Praktyka w służbie teorii

W recenzji książki Małgorzaty Kozubek Filmoterapia. Teoria i praktyka (2016) Stańczyk opisuje pierwszą w Polsce monografię dotyczącą terapii filmem oraz możliwości współpracy filmoznawców z psychologami. Recenzentka czyta książkę przez pryzmat jej prospołecznych celów, uznając, że Filmoterapia nie spełnia obietnic złożonych na wstępie. Książka Kozubek jest podzielona na trzy części: „Teoria”, „Między teorią a praktyką” oraz „Praktyka”. W pierwszej Kozubek opisuje podstawy teoretyczne (szczególnie mechanizm projekcji-identyfikacji) oraz kontekst społeczno-kulturowy (postnowoczesność i kultura terapeutyczna), w drugiej zastanawia się nad kluczem doboru filmów, kładąc nacisk na formuły gatunkowe jako współczesną formę mitów. Pobieżne i niekonsekwentne wnioski osłabiają wartość tych dwóch części, a jednocześnie wprowadzają język zbyt hermetyczny dla praktyków zajmujących się filmoterapią. Pomniejszają jednocześnie potencjał trzeciej, praktycznej części książki, ukazującej Kozubek jako humanistkę zaangażowaną.

In a review of the book by Małgorzata Kozubek Filmoterapia. Teoria i praktyka [Film Therapy: Theory and Practice] (2016). Stańczyk describes the first monograph on film therapy in Poland and the possibilities of cooperation between film experts and psychologists. The reviewer reads the book through the prism of its pro-social goals, recognizing that Filmotherapy does not fulfil the promises made at the outset. Kozubek’s book is divided into three parts: Theory, Between theory and practice and Practice. In the first part of the book Kozubek describes theoretical foundations (especially the projection-identification mechanism) and the socio-cultural context (post-modernity and therapeutic culture), in the second she reflects on the key to selecting films, placing emphasis on genre formulas as a modern form of myths. Superficial and inconsistent findings weaken the value of these two parts, and at the same time the language used is too hermetic for practitioners involved in film therapy. At the same time, they reduce the potential of the third, practical part of the book, showing Kozubek as an engaged humanist.