Temat: endoskopia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Przygotowanie farmakologiczne chorych do badania gastroskopowego jako kryterium endoskopii wysokiej jakości
Preparation for gastroscopy by premedication as a criterion of high quality endoscopy
Autorzy:: Adamiec, Cezary
Dyrla, Przemysław
Gil, Jerzy
Nowak, Tomasz
Wołyńska-Szkudlarek, Agnieszka
Bobula, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034439.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: endoskopia wysokiej jakości
mukolityki
wskaźnik widoczności błony śluzowej (TMVS)
Opis:: Assessment of the entire surface of the mucosa of the diagnosed area is one of the key factors for high quality endoscopy. This is not obtainable without special preparation for endoscopy. Nationwide educational actions dedicated to informing patients how to prepare the bowel for colonoscopy have resulted in increased rate of detected pathological structures, clinically silent precancerous lesions in particular. Special pharmacological products for adequate colon preparation are available. Endoscopists are required to assess how well the colon was prepared for the procedure and include this information in their endoscopy report. The results of such efforts are already demonstrated by the decrease in the rate of colon cancer incidence and, most importantly, mortality. However, a similar effort is lacking as regards adequate preparation for gastroscopy despite it being the most common endoscopic examination. Generally, the required preparation for upper digestive tract endoscopy is limited to fasting for four to six hours before the procedure. Assessment of mucosa visibility is not required as an integral part of the gastroscopy report. This may be the reason for the low rate of early detection of gastric cancer and the high incidence of interval gastric cancer. Detection of advanced cancer results in low 5-year survival rates, with treatment mostly relying on extensive surgery. There are many publications available on premedication with simple mucolytic and anti-foaming agents for the detection of early precancerous lesions in the stomach, the bulk of them from the Far East, where gastric preparation for upper endoscopy is a routine procedure.
Jeden z kluczowych elementów pełnego badania endoskopowego wysokiej jakości stanowi ocena całej błony śluzowej badanego odcinka przewodu pokarmowego. Nie jest ona możliwa bez odpowiedniego przygotowania błony śluzowej. Dzięki szeroko zakrojonym akcjom edukacyjnym na temat oczyszczania jelita grubego przed badaniem kolonoskopowym znacząco poprawiło się rozpoznawanie zmian patologicznych, w tym niemych klinicznie zmian przedrakowych. Dostępne są preparaty farmakologiczne przeznaczone do optymalnego przygotowania jelita grubego. Od lekarzy przeprowadzających endoskopię wymaga się oceny i opisania stopnia przygotowania jelita grubego, jako integralnej części opisu badania. Efekty tej pracy widoczne są w postaci spadku zachorowalności na raka jelita grubego i zmniejszenia śmiertelności. Brak jest natomiast podobnego nacisku na przygotowanie błony śluzowej w górnym odcinku przewodu pokarmowego, pomimo masowego wręcz wykonywania badań gastroskopowych. Zazwyczaj jedyne zalecenie to pozostawanie na czczo przez okres kilku godzin, nie jest zaś wymagane podawanie stopnia widoczności błony śluzowej żołądka. Stan ten może odpowiadać za niską wykrywalność wczesnego raka i wysoki odsetek interwałowego raka żołądka. Rozpoznawanie raka żołądka w stadium zaawansowanym powoduje, że odsetki 5-letnich przeżyć są niskie, a leczenie polega na rozległych operacjach resekcyjnych. Stosunkowo dobrze opisano wykorzystanie prostych środków mukolitycznych i zmniejszających napięcie powierzchniowe w diagnostyce wczesnych zmian przednowotworowych w żołądku. Szczególnie dużo publikacji pochodzi z Dalekiego Wschodu, gdzie farmakologiczne przygotowanie żołądka do badania stanowi postępowanie rutynowe.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 170-174
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ocena wzoru ujść krypt gruczołów jelitowych jako niezbędny element badania kolonoskopowego wysokiej jakości
The assessment of pit pattern on the polyps’ surface as the essential part of high quality colonoscopy
Autorzy:: Adamiec, Cezary
Dyrla, Przemysław
Gil, Jerzy
Nowak, Tomasz
Wołyńska-Szkudlarek, Agnieszka
Bobula, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034713.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: endoskopia wysokiej jakości
rak interwałowy
układ ujść krypt jelitowych
Opis:: The meaning of the term high-quality endoscopy is gradually widening and consists of multiple elements. The highest possible quality of colonoscopies constitutes the basis of anticancer protective action by the identification and treatment of early precancerous lesions. Data from randomised trials demonstrate that only top quality endoscopy has a protective value against colon cancer morbidity. On the other hand, data coming from medical centres which do not meet high standards confirm the lack of protective anticancer value of low-quality colonoscopies and an increased rate of interval cancers. The fundamental indicators of high standards are: caecal intubation rate, adenoma detection rate, colonoscopy withdrawal time and bowel preparation. These parameters are gradually widened to include other factors such as: proximal colon polyp detection rate, retrieval rate of removed polyps, sedation practice and many others. One of the biggest challenges we have to face is the effort to perform endoscopic visual assessment of polyps in vivo. The principal aim of this action is to reduce the number of redundant histopathological tests and in general to reduce histopathology workload for very low-risk lesions, especially polyps ≤5 mm in diameter, this being the so called “resect and discard” strategy. One of useful tools is the assessment of the pattern of colonic crypt outlets, known as the pit pattern. The combination of the pit pattern and the Paris polyp classification determine high-risk lesions well in terms of advanced histology and technical problems with safe removal. Lesions originally found as unresectable should be reassessed and resected endoscopically in experienced expert centres.
Powszechnie stosowane określenie „endoskopia wysokiej jakości” zyskuje stopniowo coraz szersze znaczenie i zawiera w sobie coraz więcej elementów. Wykonywanie badań kolonoskopowych o możliwie najwyższej jakości stanowi – poprzez identyfikację i leczenie zmian prekursorowych – podstawę działań zapobiegających wystąpieniu raka jelita grubego. Liczne programy badawcze jednoznacznie udowodniły, że wyłącznie badania spełniające najwyższe normy jakości mają działanie protekcyjne względem zachorowania na raka jelita grubego. Badania wykonywane w ośrodkach niespełniających najwyższych norm jakości nie mają „działania ochronnego”, więc te ośrodki raportują zwiększony odsetek raków interwałowych. Tradycyjnie oceniane parametry jakości badania kolonoskopowego, takie jak odsetek intubacji kątnicy, odsetek badań z wykrytymi polipami gruczolakowatymi, czas wyprowadzania aparatu z kątnicy do odbytnicy i ocena stopnia przygotowania jelita, stanowią obecnie fundament badań wysokiej jakości. Kryteria te są stopniowo uzupełniane o kolejne parametry: odsetek polipów w proksymalnym odcinku okrężnicy, odsetek usuniętych polipów, które odzyskano do badania, odsetek badań z sedacją i wiele innych. Jednym z wyzwań stojących przed endoskopistami jest ocena histologii usuwanej zmiany in vivo w czasie badania. Działania te mają na celu głównie zmniejszenie liczby wykonywanych badań histopatologicznych zmian bardzo niskiego ryzyka, szczególnie polipów mierzących do 5 mm (filozofia „usuń i wyrzuć”). Jednym z dostępnych narzędzi jest ocena układu ujść krypt jelitowych, tzw. wzór dołeczkowy (pit pattern). Dodatkowa ocena morfologii zmian na podstawie klasyfikacji paryskiej polipów w połączeniu z oceną ujść krypt jelitowych lepiej determinuje zmiany wysokiego ryzyka, i to zarówno histologicznego, jak i dotyczącego trudności technicznych przy usuwaniu. Zmiany uznane wstępnie za niemożliwe do leczenia endoskopowego powinny być ponownie oceniane i ewentualnie leczone endoskopowo w ośrodkach eksperckich.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 3; 327-334
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Niedrożność jako powikłanie leczenia za pomocą żołądkowego balonu odchudzającego
Obstruction as a complication of treatment with intragastric balloon for obesity
Autorzy:: Nowak, Angelika
Serwin, Dariusz
Szczeblowska, Dorota
Hebzda, Andrzej
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Grys, Iwona
Pokrzepa, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032795.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: balloon slimming
complications
endoscopy
obesity
obstruction
otyłość
endoskopia
balon odchudzający
powikłania
niedrożność
Opis:: Obesity is a disease of civilization, which may result in and aggravate already existing diseases. One method of weight loss is a gastric balloon – BioEnterics Intragastric Balloon (BIB). Treatment with the BIB is safe. Complications are rare. Aim: Consult doctors about the possibility of this rare and serious complication that can be treated conservatively. Description of case: Patient, 38 years old, hospitalized due to continuing strong 3 days intra-abdominal pain, nausea and vomiting. In an interview founded for over 9 months ago slimming balloon into the stomach. Imaging studies, such as abdominal X-ray and computed tomography (CT) of the abdomen and pelvis, in the left lower abdomen visualized an irregular change in the corresponding slimming balloon. In the absence of indications for emergency laparotomy, conservative treatment was used. Finally, there was a spontaneous expulsion of the balloon. An improvement of the general condition, relief of symptoms. Discuss the case: Treatment of obesity by setting the gastric balloon is a minimally invasive method of treatment. However, the effectiveness and the lack of complications are dependent on the patient’s knowledge about the possible complications of obesity and the chosen therapeutic method, a sense of the disease and the patient’s motivation to achieve the therapeutic success. Symptoms of spontaneous expulsion of the balloon are symptoms of a foreign factor in the gastrointestinal tract. In the case described, these symptoms have evolved along with the movement of the balloon for the next segments of the gastrointestinal tract. There were signs of high obstruction and intestinal colic. The exact position of the balloon in the gastrointestinal tract was possible to determine after taking CT scan of the abdomen. In the case described, a conservative method was used. This was possible thanks to the close cooperation between doctors of conservative and surgical specializations, and a careful observation of the dynamics of disease symptoms and movement of the balloon for the gastrointestinal tract. Conclusions: Because of the potential complications of intervention methods for weight reduction should be preceded by conservative methods. Selection of invasive methods of treatment should be preceded by a detailed analysis of the causes of failure of conservative treatment. Maintenance of balloon slimming timeout therapy may result in dangerous to life and health complications. If symptoms of obstruction or intestinal colic, patient with founded into the stomach slimming balloon should be observed in a hospital. In the absence of clinical signs of gastrointestinal perforation, esophagoduodenoscopy should be performed to locate the balloon in the stomach in the first instance, further radiological imaging studies locating the position of the balloon in the gut and documenting progress in its elimination. Surgical treatment should be considered if there is no progress spontaneous expulsion of the balloon.
Otyłość jest chorobą cywilizacyjną, która sprzyja powstawaniu schorzeń i pogarsza przebieg już istniejących. Jeden ze sposobów redukcji masy ciała stanowi balon żołądkowy. Jest to bezpieczna metoda, powikłania zdarzają się bardzo rzadko. Cel pracy: Zapoznanie lekarzy z możliwością wystąpienia niedrożności jako rzadkiego i groźnego powikłania, które może być leczone zachowawczo. Opis przypadku: Trzydziestoośmioletnia pacjentka, hospitalizowana z powodu utrzymujących się od 3 dni silnych dolegliwości bólowych w śródbrzuszu oraz nudności i wymiotów. W wywiadzie założony ponad 9 miesięcy temu balon odchudzający do żołądka. W badaniach obrazowych, m.in. na przeglądowym zdjęciu rentgenowskim i za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej, uwidoczniono w lewym podbrzuszu nieregularną zmianę odpowiadającą przemieszczonemu balonowi odchudzającemu. Z uwagi na brak wskazań do doraźnej laparotomii zastosowano leczenie zachowawcze. Ostatecznie doszło do samoistnego wydalenia balonu, uzyskano poprawę stanu ogólnego i ustąpienie dolegliwości. Omówienie przypadku: Leczenie otyłości poprzez założenie balonu żołądkowego jest małoinwazyjną metodą terapii. Skuteczność oraz brak powikłań zależą jednak od wiedzy chorego o możliwych powikłaniach, zarówno otyłości, jak i wybranej metody leczniczej, poczucia choroby oraz motywacji pacjenta do osiągnięcia celu terapii. Objawy samoistnego wydalania balonu są objawami ciała obcego w przewodzie pokarmowym. W opisanym przypadku ewoluowały one wraz z przemieszczaniem się balonu przez kolejne odcinki przewodu pokarmowego – były to objawy wysokiej niedrożności i kolki jelitowej. Dokładne zlokalizowanie balonu oraz ustalenie odcinka przewodu pokarmowego, w jakim się znajdował, były możliwe po wykonaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej. W tym przypadku zastosowano zachowawczą metodę leczniczą – było to możliwe dzięki ścisłej współpracy pomiędzy lekarzami o specjalnościach zachowawczych i zabiegowych oraz dokładnej obserwacji dynamiki objawów chorobowych i przemieszczania się balonu przez światło przewodu pokarmowego. Wnioski: Ze względu na możliwość powikłań interwencyjne metody redukcji masy ciała powinny zostać poprzedzone metodami zachowawczymi. Przed doborem metody inwazyjnego leczenia należy przeprowadzić szczegółową analizę przyczyn nieskuteczności leczenia zachowawczego. Utrzymywanie balonu odchudzającego po upływie dozwolonego czasu terapii może skutkować niebezpiecznymi dla zdrowia i życia powikłaniami. W przypadku objawów niedrożności lub kolki jelitowej pacjenta z założonym balonem należy poddać obserwacji szpitalnej. Przy braku klinicznych objawów perforacji przewodu pokarmowego w pierwszej kolejności należy wykonać badanie gastroskopowe w celu zlokalizowania balonu w żołądku, w dalszej – badania obrazowe radiologiczne, lokalizujące położenie balonu w jelitach oraz dokumentujące postęp w jego wydalaniu. Leczenie operacyjne należy rozważyć w przypadku braku postępów samoistnego wydalania balonu.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 4; 363-366
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Endoskopowa ultrasonografia w diagnostyce i leczeniu zmian patologicznych dwunastnicy
Endoscopic ultrasonography in the diagnosis and treatment of duodenal lesions Klinika Gastroenterologii, Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa
Autorzy:: Dyrla, Przemysław
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Kasińska, Ewa
Florek, Michał
Mackiewicz, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032852.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: duodenum lesion
endoscopy
endosonografia
endosonography
submucosal lesion/tumour
guz/zmiana podśluzówkowa
endoskopia
zmiana organiczna dwunastnicy
Opis:: In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucosal lesions, duodenum wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 41 patients (22 female and 19 male) hospitalized in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2012 because of duodenum lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 32 (78.1%) cases organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall and in 9 (21.9%) cases normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. In 20 (48.8%) cases the change was limited to the mucosa and submucosa and therefore subject to treatment/surveillance endoscopy. In other cases diagnosed infiltration beyond the muscle membrane (n = 21; 51.2%), qualifying of patients for surgery or oncology. Endoscopic ultrasound plays a key role in the diagnosis of submucosal lesions allow proper qualifications to appropriate treatment.
Podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian dwunastnicy. Przeanalizowano 41 pacjentów (22 kobiety i 19 mężczyzn) hospitalizowanych w latach 2009–2012 w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego z powodu patologii dwunastnicy stwierdzonej w badaniu gastroskopowym. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 32 (78,1%) przypadkach zmianę organiczną w zakresie ściany dwunastnicy, a u 9 (21,9%) pacjentów prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmian w obrębie ściany dwunastnicy w badaniu endosonograficznym zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. U 20 (48,8%) pacjentów zmiana była ograniczona do błony śluzowej i podśluzowej, a więc podlegała terapii/nadzorowi endoskopowemu. W pozostałych przypadkach rozpoznano naciek przekraczający błonę mięśniową (n = 21; 51,2%), kwalifikując chorych do leczenia chirurgicznego lub onkologicznego. Badanie endosonograficzne odgrywa kluczową rolę w diagnostyce zmian podśluzówkowych, umożliwiając prawidłową kwalifikację do odpowiedniej metody leczenia.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 160-164
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Podstawowe zasady postępowania w przebiegu chorób układu pokarmowego u kobiet w ciąży
Basal management of gastrointestinal diseases in pregnant women
Autorzy:: Tylec-Osóbka, Ewa
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032388.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: endoscopy
endoskopia
gastrointestinal tract diseases
liver diseases
pregnancy
treatment
ciąża
choroby przewodu pokarmowego
choroby wątroby
leczenie
Opis:: Pregnancy is a physiologic state, however pregnant women often require diagnosis and treatment of serious gastrointestinal tract disorders (GI) which are some of the most frequent complaints during pregnancy. Some women have GI disorders that are unique to pregnancy. Other pregnant patients present with chronic GI disorders that require special consideration during this period. Understanding the presentation and prevalence of various GI disorders is necessary to optimize care for these patients. Pregnancy has little effect on gastrointestinal secretion or absorption, but it has a major effect on gastrointestinal motility. Pregnancy‑related changes in motility are present throughout the gastrointestinal tract and are related to increased levels of female sex hormones. In addition, the enlarging uterus displaces bowel, which can affect the presentation of common omplaints such us constipation. Knowledge of the gastrointestinal adaptation to pregnancy is necessary for accurate interpretation of laboratory tests, as well as imaging studies in the gravid patient. Endoscopy is rarely required during pregnancy. The potential risks of endoscopy during pregnancy include foetal hypoxia due to sedative drugs and exposure to radiation. There is no evidence that endoscopy precipitates premature labour, and studies in this area have concluded that endoscopy during pregnancy is generally safe. There should be a strong indication for the procedure, which should be deferred whenever possible to the second trimester. Procedures should be performed without any sedation, or with the lowest dose of sedative medication. Radiation exposure should be kept to a minimum. Support should be obtained from specialists in obstetrics and anaesthesia.
Chociaż ciąża jest stanem fizjologicznym, to jednak kobiety ciężarne często wymagają diagnostyki i leczenia z powodu poważnych zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego. Zwykle są one najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami klinicznymi w przebiegu ciąży. U części kobiet pojawiają się zaburzenia specyficzne dla ciąży. Inne ciężarne, z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego, wymagają specjalnego postępowania w tym okresie. Zrozumienie przebiegu i chorobowości różnorodnych zaburzeń przewodu pokarmowego jest niezbędne, by zoptymalizować opiekę nad tymi pacjentkami. Ciąża ma niewielki wpływ na wydzielanie i wchłanianie, ale wpływa istotnie na motorykę przewodu pokarmowego. Te zaburzenia motoryki są związane z podwyższonym stężeniem żeńskich hormonów płciowych. Dodatkowo powiększająca się macica przemieszcza jelita, co jest przyczyną powszechnych dolegliwości, jakimi są zaparcia. Wiedza na temat mechanizmów adaptacyjnych przewodu pokarmowego w czasie ciąży umożliwia prawidłową interpretację testów laboratoryjnych i badań obrazowych u ciężarnych. Rzadko konieczne jest wykonywanie badań endoskopowych w ciąży. Potencjalne ryzyko wynikające z endoskopii to niedotlenienie płodu powodowane lekami sedatywnymi oraz ekspozycja na promieniowanie rentgenowskie. Nie stwierdzono, by badania endoskopowe wywoływały wcześniejsze porody, a obserwacje potwierdzają, że endoskopia w czasie ciąży jest generalnie bezpieczna, przy zachowaniu określonych standardów. Badania powinno się wykonywać w przypadku mocnych wskazań, jeśli to możliwe – w drugim trymestrze ciąży. Procedury najlepiej wykonywać bez sedacji lub z użyciem najmniejszych dawek leków, minimalizując czas ekspozycji na fluoroskopię, optymalnie w obstawie anestezjologicznej i położniczej.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 315-323
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Trzustka ektopowa – opis przypadku, etiopatogeneza i podstawowe zasady postępowania diagnostyczno‑terapeutycznego
Ectopic pancreas - a case report, the etiopathogenesis and basic of diagnostic - therapeutic proceedings
Autorzy:: Groszewski, Krzysztof
Pastuszak, Marek
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032034.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ectopic pancreas
endoscopy
endosonography
pancreas heterotopy
submucosal tumour
trzustka ektopowa
heterotopia trzustkowa
guz podśluzówkowy
endoskopia
endosonografia
Opis:: Ectopic pancreas is a developmental anomaly which marks the presence of pancreas tissue in various localizations beyond the pancreas, without both anatomic and vascular connection to a properly situated organ. Thanks to development of vivid technology it is found more often. As far as etiopathological factors causing ectopic pancreas are concerned, they are as follows: intrafetal pancreas development disorder, multipotential cells metaplasia, and, basing on models of animals, also mutation of specific genes. The abundance of possible localizations and disparate histopathological types may result in the anomaly having diverse clinical course, ranging from mute to more intensified subjective and object symptoms. To diversify one should take malignant changes into consideration. A reliable diagnosis may be stated after the presence of pancreas tissue has been confirmed in histopathological examination. Yet, in peculiar circumstances it is possible to push a reliable diagnosis forward basing only on endoscopic and vivid examination. During diagnostics there may be a problem concerning, on the one hand, diagnosis when patients suffer from intrafetally irrelevant developmental anomaly and the doctor’s job is to save them from invasive conduct. On the other hand, however, malignant changes wrongly recognized as ectopic pancreas cannot be overlooked. Treatment is undertaken only if there are clinical symptoms or tumour in ectopia has been recognized, whereas the method of treatment depends on the size and localization of the change. The prognosis is auspicious even if distant results have been observed. This work presents a case report of a patient suffering from ectopic pancreas as well as the issue of clinical meaning and difficulties in recognizing and treating this developmental defect.
Trzustka ektopowa jest anomalią rozwojową polegającą na obecności tkanki trzustki w różnych lokalizacjach poza trzustką, bez łączności anatomicznej i naczyniowej z prawidłowo położonym narządem. Dzięki rozwojowi technik obrazowych stwierdza się ją coraz częściej. Jako czynniki etiopatogenetyczne w powstawaniu ektopii trzustkowej bierze się pod uwagę zaburzenia rozwoju wewnątrzpłodowego trzustki, metaplazję komórek multipotencjalnych, a na podstawie modeli zwierzęcych także mutacje określonych genów. Mnogość możliwych lokalizacji i odmienne typy histologiczne sprawiają, że obecność anomalii może mieć zróżnicowany przebieg kliniczny, od niemego do znacznie nasilonych objawów podmiotowych i przedmiotowych. W różnicowaniu należy brać pod uwagę przede wszystkim zmiany złośliwe. Pewne rozpoznanie można ustalić po stwierdzeniu w badaniu histopatologicznym obecności tkanki trzustki, ale w szczególnych sytuacjach możliwe jest postawienie diagnozy z dużym prawdopodobieństwem tylko na podstawie badań endoskopowych i obrazowych. W trakcie diagnostyki pojawia się problem, w jakim zakresie diagnozować pacjentów w kierunku zwykle nieistotnej klinicznie anomalii rozwojowej – jakie działania należy podjąć, aby nie narażać ich na postępowanie inwazyjne, a zarazem nie przeoczyć zmian złośliwych, błędnie rozpoznanych jako trzustka ektopowa. Leczenie podejmuje się jedynie w przypadku występowania objawów klinicznych lub stwierdzenia nowotworu w ektopii, a wybór metody leczenia zależy od wielkości i lokalizacji zmiany. Rokowanie jest pomyślne, nawet w przypadku wystąpienia następstw odległych. W pracy przedstawiono opis przypadku chorej z trzustką ektopową – na jej przykładzie zwrócono uwagę na znaczenie kliniczne oraz trudności w rozpoznawaniu i ewentualnym leczeniu tej wady rozwojowej.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 252-257
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Samoistny drenaż ropnia trzustki do światła przewodu pokarmowego
Spontaneous drainage of pancreatic abscess into digestive tract
Autorzy:: Hebzda, Andrzej
Dyrla, Przemysław
Serwin, Dariusz
Szczeblowska, Dorota
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Hebzda, Zbigniew
Grys, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033296.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: computed tomography
endoscopy
endoskopia
fistula
pancreatic abscess
spontaneous drainage
samoistny drenaż
ropień trzustki
przetoka
tomografia komputerowa
Opis:: The progress of the modern graphic technology is connected with better diagnosing of the pseudocyst of the pancreas in clinical practice. The pancreas pseudocysts are diagnosed accidentally in 20% of the patients in ultrasound examination, computed tomography, magnetic resonance imaging or endosonography; 24% of the patients reveal such abnormality in autopsy examinations. Pseudocyst is a complication occurring in 7–15% of acute pancreatitis patients. Usually they dissolve spontaneously, however, pseudocysts of diameter higher than 6 cm have a 30–50% risk of complications such as: rupture, bleeding and infection. Pseudocyst can turn in abscess in few weeks since acute pancreatitis. In this article we would like to present a case of spontaneous drainage of pancreatic abscess into gastric lumen. The treatment options for this entity are dictated by the severity of symptoms, the size of the pseudocyst, the ductal anatomy, and the surgical expertise available. Surgical drainage using open laparotomy or percutaneous drainage were the chosen treatment options. In most of the cases open surgical drainage should be reserved for patients in whom pancreatic necrosis, abscess, haemorrhage, or rupture of pseudocyst occurs. Transmural drainage using approach endoscopic ultrasound guidance is a technically feasible, minimally invasive, and safe procedure for drainage of pancreatic pseudocyst.
Postęp w dziedzinie współczesnych technik obrazowania sprawił, że zmiany torbielowate trzustki są coraz częściej rozpoznawane w praktyce klinicznej. Wykrywa się je przypadkowo u około 20% pacjentów, u których wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, endosonografia), zaś badania autopsyjne potwierdzają ich obecność aż u 24% badanych. Torbiel rzekoma jest powikłaniem rozwijającym się u 7–15% pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki. Przeważnie ulega samoistnej regresji, jednak w przypadku zmian o średnicy większej niż 6 cm ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak pęknięcie, krwotok czy infekcja, oceniane jest na 30–50%. Na podłożu torbieli rzekomej w ciągu kilku tygodni od epizodu ostrego zapalenia trzustki może rozwinąć się ropień. W niniejszym artykule opisujemy przypadek samoistnego drenażu ropnia trzustki do światła żołądka. Wskazaniem do leczenia torbieli rzekomej jest występowanie objawów klinicznych i powikłań. Leczenie zależy od stopnia nasilenia objawów, wielkości torbieli, rodzaju powikłań oraz doświadczenia i preferencji danego ośrodka. Nadal wykorzystywane są metody chirurgiczne, takie jak laparotomia czy drenaż przezskórny, jednak w większości przypadków powinny one być zarezerwowane dla pacjentów, u których mamy do czynienia z zakażoną martwicą trzustki, obecnością ropni, krwotokiem lub pęknięciem torbieli. Przezścienny drenaż torbieli rzekomej trzustki pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii jest zabiegiem technicznie wykonalnym, małoinwazyjnym i bezpiecznym dla pacjenta.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 67-70
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne
Analysis of vesicoureteral reflux grade III-V treatment efficiency under various treatment methods – single centre experience
Autorzy:: Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Bochniewska, Violetta
Kalin, Katarzyna
Zieniuk, Emilia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031642.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
conservative treatment
endoscopy
open surgery
vesicoureteral reflux
odpływy pęcherzowo-moczowodowe
leczenie zachowawcze
endoskopia
leczenie operacyjne
dzieci
Opis:: Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.
Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 218-223
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Zastosowanie ultrasonografii endoskopowej w rozpoznawaniu i kwalifikacji do leczenia patologii przełyku
Endoscopic ultrasonography application in esophagus lesions diagnostics and therapy qualification
Autorzy:: Dyrla, Przemysław
Jałocha, Łukasz
Mackiewicz, Anna
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030907.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: submucous lesion
tumour
endosonography
endoscopy
esophagus lesion treatment
zmiana podśluzówkowa
guz
endosonografia
endoskopia
leczenie zmian organicznych
przełyku
Opis:: Endoscopic ultrasonography – EUS is the imaging procedure that combines endoscopy and ultrasonography. Submucous tumour means lesion protruding to gastrointestinal tract lumen with normal or pathologically changed mucous membrane. Location of such lesions is gastrointestinal tract wall but could be the result of extraintestinal lesion pressure. In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucous lesions, esophagus wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 47 patients (24 male and 23 female) hospitalised in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2011 because of esophagus lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 27 cases (57%) organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall. In 4 cases (9%) organic lesion localised outside of a gastrointestinal tract and in 16 cases (34%) normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. All lesions of rough surface require further diagnostic procedures and qualification to endoscopic or surgical procedures because of high risk of malignancy. All submucous lesions appeared to be non-malignant lesions and as such do require endoscopic or ultraendoscopic surveillance.
Ultrasonografia endoskopowa (endoscopic ultrasonography, EUS) jest badaniem obrazowym łączącym endoskopię i ultrasonografię. Zmiana/guz podśluzówkowy w diagnostyce endoskopowej oznacza uwypuklenie do światła przewodu pokarmowego, pokryte prawidłową lub patologicznie zmienioną błoną śluzową. Zmiany te najczęściej pochodzą ze ściany przewodu pokarmowego, ale mogą być również objawem ucisku z zewnątrz. W przeprowadzonym badaniu podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian przewodu pokarmowego w zakresie przełyku. Przeanalizowano 47 pacjentów (24 mężczyzn i 23 kobiety) hospitalizowanych w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w latach 2009-2011 z powodu patologii przełyku stwierdzonej w badaniu endoskopowym górnego odcinka przewodu pokarmowego. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 27 przypadkach (57%) zmianę organiczną w zakresie ściany przewodu pokarmowego, w 4 przypadkach (9%) – zmianę organiczną zlokalizowaną poza przewodem pokarmowym, a u 16 pacjentów (34%) – prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmiany w obrębie ściany przełyku w EUS zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. Każda zmiana o nierównych zarysach ścian w zakresie przełyku wymaga poszerzenia diagnostyki oraz kwalifikacji do zabiegu chirurgicznego lub endoskopowego ze względu na znaczne ryzyko procesu złośliwego. Zmiany podśluzówkowe w zakresie przełyku w większości okazały się łagodne, dlatego poza diagnostyką wymagają jedynie nadzoru endoskopowego lub echoendoskopowego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 350-355
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Podstawowe zasady leczenia przełyku Barretta
Treatment basics of Barrett’s oesophagus
Autorzy:: Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Florek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032393.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Barrett’s oesophagus
adenocarcinoma
endoscopic treatment
oesophagus carcinoma
treatment
przełyk barretta
endoskopia
rak gruczołowy przełyku
rak przełyku
leczenie
Opis:: Barrett’s oesophagus, reflux disease complication is a raising and important clinical issue. Basic diagnostic tool facilitating intestinal metaplasia diagnosis in squamous epithelium of lower part of oesophagus is endoscopy with histopathological samples. Because of high risk of malignant transformation endoscopic surveillance is required in patients with Barrett’s oesophagus. On the basis of histopathological type of lesion, length, and its location different procedure should be implemented. In the paper we discuss current treatment paradigm of Barrett’s oesophagus. Pharmacotherapy and anti‑reflux procedures can be implemented in patients with symptoms and without dysplasia. Endoscopic procedures (mucosectomy) or surgical (lower part of oesophagus removal) should be used in patients with high grade dysplasia and adenocarcinoma. In case of neoplastic lesion findings following rules should be used. Neoplastic lesion of low grade – endoscopic resection all visible lesions. In case of high grade neoplasia lesions endoscopic resection of all neoplastic lesions and all Barrett’s epithelium ablation is required. In case of patients with Barrett’s oesophagus and high grade dysplasia or intraepithelial carcinoma when oesophagus removal is planned they should be referred to surgical centers specialized in upper part of gastrointestinal tract cancer and dysplasia treatment.
Przełyk Barretta jako powikłanie choroby refluksowej przełyku stanowi istotny i narastający problem kliniczny. Wiemy, że nadal podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzenie obecności metaplazji jelitowej w obrębie nabłonka wielowarstwowego płaskiego w dolnym odcinku przełyku jest klasyczne badanie endoskopowe z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Ponieważ istnieje wysokie ryzyko transformacji nowotworowej w przełyku Barretta, w pracy wskazano na potrzebę prowadzenia nadzoru endoskopowego u tych chorych. W zależności od rozpoznania histopatologicznego, typu zmiany i długości zajmowanego odcinka ustala się sposób postępowania z chorym. W artykule omówiono współczesne metody leczenia przełyku Barretta. U chorych z dolegliwościami klinicznymi i bez dysplazji zastosowanie mają farmakoterapia lub zabiegi antyrefluksowe, z kolei u chorych z dysplazją wysokiego stopnia i gruczolakorakiem stosuje się zabiegi endoskopowe (mukozektomia) lub chirurgiczne (wycięcie dolnego odcinka przełyku). W przypadku stwierdzenia zmian neoplastycznych proponuje się następujące zasady postępowania: neoplazja niskiego stopnia wymaga resekcji endoskopowej wszystkich widocznych zmian, neoplazja wysokiego stopnia – resekcji endoskopowej wszystkich ognisk neoplastycznych i ablacji pozostałego nabłonka Barretta. Chorych z przełykiem Barretta z dysplazją wysokiego stopnia lub z rakiem śródnabłonkowym, u których rozważa się wycięcie przełyku, należy kierować do ośrodków chirurgicznych specjalizujących się w leczeniu raka i dysplazji wysokiego stopnia w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 308-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit
Basic symptoms and differentiation of inflammatory bowel diseases
Autorzy:: Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Szwed, Łukasz
Dyrla, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033264.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Crohn’s disease
endoscopy
gastrointestinal diseases
treatment
ulcerative colitis
choroby przewodu pokarmowego
choroba leśniowskiego-crohna
wrzodziejące zapalenie jelita
grubego
endoskopia
leczenie
Opis:: Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 61-66
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Choroba Bourneville'a-Pringle'a - opis przypadku
Morbus Bourneville-pringle – case report
Autorzy:: Dryla, Przemysław
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Jałocha, Łukasz
Wojtkowiak, Marek
Błaszak, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031081.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: tuberous sclerosis complex
bourneville-pringle syndrome
computer tomography
positron emission tomography
endoscopy
stwardnienie guzowate
choroba bourneville’a-pringle’a
tomografia komputerowa
pozytronowa tomografia emisyjna
endoskopia
Opis:: Tuberous sclerosis complex (TSC), known as Bourneville-Pringle syndrome, is a genetically conditioned multiple organ disease associated with mental retardation and epilepsy. It could be found in any ethnic groups and races in both sexes. It is estimated that about 2 million people suffer from the disease in the world. Clinical manifestations in the disease could be various. Many signs appear along with the natural development of a child. Lesions that could be found in the disease are associated with skin, nervous system, eye bulbs, heart, kidneys, liver and intestines. These could take form of cysts as well as tumours that could become malignant. Histologically these are fibromas, lipomas, myomas or vasolipomyomas. Specific organ lesions do not require histological confirmation. TSC diagnosis could be established on Gomez criteria established on TSC Consensus in Annapolis in 1998. TSC diagnosis could be assumed as final, when two major criteria are met or one major and two minor. There are no pathognomonic signs of TSC. That means many signs should be taken into account, sometimes hard to find in not highly specialized assessment. Many specialists and specific tests should take part in diagnosis establishment (dermatologic, neurologic, oculistic, cardiologic, endoscopic and imaging procedures – USG, CT, MRI, PET-CT). Family background and often assessment of family members is essential for diagnosis establishment. Therapeutic indications for specific organ lesions need individual approach. Treatment of the illness could be only palliative. It is based on surgical procedures of malignant tumours resection and antiepileptic treatment. In the paper authors discuss case of woman with liver lesions. Those weren’t assessed histologically because of the high risk of hemorrhagic complications. Follow-up was planned with use of imaging procedures. Discussed case shows that during decision making process risk assessment of imaging procedures should be taken into account.
Stwardnienie guzowate (tuberous sclerosis complex, TSC), nazywane chorobą Bourneville’a-Pringle’a to wielo-narządowa choroba uwarunkowana genetycznie, związana z upośledzeniem umysłowym i padaczką. Spotykane jest we wszystkich grupach etnicznych i rasowych, jednakowo często u obojga płci. Szacuje się, że występuje u około 2 milionów osób na świecie. Zmienność obrazu klinicznego w stwardnieniu guzowatym jest bardzo duża. Wiele objawów pojawia się wraz z rozwojem dziecka. Zmiany dotyczą głównie skóry oraz układu nerwowego, a także gałek ocznych, serca, nerek, wątroby i jelit. Mogą przyjmować postać torbieli i guzów wykazujących nierzadko tendencję do transformacji w nowotwory złośliwe. Pod względem histopatologicznym są to włókniaki, tłuszczaki, mięśniaki, naczyniakotłuszczakomięśniaki. Poszczególne zmiany narządowe z reguły nie wymagają potwierdzenia histopatologicznego. Diagnoza TSC standardowo stawiana jest na podstawie zmienionych kryteriów Gomeza ustalonych na TSC Consensus Conference w Annapolis w 1998 roku. Rozpoznanie TSC uważa się za ostateczne, gdy spełnione są dwa większe kryteria albo jedno większe i dwa mniejsze. Nie ma patognomonicznych dla TSC objawów, co oznacza, że diagnoza musi uwzględniać liczne objawy, często nieuchwytne w niespecjalistycznym badaniu lekarskim. W rozpoznaniu konieczne są współpraca wielu specjalistów oraz wykonanie badań wielokierunkowych (badanie dermatologiczne, neurologiczne, okulistyczne, kardiologiczne, badania endoskopowe, badania obrazowe - USG, TK, MRI, PET-CT). Kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu rodzinnego i nierzadko przebadanie pozostałych członków rodziny. Leczenie chorych ze stwardnieniem guzowatym jest objawowe i polega na chirurgicznym usuwaniu guzów złośliwych i podawaniu leków przeciwpadaczkowych. Zalecenia terapeutyczne dla poszczególnych zmian narządowych wymagają indywidualnego rozpatrzenia. W pracy omówiono przypadek chorej kobiety, u której stwierdzono zmiany ogniskowe wątroby. Chociaż istniało podejrzenie ich złośliwego charakteru, nie zostało ono zweryfikowane histopatologicznie z powodu wysokiego ryzyka powikłań krwotocznych. U pacjentki zaplanowano badania kontrolne z wykorzystaniem badań obrazowych. Omawiany przypadek pokazuje, że czasami w podejmowaniu decyzji trzeba uwzględnić ryzyko stosowanych metod diagnostycznych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 189-194
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "endoskopia" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język