Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "post-modernity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Praktyka w służbie teorii
Practice in the Service of Theory
Autorzy:
Stańczyk, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341205.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
filmoterapia
postnowoczesność
kultura terapeutyczna
film therapy
post-modernity
therapeutic culture
Opis:
W recenzji książki Małgorzaty Kozubek Filmoterapia. Teoria i praktyka (2016) Stańczyk opisuje pierwszą w Polsce monografię dotyczącą terapii filmem oraz możliwości współpracy filmoznawców z psychologami. Recenzentka czyta książkę przez pryzmat jej prospołecznych celów, uznając, że Filmoterapia nie spełnia obietnic złożonych na wstępie. Książka Kozubek jest podzielona na trzy części: „Teoria”, „Między teorią a praktyką” oraz „Praktyka”. W pierwszej Kozubek opisuje podstawy teoretyczne (szczególnie mechanizm projekcji-identyfikacji) oraz kontekst społeczno-kulturowy (postnowoczesność i kultura terapeutyczna), w drugiej zastanawia się nad kluczem doboru filmów, kładąc nacisk na formuły gatunkowe jako współczesną formę mitów. Pobieżne i niekonsekwentne wnioski osłabiają wartość tych dwóch części, a jednocześnie wprowadzają język zbyt hermetyczny dla praktyków zajmujących się filmoterapią. Pomniejszają jednocześnie potencjał trzeciej, praktycznej części książki, ukazującej Kozubek jako humanistkę zaangażowaną.
In a review of the book by Małgorzata Kozubek Filmoterapia. Teoria i praktyka [Film Therapy: Theory and Practice] (2016). Stańczyk describes the first monograph on film therapy in Poland and the possibilities of cooperation between film experts and psychologists. The reviewer reads the book through the prism of its pro-social goals, recognizing that Filmotherapy does not fulfil the promises made at the outset. Kozubek’s book is divided into three parts: Theory, Between theory and practice and Practice. In the first part of the book Kozubek describes theoretical foundations (especially the projection-identification mechanism) and the socio-cultural context (post-modernity and therapeutic culture), in the second she reflects on the key to selecting films, placing emphasis on genre formulas as a modern form of myths. Superficial and inconsistent findings weaken the value of these two parts, and at the same time the language used is too hermetic for practitioners involved in film therapy. At the same time, they reduce the potential of the third, practical part of the book, showing Kozubek as an engaged humanist.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 249-252
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Salò, czyli 120 dni Sodomy” – zbędna prowokacja artystyczna czy wyklęte arcydzieło kinematografii?
“Salò, or the 120 Days of Sodom” – An Unnecessary Artistic Provocation or a Proscribed Masterpiece of Cinema?
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222557.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Pier Paolo Pasolini
kultura konsumpcyjna
ponowoczesność
consumer culture
post-modernity
Opis:
Twórczość Piera Paola Pasoliniego zawsze budziła kontrowersje i dzieliła publiczność na zagorzałych zwolenników oraz tych, którzy tę twórczość kategorycznie odrzucają. Lipowicz podejmuje próbę analizy oraz interpretacji ostatniego film Pasoliniego Salò, czyli 120 dni Sodomy (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1975) z filozoficznego oraz socjologicznego punktu widzenia. Stara się dowieść, że Salò jest niewygodnym i dlatego wyklętym arcydziełem kinematografii, które zarówno w sposób krytyczny, jak i pesymistyczny obrazuje przejście kultury zachodniej od nowoczesności do ponowoczesności. Ze współczesnej perspektywy dzieło to stanowi ważne upomnienie, aby pod płaszczykiem społecznej różnorodności nie zapominać o tym, że wciąż jako rzekomo wolni obywatele jesteśmy zmuszeni do życia i uczestniczenia w kulturze konsumpcyjnej, która nie tylko narzuca nam swoje idee, normy, wartości oraz obyczaje, ale także ingeruje w nawet najbardziej intymne rejony naszego życia.
Pier Paolo Pasolini’s work has always attracted controversy and divided the audience into die-hard supporters and those who categorically rejected his works. Lipowicz attempts to analyse and interpret Pasolini’s last film Salo, or the 120 Days of Sodom (Salo o le 120 giornate di Sodoma /1975/) from the philosophical and sociological point of view. He argues that Salo is an inconvenient and therefore proscribed masterpiece of cinema, and that it shows the transition of the Western culture from modernity to post-modernity in a critical and pessimistic manner. From the contemporary perspective this film is an important reminder that we should not forget that under the guise of social diversity, we, supposedly free citizens, are forced to live in and participate in consumer culture, which not only imposes on us its ideas, norms, values and customs, but also interferes with even the most intimate areas of our lives.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 223-238
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies