są przyczyną wielu poważnych schorzeń. Zawartość jodu w żywności (za wyjątkiem żywności pochodzenia morskiego) nie zaspokaja potrzeb żywieniowych człowieka, dlatego w wielu krajach profilaktycznie prowadzi się jodowanie soli kuchennej. Biofortyfikacja roślin w jod może stać się powszechnym, alternatywnym sposobem dostarczenia bogatej w ten składnik żywności. W prezentowanej pracy na podstawie literatury przedmiotu przedstawiono główne problemy związane z uprawą roślin wzbogaconych w jod. Omówiono wpływ nawożenia roślin różnymi formami jodu (jod organiczny, sole jodu – jodan i jodek) stosowanych dolistnie i dokorzeniowo w uprawach polowych i hydroponicznych. Zwrócono uwagę na skuteczność biofortyfikacji roślin w jod, która nie tylko powinna zwiększyć stężenie tego pierwiastka do wartości odpowiadających potrzebom żywieniowym człowieka, ale powinna również zapewnić wysoką jakość konsumpcyjną roślin. Ponieważ każdy gatunek reaguje specyficznie na formę chemiczną jodu i sposoby jego aplikacji, kluczowe dla upowszechnienia biofortyfikacji roślin w jod jest opracowanie szczegółowych technologii uprawy w warunkach biofortyfikacji jodem.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2019, 72, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies