Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "1970s" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Na manowcach przygody. Esej filmowy i polskie kino lat 70.
    On the Backroads of Adventure: Film Essay and Polish Cinema of the 1970s
    Autorzy:
    Stelmach, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341078.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    esej filmowy
    modernizm
    Krzysztof Zanussi
    Tadeusz Konwicki
    Wojciech Wiszniewski
    Bogdan Dziworski
    Grzegorz Królikiewicz
    film essay
    modernism
    Opis:
    Celem artykułu jest nakreślenie specyfiki eseju filmowego jako gatunku charakterystycznego dla powojennego kina modernistycznego, rozwijającego się szczególnie w Europie w latach 50., 60. oraz 70. Jego hybrydyczność, idiosynkrazje formalne oraz niejednoznaczność treściowa jawią się w tym ujęciu jako konsekwencja właściwego dla nowoczesności zwątpienia w poznawcze możliwości i estetyczną koherencję tradycyjnych form, a także jako dowód wyeksponowania autorskiego głosu i dyskursywnych form wyrazu. Na tym tle jako eseje filmowe można odczytywać także dość liczne przykłady polskiego kina późnomodernistycznego. Występują one w dwóch zasadniczych wariantach – punktem wyjścia pierwszego jest fikcyjna opowieść (a reprezentantami np. Iluminacja Krzysztofa Zanussiego czy Jak daleko stąd, jak blisko Tadeusza Konwickiego), drugi stanowi kreacyjną i dyskursywną odmianę dokumentu (jest reprezentowany przez tzw. dokumenty kreacyjne Wojciecha Wiszniewskiego, Bogdana Dziworskiego czy Grzegorza Królikiewicza).
    The aim of the article is to outline the characteristics of the film essay as a genre typical of post-war modernist cinema, developed especially in Europe in the 1950s, 1960s and 1970s. Its hybridity, formal idiosyncrasies and content ambiguity appear in this approach as a consequence of the doubts, that are typical for modernity, in the cognitive possibilities and aesthetic coherence of traditional forms, as well as proof of displaying the author’s voice and discursive forms of expression. In the context of this background one can also consider quite numerous examples of late-modernist Polish cinema as film essays. They occur in two basic variants – the first one is a fictional story (represented for example by Krzysztof Zanussi’s Illumination or Tadeusz Konwicki’s How Far, How Near), the second is a creative and discursive version of the document (represented by so-called creative documents of Wojciech Wiszniewski, Bogdan Dziworski or Grzegorz Królikiewicz).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 95-105
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wobec zła. Problem gnozy w polskich filmach Andrzeja Żuławskiego z lat 70.
    Facing Evil: The Problem of Gnosis in Andrzej Żuławski’s Polish Films of the 1970s
    Autorzy:
    Maron, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850872.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Żuławski
    film polski
    gnoza
    zło
    Apokalipsa
    Polish film
    gnosis
    evil
    Apocalypse
    Opis:
    W artykule zostały omówione trzy filmy Andrzeja Żuławskiego z lat 70. – Trzecia część nocy (1971), Diabeł (1972) i Na srebrnym globie (1976-1977/1986-1987) – w kontekście inspiracji i podobieństw z gnozą rozumianą jako nurt doświadczenia i myślenia egzystencjalnego (Hans Jonas), religijnego (Kurt Rudolph) i ideologicznego (Eric Voegelin), a także jako „mit artystyczny” (Hans Blumenberg), umożliwiający opowieść o ambiwalencji kondycji ludzkiej. Zasadniczym tematem twórczości filmowej Żuławskiego, podobnie jak wszelkiej gnozy, jest pytanie o przyczyny zła oraz problem wyobcowania człowieka oraz kwestia poznania siebie i świata. Motywy gnostyczne pojawiają się w filmach reżysera w czterech zasadniczych aspektach: jako wizja świata naznaczonego upadkiem i działaniem zła; w doświadczeniach bohaterów, zazwyczaj nadwrażliwych, przeżywających apokaliptyczne iluminacje; w doświadczeniach miłości i erotyki, będących dla bohaterów przyczyną wstrząsu poznawczego; i wreszcie jako koncepcja sztuki jako buntu.
    The article concerns three Polish films directed by Andrzej Żuławski in the 1970s: Trzecia część nocy (The Third Part of Night, 1971), Diabeł (The Devil, 1972) and Na srebrnym globie (On the Silver Globe, 1976-77/1986-87). It discusses them in the context of inspirations and similarities with gnosis, understood as a trend of existential (Hans Jonas), religious (Kurt Rudolph) and ideological (Eric Voegelin) experience and thinking, as well as an “artistic myth” (Hans Blumenberg), making it possible to create a tale about the ambivalences of the human condition. The principal themes of Żuławski’s film works, common to all kinds of gnosis, are the question of the causes of evil and the problem of man’s alienation, as well as the related issues of self-cognition and cognition of the world. Gnostic motifs occur in Żuławski’s films in four basic aspects: as a vision of the world marked by downfall and the workings of evil; in the lives of protagonists, who are usually hyper-sensitive people, experiencing apocalyptical illuminations; in love and eroticism, which cause a cognitive shock in the protagonists, and, finally, on a more general level, in the idea of art as rebellion.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 117; 50-76
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryzys i rewolucja: Kształtowanie się estetyki Teatru Ósmego Dnia na początku lat siedemdziesiątych
    Crisis and Revolution: The Developing Aesthetics of the Theatre of the Eighth Day in the Early 1970s
    Autorzy:
    Tyszka, Juliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432285.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Teatr Ósmego Dnia
    teatr studencki
    teatr alternatywny
    zespół teatralny
    PRL
    Theatre of the Eighth Day
    student theater
    alternative theater
    theatre ensemble
    Polish People’s Republic
    Opis:
    Artykuł dotyczy działalności Teatru Ósmego Dnia w latach 1971–1975. Autor stawia tezę, że był to przełomowy okres w historii „Ósemek”, w którym zespół w nowym składzie zredefiniował metody pracy, sposób rozumienia misji teatru, założenia estetyczno-ideowe oraz strategie nawiązywania porozumienia z publicznością. Chłodno przyjęte przez krytykę spektakle Wizja lokalna (1973) oraz Musimy poprzestać na tym, co nazwano rajem na ziemi (1975) odegrały kluczową rolę w procesie przemian i dochodzenia do rozwiązań, które zaowocowały nowym spojrzeniem na egzystencjalny wymiar aktorstwa oraz społeczną rolę teatru. Na podstawie analizy autorefleksyjnych wspomnień członków zespołu, dokumentów przechowywanych w archiwum teatru oraz recepcji tych dwóch spektakli autor rekonstruuje ten proces oraz przedstawia jego wewnętrzne i zewnętrzne uwarunkowania.
    This article concerns the activity of Poznań’s Theatre of the Eighth Day (Teatr Ósmego Dnia) between 1971 and 1975. The author argues that this was a critical period in its history, when the new ensemble redefined its working methods, its view of the theater’s mission, aesthetic and ideological principles, and strategies of establishing an understanding with the audience. Although not received favourably by critics, the performances Wizja lokalna (Inspection of a Scene of Crime, 1973) and Musimy poprzestać na tym, co nazwano rajem na ziemi (We Must Confine Ourselves to an Earthly Paradise, 1975) were crucial for the process of the theater’s transformation and arriving at solutions that resulted in a new look at the existential dimension of acting and the social role of theater. Based on an analysis of self-reflective memories of ensemble members, documents stored in the theater’s archives, and the reception of the two performances, the author reconstructs this process and presents its internal and external conditions.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 171-191
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filmy reżyserek generacji lat 60. i 70. wobec kina Krzysztofa Kieślowskiego
    Films of Women Film Directors of the 1960s and 1970s Generation in Relation to the Work of Krzysztof Kieślowski
    Autorzy:
    Podsiadło, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341062.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Krzysztof Kieślowski
    Małgorzata Szumowska
    Iwona Siekierzyńska
    Ewa Stankiewicz
    Opis:
    Artykuł traktuje o dialogu między kinem reżyserek filmowych należących do generacji twórców urodzonych w latach 60. i 70. a kinem Krzysztofa Kieślowskiego. Filmy Małgorzaty Szumowskiej, Iwony Siekierzyńskiej i Ewy Stankiewicz – dzięki nawiązaniom do dzieł twórcy, który był jednym z filarów Kina Moralnego Niepokoju, czyli ostatniej wyrazistej filmowej formacji pokoleniowej – odwołują się do rozpoznawalnego przez publiczność idiomu kina autorskiego. Odniesienia te potwierdzają status przywoływanych dzieł w funkcji autorytetu bądź co najmniej podkreślają wagę, jaką odegrały one w przeszłości. Na tym tle zastanawiający jest brak bezpośrednich nawiązań reżyserek filmowych do utworów ich kinowych poprzedniczek.
    The article deals with the dialogue between the cinema of women film directors be- longing to the generation of artists born in the 1960s and 1970s and the cinema of Krzysztof Kieślowski. The films by Małgorzata Szumowska, Iwona Siekierzyńska and Ewa Stankiewicz - thanks to references to the work of Kieślowski, which was one of the pillars of the Cinema of Moral Anxiety, that is the last easily recognizable film gene- ration formation - appeal to the idiom of the author’s cinema that is recognizable by the audience. These references confirm the status of the referenced works as a source of authority, or at least emphasize the importance they played in the past. Against this background, the lack of direct references of the film directors to the works of their cine- matic female predecessors is puzzling.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 91-104
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kino mocnego uderzenia. Polska muzyka rockowa w polskim filmie dokumentalnym lat 60. i 70.
    The Cinema of "Big Beat": Polish Rock Music in Polish Documentary Films of the 1960s and 1970s
    Autorzy:
    Pławuszewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342078.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino polskie
    film dokumentalny
    polski rock
    Polish cinema
    documentary
    Polish rock music
    Opis:
    Polska muzyka rockowa to, rzecz jasna, przede wszystkim konkretni artyści i ich dźwiękowo-tekstowa twórczość (której początki datuje się na przełom lat 50. i 60.). Ta trwająca już ponad półwiecze historia ma jednak wartego wspomnienia sekundanta – jest nim kino dokumentalne. Artykuł prezentuje przejawy tego muzyczno-filmowego spotkania w latach 60. i 70., kiedy polski bigbit rozwijał się, przybierał coraz ambitniejsze formy, ale też przeżywał okresy kryzysu. Film dokumentalny pewne aspekty tych zjawisk zapisał na taśmie – zarówno w postaci reportaży Polskiej Kroniki Filmowej, jak i krótkometrażowych produkcji (wyróżniają się tu Mocne uderzenie. Opus II Andrzeja Trzosa i Krzysztofa Szmagiera oraz Sukces Marka Piwowskiego). Choć materiał badawczy nie jest obfity ilościowo, to przyjrzenie mu się z perspektywy analityczno-historycznej prowadzi do wielu ciekawych odkryć, będących też koniecznym punktem wyjścia dla namysłu nad kolejnymi dekadami styku polskiego rocka i dokumentu.
    Polish rock music of course means certain artists and their work in text and sound (dating back to the turn of the 1950s and 1960s). Polish Rock, now over half a century old, has a worthy companion in documentary film. The article presents the meeting points of Rock and film during the 1960s and 1970s, when Polish rock music was developing, taking on most ambitious forms, but when it also experienced moments of crisis. Some aspects of this were recorded in documentaries - both in the form of the Polish newsreel and short documentaries (especially Big Beat. Opus II by Andrzej Trzos and Krzysztof Szmagier and Success by Marek Piwowski). Although research material is not abundant in quantity, its analysis taking into account its historical context leads to many interesting discoveries, which are a necessary starting point for further reflection on successive decades of coexistence of Polish rock music and the documentary.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 105-120
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70.
    Bohdan Poręba’s “Hubal” and Stanisław Różewicz’s “Passion” – the Dispute on Romanticism in Polish Cinema of the 1970s
    Autorzy:
    Maron, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342059.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Bohdan Poręba
    Stanisław Różewicz
    romantyzm
    Edward Dembowski
    romanticism
    Opis:
    Hubal (1973) Bohdana Poręby i Pasja (1977) Stanisława Różewicza to dwa filmy, które w odmienny sposób nawiązują do wolnościowych aspektów polskiej tradycji romantycznej, a ich znaczenia są ściśle związane z kontekstem politycznym lat 70. W obu dziełach pojawia się szereg typowo polskich toposów romantycznych oraz klisz związanych z romantyzmem, takich jak motyw czynu niepodległościowego, motyw ofiary złożonej w sytuacji skazanej na klęskę czy wreszcie kluczowa dla obu filmów figura romantycznego bohatera – niezłomnego buntownika. Istnieje jednak istotna różnica między podejściem obu twórców do tych motywów. Hubal jest bowiem filmem, w którym elementy „legendy romantycznej” zostały wykorzystane jako czynnik perswazyjny mający na celu zawłaszczenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych przez oficjalny dyskurs państwowy tworzony przez władze PRL. Natomiast Pasja to dzieło, w którym pojawia się autentyczna refleksja historyczna oraz ważne pytania dotyczące sensu rewolucyjnego i niepodległościowego działania, jak również niebezpieczeństw z nim związanych. Kwestie te zostały postawione przez reżysera w oparciu o filmową opowieść o wydarzeniach tzw. Rewolucji Krakowskiej 1846 r. i losach jej przywódcy Edwarda Dembowskiego. Oba filmy można interpretować w kontekście sytuacji narastającego kryzysu politycznego i napięcia społecznego w Polsce lat 70. Autor artykułu omawia ten kontekst, odnosi się do romantycznej filozofii Edwarda Dembowskiego oraz kreśli recepcję krytyczną filmów Poręby i Różewicza.
    Bohdan Poręba’s Hubal (1973) and Stanisław Różewicz’s Passion (1977) are two films that in a different way refer to the libertarian aspects of the Polish romantic tradition and their meanings are closely linked to the political context of the 1970s. In both works there are a number of typical Polish romantic topoi and cliches associated with romanticism, such as the motif of an act of independence, the theme of sacrifice made in a situation where victory is impossible, or finally the key figure for both of these films – the romantic hero – an indomitable rebel. However, there is an important difference between the approach of both artists to these themes. Hubal is in fact a film in which the “romantic legends” were used as a persuasive factor aimed at appropriating traditional notions of history by official state discourse created by the communist authorities. In contrast Passion is a work in which there is a genuine historical reflection and important questions are asked about the meaning of revolutionary and independence action as well as dangers associated with it. These issues have been raised by the director in the film based on the story of the events of the so called Cracow 1846 revolution and the fate of its leader Edward Dembowski. Both films can be interpreted in the context of the growing political crisis and social tension of the 1970s Poland. The article discusses this context, refers to the romantic philosophy of Edward Dembowski and outlines the critical reception of films by Poręba and Różewicz.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 123-140
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szeryf z komitetu powiatowego. O wizerunku sekretarza PZPR w kinie polskim lat 70.
    The Sheriff of the County Party Committee: The Image of the Communist Party Secretary in Polish Cinema of the 1970s
    Autorzy:
    Zwierzchowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342068.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    PZPR
    PRL
    komunizm
    Polish United Workers' Party
    Polish People's Republic
    communism
    Opis:
    Celem artykułu jest rekonstrukcja szczególnej filmowej reprezentacji funkcjonariuszy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w kontekście przemian w partii i jej społecznego postrzegania w latach 70. Analizując filmy Gdzie woda czysta i trawa zielona (1977) Bohdana Poręby i Wysokie loty (1978) Ryszarda Filipskiego, jak również wcześniejszą Linię (1974) Kazimierza Kutza, autor zastanawia się, jaki był kontekst ich powstania, w jaki sposób były konstruowane postacie sekretarzy, jakie problemy uważano za najważniejsze, jak te filmy były postrzegane w kontekście ówczesnego kina. Aby odpowiedzieć na te pytania, oprócz filmów trzeba uwzględnić także stenogramy komisji kolaudacyjnych oraz kolejne wersje scenariuszy i scenopisów, jak również recepcję prasową. Pozwala to ukazać, jaką rolę i sensy przypisywano tym filmom, jak również wskazać na dystans, jaki dzielił oficjalną recepcję od ich rzeczywistego znaczenia.
    The purpose of this article is the reconstruction of film representation of the officers of the PZPR (Polish United Workers’ Party) in the context of changes in the party and its public perception in the 1970s. The author in his analysis of Bohdan Poręba’s Where the Water Is Pure and the Grass Is Green (1977) and Ryszard Filipski’s High Flights (1978), and the earlier The Line (1974) by Kazimierz Kutz, considers the context of their creation, how were the characters of the party secretaries constructed, which problems were considered to be most important and how were these films perceived in the context of the contemporary cinema. In order to answer these questions what needs to be considered apart from films, are the transcripts of the approval committees and subsequent versions of screenplays and storyboards, as well as press reception. This reveals the role and meanings attributed to the films, as well as the distance that divided the official reception from their actual meaning.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 108-122
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój sztuki operatorskiej w latach 60. i w pierwszej połowie lat 70. Europa, USA, Polska
    The Development of the Art of Cinematography in the 1960s and in the First Half of the 1970s. Europe, USA, Poland
    Autorzy:
    Maron, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340626.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    sztuka operatorska
    technologia filmowa
    art of cinematography
    technology of film
    Opis:
    W artykule podjęty został problem wzajemnej zależności rozwoju technologii filmowej i przemian estetycznych w filmie artystycznym w okresie tzw. kina modernistycznego, w latach 60. i w pierwszej połowie lat 70. XX w. W pierwszej części artykułu przedstawiona została rola operatorów francuskich (m.in. Raoul Coutard), angielskich (m.in. Walter Lassally), włoskich (m.in. Carlo di Palma, Vittorio Storaro) i amerykańskich (m.in. Haskel Wexler, Adam Holender) w powstawaniu nowatorskich efektów ekranowych. Druga cześć artykułu dotyczy rozwoju technologii i sztuki operatorskiej w Polsce. Przypomniane zostały m.in. przełomowe dokonania Jerzego Wójcika w zakresie filmu czarno-białego oraz przemiany zachodzące w filmie polskim na przełomie lat 60. i 70., związane z wykorzystaniem przez polskich autorów zdjęć filmowych, zwłaszcza Zygmunta Samosiuka i Witolda Sobocińskiego, artystycznych możliwości taśmy barwnej Kodaka. Połowa lat 70., mimo trudnej sytuacji ekonomicznej polskiej kinematografii, jawi się jako okres nowych tendencji i możliwości filmu polskiego związanych z wysoką świadomością artystyczną polskich operatorów, przyswajaniem przez nich zmian technologicznych, a także z nowymi, neoawangardowymi trendami pojawiającymi się w tym okresie w sztuce polskiej (Warsztat Formy Filmowej).
    The article addresses the problem of the mutual dependence of the development of film technology and aesthetic changes in the artistic film during the so-called modernist cinema, in the 1960s and in the first half of the 1970s. In the first part of the article the role of French (including Raoul Coutard), English (including Walter Lassally), Italian (including Carlo di Palma, Vittorio Storaro) and American cinematographers (including Haskel Wexler, Adam Holender) in the creation of innovative screen effects is presented. The second part of the article deals with the development of technology and the art of cinematography in Poland. We are reminded of, among others, Jerzy Wójcik’s ground breaking achievements in the field of black and white film and the changes taking place in the Polish film at the turn of the 1960s and 1970s, related to the use of artistic possibilities of Kodak colour tape by Polish cinematographers, especially Zygmunt Samosiuk and Witold Sobociński. Mid-1970s, despite the difficult economic situation of Polish cinema, appears as a period of new tendencies and possibilities of Polish film connected with high artistic consciousness of Polish cinematographers, absorption of technological changes, as well as new, neo-avant-garde trends appearing in this period in Polish art (Film Form Workshop).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 261-273
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies