Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Woźniak, Krzysztof" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Wpływ czynników środowiskowych na powstawanie wad narządu żucia oraz na przebieg ich leczenia
    Influence of environmental factors on dental malocclusion and orthodontic treatment
    Autorzy:
    Paszyńska, Elżbieta
    Dyszkiewicz-Konwińska, Marta
    Woźniak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031736.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    demineralizacja szkliwa
    dental dysfunctions
    dental parafunctions
    dental plaque
    dysfunkcje
    enamel demineralisation
    leczenie ortodontyczne
    orthodontic treatment
    parafunkcje ortodontyczne
    płytka bakteryjna
    Opis:
    The paper presents external factors affecting the formation of masticatory apparatus defects. One of the most essential cause of acquired malocclusion is the presence of dental dysfunctions and parafunctions. Dysfunctions include incorrectly established body position during sleep and feeding time, distorted speech, abnormal chewing and improper breathing pattern. The examples of parafunctional habits are sucking on an empty bottle nipple, tongue thrusting, lip and cheek biting, biting on a foreign object, clenching, frequently resting the chin on the palm and repeated face grimacing. Both groups of factors result in the lost of balance between mandible adductors and abductors. This imbalance can lead to dorsal shifting of the mandible and macrostomia together with habitual mouth breathing and in consequence result in abnormal dental arch forming. As a consequence retrognathism with protrusion of upper incisors develops. Therefore eliminating those bad habits in patients is the most effective method in preventing and treating masticatory apparatus disorders. Significant number of malocclusions begin early with bad habits that become solidified during child development. Other important coexisting risk factors are complications of caries presence which can lead to premature loss of deciduous and permanent teeth. Furthermore dental appliskutances that are present in the patient mouth can have a major impact on the oral cavity environment and can elevate the risk of caries development. The paper also brings up and emphasizes the value of anticaries prophylaxis mainly focused on dental plaque removal and early demineralisation.
    W pracy przedstawiono czynniki pochodzenia zewnętrznego mające wpływ na powstawanie wad narządu żucia. Wśród nabytych przyczyn wad zgryzu istotną rolę odgrywają szkodliwe przyzwyczajenia określane jako dysfunkcje i parafunkcje. Nieprawidłowo ustalona pozycja ciała w czasie snu i karmienia dziecka, zaburzona wymowa, żucie i oddychanie przez usta to przykłady dysfunkcji. Przykładami czynności parafunkcyjnych są ssanie pustego smoczka, nagryzanie języka, warg, policzków i przedmiotów, zgrzytanie zębami, podpieranie brody, powtarzanie grymasów i tików mięśniami twarzy. Obie grupy czynników wywołują zaburzenia równowagi mięśni przywodzących i odwodzących żuchwę, co skutkuje jej dorsalnym przesunięciem, powiększeniem szpary ustnej, nawykowym oddychaniem przez usta i nieprawidłowym kształtowaniem się łuków zębowych. W wyniku tych mechanizmów najczęściej dochodzi do uformowania tyłozgryzu z protruzją siekaczy górnych, a dalej tyłożuchwia. Wyeliminowanie negatywnych nawyków stanowi skuteczną metodę zapobiegania występowaniu i rozwojowi zaburzeń zgryzowych i jest niezbędnym warunkiem powodzenia leczenia ortodontycznego. Wiele wad zgryzu bierze swój początek nie tylko z utrwalonych nawyków w okresie rozwoju dziecka, ale również z próchnicy i jej powikłań prowadzących do przedwczesnej utraty zębów mlecznych lub stałych. Dodatkowo podczas leczenia ortodontycznego aparaty ortodontyczne zaburzają środowisko jamy ustne i mogą przyczyniać się do rozwoju choroby próchnicowej. W pracy zwrócono uwagę na znaczenie profilaktyki przeciwpróchnicowej, kładącej nacisk na usuwanie płytki bakteryjnej i wczesną walkę z demineralizacją tkanek zęba.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 115-120
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ultrasonographic criteria of cesarean scar defect evaluation
    Ultrasonograficzne kryteria oceny blizny po cięciu cesarskim
    Autorzy:
    Woźniak, Andrzej
    Pyra, Krzysztof
    Rio Tinto, Hugo
    Woźniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033144.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    caesarean section
    scars
    ultrasound imaging
    Opis:
    Cesarean sections account for approximately 20% of all deliveries worldwide. In Poland, the percentage of women delivering by cesarean section amounts to over 43%. According to studies, the prevalence of cesarean scar defects ranges from 24–70%. Due to the overall cesarean section rate, this is a medical problem affecting a large population of women. In such cases, ultrasonographic evaluation of a cesarean scar reveals a hypoechoic space filled with postmenstrual blood, representing a myometrial tear at the wound site. Such an ultrasound appearance is referred to as a niche, and it forms after a cesarean section at the site of the hysterotomy of the anterior uterine wall, most commonly within the uterine isthmus. Currently, the exact cause of niche formation remains unexplained, yet the risk factors for its development are universally acknowledged. They include the site of hysterotomy, multiple previous cesarean section deliveries, suturing technique and maternal diabetes or smoking. Ultrasound evaluation of the cesarean section scar is an important element of obstetric and gynecologic practice, especially in the case of further pregnancies. It facilitates an early diagnosis of a cesarean scar ectopic pregnancy, and the prediction of the risk for perinatal dehiscence in the case of a vaginal birth after a cesarean section.
    Około 20% porodów na świecie odbywa się przez cesarskie cięcie. W Polsce odsetek kobiet rodzących tą metodą sięga ponad 43%. Badania dowodzą, że nieprawidłowości w obrębie blizny po cięciu cesarskim występują z częstością 24–70%. Z uwagi na całkowitą liczbę cięć cesarskich problem nieprawidłowego tworzenia się blizny po tym zabiegu przybiera ogromną skalę. Podczas badania ultrasonograficznego widoczna jest hipoechogeniczna przestrzeń wypełniona krwią pomenstruacyjną, odzwierciedlająca przerwanie myometrium w miejscu uprzedniego cięcia cesarskiego. Obraz ten nazywany jest niszą. Formuje się ona po cięciu cesarskim w miejscu histerotomii przedniej ściany macicy, najczęściej w obrębie cieśni macicy. Nie jest obecnie znana dokładna przyczyna występowania niszy, wiadomo jednak, jakie czynniki mają wpływ na jej powstawanie. Najważniejsze z nich to: miejsce wykonania histerotomii, liczba cięć cesarskich, technika szycia oraz czynniki zależne od samej pacjentki, takie jak cukrzyca czy palenie tytoniu. Ultrasonograficzna ocena blizny po cięciu cesarskim jest istotna w praktyce ginekologiczno-położniczej, szczególnie w przypadku ciąży. Daje możliwość wczesnej diagnostyki ciąży w bliźnie po cięciu cesarskim, a w przypadku planowanego porodu siłami natury umożliwia predykcję ryzyka okołoporodowego rozejścia się blizny po cięciu cesarskim.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 73; 162-165
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena fenotypu i haplotypu pacjentów z chorobą trzewną hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Immunologii i Nefrologii Instytutu „Centrum Zdrowia Matki Polki” w Łodzi w latach 2012–2018
    An assessment of phenotype and haplotype in patients with coeliac disease hospitalised in the Department of Paediatrics, Immunology and Nephrology of the Polish Mother’s Memorial Hospital – Research Institute in Łódź between 2012 and 2018
    Autorzy:
    Szałowska-Woźniak, Dorota
    Zeman, Krzysztof
    Bąk-Romaniszyn, Leokadia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034866.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    HLA-DQ2
    HLA-DQ8
    choroba trzewna (celiakia)
    transglutaminaza tkankowa
    Opis:
    Introduction: Coeliac disease is a genetically determined intolerance to gluten found in European cereal grains (wheat, rye, barley). Four clinical forms of coeliac disease have been distinguished: classical, non-classical, subclinical and potential. According to the ESPGHAN (European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition) 2012 criteria, coeliac disease is diagnosed in a patient with clinical manifestations indicative of coeliac disease, tissue-transglutaminase antibody titers with levels >10 times the upper limit of normal, who is tested positive for endomysial antibodies and HLA-DQ2 and/or HLA-DQ8 haplotype. Inclusion of and compliance with a gluten-free diet is the only appropriate treatment for patients diagnosed with coeliac disease. Aim: The aim of the study was to perform a haplotype and phenotype analysis in children diagnosed for coeliac disease in the Department of Paediatrics, Immunology and Nephrology of the Polish Mother’s Memorial Hospital – Research Institute in Łódź in the years 2012–2018. Material and methods: A total of 40 patients aged between 12 months and 17 years and 3 months (mean age 7 years and 1 month), including 24 girls and 16 boys, hospitalised in the Department due to suspected coeliac disease were included in the study. The presented findings were part of standard diagnostic management following a child’s admission to hospital. Results: Two cases of classical and 38 cases of non-classical coeliac disease were diagnosed in the study group of 40 patients. A total of 31 children presented with HLA-DQ2, 5 with HLA-DQ8, and 4 with DQ2/DQ8. Conclusions: The non-classical form of coeliac disease and HLA-DQ2 genotype were the most common findings in patients with coeliac disease.
    Wstęp: Choroba trzewna (celiakia) to genetycznie uwarunkowana nietolerancja glutenu, występującego w ziarnach zbóż europejskich (pszenicy, żyta, jęczmienia). Wyróżniamy cztery postacie kliniczne choroby trzewnej: klasyczną, nieklasyczną, subkliniczną i potencjalną. Celiakię rozpoznajemy (według European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition – ESPGHAN z 2012 roku), gdy u pacjenta z objawami klinicznymi wskazującymi na chorobę trzewną stwierdzimy ponaddziesięciokrotnie wyższe niż górna granicy normy stężenie przeciwciał dla transglutaminazy tkankowej, obecność przeciwciał endomyzjalnych i haplotypu HLA-DQ2/HLA-DQ8. Jedyną właściwą metodą postępowania z pacjentem, u którego rozpoznano chorobę trzewną, jest wprowadzenie i przestrzeganie diety bez glutenu. Cel: Celem pracy była analiza fenotypu i genotypu dzieci diagnozowanych w kierunku choroby trzewnej w latach 2012–2018 w Klinice Pediatrii, Immunologii i Nefrologii Instytutu „Centrum Zdrowia Matki Polki” w Łodzi. Materiał i metody: Czterdzieścioro pacjentów, w wieku od 12. miesiąca życia do 17 lat i 3 miesięcy (średnia 7 lat i 1 miesiąc), w tym 24 dziewczęta i 16 chłopców, hospitalizowanych w Klinice z powodu podejrzenia choroby trzewnej. Prezentowane wyniki badań stanowiły część standardowej diagnostyki, wykonywanej po przyjęciu dziecka do szpitala. Wyniki: Wśród zbadanych 40 pacjentów fenotypowo rozpoznano 2 przypadki klasycznej i 38 nieklasycznej choroby trzewnej. W badanej grupie 31 dzieci prezentowało haplotyp HLA-DQ2, 5 – HLA-DQ8 i 4 – DQ2 i DQ8. Wnioski: Najczęściej u pacjentów z celiakią w badanej grupie występowała nieklasyczna postać choroby trzewnej i z genotypem HLA-DQ2.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 396-401
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ascites Index – an attempt to objectify the assessment of ascites
    Ascites Index – próba obiektywizacji oceny nasilenia wodobrzusza
    Autorzy:
    Szkodziak, Piotr
    Czuczwar, Piotr
    Pyra, Krzysztof
    Szkodziak, Filip
    Paszkowski, Tomasz
    Rio Tinto, Hugo
    Woźniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033124.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ovarian hyperstimulation syndrome
    Opis:
    Introduction: Ascites is observed in cancer patients as well as in other non-neoplastic processes. In some patients, it may cause severe symptoms that can become directly life-threatening. The assessment of the degree of ascites seems useful in the determination of treatment effects as well as in the monitoring of fluid accumulation and early planning of decompression procedures. Aim: Determination of the clinical usefulness of a quantitative method of determining the degree of ascites, so-called Ascites Index. Material and methods: The Ascites Index is an ultrasonographic way of assessing the grade of ascites. The examination result is an index which is analogous to the amniotic fluid index determined in pregnant patients. The Ascites Index was determined in patients with ascites in the course of stage III–IV ovarian carcinoma (7 patients) and ovarian hyperstimulation syndrome (12 patients). Results: The patients with ovarian hyperstimulation syndrome required decompressive paracentesis at the median Ascites Index above 290 mm (range: 216–386 mm). In the patients with ovarian carcinoma, the median value of the Ascites Index at which paracentesis was required was 310 mm (range: 273–389 mm). To avoid complications associated with excessive protein loss, 2000 mL of fluid was evacuated at a single occasion. Following the procedure, the median value of the Ascites Index was 129 mm (range: 121–145 mm) in the patients with ovarian hyperstimulation syndrome and 146 cm (119–220 mm) in cancer patients. Conclusions: The proposed index is simple and rapid to determine. It makes evaluation of the degree of ascites considerably easier. Moreover, it only minimally burdens patients and enables assessment of the effect of decompression or treatment. It seems that this method might be useful also in the assessment of ascites caused by other factors, but this requires further clinical studies.
    Wstęp: Wodobrzusze jest objawem występującym u chorych z chorobą nowotworową, obserwowanym także w procesach nienowotworowych. W nielicznej grupie pacjentów wywołuje silne dolegliwości, które mogą bezpośrednio zagrażać życiu. Przydatność oceny wielkości wodobrzusza wydaje się uzasadniona w określaniu efektów leczenia, a także w monitorowaniu narastania płynu i wcześniejszym planowaniu procedur odbarczających. Cel: Wykazanie klinicznej przydatności metody ilościowego oznaczania wielkości wodobrzusza – indeksu wodobrzusza (ascites index). Materiał i metody: Indeks wodobrzuszajest ultrasonograficznym sposobem oceny wielkości wodobrzusza. Badanie wykonuje się, tworząc indeks analogiczny do indeksu płynu owodniowego u ciężarnej. Ascites index oznaczano u pacjentek z wodobrzuszem w przebiegu raka jajnika w stopniu III–IV (7 pacjentek) oraz zespołu hiperstymulacji jajników (12 pacjentek). Wyniki: Przy wartości mediany indeksu wodobrzuszapowyżej 290 mm (zakres: 216–386 mm) pacjentki z zespołem hiperstymulacji jajników wymagały wykonania odbarczającej punkcji jamy otrzewnej. U pacjentek z rakiem jajnika wartość mediany indeksu wodobrzuszawymagająca paracentezy wyniosła 310 mm (zakres: 273–389 mm). Aby uniknąć komplikacji związanych z nadmierną utratą białka, jednorazowo upuszczono 2000 ml płynu. Po paracentezie u pacjentek leczonych z powodu zespołu hiperstymulacji jajników wartość mediany ascites indexwyniosła 129 mm (zakres: 121–145 mm), natomiast u kobiet z rakiem jajnika wartość tę oszacowano na 146 cm (119–220 mm). Wnioski: Zaproponowany indeks jest prosty i szybki do wykonania, znacznie ułatwia oszacowanie wielkości wodobrzusza, minimalnie obciąża osoby badane, a także umożliwia ocenę efektu odbarczenia lub leczenia. Wydaje się, że metoda ta będzie przydatna również w ocenie wielkości wodobrzusza spowodowanego innymi czynnikami niż analizowane, wymaga to jednak dalszych badań klinicznych.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 73; 140-147
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies