Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Cichoń, W." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
„Korfulamu” – podróże przez czas w kinie Theodorosa Angelopoulosa
„Korfulamu” – Journeys Through Time in the Films of Theodoros Angelopoulos
Autorzy:
Cichoń, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340637.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Theodoros Angelopoulos
kino greckie
podróż
czas
Greek cinema
journey
time
Opis:
Ważną figurą w twórczości Theodorosa Angelopoulosa jest uchodźca, a wielu z jego bohaterów ma właśnie taki status. Co jednak istotne, czują się oni uchodźcami niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Są skazani na tułaczkę, na ciągłą podróż z miejsca na miejsce w poszukiwaniu upragnionego domu. Angelopoulos podkreślał, że także jego filmy są poszukiwaniem i dlatego każdy z nich jest podróżą. Tematyka ta jest u niego w dużym stopniu powiązana z kategorią czasu. Podróż powinniśmy bowiem rozumieć w możliwie szerokim sensie, także jako życie człowieka. Reżyser poświęca wielką uwagę upływowi czasu, czego dowodem są takie filmy, jak Wieczność i jeden dzień czy Podróż na Cyterę. Wzajemne powiązanie czasu i tematyki podróży wydaje się jedną z najgłębszych intencji greckiego twórcy. W artykule Cichoń podejmuję próbę interpretacji filmów Angelopoulosa jako swoistych podróży przez czas.
An important figure in the work of Theodoros Angelopoulos is the refugee, and many of his characters have just such a status. Importantly however they consider themselves refugees regardless of the place in which they find themselves. They are condemned to travel, to an everlasting journey from place to place in search of home they covet so much. Angelopoulos emphasized that his films are also a search or a quest and that is why each of them is a journey. In his work this subject is largely related to the category of time. We should understand travel in the broadest sense possible, also as human life. The director devotes great attention to the passage of time, as evidenced by such films as Eternity and a Day or Voyage to Cythera. The interrelation of time and the theme of travel seems to be one of the deepest intentions of the Greek artist. In the article, Cichoń attempts to interpret Angelopoulos’ films as specific journeys through time.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 145-156
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deleuze’a walka z kliszami, czyli o poszukiwaniu widzialności w kinie słów kilka
Deleuze’s Struggle With Clichés, or a Couple of Words on Searching for Visibility in Cinema
Autorzy:
Cichoń, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341024.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Gilles Deleuze
slow cinema
klisze
Michelangelo Antonioni
clichés
Opis:
Jednym z centralnych problemów książki Gilles’a Deleuze’a poświęconej kinematografii są klisze, które francuski filozof przeciwstawia obrazom prawdziwym. Podział ten ma zasadniczy wpływ na rozważania prowadzone przez Deleuze’a. Klisze rozumiane jako zubożałe obrazy reprezentują szeroko pojęte kino głównego nurtu, a szczególnie kino amerykańskie. Myśliciel chce – jak się wyraża – wyrwać kliszom obrazy. W swoich dociekaniach taką możliwość odnajduje między innymi dzięki filmom Antonioniego. Poszukiwania, które prowadził Deleuze, zdają się zbieżne ze współczesnymi tendencjami w kinie artystycznym, które możemy nazwać poszukiwaniem nowego kina. Szczególną tego egzemplifikacją jest slow cinema, nurt w kinematografii, który poszukuje tego, co Deleuze nazwałby prawdziwą widzialnością. Niniejszy artykuł jest próbą zastosowania teorii kina Gilles’a Deleuze’a do opisu slow cinema oraz ukazanie specyficznego – kontemplacyjnego – nastawienia do obrazu filmowego.
One of the central problems of Gilles Deleuze’s book devoted to cinematography are cliches that the French philosopher contrasts with real images. This distinction has a fundamental impact on Deleuze’s deliberations. Cliches understood as impoverished images represent broadly understood mainstream cinema, especially American cinema. The philosopher wants - as he expresses it - to snatch the images from cliches. In his mvestigations he finds such a possibility, among others, thanks to films by Antonioni. The research carried out by Deleuze seem to coincide with the contemporary trends in art cinema, which we might call the search for a new cinema. A special example of this is slow cinema, a trend in cinematography that seeks what Deleuze would call true visibility. This article is an attempt to apply Gilles Deleuze’s theory of cinema to the description of slow cinema and to show a specific - contemplative - attitude towards film image.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 249-261
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies