Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Michael I" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Pocałunek śmierci. Przestrzeń pozakadrowa w filmach Michaela Haneke, Aleksandra Sokurowa i Andrzeja Wajdy
A Kiss of Death: Off Screen Space in the Films of Michael Haneke, Alexander Sokurov, and Andrzej Wajda
Autorzy:
Falkowska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28635293.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
przestrzeń pozakadrowa
Michael Haneke
Andrzej Wajda
Aleksander Sokurow
off screen space
Alexander Sokurov
Opis:
Autorka skupia się w tekście na zagadnieniu przestrzeni pozakadrowej jako odrębnej kategorii estetycznej, która pełni różne funkcje w filmach Michaela Haneke, Andrzeja Wajdy i Aleksandra Sokurowa. Wszyscy trzej filmowcy kierują uwagę widza w przestrzeń pozakadrową na odmienne sposoby i posługując się innymi kontekstami diegetycznymi. Haneke robi to przez ukrycie przed widzem scen skrajnej przemocy, Wajda – w scenach przesyconych refleksją i smutkiem, a Sokurow wtedy, gdy nie chce pokazać pewnych faktów czy stanów umysłu. Każdy z nich skutecznie i po mistrzowsku tworzy „niepomyślane” i przekonująco wykorzystuje przestrzeń „pozakadrową” jako: przestrzeń „niesamowitą” (Haneke), niewypowiedzianą i ahistoryczną (Sokurow), bądź jako reprezentującą „niewyrażalną” melancholię i smutek (Wajda). Autorka wybiera jedynie niektóre filmy wspomnianych reżyserów, by ów fenomen poddać szczegółowej analizie. Swój esej zamyka konkluzją, że prawdziwym mieszkańcem przestrzeni pozakadrowej jest śmierć obecna w filmach wszystkich trzech reżyserów.
The essay introduces off screen space as a separate aesthetic category which performs different functions in the films of Michael Haneke, Andrzej Wajda, and Alexander Sokurov. All three film-makers direct the attention of spectators to off screen spaces in different ways and in different diegetic contexts. Haneke directs the spectators’ attention off screen when he hides scenes of extreme violence to the audience. Wajda directs the spectators off screen in the scenes of reflection and sadness while Alexander Sokurov redirects the spectators off screen when he is unwilling to show certain facts or states of mind. Each of them is effective and masterful in creating “the unthought” and convincingly using “off screen” space as “the uncanny” in Haneke, “the inexpressible” melancholia and sadness in Wajda, and the unsaid and ahistorical in Sokurov. The author chooses only some films of the above mentioned directors to analyze this phenomenon in detail. She concludes her essay with a statement that the real inhabitant of the off screen space is death present in the films of all three filmmakers.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 217-230
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryzys reprezentacji, Ziemia-krajobraz i posthumanistyczny panteizm w „La Région centrale” Michaela Snowa
The Crisis of Representation, Earth-Landscape and Post-humanist Pantheism in Michael Snows „La Région centrale”
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340648.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teoria filmu
film awangardowy
Michael Snow
krajobraz
antropocen
zmysłowa teoria filmu
film theory
avant-garde cinema
landscape
anthropocene
sensuous film theory
Opis:
Autor omawia film Michaela Snowa La Région centrale. Przywołując różne opracowania dotyczące filmu, koncentruje się na tym, co pozostało poza obszarem zainteresowania ich autorów, mianowicie na zmysłowym wymiarze doświadczenia tego filmu i jego konsekwencjach dla statusu kina jako przestrzeni poznawania rzeczywistości. La Région centrale zostaje zestawiony z koncepcją malarskiej katastrofy i obrazu-diagramu Gilles’a Deleuze’a, a celem tego zestawienia jest wskazanie, jak doświadczenie krajobrazu w filmie staje się posthumanistycznym projektem konstruowania nowego świata, w którym dotychczasowe dualizmy ciała i umysłu, podmiotu i przedmiotu, człowieka i zwierzęcia zostają w pełni odrzucone. Interpretacji towarzyszy namysł nad rolą kina w epoce antropocenu i próba dowartościowania tradycji realizmu w teorii filmu.
The main subject of the essay is Michael Snow’s La Région centrale. Referencing various writings on the film, the author highlights areas that have not been tackled by scholars: the sensuous character of the film experience and its consequences for cinema’s status as a sphere of the cognition of reality. La Région centrale is juxtaposed with Gilles Deleuze’s concepts of painterly catastrophe and diagram in order to show how the experience of landscape becomes a post-humanist project of creating the whole new world, where existent dualisms of body-mind, subject-object or human-animal are completely overthrown. This interpretation is accompanied by a reflection on the cinema’s role during the age of Anthropocene and a re-affirmation of realism in film theory.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 110; 46-61
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznane i znane formy
Known and Unknown Forms
Autorzy:
Pitrus, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28638499.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kamila Kuc
Michael O’Pray
polskie kino awangardowe
Polish avant-garde film
Opis:
Recenzja książki The Struggle For Form. Perspectives on Polish Avant-Garde Film 1916-1989 (red. Kamila Kuc, Michael O’Pray; 2014). Autor dokonuje prezentacji tomu, który przybliża anglojęzycznemu czytelnikowi problematykę związaną z polskim kinem awangardowym. W tomie wykorzystano teksty wcześniej publikowane, co autor recenzji uważa za największy jej mankament – nie udało się bowiem zaproponować spójnej wizji rodzimego kina eksperymentalnego. Wysoko ocenione zostały natomiast wybrane rozdziały, których autorzy są wybitnymi znawcami tematu.
Book review of The Struggle For Form: Perspectives on Polish Avant-Garde Film 1916-1989 (eds. Kamila Kuc and Michael O’Pray, 2014). The author presents the volume, which familiarises the English speaking reader with the problematics of Polish avant-garde cinema. The book consists of previously published texts, which the reviewer considers its greatest fault – as it proved impossible to present a unitary vision of Polish experimental cinema. However selected chapters written by experts in the field, are highly praised.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 293-296
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abraham Goldfaden i teatr żydowski
Abraham Goldfaden and Yiddish Theater
Autorzy:
Taub, Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146916.pdf
Data publikacji:
1992-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Abraham Goldfaden
Mihail Eminescu
Boris Tomashevsky
teatr żydowski
Jewish theater
Opis:
Tematem artykułu jest dzieło Abrahama Goldfadena, uwzględniające szczegółową genezę jego działalności w Rumunii (w odwołaniu do ówczesnej prasy rumuńskiej) i w Rosji. To właśnie w tym wczesnym okresie kształtował się dramatyczny i teatralny styl Goldfadena i powstała większość jego klasycznych sztuk, odzwierciedlających życie i problemy Żydów mieszkających w tej części Europy, a także zderzenie tradycji z modernizującym się społeczeństwem. Autor artykułu przytacza różne opinie historyków na temat roli Goldfadena w dziejach teatru jidysz. Jako przykład jego twórczości podaje Czarodziejkę. Uzupełnieniem  artykułu są opublikowane w tym samym zeszycie: streszczenie Czarodziejki w opracowaniu Chonego Szmeruka oraz tłumaczenia kupletów z tej operetki przygotowane przez Dorotę i Tomasza Kuberczyków.
This article is devoted to the work of Abraham Goldfaden, taking into account in detail the origins of his work in Romania (making use of the Romanian press of the day) and in Russia. It is in those early days that Goldfaden’s dramatic and theatrical style had been forming and the majority of his classical plays, reflecting the life and problems of Jews living in this part of Europe, the encounter between tradition and modem society, had been written. The author of the article also cites various opinions of historians concerning Goldfaden’s role in the history of Yiddish theater. The article is supplemented in this issue by an example of Goldfaden’s writing: a summary of his Di kishef-makherin (The Witch), prepared by Chone Szhmeruk, as well as a translation of the couplets from this operetta, prepared by Dorota Kuberczyk and Tomasz Kuberczyk.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 57-76
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na temat datowania, autorstwa i historii obrazu Zaśnięcie Matki Boskiej w zbiorach Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie
Some Notes on the Dating, Authorship and History of the “Dormition of the Virgin Mary” in the Princes Czartoryski Museum in Cracow
Autorzy:
Spodaryk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23310819.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Izabela Czartoryska née Flemming
Princes Czartoryski Museum in Cracow
Gothic House in Puławy
Puławy
Cracow
Michael Lancz von Kitzingen
Master Georgius
church of St. Michael on the Wawel Hill
Cracow cathedral
Wawel
Sylwester Ożarowski
Izabela z Flemmingów Czartoryska
Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie
Dom Gotycki w Puławach
Kraków
Michał Lancz von Kitzingen
Mistrz Jerzy
kościół św. Michała na Wawelu
katedra krakowska
Opis:
Obraz Zaśnięcie Matki Boskiej, pochodzący z kolegiaty św. Michała na Wawelu, obecnie w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie (nr inw. MNK XII-341), był wielokrotnie omawiany w literaturze przedmiotu, ale przyjęte w nauce poglądy na temat jego datowania i autorstwa powielają ustalenia z 1956 r. W artykule podjęto próbę ponownego rozpatrzenia tych kwestii na podstawie lepiej obecnie rozpoznanych źródeł pisanych, wyników badań konserwatorskich oraz fotografii w podczerwieni. Autor dowodzi, że omawiany obraz powstał ok. roku 1522 i jest dziełem Michała Lancza z Kitzingen. Ponadto w tekście omówiono dzieje obrazu i historię jego konserwacji.
The painting Dormition of the Virgin Mary, acquired from the collegiate church of St. Michael on the Wawel Hill and currently in the Princes Czartoryski Museum in Cracow (inv. no. MNK XII-341), was many times discussed in specialist literature, but the accepted scholarly views on its dating and authorship replicated the findings of 1956. This article constitutes an attempt at a reconsideration of these issues on the basis of written sources, which by now have been more thoroughly studied, the results of conservation research, as well as infrared photographs. The author argues the painting in question was executed ca. 1522 and should be attributed to Michael Lancz von Kitzingen. In addition, the author discusses some issues in the history of the paining and the course of its conservation over the years.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 3; 47-82
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Don Kichot i antropozofia: O tym, jak aktor Michaił Czechow pragnął zagrać rolę Rycerza Smętnego Oblicza i dlaczego roli tej nie zagrał
Don Quixote and Anthroposophy: How the Actor Mikhail Czekhov Wanted to Play the Knight of the Sad Countenance and Why He Did Not
Autorzy:
Osińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36121832.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Czechow
Don Kichot
antropozofia
Rudolf Steiner
Nadieżda Pawłowicz
Michael Chekhov
Don Quixote
antroposophy
Nadezdha Pavlovich
Opis:
Michaił Czechow pozostawił kilka świadectw pracy nad rolą Don Kichota, najbardziej znane są Rozmyślania o Don Kichocie  (1926) i Dziennik o Kichocie (1928). Do premiery spektaklu w teatrze MChAT Drugi nigdy nie doszło, a Czechow roli tej nie zagrał ani w Rosji, ani na emigracji. W artykule podjęto próbę rozszyfrowania uwag aktora o postaci rycerza w kontekście antropozofii, która w tym okresie była dla niego inspiracją zarówno w pracy nad rolą, jak i własnym rozwoju duchowym. Sięgnięcie do dokumentów, w tym do stenogramów dyskusji wokół planowanej inscenizacji oraz do korespondencji aktora z jedną z autorek pierwszej adaptacji powieści - Nadieżdą Pawłowicz, pozwoliło wnikąć w paradoksalne na pierwszy rzut oka postrzeganie postaci rycerza przez aktora. Czechow widział w nim postać "lucyferyczną" i krytycznie oceniał jego idealizm. Zestawienie poglądów aktora z opiniami działaczy bolszewickich tłumaczy, dlaczego przychylał się do narzucanej przez cenzurę interpretacji powieści Cervantesa, a jednocześnie odsłania prawdziwe motywy jego własnej interpretacji. Przyczyną niepowodzenia w zmaganiu się z rolą Kichota była nieprzystawalność wizji aktora do powieści Cervantesa, co uniemożliwiło stworzenie zadowalającej adaptacji dzieła. Zarazem pracę nad rolą Kichota można potraktować jako etap w rozwoju Czechowa, zainspirowanego naukami Rudolfa Steinera.
Mikhail Chekhov left several documents of his work on the role of Don Quixote, the best-known being the Meditation on Don Quixote (1926) and The Quixote Journal (1928). The planned premiere at the Moscow Art Theatre II never took place, and Chekhov did not play this part either in Russia or in exile. This article  interprets the actor’s remarks about the knight in the context of anthroposophy, which at that time inspired both Chekhov’s work on the role and his spiritual development. Consulting archival material, including the transcripts of discussions about the planned staging and the actor’s correspondence with one of the authors of the first adaptation of the novel, Nadezhda Pavlovich, provides insight into Chekhov’s seemingly paradoxical perception of the figure of Don Quixote. The actor saw him as a “Luciferian” character and was critical of his idealism. The juxtaposition of Chekhov’s views with those of Bolshevik activists explains why he was ready to endorse the censorship-imposed interpretation of Cervantes’s novel, and at the same time reveals the actual motivations of his own reading. The reason for the actor’s failure in struggling with the role of Quixote was the incompatibility between his vision and Cervantes’s text, which made it impossible to create a satisfactory adaptation. His work on the role of Quixote can be treated as a stage in Chekhov’s development at a time when he was inspired by the teachings of Rudolf Steiner.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 1; 145-162
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies