Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Taboo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Этимология русского диалектного слова анчутка
    Autorzy:
    Kregždys, Rolandas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676956.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    hypokoristic
    hybrid composite
    deverbativum
    morphotactical rearrangement
    phenomenon taboo
    Opis:
    The etymology of the Russian dialectal lexeme aнчуткаThe article deals with the etymological analysis of Russ. dial. анчýтка 'devil, demon; Antichrist; hobgoblin, water-sprite, familiar, sylvan; trollop; poor person; pickle; curse'. The precondition is made, that it reflects multipartite derivative: prefix Russ. на-+ radix Russ. чуд- [with secondary -m- (phonetic recording) instead of etymological -д-] + suff. -ка → *начудкa. Being based on the made lexeme analysis, Russ. dial. анчýтка is explained as primordially Russian (!!!) word, which contrarily V. N. Toporov's hypothesis by no means could be compared with the water space birds names. Due to such decision it can not be explained as Baltism either. By virtue of it, determination of the Protobaltic tribes presumptive borders of their residing territory in Russia, according to areal distribution of the word, is not possible.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2011, 35
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z historii leksemów: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać się
    Autorzy:
    Krótki, Zuzanna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645216.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    semantics
    history of the Polish language
    taboo
    vulgarism
    Opis:
    From the history of the lexemes gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać sięThe present article undertakes a semasiological analysis of four Polish vulgarisms associated with sexual intercourse: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać się. Taking is the point of departure their etymology, it investigates the changes in the meanings of these units.It was discovered that initially the analysed lexemes communicated a very wide range of content, far from their contemporary semantic structure. Successively, some of their senses were rearranged, causing these units to become attributed to animal copulation and later to human sexual intercourse. However, it was until the mid-20th century that the analysed verbs have come to play the role of vulgarisms. Z historii leksemów: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać sięW artykule poddano analizie semazjologicznej cztery polskie wulgaryzmy wiązane ze stosunkiem seksualnym, tj.: gzić się, grzać się, parzyć się i bzykać się. Wychodząc od etymologii, badano zmiany w znaczeniach tych jednostek.Okazało się, że analizowane leksemy początkowo posiadały bardzo szerokie treści, dalekie ich współczesnej strukturze semantycznej. Sukcesywnie dochodziło jednak do przeszeregowania niektórych sensów, na skutek czego badane jednostki wpierw zaczęto odnosić do zwierzęcej kopulacji, natomiast nieco później do ludzkiego współżycia. Rolę wulgaryzmów analizowane czasowniki zaczęły odgrywać jednak dopiero w połowie XX wieku.
    Źródło:
    Adeptus; 2016, 8
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „O czym nie można mówić, o tym trzeba milczeć”? – obszary językowo tabuizowane w tekstach prasowych z okresu żałoby narodowej po śmierci Józefa Piłsudskiego
    “Whereof one cannot speak, thereof one must be silent” – areas tabooed linguistically in press texts during the national days of mourning after Józef Piłsudski’s death
    Autorzy:
    Rogalska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969052.pdf
    Data publikacji:
    2014-04-02
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    taboo
    mourning
    press 1930s
    euphemism
    censorship
    tabu
    żałoba
    prasa lat 30.
    eufemizm
    cenzura
    Opis:
    This article discusses issues concerning press text taboo during the national days of mourning after Józef Piłsudski’s death. The source of the material are texts printed in the daily press dated 13.05-19.05.1935. The article discusses both taboo on the formal plane (euphemisms of death and its various aspects), and taboo on a semantic plane (taboo subjects), as well as relationship between taboo and censorship (individual and institutional/public). Its aim is to collect and to analyse euphemisms connected with mourning in the press discourse in the 1930s, especially euphemisms of lexemes: corpse and death. The article discusses also the rhetorical function of taboo subjects defined in connection with Marshal Piłsudski’s death.
    Artykuł omawia zagadnienie tabu w czasie żałoby narodowej po śmierci Józefa Piłsudskiego. Materiał stanowią teksty prasowe drukowane na łamach dzienników (zróżnicowanych światopoglądowo) w dniach 13.05.1935-19.05.1935 r. Omówione zostaje zarówno tabu w planie wyrażania (eufemizmy śmierci i obszarów z nią związanych), jak i tabu w planie treści (tematy tabu), a także relacje między tabu i cenzurą (wewnętrzną i zewnętrzną). Celem artykułu jest zebranie i analiza eufemizmów związanych z żałobą, szczególnie eufemizmów leksemów trup i śmierć, w dyskursie publicystycznym lat 30. XX w. oraz omówienie retorycznych funkcji tematów tabu wyznaczanych w związku ze śmiercią marszałka Piłsudskiego.
    Źródło:
    Adeptus; 2014, 3; 51-65
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pokłosie”, poGrossie i kibice polskości
    Autorzy:
    Forecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643703.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Holocaust
    margins of the Holocaust
    film
    discourse
    anti-Semitism
    nationalism
    right-wing politicians
    taboo
    public history
    Opis:
    "Aftermath", after-Gross and the fans of PolishnessAftermath was released in the late 2012. Its director, Władysław Pasikowski, had previously been famous for his violent action films with strong male protagonists. He has also written some of the most sexist dialogues in the history of Polish cinema, as well as a number of lines, often obscene, which have become catchphrases and slogans present every day in the pop culture.His latest film, however, tackles a completely different issue – this thriller-cum-western tells a story that is decidedly contemporary, but nevertheless inspired by the events that took place in Jedwabne (described by Jan Tomasz Gross in his book Neighbors). Aftermath does not attempt to provide a reconstruction of the events that took place “on the margins of the Holocaust” (including Jedwabne). However, it clearly hints at the issue of the Polish contribution to the extermination of Jews and the impact of the conspiracy of silence having been broken. The film gave rise to a heated debate, which rippled through the Polish media for as long as two months after its release. This article is an attempt to analyse and interpret the words and ideas that appeared in the debate. „Pokłosie”, poGrossie i kibice polskościWraz z końcem 2012 roku odbyła się premiera filmu fabularnego Pokłosie w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Ten bardzo popularny polski reżyser znany był dotychczas przede wszystkim z mocnych filmów sensacyjnych o twardych mężczyznach. Zasłynął także jako autor bodaj najbardziej seksistowskich dialogów w polskim kinie oraz rozmaitych i częstokroć wulgarnych kwestii wypowiadanych przez bohaterów, z których wiele do dziś funkcjonuje w popkulturze na prawach popularnych cytatów.W swoim najnowszym filmie Pasikowski sięgnął jednak po zupełnie inny temat. W konwencji thrillera z elementami westernu opowiedział historię jak najbardziej współczesną, ale w zdecydowany spósob zainspirowaną wydarzeniami w Jedwabnem, opisanymi przez Jana Tomasza Grossa w książce Sąsiedzi. Pokłosie nie stanowi jednak próby faktograficznej rekonstrukcji tego, co działo się na „obrzeżach Zagłady”, w tym również w Jedwabnem, lecz jednoznacznie dotyka problemu polskiego współudziału w zagładzie Żydów i konsekwencji związanych ze złamaniem ukonstytuowanej wokół tego faktu społecznej zmowy milczenia. Film wywołał gorącą dyskusję, która toczyła się w ogólnopolskich mediach przez niemal dwa miesiące od jego premiery. Podstawowym celem artykułu jest próba analizy oraz interpretacji słów i myśli wypowiedzianych w czasie jej trwania.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Job Was Being Done: A Conversation About Dominika Macocha’s Video-sculptural Installation “50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E”
    Robota robiona była. O instalacji wideo-rzeźbiarskiej „50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E” Dominiki Macochy rozmawiają Elżbieta Janicka, Konrad Matyjaszek, Xawery Stańczyk, Katrin Stoll i Anna Zawadzka
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Matyjaszek, Konrad
    Stańczyk, Xawery
    Stoll, Katrin
    Zawadzka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407479.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Dominika Macocha
    antysemityzm
    tabu
    świadek
    skażone krajobrazy
    Martin Pollack
    zagłada Żydów
    fetyszyzm narracyjny
    antisemitism
    taboo
    witness
    bystander
    contaminated landscapes
    Holocaust
    narrative fetishism
    Opis:
    This article is a record of a discussion concerning Dominika Macocha’s video-sculptural installation 50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E. The work deals with the uses of discourse and landscapes in mechanisms of camouflaging the crimes perpetrated on Jews by Poles during the Holocaust. The author lays bare and deconstructs these mechanisms – above all the mechanisms of  narrative fetishism of production of artificial landscape – drawing on examples from Biłgoraj county. In the course of the discussion, the work inspired a critical reassessment of the categories dominating the ways in which the Holocaust is currently described: (1) Martin Pollack’s category of contaminated landscapes, rooted in the ideology of two totalitarianisms; (2) the category of the witness / bystander, which conceals the observers’ participation in the scenario of the crime; and (3) the category of taboo, which is ambivalent considering the universal knowledge on the part of local communities about what happened to Jews from their localities. Reflection on the production of taboo leads the discussants to deliberate on the status of Jewish sources in the field of Holocaust studies. Collected since as early as the 1940s, and containing ample and detailed information about Polish crimes perpetrated on Jews, they are nevertheless not recognised as sources by Polish historians. The conversation is concluded by an attempt at recapitulating the present condition of Polish historiography in the light of the postulated new approach to sources.
    Niniejszy tekst stanowi zapis dyskusji poświęconej instalacji wideo-rzeźbiarskiej Dominiki Macochy pt. 50°31’29.7”N 22°46’39.1”E 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E. Dzieło artystki dotyczy dyskursywnych i krajobrazowych mechanizmów kamuflowania zbrodni na Żydach popełnionych przez Polaków podczas Zagłady. Macocha obnaża i dekonstruuje te mechanizmy – przede wszystkim mechanizm fetyszyzmu narracyjnego i mechanizm produkcji sztucznego krajobrazu – na przykładach zaczerpniętych z powiatu biłgorajskiego. Podczas dyskusji, z inspiracji pracą artystki, krytycznemu namysłowi poddane zostają następujące, dominujące współcześnie kategorie opisu Zagłady: 1. zaproponowana przez Martina Pollacka kategoria skażonych krajobrazów, wyrosła na gruncie ideologii dwóch totalitaryzmów; 2. kategoria świadka, maskująca udział obserwatorów w scenariuszach zbrodni; 3. kategoria tabu, ambiwalentna, jeśli wziąć pod uwagę powszechność wiedzy lokalnych społeczności o tym, co stało się z Żydami z ich miejscowości. Refleksja nad produkcją tabu prowadzi dyskutantów do namysłu nad statusem źródeł żydowskich w polu badań nad Zagładą. W źródłach tych bowiem, kompletowanych już od lat czterdziestych, znajdujemy wiele szczegółowych informacji o polskich zbrodniach na Żydach. Nie są one jednak rozpoznane jako źródła przez polskich historyków. Dyskusję kończy próba podsumowania współczesnej kondycji polskiej historiografii w świetle postulatu nowego podejścia do źródeł.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2020, 9; 1-34 (eng); 1-33 (pol)
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Names of Snakes in Latvian Texts of the Sixteenth and Seventeenth Centuries
    Nazwy węży w szesnasto- i siedemnastowiecznych tekstach łotewskich
    Autorzy:
    Trumpa, Anta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38436012.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    szesnasto- i siedemnastowieczne teksty łotewskie
    nazwy węży
    zmiany semantyczne
    tabu
    eufemizmy
    16th and 17th century Latvian texts
    names of snakes
    semantic changes
    taboo
    euphemisms
    Opis:
    This article analyses the naming of snakes in sixteenth- and seventeenth-century Latvian texts which are taken from the Corpus of Early Written Latvian Texts, containing the first Latvian dictionaries, religious texts, and some secular texts. The objective of the paper is to try to determine how precisely the translators of religious texts rendered names of snakes, and to ascertain whether any semantic changes have taken place, or whether religious texts show specific use. The study also aims to find out if taboo of dangerous animals, snakes in particular, and related euphemisation is reflected in early Latvian texts. The paper focuses on four Latvian words: čūska, odze, zalktis, and tārps; two of them, odze and zalktis, from the sixteenth and seventeenth centuries until present time, have undergone significant semantic changes, probably because of euphemisation triggered by taboo. Comparison with the Lithuanian language allows to conclude that such usage, different from Modern Latvian, is neither specificity of old texts, nor incompetence of translators, but rather historical language facts. It is also established that in the sixteenth and seventeenth centuries animals as well as plants were not so strictly separated in peoples’ minds, the borders between their names were more fluid, therefore any of snakes’ names could be attributed to any snake species in Latvia.
    Niniejszy artykuł analizuje nazwy węży w szesnasto- i siedemnastowiecznych tekstach łotewskich, pochodzących z korpusu wczesnego piśmiennictwa łotewskiego, zawierającego pierwsze łotewskie słowniki, teksty religijne i świeckie. Autorka podejmuje próbę ustalenia, jak dokładnie tłumacze tekstów religijnych przekładali nazwy węży, oraz wyjaśnienia, czy zachodziły w tym zakresie zmiany semantyczne i czy teksty religijne zawierają specyficzne użycia. Artykuł ma również na celu ustalenie, czy tabu w odniesieniu do groźnych zwierząt, zwłaszcza węży, i związana z nim eufemizacja znajdują odzwierciedlenie we wczesnych tekstach łotewskich. Analiza skupia się na czterech łotewskich leksemach: čūska, odze, zalktis i tārps. W okresie od XVI i XVII wieku do czasów współczesnych, dwa z nich, odze i zalktis, uległy znacznym zmianom semantycznym, prawdopodobnie wywołanym eufemizacją wynikającą z tabu. Porównanie z językiem litewskim pozwala stwierdzić, że takie użycie, odmienne niż we współczesnej łotewszczyźnie, nie wynika ze specyfiki wczesnych tekstów łotewskich ani z braku kompetencji tłumaczy, lecz z historii języka. Jak wykazano, w XVI i XVII wieku poszczególne zwierzęta i rośliny nie były tak mocno wyodrębnione w ludzkiej świadomości, granice pomiędzy ich nazwami były bardziej płynne, a zatem wszystkie omawiane nazwy można przypisać wszystkim gatunkom węży występującym na Łotwie.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2020, 44; 124-141
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies