Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rak, J." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Endometrioza i proces nowotworowy
Endometriosis and the neoplastic process
Autorzy:
Sznurkowski, Jacek J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031082.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cancer
clear-cell cancer
endometriosis
endometrioza
malignant transformation
ovarian cancer
rak
rak jajnika
rak jasnokomórkowy
transformacja nowotworowa
Opis:
Endometriosis is a benign proliferative process, where tissues of the uterine mucosa are present ectopically, generally manifesting by infertility and pain. Awareness of similarity between endometriosis and neoplastic process, as well as of oncological risk associated therewith is low. Since 1925, when Sampson was the first to highlight the fact that endometriosis may transform into a malignant lesion, several papers appeared in the medical literature extensively documenting the correlation between endometriosis and tumors, in particular with ovarian cancer. The aim of this paper was to examine correlations linking endometriosis with the neoplastic process by reviewing medical literature published in English in the aspect of epidemiological evidence of endometriosis – cancer correlation, comparison of clinical-pathological features of both entities and comparison of molecular and genetic features of endometriosis with the “cancer phenotype” as defined by Hanahan and Weinberg in their paper The hallmarks of cancer. A large body of evidence has been collected documenting similarity of endometriosis to the neoplastic process, its association with malignant transformation and increased risk of cancer and other malignant tumors. It is not clear, whether endometriotic lesions may undergo malignant transformation directly, indirectly with an intermediate phase, the so-called atypical endometriosis, or endometriosis and cancer possess common initial antecedent mechanisms and/or predisposing factors (e.g. genetic susceptibility, sensitivity to exposure to environmental toxins) with subsequent divergence on the molecular level. Incidence of endometriosis undoubtedly creates an oncological risk, necessitating elucidation by further genetic and molecular studies.
Endometrioza to łagodny proces rozrostowy, w którym tkanki błony śluzowej macicy występują ekotopowo. Schorzenie kojarzone jest powszechnie z niepłodnością oraz z bólem. Mała jest świadomość podobieństw endometriozy do procesu nowotworowego oraz zagrożeń onkologicznych związanych z jej występowaniem. Od 1925 roku, kiedy Sampson jako pierwszy zwrócił uwagę, że endometrioza może przekształcić się w zmianę złośliwą, w literaturze medycznej pojawiły się liczne publikacje obszernie dokumentujące związek gruczolistości z nowotworami, a w szczególności z rakiem jajnika. Celem pracy było zbadanie powiązań endometriozy z procesem nowotworowym poprzez przeszukanie anglojęzycznego piśmiennictwa medycznego pod kątem dowodów epidemiologicznych na związek endometriozy z rakiem, porównania cech kliniczno-patologicznych endometriozy i raka oraz porównanie cech molekularnych i genetycznych endometriozy z cechami „fenotypu raka” zdefiniowanymi przez Hanahana i Weinberga w publikacji zatytułowanej The hallmarks of cancer. Zebrano liczne dowody dużego podobieństwa endometriozy do procesu nowotworowego, związku z transformacją złośliwą oraz ze zwiększonym ryzykiem raka i innych nowotworów złośliwych. Nie jest jasne, czy zmiany endometriotyczne mogą bezpośrednio ulegać przemianie złośliwej, z etapem pośrednim, tzw. atypowej endometriozy, czy też endometrioza oraz rak posiadają wyłącznie wspólne początkowe, antecendentne mechanizmy i/lub czynniki predysponujące (np. genetyczną podatność, wrażliwość na ekspozycję toksynami środowiskowymi) z oczywistą dywergencją w przebiegu molekularnym. Występowanie endometriozy niewątpliwie stwarza zagrożenie onkologiczne, którego źródło powinno być wyjaśnione poprzez dalsze badania genetyczne i molekularne.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 61-70
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie prognostyczne komórek immunokompetentnych naciekających guzy nowotworowe w rakach narządu płciowego
Prognostic signifi cance of tumor infi ltrating lymphocytes in gynecologic cancers
Autorzy:
Jacek J., Sznurkowski
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031071.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CD4+
CD8+
NK
TIL
TILs
cervical cancer
endometrial cancer
ovarian cancer
prognosis
prognoza
rak jajnika
rak sromu
rak szyjki
rak trzonu macicy
vulvar cancer
Opis:
An interesting field of research in tumor immunology are T-lymphocytes and NK-cells in the area directly adjacent to tumor, i.e. tumor-infiltrating lymphocytes (TIL). An important indicator of immune control of cancer cells is the correlation between intensity of TIL infiltrate and clinical course of the disease. The aim of this paper is a review of particular types of immunocompetent cell infiltrating the tumor and a review of English literature as to data concerning prognostic significance of TIL subpopulations in ovarian, endometrial, cervical and vulvar cancer. Material and method: the PubMed database was searched using key words: CD8+, CD4+, FOXP3+, CD57+, CD56+, NK, combined with phrases: cervical cancer, vulvar cancer, ovarian cancer, endometrial cancer and prognosis. Results: Most important TILs include cytotoxic T-lymphocytes, mostly represented by the CD8+ population, helper T-lymphocytes, designed as CD4+ cells, regulatory lymphocytes Treg, where the most specific maker is transcription regulator forkhead box P3(FOXP3), and NK/NKT cells (naturalkiller/natural killer T-lymphocytes), identified by CD56 and CD57. A close correlation was found between patients’ survival and intensity of infiltrate by CD8+ cells and indicators CD8+/FOXP3+, CD8+/CD4+ and ovarian cancer, endometrial cancer and cervical cancer. An exception to this is vulvar cancer, where CD8+, CD4+ and FOXP3+ have no prognostic significance. Conclusions: Severity of local cytolysis of tumors and inhibition of immunosuppressive activity of regulator cells may be used in future therapeutic strategies in patients with ovarian, endometrial and cervical cancer. In vulvar cancer we should rather focus on non-specific immune response for tumor control.
W immunologii nowotworów szczególną uwagę zwraca się na limfocyty T i komórki NK z bezpośredniego otoczenia guza, tzw. limfocyty naciekające guz, czyli komórki TILs (tumor-infiltrating lymphocytes). Ważnym dowodem na nadzór układu odpornościowego nad komórkami raka jest korelacja pomiędzy intensywnością nacieków komórek TILs a przebiegiem choroby. Celem pracy było scharakteryzowanie poszczególnych typów komórek immunokompetentnych, które mogą uczestniczyć w naciekaniu guzów nowotworowych, oraz przeanalizowanie publikacji anglojęzycznych pod kątem danych dotyczących znaczenia prognostycznego subpopulacji TILs w raku jajnika, trzonu macicy, szyjki oraz sromu. Materiał i metoda: Baza PubMed została przeszukana przy użyciu słów kluczowych: CD8+, CD4+, FOXP3+, CD57+, CD56+, NK w połączeniu z frazami: cervical cancer, vulvar cancer, ovarian cancer, endometrial cancer oraz ze słowem prognosis. Wyniki: Do najważniejszych TILs należą cytotoksyczne limfocyty T, w większości reprezentowane w badaniach przez populację komórek CD8+, pomocnicze limfocyty T, oznaczane jako komórki CD4+, limfocyty regulatorowe Tregs, dla których najbardziej specyficznym markerem jest regulator transkrypcji forkhead box P3 (FOXP3), oraz komórki NK/NKT (natural killer/natural killer T lymphocytes), identyfikowane za pomocą CD56 i CD57. W raku jajnika, endometrium oraz szyjki macicy wykazano silny związek pomiędzy czasem przeżycia pacjentów a intensywnością nacieków z komórek CD8+ oraz wskaźnikami CD8+/FOXP3+, CD8+/CD4+. Wyjątek stanowi rak sromu, w którym komórki CD8+, CD4+, FOXP3+ nie posiadały znaczenia prognostycznego. Wnioski: Nasilanie lokalnej cytolizy guzów, a także hamowanie immunosupresyjnego działania komórek regulatorowych może być w przyszłości wykorzystane w strategiach terapeutycznych w raku jajnika, endometrium oraz szyjki macicy. W raku sromu należy ocenić udział komórek nieswoistej odpowiedzi immunologicznej w zwalczaniu guzów nowotworowych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 2; 150-156
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak jelita czy rak jajnika? Niejednoznaczne rozpoznanie i niestandardowe leczenie z dobrym efektem. Studium przypadku
Bowel or ovarian cancer? Ambiguous diagnosis and non-standard treatment with good outcomes. A case report
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Koper, Krzysztof
Streb, Joanna
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030119.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HIPEC
leczenie interdyscyplinarne
rak jajnika
rak jelita cienkiego
Opis:
The treatment of patients with cancer has recently become more complex and challenging for oncologists. The paper presents a case of a 54-year-old woman treated due to small bowel adenocarcinoma, who underwent primary surgical procedure and adjuvant therapy, and who developed intra-abdominal cancer dissemination. Initially, XELOX regimen was administered, followed by multiorgan resection performed by an interdisciplinary team of gynecologists and surgeons as well as hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC). The therapy was complicated by impaired wound healing and an enterocutaneous fistula. Currently, the patient is under a follow-up and shows no evidence of recurrence. The wounds after the surgery and fistulas are healed, normal gastrointestinal function is preserved.
Leczenie pacjentów z chorobą nowotworową staje się w ostatnich latach coraz bardziej skomplikowane i jest dla onkologów dużym wyzwaniem. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 54-letniej chorej leczonej z powodu raka gruczołowego jelita cienkiego – po pierwotnym zabiegu operacyjnym i chemioterapii uzupełniającej – u której stwierdzono rozsiew procesu nowotworowego w obrębie jamy brzusznej. Początkowo zastosowano chemioterapię według schematu XELOX, a następnie wykonano zabieg wielonarządowej resekcji w interdyscyplinarnym zespole chirurgiczno-ginekologicznym oraz wdrożono chemioterapię dootrzewnową w hipertermii (HIPEC). Leczenie było powikłane upośledzonym gojeniem rany i powstaniem przetoki skórno-jelitowej. Obecnie chora pozostaje w obserwacji, bez cech wznowy procesu nowotworowego. Rany po zabiegu i przetokach są zagojone, przewód pokarmowy funkcjonuje prawidłowo.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 178-182
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia w ciąży
Chemotherapy during pregnancy
Autorzy:
Sznurkowski, Jacek J.
Klasa-Mazurkiewicz, Dagmara
Kobierski, Juliusz
Wydra, Dariusz
Emerich, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030942.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cervical cancer
chemotherapy
pregnancy breast cancer
leukemia
białaczka
chemioterapia
ciąża
rak piersi
rak szyjki macicy
Opis:
Chemotherapy in the treatment of malignant tumors in pregnant women potentially threatens life and development of the fetus. Aim of paper: The purpose of this paper was to update current knowledge concerning the role of chemotherapy in combination therapy of gynecologic malignancies complicating pregnancy and to review available literature focusing on potential sequels of administration of chemotherapeutics at different time-points in pregnancy, with particular emphasis on fetal development, course of pregnancy and future lot of the child. Method: The PubMed database was searched using the following key words: methotrexate; 5-fluorouracil; aminopterin; thioguanine; mercaptopurine; cyclophosphamide; busulfan; ifosfamide; chlorambucil; dacarbazine; doxorubicin; daunorubicin; adriamycin; idarubicin; epirubicin; dactinomycin; bleomycin; mitoxantrone; vincristine; vinblastine; vinorelbine; paclitaxel; docetaxel; cisplatin; carboplatin; prednisone; tamoxifen; etoposide; teniposide; allopurinol; malformation; IUGR; chemotherapy; pregnancy. Search criteria were fulfilled by 33 papers (selected chemotherapeutic agent/pregnancy/malformation), which subsequently underwent content-related analysis. Conclusions: A decision on the use of chemotherapy during pregnancy should be made depending on type and stage of malignancy. It at all possible, administration of cytostatics should be delayed until the end of first trimester. If the patient requires multidrug therapy in the first trimester, she should receive anthracycline-derived antibiotics combined with Vinca alkaloids or should be placed on monotherapy and after 12 weeks shift to a multidrug regimen. Delivery should be planned for the 35th gestational week and 2-3 weeks after termination of chemotherapy in order to allow recovery of bone-marrow function.
Chemioterapia w leczeniu nowotworów złośliwych u kobiet w ciąży stanowi potencjalne zagrożenie dla życia i rozwoju płodu. Celem pracy było przybliżenie wiedzy na temat udziału chemioterapii w leczeniu skojarzonym nowotworów ginekologicznych wikłających ciążę oraz dokonanie przeglądu doniesień medycznych pod kątem skutków zastosowania poszczególnych czynników chemioterapeutycznych w różnych trymestrach ciąży, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na rozwój płodu, przebieg ciąży i dalsze losy dziecka. Metoda: Przy użyciu słów kluczowych: methotrexate; 5-fluorouracil; aminopterin; thioguanine; mercaptopurine; cyclophosphamide; busulfan; ifosfamide; chlorambucil; dacarbazine; doxorubicin; daunorubicin; adriamycin; idarubicin; epirubicin; dactinomycin; bleomycin; mitoxantrone; vincristine; vinblastine; vinorelbine; paclitaxel; docetaxel; cisplatin; carboplatin; prednisone; tamoxifen; etoposide; teniposide; allopurinol; malformation; IUGR; chemotherapy; pregnancy przeszukano bazę PubMed. Odnaleziono 33 artykuły anglojęzyczne spełniające kryteria wyszukiwania (wybrany czynnik chemioterapeutyczny/ciąża/malformacja), które poddano analizie merytorycznej. Wnioski: Decyzję o chemioterapii w ciąży należy podjąć stosownie do rodzaju nowotworu i jego stopnia zaawansowania klinicznego. Jeśli jest to tylko możliwe, należy odroczyć podawanie cytostatyków do końca pierwszego trymestru. W sytuacji, w której pacjentka wymaga terapii wielolekowej w pierwszym trymestrze, należy rozważyć zastosowanie antybiotyków antracyklinowych w połączeniu z alkaloidami Vinca lub rozpocząć leczenie terapią jednolekową i po 12 tygodniach przejść na schemat wielolekowy. Poród powinien być zaplanowany na 2 do 3 tygodni po zakończeniu chemioterapii, w celu umożliwienia powrotu prawidłowej czynności szpiku (około 35. tygodnia).
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 2; 123-131
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie w stanach przedrakowych sromu: epidemiologia, etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie
Management of precancerous states of the vulva: pathogenesis, diagnosis and treatment
Autorzy:
Sznurkowski, Jacek J.
Emerich, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030167.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Aldara
Efudex
HPV
undifferentiated VIN
vulvar cancer
vulvar intraepithelial neoplasia
niezróżnicowany vin
rak sromu
śródnabłonkowa neoplazja sromu
Opis:
Vulvar tumors make up for about 5% of all genital malignancies in the females and are a very heterogenous group in terms of histogenesis. This results in great variety of benign and malignant lesions developing within the vulvar area. From the clinical point of view, the most important entity is squamous cell carcinoma of the vulva (SCC), where the coefficient of incidence is estimated at 0.1-2.6 per 100 000, depending on population and location. Worldwide mean incidence is 1.2 per 100 000. Currently, two main forms of SCC are recognized, essentially different in terms of etiology, epidemiological profile, pathogenesis and morphological-clinical appearance: vulvar cancer associated with human papilloma virus (HPV) infection (SCC-HPV-linked) and vulvar cancer not linked with HPV infection (SCC-non-HPVlinked). In its natural course, SCC is preceded by precancerous conditions, defined as vulvar intraepithelial neoplasia (VIN). Histopathological features of VIN also depend on presence or lack of HPV infection. Routine diagnostic workup of VIN includes: clinical examination, colposcopic study (vulvoscopy), photodynamic diagnosis (PDD), cytologic study of cells collected from vulvar surface, histological study of biopsy specimens, other studies (aspiration/fine needle biopsy of lymph nodes), positron emission tomography (PET). Treatment of precancerous conditions may be conservative (Aldara, 5-FU) or surgical. The aim of this paper was to analyze current literature and systematization of information concerning vulvar malignancies, particularly SCC, with particular emphasis on its epidemiology and pathogenesis. Modern diagnostic and therapeutic modalities used in the management of precancerous conditions are presented.
Nowotwory sromu stanowią 5% wszystkich nowotworów narządów płciowych i są bardzo zróżnicowane pod względem histogenetycznym. Warunkuje to różnorodność zmian niezłośliwych i złośliwych występujących na sromie. Największe znaczenie kliniczne ma rak płaskonabłonkowy (vulvar squamous cell carcinoma, SCC), dla którego współczynnik zachorowalno- ści waha się w granicach 0,1-2,6/100 000 w różnych populacjach i regionach świata. Przeciętna światowa wynosi 1,2/100 000. Współcześnie wyróżniamy dwie główne grupy raka płaskonabłonkowego sromu (SCC), różniące się zasadniczo etiologią, modelem epidemiologicznym, patogenezą i obrazem morfologiczno-klinicznym: raki sromu związane z infekcją HPV (SCC-HPVlinked) oraz raki niezwiązane z infekcją HPV (SCC-non-HPV-linked). W swej historii naturalnej SCC poprzedzony jest stanami przedrakowymi określanymi mianem „śródnabłonkowej neoplazji sromu” (vulvar intraepithelial neoplasia, VIN). Cechy histopatologiczne zmian VIN są również zależne od obecności lub braku infekcji wirusem HPV. Rutynowe postępowanie diagnostyczne VIN obejmuje: ocenę kliniczną, badanie kolposkopowe (wulwoskopia), metodę fotodynamiczną (photodynamic diagnosis, PDD), badanie cytologiczne komórek pobranych z powierzchni sromu, badanie histologiczne wycinków, inne badania (biopsja aspiracyjna węzłów chłonnych, PET). Leczenie stanów przedrakowych może być zachowawcze (Aldara, 5-FU) lub chirurgiczne. Celem pracy było przeanalizowanie aktualnego piśmiennictwa i usystematyzowanie informacji dotyczących nowotworów sromu, a w szczególności raka płaskonabłonkowego, ze szczególnym uwzględnieniem epidemiologii i etiopatogenezy. Zaprezentowano również współczesne metody diagnostyczne oraz sposoby leczenia stanów przednowotworowych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 184-191
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłana profilaktyka zakrzepowa w leczeniu infekcyjnego zapalenia stawu kolanowego – opis przypadku
Complicated thromboembolic prophylaxis in the treatment of septic gonitis – case report
Autorzy:
Brychcy, Adrian
Marczyński, Wojciech J.
Rak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033847.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
gonitis
haematoma
low-molecular-weight heparin
prophylaxis
heparyna drobnocząsteczkowa
zapalenie stawu kolanowego
profilaktyka
krwiak
Opis:
In this paper the case of a patient subjected to orthopaedic treatment with a history of a number of internal comorbidities, cardiac ones in particular, has been reported. Cardiac comorbidities were related to the implantation of a VVI pacemaker. The patient was chronically administered acenocoumarol with a standard INR control. He developed infectious arthritis of the left knee joint. The condition was the indication for surgery. The surgical treatment was performed with the implementation of antithrombotic prophylaxis using low-molecular-weight heparin at a dose as prescribed by a cardiologist. The prescribed dosage of nadroparin – 100 mg – was higher than indicated in both Polish and international regimen standards. Higher dose was also maintained in next days that followed the surgery. Intra-articular haematoma occurred as a post-surgery complication, hence the revision of the knee joint was performed. The haematoma was diagnosed intraoperatively, then removed and pulsed lavage was performed. Garamycin sponge was applied to treat the inflammation. A targeted antibiotic therapy was continued. Surgical site drainage was performed for one day without the use of negative pressure. Thromboembolic prophylaxis was implemented in accordance with the applicable dosage regimen in Poland. In view of a vast majority of thrombosis risk factors, prolonged prophylaxis with heparin and return to acenocoumarol were indicated once the surgical would had healed. As a result, other early and late postoperative complications were avoided.
W pracy zaprezentowano przypadek chorego leczonego ortopedycznie, z licznymi obciążeniami internistycznymi, szczególnie kardiologicznymi. Obciążenia kardiologiczne dotyczyły implantacji układu stymulującego mięsień sercowy typu VVI. Chory przewlekle przyjmował acenokumarol z klasyczną kontrolą INR. U pacjenta wystąpiło infekcyjne zapalenie lewego stawu kolanowego. Było ono wskazaniem do leczenia operacyjnego. Operację przeprowadzono z wdrożeniem profilaktyki przeciwzakrzepowej heparyną drobnocząsteczkową w dawce zaleconej przez kardiologa. Dawka zastosowanej nadroparyny była wyższa niż w zaleceniach polskich i światowych standardów i wynosiła 100 mg. Dawkę podwyższoną heparyny utrzymano również w kolejnych dobach pooperacyjnych. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiło powikłanie pod postacią krwiaka śródstawowego, będące wskazaniem do rewizji kolana. Śródoperacyjnie stwierdzono krwiak śródstawowy, który usunięto, następnie wypłukano staw. Podano gąbkę garamycynową w procedurze leczenia procesu zapalnego. Kontynuowano antybiotykoterapię celowaną. Ranę pooperacyjną drenowano bez podciśnienia przez jedną dobę. Profilaktykę zakrzepowozatorową wdrożono w dawkach zgodnych z polskimi wytycznymi. Znaczna część czynników ryzyka zakrzepicy była wskazaniem do przedłużonej profilaktyki heparyną i powrotu do acenokumarolu po wygojeniu rany operacyjnej. Dzięki takiemu postępowaniu udało się uniknąć kolejnych powikłań w okresie pooperacyjnym wczesnym i odległym.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 419-423
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojedyncza zmiana demielinizacyjna w rdzeniu kręgowym jako przyczyna ruchów dystoniczno-atetotycznych rąk
Single demyelinating lesion in the cervical spine due to dystonic and athetoid hands movements
Autorzy:
Oborzyński, J.
Sztamska, E.
Kierkus-Dłużyóska, K.
Chrząstek, J.
Klimek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059485.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
athetoid movements
demyelinating lesion
dystonic movements
involuntary movements
spinal cord
mimowolne
ruchy dystoniczne
ruchy atetotyczne
demielinizacyjna zmiana
rdzeń kręgowy
Opis:
Dystonic and athetoid movements are usually caused by lesion of the basal ganglia, however the etiopathogenesis of involuntary movements could be also different. The 27-year-old female was admitted to the Neurological Department of the Kopernik Hospital in Łódź, because of developing in two days writhing dystonic and athetoid movements of the hands and weakness with paresthesias of upper and lower limbs. The neurological examination also revealed the loss of abdominal reflexes, which could suggest demyelinating process. The laboratory tests of blood and composition of CSF were normal. No demyelinating lesions were disclosed in the brain MRI. The only one lesion was noticed in posterior cervical spine in the cervical MRI. The results of EVP and BEARs were normal. The involuntary movements diminished after treatment with intravenous infusions of amantadine, but the patient decided to discharge from the hospital before the end of therapy. In one week the patient was admitted to the hospital again because of the same complaints and appearance of pathological symptoms and Lhermitte’s sign. Repeated MRI of the brain and cervical spine showed only the lesion found earlier. The amplitude of F wave was extremely high in EMG examination. The involuntary movements as a clinical manifestation of the single cervical demyelinating lesion are described in literature rarely.
Dystoniczne i atetotyczne ruchy rąk związane są przeważnie z dysfunkcją jąder podstawy, jednakże etiopa-togeneza ruchów mimowolnych może być również inna. Dwudziestosiedmioletnia kobieta została przyjęta na Oddział Neurologii Szpitala im. M. Kopernika w Łodzi z powodu występujących od dwóch dni wykręcających ruchów dystonicznych i atetotycznych rąk oraz osłabienia kończyn górnych i dolnych z towarzyszącymi parestezjami. W badaniu neurologicznym stwierdzono ponadto brak odruchów brzusznych, co mogło sugerować proces demielinizacyjny. Wyniki badań laboratoryjnych krwi i skład płynu mózgowo-rdzeniowego były prawidłowe. W badaniu MRI głowy nie uwidoczniono zmian demielinizacyjnych, zaś w szyjnym odcinku rdzenia kręgowego zobrazowano pojedynczą zmianę w tylnej części. Wyniki badań WPW i SPPM były w normie. Po zastosowanym leczeniu dożylnymi infuzjami amantadyny ruchy mimowolne zmniejszyły się, jednak pacjentka wypisała się ze szpitala przed zakończeniem terapii. Po tygodniu chora została ponownie przyjęta na Oddział z powodu nawrotu dolegliwości oraz pojawienia się objawów patologicznych i objawu Lhermitte’a. Powtórzone badania MRI potwierdziły opisywaną wcześniej zmianę. W badaniu EMG zaobserwowano bardzo wysoką amplitudę fali F. W literaturze sporadycznie opisywano ruchy mimowolne rąk jako kliniczną manifestację uszkodzenia szyjnego rdzenia kręgowego o charakterze demielinizacji.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 1; 55-58
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ograniczenia aktualnych metod leczenia raka sromu – perspektywy dla immunoterapii
Vulvar cancer – limitations of current management options and potential role of immune therapy
Autorzy:
Sznurkowski, Jacek J.
Wydra, Dariusz
Emerich, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030990.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
C/T antygeny
C/TA
MAGE
NY-ESO-1
immune therapy
immunoterapia
rak sromu
vulvar cancer
Opis:
Current standard of management of squamous cell vulvar cancer appears overly aggressive for early clinical stages (FIGO I and II), where true incidence of lymph node metastases is below 20%, and far too conservative for late stages (FIGO III and IV), where no effective complementary treatment is available. In view of these facts, entirely novel therapeutic approach should be developed in order to improve treatment outcomes. Nowadays, the role of immune therapy in oncology is increasing rapidly. New antigens and new therapeutic techniques are introduced. Cancer antigens discovered to date may be classified into: widespread antigens – present both in malignant cells and in several normal tissues (MUC2, PRAME, SART-1, RU-1); differentiating antigens – present in malignant cells and in their normal predecessors (CEA, PSA and melanoma antigens: gp100, MART-1, tyrosinase); cancer-specific antigens – present only in malignant cells (ras oncogene, ß-catenin, CDK4, MUM-1); cancer/testis antigens (C/TA), which normally are present in the testes only. The aim of this paper was to present an update on C/TA, this being a relatively novel, poorly understood and very promising family of antigens. Absence of C/TA antigens beyond cancer tissue and their exquisite ability to induce immune response (both celland humoral-mediated), makes them an attractive target for immune therapy, particularly in the females.
Obowiązujący standard leczenia płaskonabłonkowego raka sromu jest zbyt rozległy dla wczesnych stadiów choroby (FIGO I, FIGO II), gdzie rzeczywista częstość występowania przerzutów do węzłów chłonnych nie przekracza 20%, i niewystarczający dla zaawansowanych (FIGO III, FIGO IV), dla których brak jest skutecznego leczenia uzupełniającego. Uwzględniając wszystkie powyższe fakty, należy poszukiwać całkowicie nowych metod terapeutycznych, które mogłyby poprawić wyniki leczenia. W ostatnim czasie szczególnego znaczenia w onkologii nabiera immunoterapia. Pojawiają się nowe antygeny i nowe sposoby terapii. Poznane dotychczas antygeny nowotworowe można podzielić na: powszechnie występujące – obecne zarówno w komórkach nowotworowych, jak i różnych komórkach prawidłowych (MUC2, PRAME, SART-1, RU1); antygeny różnicowania – obecne na komórkach nowotworowych i prawidłowych komórkach, z których wywodzi się nowotwór (CEA, PSA oraz antygeny czerniaka: gp100, MART-1 i tyrozynaza); antygeny swoiste dla nowotworu – obecne tylko w komórkach nowotworowych (onkogen ras, ß-katenina, CDK4, MUM-1); antygeny rakowo-jądrowe C/TA – cancer/testis antigens, które z wyjątkiem jąder nie występują w zdrowych tkankach ludzkich. Celem pracy było przedstawienie najnowszej wiedzy dotyczącej antygenów rakowo-jądrowych, gdyż jest to stosunkowo nowa, mało znana i bardzo obiecująca grupa antygenów. Nieobecność antygenów rakowo-jądrowych C/TA poza tkankami nowotworowymi oraz ich wybitna zdolność do indukowania odpowiedzi immunologicznej (komórkowej i humoralnej) czyni je szczególnie atrakcyjnymi celami dla immunoterapii, zwłaszcza u kobiet.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 180-187
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intensywne leczenie onkologiczne u starszych chorych – czy to ma sens? Analiza przypadku
Intensive anticancer therapy in elderly patients – does it make sense? A case report 1
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Streb, Joanna
Koper, Krzysztof
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030121.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chory w podeszłym wieku
geriatria onkologiczna
leczenie onkologiczne
rak jajnika
Opis:
Anticancer therapy in elderly patients poses a great challenge for doctors since not all available therapeutic modalities can improve the wellbeing, alleviate symptoms or improve prognosis in this patient population. The paper presents a case of a 75-year-old woman diagnosed with advanced ovarian cancer who, despite advanced age, received intensive anticancer therapy, i.e. surgical treatment (modified posterior exenteration with the resection of pelvic peritoneum and tumor invasion in the diaphragmatic peritoneum along with its fragment, subtotal colectomy, resection of the omentum, spleen and gastric fragment along with the gastro-transverse ligament and an end ileostomy) as well as adjuvant chemotherapy. Severe complications occurring during treatment were not directly related to the therapy, but resulted from the lack of proper patient care in a home setting.
Leczenie onkologiczne pacjentów w podeszłym wieku jest ogromnym wyzwaniem dla lekarza, ponieważ u starszych chorych nie wszystkie stosowane metody terapii poprawiają samopoczucie, łagodzą dolegliwości czy korzystnie wpływają na rokowanie. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 75-letniej chorej z rozpoznaniem zaawansowanego raka jajnika, u której pomimo podeszłego wieku zastosowano intensywne leczenie onkologiczne: zabieg operacyjny (zmodyfikowane wytrzewienie tylne z usunięciem otrzewnej miednicy i nacieków na otrzewną przepony wraz z jej fragmentem, subtotalną kolektomią, resekcją sieci, śledziony, fragmentu żołądka wraz z więzadłem żołądkowo-poprzeczniczym i stomią końcową w obrębie jelita krętego) oraz chemioterapię uzupełniającą. Ciężkie powikłania, które wystąpiły w trakcie terapii, nie były bezpośrednio związane z leczeniem, lecz wynikały z braku należytej opieki nad chorą podczas jej pobytu w domu.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 183-187
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola węzła wartowniczego w leczeniu raka sromu
Clinical significance of sentinel node in the treatment of vulvar cancer
Autorzy:
Emerich, Janusz
Klasa-Mazurkiewicz, Dagmara
Milczek, Tomasz
Sznurkowski, Jacek J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030911.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
inguinal-femoral nodes
lymphadenectomy
sentinel node
surgical treatment
vulvar cancer
leczenie operacyjne
limfadenektomia
rak sromu
węzeł wartowniczy
węzły pachwinowo-udowe
Opis:
Surgical treatment still remains the cornerstone of treatment of vulvar cancer. Several large-scale studies indicate that prognosis in vulvar cancer patients depends on depth of infiltration and invasion of regional inguinal-femoral lymph nodes. Due to considerable radicality of surgical procedures in vulvar cancer, women undergoing such procedures experience early and delayed complications, resulting in prolonged hospital stay and psychosexual alterations, stemming from the sense of mutilation. For the past few years, we are witnessing attempts at limiting the extent of surgical resection. Introduction of the concept of sentinel node in the treatment of vulvar cancer to oncologic gynecology will hopefully contribute to reduction of extent of surgical procedures in the future, i.e. refrain from inguinal-femoral lymphadenectomy, as metastatic lesions are not universally present in this part of the lymphatic system. The paper presents techniques enabling identification of a sentinel node. Based on quoted papers reporting on two multicenter studies encompassing patients with vulvar cancer, in a selected group of patients with negative sentinel node, departure from inguinal-femoral lymphadenectomy is justified. Contrariwise, detection of tumor cells in sentinel nodes warrants radical excision of regional inguinal-femoral lymphatic system, independent of the size of metastatic lesions (micro- or macroscopic). To date, departure from inguinal-femoral lymphadenectomy in vulvar cancer is permissible only if stromal invasion does not exceed 1 mm and tumor diameter is less than 2 cm (FIGO IA1, T1AN0M0).
W leczeniu raka sromu niezmiennie obowiązuje zasada operacyjnego postępowania. Na podstawie bogatej literatury autorzy wykazali, że rokowanie u chorych na raka sromu uzależnione jest od głębokości inwazji, a także od zajęcia regionalnych węzłów pachwinowo-udowych. Z uwagi na dużą radykalność zabiegów operacyjnych w raku sromu u operowanych kobiet występują wczesne i późne powikłania, które są powodem długiej hospitalizacji, jak również zmian psychoseksualnych czy poczucia okaleczenia. W ostatnich latach zaczęto poszukiwać sposobów ograniczenia radykalności w postępowaniu operacyjnym. Wprowadzenie do ginekologii onkologicznej koncepcji węzła wartownika w leczeniu raka sromu daje nadzieję, że w przyszłości będzie można ograniczyć rozległość zabiegu operacyjnego, czyli zrezygnować z limfadenektomii pachwinowo-udowej, gdyż w tym regionie układu limfatycznego nie zawsze występują zmiany przerzutowe. W pracy przedstawiono sposoby identyfikacji węzła wartownika. Na podstawie cytowanej literatury omawiającej dwa wieloośrodkowe badania obejmujące chore na raka sromu wykazano, że w wybranej grupie pacjentek przy negatywnym węźle wartowniczym można odstąpić od usuwania węzłów pachwinowo-udowych. Z kolei przy stwierdzeniu obecności przerzutów nowotworowych w węzłach wartowniczych obowiązuje zasada usuwania regionalnego układu limfatycznego pachwinowo-udowego bez względu na wielkość zmian przerzutowych (mikro- czy makroskopowych). Jak dotąd odstąpienie od usuwania węzłów chłonnych pachwinowo-udowych w raku sromu możliwe jest przy inwazji podścieliska poniżej 1 mm i wielkości guza mniejszej lub równej 2 cm (FIGO IA1, T1AN0M0).
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 251-255
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie neoadiuwantowej chemioterapii w leczeniu zaawansowanego raka jajnika u chorych geriatrycznych
The role of neoadjuvant chemotherapy in the management of advanced ovarian cancer ingeriatric patients
Autorzy:
Kojs-Pasińska, Ewelina
Cybulska-Stopa, Bożena
Koper, Krzysztof
Dziobek, Konrad
Dziechciowski, Marek
Chamier-Ciemińska, Agnieszka
Streb, Joanna
Wysocki, Piotr J.
Wicherek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029831.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia neoadiuwantowa
chore w podeszłym wieku
geriatria onkologiczna
pierwotny zabieg cytoredukcyjny
rak jajnika
Opis:
It is increasingly common for ovarian cancer to affect older women, with over half of all cases involving patients aged 65 years and older. Unfortunately, elderly patients with ovarian malignancy tend to be treated less aggressively than younger patients, with less extensive surgery and less intensive chemotherapy regimens. This is due to a variety of factors, such as overall medical fitness and the function of specific organs. Moreover, multiple morbidities are typical for geriatric patients and affect their eligibility for certain forms of cancer therapy as well as their treatment outcomes, which are commonly less satisfactory than in younger patients. Additionally, for fear of complications, treating physicians sometimes limit the extent of the necessary surgery, or adjust chemotherapy doses, even though such a course of management tends to be largely misguided. One available management option is neoadjuvant chemotherapy followed by a surgical treatment known as interval debulking surgery. This type of combination therapy is associated with fewer postoperative complications, thus increasing the patient’s chances of receiving a full course of adjuvant treatment. The decision to begin treatment with neoadjuvant chemotherapy tends to restrict later surgical therapy; however, under certain circumstances, this therapy can be a valid therapeutic option and, in fact, facilitate surgery. Prior to initiating therapy in elderly patients, their eligibility for combination therapy must be evaluated and the geriatric assessment of their performance and condition must be considered during the course of interdisciplinary preoperative management.
Rak jajnika coraz częściej dotyka kobiety starsze, a ponad połowa zachorowań występuje u pacjentek w wieku powyżej 65 lat. Niestety starsze chore z rozpoznaniem raka jajnika częściej otrzymują mniej agresywne leczenie onkologiczne niż chore młodsze – mowa tu nie tylko o ograniczeniu zakresu zabiegów chirurgicznych, lecz także o mniej intensywnej chemioterapii. Wynika to z wielu czynników, takich jak stopień sprawności i wydolności poszczególnych narządów oraz często znaczna liczba schorzeń współistniejących. Wielochorobowość jest typowa dla osób w podeszłym wieku, co wpływa na kwalifikację do leczenia onkologicznego i na jego wyniki w tej grupie chorych. Wyniki terapii raka jajnika u pacjentek geriatrycznych są jeszcze bardziej niezadowalające niż u pacjentek młodszych. Ograniczenie leczenia chirurgicznego, opóźnienie kolejnych cykli lub redukcja dawek chemioterapii nierzadko są nieuzasadnione i wynikają z obawy przed wystąpieniem powikłań. Opcją postępowania może być wdrożenie w tej grupie chemioterapii neoadiuwantowej z następowym zabiegiem operacyjnym. Ten rodzaj leczenia skojarzonego jest związany z  mniejszą liczbą powikłań pooperacyjnych, co może zwiększać prawdopodobieństwo otrzymania pełnego leczenia adiuwantowego. Decyzja o rozpoczęciu postępowania od chemioterapii neoadiuwantowej niejako przesądza również o ograniczeniu zakresu późniejszego zabiegu chirurgicznego, ale w pewnych okolicznościach można ten fakt wykorzystać w planie terapeutycznym i dzięki chemioterapii neoadiuwantowej umożliwić leczenie chirurgiczne. Rozpoczynając terapię u osób starszych, należy uwzględnić ocenę geriatryczną ich stanu zdrowia w procesie interdyscyplinarnej kwalifikacji do leczenia skojarzonego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 4; 212-221
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartość prognostyczna surowiczych stężeń SCC-Ag i CYFRA 21-1 we wczesnych postaciach płaskonabłonkowego raka szyjki macicy
Prognostic value of serum levels of SCC-Ag and CYFRA 21-1 in early-stage squamous cell carcinoma of the uterine cervix
Autorzy:
Dobrzycka, Bożena
Terlikowski, Sławomir J.
Bernaczyk, Piotr S.
Róg-Makal, Magdalena
Lejmanowicz, Krzysztof
Kinalski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030790.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CYFRA 21-1
SCC-Ag
prognosis
serum
squamous cell carcinoma of the uterine cervix
prognoza
płaskonabłonkowy rak szyjki macicy
surowica
Opis:
Several markers present in tumor tissues and body fluids considerably aid in early diagnosis, enabling both correct decision- making qualifying patients to high-risk groups, monitoring of the patients’ response to treatment implemented and heralding the possibility of distant metastases or local recurrence. The paper presents correlations of elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag with clinical stage, histological differentiation grade and survival rates of 89 patients with FIGO stage IB/IIA squamous cell carcinoma of the uterine cervix. Marker levels were assessed prior to surgery using immunoenzymatic assay kits. Two groups of patients were defined: I (n=31; 35%) surviving less than 5 years and II (n=58; 65%) surviving more than 5 years. CYFRA 21-1 levels exceeding 3.5 ng/ml were present in 42% of patients. Elevation of SCC-Ag level above 1.5 ng/ml was seen in 48% of patients. No correlations were noticed between elevation of serum levels of markers studied and clinical stage nor histological differentiation grade. Patients presenting marker levels below reference values benefited from longer survival. Patients surviving less than 5 years had a statistically significant elevation of baseline serum SCC-Ag levels (p<0.001). These results suggest that patients presenting at an early clinical stage of squamous cell carcinoma and having elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag, require neoadjuvant chemotherapy prior to surgical treatment.
Obecne w tkance nowotworowej oraz płynach ustrojowych liczne markery wspomagają wczesną diagnostykę, umożliwiają zarówno podjęcie decyzji o zakwalifikowaniu do grupy o wysokim ryzyku zachorowania, jak i monitorowanie odpowiedzi na zastosowane leczenie, ponadto wskazują na możliwość wystąpienia przerzutów odległych lub wznowy miejscowej. W pracy badano związek pomiędzy wzrostem surowiczych stężeń CYFRA 21-1 i SCC-Ag a zaawansowaniem klinicznym, stopniem histologicznego zróżnicowania oraz czasem przeżycia 89 chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy w stopniu klinicznego zaawansowania IB i IIA (wg FIGO). Oceny markerów dokonano przed leczeniem operacyjnym za pomocą immunoenzymatycznych zestawów detekcyjnych. Wyłoniono dwie grupy: I – 31 leczonych (35%) z czasem przeżycia <5 lat i II – 58 (65%) z czasem przeżycia >5 lat. Stężenia CYFRA 21-1 wyższe niż 3,5 ng/ml stwierdzono u 42% chorych. Wzrost SCC-Ag powyżej 1,5 ng/ml wykazano u 48% pacjentek. Nie ujawniono zależności pomiędzy wzrostem stężeń badanych markerów a stopniem zaawansowania klinicznego, jak również zróżnicowaniem histologicznym raka. U chorych, u których stwierdzono niższe od wartości referencyjnych stężenia obu markerów, odnotowano dłuższy czas przeżycia. W grupie leczonych z czasem przeżycia krótszym niż 5 lat wykazano istotny statystycznie wzrost wartości wyjściowych stężeń SCC-Ag (p<0,001). Wyniki badań sugerują, że chore na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy we wczesnych stadiach zaawansowania klinicznego, u których przed leczeniem odnotowano podwyższone stężenia CYFRA 21-1 i SCC-Ag, wymagają neoadiuwantowej chemioterapii poprzedzającej leczenie operacyjne. Słowa kluczowe: płaskonabłonkowy rak szyjki macicy, CYFRA 21-1, SCC-Ag, surowica.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 1; 34-39
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies