Temat: syndrome - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Ascites Index – an attempt to objectify the assessment of ascites
Ascites Index – próba obiektywizacji oceny nasilenia wodobrzusza
Autorzy:: Szkodziak, Piotr
Czuczwar, Piotr
Pyra, Krzysztof
Szkodziak, Filip
Paszkowski, Tomasz
Rio Tinto, Hugo
Woźniak, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033124.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ovarian hyperstimulation syndrome
Opis:: Introduction: Ascites is observed in cancer patients as well as in other non-neoplastic processes. In some patients, it may cause severe symptoms that can become directly life-threatening. The assessment of the degree of ascites seems useful in the determination of treatment effects as well as in the monitoring of fluid accumulation and early planning of decompression procedures. Aim: Determination of the clinical usefulness of a quantitative method of determining the degree of ascites, so-called Ascites Index. Material and methods: The Ascites Index is an ultrasonographic way of assessing the grade of ascites. The examination result is an index which is analogous to the amniotic fluid index determined in pregnant patients. The Ascites Index was determined in patients with ascites in the course of stage III–IV ovarian carcinoma (7 patients) and ovarian hyperstimulation syndrome (12 patients). Results: The patients with ovarian hyperstimulation syndrome required decompressive paracentesis at the median Ascites Index above 290 mm (range: 216–386 mm). In the patients with ovarian carcinoma, the median value of the Ascites Index at which paracentesis was required was 310 mm (range: 273–389 mm). To avoid complications associated with excessive protein loss, 2000 mL of fluid was evacuated at a single occasion. Following the procedure, the median value of the Ascites Index was 129 mm (range: 121–145 mm) in the patients with ovarian hyperstimulation syndrome and 146 cm (119–220 mm) in cancer patients. Conclusions: The proposed index is simple and rapid to determine. It makes evaluation of the degree of ascites considerably easier. Moreover, it only minimally burdens patients and enables assessment of the effect of decompression or treatment. It seems that this method might be useful also in the assessment of ascites caused by other factors, but this requires further clinical studies.
Wstęp: Wodobrzusze jest objawem występującym u chorych z chorobą nowotworową, obserwowanym także w procesach nienowotworowych. W nielicznej grupie pacjentów wywołuje silne dolegliwości, które mogą bezpośrednio zagrażać życiu. Przydatność oceny wielkości wodobrzusza wydaje się uzasadniona w określaniu efektów leczenia, a także w monitorowaniu narastania płynu i wcześniejszym planowaniu procedur odbarczających. Cel: Wykazanie klinicznej przydatności metody ilościowego oznaczania wielkości wodobrzusza – indeksu wodobrzusza (ascites index). Materiał i metody: Indeks wodobrzuszajest ultrasonograficznym sposobem oceny wielkości wodobrzusza. Badanie wykonuje się, tworząc indeks analogiczny do indeksu płynu owodniowego u ciężarnej. Ascites index oznaczano u pacjentek z wodobrzuszem w przebiegu raka jajnika w stopniu III–IV (7 pacjentek) oraz zespołu hiperstymulacji jajników (12 pacjentek). Wyniki: Przy wartości mediany indeksu wodobrzuszapowyżej 290 mm (zakres: 216–386 mm) pacjentki z zespołem hiperstymulacji jajników wymagały wykonania odbarczającej punkcji jamy otrzewnej. U pacjentek z rakiem jajnika wartość mediany indeksu wodobrzuszawymagająca paracentezy wyniosła 310 mm (zakres: 273–389 mm). Aby uniknąć komplikacji związanych z nadmierną utratą białka, jednorazowo upuszczono 2000 ml płynu. Po paracentezie u pacjentek leczonych z powodu zespołu hiperstymulacji jajników wartość mediany ascites indexwyniosła 129 mm (zakres: 121–145 mm), natomiast u kobiet z rakiem jajnika wartość tę oszacowano na 146 cm (119–220 mm). Wnioski: Zaproponowany indeks jest prosty i szybki do wykonania, znacznie ułatwia oszacowanie wielkości wodobrzusza, minimalnie obciąża osoby badane, a także umożliwia ocenę efektu odbarczenia lub leczenia. Wydaje się, że metoda ta będzie przydatna również w ocenie wielkości wodobrzusza spowodowanego innymi czynnikami niż analizowane, wymaga to jednak dalszych badań klinicznych.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 73; 140-147
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The sonoanatomy of lumbar erector spinae and its iliac attachment – the potential substrate of the iliac crest pain syndrome, an ultrasound study in healthy subjects
Anatomia ultrasonograficzna lędźwiowej części mięśnia prostownika grzbietu oraz jego przyczepu biodrowego. Możliwe podłoże zespołu bólowego grzebienia biodrowego – badanie ultrasonograficzne u zdrowych osób
Autorzy:: Todorov, Plamen
Nestorova, Rodina
Batalov, Anastas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033249.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: iliac crest pain syndrome
Opis:: Background: Iliac crest pain syndrome is a regional pain syndrome that has been identified in many patients with low back pain. Based on anatomical studies, it was suggested that the potential substrate of this syndrome might be the enthesis of the erector spinae muscle at the posterior medial iliac crest. As there have been no imaging studies of this important enthesis, our aim was to assess its characteristics by ultrasound. Methods: Erector spinae enthesis was first studied in a cadaver. Then its characteristics were recorded in 25 healthy volunteers (median age: 28.92, SD: 5.31, mean Body Mass Index 22.61, SD: 3.38), with Esaote My Lab 7 machine using linear transducer (4–13 MHz). Results: The cadaver study confirmed the attachment of a substantial part of erector spinae to a well-defined region on the medial posterior iliac crest. The US study in the volunteers consistently showed the entheses as typical hyperechoic fibrillar structures, slightly oblique to the skin in the longitudinal plane and attaching to the iliac crest. In the transverse plane, the entheses were seen as oval, densely dotted structures in contact with the superior edge of posterior superior iliac spine. Their mean thickness (4.9 ± 0.6 and 5.2 ± 0.7 mm longitudinally; 4.3 ± 0.6 and 4.4 ± 0.7 mm transversely), maximum width (16.3 ± 2.8 and 15.7 ± 2.3 mm) and depth (10.8 ± 7.3 and 10.6 ± 6.2 mm) on the left and right side, respectively, as well as their echostructure were recorded and described. Conclusions: The erector spinae entheses could be assessed in detail by ultrasound, thus their pathological transformation associated with iliac crest pain syndrome could be identified.
Wprowadzenie: Zespół bólowy grzebienia biodrowego jest często rozpoznawany u pacjentów z bólem okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Na podstawie badań anatomicznych wysunięto hipotezę, że podłożem tego zespołu może być przyczep mięśnia prostownika grzbietu do tylno-środkowej części grzebienia biodrowego. Ponieważ dotychczas nie przeprowadzono badań obrazowych tej ważnej entezy, naszym celem była ocena jej charakterystycznych cech w badaniu ultrasonograficznym. Metoda: Przyczep mięśnia prostownika grzbietu zbadano najpierw na zwłokach. Następnie uzyskano jego obrazy ultrasonograficzne u 25 zdrowych ochotników (mediana wieku: 28,92, OS: 5,31; średnie BMI: 22,61, OS: 3,38) za pomocą aparatu Esaote MyLab 7, przy użyciu głowicy liniowej (4–13 MHz). Wyniki: Badanie na zwłokach potwierdziło lokalizację przyczepu istotnej części mięśnia prostownika grzbietu do wyraźnie określonego obszaru znajdującego się na tylno-środkowej części grzebienia kości biodrowej. Badania ultrasonograficzne wykonane u zdrowych osób każdorazowo uwidoczniały przyczepy jako typowe hiperechogeniczne włókniste struktury, położone nieco skośnie w stosunku do skóry w przekroju podłużnym, łączące się z grzebieniem kości biodrowej. W przekroju poprzecznym przyczepy były widoczne jako owalne, drobnopunktowe struktury stykające się z górną krawędzią kolca biodrowego tylnego górnego. Odnotowywano, odpowiednio po stronie lewej i prawej, ich średnią grubość (4,9 ± 0,6 oraz 5,2 ± 0,7 mm w przekroju podłużnym; 4,3 ± 0,6 oraz 4,4 ± 0,7 mm w przekroju poprzecznym), maksymalną szerokość (16,3 ± 2,8 oraz 15,7 ± 2,3 mm) oraz głębokość (10,8 ± 7,3 oraz 10,6 ± 6,2 mm), jak również opisywano ich echostrukturę. Wnioski: Szczegółowa ocena ultrasonograficzna przyczepów mięśnia prostownika grzbietu może pozwolić na rozpoznawanie patologii tej struktury będących przyczyną zespołu bólowego grzebienia biodrowego. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-18-no-72
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 72; 16-21
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wolf–Hirschhorn syndrome – a case report
Zespół Wolfa–Hirschhorna – opis przypadku
Autorzy:: Bulak, Halyna
Kopanska, Dzwenyslava
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034426.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Wolf–Hirschhorn syndrome
hypertelorism
microcephaly
micrognathia
Opis:: Wolf–Hirschhorn syndrome is a severe genetic condition that affects many systems of the human body. The genetic mechanism is based on the deletion of the distal portion of the short arm of chromosome 4 (4p). Individuals affected by the syndrome have a special phenotype: wide bridge of the nose, widely spaced eyes, micrognathia, microcephaly, growth retardation, cryptorchidism, heart defects, hearing loss and severe intellectual disability. The patient from our case report was hospitalised at the Lviv City Children’s Hospital at the age of six hours in a severe condition, with distinctive features of a genetic syndrome, which was connected with intraventricular haemorrhage. At the age of three months, he showed delayed physical and neurocognitive development and a characteristic appearance, which led to a specialist consultation to diagnose the genetic disease. This time, on the basis of clinical, laboratory and instrumental findings, the boy was diagnosed with Wolf–Hirschhorn syndrome.
Zespół Wolfa–Hirschhorna jest ciężką chorobą genetyczną objawiającą się szeregiem wad wrodzonych dotykających różnych układów ludzkiego organizmu. Mechanizm genetyczny tego zespołu polega na delecji dystalnej części krótkiego ramienia chromosomu 4 (4p). Osoby dotknięte tym schorzeniem mają charakterystyczny fenotyp, na który składają się m.in. szeroka podstawa nosa, szeroko rozstawione oczy, mikrognacja, mikrocefalia, upośledzenie wzrostu, wnętrostwo, wady serca, ubytki słuchu oraz ciężkie upośledzenie intelektualne. Przedstawiony w pracy pacjent był hospitalizowany w Miejskim Szpitalu Dziecięcym we Lwowie w 6. godzinie życia w stanie ciężkim, z wyraźnymi cechami zespołu zaburzeń genetycznych oraz krwawieniem dokomorowym. W wieku 3 miesięcy, ze względu na wyraźnie opóźniony rozwój motoryczny oraz neuropoznawczy, a także charakterystyczne cechy fizjonomiczne, pacjenta skierowano do konsultacji genetycznej w celu ustalenia rozpoznania. W oparciu o wyniki badań fizykalnych, laboratoryjnych i genetycznych stwierdzono u niego zespół Wolfa–Hirschhorna.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 267-269
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ocena ultrasonograficzna wybranych patologii nerwów obwodowych. Część I: Neuropatie uciskowe kończyny górnej – z wyłączeniem zespołu cieśni kanału nadgarstka
Ultrasound assessment on selected peripheral nerve pathologies. Part I: Entrapment neuropathies of the upper limb – excluding carpal tunnel syndrome
Autorzy:: Kowalska, Berta
Sudoł‑Szopińska, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061420.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Guyon’s canal syndrome
Kiloh-Nevin syndrome
Wartenberg’s disease
entrapment neuropathies
pronator teres muscle syndrome
supinator muscle syndrome
thoracic outlet syndrome
ultrasound
choroba wartenberga
neuropatie uciskowe
ultrasonografia
zespół kiloha‑nevina
zespół górnego otworu klatki piersiowej
zespół kanału guyona
zespół mięśnia nawrotnego obłego
zespół mięśnia odwracacza
Opis:: Ultrasound (US) is one of the methods for imaging entrapment neuropathies, post-traumatic changes to nerves, nerve tumors and postoperative complications to nerves. This type of examination is becoming more and more popular, not only for economic reasons, but also due to its value in making accurate diagnosis. It provides a very precise assessment of peripheral nerve trunk pathology – both in terms of morphology and localization. During examination there are several options available to the specialist: the making of a dynamic assessment, observation of pain radiation through the application of precise palpation and the comparison of resultant images with the contra lateral limb. Entrapment neuropathies of the upper limb are discussed in this study, with the omission of median nerve neuropathy at the level of the carpal canal, as extensive literature on this subject exists. The following pathologies are presented: pronator teres muscle syndrome, anterior interosseus nerve neuropathy, ulnar nerve groove syndrome and cubital tunnel syndrome, Guyon’s canal syndrome, radial nerve neuropathy, posterior interosseous nerve neuropathy, Wartenberg’s disease, suprascapular nerve neuropathy and thoracic outlet syndrome. Peripheral nerve examination technique has been presented in previous articles presenting information about peripheral nerve anatomy [Journal of Ultrasonography 2012; 12 (49): 120–163 – Normal and sonographic anatomy of selected peripheral nerves. Part I: Sonohistology and general principles of examination, following the example of the median nerve; Part II: Peripheral nerves of the upper limb; Part III: Peripheral nerves of the lower limb]. In this article potential compression sites of particular nerves are discussed, taking into account pathomechanisms of damage, including predisposing anatomical variants (accessory muscles). The parameters of ultrasound assessment have been established – echogenicity and echostructure, thickness (edema and related increase in the cross sectional area of the nerve trunk), vascularization and the reciprocal relationship with adjacent tissue.
Badanie ultrasonograficzne jest jedną z metod dodatkowych wykorzystywanych w diagnostyce neuropatii uciskowych, urazów i guzów nerwów, a także w celu oceny powikłań pooperacyjnych dotyczących nerwów. W ostatnim czasie badanie to zyskało na popularności ze względów nie tylko ekonomicznych, ale przede wszystkim ze względu na wartość diagnostyczną. Pozwala na bardzo precyzyjną ocenę patologii pnia nerwu obwodowego – zarówno morfologii, jak i lokalizacji. W czasie badania istnieje możliwość oceny dynamicznej, wypromieniowania bólu poprzez precyzyjną palpację oraz porównania obrazu z kończyną kontrlateralną. W pracy omówiono zespoły uciskowe nerwów obwodowych kończyny górnej, z pominięciem najczęstszej, tym samym szeroko prezentowanej w literaturze medycznej, neuropatii nerwu pośrodkowego na poziomie kanału nadgarstka. Przedstawiono zespół mięśnia nawrotnego obłego, neuropatię nerwu międzykostnego przedniego, zespół rowka nerwu łokciowego i zespół kanału łokciowego, zespół kanału Guyona, neuropatię nerwu promieniowego, neuropatię nerwu międzykostnego tylnego, chorobę Wartenberga, neuropatię nerwu nadłopatkowego oraz zespół górnego otworu klatki piersiowej. Technika badania nerwów obwodowych została przedstawiona w poprzednich artykułach, prezentujących anatomię prawidłową nerwów obwodowych [Journal of Ultrasonography 2012; 12 (49): 120–163 – Anatomia prawidłowa i ultrasonograficzna wybranych nerwów obwodowych. Część I: Sonohistologia oraz ogólne zasady badania na przykładzie nerwu pośrodkowego; Część II: Wybrane nerwy obwodowe kończyny górnej; Część III: Nerwy obwodowe kończyny dolnej]. W niniejszym artykule omówiono potencjalne miejsca ucisku poszczególnych nerwów, biorąc pod uwagę patomechanizmy uszkodzenia, w tym predysponujące warianty anatomiczne (mięśnie dodatkowe). Określono parametry oceny ultrasonograficznej – echogeniczność i echostrukturę, grubość (obrzęk i wiążący się z tym wzrost pola powierzchni przekroju poprzecznego pnia nerwu), unaczynienie oraz wzajemne relacje z przylegającymi tkankami.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 307-318
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zespół nerczycowy wtórny do zakażenia wirusem cytomegalii u niemowlęcia. Opis przypadku
Nephrotic syndrome secondary to cytomegalovirus infection in an infant. Case report
Autorzy:: Stańczyk, Małgorzata
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030517.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cytomegalowirus
dzieci
zespół nerczycowy
nephrotic syndrome
children
cytomegalovirus
Opis:: Introduction: Nephrotic syndrome in children is usually idiopathic and the first episode is rarely observed before the 1st year of life. Viral infections are a rare cause of this condition. Case report: The paper presents a case of a 9-month-old infant who developed nephrotic syndrome secondary to cytomegalovirus infection. The course of the disease was atypical – not all symptoms of nephrotic syndrome were present; only progressing proteinuria was observed. Proteinuria was preceded by respiratory tract infection with fever. Due to delayed access to serology test results, a combined therapy with glucocorticosteroids and ganciclovir was administered. A rapid remission was obtained. There were no early complications of the therapy and no relapse of nephrotic syndrome. Conclusions: The viral background of nephrotic syndrome should be considered in patients below the 2nd year of life and when the course of the disease is atypical. Causal treatment can then lead to a permanent and complete remission. This aspect distinguishes this form of nephrotic syndrome from its typical forms affecting the youngest patients – classical forms tend to be steroid-dependent or steroid-resistant.
Wstęp: Zespół nerczycowy u dzieci najczęściej ma charakter idiopatyczny, a pierwszy rzut rzadko występuje przed ukończeniem 1. roku życia. Rzadką przyczyną zespołu nerczycowego są zakażenia wirusowe. Opis przypadku: W pracy przedstawiono przypadek 9-miesięcznego niemowlęcia, u którego rozpoznano zespół nerczycowy wtórny do zakażenia wirusem cytomegalii. Przebieg choroby był nietypowy – chłopiec nie prezentował wszystkich objawów zespołu nerczycowego, obserwowano jedynie narastający białkomocz. Wystąpienie białkomoczu poprzedzała infekcja dróg oddechowych, przebiegająca z gorączką. Ze względu na opóźniony dostęp do wyników badań serologicznych zastosowano terapię skojarzoną glikokortykosteroidami i gancyklowirem. Uzyskano szybką remisję choroby. Nie zaobserwowano wczesnych powikłań leczenia ani nawrotów zespołu nerczycowego. Wnioski: Tło wirusowe zespołu nerczycowego należy rozważyć u pacjentów poniżej 2. roku życia i w przypadku nietypowego przebiegu choroby. Leczenie przyczynowe może wówczas prowadzić do trwałej i kompletnej remisji, co różni tę postać zespołu nerczycowego od klasycznych postaci u najmłodszych dzieci – postaci klasyczne mają bowiem zwykle tendencję do steroidozależnego lub steroidoopornego przebiegu.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 215-219
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej
Application of mobilization technique during subacromial impingement syndrome therapy
Autorzy:: Zarzycki, Maciej
Zarzycka, Katarzyna
Domżalski, Marcin
Kolasa, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053662.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: mobilization
pain
rehabilitation procedures
shoulder
subacromial impingement syndrome
bark
ból subacromial impingement syndrome
mobilizacja
zabiegi rehabilitacyjne
zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej
Opis:: Background: A shoulder’s pain becomes more and more popular affection. They affect young just as older people. Young people are exposed for quite frequent, forced accepting a sitting position at work, but also for injuries associated with practicing careless physical activity. In turn, for elder people a summing up of overloads over a distance area of the entire life. There are many causes of the painful shoulder. Scientific sources are announcing that about 40–60% of all kinds of shoulder pains are caused by subacromial impingement syndrome. Subacromial impingement syndrome is an articulation’s dysfunction. The study objective was to assess the effectiveness of mobilization technique during subacromial impingement syndrome therapy. Material and methods: The study group consisted of 30 patients who were diagnosed by physiotherapeutists and orthopaedists – a subacromial impingement syndrome. The study group account for both female and male sex. The patients were directed to rehabilitation centre for two weeks procedures program. During rehabilitation, patients had a humeral joint’s mobilization. A visual analogue scale and a modified Laitinen’s questionnaire of pain assessment was used in the research. Both scales were used before and after a rehabilitation program. The Commission of Bioethics’s permission was approved to carry out the study. Results: The common principles of treatment of the patients with subacromial impingement syndrome were: a reduction of pain level, an increase of movement extent in humeral joint and a reduction of pain frequency compared with position before rehabilitation. Moreover, after rehabilitation, patients applied reduced number of analgesics. Only two patients, in spite of intensively conducted rehabilitation program, did not get better improvement of health condition. Conclusions: An application of mobilization techniques in the treatment of subacromial impingement syndrome is an effective method improving the quality of patients’ life. The introduction of mobilization techniques in the rehabilitation program of subacromial impingement syndrome helps to reduce the intensity of pain. It is also a beneficial treatment that affects the increased range of motion in the joint. Moreover, it helps patients to reduce the amount of medication.
Wstęp: Bóle barku stanowią coraz bardziej powszechną przypadłość. Dotyczą zarówno osób młodych – często narażonych na wymuszone przyjmowanie pozycji siedzącej w pracy oraz na urazy związane z nierozważnym uprawianiem sportów rekreacyjnych – jak i starszych, u których dochodzi do sumowania się długoletnich przeciążeń barków. Istnieje wiele przyczyn bólów barków, jednak aż 40–60% z nich wywoływanych jest przez zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Celem pracy była ocena skuteczności stosowania techniki mobilizacji w leczeniu tego schorzenia. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów obu płci z rozpoznanym przez lekarzy rehabilitacji i ortopedii zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Osoby te zostały skierowane do przychodni rehabilitacyjnej na dwutygodniowy turnus zabiegów usprawniających. Ćwiczenia obejmowały wykonanie techniki mobilizacji stawu ramiennego (centrowanie głowy kości ramiennej). Do przeprowadzenia oceny bólu wykorzystano skalę VAS (visual analogue scale) oraz zmodyfikowany kwestionariusz oceny bólu Laitinena. Obie skale zastosowano zarówno przed rehabilitacją, jak i po zakończonym programie. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetyki. Wyniki: Na podstawie dokonanych obserwacji wykazano, że po zastosowaniu techniki mobilizacji w grupie badanych nastąpiło zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie zakresu ruchu w stawie ramiennym, a także ograniczenie częstotliwości występowania bólu w porównaniu ze stanem sprzed rehabilitacji. Za pozytywny efekt terapii pacjenci uznali również przyjmowanie mniejszej ilości leków przeciwbólowych. W przypadku dwóch osób, pomimo intensywnie prowadzonej rehabilitacji, nie uzyskano poprawy samopoczucia. Wnioski: Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej wpływa na poprawę komfortu życia pacjentów. Wprowadzenie tej metody zmniejsza intensywność dolegliwości bólowych i zwiększa zakresy ruchu w stawie. Dodatkowo przyczynia się do zmniejszenia ilości przyjmowanych przez chorych leków przeciwbólowych.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 3; 189-194
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rola ultrasonografii w diagnostyce najczęstszych neuropatii obwodowych
Role of sonography in the diagnosis of the most common peripheral neuropathies
Autorzy:: Kowalska, Berta
Walentowska-Janowicz, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033221.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: carpal tunnel syndrome
compression neuropathies
cubital tunnel syndrome
diagnosis
sonography
ultrasonografia
diagnostyka
neuropatie uciskowe
zespół kanału nadgarstka
zespół rowka nerwu
łokciowego
Opis:: In the practice of a general practitioner, the most common peripheral neuropathy reported by patients is carpal tunnel syndrome followed by cubital tunnel syndrome. Carpal tunnel syndrome results from entrapment of the median nerve at the level of the transverse carpal ligament, and cubital tunnel syndrome is a consequence of a compression on the ulnar nerve at the level of the groove of the humerus. The diagnosis of these syndromes is based on a specific interview, clinical examination and additional examinations. The aim of a clinical examination is to assess sensory disorders and muscle atrophy. Until today, standard additional examinations have been electrophysiological tests. At present, however, they are more and more frequently replaced by high-frequency sonography. As in other types of ultrasound examinations, the assessment of peripheral nerves, including the median and ulnar nerves, is non-invasive, well-tolerated by patients, relatively inexpensive and readily available. The examiner must possess knowledge on nerve topographic anatomy and criteria for ultrasound assessment of peripheral neuropathies. During an ultrasound examination, the following are assessed: shape, cross-sectional area of the nerve trunk, its echogenicity, vascularity and relation to adjacent tissues. Motor and sensorimotor nerves may also be assessed indirectly by analysing ultrasound images of the skeletal muscle innervated by these nerves. Furthermore, an important element of an ultrasound examination is dynamic assessment of the nerves. Carpal and cubital tunnel syndromes belong to so-called entrapment neuropathies whose common sonographic features are nerve oedema and hyperaemia proximally to the compression site.
W praktyce lekarza rodzinnego najczęstszą neuropatią obwodową zgłaszaną przez pacjentów jest zespół kanału nadgarstka, a drugą co do częstości – zespół rowka nerwu łokciowego. Zespół kanału nadgarstka jest wynikiem ucisku na nerw pośrodkowy na poziomie więzadła poprzecznego nadgarstka, a zespół rowka nerwu łokciowego – ucisku na nerw łokciowy na poziomie rowka kości ramiennej. Diagnostyka tych zespołów opiera się na charakterystycznym wywiadzie, badaniu klinicznym oraz badaniach pomocniczych. W badaniu klinicznym oceniane są zaburzenia czucia, zaniki mięśniowe. Do tej pory standardem badań pomocniczych były badania elektrofizjologiczne, które obecnie coraz częściej zastępowane są badaniem ultrasonograficznym z użyciem głowic wysokiej częstotliwości. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów badań ultrasonograficznych diagnostyka nerwów obwodowych, w tym pośrodkowego i łokciowego, ma charakter nieinwazyjny, jest dobrze tolerowana przez pacjentów, względnie tania i łatwo dostępna. Od badającego wymagana jest wiedza co do anatomii topograficznej nerwów oraz kryteriów oceny ultrasonograficznej neuropatii obwodowych. W badaniu ultrasonograficznym ocenie podlegają kształt i pole przekroju poprzecznego pnia nerwowego, jego echogeniczność, unaczynienie oraz stosunek do otaczających tkanek. Nerwy ruchowe i czuciowo-ruchowe można oceniać również pośrednio poprzez analizę obrazu ultrasonograficznego zaopatrywanych przez nie brzuśców mięśni szkieletowych. Ważnym elementem badania ultrasonograficznego jest ponadto ocena dynamiczna nerwów. Zespół kanału nadgarstka i zespół rowka nerwu łokciowego należą do grupy neuropatii tzw. uciskowych, których cechą wspólną obrazu ultrasonograficznego jest obrzęk nerwu i jego przekrwienie proksymalnie od miejsca kompresji.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 2; 200-206
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Supravalvar mitral ring with a parachute mitral valve and subcoarctation of the aorta in a child with hemodynamically significant VSD. A study of the morphology, echocardiographic diagnostics and surgical therapy
Nadzastawkowy pierścień mitralny ze spadochronową zastawką mitralną i subkoarktacją aorty u dziecka z hemodynamicznie znaczącym ubytkiem w przegrodzie międzykomorowej. Studium morfologii, diagnostyki echokardiograficznej i leczenia operacyjnego
Autorzy:: Mądry, Wojciech
Karolczak, Maciej A.
Grabowski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033405.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Shone’s syndrome
parachute mitral valve
supravalvar mitral ring
Opis:: The authors present a case of echocardiographic diagnosis of supravalvar mitral ring (a fibromembranous structure that arose from the atrial surface of the mitral leaflets) in a child with a parachute mitral valve, a ventricular septal defect, and mild narrowing of the aortic isthmus. The supravalvar mitral stenosis is a typical but very infrequently detected element of the complex of anatomical abnormalities located within the left heart and the proximal aorta, called the Shone’s complex (syndrome). Diagnosing an additional, hemodynamically significant anatomic defect during echocardiography was possible thanks to the detection of marked mobility limitation of the ring-adjacent part of the mitral valve mural leaflet as well as of an atypical image of turbulence occurring during the inflow from the left atrium to the left ventricle. The early diagnosis made it possible to perform complete correction of this complex congenital defect within a single operation.
Autorzy prezentują przypadek echokardiograficznego rozpoznania nadzastawkowego pierścienia mitralnego (włóknisto-błoniastej struktury związanej z przedsionkową powierzchnią płatków mitralnych) u dziecka ze spadochronową zastawką mitralną, ubytkiem przegrody międzykomorowej oraz łagodnym zwężeniem cieśni aorty. Nadzastawkowe zwężenie mitralne jest typowym, ale bardzo rzadko rozpoznawanym elementem zespołu nieprawidłowości anatomicznych zlokalizowanych w obrębie „lewego serca” i początkowego odcinka aorty, określanego mianem zespołu Shone’a. Spostrzeżenie w trakcie badania echokardiograficznego dodatkowej, istotnej hemodynamicznie nieprawidłowości anatomicznej było możliwe dzięki stwierdzeniu znacznego ograniczenia ruchomości przypierścieniowej części ściennego płatka zastawki mitralnej oraz nietypowemu obrazowi turbulencji powstających w trakcie napływu z lewego przedsionka do lewej komory. Wczesne rozpoznanie umożliwiło przeprowadzenie pełnej korekcji złożonej wady w trakcie jednej operacji. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-70
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2017, 17, 70; 206-211
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: The effects of aerobic training on the functional status, quality of life, the level of fatigue and disability in patients with multiple sclerosis – a preliminary report
Wpływ treningu tlenowego na stan funkcjonalny, jakość życia i zespół zmęczenia uchorych zestwardnieniem rozsianym – doniesienie wstępne
Autorzy:: Niwald, Marta
Redlicka, Justyna
Miller, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030019.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aerobic training
fatigue syndrome
multiple sclerosis
quality of life
rehabilitation
Opis:: Objectives: The aim of this paper was to assess the effects of aerobic training on the quality of life and fatigue in patients with multiple sclerosis. Material and methods: A total of 53 patients with known multiple sclerosis (ICD G35.0) who began a standard 4-week rehabilitation programme were included in the study. Patients were divided into two groups: AT (aerobic training) patients (n = 21), who additionally underwent training on a lower limb cycle ergometer (three 10-minute sessions per day with an hour interval), and non-AT group of patients (n = 32). Life quality assessment based on the WHOQOL-BREF scale (World Health Organization Quality of Life), an assessment of motor impairment based on the Expanded Disability Status Scale by Kurtzke (EDSS) and an assessment of the severity of fatigue using the Fatigue Severity Scale (FSS) were performed at baseline and after four weeks. Results: After completing rehabilitation programmes, an improvement in the quality of life was observed both in AT and non-AT group. However, a more significant improvement in the two evaluated aspects, physical (p = 0.001 vs. 0.01) and psychological (p = 0.001 vs. 0.05), was observed in the AT group. However, no improvement in social terms was observed. There was also a reduction in the severity of fatigue (0.03 for AT group vs. 0.15 for non-AT group). There was no statistically significant improvement in the EDSS score in any of the groups. Conclusions: Aerobic training has beneficial effects on the quality of life and the severity of fatigue in patients with multiple sclerosis.
Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu treningu aerobowego na jakość życia i zmęczenie u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Materiał i metody: Badaniu poddano 53 pacjentów z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego (ICD G35.0) rozpoczynających 4-tygodniowy standardowy program kompleksowej rehabilitacji. Uczestników podzielono na dwie grupy: AT (aerobic training – trening aerobowy) (n = 21) – dodatkowo zastosowano trening aerobowy na cykloergometrze kończyn dolnych (3 razy dziennie po 10 minut z godzinną przerwą) – oraz non-AT (n = 32), czyli bez treningu aerobowego. W obu grupach w 1. dniu i po 4 tygodniach przeprowadzono badania oceny jakości życia na podstawie skali WHOQOL-BREF (World Health Organization Quality of Life), ocenę niewydolności ruchowej według Rozszerzonej Skali Niewydolności Ruchowej Kurtzkego (Expanded Disability Status Scale, EDSS) i ocenę ciężkości zmęczenia za pomocą Skali Ciężkości Stopnia Zmęczenia/Znużenia (Fatigue Severity Scale, FSS). Wyniki: Po zastosowanym treningu ocena jakości życia poprawiła się zarówno w grupie AT, jak i non-AT, jednak bardziej znaczącą poprawę jakości życia w dwóch badanych aspektach zaobserwowano w grupie AT – pod względem fizycznym (p = 0,001 vs 0,01) i psychologicznym (p = 0,001 vs 0,05). Nie odnotowano poprawy pod względem socjalnym. Wykazano spadek nasilenia zmęczenia/znużenia – 0,03 (AT) vs 0,15 (non-AT). W żadnej grupie nie wystąpiła istotna statystycznie poprawa w skali EDSS. Wnioski: Stwierdzono korzystny wpływ treningu aerobowego na jakość życia oraz nasilenie zmęczenia u chorych na stwardnienie rozsiane.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 1; 15-22
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Health and life hazards related to aggressive behaviour of patients diagnosed with alcohol abstinence syndrome
Zagrożenia zdrowia i życia powiązane z agresywnym zachowaniem pacjentów ze zdiagnozowanym alkoholowym zespołem abstynencyjnym
Autorzy:: Mitał, Marcin
Rzeźnicki, Adam
Stelmach, Włodzimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/940987.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
alcohol
alcohol withdrawal syndrome
delirium
agresja
alkoholowy zespół abstynencyjny
Opis:: Alcohol withdrawal syndrome is one of the most serious disorders resulting from alcohol addiction. Moreover, this disorder may cause complications such as hallucinations including delirium. Doctors and paramedics dealing with patients very often face aggressive behaviour. The aim of the study was to investigate the scale of that phenomenon and characterize it. The study included the analysis of patients’ medical documentation with diagnosed alcohol abstinence syndrome at the time of admission. Research confirmed that the aggressive behaviour occurred in 25% of cases. It occurred most frequently in case of delirium, and was directed to the patient’s environment. Conclusions: 1) Aggressive behaviour is quite a serious problem that affected every fourth patient being tested. The reasons can be different, but the crew of ambulances and doctors from hospital wards must be attentive and prepared for all kinds of violent behaviour, not only towards them, but to the patient himself also. 2) Aggressive behaviour was observed more frequently in the event of alcoholic delirium. 3) Aggression demonstrated by the patients with alcohol abstinence syndrome is addressed in almost ⅔ of the cases to the environment of the patient.
Alkoholowy zespół abstynencyjny jest jednym z najpoważniejszych zaburzeń wynikających z uzależnienia od alkoholu. Dodatkowo w trakcie jego przebiegu może dojść do powikłań z wystąpieniem halucynacji oraz pełnoobjawowym majaczeniem alkoholowym włącznie. Lekarze i ratownicy medyczni w kontaktach z takimi pacjentami często spotykają się z agresywnym zachowaniem. Celem pracy było zbadanie skali wspomnianego zjawiska oraz próba jego scharakteryzowania. Badania polegały na analizie kart chorobowych pacjentów z rozpoznanym, w chwili przyjęcia, alkoholowym zespołem abstynencyjnym. Z badań tych wynikało, że zachowania agresywne występowały w 25% przypadków. Najczęściej agresja była skierowana na otoczenie pacjenta i dotyczyła majaczenia alkoholowego. Wnioski: 1) Agresywne zachowanie jest dość poważnym problemem, występującym u co czwartego badanego pacjenta. Przyczyny tego stanu bywają różne, a członkowie załóg karetek pogotowia i lekarze oddziałów szpitalnych muszą być uważni i przygotowani na różnego rodzaju gwałtowne zachowania, skierowane nie tylko na personel, ale także na samego pacjenta. 2) Agresywne zachowanie było obserwowane zdecydowanie częściej w przypadku majaczenia alkoholowego. 3) Agresja pacjentów z alkoholowym zespołem abstynencyjnym skierowana jest w blisko ⅔ przypadków na otoczenie pacjenta.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 2; 86-90
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Zaburzenia odporności u dzieci z cechami dysmorfii
Immunodeficiency in children with dysmorphic disorders
Autorzy:: Ogrodowczyk, Marta
Olszak, Natalia
Pietraszewska, Karolina
Polańska, Bożena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030502.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: primary immunodeficiency
dysmorphic features
ataxia telangiectasia
nijmegen breakage syndrome
digeorge syndrome
pierwotne zaburzenia odporności
cechy dysmorficzne
ataksja-teleangiektazja
zespół nijmegen
zespół digeorge’a
Opis:: Ataxia telangiectasia, Nijmegen breakage syndrome and DiGeorge syndrome are congenital disorders belonging to the category of primary immunodeficiencies. They are characterised by remittent infections as well as predisposition to cancer and autoimmune diseases. An important sign of ataxia telangiectasia and Nijmegen breakage syndrome is an increased sensitivity of cells to ionising radiation, while DiGeorge syndrome is additionally characterised by heart defects and endocrine disorders. What all these diseases have in common are dysmorphic features of different severity, which complement the clinical picture. The signs and symptoms of the diseases may be inconclusive, they appear at various stages of life and their course is unique for every individual. The aim of the study was to present the characteristics of each syndrome while drawing special attention to dysmorphic features occurring in patients. It is important for doctors to be able to diagnose characteristic disorders of the phenotype and immune system and to match them to the right genetic syndrome. Therefore, they should take the patient’s medical history properly, perform thorough physical examination and use multiple diagnostic tools. Despite the fact that these syndromes are rare and incurable disorders, fast and accurate diagnosis gives patients a chance for an improved quality and length of life. The treatment is only symptomatic, but proper prevention can help to avoid the development of a cancer. Therefore, it is of vital importance for the general practitioners, paediatricians and other specialists to know the characteristic signs and symptoms of these syndromes and to cooperate closely with the patients’ parents.
Zespół ataksja-teleangiektazja, zespół Nijmegen i zespół DiGeorge’a to wrodzone zaburzenia należące do pierwotnych niedoborów odporności. Charakteryzują się one występowaniem nawracających infekcji, a także skłonnością do nowotworów i chorób autoimmunologicznych. W zespole ataksja-teleangiektazja oraz zespole Nijmegen istotna jest zwiększona wrażliwość komórek na promieniowanie jonizujące, natomiast zespół DiGeorge’a cechuje się dodatkową obecnością wad serca i zaburzeń endokrynologicznych. Cechę wspólną wszystkich trzech zaburzeń stanowi występowanie cech dysmorficznych o różnym nasileniu, które dopełniają obraz kliniczny. Objawy mogą być niejednoznaczne, pojawiają się w różnych okresach życia, a przebieg choroby jest indywidualny. Celem pracy było przedstawienie cech charakterystycznych dla poszczególnych zespołów ze szczególnym zwróceniem uwagi na cechy dysmorficzne występujące u chorych. Lekarze powinni potrafić rozpoznać znamienne zaburzenia fenotypowe i dysfunkcje układu immunologicznego i na tej podstawie zdiagnozować odpowiedni zespół genetyczny. Istotne jest więc odpowiednie zebranie wywiadu, przeprowadzenie dogłębnego badania fizykalnego oraz wykorzystanie licznych narzędzi diagnostycznych. Mimo że schorzenia te należą do rzadkich i są nieuleczalne, to szybkie prawidłowe rozpoznanie daje chorym szansę na znaczną poprawę jakości oraz długości życia. Wdraża się, co prawda, tylko leczenie objawowe, ale odpowiednia profilaktyka może zapobiegać rozwojowi chorób nowotworowych. Stąd kluczowa jest dobra znajomość objawów towarzyszących opisywanym zespołom przez lekarzy rodzinnych, pediatrów i innych specjalistów oraz ich współpraca z rodzicami pacjentów.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 145-156
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Ocena częstości występowania zespołu przerostu bakteryjnego jelita cienkiego u dzieci leczonych immunosupresyjnie z powodu idiopatycznego zespołu nerczycowego
Small intestinal bacterial overgrowth syndrome in children with idiopathic nephritic syndrome treated with immunosuppressive agents
Autorzy:: Siniewicz-Luzeńczyk, Katarzyna
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034185.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
cyclosporine A
idiopathic nephritic syndrome
small intestinal bacterial overgrowth syndrome
zespół przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim
idiopatyczny zespół nerczycowy
cyklosporyna a
dzieci
Opis:: Small intestinal bacterial overgrowth syndrome is defined as an increased number of non-pathogenic bacteria over 105 microorganisms in one millilitre of intestinal contents in the initial part of the small intestine. Predisposing disorders include e.g. drug-induced hypochlorydia, congenital and acquired defects of the gastrointestinal tract, immunodeficiency, severe stress situations as well as intestinal microflora imbalance after immunosuppressive therapy. The aim of the study was to assess the incidence of small intestinal bacterial overgrowth in children receiving cyclosporine A due to idiopathic nephritic syndrome. Material and methods: The study included 20 children (11 girls and 9 boys) aged 4–16 years (mean age 8.83 ± 3.75 years), diagnosed with idiopathic nephritic syndrome and treated with cyclosporine for over 3 months. The use of antibiotics or probiotics less than 3 months prior to the study was an exclusion criterion. Serum levels of cyclosporin A were measured in all patients. Hydrogen breath test with lactulose was performed as an additional examination. The exhaled breath was analysed using Gastrolyzer (Bedfont). A minimum increase of 20 hydrogen molecules per million air molecules between the maximum value and the fasting level or values in the first hour of the test was considered as a positive test outcome, indicating small intestinal bacterial overgrowth. Results: Negative result of hydrogen breath test, excluding small intestinal bacterial overgrowth, was observed in all 20 children. Conclusions: The administration of second line immunosuppressive agents in children with idiopathic nephritic syndrome does not induce non-pathogenic bacterial multiplication in the small intestine.
Jako zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego określa się wzrost liczby niepatogennych bakterii powyżej 105 komórek bakteryjnych w mililitrze treści jelitowej w początkowym odcinku jelita cienkiego. Do zaburzeń predysponujących należą m.in. hipochlorydia polekowa, wrodzone i nabyte wady przewodu pokarmowego, niedobory odporności, silne sytuacje stresowe, a także zaburzenia równowagi flory jelitowej po leczeniu immunosupresyjnym. Celem pracy jest ocena częstości występowania zespołu przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim u dzieci leczonych cyklosporyną A z powodu idiopatycznego zespołu nerczycowego. Materiał i metoda: Badaniem objęto 20 dzieci (11 dziewczynek, 9 chłopców) w wieku 4–16 lat (średnia 8,83 ± 3,75 roku) z rozpoznanym idiopatycznym zespołem nerczycowym leczonych cyklosporyną ponad 3 miesiące. Kryterium wykluczającym było przyjmowanie antybiotyku lub probiotyków w czasie krótszym niż 3 miesiące poprzedzające badanie. U wszystkich pacjentów oznaczono stężenie cyklosporyny A w surowicy, a jako badanie dodatkowe wykonywano wodorowy test oddechowy po doustnym obciążeniu laktulozą. Analizy powietrza wydechowego dokonano za pomocą aparatu Gastrolyzer (Bedfont). Za dodatni wynik testu, przemawiający za przerostem bakteryjnym w jelicie cienkim, przyjęto przyrost minimum 20 cząsteczek wodoru na milion cząsteczek powietrza między maksymalnym odczytem a wartością na czczo lub wartościami w pierwszej godzinie testu. Wyniki: U wszystkich 20 dzieci uzyskano ujemny wynik wodorowego testu oddechowego, na podstawie którego wykluczono obecność zespołu przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim. Wnioski: U badanych dzieci z idiopatycznym zespołem nerczycowym podawanie leków immunosupresyjnych II rzutu nie powoduje ilościowego namnożenia bakterii niepatogennych w jelicie cienkim.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 171-176
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Value of ultrasonography in the diagnosis of polycystic ovary syndrome – literature review
Wartość ultrasonografii w diagnostyce zespołu policystycznych jajników – przegląd piśmiennictwa
Autorzy:: Bachanek, Michał
Abdalla, Nebil
Cendrowski, Krzysztof
Sawicki, Włodzimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1052984.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: pcos
ovarian follicles
polycystic ovary syndrome
ultrasound
zespół policystycznych jajników
Opis:: Polycystic ovary syndrome is a multi-factorial disease. Its etiopathogenesis has not been elucidated in detail. It is the most common endocrine disorder in women of child-bearing age. This disease entity is primarily characterized by disrupted ovulation and hyperandrogenism, but the clinical picture can be diversified and symptom intensity can vary. Currently, the sonographic assessment of ovaries is one of the obligatory criteria for the diagnosis of PCOS according to the Rotterdam consensus (2003) and Androgen Excess & PCOS Society (2006). This criterion is determined by the presence of ≥12 follicles within the ovary with a diameter of 2–9 mm and/or ovarian volume ≥10 cm3. Such an ultrasound image in one gonad only is sufficient to define polycystic ovaries. The coexistence of polycystic ovaries with polycystic ovary syndrome is confirmed in over 90% of cases irrespective of ethnic factors or race. However, because of the commonness of ultrasound features of polycystic ovaries in healthy women, the inclusion of this sign to the diagnostic criteria of polycystic ovary syndrome is still questioned. The development of new technologies has an undoubted influence on the percentage of diagnosed polycystic ovaries. This process has caused an increase in the percentage of polycystic ovary diagnoses since the Rotterdam criteria were published. It is therefore needed to prepare new commonly accepted diagnostic norms concerning the number of ovarian follicles and the standardization of the technique in which they are counted. The assessment of anti-Müllerian hormone levels as an equivalent of ultrasound features of polycystic ovaries is a promising method. However, analytic methods have to be standardized in order to establish commonly accepted diagnostic norms.
Zespół policystycznych jajników jest chorobą wieloczynnikową. Szczegółowa jego etiopatogeneza wciąż nie została wyjaśniona. Jest to najczęstsze schorzenie endokrynologiczne kobiet w wieku reprodukcyjnym. Ta jednostka chorobowa charakteryzuje się przede wszystkim zaburzeniem przebiegu owulacji i hiperandrogenizacją, ale obraz kliniczny może być zróżnicowany, o różnym nasileniu symptomów. Obecnie sonograficzna ocena jajników należy do obowiązujących kryteriów rozpoznania zespołu według konsensusu z Rotterdamu (2003) oraz Androgen Excess & PCOS Society (2006). Kryterium to jest uwarunkowane obecnością w obrębie jajnika ≥12 pęcherzyków o średnicy 2–9 mm i/lub objętością jajnika ≥10 cm3. Opisany obraz ultrasonograficzny dotyczący tylko jednej gonady wystarczy do zdefiniowania policystyczności. Współistnienie policystyczności jajników z zespołem policystycznych jajników potwierdzane jest w ponad 90% przypadków, niezależnie od czynników etnicznych czy rasowych. Jednak ze względu na powszechną obecność ultrasonograficznych cech policystyczności jajników u kobiet zdrowych nadal kwestionuje się włączenie tego objawu do kryteriów diagnostycznych zespołu policystycznych jajników. Niewątpliwy wpływ na odsetek rozpoznań policystyczności jajników ma rozwój nowych technologii. Proces ten powoduje zwiększenie odsetka rozpoznań cech policystyczności jajników od czasu publikacji kryteriów rotterdamskich. Zatem istnieje potrzeba ustanowienia nowych, powszechnie akceptowanych norm diagnostycznych dotyczących liczby pęcherzyków jajnikowych, jak również standaryzacji techniki ich liczenia. Duże nadzieje wiązane są z oceną stężenia hormonu antymüllerowskiego jako równoważnego markera ultrasonograficznych cech policystyczności jajników, jednakże do wyznaczenia powszechnie akceptowanych norm diagnostycznych potrzebna jest standaryzacja metod analitycznych.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 410-422
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Mnogie angiomyolipomata nerki. Opis przypadku
Multiple renal angiomyolipomata. A case report
Autorzy:: Kołacz, Jacek
Irzyk, Małgorzata
Urbańczyk‑Zawadzka, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061509.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Lenk’s triad
Wunderlich’s syndrome
renal artery embolization
tuberous sclerosis syndrome
embolizacja tętnicy nerkowej renal angiomyolipoma
triada lenka
zespół wunderlicha
zespół stwardnienia guzowatego
Opis:: We present a 76‑year‑old patient with multiple renal angiomylipoma in one kidney. The patient had not been having any urinary tract symptoms, the lesions in kidney were visualized in US examination performed because of cholelithiasis suspicion. Angiomyolipoma is included to the benign tumors of hamartoma group and its growth is related to the hormonal activity of the organism. Multiple renal angiomyolipomata, occurring very rarely, are usually related to the tuberous sclerosis syndrome (Bourneville‑Pringle disease). The nature of this disease is the occurrence of multiple hamartoma type tumors in the skin, brain, kidneys, heart, bones, lungs and eyes. Small renal angiomyolipomata are asymptomatic and are usually accidentally diagnosed during imaging examinations, big ones may be the reason of significant ailments. Among severe, life threatening complications of renal angiomyolipoma one can number bleeding from the tumor. Bleeding risk depends on the tumor diameter and significantly increases in tumors of the diameter above 4 cm. Computed tomography is an imaging method recommended for the assessment of hemorrhagic complications in angiomyolipoma. The check‑up frequency depends on the tumor diameter – in tumors smaller than 4 cm the examination is performed once yearly, in tumors greater than 4 cm – every 6 months. In the treatment of hemorrhagic complications of angiomyolipoma, a surgical treatment (partial or radical nephrectomy) or renal vessel embolization is used. Renal arteriography with embolization is an important therapeutic method to control the bleeding and to avoid surgery.
Przedstawiono przypadek 76‑letniej kobiety z mnogimi guzami angiomyolipoma w jednej nerce. Chora nie miała żadnych objawów ze strony układu moczowego, zmiany w nerce uwidoczniono w czasie badania USG wykonanego z powodu podejrzenia kamicy żółciowej. Angiomyolipoma należy do łagodnych guzów z grupy hamartoma, a jego wzrost łączony jest z czynnością hormonalną organizmu. Mnogie angiomyolipomata nerki, bardzo rzadko występujące, związane są zazwyczaj z zespołem stwardnienia guzowatego (choroba Bourneville’a‑Pringle’a). Istotą choroby jest występowanie mnogich guzów hamartoma w obrębie skóry, mózgowia, nerek, serca, kości, płuc i oczu. Małe angiomyolipomata nerek nie dają objawów i są zazwyczaj wykrywane w badaniach obrazowych przypadkowo, duże mogą być przyczyną istotnych dolegliwości. Do ciężkich, zagrażających życiu powikłań angiomyolipoma nerki należą krwawienia z guza. Ryzyko krwawienia zależy od średnicy guza i zwiększa się znacząco w guzach o średnicy powyżej 4 cm. Tomografia komputerowa jest metodą obrazową zalecaną do oceny ryzyka powikłań krwotocznych w angiomyolipoma. Częstość badań kontrolnych zależy od średnicy guza – przy guzach o średnicy poniżej 4 cm badanie wykonuje się raz w roku, przy guzach o średnicy powyżej 4 cm – co 6 miesięcy. W leczeniu powikłań krwotocznych angiomyolipoma stosuje się leczenie chirurgiczne (częściowe lub radykalne usunięcie nerki) lub embolizację naczyń nerkowych. Arteriografia tętnicy nerkowej i embolizacja pozwalają na uniknięcie zabiegu chirurgicznego.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 349-353
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Hiponatremia u pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym – problematyka diagnostyczno-terapeutyczna
Hyponatraemia in a patent after craniocerebral injury – problems of diagnosis and treatment
Autorzy:: Ilków, Wojciech
Ilków, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053018.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: hiponatremia
mózgowy zespół utraty soli
uraz głowy
zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny
hyponatraemia
cerebral salt wasting syndrome
brain injury
syndrome of inappropriate antidiuretic hormone
secretion
Opis:: Hyponatraemia is the most common electrolyte disorder observed in patients with a severe neurological condition, significantly affecting mortality. Both cerebral salt wasting syndrome and the syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion manifest with hyponatraemia, showing at the same time a lot of similarities in the clinical picture and laboratory findings. However, due to different diagnostic and therapeutic processes, misdiagnosis can be a great danger for the patient. The treatment of inappropriate antidiuretic hormone secretion is associated with restricted fluid supply, as hyponatraemia is a result of an excess of free water in the body. In the case of cerebral salt wasting syndrome, severe loss of sodium in the urine is the main pathological mechanism of hyponatraemia; hence its treatment consists in sodium supplementation and fluid intake. The authors present a case of a 16-year-old patient treated surgically at the Department of Neurosurgery of the Provincial Medical Centre in Opole due to severe craniocerebral injury, as a result of which cerebral salt wasting syndrome developed on the 8th day. The diagnostic and therapeutic process, differential diagnosis and a review of the literature are included in the discussion. The authors believe that the information contained in the article will be helpful in the diagnosis and treatment of hyponatraemia in patients with a severe neurological condition.
Hiponatremia to najczęstsze zaburzenie jonowe stwierdzane u pacjentów w ciężkim stanie neurologicznym, wpływające w znacznym stopniu na wzrost śmiertelności. Zarówno mózgowy zespół utraty soli, jak i zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny manifestują się hiponatremią; wykazują przy tym wiele podobieństw w obrazie klinicznym i wynikach badań laboratoryjnych. Z uwagi na odmienny proces diagnostyczno-leczniczy błędna diagnoza może stanowić wielkie niebezpieczeństwo dla chorego. Leczenie zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny wiąże się m.in. z restrykcją podaży płynów, ponieważ hiponatremia powstaje wskutek nadmiaru wolnej wody w organizmie. W przypadku mózgowego zespołu utraty soli nasilona utrata sodu z moczem stanowi główny patomechanizm hiponatremii, stąd leczenie polega na suplementacji sodu i podaży płynów. Autorzy przedstawiają przypadek 16-letniego pacjenta leczonego operacyjnie na Oddziale Neurochirurgii Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu z powodu ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego, w następstwie którego w ósmej dobie doszło do rozwoju mózgowego zespołu utraty soli. Omówiono proces diagnostyczno-leczniczy, diagnostykę różnicową, a także przegląd literatury. Zdaniem autorów informacje zawarte w artykule okażą się pomocne w diagnostyce i leczeniu hiponatremii u pacjentów w ciężkim stanie neurologicznym.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 4; 257-263
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "syndrome" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język