- Tytuł:
-
„PIERWSZA REPATRIACJA”. POWROTY I PRZYJAZDY OSIEDLEŃCZE DO POLSKI ZE WSCHODU PO I WOJNIE ŚWIATOWEJ
“THE FIRST REPATRIATION”. RETURNS FROM THE EAST AFTER THE WORLD WAR I AND THE ARRIVALS’ SETTLEMENT IN POLAND - Autorzy:
- Żołędowski, Cezary
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/580063.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
- Tematy:
-
POLITYKA NARODOWOŚCIOWA
PRZESIEDLENIA LUDNOŚCI
REPATRIACJA
II RZECZYPOSPOLITA
STRUKTURA ETNICZNA
ETHNIC POLICY
ETHNIC STRUCTURE
RESETTLEMENTS
REPATRIATION
THE SECOND POLISH REPUBLIC - Opis:
-
Artykuł przedstawia zasady i przebieg przesiedleń ludności do Polski od podpisania
traktatu brzeskiego w 1918 r. do roku 1924. Omawia zatem całość przesiedleń, od ich
zainicjowania przez instytucje Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego do oficjalnego
zakończenia repatriacji w niepodległej już Polsce. Szczególną uwagę poświęcono repatriacji
po traktacie pokojowym w Rydze między Polską i Rosją, ze względu na jej największe
rozmiary i znaczenie dla kształtow ania struktury narodowościowej II RP.
W artykule zostały wykorzystane istniejące opracowania na ten temat. Przedstawiono
również szacunki statystyczne dotyczące wpływu repatriacji na strukturę narodowościową
II RP, w tym zwłaszcza na zwiększenie liczebności mniejszości narodowych w ówczesnych
województwach północno-wschodnich, do których napłynęła zdecydowana większość
repatriantów i reemigrantów. Główną tezą artykułu jest założenie, że repatriacja do
Polski została przeprowadzona na odmiennych zasadach niż dokonujące się równolegle
i w następnych dekadach przesiedlenia ludności likwidujące skutki konfliktów zbrojnych
i wytyczania nowych granic w Europie. Została bowiem oparta nie na kryterium więzi
narodowej, lecz na związku z zamieszkiwanym wcześniej terytorium. W efekcie jako
jedyne masowe przesiedlenie ludności aż do lat 90. XX w. była repatriacją wieloetniczną,
w której większość przesiedlonych była innej narodowości niż naród tytularny w państwie
przyjmującym.
The article presents the principles and course of resettlement in Poland in the period from the Treaty of Brest-Litovsk in 1918 until 1924. Therefore, it discusses the entirety of resettlement, since its initiation by the institutions of the Kingdom of Poland to the official end of the repatriation in independent Poland. Particular attention has been dedicated to the repatriation after the peace treaty in Riga between Poland and Russia, due to its largest size and importance in shaping the ethnic structure of the Polish Second Republic. The article uses existing studies on this subject. It also presents statistical estimates on the impact of the repatriation on the ethnic structure of Poland, in particular on the increase of the number of minorities in the north-eastern provinces which together accounted for the vast majority of returnees and immigrants from Soviet Russia. The main thesis of the article is the assumption that the repatriation to Poland was carried out on different principles than those which took place parallelly and in the next decades, eliminating the effects of armed conflicts and the demarcation of new borders in Europe. The discussed repatriation process was based not on the criterion of nationality, but on the connection with previously inhabited territories. As a result, up to the 1990s post-World War I repatriation to Poland was the only multinational mass repatriation in which the majority of the resettled people were of other nationalities than the nominal nation in the receiving state. - Źródło:
-
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2017, 43, 1 (163); 63-94
2081-4488
2544-4972 - Pojawia się w:
- Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł