Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "carcinoma cell" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    A suspicious non-healing wound of the pinna
    Podejrzana, niegojąca się rana małżowiny usznej
    Autorzy:
    Nasir, Mohd Shaiful Nizam Mamat
    Yusof, Suhaimi
    Bakar, Muhammad Nasri Abu
    Mohamad, Irfan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034786.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    pinna
    squamous cell carcinoma
    wound
    Opis:
    Squamous cell carcinoma of the pinna occurs primarily in older males who are exposed to sunlight for a prolonged period. Most squamous cell carcinomas of the pinna are well differentiated and present as a painless mass or a sessile nodule. We describe an interesting case of an adult woman with a non-healing wound located on the right pinna which was treated conservatively, and was later diagnosed as squamous cell carcinoma.
    Rak kolczystokomórkowy skóry zlokalizowany w obrębie małżowiny usznej występuje głównie u mężczyzn w starszym wieku, którzy są narażeni na długotrwałe działanie promieni słonecznych. W większości przypadków nowotwór ten jest dobrze zróżnicowany i ma postać niebolesnej masy lub nieuszypułowanego guzka. W pracy opisujemy ciekawy przypadek dorosłej kobiety z niegojącą się raną prawej małżowiny usznej – pacjentkę leczono zachowawczo, zanim ustalono rozpoznanie raka kolczystokomórkowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 425-427
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak jasnokomórkowy jajnika
    Clear cell carcinoma of the ovary
    Autorzy:
    Przybyłkowska, Monika
    Kowalska, Magdalena
    Gerulewicz, Grzegorz
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030290.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemoresistance
    clear cell carcinoma
    endometriosis
    ovarian carcinoma
    chemiooporność
    endometrioza
    rak jajnika
    rak jasnokomórkowy
    Opis:
    Ovarian clear cell carcinoma belongs to rather rare ovarian neoplasms and is believed to be a separate disease with a specific pathogenetic mechanism. It is diagnosed in women younger than 60 years of age, usually in early stages (FIGO I–II in 60% of cases). The National Comprehensive Cancer Network recommends surgical staging in early cancers and cytoreduction with adjuvant platinum- or taxane-based chemotherapy in later stages. Clear cell carcinoma of the ovary is characterized by worse response to chemotherapy and high carboplatin resistance. The mechanisms of its chemoresistance are unknown. The response to first-line chemotherapy is observed in only 11–27% of cases (vs. 73–81% for high grade carcinoma). Progression during chemotherapy is noted in 52% of patients (vs. 29% for high grade carcinoma). A relapse is associated with poor prognosis since it usually means considerable chemoresistance. Mean overall survival amounts to 25.3 months (vs. 42 months in epithelial ovarian carcinoma). Due to poor treatment outcomes in advanced stages of ovarian clear cell carcinoma, molecular targeted therapies are being developed. Research is being conducted in three directions: to develop new cytostatics, angiogenesis inhibitors and immunomodulators. Moreover, combinations of these drugs are also being investigated. It occurs that the future treatment is a therapy targeted to specifically impaired cell proliferation mechanisms in ovarian clear cell carcinoma. Moreover, the importance of adjuvant radiotherapy in stages FIGO IC–II must be emphasized.
    Rak jasnokomórkowy należy do grupy rzadziej występujących nowotworów jajnika i jest uważany za oddzielną chorobę ze specyficznym mechanizmem patogenetycznym. Raka tego rozpoznaje się u kobiet poniżej 60. roku życia, zwykle w niskim stopniu zaawansowania (60% FIGO I–II). National Comprehensive Cancer Network rekomenduje we wczesnych stadiach zaawansowania chirurgiczny staging, a w wyższych stopniach – operację cytoredukcyjną i uzupełniającą chemioterapię opartą na platynie lub taksanach. Rak jasnokomórkowy jajnika charakteryzuje się gorszą odpowiedzią na chemioterapię i wysokim odsetkiem oporności na karboplatynę. Mechanizmy chemiooporności nie są znane. Odpowiedź na chemioterapię pierwszego rzutu występuje jedynie w 11–27% przypadków (vs 73–81% dla wysoko zróżnicowanych raków). Progresję w czasie chemioterapii odnotowuje się u 52% pacjentek (vs 29% dla wysoko zróżnicowanych raków). Wznowa raka jasnokomórkowego jajnika wiąże się ze złym rokowaniem, ponieważ zwykle oznacza dużą oporność na chemioterapię. Czas całkowitego przeżycia wynosi średnio 25,3 miesiąca, w porównaniu z 42 miesiącami w przypadku nabłonkowych raków jajnika. Ze względu na złe wyniki leczenia chorych w zaawansowanych stadiach raka jasnokomórkowego trwają poszukiwania terapii ukierunkowanej molekularnie. Badania są prowadzone w trzech kierunkach: nowe cytostatyki, leki hamujące angiogenezę, leki immunomodulujące; bada się też kombinacje wymienionych grup leków. Wydaje się, że przyszłością leczenia jest terapia ukierunkowana na mechanizmy proliferacji komórek swoiście zaburzonych w raku jasnokomórkowym jajnika. Należy podkreślić ważną rolę radioterapii w leczeniu pacjentek w stopniu FIGO IC–II.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 224-233
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak jasnokomórkowy jajnika na podłozu zaawansowanej endometriozy pomenopauzalnej – opis przypadku i przeglad pismiennictwa
    Clear cell cancer of the ovary developing within an advanced postmenopausal endometriosis. Case report and review of the literature
    Autorzy:
    Myszewska, Aleksandra
    Dudziak, Mirosław
    Kadylak, Bogdan
    Sznurkowski, Jacek Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031255.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endometrioza
    rak
    rak jajnika
    rak jasnokomórkowy
    transformacja nowotworowa
    endometriosis
    cancer
    ovarian cancer
    clear cell carcinoma
    malignant transformation
    Opis:
    Endometriosis has a multifactorial etiology and its association with ovarian cancer is known since the beginning of the past century. As has been well documented, endometriosis possesses all the features of cancer phenotype, but a matter of debate remains whether ovarian cancer develops as a result of malignant transformation of pre-existing endometriosis or both conditions develop synchronously on a common basis. Active endometriosis is estrogen-dependent and rarely develops in postmenopausal women. Endometriosis-associated ovarian cancer (EAOC) is a distinct clinical entity, differing by age at diagnosis, histological type, clinical stage and prognosis. EAOC may develop both before and after menopause and the commonest histological types are clear cell and endometrioid. The purpose of this paper was to present a rare case of EAOC developing within the wall of an endometrial cyst, 7 years after meno-pause in a slim woman, not presenting features of estrogenization. A 54 years old female, on long-term oral antico-agulant (Sintrom) after mitral valve surgery, was admitted for surgical treatment due to an adnexal tumor on the right detected by sonography with CA-125 level of 354.7 U/ml. Intraoperative inspection revealed advanced endometriosis manifesting by numerous endometrial implants to the pelvic parietal peritoneum, visceral peritoneum and greater omentum as well as endometrial cysts within both ovaries. Intraoperative histological study revealed grade 2 clear cell carcinoma (CCC), while final histological study showed the area of transition from endometriosis to CCC with an intermediate stage of atypical endometriosis. The patient’s FIGO stage was defined as IA and her TNM stage – as T1aN0M0 G2. Conclusion: Active endometriosis resulting in presence of endometrial implants and endometrial cysts may manifest at postmenopausal age. Endometrial cyst may undergo malignant transformation, as suggested by doc-umented evolution of endometriosis to clear cell ovarian cancer with intermediate stage of atypical endometriosis.
    Endometrioza ma etiologię wieloczynnikową, a jej związek z występowaniem raka jajnika jest obserwowany już od początku ubiegłego stulecia. Wykazano, że endometrioza posiada wszystkie cechy fenotypu raka, ale nie rozstrzyg- nięto, czy rak jajnika powstaje na drodze transformacji złośliwej endometriozy, czy też oba zjawiska rozwijają się równolegle na wspólnym podłożu. Czynna endometrioza związana jest z estrogenami i rzadko występuje w okre-sie pomenopauzalnym. Rak jajnika towarzyszący endometriozie (endometriosis-associated ovarian cancer, EAOC) stanowi odrębną jednostkę kliniczną, różniącą się wiekiem w momencie rozpoznania, typem histologicznym, stop-niem zaawansowania oraz rokowaniem. EAOC występują w okresie przed- i okołomenopauzalnym, a wśród typów histologicznych dominują raki jasnokomórkowe i endometrioidalne. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku EAOC, który rozwinął się w ścianie torbieli endometrialnej 7 lat po menopauzie u szczupłej, pozbawio-nej cech estrogenizacji kobiety. Pięćdziesięcioczteroletnia chora przewlekle przyjmująca Sintrom z powodu wszcze-pionej zastawki mitralnej została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego na Oddziale Ginekologii Onkologicz-nej z powodu podejrzanego w USG guza przydatków lewych, przy stężeniu markera CA-125 354,7 U/ml. W trakcie zabiegu stwierdzono zaawansowaną endometriozę wyrażoną obecnością licznych wszczepów endometriotycznych na otrzewnej miednicy, na surowicówce jelit oraz w obrębie sieci większej, a także torbieli endometrioidalnych obu jajników. W badaniu doraźnym rozpoznano raka jasnokomórkowego w stopniu zróżnicowania G2 (clear cell carci-noma, CCC – G2), a w badaniu ostatecznym udało się potwierdzić obszar przejścia endometriozy do raka jasnoko-mórkowego poprzez etap pośredni endometriozy atypowej. Stopień zaawansowania według FIGO określono na IA, natomiast wg klasyfikacji TNM – T1aN0M0 G2. Wnioski: Czynna endometrioza wyrażona obecnością wszczepów endometriotycznych oraz torbieli endometrioidalnych może ujawnić się w okresie pomenopauzalnym. Torbiel endometrialna może ulec transformacji złośliwej, co sugeruje udokumentowana w ścianie torbieli ewolucja endome-triozy do raka jasnokomórkowego jajnika z etapem pośrednim tzw. endometriozy atypowej.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 82-88
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie obecności komórek endocerwikalnych w profilaktyce cytologicznej jasnokomórkowego raka szyjki macicy – opis dwóch przypadków
    Relevance of endocervical cells in Pap smears conducted for prevention of clear cell carcinoma of the cervix – two case presentations
    Autorzy:
    Pawłowski, Maciej
    Dudziak, Mirosław
    Kadylak, Bohdan
    Stukan, Maciej
    Sznurkowski, Jacek Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031515.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    HPV-18
    Pap smear
    cervical adenocarcinoma
    clear cell carcinoma
    endocervical cells
    gruczolakorak
    komórki endocerwikalne
    rak jasnokomórkowy
    rozmaz cytologiczny
    Opis:
    A cervical smear is a test aimed at detecting precancerous lesions and cancer at an early clinical stage. The introduction of a Pap smear as a screening test has reduced the number of newly diagnosed squamous cell carcinomas of the cervix by 42% in 20 years. At the same time, an increase in the incidence of adenocarcinomas originating from glandular, endocervical cells, has been observed. The Bethesda system, which documents the presence or absence of glandular cells of the cervix and defines their pathologies, is currently recommended for evaluation of cervical cytology. Most of the prevention programs recommend to screen every 2–3 years. We report a case of two women with cervical clear cell adenocarcinoma – a rare subtype (5–7%) of adenocarcinomas, diagnosed in stage FIGO IB2 that developed despite regular (every year) cytological screening. The last Pap smears were performed 12 and 13 months before the diagnosis and no abnormalities were found. The results were normal and no endocervical cells were found in the smear. The radical surgical treatment was implemented, followed by an adjuvant therapy. In post-surgical tissues, HPV-18 DNA was detected in both patients. During 24 and 19 months of follow-up, no recurrences were noticed.
    Cytologia szyjki macicy jest badaniem ukierunkowanym na wykrywanie zmian przedrakowych lub nowotworów we wczesnym stopniu zaawansowania klinicznego. Wprowadzenie cytologii jako badania przesiewowego spowodowało zmniejszenie w ciągu 20 lat liczby nowo rozpoznawanych raków płaskonabłonkowych szyjki macicy o 42%. Jednocześnie odnotowano wzrost częstości występowania gruczolakoraków, wywodzących się z gruczołowych komórek endocerwikalnych. Obecnie do oceny cytologii zaleca się wykorzystanie systemu Bethesda, który między innymi dokumentuje obecność lub brak komórek gruczołowych szyjki macicy oraz definiuje ich patologię. Większość programów profilaktycznych rekomenduje wykonywanie badań przesiewowych co 2–3 lata. Przedstawiono opis dwóch pacjentek z jasnokomórkowymi gruczolakorakami szyjki macicy – rzadkim (około 5–7%) podtypem gruczolakoraków, rozpoznanymi w stopniu zaawansowania IB2 według klasyfikacji FIGO, mimo regularnie, corocznie prowadzonej profilaktyki cytologicznej. Ostatnie badania wykonano na 12 i 13 miesięcy przed rozpoznaniem. Wyniki były prawidłowe, ale nie stwierdzono obecności komórek endocerwikalnych w rozmazie. Chore poddano radykalnemu leczeniu operacyjnemu oraz leczeniu uzupełniającemu. W materiale pooperacyjnym dokonano oznaczenia DNA HPV i wykazano obecność HPV-18. Obie pacjentki pozostają pod obserwacją. W ciągu 24 i 19 miesięcy obserwacji nie wystąpiła u nich wznowa choroby.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 3; 229-237
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contralateral adrenal metastasis from renal cell carcinoma with tumor thrombus in the adrenal vein: a case report
    Przerzut raka nerkowokomórkowego do przeciwległego nadnercza z czopem nowotworowym w żyle nadnerczowej: opis przypadku
    Autorzy:
    Piotrowicz, Sebastian
    Muśko, Natalia
    Kozikowski, Mieszko
    Nyk, Łukasz
    Borówka, Andrzej
    Dobruch, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053019.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adrenal metastasis
    adrenal vein
    contralateral
    renal cell carcinoma
    tumor thrombus
    czop nowotworowy
    przeciwległy
    przerzut do nadnercza
    rak nerkowokomórkowy
    żyła nadnerczowa
    Opis:
    A 64-year-old woman presented with contralateral right adrenal metastasis with adrenal vein thrombus, which was diagnosed many years after left nephrectomy with adrenalectomy due to renal cell cancer. The patient underwent right adrenalectomy with adrenal vein tumor thrombectomy for treatment. The pathologic examination confirmed metastatic clear cell carcinoma. The remote but existing risk of developing contralateral adrenal metastasis (CAM) after primary radical nephrectomy supports the idea of sparing the adrenal gland in suitable patients who undergo radical nephrectomy. Contralateral adrenal metastasis from RCC is a rare finding with the potential benefit of cure after resection. Care must be taken in preoperative diagnostics, as this metastasis is capable of causing inferior vena cava tumor thrombus via the suprarenal venous route. According to our knowledge, our case is the second similar entity described in literature so far.
    U 64-letniej chorej stwierdzono przerzut do przeciwległego nadnercza wraz z obecnością czopu nowotworowego w żyle nadnerczowej, który został rozpoznany wiele lat po lewostronnej nefrektomii wraz z adrenalektomią, wykonanej z powodu raka nerkowokomórkowego. Pacjentka została poddana prawostronnej adrenalektomii z usunięciem czopa nowotworowego z żyły nadnerczowej. W badaniu histopatologicznym potwierdzono przerzut raka jasnokomórkowego. Ryzyko wystąpienia przerzutu do przeciwległego nadnercza po pierwotnej radykalnej nefrektomii istnieje, choć jest niewielkie, dlatego zasadne wydaje się zachowanie nadnercza w wybranej grupie chorych poddawanych radykalnej nefrektomii. Występowanie zmian wtórnych raka nerkowokomórkowego w przeciwległym nadnerczu jest rzadko spotykane, natomiast resekcja guza wiąże się z możliwością wyleczenia. Konieczna jest staranna diagnostyka przedoperacyjna w związku ze zdolnością przerzutu raka nerkowokomórkowego do tworzenia czopa nowotworowego w żyle głównej dolnej drogą żył nadnerczowych. Wedle wiedzy autorów niniejszy przypadek jest drugim tego rodzaju opisywanym dotąd w literaturze przedmiotu.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 438-442
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) u młodej kobiety – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa i sposoby leczenia
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) in a young woman: case report, review of the literature and management options
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031046.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    diagnosis
    prognosis
    recurrence
    small cell carcinoma of the ovary – hypercalcemic type
    treatment
    leczenie
    rak drobnokomórkowy jajnika – typ hiperkalcemiczny
    rokowanie
    rozpoznanie
    wznowa
    Opis:
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) is an extremely rare neoplasm of the neuroendocrine tumor (NET) family, diagnosed mainly in young women in their second and third decade. In 50-75% of the cases it coexists with mostly asymptomatic hypercalcemia. Due to highly non-specific and cryptic course, much like ovarian cancer, in about half of the cases it is detected in far-advanced clinical stages. Determination of final diagnosis is possible only after surgery, based on comprehensive microscopic and immunohistochemical studies. Management of a primary SCCOHT diagnosed in a 19-year-old woman is discussed in detail. Initial surgical treatment did not result in a correct histological diagnosis. The patient underwent combined treatment, including surgery and chemotherapy. Over 3 years’ follow-up, she has been operated on six-fold. Even using several protocols of adjuvant chemotherapy after surgery, consecutive recurrences of the disease could not be prevented. To date, no uniform management protocol has been developed, due mainly to great rarity of this tumor type and its extremely aggressive behavior. Advanced cases require aggressive surgical treatment, including hysterectomy with adnexectomy and omentectomy. Considerable clinical dilemma is posed by young women, who wish to preserve fertility. Some authors suggest that faced with such an aggressive tumor type, even in early-stage cases, preservation of fertility in young women should not be taken into account. In late-stage cases, cytoreduction is recommended. Adjuvant and neoadjuvant chemotherapy of the pulmonary type (cisplatin + etoposide) is an important part of the therapy. In view of very aggressive behavior of the tumor, selected cases may require high-dose chemotherapy with autologous stem cell rescue (HD-SCR) as first-line adjuvant treatment or, even more frequently, as consolidation treatment. In early-stage cases, great hope is associated with the use of adjuvant radiotherapy after surgery and chemotherapy. SCCOHT is a rare condition with an aggressive clinical course and poor prognosis, where treatment outcomes are still far from satisfactory. In spite of treatment, most patients die during the first two years. Inability to perform large-scale randomized trials results in lack of optimal and universally accepted management protocol. Close cooperation of highly specialized oncologic centers is necessary to promote our understanding of biology of this tumor type.
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) to niezmiernie rzadki nowotwór z grupy guzów neuroendokrynnych (NET), rozpoznawany głównie u młodych kobiet, w drugiej i trzeciej dekadzie życia. W 50-75% przypadków towarzyszy mu najczęściej bezobjawowa hiperkalcemia. Z uwagi na niecharakterystyczny, skryty przebieg, jak w raku jajnika, rozpoznaje się go w około połowy przypadków w zaawansowanej postaci klinicznej. Ustalenie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko w przebiegu pooperacyjnym po wykonaniu ostatecznej oceny histopatologicznej z uzupełniającym badaniem immunohistochemicznym. Przedstawiono sposób leczenia pierwotnego raka drobnokomórkowego jajnika o typie hiperkalcemicznym stwierdzonego u 19-letniej chorej. Podczas pierwotnego zabiegu operacyjnego nie ustalono prawidłowego rozpoznania histopatologicznego. Pacjentkę poddano leczeniu skojarzonemu obejmującego chirurgię i chemioterapię. W ciągu 3 lat sześciokrotnie operowana. Pomimo stosowania różnych schematów chemioterapii uzupełniającej po leczeniu chirurgicznym nie udało się zapobiec kolejnym wznowom choroby. Jak dotąd nie ma ujednoliconego postępowania leczniczego z uwagi na niezmierną rzadkość występowania tego typu nowotworu, jak również jego wybitnie agresywny charakter. W przypadkach zaawansowanych wymagane jest agresywne postępowanie chirurgiczne obejmujące usunięcie macicy z przydatkami wraz z siecią większą. Olbrzymim dylematem klinicznym są młode kobiety, które chcą zachować płodność. Część autorów uważa, że przy tak agresywnym charakterze tego nowotworu nawet we wczesnych postaciach klinicznego zaawansowania nie powinno się brać pod uwagę zachowania płodności u młodych kobiet. Przy dużym zaawansowaniu klinicznym zalecana jest cytoredukcja. W leczeniu stosuje się chemioterapię, najczęściej adiuwantową, taką jak w typie płucnym – cisplatyna + etopozyd, a także neoadiuwantową. Z uwagi na bardzo agresywny charakter nowotworu w wyselekcjonowanych przypadkach stosuje się chemioterapię wysokodawkową z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych szpiku (HD-SCR) jako leczenie uzupełniające I rzutu, jak również częściej jako konsolidację leczenia. Duże nadzieje pokłada się w zastosowaniu radioterapii uzupełniającej po leczeniu skojarzonym obejmującym chirurgię z adiuwantową chemioterapią we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny to rzadki nowotwór o agresywnym przebiegu i niekorzystnym rokowaniu, którego wyniki leczenia są nadal niezadowalające. Większość chorych pomimo leczenia umiera w ciągu dwóch lat od rozpoznania. Niemożność przeprowadzenia badań randomizowanych skutkuje brakiem ustalonego optymalnego, obowiązującego leczenia tego nowotworu. Konieczna jest ścisła współpraca wysokospecjalistycznych ośrodków onkologicznych nad biologią tego nowotworu.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 206-215
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartość prognostyczna surowiczych stężeń SCC-Ag i CYFRA 21-1 we wczesnych postaciach płaskonabłonkowego raka szyjki macicy
    Prognostic value of serum levels of SCC-Ag and CYFRA 21-1 in early-stage squamous cell carcinoma of the uterine cervix
    Autorzy:
    Dobrzycka, Bożena
    Terlikowski, Sławomir J.
    Bernaczyk, Piotr S.
    Róg-Makal, Magdalena
    Lejmanowicz, Krzysztof
    Kinalski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030790.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    CYFRA 21-1
    SCC-Ag
    prognosis
    serum
    squamous cell carcinoma of the uterine cervix
    prognoza
    płaskonabłonkowy rak szyjki macicy
    surowica
    Opis:
    Several markers present in tumor tissues and body fluids considerably aid in early diagnosis, enabling both correct decision- making qualifying patients to high-risk groups, monitoring of the patients’ response to treatment implemented and heralding the possibility of distant metastases or local recurrence. The paper presents correlations of elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag with clinical stage, histological differentiation grade and survival rates of 89 patients with FIGO stage IB/IIA squamous cell carcinoma of the uterine cervix. Marker levels were assessed prior to surgery using immunoenzymatic assay kits. Two groups of patients were defined: I (n=31; 35%) surviving less than 5 years and II (n=58; 65%) surviving more than 5 years. CYFRA 21-1 levels exceeding 3.5 ng/ml were present in 42% of patients. Elevation of SCC-Ag level above 1.5 ng/ml was seen in 48% of patients. No correlations were noticed between elevation of serum levels of markers studied and clinical stage nor histological differentiation grade. Patients presenting marker levels below reference values benefited from longer survival. Patients surviving less than 5 years had a statistically significant elevation of baseline serum SCC-Ag levels (p<0.001). These results suggest that patients presenting at an early clinical stage of squamous cell carcinoma and having elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag, require neoadjuvant chemotherapy prior to surgical treatment.
    Obecne w tkance nowotworowej oraz płynach ustrojowych liczne markery wspomagają wczesną diagnostykę, umożliwiają zarówno podjęcie decyzji o zakwalifikowaniu do grupy o wysokim ryzyku zachorowania, jak i monitorowanie odpowiedzi na zastosowane leczenie, ponadto wskazują na możliwość wystąpienia przerzutów odległych lub wznowy miejscowej. W pracy badano związek pomiędzy wzrostem surowiczych stężeń CYFRA 21-1 i SCC-Ag a zaawansowaniem klinicznym, stopniem histologicznego zróżnicowania oraz czasem przeżycia 89 chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy w stopniu klinicznego zaawansowania IB i IIA (wg FIGO). Oceny markerów dokonano przed leczeniem operacyjnym za pomocą immunoenzymatycznych zestawów detekcyjnych. Wyłoniono dwie grupy: I – 31 leczonych (35%) z czasem przeżycia <5 lat i II – 58 (65%) z czasem przeżycia >5 lat. Stężenia CYFRA 21-1 wyższe niż 3,5 ng/ml stwierdzono u 42% chorych. Wzrost SCC-Ag powyżej 1,5 ng/ml wykazano u 48% pacjentek. Nie ujawniono zależności pomiędzy wzrostem stężeń badanych markerów a stopniem zaawansowania klinicznego, jak również zróżnicowaniem histologicznym raka. U chorych, u których stwierdzono niższe od wartości referencyjnych stężenia obu markerów, odnotowano dłuższy czas przeżycia. W grupie leczonych z czasem przeżycia krótszym niż 5 lat wykazano istotny statystycznie wzrost wartości wyjściowych stężeń SCC-Ag (p<0,001). Wyniki badań sugerują, że chore na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy we wczesnych stadiach zaawansowania klinicznego, u których przed leczeniem odnotowano podwyższone stężenia CYFRA 21-1 i SCC-Ag, wymagają neoadiuwantowej chemioterapii poprzedzającej leczenie operacyjne. Słowa kluczowe: płaskonabłonkowy rak szyjki macicy, CYFRA 21-1, SCC-Ag, surowica.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 1; 34-39
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Molekularne czynniki adhezyjne w szerzeniu się nabłonkowego raka jajnika
    Role of molecular adhesion factors in the spread of epithelial ovarian cancer
    Autorzy:
    Waksmański, Bogdan
    Olejek, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908240.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    FAK
    cadherins
    cell adhesion
    epithelial ovarian carcinoma
    Opis:
    The process of spread of epithelial ovarian cancer is associated with molecular mechanisms including cellular surface receptors, basal membrane components, intercellular adhesion molecules and cell-derived signals. The key role in cellular adhesion and its motility is played by E-cadherin and catenins. Expression of the cadherin – catenin complex decreases in parallel with progressing clinical stage of ovarian cancer. At the same time, re-expression of this complex is associated with dissemination of the neoplasm over peritoneal surface. Changing expression or dysfunction of receptors for integrins and their association with molecules of extracellular matrix (ECM) is closely correlated with tumour progression and/or its metastatic potential. The lysophosphatidic acid mediates laminin-dependant migration of cells by the autocrine local mechanism. The first step in formation of metastases is degradation of collagen type IV, as well as activation of metalloproteinases and pro-angiogenic factors, whose increased expression is seen in ovarian cancer cells. Adhesion contact kinase (FAK) is crucial for migration of neoplastic cells, inversely dependant on growth factors and integrin receptors. Increased expression of this kinase is associated with statistically significant with higher clinical stage of the tumour, presence of metastases in lymph nodes and distant metastases. The basic prerequisite for formation of metastases is derangement of cell adhesion mechanism, inducing loss of adhesion between cells and between cells and extracellular matrix. This mechanism is crucial in the spread of ovarian cancer throughout the abdominal cavity.
    Proces szerzenia się nabłonkowego raka jajnika jest związany z mechanizmami molekularnymi obejmującymi receptory powierzchni komórki, składnikami błony podstawnej, międzykomórkowymi cząsteczkami adhezyjnymi oraz sygnałami pochodzącymi od komórki. Podstawową rolę w adhezji komórki i jej ruchliwości pełnią E-kadheryna oraz kateniny. Ekspresja kompleksu kadheryna – kateniny zmniejsza się wraz z postępującym stopniem zaawansowania klinicznego raka jajnika. Jednocześnie występuje reekspresja tego układu w przypadku rozsiewu procesu nowotworowego na powierzchni otrzewnej. Zmieniająca się ekspresja lub nieprawidłowe działanie receptorów integryn i ich związek z cząsteczkami macierzy zewnątrzkomórkowej ECM wykazuje ścisłe połączenie z postępem rozwoju guza lub potencjałem przerzutu. Kwas lizofosfatydowy pośredniczy w zależnej od laminin migracji komórek w autokrynnym mechanizmie lokalnym. Pierwszym krokiem w procesie tworzenia przerzutów jest degradacja kolagenu typu IV z działaniem metaloproteinaz oraz czynników proangiogennych, których zwiększona ekspresja jest obserwowana w komórkach raka jajnika. Kinaza kontaktów adhezyjnych FAK pełni podstawową rolę w migracji komórek nowotworowych ujemnie zależnych od czynników wzrostu oraz receptorów integryn. Zwiększona ekspresja tej kinazy wiąże się istotnie statystycznie z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego guza, obecnością przerzutów w węzłach chłonnych i obecnością odległych przerzutów. Podstawowym wstępnym warunkiem powstania przerzutu jest zaburzenie mechanizmu adhezji komórki, co w konsekwencji indukuje zmiany w przyleganiu między komórkami oraz komórkami a macierzą zewnątrzkomórkową. Mechanizm ten ma podstawowe znaczenie w szerzeniu się raka jajnika w obrębie jamy brzusznej.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 193-201
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny rak płaskonabłonkowy gruczołu Bartholina. Raport o trzech przypadkach
    Primary squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland. Report on 3 cases
    Autorzy:
    Kozakiewicz, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030773.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Bartholin’s gland tumor
    squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland
    treatment of Bartholin’s gland carcinoma
    vulvar tumor
    leczenie raka gruczołu bartholina
    nowotwory gruczołu bartholina
    nowotwory sromu
    rak płaskonabłonkowy gruczołu bartholina
    Opis:
    The greater vestibular gland was first described by Danish anatomist Bartholin in 1675. Cancer of this organ was first reported 190 years later by J.M. Klob. To date, there are about 300 cases of squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland reported in the literature. These conditions constitute about 0.03% of all female genital malignancies. During 28 years of activity of the Center of Oncology in Warsaw, Poland, 3 patients with primary squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland have been treated. Prior to admission, they were observed at their place of residence and received antiinflammatory treatment. The lesions did not respond to this treatment but did not cause pain either. The patients suffered only moderate discomfort in this area. On admission, tumors measuring 4 cm and over were noticed, deeply infiltrating adjacent tissues without ulceration of overlying skin. One patient had a coexisting rectovaginal fistula. All patients underwent surgical treatment only. Radical vulvectomy with bilateral inguinal and pelvic lymphadenectomy was performed in 2 patients. One patient underwent local vulvectomy without lymphadenectomy due to internal-medical comorbidities and lack of consent to radiotherapy. She survived 30 months with dramatic recurrence of disease taking place during the final 6 months. One patient survived 11 years after undergoing 3 repeated excisions of recurrent tumors. One patient died 3 years after primary surgery due to cardiovascular events.
    Gruczoł przedsionkowy większy został po raz pierwszy opisany przez duńskiego anatoma Bartholina w 1675 roku; raka tego narządu jako pierwszy 190 lat później opisał J.M. Klob. Dotąd w piśmiennictwie przedstawiono około 300 przypadków zachorowań na raka płaskonabłonkowego gruczołu Bartholina (GB). Zachorowania te stanowią około 0,03% wszystkich nowotworów złośliwych narządu rodnego. W okresie 28 lat w Centrum Onkologii w Warszawie leczono 3 pacjentki z rakiem płaskonabłonkowym GB. Wszystkie były obserwowane od 12 do 24 miesięcy i leczone przeciwzapalnie w miejscu zamieszkania. Zmiany te nie reagowały na leczenie, ale też nie sprawiały dolegliwości bólowych. Pacjentki odczuwały jedynie dyskomfort w ich okolicy. W chwili zgłoszenia stwierdzone zostały czterocentymetrowe i większe guzy, które naciekały głęboko tkanki sąsiednie bez owrzodzeń skóry. U jednej chorej była obecna przetoka odbytniczo-pochwowa. Wszystkie chore leczono wyłącznie chirurgicznie. Radykalne wycięcie sromu wraz z obustronnymi węzłami pachwinowymi i miedniczymi wykonano u 2 pacjentek. Jedna, z powodów internistycznych i braku zgody na radioterapię, miała wykonane miejscowe wycięcie sromu bez węzłów chłonnych. Okres przeżycia bez wznowy wyniósł u tej chorej 30 miesięcy, gwałtowny nawrót choroby nastąpił w ostatnich 6 miesiącach życia. U jednej pacjentki, po trzykrotnym usunięciu wznów, okres przeżycia wyniósł 11 lat, inna bez stwierdzanej wznowy zmarła w trzecim roku obserwacji z powodów kardiologicznych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 1; 51-57
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gruczołowy rak szyjki macicy czy rak endometrium – trudności w diagnostyce
    Glandular cancer of the cervix or endometrial cancer – difficulties in diagnostics
    Autorzy:
    Szubert, Maria
    Kwiatkowska-Wypych, Paulina
    Sikora, Martyna
    Szwalski, Jarosław
    Suzin, Jacek
    Kowalczyk-Amico, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031569.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    jasnokomórkowy rak endometrium
    rak gruczołowy szyjki macicy
    wirus hpv
    dysplazja szyjki macicy
    radykalna histerektomia
    endometrial clear-cell carcinoma
    adenocarcinoma of cervix
    hpv virus
    cervical intraepithelial neoplasia
    radical
    hysterectomy
    Opis:
    According to the epidemiological data, a tendency for rising cervical adenocarcinoma morbidity, especially among young women, has recently been observed. The efficacy of routinely used screening methods in detecting glandular precancerous lesions is significantly lower than in planoepithelial lesions. Many authors emphasize a worse outcome in cervical adenocarcinoma patients when compared with the patients with squamous cell cancer. Endometrial cancer is one of the most common gynecologic malignancies in Poland – affecting menopausal women. An early symptom of this cancer is an abnormal bleeding pattern in women of childbearing age or bleeding after menopause. The selection of the type and methods of endometrial cancer treatment are crucial factors influencing the final effectiveness of treatment. The article presents a case report – patient (age 31) who after cervical conization was diagnosed with cervical adenocarcinoma. Based on the diagnosis, the patient was qualified to Wertheim’s operation (radical hysterectomy with pelvic lymphadenectomy with paracervical tissue). There were no complications during or after surgery. The final histopathological report proved endometrial clearcell adenocarcinoma. We discussed diagnostic difficulties and the recommended treatment for both types of cancer. We should also remember that the final pathology report determines postoperative treatment.
    Jak wynika z danych epidemiologicznych, w ostatnim czasie obserwuje się wzrost częstości występowania raka gruczołowego szyjki macicy, szczególnie u młodych kobiet. Skuteczność rutynowo stosowanych metod przesiewowych w wykrywaniu zmian prekursorowych jest w przypadku adenocarcinoma zdecydowanie niższa niż w przypadku zmian płaskonabłonkowych. Wielu autorów zwraca uwagę na mniej korzystne przeżycia chorych na raka gruczołowego w porównaniu z chorymi na raka płaskonabłonkowego. Rak trzonu macicy jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych u kobiet w Polsce; dotyczy głównie pacjentek w wieku około- i pomenopauzalnym. Wczesne objawy tego nowotworu to nieprawidłowy schemat krwawień z dróg rodnych u kobiet w wieku reprodukcyjnym lub krwawienie po menopauzie. Skuteczność walki z rakiem endometrium zależy od wyboru rodzaju i sposobu leczenia. W pracy przedstawiono opis przypadku 31-letniej pacjentki, u której po konizacji szyjki macicy rozpoznano raka gruczołowego szyjki macicy. Ze względu na powyższy wynik histopatologiczny pacjentkę zakwalifikowano do operacji sposobem Wertheima. Zabieg i przebieg pooperacyjny bez powikłań. Ostateczny wynik histopatologiczny wskazywał na raka gruczołowego jasnokomórkowego trzonu macicy (adenocarcinoma clarocellulare). Na podstawie zaprezentowanego opisu przypadku omówiono trudności diagnostyczne dotyczące różnicowania raków gruczołowych szyjki i trzonu macicy oraz prawidłowe sposoby postępowania w obu typach nowotworów. Należy mieć na uwadze, że ostateczny wynik histopatologiczny wpływa na postępowanie pooperacyjne.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 3; 239-244
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies