Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wysocki, Wojciech." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zasady stosowania dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii (HIPEC) w leczeniu nowotworów złośliwych powierzchni otrzewnej w połączeniu z zabiegami cytoredukcyjnymi: zalecenia krajowe
Polish clinical practice guideline on hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) with cytoreductive surgery in peritoneal malignancy treatment
Autorzy:
Rutkowski, Piotr
Śpiewankiewicz, Beata
Herman, Krzysztof
Jastrzębski, Tomasz
Kładny, Józef
Kojs, Zbigniew
Krzakowski, Maciej
Polkowski, Wojciech
Wyrwicz, Lucjan
Wysocki, Piotr
Zdzienicki, Marcin
Zegarski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031598.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w warunkach hipertermii (hipec)
rekomendacje
wskazania
przeciwwskazania
hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy (hipec)
recommendations
indications
contraindications
Opis:
The management of peritoneal surface malignancy is a significant clinical problem in oncology. It was demonstrated that the combination of complete cytoreductive surgery with hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) may lead to long-term control of the disease or improved survival in selected patients. The aim of this paper was to present the optimal indications and technical guidelines for performing HIPEC in Poland. The application of this method requires experience of a multidisciplinary team of physicians (gynecologic oncologist, surgeon and clinical oncologist), availability of diagnostic and therapeutic resources (intensive care unit) as well as a dedicated perfusion system. A crucial aspect for obtaining optimal treatment outcomes is the selection of patients. Such a selection takes place both at the beginning of treatment and intraoperatively. The initial selection of patients qualified for HIPEC includes ruling out extraperitoneal spread of cancer and metastases to the liver (single resectable liver metastases in patients with colorectal carcinoma are not contraindications) and lungs. According to current international guidelines, the HIPEC procedure is a standard treatment in patients with ovarian carcinoma that metastasizes to the peritoneum, in colorectal cancer, when PCI <20 and in patients with peritoneal mesothelioma or pseudomyxoma peritonei as well as in patients with gastric cancer.
Leczenie nowotworów złośliwych powierzchni otrzewnej stanowi istotny problem w onkologii. Wykazano, że skojarzenie maksymalnej cytoredukcji chirurgicznej z dootrzewnową chemioterapią w hipertermii (hyperthermic intraperitoneal chemotherapy, HIPEC) może prowadzić do długotrwałej kontroli choroby lub wydłużenia przeżyć u odpowiednio wybranych chorych. Celem niniejszego opracowania są zalecenia dla optymalnego zakresu wskazań i sposobu prowadzenia HIPEC w Polsce. Zastosowanie tej metody wymaga doświadczenia wielospecjalistycznego zespołu lekarskiego (ginekolog onkolog, chirurg, onkolog kliniczny), a także zaplecza diagnostycznego i leczniczego (oddziału intensywnej opieki medycznej) oraz dedykowanego systemu do perfuzji. Kluczową kwestią dla uzyskania optymalnego wyniku leczenia jest odpowiedni dobór chorych. Dobór ten następuje zarówno na etapie planowania leczenia, jak i śródoperacyjnie. Wstępna selekcja pacjentów kwalifikowanych do leczenia z wykorzystaniem HIPEC obejmuje wykluczenie pozaotrzewnowych przerzutów nowotworu oraz przerzutów do wątroby (pojedyncze resekcyjne przerzuty do wątroby u chorych na raka jelita grubego nie są przeciwwskazaniem) i płuc. Zgodnie z istniejącymi zaleceniami międzynarodowymi procedura HIPEC jest standardowo stosowana u chorych z przerzutami do otrzewnej raka jajnika, raka jelita grubego, gdy PCI <20 oraz u chorych na międzybłoniaka lub śluzaka rzekomego otrzewnej i wybranych chorych na raka żołądka.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 86-97
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Usunięcie węzłów chłonnych pachwinowych w przypadku raka sromu – punkt widzenia chirurga i patomorfologa
Inguinal lymphadenectomy in case of vulvar carcinoma – point of view of a surgeon and a pathologist
Autorzy:
Mituś, Jerzy W.
Wysocka, Joanna
Kojs-Pasińska, Ewelina
Kenig, Jakub
Komorowski, Andrzej
Wysocki, Wojciech M.
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030148.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
inguinal lymphadenectomy
lymph drainage
metastases
pathologic examination
vulvar carcinoma
badania patomorfologiczne
limfadenektomia pachwinowa
przerzuty
rak sromu
spływ chłonki
Opis:
Vulvar carcinoma is the fourth most prevalent cancer of genitals in women (accounting for 5% of all neoplasms from this group). Histologically, we differentiate epithelial neoplasms – in 90% of cases we are dealing keratotic squamous cell carcinoma – and non-epithelial ones. The majority of vulvar carcinomas occur at a postmenopausal age and are related to chronic bacterial or viral infection (human papilloma virus). Lymph from the vulva is drained to three groups of inguinal lymph nodes and to iliac lymph nodes. Depending on the location of a neoplastic lesion, vulvar carcinoma metastasizes unilaterally or bilaterally. The basic methods of treatment are surgical removal or inguinal lymphadenectomy – both superficial and deep. This article presents a detailed anatomy of the inguinal-iliac lymphatic system as well as the most widely used surgical techniques and the most common postoperative complications. Cooperation with the clinician is crucial to present a valuable pathology report. In hospitals with an anatomic pathology unit on-site, the surgeon should send a non-fixed material, and optimally – in sterile conditions. In hospitals without an anatomic pathology unit, the specimen must be fixed. For the pathologist’s assessment of pN stage – in accordance with the TNM classification of 2010 – to be reliable, the operative specimen comprising the inguinal lymphatic system must include at least six lymph nodes. Obtaining satisfactory management results requires a good knowledge of anatomy of this area and surgical techniques as well as a proper preparation of the specimen for pathologic examination.
Rak sromu plasuje się na czwartym miejscu wśród najczęstszych nowotworów narządów płciowych u kobiet (stanowi około 5% zachorowań na nowotwory z tej grupy). Histologicznie wyróżnia się zmiany pochodzenia nabłonkowego – w 90% jest to rak płaskonabłonkowy rogowaciejący – i nienabłonkowego. Większość raków sromu występuje w wieku pomenopauzalnym i ma związek z przewlekłą infekcją bakteryjną bądź wirusową (wirus brodawczaka ludzkiego). Chłonka ze sromu drenowana jest do trzech grup węzłów chłonnych pachwinowych i do węzłów biodrowych. W zależności od lokalizacji zmiany nowotworowej rak sromu przerzutuje jednostronnie lub obustronnie. Podstawowymi metodami leczenia pozostają chirurgiczne wycięcie oraz limfadenektomia pachwinowa powierzchowna i głęboka. W artykule zaprezentowano szczegółową budowę anatomiczną układu chłonnego pachwinowo-biodrowego, a także najpowszechniej wykorzystywane techniki operacyjne i najczęstsze powikłania zabiegu. Kluczowa dla przedstawienia wartościowego raportu patomorfologicznego jest współpraca z klinicystą. W szpitalach dysponujących własnym zakładem patomorfologii chirurg powinien przesłać materiał nieutrwalony, optymalnie – w sposób jałowy. W szpitalach bez zakładu patomorfologii preparat należy utrwalić. Aby patomorfolog mógł dokonać wiarygodnej oceny cechy pN – zgodnie z klasyfikacją TNM z 2010 roku – preparat operacyjny obejmujący pachwinowy układ chłonny powinien zawierać co najmniej sześć węzłów chłonnych. Podstawowe znaczenie dla osiągnięcia dobrych wyników leczenia mają poznanie budowy anatomicznej tego regionu i technik operacyjnych oraz prawidłowe przygotowanie preparatu do badania patomorfologicznego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 1; 23-29
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzadkie nowotwory złośliwe gruczołu piersiowego
Rare malignant breast tumors
Autorzy:
Mituś, Jerzy
Wysocki, Wojciech M.
Wojewoda, Tomasz
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031014.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
breast cancer
breast lymphoma
breast sarcoma
epidemiology
treatment
chłoniak piersi
epidemiologia
rak piesi
mięsak piersi
leczenie
Opis:
This paper presents a concise discussion of atypical presentations of selected malignant breast tumors, including both tumors of epithelial origin (adenocarcinomas other than ductal carcinoma and lobular carcinoma, which together account for about 10% of malignant breast tumors; this group includes: tubular carcinoma, invasive cribriform carcinoma, “pure” mucinous carcinoma, invasive solid papillary carcinoma, medullary carcinoma, metaplastic carcinoma and Paget cancer), non-epithelial origin (primary sarcoma and primary lymphoma) and mixed tumors (malignant phyllodes tumor – adenomyxoma) and metastases to the breast of tumors originating in other locations (taken together, non-adenomatous tumors account for about 5% of all malignant breast tumors). Summarized are epidemiological data and characteristic features of histological appearance and clinical presentation of selected, rare breast tumors. In total, the so-called atypical forms of breast cancer account for 10-15% of all newly diagnosed cases of malignancies at this location, resulting in 1500-2200 new cases annually in Poland alone. Principles of diagnosis and treatment of these rare entities may be slightly different from those used in typical forms of breast cancer, particularly in the case of non-adenocarcinomatous tumors. Furthermore, the authors emphasize the crucial role of histological verification prior to institution of any treatment in the case of clinical doubt and discordance of data provided by histological and imaging studies and clinical observation (the “triple diagnosis” principle).
W niniejszym artykule zwięźle omówiono nietypowe postaci wybranych nowotworów złośliwych gruczołu piersiowego, uwzględniając zarówno guzy pochodzenia nabłonkowego (gruczolakoraki inne niż rak przewodowy lub zrazikowy, które łącznie stanowią około 10% nowotworów złośliwych piersi; należą do tej grupy: rak cewkowy, naciekający rak sitowaty, „czysty” rak śluzowy, naciekający lity rak brodawkowaty, rak rdzeniasty, rak metaplastyczny, rak Pageta), pochodzenia nienabłonkowego (pierwotny mięsak piersi, pierwotny chłoniak piersi), jak i guzy o utkaniu mieszanym (złośliwy guz liściasty) oraz przerzuty do piersi pochodzące ze zlokalizowanych poza gruczołem piersiowym innych nowotworów złośliwych (łącznie niegruczolakoraki stanowią około 5% nowotworów złośliwych piersi). W niniejszym tekście przedstawiono w skrócie dane epidemiologiczne oraz omówiono charakterystyczne cechy budowy histologicznej i obrazu klinicznego wybranych, rzadkich nowotworów piersi. Ogółem tak zwane nietypowe odmiany raka piersi stanowią 10-15% wszystkich rozpoznawanych de novo nowotworów złośliwych tego gruczołu (co odpowiada w Polsce około 1500-2200 nowym zachorowaniom rocznie). Zasady diagnostyki i leczenia tych rzadziej występujących nowotworów złośliwych piersi mogą być nieco odmienne niż w przypadku typowych postaci raka piersi, w szczególności w odniesieniu do niegruczolakoraków. Ponadto w tekście podkreślono konieczność uzyskiwania weryfikacji histologicznej przed rozpoczęciem leczenia w przypadku wątpliwości klinicznych i niezgodności danych pochodzących z badań mikroskopowych, obrazowych i klinicznych (zasada „potrójnego rozpoznania”).
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 38-46
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakie są perspektywy biopsji węzła chłonnego wartowniczego?
What are the perspectives for sentinel lymph node biopsy?
Autorzy:
Wysocki, Wojciech M.
Mituś, Jerzy W.
Gawełko, Jan
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030400.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
development trends
perspectives
sentinel lymph node biopsy
biopsja węzła chłonnego wartowniczego
kierunki rozwoju
przyszłość
Opis:
Local staging of malignancy, introduced in the past few decades into clinical practice, is based on the identification of the lymph node in which metastasis is most likely to occur (sentinel node biopsy). This is a standard of care for breast cancer, melanoma and Merkel-cell carcinoma. Potential changes in the clinical practice of sentinel node biopsy can be assigned to three areas: identification of sentinel lymph node, evaluation of nodal metastases and the therapeutic consequences of the outcomes. In the future, gradual reduction in the invasiveness of sentinel node identification may be expected. Also, the use of radioisotope and blue dye will probably be abandoned. Molecular probes prepared individually for each patient, based on the molecular characteristics of the tumor and conjugated to molecules enabling transcutaneous visualization will allow for an effective, reliable and non-invasive evaluation of the sentinel lymph node. Adjuvant local treatment (surgery or irradiation) will be abandoned in the distant future, even in the case of a confirmed presence of metastasis in sentinel lymph node due to the development of molecularly targeted and very effective methods of individualized conservative treatment. According to the current guidelines on the treatment of early-stage breast cancer, the need for complementary axillary lymphadenectomy may be eliminated in certain circumstances. Sentinel lymph node biopsy will continue to play an important role in staging and therapeutic qualification of patients with early-stage malignant tumors of different histological types and different locations. At the same time, the use of non-invasive methods will increase – both in identification and evaluation of sentinel lymph nodes.
W kilku ostatnich dekadach wprowadzano do praktyki klinicznej ocenę regionalnego zaawansowania nowotworu złośliwego opartą na identyfikacji tego węzła chłonnego, który jest obarczony największym ryzykiem umiejscowienia się w nim przerzutu. To standard postępowania w przypadku raka piersi, czerniaka i raka z komórek Merkla. Prawdopodobne przyszłe zmiany w praktyce klinicznej w zakresie związanym z biopsją wartowniczego węzła chłonnego można przyporządkować do trzech obszarów: techniki identyfikacji tego węzła, metod pozwalających na weryfikację przerzutów w jego obrębie oraz konsekwencji terapeutycznych wyniku oceny. Można się spodziewać postępującego ograniczania inwazyjności identyfikacji węzła wartowniczego. Dojdzie też zapewne do rezygnacji ze stosowania radioizotopu i barwnika. Sondy molekularne, przygotowywane indywidualnie dla każdego chorego na podstawie molekularnej charakterystyki guza i sprzężone z cząsteczkami umożliwiającymi ich wizualizację przezskórną, pozwolą na skuteczną i nieinwazyjną weryfikację zajęcia wartowniczego węzła chłonnego. W związku z rozwojem ukierunkowanych molekularnie i bardzo efektywnych metod zindywidualizowanego leczenia zachowawczego w odległej perspektywie będziemy świadkami całkowitej rezygnacji z uzupełniającego leczenia miejscowego (chirurgicznego lub napromieniania) mimo potwierdzenia obecności przerzutu w wartowniczym węźle chłonnym. Zgodnie z obecnymi rekomendacjami dotyczącymi postępowania w przypadku niezaawansowanego raka piersi po spełnieniu określonych warunków można odstąpić od uzupełniającej limfadenektomii pachowej. Koncepcja wartowniczego węzła chłonnego będzie nadal odgrywać istotną rolę w ocenie stopnia zaawansowania choroby i kwalifikacji do leczenia pacjentów z niezaawansowanymi nowotworami złośliwymi o różnych typach histologicznych i lokalizacjach narządowych. Jednocześnie będzie rósł udział metod nieinwazyjnych – zarówno w obszarze identyfikacji, jak i weryfikacji wartowniczego węzła chłonnego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 2; 106-112
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy warto profilaktycznie usuwać jajniki u chorych na raka jelita grubego?
Prophylactic ovariectomy in patients with colorectal cancer: is it justified?
Autorzy:
Wysocki, Wojciech M.
Kojs, Zbigniew
Mituś, Jerzy
Stelmach, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031292.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
rak jelita grubego
przerzut w jajniku
częstość
rokowanie
profilaktyczne wycięcie jajników
ovarian metastasis
incidence
prognosis
prophylactic ovariectomy
colorectal cancer
Opis:
The article is a review of available literature concerning the incidence of synchronous and metachronous metastases of colorectal cancer to the ovaries. A separate analysis included data from autopsy and clinical studies (incidence in historic series: 5–10% in the former and 3–14% in the latter). Recent studies estimate the incidence of metastases of large bowel cancer to the ovaries at 0.9–2.9%. At the time of diagnosis, metastasis to the ovary usually takes the form of solid or solid-cystic tumor of over 4 cm in diameter, often bilateral (5–70%). Recent studies did not confirm higher incidence of metastases to the ovaries of tumors located in the rectum versus those located in the colon. Furthermore, we discuss prognostic value of metastases to the ovaries considering current TNM classification, highlighting newly created categories M1a (isolated metastasis, e.g. to the ovary) and M1b (multiple distant metastases). The authors suggest simplified clinical recommendations, advocating against prophylactic ovariectomy of grossly normal ovaries. On the other hand, excision of tumor-invaded ovary in premenopausal women or of both ovaries (diseased and normal contralateral) in postmenopausal women, appears justified. However, before undertaking such a procedure, one must be sure about absence of other tumor foci or – if they are present – about feasibility of complete excision of all other extraovarian metastases.
W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat częstości występowania synchronicznych i metachronicznych przerzutów raka jelita grubego do jajników. Odrębnie analizowano dane pochodzące z badań pośmiertnych (częstość w badaniach historycznych 5–10%) oraz klinicznych (częstość w badaniach historycznych 3–14%). Częstość przerzutów raka jelita grubego w jajniku w aktualnych badaniach ocenia się na 0,9–2,9%. Przerzut w jajniku zwykle w chwili rozpoznania ma postać guza przekraczającego 4 cm średnicy, o budowie litej lub lito-torbielowatej, często obustronnego (u 50–70%). Nie obserwuje się obecnie częstszego pochodzenia przerzutów w jajniku z raka zlokalizowanego w odbytnicy w porównaniu z okrężnicą. Ponadto w tekście omówiono rokownicze znaczenie przerzutów w jajnikach w świetle aktualnej klasyfikacji TNM, zwracając uwagę na utworzenie nowych kategorii M1a (izolowany przerzut, między innymi w jajniku) i M1b (mnogie przerzuty odległe). Autorzy przedstawili także uproszczone wskazówki klinicznie, nie zalecając profilaktycznego wycinania niezmienionych jajników. Jednocześnie uzasadnione wydaje się wycięcie zmienionego jajnika u chorych przed menopauzą lub obu jajników (zmienionego i niezmienionego) u chorych po menopauzie. Warunkiem podjęcia zabiegu jest upewnienie się co do nieobecności innych ognisk choroby lub – w razie obecności takich zmian – możliwości doszczętnego usunięcia wszystkich pozajajnikowych przerzutów.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 55-61
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies