Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "minority policy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Virtual communities as breathing spaces for minority languages: Re-framing minority language use in social media
    Autorzy:
    Belmar, Guillem
    Glass, Maggie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645331.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    minority language
    language promotion
    language policy
    social media
    virtual communities
    language revitalization
    breathing space
    translanguaging
    Opis:
    Virtual communities as breathing spaces for minority languages: Re-framing minority language use in social mediaConsidering that social media is increasingly present in our daily communicative exchanges, digital presence is an essential component of language revitalization and maintenance. Online communication has modified our language use in various ways. In fact, language use online is often described as hybrid, and boundaries across languages tend to blur. These are also characteristics of translanguaging approaches, which see language as fluid codes of communication. “Breathing spaces” are needed in order to achieve “sustainable translanguaging” practices for minority languages. The establishment of communities of performing minority language speakers in a digital environment raises the question whether these emerging virtual communities can take up the role of  breathing spaces for minority languages. Społeczności wirtualne jako przestrzeń życiowa dla języków mniejszościowych. Nowe spojrzenie na używanie języków mniejszościowych w mediach społecznościowychPonieważ media społecznościowe są coraz bardziej obecne w codziennej komunikacji, obecność języków mniejszościowych w świecie cyfrowym jest niezbędnym elementem dla ich zachowania i rewitalizacji. Komunikacja online przyniosła zmiany wielu aspektów użycia języka. Używanie języka w Internecie często określa się jako hybrydowe, a granice między językami często się zacierają. Te zjawiska cechuje również transjęzyczność (translanguaging), podejście które postrzega język jako płynne kody komunikacji. W przypadku języków mniejszościowych, osiągnięcie „zrównoważonej transjęzyczności” (sustainable translanguaging) wymaga „przestrzeni życiowej” do ich używania. Tworzenie wirtualnych społeczności posługujących się językami mniejszościowymi w świecie cyfrowym rodzi pytanie, czy mogąone pełnić rolę takiej przestrzeni.
    Źródło:
    Adeptus; 2019, 14
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spanish and Creole: Exploring Aspects of Minority and Minoritised Languages in Jamaica and Trinidad & Tobago
    Język hiszpański i języki kreolskie: sytuacja języków mniejszościowych i marginalizowanych na Jamajce oraz Trynidadzie i Tobago – rekonesans badawczy
    Autorzy:
    Hoyte-West, Antony
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44928885.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    polityka językowa
    języki mniejszościowe
    języki kreolskie
    Jamajka
    Trynidad i Tobago
    Karaiby anglojęzyczne
    language policy
    minority languages
    creole languages
    Jamaica
    Trinidad & Tobago
    Anglophone Caribbean
    Opis:
    As the two largest countries in the Anglophone Caribbean, the sole official language of both Jamaica and Trinidad & Tobago is English. This status, however, does not accommodate the historical and contemporary multilingualism common to both countries. Mindful of the islands’ colonial past, as well as their geographical proximity to Latin America, the government of Trinidad & Tobago has designated Spanish as the country’s official foreign language, and there have been calls for the same move to be made in Jamaica. Even though Spanish is very much a minority language in both nations in terms of the number of speakers, this move has associated implications for the education sectors. In addition, it has been argued that this mandate also denigrates autochthonous Creole languages, which are spoken widely in both countries but generally have no formal place in education or public life. Accordingly, this preliminary literature-based study examines relevant Jamaican and Trinidad & Tobago policies through the lens of the language policy model originally developed by Bernard Spolsky in 2004, which foregrounds the four interlinked concepts of national ideology, the role of English, a country’s sociolinguistic structure, and minority language rights. Particular attention will be focused on current initiatives regarding the latter, as well as seeking to examine how governmental emphasis on Spanish – given the existence of these local Creole languages – is viewed within the Jamaican and Trinidad & Tobago contexts.
    Jamajka oraz Trynidad i Tobago to dwa największe kraje anglojęzycznych Karaibów. Choć w każdym z nich język angielski stanowi jedyny język oficjalny, jego status nie uwzględnia wspólnej dla obu krajów historycznej i współczesnej wielojęzyczności. Z uwagi na kolonialną przeszłość wysp, a także geograficzną bliskość Ameryki Łacińskiej, rząd Trynidadu i Tobago ustanowił język hiszpański oficjalnym językiem obcym kraju, a podobne propozycje pojawiły się również na Jamajce. Pomimo że hiszpański w obydwu państwach stanowi bez wątpienia język mniejszościowy pod względem liczby użytkowników, działania te miały istotne konsekwencje dla sektora edukacji. Wśród reakcji pojawiły się także głosy mówiące, że zarządzenie to uderza w rodzime języki kreolskie, pozostające w powszechnym użyciu w obu krajach, nieposiadające jednak formalnego miejsca w edukacji ani życiu publicznym. Niniejsza praca, oparta na dostępnej literaturze, stanowi wstępną analizę polityki Jamajki oraz Trynidadu i Tobago przeprowadzoną przez pryzmat modelu polityki językowej opracowanego przez Bernarda Spolsky’ego w 2004 roku. Model ten wysuwa na pierwszy plan cztery wzajemnie powiązane zagadnienia: ideologię narodową, rolę języka angielskiego, strukturę socjolingwistyczną kraju i prawa językowe mniejszości. Uwaga została zwrócona szczególnie na bieżące inicjatywy dotyczące ostatniego z wymienionych aspektów, a także na zbadanie, jak nacisk władz na naukę języka hiszpańskiego postrzegany jest w kontekście lokalnych języków kreolskich Jamajki oraz Trynidadu i Tobago.
    Źródło:
    Adeptus; 2022, 19
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Polish Language in Georgia (U.S.)
    Język polski w Georgii (USA)
    Autorzy:
    Głuszkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/49334342.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    język polski za granicą
    mniejszość
    migracja
    bilingwizm
    rodzinna polityka językowa
    Polish language abroad
    minority
    migration
    bilingualism
    family language policy
    Opis:
    Despite the number of people of Polish origin (approx. 9 million) and the long history of this diaspora in the U.S., there have been no in-depth comprehensive sociolinguistic studies devoted to their language situation and bilingualism. The states of the Southeast (including Georgia) are particularly under-researched. The article presents the results of the Polish part of sociolinguistic research on the situation of Slavic languages in Georgia, carried out in the summer of 2022. Since Georgia is rarely a destination for direct migration from Poland, its Polish community differs linguistically and socially from the more typically “Polish” states of the Northeast and Midwest. Based on questionnaire research and interviews, the spheres of use of Polish and English, the linguistic competence of Poles in both languages, and the shape and main motives driving family language policy are discussed.
    Pomimo dużej liczby osób polskiego pochodzenia (ok. 9 mln) i długiej historii tej diaspory w USA brak jest pogłębionych kompleksowych badań socjolingwistycznych poświęconych ich sytuacji językowej i dwujęzyczności, a stany południowo-wschodnie (w tym Georgia) są szczególnie słabo zbadane. Artykuł przedstawia wyniki polskiej części badań socjolingwistycznych nad sytuacją języków słowiańskich w Georgii, przeprowadzonych latem 2022 roku. Ponieważ Georgia rzadko jest celem bezpośredniej migracji z Polski, jej polska społeczność różni się językowo i społecznie od typowo „polskich” stanów północno-wschodnich i środkowo-północnych. Na podstawie badań kwestionariuszowych i wywiadów omówiono sfery użycia języka polskiego i angielskiego, kompetencje językowe Polaków w obu językach, a także kształt i główne motywy kierujące ich rodzinną polityką językową.
    Źródło:
    Cognitive Studies | Études cognitives; 2023, 23
    1641-9758
    2392-2397
    Pojawia się w:
    Cognitive Studies | Études cognitives
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Current Status of the Polish Language in Ivano-Frankivsk (Formerly Stanislaviv)
    Język polski w Iwano-Frankiwsku (dawny Stanisławów). Stan obecny
    Autorzy:
    Pelekhata, Olena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/49091908.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    sociolinguistics
    borders
    state language policy
    national minority language
    area of language use
    vitality of language
    Opis:
    This paper analyses the present status of the Polish language in the Ukrainian city of Ivano-Frankivsk (formerly Stanislaviv) and the challenges which it faces. The Polish language is a minority language in the city. National identity statistics from the censuses of 1931 and 2001 are analysed. The paper examines the following institutions and areas of Polish language usage and vitality: the activities of the Centre for Polish Culture and European Dialogue in Ivano-Frankivsk, Polish societies, religion, family and education.
    Analizowane są obszary funkcjonowania i perspektywy funkcjonowania języka polskiego we współczesnym ukraińskim mieście Iwano-Frankiwsk (dawny Stanisławów). Język polski w regionie jest językiem mniejszości narodowej. Przeanalizowano dane statystyczne według narodowości ze spisu z 1931 r. i ostatniego spisu z 2001 r. Obszary funkcjonowania i żywotności języka polskiego to: działalność Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Europejskiego w Iwano-Frankiwsku, języka polskiego w społeczeństwie polonijnym, sferze religijnej, rodzinie i edukacji.
    Źródło:
    Cognitive Studies | Études cognitives; 2020, 20
    1641-9758
    2392-2397
    Pojawia się w:
    Cognitive Studies | Études cognitives
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Язык захватнических войн – пример социолингвистического исследования
    The Language of Wars of Conquest – An Example of a Sociolinguistic Study
    Język wojen zaborczych – przykładowe studium socjolingwistyczne
    Autorzy:
    Руденка, Алена
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38710620.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    occupation
    language policy
    metropolitan language
    titular nation
    national minority
    linguistic assimilation
    bilingualism
    Opis:
    This article is a review of the book IAzyk i voĭna: Okkupatsionnaia iazykovaia politika v Slavii vo vremia Vtoroĭ mirovoĭ voĭny [Language and War: Language Policy in the Occupied Slavic Countries during World War II] (2021) by Andrei Zinkevich. The monograph under review is devoted to the reconstruction of the language policy in the occupied Slavic countries during the Second World War. Zinkevich defines the types of language policy in the countries under consideration and classifies their main features. His book is especially relevant today: since the beginning of the war in Ukraine, it has been read differently.
    Artykuł jest recenzją książki Andrieja Zinkiewicza Язык и война: Оккупационная языковая политика в Славии во время Второй мировой войны [Język i wojna: Okupacyjna polityka językowa w krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej] (2021). Recenzowana monografia została poświęcona rekonstrukcji polityki językowej w okupowanych krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej. Zinkiewicz definiuje typy okupacyjnej polityki językowej w omawianych krajach i klasyfikuje ich główne cechy. Recenzowana książka jest dziś szczególnie aktualna: od początku wojny w Ukrainie czyta się ją inaczej.
    Źródło:
    Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej; 2023, 58
    0081-7090
    2392-2435
    Pojawia się w:
    Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relations [Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większość]
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643797.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    anti-Semitism
    de-Holocaustization
    Museum of the History of Polish Jews (POLIN MHPJ)
    Polin myth
    Polish historical policy
    politics of memory
    Polish Jews (concept revision)
    symbolic violence
    Opis:
    The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relationsThe text offers an analysis of the MHJP’s core exhibition, the architecture of the Museum’s building as well as the transformations of its surroundings, seen as operations in as well as on a space that is a sign and a designate of the Holocaust. This observed de-Holocaustization of the Holocaust story takes place in the context of progressing Holocaustization of the story concerning the past of ethnic Poles.The main narrative uniting the MHJP’s surroundings, building and core exhibition is the idyllic myth of Polin which dictates the selection and presenting of information. The story of Polish hosts and Jewish guests that is inherent to the Polin myth establishes inequality and dominance/subjugation as framing principles of a story of majority-minority relations. It also constitutes a mental gag and an instance of emotional blackmail which precludes any rational – analytical and critical – conversation based on historical realities. Furthermore, in practice, it is a part of a pattern of culture which produces – and at the same time legitimizes – violence and exclusion.The article reconstructs the principles governing the Polinization of the history of Jews in Eastern Europe (a term coined by Konrad Matyjaszek). These principles include: emphasizing the Polish over the Jewish lieux de mémoire; presenting the figures and landmarks of importance for both groups through the prism of those aspects which concern the majority group; refraining from problematization of specific phenomena (like Judaism or transboundary character) and from applying to the a longue durée perspective; and decontextualization (e.g., by passing over anti-Semitism – Christian but not only Christian – and its significance for the construction of the majority group’s collective identity, an identity that over time increasingly determined the Jews’ conditions of life, until eventually it determined their fate). In relation to the core exhibition the text discusses such issues as: “last minute” censorship; affirmation of anti-Semitic phantasms (like the Paradisus Iudaerum or Esterka); the abandonment planned – and prepared – part of the exhibition dealing with the period after the regaining of independence by Poland in 1989; presenting numerous events and questions in a way that contradicts the state of research not only known but often arrived at in Poland (a particularly outraging example of this is abstaining from a realistic presentation of the Polish context of the Holocaust in favor of a return to the outdated category of the innocent, or indifferent, Polish bystander to the Holocaust).The stake of this retouched story is the image of Poland and reputation of Poles, that is to say – the complacency of the non-Jewish majority. The price is the mystification of Eastern European Jewish history and the thwarting of the potential for change which arouse as a result of the Jedwabne debate. This potential promised a chance for a revision of culture and a remodelling of social relations in the spirit of equal rights and integrated history. Apart from the period from 1944/45 to 1946, this chance was unprecedented in theJewish-Polish and Polish-Jewish “common history that divides”.  Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich (MHŻP) jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większośćTekst zawiera analizę wystawy głównej MHŻP, architektonicznej postaci gmachu muzeum i przekształceń jego otoczenia jako operacji dokonanych w oraz na przestrzeni będącej znakiem i desygnatem Zagłady. Kontekstem dla obserwowanej deholokaustyzacji opowieści o Holokauście jest postępująca holokaustyzacja opowieści o przeszłości etnicznych Polaków. Narracją główną spajającą otoczenie MHŻP, gmach oraz wystawę główną jest idylliczny mitPolin, który rozstrzyga o selekcji i sposobie prezentowania informacji. Zawarta w nim opowieść o polskich gospodarzach i żydowskich gościach ustanawia nierównoprawność oraz dominację/podporządkowanie jako zasady ramowe opowieści o relacji większość-mniejszość. Stanowi także rodzaj mentalnego knebla i emocjonalnego szantażu, który udaremnia racjonalną – analityczną i krytyczną – rozmowę w kategoriach historycznego konkretu. Ponadto zaś – w praktyce – jest częścią wzoru kultury, który produkuje – i legitymizuje zarazem – przemoc oraz wykluczenie.Artykuł rekonstruuje reguły polinizacji historii Żydów w Europie Wschodniej (termin autorstwa Konrada Matyjaszka). Do reguł tych należą m.in. eksponowanie polskich miejsc pamięci (lieux de mémoire) kosztem żydowskich miejsc pamięci; prezentowanie figur i cezur obopólnie ważnych przez pryzmat tego, co w nich istotne dla grupy większościowej; brak problematyzacji zjawisk specyficznych (jak np. judaizm, transgraniczność) i ujęcia ich w perspektywie długiego trwania; dekonstektualizacja (np. pominięcie antysemityzmu –chrześcijańskiego i nie tylko – oraz jego znaczenia dla konstrukcji zbiorowej tożsamości grupy większościowej, która z biegiem czasu w coraz znaczniejszym stopniu rozstrzygała o warunkach życia Żydów, aż przesądziła o ich losie).W odniesieniu do wystawy głównej tekst porusza sprawę m.in. cenzury last minute; afirmacji antysemickich fantazmatów (jak Paradisus Iudaeorum czy Esterka); rezygnacji z przewidzianej i przygotowanej części ekspozycji dotyczącej okresu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 roku; prezentacji wielu wydarzeń i zagadnień w sposób sprzeczny ze stanem badań nie tylko znanym, ale też niejednokrotnie wypracowanym w Polsce (czego szczególnie bulwersującym przykładem jest odstąpienie od realistycznej prezentacji polskiego kontekstu Zagłady i powrót do zdezaktualizowanej kategorii biernego czy też obojętnego polskiego świadka [bystander] Zagłady).Stawką tak spreparowanej opowieści jest wizerunek Polski i reputacja Polaków, a więc dobre samopoczucie nieżydowskiej większości. Ceną zaś – mistyfikacja historii Żydów Europy Wschodniej oraz zniweczenie potencjału zmiany, który ujawnił się w związku z debatą jedwabieńską. Potencjał ten oznaczał szansę rewizji kultury oraz przebudowy stosunków społecznych w duchu równych praw i historii zintegrowanej. Nie licząc okresu 1944/1945 - 1946, była to szansa bezprecedensowa w żydowsko-polskiej i polsko-żydowskiej „wspólnej historii, która dzieli”. 
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2016, 5
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sytuacja polskiej ludności rodzimej, Ukraińców i Łemków w województwie zielonogórskim w latach 1956–1960 na tle polityki narodowościowej władz
    The Situation of the Indigenous Polish Population, Ukrainians and Lemkos in the Voivodship of Zielona Góra in 1956–1960 Against the Background of the Nationality Policy of the Authorities
    Autorzy:
    Słabig, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38585194.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    polska ludność rodzima
    autochtoni
    Ukraińcy
    Łemkowie
    województwo zielonogórskie
    indigenous Polish population
    autochthons
    Ukrainian minority
    Lemkos
    Zielona Góra voivodship
    Opis:
    The year 1956 saw a revision of the nationality policy of the Polish state, which brought a change in the situation of the indigenous Polish population and Ukrainian and Lemko displaced persons living in the voivodship of Zielona Góra. The party and state authorities made many tactical concessions with a view to suppressing strong migration tendencies and strengthening social and economic structures. There was an action of economic aid addressed to autochthonous Poles as well as Ukrainians and Lemkos. The development of folk culture was supported and the struggle of indigenous Poles against long-term Germanisation was publicised. The authorities gave permission to establish local structures of the Ukrainian Social and Cultural Association, Ukrainian language teaching centres, Orthodox parishes and Greek Catholic pastoral institutions. This relatively favourable period came to an end in the early 1960s, with the return of conservative and totalitarian tendencies in the politics of Władysław Gomułka and his camp.
    Rok 1956 przyniósł rewizję dotychczasowej polityki narodowościowej państwa polskiego. Zmieniła się sytuacja mieszkających w województwie zielonogórskim tzw. autochtonów, czyli polskiej ludności rodzimej, oraz przesiedleńców ukraińskich i łemkowskich. Władze partyjno-państwowe poczyniły wobec nich wiele taktycznych ustępstw. Miały na uwadze stłumienie silnych tendencji migracyjnych i wzmocnienie z trudem budowanych struktur społecznych i gospodarczych. Do Polaków-autochtonów oraz Ukraińców i Łemków adresowano akcję pomocy gospodarczej. Wspierano rozwój kultury ludowej i nagłaśniano walkę miejscowych Polaków z długotrwałą germanizacją. Zezwolono na powołanie terenowych struktur Ukraińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, punktów nauczania języka ukraińskiego, parafii prawosławnych i greckokatolickich placówek duszpasterskich. Ten stosunkowo pomyślny okres skończył się na początku lat sześćdziesiątych wraz z nawrotem tendencji konserwatywnych i totalizujących w polityce Władysława Gomułki i jego ekipy.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2023, 47
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies