Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Upper Muschelkalk" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Using abundance data to assess the relative role of sampling biases and evolutionary radiations in Upper Muschelkalk ammonoids
Autorzy:
McGowan, A.J.
Kiessling, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22024.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Ammonoidea
Ceratites
biodiversity
rank abundance
paleoecology
Muschelkalk
Triassic
Upper Muschelkalk
ammonoid
Opis:
The Middle Triassic ammonoid genus Ceratites diversified spectacularly within the Germanic Muschelkalk Basin during the Anisian/Ladian (244–232 Mya). Previous studies have interpreted this diversification as a sequence of rapid, endemic radiations from a few immigrant taxa. Here we investigate the possibility that geological and sampling biases, rather than ecological and evolutionary processes, are responsible for this pattern. A new specimen−based dataset of Ceratites species−richness and abundance was assembled. This dataset was combined with 1:200 000 geological maps in a geodatabase to facilitate geospatial analyses. One set of analyses compared species richness per geological map with the number of occurrences and localities per map. Per−map change in the amount of rock available to sample for fossils was also included as a variable. Of these three variables, number of occurrences is the most strongly correlated with richness. Variation in the amount of rock is not a strong determinant of species−richness. However, rarefaction of basin−wide species/abundance data demonstrates that differences in species−richness through time are not attributable to sample size differences. The average percent similarity among sites remained close to 50% throughout the Upper Muschelkalk. The rank abundance distribution (RAD) of species from the first interval of the Upper Muschelkalk is consistent with colonization of a disturbed environment, while the other two intervals have RADs consistent with more stable ecosystems. These results indicate that genuine ecological and evolutionary events are partly responsible for the observed differences in richness and abundance. Although changes in the RADs through time support changes in the ammonoid assemblage structure, the processes underlying increasing richness and change in RADs cannot be explained by increasing geographic distinctiveness or isolation among the ammonoid assemblages present at different localities.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2013, 58, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Functional morphology and taphonomy of nautiloid beaks from the Middle Triassic of Southern Germany
Autorzy:
Klug, C
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22638.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Muschelkalk
taphonomy
beak
Germany
Upper Muschelkalk
Middle Triassic
Germanonautilus
Conchorhynchus avirostris
Triassic
Rhyncholithes hirundo
fossil
rhyncholith
living chamber
nautiloid beak
deposit
paleontology
Nautilus
functional morphology
paleozoology
Opis:
New records of nautiloid beak elements conventionally classified as 'Rhyncholithes hirundo (Biguet, 1819)' and 'Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)' with carbonised (originally chitinous) three-dimensionally preserved appendages from the Upper Muschelkalk (Middle Triassic) of northern Württemberg (Southwest Germany) enable restoration of the complete beak of Germanonautilus. In three specimens, the lower mandible is embedded within the living chamber of Germanonautilus conchs, Beak elements of Germanonautilus differ from those of Recent Nautilus in the more elongate appendages of the fossil lower mandibles and the weaker sculpture on the originally chitinous parts. Furthermore, the dorsal sculpture of the fossil conchorhynchs consists of ridges rather than denticles and the ventral sculpture of the fossil rhyncholiths displays ridges in places where the Recent rhyncholiths have a smooth surface. Additionally, the fossil beak elements attained a larger size than their Recent counterparts, During transport of 'Rhyncholithes hirundo', the light chitinous parts served as a sail and the heavier conchorhynch anchored in the sediment causing alignment. In contrast to the irregularly embedded isolated rhyncholiths, the conchorhynchs usually settled with their ventral side up. From the study of 407 fossil nautiloid beak-elements, a significant variability of the hard parts is evident. Consequently, the assignment of specific morphologies to the species of Germanonautilus is impossible.
Zrekonstruowano aparat szczękowy łodzika z rodzaju Germanonautilus wykorzystując nowe materiały z górnego wapienia muszlowego (środkowy trias) północnej Wirtembergii (południowo-zachodnie Niemcy). Opisane elementy aparatu szczękowego Germanonautilus, tradycyjnie klasyfikowane jako „Rhyncholites hirundo (Biguet, 1819)” oraz „Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)”, są dobrze zachowane, niekiedy ze zwęglonymi, pierwotnie chitynowymi wyrostkami. Trzy okazy dolnej szczęki znaleziono w komorze mieszkalnej Germanonautilus, co potwierdza powiązanie opisanych elementów aparatu szczękowego z tym rodzajem łodzika. W porównaniu ze współcześnie żyjącym łodzikiem z rodzaju Nautilus, elementy dolnej szczęki Germanonautilus mają bardziej wydłużone wyrostki i mniej wydatne urzeźbienie części pierwotnie organicznych, oraz urzeźbienie grzbietowej części elementów zmieneralizowanych (konchorynchów) w postaci grzbiecików, a nie ząbków jak u Nautilus. Pierwotnie organiczne elementy górnej szczęki u Germanonautilus oraz współczesnego łodzika są bardzo podobne, natomiast części zmineralizowane górnych szczęk (ryncholity) Germanonautilus różnią się bardziej rozciągniętą pokrywą oraz wydatną rzeźbą części brzusznej w postaci grzbiecików (u Nautilus element ten jest gładki). W czasie pośmiertnego transportu pierwotnie organiczne i lżejsze elementy górnej szczęki Germanonautilus działały zapewne jak żagiel, natomiast cięższe elementy szczęki dolnej kotwiczyły się w osadzie, powodując doprądową orientacje skamieniałości. Po rozkładzie części organicznych, elementy aparatu ulegały rozproszeniu, jednak o ile ryncholity znajdowane są w osadzie w rozmaitym położeniu, to konchorynchy położone są najczęściej stroną brzuszną do góry.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies